ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΕΝΩΣΙΣ ΓΟΝΕΩΝ "Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΩΓΗ"

Λεωφόρος Σοφοκλῆ Βενιζέλου 130 Τ.Κ. 163 45 Ἡλιούπολη
Τηλέφωνο: 2109927961



Ἡ Γ.Ε. Χ. Α. εἶναι Πανελλήνιο Σωματεῑο μέ 60 τμήματα στίς περισσότερες πόλεις τῆς Ἑλλάδος καί στίς Συνοικίες τῆς περιοχῆς Ἀθηνῶν. Σκοπός της εἶναι ἡ τόνωσις τοῦ θρησκευτικοῦ φρονήματος τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ καί ἡ ἐνίσχυσις τοῦ θεσμοῦ τῆς Οἰκογενείας ὅπως αὐτός διαμορφώθηκε κάτω ἀπό τήν ἐπίδραση τῆς Ὀρθοδόξου Ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας. ὡς φορέα καί θεματοφύλακα τῶν Χριστιανικῶν καί Ἐθνικῶν παραδόσεων.

Γραφεῖα κεντρικοῦ: ὁδός Μαυρομιχάλη 32 (106 80) Ἀθήνα

Τηλ. & Fax: 210-3638793 E-mail: gexaathens@yahoo.gr

Τετάρτη 27 Μαΐου 2015

«...ΕΛΑΒΟΜΕΝ ΠΝΕΥΜΑ ΕΠΟΥΡΑΝΙΟΝ»


ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 31 ΜΑΪΟΥ 2015
Τῆς Πεντηκοστῆς: Ἰω. ζ΄ 37-52, η΄ 12
Τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ τῇ μεγάλῃ τῆς ἑορτῆς, εἱστήκει ὁ ᾿Ιησοῦς καὶ ἔκραξε λέγων· ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω. ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσιν ὕδατος ζῶντος. τοῦτο δὲ εἶπε περὶ τοῦ Πνεύματος οὗ ἔμελλον λαμβάνειν οἱ πιστεύοντες εἰς αὐτόν· οὔπω γὰρ ἦν Πνεῦμα Ἅγιον, ὅτι ᾿Ιησοῦς οὐδέπω ἐδοξάσθη. πολλοὶ οὖν ἐκ τοῦ ὄχλου ἀκούσαν­τες τὸν λόγον ἔλεγον· οὗτός ἐστιν ἀληθῶς ὁ προφήτης· ἄλλοι ἔλεγον· οὗτός ἐστιν ὁ Χρι­στός· ἄλλοι ἔλεγον· μὴ γὰρ ἐκ τῆς Γαλιλαίας ὁ Χριστὸς ἔρχεται; οὐχὶ ἡ γραφὴ εἶπεν ὅτι ἐκ τοῦ σπέρματος Δαυῒδ καὶ ἀπὸ Βηθλεὲμ τῆς κώμης, ὅπου ἦν Δαυΐδ, ὁ Χριστὸς ἔρχεται; σχίσμα οὖν ἐν τῷ ὄχλῳ ἐγένετο δι᾿ αὐτόν. τινὲς δὲ ἤθελον ἐξ αὐτῶν πιάσαι αὐτόν, ἀλλ᾿ οὐ­­­δεὶς ἐπέβαλεν ἐπ᾿ αὐτὸν τὰς χεῖρας. ῏Ηλθον οὖν οἱ ὑ­­­­πη­­­ρέται πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ Φαρισαίους, καὶ εἶπον αὐτοῖς ἐκεῖνοι· διατί οὐκ ἠγάγετε αὐτόν; ἀπεκρίθησαν οἱ ὑπηρέ­ται· ­οὐδέποτε οὕτως ἐλάλησεν ἄνθρωπος, ὡς οὗτος ὁ ἄνθρωπος. ἀπε­κρίθησαν οὖν αὐτοῖς οἱ Φαρισαῖοι· μὴ καὶ ὑμεῖς πεπλά­νησθε; μή τις ἐκ τῶν ἀρχόντων ­ἐπίστευσεν εἰς αὐτὸν ἢ ἐκ τῶν Φαρισαίων; ἀλλ᾿ ὁ ὄχλος οὗτος ὁ μὴ γινώσκων τὸν νόμον ἐπικατάρατοί εἰσι! λέγει ­Νικόδημος πρὸς αὐ­τούς, ὁ ἐλθὼν νυκτὸς πρὸς αὐτόν, εἷς ὢν ἐξ αὐ­­τῶν· μὴ ὁ νόμος ἡμῶν κρίνει τὸν ἄνθρωπον, ἐὰν μὴ ἀ­­­κού­σῃ παρ᾿ αὐτοῦ πρότερον καὶ γνῷ τί ποιεῖ; ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπον αὐτῷ· μὴ καὶ σὺ ἐκ τῆς Γαλιλαίας εἶ; ἐ­­­­ρεύνησον καὶ ἴδε ὅτι προφήτης ἐκ τῆς Γαλιλαίας οὐκ ἐγήγερται. Πάλιν οὖν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς ἐλάλησε λέγων· ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ᾿ ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς.
«...ΕΛΑΒΟΜΕΝ ΠΝΕΥΜΑ ΕΠΟΥΡΑΝΙΟΝ»
1. Στὴν ἐποχὴ τῆς χάριτος
   Μὲ ἰδιαίτερη λαμπρό­τη­τα ἑορτάζουμε ­σήμερα τὴν ἑορτὴ τῆς Πεντηκο­στῆς, κατὰ τὴν ὁποία «τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἐπεδήμησεν ἐν κόσμῳ»· κατέβηκε ἀπὸ τοὺς οὐρανοὺς «ὁ ἄλλος Παράκλητος» καὶ ἦλθε γιὰ νὰ μένει μαζί μας, νὰ μᾶς φωτίζει καὶ νὰ μᾶς ἁγιάζει. Πόσο σημαντικὴ εἶναι αὐτὴ ἡ κάθοδος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ ἡ παρουσία Του στὴ ζωή μας, μᾶς τὸ ἀποκαλύπτει ὁ ἴδιος ὁ Κύριος στὴ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή.
   Ἑπτὰ ἡμέρες διαρκοῦ­σε ἡ ἑορτὴ τῆς Σκηνοπηγίας, ἡ ὁποία ὑπενθύμιζε στοὺς Ἰσραηλίτες τὴ ­διαμονή τους σὲ σκηνὲς καθὼς πορεύονταν ἐπὶ σαράντα χρόνια στὴν ἔρημο. Τὴν τελευταία ἡμέρα ὁ Κύριος Ἰησοῦς, παίρνοντας ἀ­­­φορμὴ ἀπὸ τὴν τελετὴ μὲ τὸ νερὸ τὸ ὁ­­­­ποῖο ἔφερνε ὁ ἀρχιερέας καὶ ­ράντιζε τὸ θυσιαστήριο, στάθηκε ὄρθιος καὶ φώνα­ξε δυνατά: «ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω». Ἐὰν κανεὶς διψᾶ, ὄχι γιὰ ὑλικὰ καὶ φθαρτὰ ἀγαθά, ἀλλὰ γιὰ ἀλήθεια, ζωὴ καὶ δόξα, ἂς ἔρ­­χεται σὲ μένα μὲ πίστη καὶ ἂς πίνει ἐλεύ­θερα. ­Κο­ν­­τά μου θὰ ἱκανοποιηθοῦν ὅλοι οἱ εὐ­γενικοὶ πόθοι τῆς ψυχῆς του.
   Σ' ὅποιον πιστεύει σὲ μένα, θὰ συμβεῖ ν' ἀναβλύζουν ἀπὸ τὴν καρδιά του «ποταμοὶ ὕδατος ζῶντος», ὅπως ­λέγει ἡ Ἁγία Γραφή. Αὐτό, ἐξηγεῖ ὁ ἱερὸς εὐ­αγγελιστὴς Ἰωάννης, τὸ εἶπε ὁ ­Κύριος γιὰ τὸ Ἅ­γιο Πνεῦμα, ποὺ θὰ ἀποκτοῦ­σαν μετὰ τὴν Ἀνάληψή Του ὅσοι θὰ πίστευαν σ' Αὐτόν.
   Πάντοτε βέβαια ὑπῆρχε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα καὶ καθοδηγοῦσε τοὺς δικαίους καὶ τοὺς προ­φῆτες, ἀλλὰ ἡ χά­ρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ποὺ ἀνα­γεννᾶ τοὺς ἀν­θρώ­πους καὶ τοὺς μεταδίδει θεία ζωὴ δὲν εἶ­­χε δοθεῖ σὲ κανέναν. «Οὔπω γὰρ ἦν Πνεῦ­­μα Ἅγιον, ὅτι Ἰησοῦς οὐ­δέπω ἐδοξάσθη»· δὲν εἶχε δοθεῖ ἡ χάρις αὐ­τὴ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διότι ὁ Ἰησοῦς δὲν εἶχε ἀκόμη δο­ξα­­σθεῖ μὲ τὸ Πάθος, τὴν Ἀνάσταση καὶ τὴν Ἀνάληψή Του στοὺς οὐρανούς.
   Πόσο προνομιοῦχοι εἴμαστε ἐμεῖς ποὺ ζοῦμε στὴν ἐποχὴ τῆς χάριτος! «Νῦν τὸ Παράκλητον Πνεῦμα, ἐπὶ πᾶ­σαν ­σάρκα ἐκκέχυται», ­ψάλλουμε στὸν Ἑ­­­­­σπερι­νὸ τῆς Γονυκλισίας. Τὸ γε­γονὸς τῆς Πεν­τη­κοστῆς σήμανε νέα ἐποχὴ γιὰ τὴν ­ἀν­­θρωπότητα. Ἀπὸ τὴν ὥρα ­ἐκείνη τὸ Ἅ­­­γιο Πνεῦμα δίδεται ­πλουσιοπάροχα στοὺς πιστούς. Αὐτὸ μᾶς ἐμπνέει στὴν προσευχή, μᾶς παρακινεῖ σὲ μετάνοια, μᾶς φωτίζει στὴν κατανόηση τῶν ­θείων ἀ­­­ληθειῶν, μᾶς ἐνισχύει στὸν ­­­πνευματικὸ ἀγώνα, μᾶς καθαρίζει ἀπὸ τὰ πάθη καὶ μᾶς ἐξαγιάζει. Αὐτὸ «συγκροτεῖ τὸν θε­­σμὸν τῆς Ἐκκλησίας» καὶ πρὸς Αὐτὸ ἀ­­­πευθύνουμε τὴ θερμὴ ἱκεσία μας: «Βα­σι­λεῦ Οὐράνιε, Παράκλητε... ἐλθὲ καὶ σκή­­­νωσον ἐν ἡμῖν».
2. Τὸ φῶς τοῦ κόσμου
   Ὡστόσο τὴν πρόσκληση τοῦ Κυρί­ου δὲν τὴν ἀποδέχθηκαν ὅλοι. Κάποι­οι πα­ραδέχονταν ὅτι αὐτὸς εἶναι ὁ Μεσσίας Χριστός, ἐνῶ ἄλλοι ­ἀμφέβαλλαν. Ἔτσι προκλήθηκε σχίσμα ­μεταξὺ τοῦ λαοῦ. Μάλιστα μερικοὶ ἤθελαν καὶ νὰ Τὸν συλ­­­λάβουν. Κανεὶς ὅμως δὲν τόλ­μησε ν' ἁπλώσει χέρι ἐπάνω Του· κάποια ἀόρατη δύναμη τοὺς ­συγκρατοῦσε.
   Ἀφοῦ λοιπὸν δὲν μπόρεσαν νὰ Τὸν συλλάβουν, γύρισαν ἄπρακτοι οἱ ὑπηρέτες στοὺς ἀρχιερεῖς καὶ τοὺς Φα­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­ρι­­­­­­­­­­­­σαίους.
   –Γιατί δὲν τὸν φέρατε ἐδῶ;­­­­­... ρώτησαν ἐκεῖνοι. Καὶ οἱ ὑπηρέτες ἀπάντησαν:
   –Ποτὲ ἄλλοτε δὲν δίδαξε ἄνθρωπος μὲ τόση σοφία καὶ χάρη μὲ ὅση διδάσκει ὁ ἄνθρωπος αὐτός!
   Ἐξαγριωμένοι οἱ Φαρισαῖοι ἄρχισαν νὰ φωνάζουν:
   –Μή­πως ἔχετε κι ἐσεῖς πλανηθεῖ; Πίστεψε σ' αὐτὸν ποτὲ κάποιος ἀπ' τοὺς ἄρχοντες ἢ ἀπ' τοὺς Φαρισαίους; Καν­είς! Μόνο αὐτὸς ὁ καταραμένος ὄ­­­χλος, ποὺ δὲν ξέρει τὸ νόμο!
   Τότε πῆρε τὸν λόγο ἕνα ἀπὸ τὰ μέλη τοῦ Συνεδρίου, ὁ Νικόδημος, ὁ ὁποῖος εἶχε ἔλθει πρὸ καιροῦ στὸν Ἰησοῦ μέσα στὴ νύχτα:
   –Ὁ νόμος μας μπορεῖ νὰ καταδικάσει κάποιον, ἐὰν προηγουμένως δὲν ἀπολογηθεῖ γιὰ τὸ τί ἀξιόποινο ἔκανε;...
   –Μήπως εἶσαι κι ἐσὺ ἀπὸ τὴ ­Γαλιλαία; τοῦ ἀποκρίθηκαν ἐκεῖνοι ἐνοχλημένοι. ­Ἐρεύνησε καὶ θὰ δεῖς ὅτι κανεὶς προφήτης δὲν ἔ­­­χει προέλθει ἀπὸ τὴ Γαλιλαία.
   Ἀργότερα ἐμφανίστηκε πάλι ὁ Κύριος Ἰησοῦς καὶ διεκήρυξε: «ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ' ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς». Ἐγὼ εἶμαι τὸ φῶς ὅλου τοῦ κό­­σμου. Ἐκεῖνος ποὺ μὲ ἀκολουθεῖ, δὲν θὰ περπατήσει στὸ σκοτά­δι τῆς πλάνης καὶ τῆς ἁμαρτίας, ἀλλὰ θὰ ἔχει μέσα του τὸ ζωηφόρο καὶ πνευματικὸ φῶς.
   Ὁ Χριστὸς ὁ Ὁποῖος εἶναι «τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν», εἶναι Αὐτὸς ὁ ὁποῖος ὑποσχέθηκε καὶ ἔστειλε στοὺς μαθητές Του τὸ Πανάγιον Πνεῦμα, διὰ τοῦ ὁποίου «πᾶς ὁ κόσμος φωταγωγεῖται, Τριάδα σέβειν ἁγίαν».
   Σ' ἕναν κόσμο ποὺ βυθίζεται μέσα στὸ σκοτάδι τῆς ἀπελπισίας, τὸ Παράκλητο Πνεῦμα γίνεται φῶς καὶ ὁδηγὸς στὴ ζωή μας, μᾶς διδάσκει, μᾶς παρηγορεῖ, μᾶς ἐμπνέει. Ποιὸς ὅμως μπορεῖ νὰ λάβει αὐτὸ τὸ θεϊκὸ Φῶς;... Τὸ εἶπε ὁ Κύριος: «ὁ ἀκολουθῶν ἐμοί». Ἂς Τὸν ἀκολουθοῦμε λοιπὸν μὲ πλήρη ἐμπι­στο­­­­­σύ­νη καὶ ὁλοπρόθυμη ὑπακοὴ στὸ θέλημά Του. Ἂς εἴμαστε συνδεδεμένοι μαζί Του ὡς μέλη τοῦ Σώματός Του μὲ τὴ συμμετοχή μας στὴ λατρευτικὴ καὶ μυστηριακὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας. Τότε θὰ ἀξιωνόμαστε νὰ δεχόμαστε κι ἐμεῖς τὸ ἀληθινὸ Φῶς καὶ νὰ ψάλλουμε ὁλοκάρδια: «εἴδομεν τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, ἐλάβομεν Πνεῦμα ἐπουράνιον»!
 
ΠΗΓΗ

ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ


ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 31 ΜΑΪΟΥ 2015
Τῆς Πεντηκοστῆς: Πράξ. β΄ 1-11
Εν τῷ συμπληροῦσθαι τὴν ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς ἦσαν ἅπαντες οἱ ἀπόστολοι ὁμοθυμαδὸν ἐπὶ τὸ αὐτό. καὶ ἐγένετο ἄφνω ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἦχος ὥσπερ φερομένης πνοῆς βιαίας, καὶ ἐπλήρωσεν ὅλον τὸν οἶκον οὗ ἦσαν καθήμενοι· καὶ ὤφθησαν αὐτοῖς διαμεριζόμεναι γλῶσσαι ὡσεὶ πυρός, ἐκάθισέ τε ἐφ᾿ ἕνα ἕκαστον αὐτῶν, καὶ ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος Ἁγίου, καὶ ἤρξαντο λαλεῖν ἑτέραις γλώσσαις καθὼς τὸ Πνεῦμα ἐδίδου αὐτοῖς ἀποφθέγγεσθαι. Ἦσαν δὲ ἐν Ἱερουσαλὴμ κατοικοῦντες Ἰουδαῖοι, ἄνδρες εὐ­λαβεῖς ἀπὸ παντὸς ἔθνους τῶν ὑπὸ τὸν οὐρανόν· γενομένης δὲ τῆς φωνῆς ταύτης συνῆλθε τὸ πλῆθος καὶ συνεχύθη, ὅτι ἤκουον εἷς ἕκαστος τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ λαλούντων αὐτῶν. ἐξίσταντο δὲ πάντες καὶ ἐθαύμαζον λέγοντες πρὸς ἀλλήλους· οὐκ ἰδοὺ πάντες οὗτοί εἰσιν οἱ λαλοῦντες Γαλιλαῖοι; καὶ πῶς ἡμεῖς ἀκούομεν ἕκαστος τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ ἡμῶν ἐν ᾗ ἐγεννήθημεν, Πάρθοι καὶ Μῆδοι καὶ Ἐλαμῖται, καὶ οἱ κατοικοῦντες τὴν Μεσοποταμίαν, Ἰουδαίαν τε καὶ Καππαδοκίαν, Πόντον καὶ τὴν Ἀσίαν, Φρυγίαν τε καὶ Παμφυλίαν, Αἴγυπτον καὶ τὰ μέρη τῆς Λιβύης τῆς κατὰ Κυρήνην, καὶ οἱ ἐπιδημοῦντες Ρωμαῖοι, Ἰουδαῖοί τε καὶ προσήλυτοι, Κρῆτες καὶ Ἄραβες, ἀκούομεν λαλούντων αὐ­-τῶν ταῖς ἡμετέραις γλώσσαις τὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ;
ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ
1. Η ΒΙΑΙΗ ΠΝΟΗ
   Ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς. Ἑκατὸν εἴκοσι πιστοὶ κι ἄλλοι ἀκόμη συγκεντρωμένοι στὸ ἴδιο σπίτι, ὅλοι μὲ μιὰ ψυχὴ καὶ μὲ μιὰ καρδιά. Καὶ ξαφνικὰ ἦλθε βοὴ ἀπὸ τὸν οὐρανὸ σὰν βοὴ σφοδροῦ ἀνέμου. Ἡ βοὴ αὐτὴ γέμισε ὅλο τὸ σπίτι ὅπου βρίσκονταν οἱ Ἀπόστολοι καὶ οἱ ἄλλοι Μαθητές.
   Ὅλα ἔγιναν ξαφνικά, αἰφνιδιαστικά. Ἀπροσ­δόκητα, ὅπως ξεσπᾶ ξαφνικὸς καὶ βίαιος ἄνεμος. Ἦταν ἕνας ἦχος ἀπὸ τὸν οὐ­ρα­νὸ σὰν φωνὴ βροντῆς. Γιατί ὅμως ἡ κάθο­δος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος συνοδεύτηκε μὲ τὸ ὑ­­­περφυσικὸ αὐτὸ φαινόμενο τοῦ βίαιου καὶ ὁρμητικοῦ ἀνέμου; Διότι, ὅπως ἐξηγοῦν οἱ ἱεροὶ ἑρμηνευτές, ἡ ὁδὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μοιάζει μὲ τὴν ὁδὸ τοῦ ἀνέμου ποὺ ἀκοῦς τὴν πνοή του ἀλλὰ δὲν ξέρεις ἀπὸ ποῦ ἔρχεται καὶ ποῦ πηγαίνει. Δὲν ἦταν βέ­βαια ὁ ἄνεμος αὐτὸς κάποιο φυσικὸ φαινόμενο. Ἦταν ἕνα γεγονὸς ὑπερφυσικοῦ χα­ρακτῆρος. Ἡ πνοὴ τοῦ ἀνέμου ἦταν σύμ­βολο τῆς ἐκχύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στοὺς συναγμένους Μαθητές. Ἦταν τὸ σύμ­βολο τῆς μυστηριώδους ἐνεργείας τοῦ θείου Πνεύματος. Διότι ἡ πνοὴ αὐτὴ ἤθελε νὰ δείξει ὅτι μία ἄλλη πνοὴ πνευματικὴ ἐκείνη τὴν ὥρα κατερχόταν στὶς ψυχὲς τῶν πρώτων πιστῶν. Καὶ ἡ πνοὴ αὐτὴ τοὺς γέμισε ὁλοκληρωτικά. Πλήρωσε τὶς ψυχὲς καὶ τὰ σώματά τους. Τοὺς πλημμύρισε μὲ θεῖες καὶ ἔξοχες δωρεές. Ἐκείνη τὴ συγκλονιστι­κὴ­­­ ὥρα, ὅλο τὸ σπίτι ὅπου βρίσκονταν οἱ Μα­θητὲς ἔγινε μὲ τὴν πνοὴ τοῦ Ἁγίου Πνεύμα­­τος μιὰ ἀόρατη πνευματικὴ κολυμβήθρα ποὺ μεταμόρφωσε τοὺς πιστούς, τοὺς μετέδωσε μοναδικὰ ὑπερφυσικὰ χαρίσματα καὶ εὐλογίες. Ὅλοι πλημμύρισαν μὲ Πνεῦμα Ἅγιον. Γέμισαν μὲ τὶς χάριτές του. Ἔγιναν πλέον ἄλλοι ἄνθρωποι. Καινούργιοι. Ἔφυ­γαν­ οἱ φόβοι τους καὶ οἱ δισταγμοί τους. Ἀ­­­πέ­κτησαν ὑπερφυσικὲς ἱ­­­­κα­νότητες νὰ κάνουν θαύματα. Κι ἔτρεξαν ἐνι­­σχυόμενοι ἀπὸ θεία δύναμη στὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης νὰ κηρύξουν τὸ μήνυμα τῆς Ἀνα­στάσεως. Καὶ ἄλλαξαν ὅλο τὸν κόσμο.
2. ΟΙ ΠΥΡΙΝΕΣ ΓΛΩΣΣΕΣ
   Ταυτόχρονα ἡ κάθοδος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος συνοδεύτηκε καὶ μ' ἕνα δεύτερο ση­­μεῖο. Εἶδαν ὅλοι μὲ τὰ μάτια τους νὰ διαμοι­ράζονται πάνω τους γλῶσσες παρόμοιες μὲ τὶς φλόγες τῆς φωτιᾶς. Κι ἄρχισαν νὰ μι­λοῦν ξένες γλῶσσες! Τὸ Ἅγιον Πνεῦμα τοὺς ἐνέπνεε νὰ λένε οὐράνιες καὶ θεόπνευστες­ διδασκαλίες! Ἦταν τὶς ἡμέρες ἐκεῖνες στὴν Ἱερουσαλὴμ ἄνθρωποι θεοσεβεῖς ἀπὸ ὅλα τὰ ἔθνη. Κι ὅταν ἔγινε ἡ βοὴ αὐτὴ τοῦ ἀνέ­μου, συνάχθηκαν ἐκεῖ πολλοί· καὶ ὅλοι κυ­ριεύθηκαν ἀπὸ ἔκπληξη. Διότι ὁ καθένας τους ἄκουγε τοὺς Μαθητὲς νὰ μιλοῦν στὴ δική του γλώσσα. Κι ἐκστατικοὶ ἔλεγαν ὁ ἕ­­νας στὸν ἄλλο: Μὰ αὐτοὶ ὅλοι ποὺ μιλοῦν, δὲν εἶναι Γαλιλαῖοι; Καὶ πῶς ἐμεῖς ἀκοῦμε ὁ κα­­­θένας μας τὴ δική μας γλώσσα; Ὅλοι ἐ­­μεῖς ποὺ καταγόμαστε ἀπὸ διάφορα μέρη, πῶς συμβαίνει νὰ ἀκοῦμε ὅλους αὐτοὺς νὰ ­μιλοῦν καὶ νὰ διακηρύττουν στὶς γλῶσσες μας τὰ μεγάλα καὶ θαυμαστὰ ἔργα τοῦ Θε­οῦ;
   Τὸ δεύτερο λοιπὸν σημεῖο ποὺ συνόδευ­σε τὴν κάθοδο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἦταν πρωτόγνωρο καὶ πολὺ ἐντυπωσιακό. Γλῶσσες ποὺ ἔμοιαζαν μὲ φλόγες πυρὸς προῆλθαν ἀπὸ μιὰ πηγὴ πυρὸς καὶ μοιράσθηκαν καὶ κάθισαν πάνω στὰ κεφάλια τῶν πιστῶν ποὺ ἦταν συγκεντρωμένοι στὸ ἴδιο μέρος. Πολ­λὲς πύρινες γλῶσσες. Τί ἀκριβῶς ὅμως σήμαινε τὸ δεύτερο αὐτὸ σημεῖο;
   Τὸ πῦρ ἦταν σύμβολο τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς ἄπειρης δυνάμεώς του. Οἱ πύρινες γλῶσσες δὲν ἦταν γλῶσσες φω­τιᾶς ἀλλὰ ἔτσι ἔμοιαζαν. Εἶχαν τὴ μορφὴ τῶν γλωσσῶν, διότι διὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς θὰ μιλοῦσε πλέον στὸν κό­­­σμο. Αὐτὸς ἔστειλε στοὺς μαθητές του τὸ Ἅγιον Πνεῦμα γιὰ νὰ τοὺς μεταδώσει ὄχι μό­νο τὴ γνώση ἀλλὰ καὶ τὴ δύναμη τῆς σωτη­ρίας. Οἱ πύρινες γλῶσσες ὅμως δήλωναν καὶ κάτι ἄλλο: Ὅπως τὸ πῦρ ἔχει φωτιστικὴ καὶ καυστικὴ δύναμη, ἔτσι καὶ ὁ λόγος τῶν Ἀποστόλων θὰ φώτιζε τοὺς πιστοὺς καὶ θὰ τοὺς καθάριζε ἀπὸ κάθε τι τὸ ἁμαρτωλό. Διότι­ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα σὰν φωτιὰ μαλακώνει τὶς σκληρὲς καρδιές, τὶς ἀναμορφώνει, κατακαίει τὴ σκουριὰ καὶ ἀνάβει στὸ ἐσωτερικὸ τῶν ἀνθρώπων μιὰ ἀόρατη πνευματικὴ φω­τιὰ ἀγάπης καὶ ἀφοσιώσεως πρὸς τὸν Θεό. Μεταβάλλει τὶς ἀνθρώπινες καρδιὲς σὲ θυσιαστήριο ὅπου προσφέρονται πνευ­ματι­κὲς θυσίες.
   Κάποια ἱερὴ μέρα κι ἐμεῖς βαπτισθήκαμε καὶ μυρωθήκαμε, λάβαμε μὲ τὸ ἅγιο Χρίσμα τὴ σφραγίδα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ πλημμυρίσαμε μὲ τὶς ἀνεξιχνίαστες δωρεές του. Ἀποκτήσαμε ὅλα τὰ ἀπαραίτητα ἐ­­­­­­φόδια γιὰ νὰ γίνουμε ἄνθρωποι πνευματικοί.­ Σήμε­­ρα, τόσα χρόνια μετά, ἂς κάνουμε μία αὐ­τοεξέταση: Πόσο ἀξιοποιήσαμε τὶς θεῖες καὶ οὐράνιες δωρεὲς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος; Πό­σο ἀπαρνηθήκαμε τὴ ματαιότητα τοῦ κόσμου; Πόσο ἀφήσαμε μέσα μας τὸ Ἅγιον Πνεῦμα νὰ μεταμορφώσει τὴ ζωή μας, νὰ ἀλλάξει τὶς καρδιές μας, νὰ ἀναγεννήσει τοὺς πόθους καὶ τὰ ὁράματά μας; Κι ἐπειδὴ ὅλοι μας ἀσφαλῶς κατανοοῦμε ὅτι ἐλά­χι­στα ἐργαστήκαμε στὸν ἑαυτό μας, ἂς κάνουμε μία νέα ἀρχή. Κι ἂς παρακαλοῦμε κα­­θημερινὰ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα νὰ μᾶς κάνει πνευματέμφορους καὶ πνευματοκίνητους. Ἂς τὸ ζητοῦμε αὐτὸ μὲ πόθο στὴν προσευχή μας ἀπὸ τὸν ἅγιο Θεό: «Τὸ Πνεῦμά σου τὸ Ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀφ' ἡμῶν».
 

Ο όσιος Ιωάννης ο Ρώσος, ο ομολογητής και θαυματουργός

Η μνήμη του τιμάται στις 27 Μαΐου.

Βαρυφορτωμένο ξεκίνησε το πρωί της 10ης Σεπτεμβρίου 1924 το πλοίο «Βασίλειος Δεστούνης» από το λιμάνι της Μερσίνας της Μικράς Ασίας με προορισμό την Εύβοια. Δεν μετέφερε μόνο 800 πονεμένους ρακένδυτους Μικρασιάτες πρόσφυγες. Στο αμπάρι του το πλοίο έκρυβε πολύτιμο θησαυρό. Ήταν ξύλινη (από κυπαρίσσι) λάρνακα με το τίμιο ιερό σκήνωμα του 40χρονου οσίου Ιωάννου του Ρώσου.

Ἡ κάρτα πολίτη ἦρθε «ἀπό τό παράθυρο»... καί οἱ οἰκουμενιστές θέλουν κοινωνία μέ τούς παπικούς

karta toy polith 16
῞Oσοι παρακολουθοῦν τίς ἐξελίξεις γνωρίζουν ὅτι μετά τό συντριπτικό ποσοστό (98%) ἀρνητικῶν σχολίων για τήν «Κάρτα τοῦ Πολίτη» στή διαβούλευση, πού ἔγινε τόν Μάρτιο 2015, ἡ κυβέρνηση ἀνακοίνωσε ὅτι ἀποσύρει τό ἐπίμαχο ἄρθρο 16 γιά τήν «Κάρτα τοῦ Πολίτη» καί ὅτι θα τό ἐπαναφέρει ἀφοῦ τό μελετήσει ἐκ νέου.
Σ᾽ αὐτόν τόν ἀγῶνα ἐναντίον τῆς «κάρτας» ἔδωσε τό παρόν καί ἡ Παρακαταθήκη μαζί μέ...

Πέμπτη 21 Μαΐου 2015

ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΗΞΗ ΤΩΝ "ΧΑΡΟΥΜΕΝΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ" (VIDEO)

Θὰ ἔλθει καὶ πάλι!

Γεμάτη δόξα κα θεϊκ μεγαλεο προβάλλεται π τν κκλησία μας μεγάλη κα δεσποτικ ορτ τς ναλήψεως το Σωτρος Χριστο.
Σαράντα μέρες μετ τν νάστασή Του Κύριος, φο λοκλήρωσε τ ργο Του π τς γς, νεβαίνει στν ορανό.

«Τ
ν πρ μν πληρώσας οκονομίαν κα τ π γς νώσας τος ο­ρανίοις νελήφθης ν δόξ, Χριστ Θε­ός», ­ψάλλει πανηγυρικ γία μας κ­κλησία στ Κοντάκιο τς ορτς.
Ο Μαθητς το Χριστο κα σοι βρίσκονταν κε, παρατηροσαν μ θαυμα­σμ κα μ πορία τ ξαίσιο ατ θέαμα.
Ξαφνικ δύο γγελοι μφανίζονται κα τος ποσπον π τν κστατική τους νατένιση: «Τί στήκατε μβλέπον­τες ες τν ορανόν; οτος ησος ναληφθες φ' μν ες τν ορανόν, οτως λεύσεται ν τρόπον θεάσασθε ατν πορευόμενον ες τν ορανόν» (Πράξ. α΄ 11). Γιατί στέκεσθε κα παρατηρετε μ βλέμμα κίνητο τν ορανό; Ατς ησος πο ναλήφθηκε π νάμεσά σας στν ορανό, θ λθει κα πάλι μ τν διο τρόπο πως κα τώρα Τν εδατε ν πηγαίνει στν ορανό.
Τ λόγια ατ δίνουν δύναμη, παρηγορι στος Μαθητς πο ζοσαν ντονα τν πόνο το ποχωρισμο το γαπημένου Διδασκάλου τους. Γι' ατ κα μ τν παρήγορη ατ πόσχεση πιστρέφουν στν ερουσαλμ «μετ χαρς μεγάλης» (Λουκ. κδ΄ 52).
Θ λθει κα πάλι!
νοδος το Κυρίου κατ τν νάληψή Του συνδέεται π τος γγέλους μ τν πάνοδό Του κατ τν Δευτέρα Παρουσία. νοδος νδοξη κα πάνοδος νδοξη. νελήφθη ν δόξ μέσα στ νεφέλη κα θ πανέλθει «ν νεφέλαις μετ δυνάμεως κα δόξης πολλς». Μ τ ν­θρώπινο τεθεωμένο σμα Του πο θ φέρει πάν­τοτε τ σημάδια το Πάθους, τς λυτρωτικς θυσίας πρ τν νθρώπων, μ τ διο δοξασμένο σμα θ πανέλθει γι ν κρίνει τν κόσμο.
Κατ
τν νδοξη νάληψη γγελοι συν­οδεύουν τν Κύριο, τν ποιητ το ο­ρανο κα τς γς. Κα τν πάνοδό Του φων ρχαγγέλου κα σάλπιγγα Θεο θ τν ναγγείλει, κα τότε χι λίγοι λλ μύριες μυριάδες γγέλων κα ρχαγγέλων θ Τν συνοδεύουν. Ατ τ σπουδαία λήθεια γία μας ­κκλησία δν παύει ν μς τν πενθυμίζει. Κύριος νελήφθη λλ δν γκατέλειψε τν κόσμο. Εναι μαζί μας, μς νισχύει, κυβερνάει τς τύχες το κόσμου ­οράτως. μως κάποια μέρα θ πανέλθει.
Θ λθει κα πάλι! Εναι λήθεια, τ γνωρίζουμε, τ μολογομε στ Σύμβολο τς Πίστεώς μας «πάλιν ρχόμενον μετ δόξης κρναι ζντας κα νεκρούς». Τ περιμένουμε;
Τί χαρά, τί ε
λογία! γαλλίαση γι τος πιστούς, γι τος δικαίους, τος γίους πο Τν περιμένουν!
Θ σταματήσουν τ δάκρυα, τ βάσανα, ο θλίψεις. Θ πάρουν τέλος ο δικίες κα ο πόνοι ατς τς ζως.
Δν εμαστε παρόντες στν νάληψή Του, θ βρεθομε στν πάνοδό Του, θ Τν δομε, θ Τν κούσουμε. ­Μακάρι ν μς κρίνει κα ξίους τς Βασιλείας Του, στε ν εμαστε «πάντοτε σν Κυρί» (Α΄ Θεσ. δ΄ 17)· ν εμαστε γι ­πάντα μαζί Του στν αώνια Βασιλεία Του.

Ορθόδοξο Περιοδικό "Ο ΣΩΤΗΡ"

Προβολή άρθρου...