ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΕΝΩΣΙΣ ΓΟΝΕΩΝ "Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΩΓΗ"

Λεωφόρος Σοφοκλῆ Βενιζέλου 130 Τ.Κ. 163 45 Ἡλιούπολη
Τηλέφωνο: 2109927961



Ἡ Γ.Ε. Χ. Α. εἶναι Πανελλήνιο Σωματεῑο μέ 60 τμήματα στίς περισσότερες πόλεις τῆς Ἑλλάδος καί στίς Συνοικίες τῆς περιοχῆς Ἀθηνῶν. Σκοπός της εἶναι ἡ τόνωσις τοῦ θρησκευτικοῦ φρονήματος τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ καί ἡ ἐνίσχυσις τοῦ θεσμοῦ τῆς Οἰκογενείας ὅπως αὐτός διαμορφώθηκε κάτω ἀπό τήν ἐπίδραση τῆς Ὀρθοδόξου Ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας. ὡς φορέα καί θεματοφύλακα τῶν Χριστιανικῶν καί Ἐθνικῶν παραδόσεων.

Γραφεῖα κεντρικοῦ: ὁδός Μαυρομιχάλη 32 (106 80) Ἀθήνα

Τηλ. & Fax: 210-3638793 E-mail: gexaathens@yahoo.gr

Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2013

Φώτης Κόντογλου, Τὸ βλογημένο μαντρί

Κάθε χρόνο ὁ Ἅγιος Βασίλης τὶς παραμονὲς τῆς Πρωτοχρονιᾶς γυρίζει ἀπὸ χώρα σὲ χώρα κι ἀπὸ χωριὸ σὲ χωριό, καὶ χτυπᾶ τὶς πόρτες γιὰ νὰ δεῖ ποιὸς θὰ τὸν δεχτεῖ μὲ καθαρὴ καρδιά. Μία χρονιὰ λοιπόν, πῆρε τὸ ραβδί του καὶ τράβηξε. Ἤτανε σὰν καλόγερος ἀσκητής, ντυμένος μὲ κάτι μπαλωμένα παλιοράσα, μὲ χοντροπάπουτσα στὰ ποδάρια του καὶ μ᾿ ἕνα ταγάρι περασμένο στὸν ὦμο του. Γι᾿ αὐτὸ τὸν παίρνανε γιὰ διακονιάρη καὶ δὲν τ᾿ ἀνοίγανε τὴν πόρτα. Ὁ Ἅγιος Βασίλης ἔφευγε λυπημένος, γιατὶ ἔβλεπε τὴν ἀπονιὰ τῶν ἀνθρώπων καὶ συλλογιζότανε τοὺς φτωχοὺς ποὺ διακονεύουνε, ἐπειδὴς ἔχουνε ἀνάγκη, μ᾿ ὅλο ποὺ αὐτὸς ὁ ἴδιος δὲν εἶχε ἀνάγκη ἀπὸ κανέναν, κι οὔτε πεινοῦσε, οὔτε κρύωνε.

 

 

Ἀφοῦ βολόδειρε(1) ἀπὸ δῶ κι ἀπὸ κεῖ, κι ἀφοῦ πέρασε ἀπὸ χῶρες πολλὲς κι ἀπὸ χιλιάδες χωριὰ καὶ πολιτεῖες, ἔφταξε στὰ ἑλληνικὰ τὰ μέρη, πού ῾ναι φτωχὸς κόσμος. Ἀπ᾿ ὅλα τὰ χωριὰ πρόκρινε τὰ πιὸ φτωχά, καὶ τράβηξε κατὰ κεῖ, ἀνάμεσα στὰ ξερὰ βουνὰ ποὺ βρισκόντανε κάτι καλύβια, πεινασμένη λεμπεσουριά(2).

 

Περπατοῦσε νύχτα κι ὁ χιονιᾶς βογκοῦσε, ἡ πλάση ἤτανε πολὺ ἄγρια. Ψυχὴ ζωντανὴ δὲν ἀκουγότανε, ἐξὸν ἀπὸ κανένα τσακάλι ποὺ γάβγιζε.

 

Ἀφοῦ περπάτηξε κάμποσο, βρέθηκε σ᾿ ἕνα ἀπάγκιο ποὺ ἔκοβε ὁ ἀγέρας ἀπό ῾να μικρὸ βουνό, κι εἶδε ἕνα μαντρὶ κολλημένο στὰ βράχια. Ἄνοιξε τὴν αὐλόπορτα ποὺ ἤτανε κανωμένη ἀπὸ ἄγρια ρουπάκια(3) καὶ μπῆκε στὴ μάντρα. Τὰ σκυλιὰ ξυπνήσανε καὶ πιάσανε καὶ γαβγίζανε. Πέσανε ἀπάνω του νὰ τὸν σκίσουνε· μά, σὰν πήγανε κοντά του, σκύψανε τὰ κεφάλια τους καὶ σερνόντανε στὰ ποδάρια του, γλείφανε τὰ χοντροπάπουτσά του, γρούζανε φοβισμένα καὶ κουνούσανε παρακαλεστικὰ τὶς οὐρές τους.

 

Ὁ Ἅγιος σίμωσε στὸ καλύβι τοῦ τσομπάνου καὶ χτύπησε τὴν πόρτα μὲ τὸ ραβδί του καὶ φώναξε:

 

«Ἐλεῆστε με, χριστιανοί, γιὰ τὶς ψυχὲς τῶν ἀποθαμένων σας! Κι ὁ Χριστὸς μᾶς διακόνεψε σὰν ἦρθε σὲ τοῦτον τὸν κόσμο!».

 

Ἡ πόρτα ἄνοιξε καὶ βγῆκε ἕνας τσομπάνης, παλικάρι ὡς εἰκοσιπέντε χρονῶ, μὲ μαῦρα γένια· καὶ δίχως νὰ δεῖ καλὰ καλὰ ποιὸς χτυποῦσε τὴν πόρτα, εἶπε στὸ γέροντα:

 

«Πέρασε μέσα στ᾿ ἀρχοντικό μας νὰ ζεσταθεῖς! Καλὴ μέρα καὶ καλὴ χρονιά!».

 

Αὐτὸς ὁ τσομπάνης ἤτανε ὁ Γιάννης ὁ Μπάικας, ποὺ τὸν λέγανε Γιάννη Βλογημένον, ἄνθρωπος ἀθῶος σὰν τὰ πρόβατα ποὺ βόσκαγε, ἀγράμματος ὁλότελα.

 

Μέσα στὴν καλύβα ἔφεγγε μὲ λιγοστὸ φῶς ἕνα λυχνάρι. Ὁ Γιάννης, σὰν εἶδε στὸ φῶς πὼς ὁ μουσαφίρης ἤτανε γέροντας καλόγερος, πῆρε τὸ χέρι του καὶ τ᾿ ἀνασπάστηκε καὶ τό ῾βαλε ἀπάνω στὸ κεφάλι του. Ὕστερα φώναξε καὶ τὴ γυναίκα του, ὡς εἴκοσι χρονῶ κοπελούδα, ποὺ κουνοῦσε τὸ μωρό τους μέσα στὴν κούνια. Κι ἐκείνη πῆγε ταπεινὰ καὶ φίλησε τὸ χέρι τοῦ γέροντα, κι εἶπε:

 

«Κόπιασε, παπποῦ, νὰ ξεκουραστεῖς».

 

Ὁ Ἅγιος Βασίλης στάθηκε στὴν πόρτα καὶ βλόγησε τὸ καλύβι κι εἶπε:

 

«Βλογημένοι νά ῾σαστε, τέκνα μου, κι ὅλο τὸ σπιτικό σας! Τὰ πρόβατά σας νὰ πληθαίνουν ὡς τοῦ Ἰὼβ μετὰ τὴν πληγὴν καὶ ὡς τοῦ Ἀβραὰμ καὶ ὡς τοῦ Λάβαν! Ἡ εἰρήνη τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ νὰ εἶναι μαζί σας!».

 

Ὁ Γιάννης ἔβαλε ξύλα στὸ τζάκι καὶ ξελόχισε(4) ἡ φωτιά. Ὁ Ἅγιος ἀπίθωσε σὲ μία γωνιὰ τὸ ταγάρι του, ὕστερα ἔβγαλε τὸ μπαλωμένο τὸ ράσο του κι ἀπόμεινε μὲ τὸ ζωστικό του. Τὸν βάλανε κι ἔκατσε κοντὰ στὴ φωτιά, κι ἡ γυναίκα τοῦ ῾βαλε καὶ μία μαξιλάρα ν᾿ ἀκουμπήσει.

 

Ὁ Ἅγιος Βασίλης γύρισε κι εἶδε γύρω του καὶ ξανάπε μέσα στὸ στόμα του:

 

«Βλογημένο νά ῾ναι τοῦτο τὸ καλύβι!».

 

Ὁ Γιάννης μπαινόβγαινε, γιὰ νὰ φέρει τό ῾να καὶ τ᾿ ἄλλο. Ἡ γυναίκα του μαγείρευε. Ὁ Γιάννης ξανάριξε ξύλα στὴ φωτιά.

 

Μονομιᾶς φεγγοβόλησε τὸ καλύβι μὲ μίαν ἀλλιώτικη λάμψη καὶ ἐφάνηκε σὰν παλάτι. Τὰ δοκάρια σὰν νά ῾τανε μαλαμοκαπνισμένα, κι οἱ πυτιὲς(5) ποὺ ἤτανε κρεμασμένες σὰν νὰ γινήκανε χρυσὰ καντήλια, καὶ τὰ τυροβόλια κι οἱ καρδάρες καὶ τ᾿ ἄλλα τὰ σύνεργα ποὺ τυροκομοῦσε ὁ Γιάννης, λὲς κι ἤτανε διαμαντοκολλημένα. Καὶ τὰ ξύλα ποὺ καιγόντανε στὴ φωτιὰ εὐωδιάζανε σὰν μοσκολίβανο καὶ δὲν τρίζανε, ὅπως τρίζανε τὰ ξύλα τῆς φωτιᾶς, παρὰ ψέλνανε σὰν τοὺς ἀγγέλους πού ῾ναι στὸν Παράδεισο.

 

Ὁ Γιάννης ἤτανε καλὸς ἄνθρωπος, ὅπως τὸν ἔφτιαξε ὁ Θεός.

 

Φτωχὸς ἤτανε, εἶχε λιγοστὰ πρόβατα, μὰ πλούσια καρδιά: «Τῇ πτωχείᾳ τὰ πλούσια!». Ἤτανε αὐτὸς καλός, μὰ εἶχε καὶ καλὴ γυναίκα. Κι ὅποιος τύχαινε νὰ χτυπήσει τὴν πόρτα τους, ἔτρωγε κι ἔπινε καὶ κοιμότανε. Κι ἂν ἤτανε καὶ πικραμένος, ἔβρισκε παρηγοριά. Γι᾿ αὐτὸ κι ὁ Ἅγιος Βασίλης κόνεψε στὸ καλύβι τους, ξημερώνοντας Πρωτοχρονιά, παραμονὴ τῆς χάρης του, κι ἔδωσε τὴν εὐλογία του.

 

Κείνη τὴ νύχτα τὸν περιμένανε ὅλες οἱ πολιτεῖες καὶ τὰ χωριὰ τῆς οἰκουμένης, ἀρχόντοι, δεσποτάδες κι ἐπίσημοι ἀνθρώποι, πλὴν ἐκεῖνος δὲν πῆγε σὲ κανέναν τέτοιον ἄνθρωπο, παρὰ πῆγε στὸ μαντρὶ τοῦ Γιάννη τοῦ Βλογημένου.

 

Σὰν βολέψανε τὰ πρόβατα, μπῆκε μέσα ὁ Γιάννης καὶ λέγει στὸ γέροντα:

 

«Γέροντα, μεγάλη χαρὰ ἔχω ἀπόψε ποὺ ἦρθες, ν᾿ ἀκούσουμε κι ἐμεῖς κανένα γράμμα, γιατὶ δὲν ἔχουμε ἐκκλησία κοντά μας, μήτε κἂν ῥημοκλήσι. Ἐγὼ ἀγαπῶ πολὺ τὰ γράμματα τῆς θρησκείας μας, κι ἂς μὴν τὰ καταλαβαίνω, γιατὶ εἶμαι ξύλο ἀπελέκητο. Μία φορὰ μᾶς ἦρθε ἕνας γέροντας Ἁγιονορίτης καὶ μᾶς ἄφησε τούτη τὴν ἁγιωτικὴ φυλλάδα, κι ἂν λάχει νὰ περάσει κανένας γραμματιζούμενος καμιὰ φορά, τὸν βάζω καὶ τὴ διαβάζει. Ἐγὼ ὅλα ὅλα τὰ γράμματα ποὺ ξέρω εἶναι τρία λόγια ποὺ τά ῾λεγε ἕνας γραμματιζούμενος, ποὺ ἔβγαζε λόγο στὸ χωριό, δυὸ ὧρες ἀπὸ δῶ, κι ἀπὸ τὶς πολλὲς φορὲς ποὺ τά ῾λεγε, τυπωθήκανε στὴ θύμησή μου. Αὐτὸς ὁ γραμματικὸς ἔλεγε καὶ ξανάλεγε: ῾Σκώνιτι οὐ μήτηρ του κι τοὺν ἀνισπάζιτι κι τοῦ λέγ᾿: Τέκνου μου! Τέκνου μου!᾿. Αὐτὰ τὰ γράμματα ξέρω...».

 

Ἤτανε μεσάνυχτα. Ὁ ἀγέρας βογγοῦσε. Ὁ Ἅγιος Βασίλης σηκώθηκε ἀπάνου καὶ στάθηκε γυρισμένος κατὰ τὴν ἀνατολὴ κι ἔκανε τὸ σταυρό του τρεῖς φορές. Ὕστερα ἔσκυψε καὶ πῆρε ἀπὸ τὸ ταγάρι του μία φυλλάδα κι εἶπε:

 

«Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν πάντοτε, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων!».

 

Ὁ Γιάννης πῆγε καὶ στάθηκε ἀπὸ πίσω του καὶ σταύρωσε τὰ χέρια του. Ἡ γυναίκα του βύζαξε τὸ μωρὸ καὶ πῆγε κι ἐκείνη καὶ στάθηκε κοντὰ στὸν ἄντρα της.

 

Κι ὁ γέροντας εἶπε τὸ «Θεὸς Κύριος» καὶ τ᾿ ἀπολυτίκιο τῆς Περιτομῆς «Μορφὴν ἀναλλοιώτως ἀνθρωπίνην προσέλαβες», χωρὶς νὰ πεῖ καὶ τὸ δικό του τ᾿ ἀπολυτίκιο, ποὺ λέγει : «Εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος σου». Ἔψελνε γλυκὰ καὶ ταπεινά, κι ὁ Γιάννης κι ἡ Γιάνναινα τὸν ἀκούγανε μὲ κατάνυξη καὶ κάνανε τὸ σταυρό τους. Κι εἶπε ὁ Ἅγιος Βασίλης τὸν ὄρθρο καὶ τὸν κανόνα τῆς ἑορτῆς «Δεῦτε λαοί, ἄσωμεν», χωρὶς νὰ πεῖ τὸ δικό του κανόνα «Σοῦ τὴν φωνὴν ἔδει παρεῖναι, Βασίλειε». Κι ὕστερα εἶπε ὅλη τὴ λειτουργία κι ἔκανε ἀπόλυση.

 

Καθίσανε στὸ τραπέζι καὶ φάγανε, ὁ Ἅγιος Βασίλειος ὁ Μέγας, ὁ Γιάννης ὁ Βλογημένος, ἡ γυναίκα του κι ὁ μπάρμπα - Μάρκος ὁ Βουβός, ποὺ τὸν εἶχε συμμαζέψει ὁ Γιάννης καὶ τὸν βοηθοῦσε.

 

Καί, σὰν ἀποφάγανε, ἔφερε ἡ γυναίκα τὴ βασιλόπιτα καὶ τὴν ἔβαλε ἀπάνω στὸ σοφρᾶ. Κι ὁ Ἅγιος Βασίλης πῆρε τὸ μαχαίρι καὶ σταύρωσε τὴ βασιλόπιτα κι εἶπε:

 

«Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος!».

 

Κι ἔκοψε τὸ πρῶτο τὸ κομμάτι κι εἶπε: «τοῦ Χριστοῦ», ἔκοψε τὸ δεύτερο κι εἶπε: «τῆς Παναγίας», κι ὕστερα ἔκοψε τὸ τρίτο καὶ δὲν εἶπε: «τοῦ Ἁγίου Βασιλείου», ἀλλὰ εἶπε: «τοῦ νοικοκύρη τοῦ Γιάννη τοῦ Βλογημένου!».

 

Πετάγεται ὁ Γιάννης καὶ τοῦ λέγει:

 

«Γέροντα, ξέχασες τὸν Ἅη-Βασίλη!».

 

Τοῦ λέγει ὁ Ἅγιος:

 

«Ἀλήθεια, τὸν ξέχασα!».

 

Κι ἔκοψε ἕνα κομμάτι κι εἶπε:

 

«Τοῦ δούλου τοῦ Θεοῦ Βασιλείου!».

 

Ὕστερα ἔκοψε πολλὰ κομμάτια, καὶ σὲ κάθε ἕνα ποὺ ἔκοβε ἔλεγε: «τῆς νοικοκυρᾶς», «τοῦ μωροῦ», «τοῦ δούλου τοῦ Θεοῦ Μάρκου τοῦ μογιλάλου(6)», «τοῦ σπιτιοῦ», «τῶν ζωντανῶν», «τῶν φτωχῶν».

 

Λέγει πάλι ὁ Γιάννης στὸν Ἅγιο:

 

«Γέροντα, γιατί δὲν ἔκοψες γιὰ τὴν ἁγιοσύνη σου;».

 

Τοῦ λέγει ὁ Ἅγιος:

 

«Ἔκοψα, εὐλογημένε!».

 

Μὰ ὁ Γιάννης δὲν κατάλαβε τίποτα, ὁ καλότυχος!

 

Ἔστρωσε ἡ γυναίκα, γιὰ νὰ κοιμηθοῦνε. Σηκωθήκανε νὰ κάνουνε τὴν προσευχή τους. Ὁ Ἅγιος Βασίλης ἄνοιξε τὶς ἀπαλάμες του κι εἶπε τὴν δική του τὴν εὐχή, ποὺ τὴ λέγει ὁ παπᾶς στὴ λειτουργία:

 

«Κύριος ὁ Θεός μου, οἶδα ὅτι οὔκ εἰμι ἄξιος, οὐδὲ ἱκανός, ἴνα ὑπὸ τὴν στέγην εἰσέλθῃς τοῦ οἴκου τῆς ψυχῆς μου...».

 

Σὰν τελείωσε τὴν εὐχὴ κι ἑτοιμαζόντανε νὰ πλαγιάσουνε, τοῦ λέγει ὁ Γιάννης :

 

«Ἐσύ, γέροντα, ποῦ ξέρεις τὰ γράμματα, πές μας σὲ ποιὰ παλάτια ἄραγες πῆγε ἀπόψε ὁ Ἅη-Βασίλης; Οἱ ἀρχόντοι κι οἱ βασιλιάδες τί ἁμαρτίες μπορεῖ νά ῾χουνε; Ἐμεῖς οἱ φτωχοὶ εἴμαστεν ἁμαρτωλοὶ καὶ κακορίζικοι, ἐπειδὴς ἡ φτώχεια μᾶς κάνει νὰ κολαζόμαστε!».

 

Ὁ Ἅγιος Βασίλης δάκρυσε. Σηκώθηκε πάλι ἀπάνω, ἅπλωσε τὶς ἀπαλάμες του καὶ ξαναεῖπε τὴν εὐχὴ ἀλλιώτικα:

 

«Κύριε ὁ Θεός μου, οἶδας ὅτι ὁ δοῦλος Ἰωάννης ὁ ἁπλοῦς, ἄξιός ἐστιν καὶ ἱκανός, ἵνα ὑπὸ τὴν στέγην αὐτοῦ εἰσέλθῃς, ὅτι νήπιος ὑπάρχει, καὶ τῶν τοιούτων ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν...».

 

Καὶ πάλι δὲν κατάλαβε τίποτα ὁ Γιάννης ὁ καλότυχος, ὁ Γιάννης ὁ Βλογημένος.

 

Λεξιλόγιο

1. Βολοδέρνω - βασανίζομαι γυρνώντας ἀπὸ δῶ κι ἀπὸ κεῖ

 

2. Λεμπεσουριὰ - φτωχολογιά

 

3. Ρουπάκι - ἀγριοβελανιδιά

 

4. Ξελοχίζω - ζωηρεύω τὴ φωτιά

 

5. Πυτιὰ (ἡ) - μαγιὰ ἀπ᾿ τὴν ὁποία γίνεται τὸ τυρί

 

6. Μογιλάλος - βουβός

users.uoa.gr/~nektar


Προβολή άρθρου...

Τρίτη 31 Δεκεμβρίου Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Τρ. ιγ΄ ἑβδ. Ματθ. (Μρ. γ΄ 13-21)

02 triti

13 Καὶ ἀναβαίνει εἰς τὸ ὄ­­­­ρος, καὶ προσκαλεῖται οὓς ἤ­­­θελεν αὐτός, καὶ ἀπῆλθον πρὸς αὐτόν. 14 καὶ ἐποίησε δώδεκα, ἵνα ὦσι μετ᾿ αὐτοῦ καὶ ἵνα ἀπο­στέλλῃ αὐτοὺς κηρύσσειν 15 καὶ ἔχειν ἐξουσίαν θεραπεύειν τὰς νόσους καὶ ἐκ­­­-βάλλειν τὰ δαιμόνια· 16 καὶ ἐπέθηκεν ὄνομα τῷ Σίμωνι Πέτρον, 17 καὶ Ἰάκωβον τὸν τοῦ Ζε­βεδαίου καὶ Ἰωάννην τὸν ἀ­­­­δελφὸν τοῦ Ἰακώβου· καὶ ἐ­­­πέ­θηκεν αὐτοῖς ὀνόματα Βοανεργές, ὅ ἐστιν υἱοὶ βρον­τῆς· 18 καὶ Ἀνδρέαν καὶ Φίλιππον καὶ Βαρθολομαῖον καὶ Ματθαῖον καὶ Θωμᾶν καὶ Ἰά­κωβον τὸν τοῦ Ἀλφαίου καὶ Θαδδαῖον καὶ Σίμωνα τὸν Κα­νανίτην 19 καὶ Ἰούδαν Ἰσκαριώτην, ὃς καὶ παρέδωκεν αὐτόν. 20 Καὶ ἔρχονται εἰς οἶκον· καὶ συνέρχεται πάλιν ὄχλος, ὥστε μὴ δύνασθαι αὐτοὺς μηδὲ ἄρτον φαγεῖν. 21 καὶ ἀκούσαντες οἱ παρ᾿ αὐτοῦ ἐξῆλθον κρατῆσαι αὐ­τόν· ἔλεγον γὰρ ὅτι ἐξέστη.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

13 Ὁ Ἰησοῦς ἔπειτα ἀνέβηκε σέ κάποιο γειτονικό βου­νό τῆς ὀροσειρᾶς πού βρίσκεται δυτικά τῆς Καπερναούμ, καί προσκάλεσε αὐτούς πού ἤθελε, κι αὐτοί πῆ­γαν κοντά του. 14 Καί ἐξέλεξε δώδεκα μαθητές, γιά νά εἶναι μαζί του καί γιά νά τούς ἀποστέλλει νά κηρύττουν 15 καί νά ἔχουν ἐξουσία καί δύναμη νά θεραπεύουν τίς ἀσθένειες καί νά βγάζουν τά δαιμόνια. 16 Κι ἔδωσε στό Σίμωνα νέο ὄνομα καί τόν ὀνόμασε Πέτρο, 17 καί ἐξέλεξε ἀκόμη τόν Ἰάκωβο τόν γιό τοῦ Ζεβεδαίου καί τόν Ἰωάννη τόν ἀδελφό τοῦ Ἰακώβου, καί τούς ἔδωσε στόν καθένα τό ὄνομα Βοανεργές, πού σημαίνει «παιδιά βροντῆς» (ἐπειδή αὐτοί, ἐνῶ συνήθως εἶχαν ἤρεμο χα­ρακτήρα, σέ ὁρισμένες περιπτώσεις ξε­σποῦσαν ξαφνικά σάν βροντή). 18 Ἐξέλεξε καί τόν Ἀνδρέα καί τόν Φίλιππο καί τόν Βαρ­θολομαῖο καί τόν Ματθαῖο καί τόν Θωμᾶ καί τόν Ἰάκωβο τόν γιό τοῦ Ἀλφαίου καί τόν Θαδδαῖο καί τόν Σίμωνα τόν Κανανίτη, ὄνομα πού σημαίνει «ζηλωτής», 19 καί τόν Ἰούδα τόν Ἰσκαριώτη, ὁ ὁποῖος καί τόν παρέδωσε στούς ἐχθρούς του. 20 Μετά ἔρχονται σέ κάποιο σπίτι τῆς Καπερναούμ. Καί μαζεύτηκε πάλι τόσο πολύς λαός, ὥστε νά μήν μπο­­ροῦν οὔτε ἄρτο νά φᾶνε. Διότι τά πλήθη καί εἶχαν κατακλύσει τό σπίτι ὁλό­κλη­ρο, ἀλλά καί στόν Ἰησοῦ δέν ἔδι­ναν και­ρό νά φάει. 21 Ὅταν λοιπόν ἄκουσαν οἱ δικοί του ὅτι εἶχε τόσο πο­λύ ἀ­­­πορ­ροφηθεῖ ἀπό τό ἔργο τῆς διδασκαλίας καί τῶν θαυ­­μάτων μέχρι σημείου νά μήν τρώει, βγῆκαν νά τόν πιάσουν καί νά τόν περιορίσουν. Διότι νόμιζαν ὅτι ἡ ­τό­σο μεγάλη προσήλωση στό ἔργο του ἦταν ἀπο­τέ­λε­σμα ψυχικῆς ἀσθένειας, κι ἔλεγαν ὅτι εἶναι ἐκτός ἑαυ­τοῦ κι ὅτι σάλευσε ὁ νοῦς του.


Προβολή άρθρου...

Τρίτη 31 Δεκεμβρίου Ἀπόστολος: ἡμέρας, Τρ. κη΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Β΄ Τιμ. γ΄ 16-δ΄ 4)

02 triti

16 Πᾶσα γραφὴ θεόπνευστος καὶ ὠφέλιμος πρὸς διδασκαλίαν, πρὸς ἔλεγχον, πρὸς ἐπανόρθωσιν, πρὸς παιδείαν τὴν ἐν δικαιοσύνῃ, 17 ἵνα ἄρτιος ᾖ ὁ τοῦ Θεοῦ ἄνθρωπος, πρὸς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἐξηρτισμένος. 1 Διαμαρτύρομαι οὖν ἐγὼ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ μέλλοντος κρίνειν ζῶν­τας καὶ νεκροὺς κατὰ τὴν ἐπιφάνειαν αὐτοῦ καὶ τὴν βασιλείαν αὐτοῦ, 2 κήρυξον τὸν λόγον, ἐπίστηθι εὐκαίρως ἀκαίρως, ἔλεγξον, ἐπιτίμησον, παρα­κάλεσον, ἐν πάσῃ μακροθυμίᾳ καὶ διδαχῇ. 3 ἔσται γὰρ καιρὸς ὅτε τῆς ὑγιαινούσης διδασκαλίας οὐκ ἀνέξονται, ἀλλὰ κατὰ τὰς ἐπιθυμίας τὰς ἰδίας ἑαυτοῖς ἐπισωρεύσουσι διδασκάλους κνηθόμενοι τὴν ἀκοήν, 4 καὶ ἀπὸ μὲν τῆς ἀληθείας τὴν ἀκοὴν ἀποστρέψουσιν, ἐπὶ δὲ τοὺς μύθους ἐκτραπή­σονται.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

16 Ὅλη ἡ Ἁγία Γραφή εἶναι θεόπνευστη καί ἔχει συγ­γρα­φεῖ μέ τόν ἄμεσο φωτισμό καί τήν καθοδήγηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Γι' αὐτό λοιπόν εἶναι ὠφέλιμη γιά νά διδάσκει τήν ἀλήθεια, γιά νά ἐλέγχει τίς πλάνες καί τίς παρεκτροπές, γιά νά διορθώνει αὐτούς πού ἁμαρ­τά­νουν, γιά νά παιδαγωγεῖ σ' ὅλες τίς ἀρετές, 17 κι ἔτσι ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ νά εἶναι τέλειος, καταρτισμένος σέ κάθε καλό ἔργο. 1 Σέ ἐξορκίζω λοιπόν ἐγώ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος πρόκειται νά κρίνει ζωντανούς καί νεκρούς κατά τή δεύτερη ἔνδοξη φανέρωσή του καί τή βασιλεία του, 2 κήρυξε τό λόγο τοῦ Θεοῦ, στάσου ἐπιτηρητής καί κα­θοδηγός στούς ἀκροατές σου ὄχι μόνο σέ περιστά­σεις κατάλληλες ἀλλά καί σ' ἐκεῖνες πού φαίνονται ἀκα­τάλληλες, ἔλεγξε, ἐπίπληξε, παρηγόρησε μέ κάθε ὑπομονή καί κάθε μέθοδο διδασκαλίας. 3 Κι ἔτσι ἀκούραστα νά ἐπιτελεῖς τό ἔργο σου· διότι θά ἔλθει καιρός πού οἱ ἄνθρωποι δέν θά ἀνέχονται τή σω­στή καί ἀληθινή διδασκαλία, ἀλλά σύμφωνα μέ τίς προ­σω­πικές τους ἐπιθυμίες καί συμπάθειες θά ἐκλέ­γουν γιά τούς ἑαυτούς τους ἕνα σωρό, πλῆθος ὁλό­κλη­ρο ἀπό διδασκάλους. Καί θά προτιμοῦν ἐκείνους πού ἀπό τή διδασκαλία τους θά αἰσθάνονται γαργαλισμό καί τέρψη στά αὐτιά τους. 4 Καί θά ἀποστρέψουν μέ δυσαρέσκεια τ' αὐτιά τους ἀπό τήν ἀλήθεια, ἐνῶ θά στραφοῦν καί θά παρεκ­τρα­ποῦν μόνοι τους σέ μύθους.


Προβολή άρθρου...

Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2013

Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου Ἀπόστολος: ἡμέρας, Δευτ. κη΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Β΄ Τιμ. β΄ 20-26)

01 deftera

20 Ἐν μεγάλῃ δὲ οἰκίᾳ οὐκ ἔστι μόνον σκεύη χρυσᾶ καὶ ἀργυρᾶ, ἀλλὰ καὶ ξύλινα καὶ ὀστράκινα, καὶ ἃ μὲν εἰς τιμήν, ἃ δὲ εἰς ἀτιμίαν. 21 ἐὰν οὖν τις ἐκκαθάρῃ ἑαυτὸν ἀπὸ τούτων, ἔσται σκεῦος εἰς τιμήν, ἡγια­σμέ­νον καὶ εὔχρηστον τῷ δεσπότῃ, εἰς πᾶν ἔργον ἀγα­θὸν ἡτοιμασμένον. 22 τὰς δὲ νεωτερικὰς ἐπιθυ­μίας φεῦγε, δίωκε δὲ δικαιοσύνην, πίστιν, ἀγά­πην, εἰρήνην μετὰ τῶν ἐπικα­λου­μένων τὸν Κύριον ἐκ κα­θαρᾶς καρδίας. 23 τὰς δὲ μωρὰς καὶ ἀπαι­δεύτους ζητήσεις παραιτοῦ, εἰδὼς ὅτι γεννῶσι μάχας· 24 δοῦλον δὲ Κυρίου οὐ δεῖ μάχεσθαι, ἀλλ' ἤπιον εἶναι πρὸς πάντας, διδακτικόν, ἀνεξίκακον, 25 ἐν πρᾳότητι παιδεύοντα τοὺς ἀντιδιατιθεμένους, μήποτε δῷ αὐτοῖς ὁ Θεὸς μετάνοιαν εἰς ἐπίγνωσιν ἀλη­θείας, 26 καὶ ἀνανήψωσιν ἐκ τῆς τοῦ διαβόλου παγίδος, ἐζω­γρημένοι ὑπ' αὐτοῦ εἰς τὸ ἐκείνου θέλημα.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

20 Σ' ἕνα μεγάλο σπίτι μάλιστα, ὅπως εἶναι ἡ Ἐκκλησία, δέν ὑπάρχουν μόνο σκεύη χρυσά καί ἀσημένια, ἀλλά καί ξύλινα καί πήλινα. Καί ἄλλα εἶναι γιά χρήση τιμητική, ἐνῶ ἄλλα γιά χρήση ἐξευτελισμένη. 21 Ἐάν λοιπόν κανείς καθαρίσει τόν ἑαυτό του καί τόν ξεχωρίσει ἀπό τά ἄτιμα αὐτά σκεύη, θά εἶναι σκεῦος πού θά χρησιμοποιηθεῖ γιά τιμητικό σκοπό, ἁγιασμένο καί εὔχρηστο στόν οἰκοδεσπότη, ἑτοιμασμένο γιά κάθε καλό ἔργο. 22 Φεῦγε μακριά ἀπό τίς ἐπιθυμίες πού ἐπικρατοῦν κυ­­­­ρίως στούς νεότερους στήν ἡλικία. Καί ἐπιδίωκε τή δι­καιοσύνη, τήν πίστη, τήν ἀγάπη, τήν εἰρήνη μαζί μ' ἐκεί­­νους πού ἐπικαλοῦνται τόν Κύριο μέ καθαρή καρδιά καί ἀνυπόκριτη εὐλάβεια. 23 Ἀπόφευγε τίς ἀνόητες ἔρευνες καί συζητήσεις πού δέν συντελοῦν στή χριστιανική παιδαγωγία. Μάθε ὅτι αὐτές προκαλοῦν φιλονικίες καί ἐχθρότητες. 24 Ὁ δοῦλος ὅμως τοῦ Κυρίου δέν πρέπει νά φιλονικεῖ, ἀλλά ἔχει χρέος νά εἶναι ἤπιος καί γλυκύς πρός ὅλους, ἱκανός νά διδάσκει, ἀνεξίκακος, 25 νά παιδαγωγεῖ καί νά συνετίζει μέ πραότητα ἐκεί­νους πού ἔχουν ἀντίθετα φρονήματα. Ποιός ξέρει μή­πως καμιά φορά τούς δώσει ὁ Θεός μετάνοια, καί ὁδη­γηθοῦν στήν πλήρη καί ὀρθή γνώση τῆς ἀλήθειας 26 καί συνέλθουν ἀπό τή μέθη ὅπου τούς ἔχει φέρει ἡ παγίδα τῆς πλάνης, στήν ὁποία τούς ἔπιασε ὁ διάβολος, καί τούς συλλάβει τώρα ὡς αἰχμαλώτους ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ, ἔτσι ὥστε νά ἐφαρμόζουν τό θέλημα Ἐκείνου!


Προβολή άρθρου...

Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Δευτ. ιγ΄ ἑβδ. Ματθ. (Μρ. γ΄ 6-12)

01 deftera

 

6 Καὶ ἐξελθόντες οἱ Φαρισαῖ­οι εὐθέως μετὰ τῶν Ἡρῳ­διανῶν συμβούλιον ἐποί­ουν κατ᾿ αὐτοῦ, ὅπως αὐτὸν ἀπολέσωσι. 7 Καὶ ὁ Ἰησοῦς ἀνεχώρησε μετὰ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ πρὸς τὴν θάλασσαν· καὶ πο­λὺ πλῆθος ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας ἠκολούθησαν αὐτῷ, 8 καὶ ἀπὸ τῆς Ἰουδαίας καὶ ἀ­­πὸ Ἱεροσολύμων καὶ ἀπὸ τῆς Ἰδουμαίας καὶ πέραν τοῦ Ἰορδάνου καὶ οἱ περὶ Τύ­ρον­ καὶ Σιδῶνα, πλῆθος πο­λύ, ἀκούσαντες ὅσα ἐποί­ει, ἦλθον πρὸς αὐτόν. 9 καὶ εἶπε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ἵνα πλοιάριον προσκαρτερῇ αὐτῷ διὰ τὸν ὄχλον, ἵνα μὴ θλίβωσιν αὐτόν· 10 πολλοὺς γὰρ ἐθεράπευ­σεν, ὥστε ἐπιπίπτειν αὐτῷ ἵνα αὐτοῦ ἅψωνται ὅσοι εἶ­χον μάστιγας· 11 καὶ τὰ πνεύματα τὰ ἀκά­θαρτα, ὅταν αὐτὸν ἐθεώ­ρουν, προσέπιπτον αὐτῷ καὶ ἔκραζον λέγοντα ὅτι σὺ εἶ ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ. 12 καὶ πολλὰ ἐπετίμα αὐτοῖς ἵνα μὴ φανερὸν αὐτὸν ποιήσωσι.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

6 Κι ἀφοῦ βγῆκαν οἱ Φαρισαῖοι ἀπ' τή συναγωγή, ἔκα­­­ναν ἀμέ­σως συμβούλιο ἐναντίον του μαζί μέ τούς Ἡ­ρω­­διανούς, πού ἦταν ἡ παράταξη τοῦ βασιλιᾶ Ἡρώδη, καί συζητοῦσαν μέ ποιό τρόπο θά κατόρθωναν νά τόν ἐξο­ντώσουν. 7 Ὁ Ἰησοῦς τότε ἀναχώρησε μέ τούς μαθητές του πρός τή λίμνη. Καί τόν ἀκολούθησε μεγάλο πλῆθος ἀπό τή Γαλιλαία 8 καί ἀπό τήν Ἰουδαία καί ἀπό τά Ἱεροσόλυμα καί ἀπό τήν Ἰδουμαία καί ἀπό τήν Περαία, δηλαδή ἀπό τή χώ­­ρα πού εἶναι πέρα ἀπό τόν Ἰορδάνη, στά ἀνατολικά του. Καί ἦλθε κοντά του μεγάλο πλῆθος κι ἀπ' ὅσους κατοικοῦσαν στά περίχωρα τῆς Τύρου καί τῆς Σι­­δῶ­νος, καθώς ἄκουσαν τά θαύματα πού ἔκα­νε. 9 Καί λόγῳ τοῦ πλήθους, παρήγγειλε στούς μαθητές του νά ἔχουν ἐκεῖ διαρκῶς γι' αὐτόν ἕνα πλοιάριο, γιά νά μπαίνει σ' αὐτό ὅταν ἡ συρροή τοῦ πλήθους γινόταν μεγαλύτερη, ὥστε νά μήν τόν πιέζουν τά πλήθη. 10 Κι ἐπειδή θεράπευσε πολλούς, ἄρχισε νά μαζεύεται τόσο πολύ πλῆθος, ὥστε νά πέφτουν πάνω του ὅσοι εἶχαν βασανιστικές ἀσθένειες γιά νά τόν ἀγγίξουν καί νά βροῦν ἔτσι τή θεραπεία τους. 11 Καί τά ἀκάθαρτα καί πονηρά δαιμονικά πνεύματα, ὅταν τόν ἔβλεπαν, ἔπεφταν μπροστά του καί φώναζαν δυνατά λέγοντας ὅτι ἐσύ εἶσαι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ. 12 Ἐκεῖνος ὅμως τά διέταζε μέ αὐστηρότητα νά μή φανερώσουν ὅτι αὐτός ἦταν ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ. (Καί τούς ἀπα­γόρευε νά τό φανερώνουν αὐτό, διότι δέν ἦταν ἀκό­μη καιρός νά γνωστοποιηθεῖ στούς ἀνθρώπους ὁλό­­­κλη­ρη ἡ ἀλήθεια γιά τή φύση του καί τήν ἀποστολή του καί ἐρε­θισθοῦν ἀπ' αὐτήν περισσότερο οἱ ἄπιστοι ἐχ­θροί του. Ἀλλά οὔτε καί οἱ πονηροί δαίμονες ἦταν ἄξιοι νά γί­­νουν κήρυκες αὐτῆς τῆς ἀλήθειας).


Προβολή άρθρου...

Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2013

ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ



Α) Ο αναρχισμός είναι ολοκληρωτική θεωρία-κοσμοθεωρία και βιοθεωρία- που βάζει στο κέντρο μόνο τόν άνθρωπο, το άτομο. Όταν λέγει "ούτε θεός ούτε αφέντες" αυτό ακριβώς εννοεί. Δεν δέχεται καμμιά αυθεντία, κανένα νόμο και καμμιά τάξη. Νόμος είναι η α-νομία και το θέλω του ανθρώπου. Αυτό όμως είναι ένας άκρατος εγωϊσμός. Απολυτοποιείται το άτομο και αγνοεί το σύνολο, την κοινωνία, τη συλλογική λογική και συνείδηση, ό,τι παρέδωσαν οι προηγούμενες γενεές. Καταλαβαίνει κάποιος ότι μια τέτοια νοοτροπία που διαγράφει ό,τι η συμφωνία και η ψήφος των περισσοτέρων αποφάσισε, μπορεί να φαίνεται σαν υπέρβαση και ελευθερία, στην ουσία όμως αυτό είναι η αναρχία, γίνεται μάλιστα πολύ επικίνδυνη όταν συνδυάζεται και με τη βίαιη ανατροπή ενός κοινωνικού και συλλογικού κεκτημένου και πάντοτε οδηγεί στη σύγκρουση.

Θα μπορούσε κάλλιστα να λεχθεί ότι οι καλύτεροι αναρχικοί είναι οι πραγματικοί χριστιανοί, οι οποίοι ξεπερνάνε με την αγάπη όσα προβλέπουν οι νόμοι και έχουν το πολίτευμα και τα μάτια τους στον ουρανό. Ζούνε δηλ. μέσα στον κόσμο, αλλά δεν γίνονται ένα με τον κόσμο και για αυτό τους μισεί ο κόσμος. Αλλάζουν με την αγάπη και το λόγο τον άνθρωπο, αλλά δεν καταστρέφουν ανθρώπους και κόσμο.

Το υπάρχον σύστημα δεν είναι ασφαλώς το τέλειο, το ανέχεται όμως στις γενικές του συνιστώσες ως θεσμό το ευαγγέλιο, ως αναγκαίο θα λέγαμε κακό, για να μη γίνει άλλο χειρότερο κακό, δηλ. η αποθηριοποίηση του ανθρώπου και η ζουγκλοποίηση της κοινωνίας. Έτσι ανέχεται και το στρατό και τα δικαστήρια και τις φυλακές και τον όρκο. Τα ανέχεται όλα αυτά «άχρι καιρού», λόγω της πνευματικής αδυναμίας μας. Ο χριστιανισμός δεν πετά στα σύννεφα της αναρχίας. Είναι ρεαλιστικός. Ούτε επίσης μπορεί ο καθένας να βάζει νόμους κλπ. κατά πως νομίζει. Σε μια κοινωνική ζωή συμβαδίζεις, αλλά βεβαίως δεν συμβιβάζεσαι.

Δεχόμαστε λοιπόν ό,τι δέχεται το Ευαγγέλιο. Έσχατη ακρότητα του αναρχικού είναι ο σατανισμός και μάλιστα της νέας εποχής, ο οποίος λέγει: "κάνε ό,τι θέλεις (=γουστάρεις), αλλά μη απολυτοποιείς αυτό που κάνεις. Σύ είσαι το φως, σύ είσαι ο θεός". Αυτό ακριβώς θέλει και ο διάβολος. Αυτή είναι η πτώση του Εωσφόρου, του Αδάμ, του Ιούδα, του πάπα, δηλ. η άρνηση του θείου θελήματος και η θεοποίηση του ανθρωπίνου αμαρτωλού θελήματος. Αυτή όμως η εξέλιξη της ανθρώπινης θέλησης και νοοτροπίας είναι απαράδεκτη για το Ευαγγέλιο και την Εκκλησία. Δεν συμφωνούμε. Η Εκκλησία μας μάλιστα σε κάθε θεία Λειτουργία προσεύχεται για το υπάρχον σύστημα εξουσίας και τους άρχοντες, «ίνα ήρεμον και ησύχιον βίον διάγωμεν (οι χριστιανοί) εν πάση ευσεβεία και σεμνότητι».

Β) Δημιουργός του σύμπαντος και του ανθρώπου είναι ο Θεός. Συνεπώς είναι δημιουργός και του ανθρωπίνου σώματος. Το σώμα του ανθρώπου είναι λοιπόν θεόπλαστο. Διέπεται από νόμους και διαδικασίες του έβαλε ο Ίδιος ο Θεός. Δεν είμαστε εμείς δημιουργοί και νομοθέτες του εαυτού μας. Δεν έχουμε απόλυτη ελευθερία, αλλά σχετική και η οποία ονομάζεται «αυτεξούσιον»,  αυτεξουσιότητα. Μπορούμε δηλ. να πούμε ΟΧΙ στο Θεό και τις εντολές Του, αλλά δεν μπορούμε να αλλάξουμε την ανθρωπολογία, τη φύση, τη λειτουργία του όντος. Επιχειρώντας κάτι τέτοιο χάνουμε το δρόμο μας και οι οποιεσδήποτε επεμβάσεις μας εκδικούνται.

Δεν είμαστε θεοί. Είμαστε δημιουργήματα. Αυτό πρέπει να το καταλάβουμε. Δεν μπορούμε να υπερβούμε τη φύση μας και τα όριά της. Κάθε φορά που συνέβη αυτό καταστραφήκαμε. Ο Θεός λοιπόν έβαλε συγκεκριμένη λειτουργία σε κάθε μέλος του ανθρωπίνου σώματος. Δεν αλλάζει αυτό όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσες εγχειρίσεις κι αν γίνουν. "Άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς". Δεν υπάρχει τρίτο είδος. Ο,τιδήποτε άλλο είναι παρά φύση. Αυτά που λένε ότι «έτσι νιώθω εγώ» και «έτσι είμαι φτειαγμένος», είναι «προφάσεις εν αμαρτίαις».

Υπάρχει στην ιατρική βιβλιογραφία η περίπτωση των "γυναικωτών", ανθρώπων δηλ. με ορμονικές διαταραχές. Λοιπόν, κανένας από αυτούς στατιστικά δεν έδειξε σημάδια ή συμπεριφορά ομοφυλοφιλίας, είχαν δε όλοι τη συνείδηση του άνδρα. Η ομοφυλοφιλία είναι πάθος, όπως και όλα τα άλλα, άσχετο με τα εξωτερικά ή ορμονικά χαρακτηριστικά του ατόμου. Σχετική ίσως επίδραση μπορεί να έχει το περιβάλλον και η ανατροφή, ποτέ όμως αυτά τα τελευταία δεν μπορούν να παίξουν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση ενός προσώπου, που έχει καταντήσει πλέον ανώμαλο. Μη λοιπόν δικαιολογούμε τα αδικαιολόγητα. Η φυσική λειτουργία του γενετησίου ενστίκτου είναι δεδομένη από τον Θεό. Όλα τα άλλα είναι εκ του πονηρού. Δεν προάγουν ούτε τη ζωή ούτε την ευτυχία.

Ιδού και ένα παράδειγμα εκ του φυσικού: σε μια επαρχιακή πόλη ένας νέος αισθάνεται «κάπως διαφορετικά» και προβαίνει σε εγχείριση αλλαγής φύλου. Περνάει ο πρώτος καιρός με τη νέα ιδιότητα και τις ανάλογες εμπειρίες και κάποια στιγμή «στραβώνει πάλι η δουλειά» και θέλει να ξαναγυρίσει στην προτέρα κατάσταση. Άλλαξαν τα συναισθήματα… και τώρα τί κάνουμε; Όμως ούτε ο Θεός ούτε η φύση έκαναν λάθος. Ο άνθρωπος μετακινήθηκε από τη θέση του και τώρα του βγήκαν ανάποδα. Ο λογισμός του πλανήθηκε, ο διάβολος τον πλάνεψε, κάποιοι "φίλοι" δεν τον φρέναραν, κάποιος σεξολόγος από τηλεοράσεως με πολύ μοναχικό όνομα θα επήνεσε την εγχείριση γενικά... και το κακό έγινε. Ας αφήσουμε τα ψυχολογικά προβλήματα που προέκυψαν... Άντε τώρα μάζεψέ το.

Ό,τι λέγει το Ευαγγέλιο λοιπόν δεν είναι ποτέ λάθος και για καμμιά περίπτωση επιστημονική ή πρακτική. Αυτή είναι η πραγματικότητα, επιβεβαιωμένη με τραγικό τρόπο κάθε φορά, δυστυχώς «κατόπιν εορτής».


Προβολή άρθρου...

ΥΠΟΘΕΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ή ΕΦΙΑΛΤΙΚΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΓΙΑ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ;

 

1] Είναι αλήθεια ότι αν δεν βιώσει κάποιος στο πετσί του ένα γεγονός, δεν μπορεί να νιώσει τον άλλον. Για παράδειγμα: ένας που πέρασε φτώχεια ή πένθος ή κατοχή ή αρρώστια ή έκανε μήνες στο κρεβάτι ή χωρισμό και εγκατάλειψη κλπ αυτός μπορεί να πει κάτι παραπάνω στον φτωχό, στον πενθούντα, στον άρρωστο, στον χτυπημένο, στο χωρισμένο, στον κατάκοιτ ο...Θα το πει από την καρδιά του και από προσωπικό βίωμα και εμπειρία. Δεν θα είναι ο λόγος του μια αποστήθιση από κάποιο βιβλίο, μια ξερή μετάδοση γνώσεων, αλλά μια μετάγγιση ζωής. Και η παρέμβασή του θα πιάσει τόπο.

2] Αν τώρα αυτόν τον άνθρωπο, τον έμπειρο, τον πονεμένο, τον βάλουμε να αποφασίσει για όλες τις παραπάνω ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού και να ρυθμίσει ζητήματα που τους απασχολούν, ασφαλώς θα δει με περισσότερη κατανόηση και ζεστασιά ψυχής το όποιο πρόβλημα και θα κάνει το καλύτερο, γιατί τα έχει περάσει, πολύ δε περισσότερο, αν χτυπήθηκε πρόσφατα από τη ζωή. Αυτό, όπως όλοι καταλαβαίνουμε, είναι νόμος στις κοινωνίες και τις διαπροσωπικές σχέσεις των ανθρώπων.

3] Αυτό όμως το τόσο απλό, αυτή η υπόθεση εργασίας, γιατί να αποτελεί εφιαλτικό όνειρο και απλησίαστο γεγονός για τους βουλευτές μας; Κρίμα! Δεν βγήκαν κάποιοι από αυτούς από φτωχές οικογένειες; Δεν υπήρξαν ποτέ φτωχοί, εργαζόμενοι; Δεν έχουν γέροντες συγγενείς; ΄Η άλλους συγγενείς που βρίσκονται σε ανάγκη αυτή την εποχή; Αλήθεια, όλους τους βόλεψαν; Μάλλον, αυτό συμβαίνει, γιατί όλοι αυτοί δεν ακούνε μέσα στα πολυτελή σπίτια τους "μπαμπά, μαμά πεινάω..." και "τι θα φάμε σήμερα". Δεν βλέπουν τις γυναίκες τους, να γυρίζουν με άδεια καλάθια από τα υπερκαταστήματα και να μαραζώνουν τα παιδιά τους νηστικά στα σχολεία. Βέβαια, δεν ψωνίζουν αυτοί, αλλά οι υπηρεσίες, δεν παγώνουν αυτοί χωρίς πετρέλαιο, δεν κινδυνεύουν αυτοί στις στάσεις και στους δρόμους κλπ. Θυμίζει εκείνο το κωμικοτραγικό της Μαρίας Αντουανέττας, η οποία συνιστούσε "να φάνε οι πεινασμένοι παντεσπάνι, αφού δεν έχουν ψωμί". Ζουν μακριά από τη δυστυχία του λαού μας.

4] Μπορεί κάποτε να πείνασαν κι αυτοί. Αλλά τώρα "περασμένα ξεχασμένα". Τώρα βιώνουν τη νοοτροπία του νεόπλουτου. Βγάζουν απωθημένα στις πλάτες του φορολογούμενου λαού. Μένουν κλεισμένοι στις κομματικές τους κάστες και ξεσυνερίζεται ο ένας τον άλλον ανταγωνιζόμενοι σε επίδειξη και πλουτισμό. Το δείχνουν οι αγορές τους, οι ενδυμασίες, οι συμπεριφορές τους και τα έξοδά τους, όταν γίνονται υπουργοί, οι ανακαινίσεις των γραφείων τους κλπ. Χάνουν την απλότητά τους. Ανεβαίνουν κλίμακα ζωής και αριστοκρατίας και όλα τα έξοδα τότε δικαιολογούνται.

5] Ίσως και να μη πείραζε τόσο αυτό, όσο το ότι δεν παραδειγματίζονται από τα μεγάλα παραδείγματα του Έθνους μας, που άλλοι πέθαναν στην ψάθα, δεν βόλεψαν κανένα συγγενή, δεν έπαιρναν χρηματοδοτήσεις, δεν δέχονταν δώρα, ζούσαν λιτότατα, κυκλοφορούσαν τη νύχτα στα σοκάκια για να βλέπουν "ιδίοις όμμασιν" τα βάσανα του λαού και από τα λάφυρα ακόμη του πολέμου έπαιρναν απλά ένα σουγιά. Τόση ήταν η ανιδιοτέλειά τους!

6] Δύο όμως είναι ασυγχώρητα: Το ότι δεν κατεβαίνουν στις βουλευτικές τους αποζημιώσεις ούτε ευρώ και ότι ψηφίζουν τυφλά, άσπλαχνα, κομματικά, απόλυτα πειθαρχικά, απρόσωπα, απάνθρωπα. Πείθει ο ένας τον άλλο για την ψηφοφορία και δεν τολμά να διαφοροποιηθεί. Όλοι έξω στους δρόμους όμως φωνάζουν, το φωνάζει η γη, το χωριό, η πόλη, το πεζοδρόμιο, τα κλειστά μαγαζιά, τα κλειστά μάτια των πεθαμένων που αυτοκτόνησαν...Δεν μπορούμε άλλο!!! Κι αυτοί συνεχίζουν με σκιαγμένη την ψυχή και στρεβλωμένη τη συνείδηση. Ζούνε με το φόβο της διαγραφής.

7] Βγείτε λίγο έξω από το κοινοβουλευτικό σας καβούκι, εθνοπατέρες, και δείτε την πραγματικότητα. Κάντε επιτέλους μια δοκιμή: Κλείστε τραπεζικούς λογαριασμούς και ζήστε μόνο με ένα χιλιάρικο. Μια δοκιμή για ένα μήνα! Με 570 ευρώ! Ζήστε επιτέλους στο επίπεδο του λαού! Αρνηθείτε για ένα μήνα τις απαλλαγές σας, τα προνόμιά σας. Το αυτοκίνητό σας. Γιατί γελάτε; Τόσες χιλιάδες πινακίδες αυτοκινήτων δεν κατατέθηκαν αυτά τα χρόνια; Κι αν συμβεί τίποτε στην υγεία σας, πράγμα που δεν το ευχόμαστε, να πάτε να περιμένετε για ραντεβού στους γιατρούς του δημοσίου. Εφιάλτης αί; Ούτε μια στιγμή δεν θα μπορέσετε.

8] Αλήθεια, δεν φοβάστε τις κατάρες των μανάδων του λαού μας; Ψηφίζετε και ξαναψηφίζετε μέτρα επί μέτρων. Δήθεν αποσκιρτάτε τη μια μέρα, δήθεν διαμαρτύρεστε την άλλη, δήθεν διαπραγματεύεστε την τρίτη, δήθεν καταλαβαίνετε και δήθεν συμπάσχετε. Είστε οι "Δήθεν". Σας λέμε κι εμείς ότι δήθεν ψηφίζετε, δήθεν είστε βουλευτές, δηλ. είστε ανύπαρκτοι! Μπορεί να γλυτώσετε σήμερα τη διαγραφή του κόμματος, αλλά αύριο θα σας διαγράψει ο λαός μας με την ψήφο του!!!


Προβολή άρθρου...

ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

 

Αν κάποιος δεν έχει όρεξη για προσευχή και δεν είναι αποδεδειγμένα κουρασμένος, αυτός μπορεί να ξεκινήσει τον προσωπικό του διάλογο με τον Θεό προσευχόμενος για τους άλλους, έτσι ώστε σιγά - σιγά "να ξεπαγώσουν τα λάδια της ψυχής του" και μετά να αρχίσει να προσεύχεται και για τον εαυτό του. Ο άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης, ο Ρώσος, (+24.9.1938) που έζησε στο Μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονος (Ρώσικο ), μας είπε ότι οι πιο ευπρόσδεκτες προσευχές για τους άλλους είναι οι εξής: Πρώτα πρέπει να προσευχόμαστε για τους εχθρούς μας (Χριστομίμητη προσευχή, γιατί και ο Χριστός προσευχήθηκε για τους σταυρωτές Του πάνω από το Σταυρό). Δεύτερον πρέπει να προσευχόμαστε για τους νεκρούς μας, γιατί αυτοί από μας τους ζωντανούς περιμένουν μέχρι τη Β΄ Παρουσία, για να τους βοηθήσουμε με τις ευχές, προσευχές, μνημόσυνα και ελεημοσύνες μας υπέρ συγχωρήσεως και αναπαύσεως της ψυχής τους. Και τρίτον πρέπει να προσευχόμαστε για τους λαούς της γης που δεν πίστεψαν ακόμη στην Ορθοδοξία ώστε να γνωρίσουν εν Πνεύματι Αγίω τον Σωτήρα και Λυτρωτή μας Χριστό. Μάλιστα άλλος Γέροντας είπε ότι "όποιος προσεύχεται πρώτα για τους εχθρούς του και τους συγχωρεί από την καρδιά του, αυτού ο Θεός δεν συγχωρεί μόνο τις αμαρτίες του, αλλά και εισακούει και όλη την υπόλοιπη προσωπική προσευχή του. Φοβερό!

Ακόμη κάτι για την προσευχή. Αν κάποιος δεν ξέρει τι να πεί στην προσευχή του, θα αρχίσει να προσεύχεται για τους άλλους, όπως προείπαμε. Αυτό εμπεριέχει αγάπη και ενδιαφέρον και είναι λιγάκι πιο προσιτό στους περισσότερους. Πέστε όμως ότι δεν ξέρουμε πολλές προσευχές. Λέγει λοιπόν ο ο άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ ότι όποιος ζει μέσα στον κόσμο και λέγει τρείς φορές το "Πάτερ ημών", τρείς φορές το "Θεο τόκε Παρθένε" και μια φορά το "Πιστεύω" σώζεται. Αλλά όλα αυτά όμως κάθε μέρα. Με την Κυριακή προσευχή συμπροσεύχεται με αυτόν τον Χριστό που μας δίδαξε πως να προσευχόμαστε. Με το "Θεοτόκε Παρθένε" συμπροσεύχεται με τον Αρχάγγελο Γαβριήλ που προσφώνησε στον Ευαγγελισμό τη Θεοτόκο με αυτά τα άγια λόγια. Και με το Σύμβολο της Πίστεως συμπροσεύχεται και συνομολογεί την Πίστη της Εκκλησίας με τους Άγιους Πατέρες που συνέθεσαν αυτό το "Πιστεύω" στις δύο πρώτες Άγιες Οικουμενικές Συνόδους.

Κι ένα τελευταίο. Αν μ΄ αυτά και μ΄ αυτά δεν ξεκινήσει το χάρισμα της προσευχής μέσα μας, ασφαλώς τότε πρέπει να ανησυχήσουμε θετικά, αλλά μπορούμε και κάτι άλλο να κάνουμε σύμφωνα με τη συμβουλή του μακαριστού Μητροπολίτη Αντωνίου του Σουρόζ. Δηλ. μπορούμε να πάμε σε μια εκκλησία μόνοι μας και μέσα στη σιωπή να μη μιλήσουμε εμείς στο Θεό, αλλά Αυτός σε μάς μέσα στην ευλαβική κατάνυξη του ναού. Αυ τό μπορούμε να το κάνουμε και στο σπίτι μας μπροστά στα εικονίσματα. Άνθρωπος που δεν προσεύχεται ή δεν έμαθε, ή δεν προσπάθησε ή χρειάζεται άμεσα εξομολόγηση." Μετά την εξομολόγηση έλεγε ο αείμνηστος π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, η προσευχή τρέχει σα νεράκι". Καλή είναι και η μελέτη πριν από την προσευχή πνευματικών βιβλίων. καθαρίζει το μυαλό μας. Ο διάβολος δεν θέλει να προσευχόμαστε και κατά την ώρα της προσευχής εγείρει πειρασμούς, λογισμούς και περισπασμούς. Πλήν όμως, όπως και όλα τα καλά και το μέγιστο καλό της προσευχής θέλει βία. "Όσοι εκβιάζουν τον εαυτό τους στο καλό, αυτοί αρπάζουν τη Βασιλεία των Ουρανών", μας λέγει ο Κύριος.


Προβολή άρθρου...

Κυριακή 29 Δεκεμβρίου Εὐαγγέλιον: ὁμοίως, «᾿Αναχωρησάντων τῶν μάγων» (Μτθ. β΄ 13-23)

07 kiriaki

13 Ἀναχωρησάντων δὲ αὐτῶν ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου φαίνεται κατ᾿ ὄναρ τῷ Ἰωσὴφ λέγων· ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ φεῦγε εἰς Αἴγυπτον, καὶ ἴσθι ἐκεῖ ἕως ἂν εἴπω σοι· μέλλει γὰρ Ἡρῴδης ζητεῖν τὸ παιδίον τοῦ ἀπολέσαι αὐτό. 14 Ὁ δὲ ἐγερθεὶς παρέλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ νυκτὸς καὶ ἀνεχώρησεν εἰς Αἴγυπτον, 15 καὶ ἦν ἐκεῖ ἕως τῆς τελευτῆς Ἡρῴδου, ἵνα πληρωθῇ τὸ ρηθὲν ὑπὸ τοῦ Κυρίου διὰ τοῦ προφήτου λέγοντος· ἐξ Αἰγύπτου ἐκάλεσα τὸν υἱόν μου. 16 Τότε Ἡρῴδης ἰδὼν ὅτι ἐνεπαίχθη ὑπὸ τῶν μάγων, ἐθυμώθη λίαν, καὶ ἀποστείλας ἀνεῖλε πάντας τοὺς παῖδας τοὺς ἐν Βηθλεὲμ καὶ ἐν πᾶσι τοῖς ὁρίοις αὐτῆς ἀπὸ διετοῦς καὶ κατωτέρω, κατὰ τὸν χρόνον ὃν ἠκρίβωσε παρὰ τῶν μάγων. 17 τότε ἐπληρώθη τὸ ρηθὲν ὑπὸ Ἱερεμίου τοῦ προφήτου λέγοντος· 18 φωνὴ ἐν Ραμᾷ ἠκούσθη, θρῆνος καὶ κλαυθμὸς καὶ ὀδυρμὸς πολύς· Ραχὴλ κλαίουσα τὰ τέκνα αὐτῆς, καὶ οὐκ ἤθελε παρακληθῆναι, ὅτι οὐκ εἰσίν. 19 Τελευτήσαντος δὲ τοῦ Ἡρῴδου ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου κατ᾿ ὄναρ φαίνεται τῷ Ἰωσὴφ ἐν Αἰγύπτῳ 20 λέγων· ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ πορεύου εἰς γῆν Ἰσραήλ· τεθνήκασι γὰρ οἱ ζητοῦντες τὴν ψυχὴν τοῦ παιδίου. 21 ὁ δὲ ἐγερθεὶς παρέλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ ἦλθεν εἰς γῆν Ἰσραήλ. 22 ἀκούσας δὲ ὅτι Ἀρχέλαος βασιλεύει ἐπὶ τῆς Ἰουδαίας ἀντὶ Ἡρῴδου τοῦ πατρὸς αὐτοῦ, ἐφοβήθη ἐκεῖ ἀπελθεῖν· χρηματισθεὶς δὲ κατ᾿ ὄναρ ἀνεχώρησεν εἰς τὰ μέρη τῆς Γαλιλαίας, 23 καὶ ἐλθὼν κατῴκησεν εἰς πόλιν λεγομένην Ναζαρέτ, ὅπως πληρωθῇ τὸ ρηθὲν διὰ τῶν προφητῶν ὅτι Ναζωραῖος κληθήσεται.


ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

13 Ὅταν λοιπόν ἀναχώρησαν οἱ μάγοι, ἰδού, ἕνας ἄγ­γε­λος Κυρίου φάνηκε στόν Ἰωσήφ σέ ὄνειρο καί τοῦ εἶ­πε: Σήκω, πάρε τό παιδί καί τή μητέρα του καί φύγε στήν Αἴγυπτο, καί μεῖνε ἐκεῖ μέχρι νά σοῦ πῶ. Φύ­γε, διότι ὁ Ἡρώδης σκοπεύει νά ψάξει τό παιδί γιά νά τό σκοτώσει. 14 Σηκώθηκε λοιπόν ὁ Ἰωσήφ καί μέσα στή νύχτα πῆ­ρε τό παιδί καί τή μητέρα του καί ἀναχώρησε γιά τήν Αἴγυπτο. 15 Κι ἔμεινε ἐκεῖ μέχρι πού πέθανε ὁ Ἡρώδης· γιά νά ἐπαληθευθεῖ ἀκριβῶς ἐκεῖνο πού εἶπε ὁ Κύριος μέσῳ τοῦ προφήτη: Ἀπό τήν Αἴγυπτο κάλεσα τόν υἱό μου νά ἐπιστρέψει στόν τόπο τῆς γεννήσεώς του. 16 Τότε ὁ Ἡρώδης, ὅταν εἶδε ὅτι οἱ μάγοι τόν ἐξαπάτη­σαν καί τόν ξεγέλασαν, θύμωσε πολύ. Ἔστειλε λοιπόν στρα­τιῶτες, οἱ ὁποῖοι σκότωσαν ὅλα τά παιδιά πού ἦταν στή Βηθλεέμ καί σ' ὅλα τά περίχωρα καί τά σύνορά της, ἀπό ἡλικία δύο ἐτῶν καί κάτω, σύμφωνα μέ τό χρονικό διάστημα πού ἐξακρίβωσε ἀπό τούς μάγους. 17 Τότε πραγματοποιήθηκε πλήρως ἐκεῖνο πού προφήτευσε ὁ προφήτης Ἱερεμίας: 18 Φωνή σπαρακτική ἀκούστηκε στό χωριό Ραμᾶ τῆς φυλῆς Βενιαμίν, θρῆνος καί κλάματα καί ὀδυρμός πολύς. Ἡ σύζυγος τοῦ Ἰακώβ Ραχήλ, πού ἦταν ἐκεῖ θαμμένη, κλαίει τά παιδιά της (μέ τό στόμα τῶν ἀπογόνων της μητέρων πού στερήθηκαν τά μικρά τους) καί δέν θέλει μέ κανένα τρόπο νά παρηγορηθεῖ, διότι τά ἀθῶα αὐτά παιδιά δέν ὑπάρχουν πλέον στή ζωή. 19 Ὅταν λοιπόν πέθανε ὁ Ἡρώδης, ἰδού, ἕνας ἄγγελος Κυρίου φάνηκε στόν Ἰωσήφ σέ ὄνειρο στήν Αἴγυπτο 20 καί τοῦ εἶπε: Σήκω καί πάρε τό παιδί καί τή μητέρα του καί πήγαινε μέ τήν ἡσυχία σου στή χώρα τῶν Ἰσραηλιτῶν. Διότι ἔχουν πεθάνει πλέον ἐκεῖνοι πού ζητοῦσαν νά πάρουν τή ζωή τοῦ παιδιοῦ. 21 Σηκώθηκε λοιπόν, πῆρε τό παιδί καί τή μητέρα του καί ἦλθε στήν Παλαιστίνη. 22 Ἀλλά ὅταν ἄκουσε ὅτι στήν Ἰουδαία βασίλευε ὁ Ἀρχέλαος στή θέση τοῦ πατέρα του Ἡρώδη, φοβήθηκε νά πάει ἐκεῖ. Μέ ἐντολή ὅμως πού τοῦ ἔδωσε ὁ Θεός στό ὄνειρό του ἀναχώρησε γιά τά μέρη τῆς Γαλιλαίας, ὅπου ἡγεμόνας ἦταν ὁ Ἡρώδης ὁ Ἀντίπας, ὁ ὁποῖος ἦταν λιγότερο σκληρός ἀπό τόν ἀδελφό του Ἀρχέλαο. 23 Κι ἀφοῦ ἦλθε ἐκεῖ, ἐγκαταστάθηκε στήν πόλη πού λέγεται Ναζαρέτ. Γιά νά πραγματοποιηθεῖ ἔτσι ἐκεῖνο πού εἶπαν οἱ προφῆτες, ὅτι ὁ Ἰησοῦς θά ὀνομασθεῖ περιφρονητικά ἀπό τούς ἐχθρούς του Ναζωραῖος.


Προβολή άρθρου...

Κυριακή 29 Δεκεμβρίου Ἀπόστολος: –μετὰ τοῦ ἐν τῷ μηνολογίῳ προκειμένου– Κυρ. μετὰ τὰ Χριστούγεννα, Κυρ. κ΄ ἐπιστ., «Γνωρίζω ὑμῖν τὸ εὐαγγέλιον» (Γαλ. α΄ 11-19)

07 kiriaki

11 Γνωρίζω δὲ ὑμῖν, ἀδελ­φοί, τὸ εὐαγγέλιον τὸ εὐαγ­γελισθὲν ὑπ' ἐμοῦ ὅτι οὐκ ἔστι κατὰ ἄνθρωπον· 12 οὐδὲ γὰρ ἐγὼ παρὰ ἀνθρώπου παρέλαβον αὐ­τὸ οὔτε ἐδιδάχθην, ἀλλὰ δι' ἀπο­καλύψεως Ἰησοῦ Χρι­στοῦ. 13 Ἠκούσατε γὰρ τὴν ἐ­μὴν ἀναστροφήν ποτε ἐν τῷ Ἰουδαϊσμῷ, ὅτι καθ' ὑπερ­βολὴν ἐδίωκον τὴν ἐκ­κλησίαν τοῦ Θεοῦ καὶ ἐπόρ­θουν αὐτήν, 14 καὶ προέκοπτον ἐν τῷ Ἰουδαϊσμῷ ὑπὲρ πολλοὺς συνηλικιώτας ἐν τῷ γένει μου, περισσοτέρως ζηλω­τὴς ὑπάρχων τῶν πατρι­κῶν μου παραδόσεων. 15 Ὅτε δὲ εὐδόκησεν ὁ Θεὸς ὁ ἀφορίσας με ἐκ κοιλίας μητρός μου καὶ καλέσας διὰ τῆς χάριτος αὐτοῦ 16 ἀποκαλύψαι τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἐν ἐμοί, ἵνα εὐαγ­γελίζωμαι αὐτὸν ἐν τοῖς ἔθνεσιν, εὐθέως οὐ προσανεθέμην σαρκὶ καὶ αἵματι, 17 οὐδὲ ἀνῆλθον εἰς Ἱεροσόλυμα πρὸς τοὺς πρὸ ἐμοῦ ἀποστόλους, ἀλλὰ ἀπῆλθον εἰς Ἀραβίαν, καὶ πάλιν ὑπέστρεψα εἰς Δαμασκόν. 18 Ἔπειτα μετὰ ἔτη τρία ἀνῆλθον εἰς Ἱεροσόλυμα ἱστορῆσαι Πέτρον, καὶ ἐπέ­μεινα πρὸς αὐτὸν ἡμέ­ρας δεκαπέντε· 19 ἕτερον δὲ τῶν ἀπο­στόλων οὐκ εἶδον εἰ μὴ Ἰάκωβον τὸν ἀδελφὸν τοῦ Κυρίου.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

11 Σᾶς γνωστοποιῶ λοιπόν, ἀδελφοί, ὅτι τό Εὐαγγέ­­­­­­λιο πού σᾶς κήρυξα δέν ἀποτελεῖ ἀνθρώπινη ἐπι­νό­η­ση. 12 Διότι ὄχι μόνο οἱ ὑπόλοιποι ἀπόστολοι, ἀλλά κι ἐ­­­­γώ δέν τό παρέλαβα οὔτε τό διδάχθηκα ἀπό κάποι­­­ον ἄν­­­­­θρωπο, ἀλλά τό παρέλαβα μέ ἀποκάλυψη τοῦ Θε­­­οῦ, ὁ ὁποῖος ἀπευθείας μοῦ φανέρωσε καί μοῦ ἀπο­κά­­­λυ­­­ψε τόν Κύριο Ἰησοῦ. 13 Καί τό ὅτι τό Εὐαγγέλιο μοῦ παραδόθηκε μέ ὑπερ­­­­­φυσική ἀποκάλυψη ἀπό τόν ἴδιο τόν Θεό, ἀπο­δει­κνύ­ε­ται ἀπό τή δράση μου στό παρελθόν. Διότι ἀσφα­λῶς ἔχε­τε ἀκούσει γιά τή διαγωγή πού ἔδειξα κά­ποτε, ὅταν ἀκο­λουθοῦσα τό νόμο καί τά ἔθιμα τῶν Ἰου­δαίων. Ἀκού­­σατε δηλαδή ὅτι καταδίωκα ὑπερβολικά τήν Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ καί προσπαθοῦσα νά τήν ἐξολοθρεύσω. 14 Καί προόδευα στόν Ἰουδαϊσμό περισσότερο ἀπό πολλούς συνομήλικους συμπατριῶτες μου καί ἔδειχνα περισσότερο ζῆλο ἀπ' αὐτούς γιά τίς παραδόσεις πού κληρονομήσαμε ἀπό τούς πατέρες μας. 15 Ὅταν ὅμως εὐαρεστήθηκε ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος μέ ξεχώρισε καί μέ διάλεξε ἀπό τόν καιρό ἀκόμη πού ἤμουν στήν κοιλιά τῆς μητέρας μου, καί μέ κάλεσε μέ τή χάρη του, χωρίς ἐγώ ἀπό τά ἔργα μου νά εἶμαι ἄξιος γιά μία τέτοια ἐκλογή, 16 νά ἀποκαλύψει στό βάθος τῆς ψυχῆς μου τόν Υἱό του, γιά νά τόν κηρύττω στά ἔθνη, ἀμέσως δέν συμβου­λεύ­­­­­­θηκα σάρκα καί αἷμα, δηλαδή κάποιον θνητό ἄν­θρω­­πο, 17 οὔτε ἀνέβηκα στά Ἱεροσόλυμα γιά νά συναντήσω τούς ἀποστόλους πού εἶχαν κληθεῖ πρίν ἀπό μένα στό ἀποστολικό ἀξίωμα, ἀλλά πῆγα στήν Ἀραβία καί πάλι ἐπέστρεψα στή Δαμασκό. 18 Ἔπειτα, μετά ἀπό τρία χρόνια ἀπό τότε πού εἶχα ἐπι­­στρέψει στό Χριστό, ἀνέβηκα στά Ἱεροσόλυμα γιά νά γνωρίσω ἀπό κοντά τόν Πέτρο, κι ἔμεινα μαζί του δε­­καπέντε μέρες. 19 Ἄλλον ἀπό τούς ἀποστόλους δέν εἶδα, παρά μόνο τόν Ἰάκωβο, τόν ἀδελφό τοῦ Κυρίου.


Προβολή άρθρου...

Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2013

Σάββατο 28 Δεκεμβρίου Ἀπόστολος – μετὰ τοῦ ἐν τῷ μηνολογίῳ προκειμένου αὐτοῦ– Σαββάτου μετὰ τὰ Χριστούγεννα, ζήτει Σαβ. λδ΄ ἑβδ. ἐπιστ., «Τέκνον Τιμόθεε, δίωκε δικαιοσύνην» (Α΄ Τιμ. ς΄ 11-16)

06 savvato

11 Σὺ δέ, ὦ ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, ταῦτα φεῦγε· δίωκε δὲ δικαιοσύνην, εὐσέβειαν, πίστιν, ἀγάπην, ὑπομονήν, πρᾳότητα. 12 ἀγωνίζου τὸν καλὸν ἀγῶνα τῆς πίστεως· ἐπιλα­βοῦ τῆς αἰωνίου ζωῆς, εἰς ἣν καὶ ἐκλήθης καὶ ὡμο­λόγησας τὴν καλὴν ὁμολο­γίαν ἐνώπιον πολλῶν μαρτύρων. 13 παραγγέλλω σοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ τοῦ ζωοποιοῦντος τὰ πάντα καὶ Χριστοῦ Ἰησοῦ τοῦ μαρτυρήσαντος ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου τὴν καλὴν ὁμολογίαν, 14 τηρῆσαί σε τὴν ἐντολὴν ἄσπιλον, ἀνεπίληπτον μέχρι τῆς ἐπιφανείας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, 15 ἣν καιροῖς ἰδίοις δείξει ὁ μακάριος καὶ μόνος δυνάστης, ὁ βασιλεὺς τῶν βασιλευόντων καὶ κύριος τῶν κυριευόντων, 16 ὁ μόνος ἔχων ἀθα­να­­σίαν, φῶς οἰκῶν ἀπρό­σι­τον, ὃν εἶδεν οὐδεὶς ἀν­­θρώπων οὐδὲ ἰδεῖν δύναται· ᾧ τιμὴ καὶ κράτος αἰ­ώνιον· ἀμήν.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

11 Ἐσύ ὅμως, ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, νά φεύγεις μακριά ἀπ' αὐτά τά ἐλαττώματα καί τά πάθη. Ἀντίθετα νά ἐπιδιώκεις τή δικαιοσύνη, τήν εὐσέβεια, τήν πίστη, τήν ἀγάπη, τήν ὑπομονή, τήν πραότητα. 12 Νά ἀγωνίζεσαι τόν καλό ἀγώνα στόν ὁποῖο μᾶς καλεῖ ἡ πίστη. Πιάσε καλά καί κράτα σφιχτά τήν αἰώνια ζωή, τήν ὁποία σέ κάλεσε ὁ Θεός νά κληρονομήσεις, ἀλλά κι ἐσύ πρίν ἀπό τό βάπτισμά σου ἔδωσες τήν καλή ὁμολογία γι' αὐτήν μπροστά σέ πολλούς μάρτυρες. 13 Σοῦ παραγγέλλω ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος μεταδίδει ζωή στά πάντα, καί ἐνώπιον τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος μπροστά στόν Πόντιο Πιλάτο ἔδωσε τή μαρτυρία τῆς καλῆς ὁμολογίας ὅτι εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, 14 νά διατηρήσεις τήν ἐντολή καί τίς ὑποχρεώσεις πού ἀνέλαβες στό βάπτισμα καί τή χειροτονία σου καθαρή ἀπό κάθε μολυσμό, ἀνώτερη ἀπό κάθε κατηγορία, μέχρι τήν ἡμέρα πού θά φανερωθεῖ ἔνδοξος ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός. 15 Καί τήν ἔνδοξη αὐτή φανέρωση τοῦ Κυρίου θά τή δείξει ὁ Θεός Πατήρ σέ καιρούς πού ὁ ἴδιος ὅρισε καί γνωρίζει, ὁ μακάριος καί μόνος ἐξουσιαστής, ὁ βασιλεύς ὅσων βασιλεύουν στή γῆ καί ὁ κύριος ἐκείνων πού κυριαρχοῦν ἐπάνω στή γῆ, 16 ὁ μόνος πού ἔχει ἀπ' τόν ἑαυτό του ζωή ἀθάνατη καί προαιώνια καί κατοικεῖ σέ φῶς τό ὁποῖο κανείς δέν μπορεῖ νά πλησιάσει. Αὐτόν δέν τόν εἶδε κανένας ἀπό τούς ἀνθρώπους, οὔτε μπορεῖ νά τόν δεῖ. Σ' αὐτόν ἀνήκει ἡ τιμή καί ἡ παντοτινή καί αἰώνια δύναμη.


Προβολή άρθρου...

Σάββατο 28 Δεκεμβρίου Εὐαγγέλιον: ὁμοίως, Σαβ. μετὰ τὰ Χριστούγεννα, «᾿Ηκολούθησαν τῷ ᾿Ιησοῦ ὄχλοι πολλοί» (Μτθ. ιβ΄ 15-21)

06 savvato

15 Ὁ δὲ Ἰησοῦς γνοὺς ἀνεχώρησεν ἐκεῖθεν· καὶ ἠκολούθησαν αὐτῷ ὄχλοι πολλοί, καὶ ἐθεράπευσεν αὐτοὺς­ πάντας, 16 καὶ ἐπετίμησεν αὐτοῖς ἵνα μὴ φανερὸν ποιήσωσιν αὐτόν, 17 ὅπως πληρωθῇ τὸ ρηθὲν διὰ Ἡσαΐου τοῦ προφήτου λέγοντος· 18 ἰδοὺ ὁ παῖς μου, ὃν ᾑρέτισα, ὁ ἀγαπητός μου, εἰς ὃν εὐδόκησεν ἡ ψυχή μου· θήσω τὸ πνεῦμά μου ἐπ᾿ αὐτόν, καὶ κρίσιν τοῖς ἔθνεσιν ἀπαγγελεῖ· 19 οὐκ ἐρίσει οὐδὲ κραυγάσει, οὐδὲ ἀκούσει τις ἐν ταῖς πλατείαις τὴν φωνὴν αὐ­­τοῦ. 20 κάλαμον συντετριμμένον οὐ κατεάξει καὶ λίνον τυφόμενον οὐ σβέσει, ἕως ἂν ἐκβάλῃ εἰς νῖκος τὴν κρίσιν· 21 καὶ τῷ ὀνόματι αὐτοῦ ἔ­­­θνη ἐλπιοῦσι.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

15 Ὁ Ἰησοῦς ὅμως ἔμαθε τά σχέδιά τους καί ἀναχώρησε ἀπό ἐκεῖ. Καί τόν ἀκολούθησαν πολλά πλήθη λαοῦ, κι αὐτός θεράπευσε ὅλους ὅσους ἦταν ἀσθενεῖς. 16 Καί τούς ἔδωσε ἔντονη προσταγή νά μήν τόν διαφημίσουν ὅτι κάνει τόσα καί τέτοια θαύματα· 17 γιά νά πραγματοποιηθεῖ καί ἐπαληθευθεῖ ἐκεῖνο πού εἶχε προφητεύσει ὁ Ἡσαΐας λέγοντας:18 Νά ὁ ἀπεσταλμένος μου, τόν ὁποῖο διάλεξα, ὁ ἀγα­πη­τός μου καί μονάκριβός μου, στόν ὁποῖο εὐαρεστήθηκε ἡ ψυχή μου. Θά θέσω τό Πνεῦμα μου ἐπάνω του καί θά ἀναγγείλει στά ἔθνη νέο τέλειο νόμο. 19 Δέν θά φιλονικήσει οὔτε θά βγάλει παράφορες κραυ­γές οὔτε θά ἀκούσει κανείς τή φωνή του στίς δημόσιες πλατεῖες, ὅπως συμβαίνει μέ τούς δημαγωγούς, πού ξε­­­σηκώνουν τό λαό σέ θορυβώδη συλλαλητήρια γιά ἰδι­ο­τελεῖς σκοπούς. 20 Δέν θά συντρίψει ψυχές πού μοιάζουν μέ τσακισμέ­νο καλάμι, καί δέν θά σβήσει καρδιές στίς ὁποῖες ὁ θεῖ­ος φωτισμός κοντεύει νά σβήσει, ὥστε νά μοιάζουν αὐ­­τές μέ φιτίλι πού καπνίζει, μέχρι νά κάνει νικητή τό νό­μο τοῦ Θεοῦ, ὥστε αὐτός νά ἐπικρατήσει στίς καρδιές ὅλων. 21 Καί στό ὄνομά του ὡς Μεσσία καί Σωτήρα οἱ ἐθνικοί θά στηρίξουν τίς ἐλπίδες τῆς σωτηρίας τους.


Προβολή άρθρου...

Η Αγία Δόμνα

Η μνήμη της Αγίας Δόμνας τιμάται από την Εκκλησία μας στις 28 Δεκεμβρίου


Προβολή άρθρου...

Η 6η Πανελλήνια Συνάντηση “Χ.Α.” σε live μετάδοση!

Για όλους τους Χαρούμενους Αγωνιστές που θα ήθελαν να παρευρεθούν στην Πανελλήνια Συνάντηση!


Προβολή άρθρου...

Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2013

Εικονοστάσι της Μαρίας Μουρζά

 

30 κείμενα- έμμετρα συναξάρια-διανθισμένα με υδατογραφίες της Β. Γώγου

 

Γραμμένα για αγίους του σήμερα, που έζησαν δίπλα μας

Ομόνοια

Αιγάλεω

Κάλυμνο

Σηλυβρία

Μικρασία

Για να πορευόμαστε σε νύχτες ζοφερές, σαν τώρα

Για να φέγγει στο δρόμο μας

 

Εκδόσεις: Εν εσόπτρω

διάθεση: βιβλιοπωλείο Ο ΣΩΤΗΡ


Προβολή άρθρου...

Εκοιμήθη εν Κυρίω ο Αναστάσιος Μιχαλακόπουλος

Εκοιμήθη εν Κυρίω 
ο Θεολόγος Συγγραφέας
 Αναστάσιος Μιχαλακόπουλος 
μέλος της Αδελφότητος Θεολόγων 
«Ο ΣΩΤΗΡ»
 
Αιωνία η μνήμη του.
 
Η εξόδιος Ακολουθία ἐψάλη την Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2013 στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Πευκακίων Αθηνών ώρα 12η μεσημβρινή. 

Προβολή άρθρου...

54ο Παιδαγωγικό Συνέδριο : «Οι σύγχρονες θεσμικές κρίσεις υπό το φως της πολιτείας και των διδαχών του πατρο-Κοσμά Αιτωλού»




   
Ο Τομέας Επιστημόνων του Συλλόγου «Ο Μέγας Βασίλειος» σας προσκαλεί
να τιμήσετε με την παρουσία σας το 54ο Παιδαγωγικό Συνέδριο με θέμα:
«Οι σύγχρονες θεσμικές κρίσεις υπό το φως της πολιτείας
 και των διδαχών  του πατρο-Κοσμά Αιτωλού»
το οποίο θα πραγματοποιηθεί:
στην  Αθήνα
την Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2013,  στο Ἀμφιθέατρο του Πολεμικού Μουσείου, Βασ. Σοφίας και Ριζάρη 2, Ἀθήνα, Στάση Μετρό: «Εὐαγγελισμός»
       και στη Θεσσαλονίκη
το Σάββατο 4 Ιανουαρίου 2014,  στο Αμφιθέατρο του Εκπαιδευτικού και Πολιτιστικού Ιδρύματος της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης (Διακονία), οδός Ν. Πλαστήρα 65, Χαριλάου, τηλ. 2310397700 
  Στους ενδιαφερομένους παρέχεται  βεβαίωση παρακολουθήσεως του Συνεδρίου.
 Μέσα από την Τράπεζα Ιδεών μπορείτε να παρακολουθήσετε τη ροή του Συνεδρίου 
(αναμετάδοση, εισηγήσεις, ανακοινώσεις, πορίσματα κλπ).
54ο Παιδαγωγικό Συνέδριο Μ. Βασιλείου- ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ : «Οι σύγχρονες θεσμικές κρίσεις υπό το φως της πολιτείας και των διδαχών του πατρο-Κοσμά Αιτωλού»
 

Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου Ἀπόστολος: τῆς Θεοτόκου, ς΄ ὥρας μεγ. Παρασκευῆς, «῾Ο ἁγιάζων καὶ οἱ ἁγιαζόμενοι» (῾Εβρ. β΄ 11-18)

05 paraskevi

11 Ὅ τε γὰρ ἁγιάζων καὶ οἱ ἁγιαζόμενοι ἐξ ἑνὸς πάντες· δι' ἣν αἰτίαν οὐκ ἐπαι­σχύνεται ἀδελφοὺς αὐ­τοὺς κα­λεῖν, 12 λέγων· ἀπαγγελῶ τὸ ὄνομά σου τοῖς ἀδελφοῖς μου, ἐν μέσῳ ἐκκλησίας ὑμνήσω σε· 13 καὶ πάλιν· ἐγὼ ἔσομαι πεποιθὼς ἐπ' αὐτῷ· καὶ πάλιν· ἰδοὺ ἐγὼ καὶ τὰ παιδία ἅ μοι ἔδωκεν ὁ Θεός. 14 ἐπεὶ οὖν τὰ παιδία κεκοινώνηκε σαρκὸς καὶ αἵματος, καὶ αὐτὸς παραπλησίως μετέσχε τῶν αὐτῶν, ἵνα διὰ τοῦ θανάτου καταργήσῃ τὸν τὸ κράτος ἔχοντα τοῦ θα­νά­του, τοῦτ' ἔστι τὸν διάβολον, 15 καὶ ἀπαλλάξῃ τούτους, ὅσοι φόβῳ θανάτου διὰ παντὸς τοῦ ζῆν ἔνοχοι ἦσαν δουλείας. 16 οὐ γὰρ δήπου ἀγγέλων ἐπιλαμβάνεται, ἀλλὰ σπέρματος Ἀβραὰμ ἐπιλαμβά­νεται. 17 ὅθεν ὤφειλε κατὰ πάντα τοῖς ἀδελφοῖς ὁμοιωθῆναι, ἵνα ἐλεήμων γένηται καὶ πιστὸς ἀρχιερεὺς τὰ πρὸς τὸν Θεόν, εἰς τὸ ἱλάσκεσθαι τὰς ἁμαρτίας τοῦ λαοῦ. 18 ἐν ᾧ γὰρ πέπονθεν αὐ­τὸς πειρασθείς, δύναται τοῖς πειραζομένοις βοηθῆ­σαι.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

11 Ὑπάρχει μάλιστα στενός σύνδεσμος μεταξύ τοῦ ἀρ­χη­γοῦ τῆς σωτηρίας καί ἐκείνων πού σώζονται μέσῳ αὐτοῦ. Διότι καί ὁ Ἰησοῦς πού μᾶς ἁγιάζει καί μᾶς σώζει, κι ἐμεῖς πού ἁγιαζόμαστε καί σωζόμαστε, ὅλοι καταγόμαστε ἀπό ἕναν Πατέρα. Γι' αὐτό τό λόγο δέν ντρέπεται ὁ Ἰησοῦς νά ὀνομάζει ὅλους αὐτούς ἀδελφούς του, 12 λέγοντας: Θά διακηρύξω καί θά ὁμολογήσω τό ὄνο­μά σου στούς ἀδελφούς μου, θά σέ ἀνυμνήσω μέσα σέ σύναξη. 13 Καί πάλι, δείχνοντας ὅτι ἔγινε ὅμοιος μέ μᾶς καί συγγένευσε μαζί μας, λέει: Ἐγώ ὁ Μεσσίας ὡς ἄνθρωπος θά στηρίξω τήν ἐμπιστοσύνη μου πάνω σ' αὐτόν, τόν Θεό καί Πατέρα. Καί πάλι λέει: Ἰδού ἐγώ καί τά παιδιά πού μοῦ ἔδωσε ὁ Θεός. 14 Ἐπειδή λοιπόν τά παιδιά τοῦ Θεοῦ εἶναι ἄν­θρωποι καί ἔχουν συμμετάσχει ὅλα στήν ἀσθενική καί φθα­ρτή ἀνθρώπινη φύση, γι' αὐτό καί αὐτός παρόμοια μετέσχε στήν ἴδια ἀνθρώπινη φύση καί ἀληθινά ἔγι­νε ἄνθρωπος· γιά νά καταστήσει μέ τό θάνατό του ἀνί­σχυρο ἐκεῖνον πού εἶχε τή δύναμη καί τήν ἐξουσία τοῦ θανάτου, δηλαδή τό διάβολο. 15 Κι ἔτσι νά ἀπαλλάξει αὐτούς οἱ ὁποῖοι, ἐπειδή φο­βοῦ­­νταν τό θάνατο, σ' ὁλόκληρη τή ζωή τους κατα­κρα­τοῦνταν ἀπό τή δουλεία τῆς ἀνησυχίας καί τῆς ἀγωνίας μή­π­ως πεθάνουν καί στερηθοῦν τή ζωή αὐτή, καί ὑπο­στοῦν ἔπειτα καί τά δεινά τῆς καταδίκης μετά τό θάνατο. 16 Ἦταν λοιπόν ἀναγκαῖο νά γίνει ὁ Υἱός καί ἄνθρωπος. Διότι ἀναμφίβολα δέν ἔρχεται νά βοηθήσει ἀγγέλους, ὁπότε δέν θά ἦταν ἀνάγκη νά φορέσει σάρκα, ἀφοῦ οἱ ἄγγελοι εἶναι ἄσαρκοι· ἀλλά ἔρχεται νά βοηθήσει τούς ἀπογόνους τοῦ Ἀβραάμ. 17 Προκειμένου λοιπόν νά βοηθήσει ἀνθρώπους, ἔ­πρε­­­­­πε νά ἐξομοιωθεῖ σέ ὅλα μέ τούς ἀδελφούς του αὐ­τούς, καί νά γίνει ἀρχιερεύς σπλαχνικός καί ἄξιος ὥ­στε νά βασίζεται ὁ καθένας μας σ' αὐτόν· ἀρχιερεύς ἀξιόπιστος στά ἀρχιερατικά ἔργα πού πρέπει νά ἐπι­τε­­­λοῦνται καί νά προσφέρονται στό Θεό γιά τήν ἐξι­λέ­ωση καί τή συγχώρηση τοῦ λαοῦ. 18 Ἔγινε λοιπόν σπλαχνικός καθώς ἐξομοιώθηκε μέ μᾶς· διότι, ἐφόσον ὑπέφερε καί δοκίμασε ὁ ἴδιος πειρασμούς, καθώς θυμᾶται τί ὑπέφερε κι αὐτός, μέ πολλή συμπάθεια θά βοηθήσει κι ἐκείνους πού πειράζονται καί δοκιμάζονται.


Προβολή άρθρου...

Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου Εὐαγγέλιον: ὁμοίως, θ΄ ὥρας Χριστουγέννων, «᾿Αναχωρησάντων τῶν μάγων» (Μτθ. β΄ 13-23).

05 paraskevi

13 Ἀναχωρησάντων δὲ αὐτῶν ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου φαίνεται κατ᾿ ὄναρ τῷ Ἰωσὴφ λέγων· ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ φεῦγε εἰς Αἴγυπτον, καὶ ἴσθι ἐκεῖ ἕως ἂν εἴπω σοι· μέλλει γὰρ Ἡρῴδης ζητεῖν τὸ παιδίον τοῦ ἀπολέσαι αὐτό. 14 Ὁ δὲ ἐγερθεὶς παρέλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ νυκτὸς καὶ ἀνεχώρησεν εἰς Αἴγυπτον, 15 καὶ ἦν ἐκεῖ ἕως τῆς τελευτῆς Ἡρῴδου, ἵνα πληρωθῇ τὸ ρηθὲν ὑπὸ τοῦ Κυρίου διὰ τοῦ προφήτου λέγοντος· ἐξ Αἰγύπτου ἐκάλεσα τὸν υἱόν μου. 16 Τότε Ἡρῴδης ἰδὼν ὅτι ἐνεπαίχθη ὑπὸ τῶν μάγων, ἐθυμώθη λίαν, καὶ ἀποστεί-λας ἀνεῖλε πάντας τοὺς παῖδας τοὺς ἐν Βηθλεὲμ καὶ ἐν πᾶσι τοῖς ὁρίοις αὐτῆς ἀπὸ διετοῦς καὶ κατωτέρω, κατὰ τὸν χρόνον ὃν ἠκρί-βωσε παρὰ τῶν μάγων. 17 τότε ἐπληρώθη τὸ ρηθὲν ὑπὸ Ἱερεμίου τοῦ προφήτου λέγοντος· 18 φωνὴ ἐν Ραμᾷ ἠκούσθη, θρῆνος καὶ κλαυθμὸς καὶ ὀδυρμὸς πολύς· Ραχὴλ κλαίουσα τὰ τέκνα αὐτῆς, καὶ οὐκ ἤθελε παρακληθῆναι, ὅτι οὐκ εἰσίν. 19 Τελευτήσαντος δὲ τοῦ Ἡρῴδου ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου κατ᾿ ὄναρ φαίνεται τῷ Ἰωσὴφ ἐν Αἰγύπτῳ 20 λέγων· ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ πορεύου εἰς γῆν Ἰσραήλ· τεθνήκασι γὰρ οἱ ζητοῦντες τὴν ψυχὴν τοῦ παιδίου. 21 ὁ δὲ ἐγερθεὶς παρέλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ ἦλθεν εἰς γῆν Ἰσραήλ. 22 ἀκούσας δὲ ὅτι Ἀρχέλαος βασιλεύει ἐπὶ τῆς Ἰουδαίας ἀντὶ Ἡρῴδου τοῦ πατρὸς αὐτοῦ, ἐφοβήθη ἐκεῖ ἀπελθεῖν· χρηματισθεὶς δὲ κατ᾿ ὄναρ ἀνεχώρησεν εἰς τὰ μέρη τῆς Γαλιλαίας, 23 καὶ ἐλθὼν κατῴκησεν εἰς πόλιν λεγομένην Ναζαρέτ, ὅπως πληρωθῇ τὸ ρηθὲν διὰ τῶν προφητῶν ὅτι Ναζωραῖος κληθήσεται.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

13 Ὅταν λοιπόν ἀναχώρησαν οἱ μάγοι, ἰδού, ἕνας ἄγ­γε­λος Κυρίου φάνηκε στόν Ἰωσήφ σέ ὄνειρο καί τοῦ εἶ­πε: Σήκω, πάρε τό παιδί καί τή μητέρα του καί φύγε στήν Αἴγυπτο, καί μεῖνε ἐκεῖ μέχρι νά σοῦ πῶ. Φύ­γε, διότι ὁ Ἡρώδης σκοπεύει νά ψάξει τό παιδί γιά νά τό σκοτώσει. 14 Σηκώθηκε λοιπόν ὁ Ἰωσήφ καί μέσα στή νύχτα πῆ­ρε τό παιδί καί τή μητέρα του καί ἀναχώρησε γιά τήν Αἴγυπτο. 15 Κι ἔμεινε ἐκεῖ μέχρι πού πέθανε ὁ Ἡρώδης· γιά νά ἐπαληθευθεῖ ἀκριβῶς ἐκεῖνο πού εἶπε ὁ Κύριος μέσῳ τοῦ προφήτη: Ἀπό τήν Αἴγυπτο κάλεσα τόν υἱό μου νά ἐπιστρέψει στόν τόπο τῆς γεννήσεώς του. 16 Τότε ὁ Ἡρώδης, ὅταν εἶδε ὅτι οἱ μάγοι τόν ἐξαπάτη­σαν καί τόν ξεγέλασαν, θύμωσε πολύ. Ἔστειλε λοιπόν στρα­τιῶτες, οἱ ὁποῖοι σκότωσαν ὅλα τά παιδιά πού ἦταν στή Βηθλεέμ καί σ' ὅλα τά περίχωρα καί τά σύνορά της, ἀπό ἡλικία δύο ἐτῶν καί κάτω, σύμφωνα μέ τό χρονικό διάστημα πού ἐξακρίβωσε ἀπό τούς μάγους. 17 Τότε πραγματοποιήθηκε πλήρως ἐκεῖνο πού προφήτευσε ὁ προφήτης Ἱερεμίας: 18 Φωνή σπαρακτική ἀκούστηκε στό χωριό Ραμᾶ τῆς φυλῆς Βενιαμίν, θρῆνος καί κλάματα καί ὀδυρμός πολύς. Ἡ σύζυγος τοῦ Ἰακώβ Ραχήλ, πού ἦταν ἐκεῖ θαμμένη, κλαίει τά παιδιά της (μέ τό στόμα τῶν ἀπογόνων της μητέρων πού στερήθηκαν τά μικρά τους) καί δέν θέλει μέ κανένα τρόπο νά παρηγορηθεῖ, διότι τά ἀθῶα αὐτά παιδιά δέν ὑπάρχουν πλέον στή ζωή. 19 Ὅταν λοιπόν πέθανε ὁ Ἡρώδης, ἰδού, ἕνας ἄγγελος Κυρίου φάνηκε στόν Ἰωσήφ σέ ὄνειρο στήν Αἴγυπτο 20 καί τοῦ εἶπε: Σήκω καί πάρε τό παιδί καί τή μητέρα του καί πήγαινε μέ τήν ἡσυχία σου στή χώρα τῶν Ἰσραηλιτῶν. Διότι ἔχουν πεθάνει πλέον ἐκεῖνοι πού ζητοῦσαν νά πάρουν τή ζωή τοῦ παιδιοῦ. 21 Σηκώθηκε λοιπόν, πῆρε τό παιδί καί τή μητέρα του καί ἦλθε στήν Παλαιστίνη. 22 Ἀλλά ὅταν ἄκουσε ὅτι στήν Ἰουδαία βασίλευε ὁ Ἀρχέλαος στή θέση τοῦ πατέρα του Ἡρώδη, φοβήθηκε νά πάει ἐκεῖ. Μέ ἐντολή ὅμως πού τοῦ ἔδωσε ὁ Θεός στό ὄνειρό του ἀναχώρησε γιά τά μέρη τῆς Γαλιλαίας, ὅπου ἡγεμόνας ἦταν ὁ Ἡρώδης ὁ Ἀντίπας, ὁ ὁποῖος ἦταν λιγότερο σκληρός ἀπό τόν ἀδελφό του Ἀρχέλαο. 23 Κι ἀφοῦ ἦλθε ἐκεῖ, ἐγκαταστάθηκε στήν πόλη πού λέγεται Ναζαρέτ. Γιά νά πραγματοποιηθεῖ ἔτσι ἐκεῖνο πού εἶπαν οἱ προφῆτες, ὅτι ὁ Ἰησοῦς θά ὀνομασθεῖ περιφρονητικά ἀπό τούς ἐχθρούς του Ναζωραῖος.

 


Προβολή άρθρου...

Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2013

Τετάρτη 25 Δεκεμβρίου

03 tetarti

1 Τοῦ δὲ Ἰησοῦ γεννηθέντος ἐν Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας ἐν ἡμέραις Ἡρῴδου τοῦ βασιλέως, ἰδοὺ μάγοι ἀπὸ ἀνατολῶν παρεγένοντο εἰς Ἱεροσόλυμα 2 λέγοντες· ποῦ ἐστιν ὁ τεχθεὶς βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων; εἴδομεν γὰρ αὐτοῦ τὸν ἀστέρα ἐν τῇ ἀνατολῇ καὶ ἤλθομεν προσκυνῆσαι αὐτῷ. 3 Ἀκούσας δὲ Ἡρῴδης ὁ βασιλεὺς ἐταράχθη καὶ πᾶσα Ἱεροσόλυμα μετ᾿ αὐτοῦ, 4 καὶ συναγαγὼν πάντας τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ γραμματεῖς τοῦ λαοῦ ἐπυνθάνετο παρ᾿ αὐτῶν ποῦ ὁ Χριστὸς γεννᾶται. 5 οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· ἐν Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας· οὕτω γὰρ γέγραπται διὰ τοῦ προφήτου· 6 καὶ σὺ Βηθλεέμ, γῆ Ἰούδα, οὐδαμῶς ἐλαχίστη εἶ ἐν τοῖς ἡγεμόσιν Ἰούδα· ἐκ σοῦ γὰρ ἐξελεύσεται ἡγούμενος, ὅστις ποιμανεῖ τὸν λαόν μου τὸν Ἰσραήλ. 7 Τότε Ἡρῴδης λάθρα καλέσας τοὺς μάγους ἠκρίβωσε παρ᾿ αὐτῶν τὸν χρόνον τοῦ φαινομένου ἀστέρος, 8 καὶ πέμψας αὐτοὺς εἰς Βηθλεὲμ εἶπε· πορευθέντες ἀκριβῶς ἐξετάσατε περὶ τοῦ παιδίου, ἐπὰν δὲ εὕρητε, ἀπαγγείλατέ μοι, ὅπως κἀγὼ ἐλθὼν προσκυνήσω αὐτῷ. 9 οἱ δὲ ἀκούσαντες τοῦ βασιλέως ἐπορεύθησαν· καὶ ἰδοὺ ὁ ἀστὴρ ὃν εἶδον ἐν τῇ ἀνατολῇ προῆγεν αὐτούς, ἕως ἐλθὼν ἔστη ἐπάνω οὗ ἦν τὸ παιδίον· 10 ἰδόντες δὲ τὸν ἀστέρα ἐχάρησαν χαρὰν μεγάλην σφόδρα, 11 καὶ ἐλθόντες εἰς τὴν οἰκίαν εἶδον τὸ παιδίον μετὰ Μαρίας τῆς μητρὸς αὐτοῦ, καὶ πεσόντες προσεκύνησαν αὐτῷ, καὶ ἀνοίξαντες τοὺς θησαυροὺς αὐτῶν προσήνεγκαν αὐτῷ δῶρα, χρυσὸν καὶ λίβανον καὶ σμύρναν· 12 καὶ χρηματισθέντες κατ᾿ ὄναρ μὴ ἀνακάμψαι πρὸς Ἡρῴδην, δι᾿ ἄλλης ὁδοῦ ἀνεχώρησαν εἰς τὴν χώραν αὐτῶν.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

1 Ὄταν λοιπόν ὁ Ἰησοῦς γεννήθηκε στή Βηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας τίς ἡμέρες τοῦ βασιλιᾶ Ἡρώδη, ἰδού, σοφοί ἀστρονόμοι ἀπό τά μέρη τῆς ἀνατολῆς ἦλθαν στά Ἱεροσόλυμα 2 καί ἄρχισαν νά ρωτοῦν: Ποῦ εἶναι ὁ βασιλιάς τῶν Ἰουδαίων πού τώρα τελευταῖα γεννήθηκε; Διότι εἴδαμε τό ἀστέρι του νά ἀνατέλλει καί νά δίνει ἔτσι τήν εἴδηση γιά τή γέννηση τοῦ νέου βασιλιᾶ, καί ἤλθαμε νά τόν προσκυνήσουμε. 3 Ὅταν ὅμως ὁ βασιλιάς Ἡρώδης ἄκουσε τά λόγια αὐ­τά πού εἶπαν οἱ μάγοι, ταράχθηκε, ἐπειδή φοβήθηκε μή­­πως ὁ νέος βασιλιάς γίνει ἀντίζηλός του. Συγχρό­νως ὅμως ταράχθηκαν μαζί μ' αὐτόν καί οἱ κάτοικοι ὅ­λης τῆς πόλεως τῆς Ἱερουσαλήμ, ἐπειδή φοβήθηκαν μή­πως ἡ ταραχή τοῦ σκληροῦ Ἡρώδη ξεσπάσει πά­νω τους. 4 Τότε λοιπόν μάζεψε ὁ Ἡρώδης ὅλους τούς ἀρχιερεῖς καί τούς γραμματεῖς τοῦ λαοῦ, πού θεωροῦνταν γνῶ­στες καί διδάσκαλοι τοῦ νόμου, καί ζητοῦσε νά μάθει ἀπ' αὐ­τούς σέ ποιό μέρος σύμφωνα μέ τίς προφητεῖες θά γεννιόταν ὁ Χριστός, ὁ Μεσσίας δηλαδή καί βασιλιάς τοῦ Ἰσραήλ. 5 Αὐτοί τοῦ εἶπαν: Γεννιέται στή Βηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας, διότι ἔτσι ἔχει γραφεῖ ἀπό τόν Θεό μέσῳ τοῦ προφήτη Μιχαία: 6 Καί σύ, Βηθλεέμ, πού περιλαμβάνεσαι στή χώρα τῆς φυλῆς τοῦ Ἰούδα, ἄν καί φαίνεσαι μικρό χωριό, δέν εἶσαι καθόλου ἡ πιό ἀσήμαντη πόλη ἀπό τίς πρωτεύουσες πού ξεχωρίζουν στήν περιοχή τῆς φυλῆς τοῦ Ἰούδα. Καί δέν εἶσαι ἡ πιό μικρή, διότι ἀπό σένα θά βγεῖ ἄρχοντας, ὁ ὁποῖος θά ποιμάνει τό λαό μου τόν Ἰσραήλ. 7 Τότε ὁ Ἡρώδης, ἀφοῦ κάλεσε κρυφά τούς μάγους, ἐξακρίβωσε ἀπ' αὐτούς τό διάστημα τοῦ χρόνου πού μεσολάβησε ἀπό τότε πού ἄρχισε νά φαίνεται τό ἄστρο. 8 Κι ἀφοῦ τούς ὁδήγησε νά πᾶνε στή Βηθλεέμ, τούς εἶπε: Πηγαίνετε ἐκεῖ καί ἐξετάστε μέ κάθε ἀκρίβεια κάθε τι σχετικά μέ τό παιδί. Κι ὅταν μαζέψετε πληροφορίες, φέρτε μου εἴδηση, γιά νά ἔλθω κι ἐγώ στή Βηθλεέμ νά τό προσκυνήσω. 9 Αὐτοί λοιπόν, ἀφοῦ ἄκουσαν τά λόγια τοῦ βασιλιᾶ, ἔφυγαν γιά τή Βηθλεέμ. Καί νά, τό ὑπερφυσικό ἀστέρι πού ἔλαμπε καί τήν ἡμέρα, τό ἴδιο ἀστέρι πού εἶδαν ἐξαρχῆς στήν ἀνατολή του, πήγαινε μπροστά ἀπ' αὐ­τούς, μέχρι πού ἦλθε καί στάθηκε πάνω ἀπ' τό σπίτι πού ἦταν τό παιδί. 10 Μόλις λοιπόν οἱ μάγοι εἶδαν τό ἄστρο, χάρηκαν μέ πολύ μεγάλη χαρά, διότι εἶχαν πλέον ἀσφαλή ὁδηγό. 11 Κι ὅταν ἦλθαν στό σπίτι, εἶδαν τό παιδί μέ τή μητέρα του Μαρία, κι ἀφοῦ ἔπεσαν στή γῆ, τό προσκύνησαν· κι ἀνοίγοντας τά θησαυροφυλάκιά τους τοῦ πρόσφεραν δῶρα: χρυσάφι, κι ἀπ' τά πολύτιμα ἀρώματα τῆς Ἀραβίας λιβάνι καί σμύρνα. 12 Ἐπειδή ὅμως ὁ Θεός τούς ἔδωσε στό ὄνειρό τους τήν ὁδηγία νά μήν ξαναγυρίσουν στόν Ἡρώδη, ἀναχώ­ρη­σαν ἀπό ἄλλο δρόμο γιά τήν πατρίδα τους.


Προβολή άρθρου...

Τετάρτη 25 Δεκεμβρίου Ἀπόστολος: τῆς ἑορτῆς –μετὰ τοῦ προκειμένου αὐτοῦ–, 25 Δεκ., «῞Οτε ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου» (Γαλ. δ΄ 4-7)

03 tetarth

4 Ὅτε δὲ ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπὸ νόμον, 5 ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τὴν υἱο­θε­σίαν ἀπολάβωμεν. 6 Ὅτι δέ ἐστε υἱοί, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸ Πνεῦμα τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ εἰς τὰς καρδίας ὑμῶν, κρᾶζον· ἀββᾶ ὁ πατήρ. 7 ὥστε οὐκέτι εἶ δοῦλος, ἀλλ' υἱός· εἰ δὲ υἱός, καὶ κλη­ρονόμος Θεοῦ διὰ Χριστοῦ.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

4 Ὅταν ὅμως συμπληρώθηκε ὁ χρόνος πού εἶχε ὁρίσει ἡ πανσοφία τοῦ Θεοῦ, ἀπέστειλε ὁ Θεός στόν κόσμο τόν Υἱό του, ὁ ὁποῖος ἔγινε ἄνθρωπος ἀπό γυναίκα καί ὑποτάχθηκε στό Μωσαϊκό νόμο, 5 προκειμένου νά ἐξαγοράσει ἐκείνους πού ἦταν ὑπο­δουλωμένοι στήν κατάρα τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου, γιά νά λά­βουμε τήν υἱοθεσία πού ὁ Θεός μᾶς εἶχε ὑποσχεθεῖ. 6 Ναί. Δέν εἶστε πλέον δοῦλοι ἀλλά υἱοί τοῦ Θεοῦ. Κι ἐπει­δή εἶστε υἱοί τοῦ ἐπουρανίου Πατρός, γι' αὐτό ἀπέ­στει­­λε ὁ Θεός στίς καρδιές σας τό Πνεῦμα τοῦ Υἱοῦ του, τό ὁποῖο σᾶς δίνει τήν πληροφορία καί τήν παρρησί­α νά ἀπευθύνεσθε στό Θεό μέ τήν κραυγή καί τήν ἐπί­­κλη­ση: Ἀββά, δηλαδή, Πατέρα. 7 Ἄρα λοιπόν, σύμφωνα μ' ὅλα αὐτά, ἐσύ πού πίστεψες στό Χριστό δέν εἶσαι πλέον δοῦλος, ἀλλά εἶσαι κα­τά χάριν υἱός τοῦ Θεοῦ. Ἐάν λοιπόν εἶσαι υἱός, εἶσαι συγ­­χρόνως καί κληρονόμος τοῦ Θεοῦ. Καί γίνεσαι κλη­ρο­­νόμος διαμέσου τοῦ Χριστοῦ.


Προβολή άρθρου...