ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΕΝΩΣΙΣ ΓΟΝΕΩΝ "Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΩΓΗ"

Λεωφόρος Σοφοκλῆ Βενιζέλου 130 Τ.Κ. 163 45 Ἡλιούπολη
Τηλέφωνο: 2109927961



Ἡ Γ.Ε. Χ. Α. εἶναι Πανελλήνιο Σωματεῑο μέ 60 τμήματα στίς περισσότερες πόλεις τῆς Ἑλλάδος καί στίς Συνοικίες τῆς περιοχῆς Ἀθηνῶν. Σκοπός της εἶναι ἡ τόνωσις τοῦ θρησκευτικοῦ φρονήματος τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ καί ἡ ἐνίσχυσις τοῦ θεσμοῦ τῆς Οἰκογενείας ὅπως αὐτός διαμορφώθηκε κάτω ἀπό τήν ἐπίδραση τῆς Ὀρθοδόξου Ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας. ὡς φορέα καί θεματοφύλακα τῶν Χριστιανικῶν καί Ἐθνικῶν παραδόσεων.

Γραφεῖα κεντρικοῦ: ὁδός Μαυρομιχάλη 32 (106 80) Ἀθήνα

Τηλ. & Fax: 210-3638793 E-mail: gexaathens@yahoo.gr

Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2015

Εκτρώσεις -Ο θάνατος γεννά θάνατο

 
 
 
 
 
Άκρως διαλυτικό της οικογένειας στοιχείο είναι οι Εκτρώσεις.Συχνά ξεχνάμε ότι Δημιουργός και Αρχηγός της ζωής είναι ο Ίδιος ο Θεός, εξαρχής, από τον Παράδεισο. Γήινα, σωματικά και οικονομικά κριτήρια κυριαρχούν στη σκέψη και την απόφασή μας και αντί να σώσουμε μια ζωή, υπηρετούμε το θάνατο. Όμως με την εντολή Του Θεού «αυξάνεσθε και πληθύνεσθε» και με τη δύναμή Του οι γονείς γίνονται συνδημιουργοί του Θεού και μεταδίδουν κι αυτοί με τη σειρά τους τη ζωή στα τέκνα τους. Δεν είναι δική τους η ζωή, αλλά πηγάζει από τον Θεό και φτάνει διαδοχικά σ΄αυτούς δια μέσου των γονέων τους. Τα παιδιά μας στην ουσία δεν είναι δικά μας, αλλά δικά Του, τα οποία και τα εμπιστεύεται ο Θεός στους γεννήτορες για να ζήσουν, να δούν το φώς της ζωής και να ανατραφούν «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου», να εισέλθουν δια του βαπτίσματος στην Εκκλησία και δια των Μυστηρίων στην άνω Βασιλεία.
 
Η ζωή συνεπώς και ο θάνατος βρίσκονται αποκλειστικά στα χέρια του Θεού. Και τα δύο γεγονότα αποτελούν ένα μυστήριο της αγάπης και της δυνάμεως του Θεού. Για παράδειγμα, ο Θεός δίνει ένα παιδί στον Αβραάμ, δύο παιδιά στον Ισαάκ, δώδεκα στον Ιακώβ. Σε άλλα ζεύγη δίνει από νωρίς τέκνα, σε άλλους αργεί, σε άλλους κάνει θαύματα και έκτακτες επεμβάσεις, εκπληρώνει τάματα και πολυχρόνιους πόθους καρδιών… Ο προγραμματισμός, ακόμη και σήμερα που η επιστήμη έχει φτάσει στο αποκορύφωμά της, ανήκει κυρίως στο Θεό και όχι στον άνθρωπο.
Πως λοιπόν έρχονται κρατικοί φορείς και ποικίλοι άνθρωποι και επεμβαίνουν στο έργο του Θεού, στο οποίο ούτε οι γονείς έχουν καθοριστικό ρόλο; Οι εκτρώσεις είναι μια ευθεία παρέμβαση γονέων και γιατρών στο έργο του Θεού, οι οποίοι μάλιστα υποσχέθηκαν να υπηρετούν τη ζωή. Οι γιατροί σύμφωνα με τον όρκο του Ιπποκράτη δήλωσαν ότι δε θα δίνουν στις έγκυες γυναίκες εκτρωτικά φάρμακα και δε θα κάνουν τη λεγόμενη διακοπή κυήσεως, δηλαδή ένα φόνο εν ψυχρώ.
Η έκτρωση έχει ασύλληπτα ψυχοσωματικά τραύματα για τη μητέρα ( αξεπέραστες τύψεις, βλέπουν εφιάλτες με βρέφη και αγγέλους, δεν μπορούν να ξανακάνουν παιδιά, γιατί πληγώνεται ανεπανόρθωτα η υγεία και η ακεραιότητα του σώματός τους, το πρώτο λίκνο της ζωής). Δήθεν θέλουν να κάνουν καλό οι γιατροί και το κακό που κάνουν στο μητρικό σώμα και στη μητρική ψυχή είναι ασυγκρίτως μεγαλύτερα. Ειδικοί γιατροί ομολογούν ότι η έκτρωση ξυπνά τον καρκίνο στο σώμα της γυναίκας. Αν μπορούσαν να μιλήσουν τα εξομολογητήρια θα πνιγόταν ο κόσμος από τα δάκρυα των μετανοιωμένων μητέρων…
Για να μη βγούνε στο φώς ανάπηρα παιδιά λοιπόν καθιστούν δια βίου ανάπηρες τις μητέρες. Οι υποκριτές της κοινωνικής μας ζωής, που κόπτονται για τη διάσωση του γορίλλα στο Κογκό, για τη διάσωση της χελώνας καρέτα –καρέτα και της φώκιας μονάχους –μονάχους, και οι καλύτεροι που κλαίνε για τα παιδιά της Αφρικής και γι αυτά που πνίγονται στη Μεσόγειο, δεν τόχουν σε τίποτε να βάλουν βαθιά το μαχαίρι στα σπλάγχνα της κυοφορούσης γυναικός και να καταστρέψουν εκεί το ανυπεράσπιστο έμβρυο, το οποίο ούτε ζήτησε ποτέ ευθανασία, ούτε μπορεί να υπερασπιστεί τα δικαιώματά του και, αν τυχόν πεθάνει ο πατέρας του, και το έμβρυο ζήσει, αυτεπάγγελτα τον κληρονομεί.
Αυτόν όμως τον σύγχρονο κρυπτορατσιστικό καιάδα τους γιατί δεν τολμούν να τον εφαρμόσουν στα υπάρχοντα ανάπηρα παιδιά, εφόσον θέλουν μια κοινωνία με αρίους και χωρίς προβλήματα; Επίσης, ποιος ρώτησε τα σήμερα ζωντανά και κινούμενα ανάμεσά μας ανάπηρα παιδιά, αν δε θέλουν τη ζωή, ή ποιος ρώτησε τους γονείς τους αν δε τα θέλουν; Εξάλλου το κάθε έμβρυο είναι πλήρης και τέλειος άνθρωπος εν εξελίξει «εξ άκρας συλλήψεως αυτού». Δεν είναι ένα κομμάτι κρέας στο έλεος της δικαιοδοσίας των γονέων και των γιατρών. Παράδειγμα τρανταχτό ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, ο οποίος, όντας στην κοιλιά της αγίας μητέρας του Ελισάβετ, «εσκίρτησε εν αγαλλιάσει εν τη κοιλία αυτής, ως ήκουσε τον ασπασμόν της Μαρίας η Ελισάβετ» (Λουκ. α΄ 41) Η έκτρωση είναι ένα θανάσιμο αμάρτημα, το οποίο συγχωρείται, αλλά δεν διορθώνεται, δεν αναπληρώνεται. Ο καθένας μας είναι μοναδική και ανεπανάληπτη προσωπικότητα και δεν αντικαθίσταται.
Δυστυχώς αγνοούμε ότι αυτό το αγέννητο παιδί, που φονεύουμε με την έκτρωση, το στέλνουμε τυφλό και αβάπτιστο στην άλλη ζωή! Αν είμαστε χριστιανοί, εκείνο που πρέπει οπωσδήποτε να βάλουμε σα στόχο είναι το κυοφορούμενο να ζήση και να βαπτισθεί το συντομότερο…Όλες δε οι χριστιανικές ομολογίες συγκλίνουν στο γεγονός και στο συμπέρασμα ότι η έκτρωση είναι καθαρά φόνος και δεν έχει καμμιά δικαιολογία, ούτε οικονομικής ούτε ιατρικής φύσεως. Η νοοτροπία αυτή, που προτείνει σα λύση την έκτρωση, φανερώνει μια φίλαυτη άποψη για τη ζωή, όπου καλά περνάνε, όσοι είναι καλά στο σώμα, δεν έχουν κινητικά προβλήματα, και παραθεωρείται ο ψυχικός παράγοντας, η έννοια του Σταυρού και η δυνατότητα μέσα από την αρρώστια να βλέπει κάποιος τον ουρανό. Συνιστά μια πάρα πολύ στενή και ρατσιστική αντίληψη, η οποία θέτει πάνω από όλα την υγεία. Ζωή όμως χωρίς σταυρό, ασφαλώς δεν οδηγεί στην Ανάσταση.
Αλλά έστω κι αν γεννηθεί ένα παιδί με πρόβλημα, τι σημαίνει, ότι δεν έχει δικαίωμα στη ζωή; Τότε την μπαλαρίνα χωρίς χέρια, που παρουσίασε προ καιρού στην εκπομπή της η Στεφανίδου, θα την είχαμε καταδικάσει, την τυφλοκωφάλαλη Ελεν Κέλλερ επίσης, τον Στήβ Χώκινς το ίδιο, τον νάνο Τόμας Χόφμαν στην Ολλανδία που ερμήνευε Βιβάλντι, τον δικό μας τετραπληγικό Στέλιο που βράβευσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, τον ηθοποιό με το σύνδρομο Ντάουν που πήρε βραβείο ανδρικού ρόλου προ ετών, τους αθλητές της παραολυμπιάδος… Δε θα είχαμε σήμερα τον αρχιεπίσκοπο Αλβανίας Αναστάσιο, αν είχε γίνει η ολέθρια πράξη της εκτρώσεως, (όπως δήλωσε ο ίδιος).
Υστερα τα γεγονότα πάντοτε δεν ακολουθούν ευθεία νομοτελειακή διαδρομή. Γίνονται και θαύματα. Τρομερά θαύματα, που και οι άπιστοι τρίβουν τα μάτια τους. Η πίστη και η προσευχή, η Παναγία και οι Άγιοι κάνουν θαύματα και ανατρέπουν τα προγνωστικά των γιατρών. Τόσα και τόσα έχουν καταγραφεί κατά καιρούς…
Είναι απορίας άξιον ακόμη πως έρχονται σήμερα γιατροί και κρατικοί – και με ποια συνείδηση - με ματοβαμμένα τα χέρια από τις χιλιάδες αμβλώσεις και μιλάνε για την έκτρωση! Ξεχνάνε την προ καιρού αποκάλυψη ότι τα πεταμένα στις σακκούλες των χειρουργείων από τον σύγχρονο αιμοσταγή Ηρώδη βρέφη καταλήγουν στις βιομηχανίες καλλυντικών για κρέμες της γυναικείας επιδερμίδας; Η ζωή χάνεται στο βωμό της εμφάνισης!!!.
Πως μιλάνε για έκτρωση σήμερα που ένα πλήθος οργανώσεων, φορέων, προγραμμάτων και κηρυγμάτων, εξομολογήσεων και ψυχαναλύσεων εκφράζονται εναντίον των εκτρώσεων! Ο παγκόσμιας φήμης γυναικολόγος Νάθανσον, ο οποίος προτού εφευρεθούν τα σύγχρονα μηχανήματα έκανε χιλιάδες εκτρώσεις, με τρόμο διεπίστωσε μέσω των υπερήχων την αγωνία του μελλοθανάτου εμβρύου, το οποίο προσπαθεί να αποφύγει το νυστέρι του φονέα γιατρού και οπισθοχωρεί στα τοιχώματα της φιλοξενούσης μήτρας. Αυτός εξέδωσε μια βιντεοκασσέτα, την κυκλοφόρησε παντού, με τίτλο « Ἡ σιωπηλή κραυγή», και έκτοτε δεν ξανάκανε έκτρωση.
Εδώ η Ελλάδα έγινε χώρα γερόντων και φαντασμάτων και κινδυνεύουμε να σβήσουμε από τον χάρτη λόγω των 200 χιλιάδων εκτρώσεων ετησίως και της υπογεννητικότητας κι αυτοί μιλάνε ξανά για την έκτρωση… ΄Αλλοι παρακαλούν χρόνια για να τους χαρίσει ο Θεός ένα παιδάκι και άλλοι «ελαφρά τη καρδία» τα ρίχνουν στον υπόνομο!
Αλλά όλα γίνονται ένεκα της Ευρώπης. Σ΄ ένα νοσοκομείο του Λονδίνου υπάρχει μια μεγάλη επιγραφή: «Αμβλωση: Προγραμματίστε τη ζωή σας». Με τη άμβλωση όμως αποπρογραμματίζεται η ζωή της Μητέρας, η ζωή όλης της Οικογένειας, της Κοινωνίας, της Πατρίδας.
Κάποτε, προ ετών, στο Χάρβαρντ, ο καθηγητής της Χειρουργικής έθεσε στους φοιτητές της Ιατρικής ένα ιατρικό και ηθικό δίλημμα, εάν θα προέβαιναν σε διακοπή κυήσεως ενός εμβρύου, όπου είχε όλες τις αρνητικές μικροβιολογικές και εργαστηριακές ενδείξεις… Οι φοιτητές, όπως ήταν φυσικό, απήντησαν θετικά υπέρ της άμβλωσης. Τότε ο καθηγητής απάντησε προς γενική κατάπληξη όλων: «Κύριοι, μόλις τώρα φονεύσατε τον Μπετόβεν!!». Ο μεγάλος αυτός μουσικός, όπως φάνηκε και μετά, είχε από έμβρυο όλα αυτά τα στοιχεία σε βάρος της μελλοντικής του πορείας. Κι όμως μέσα από τα ερείπια της βιολογικής του καταστάσεως αναδύθηκε μια μουσική μεγαλοφυιϊα!
Λοιπόν, «Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω και ο νοών νοείτω» και μη λησμονείτω, ότι, «ανέλεως η κρίσις τω μη ποιήσαντι έλεος» (Ιακ. β΄ 13)
 

Προβολή άρθρου...

Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2015

Μεσογαίας Νικόλαος: «Ως εδώ! Δεν μπορούμε άλλο. Βρέστε άλλες λύσεις»

 
«Αν δεν ξυπνήσουμε, τελειώσαμε. Δεν θα υπάρχει συνέχεια!». Συγκλονιστικός και αφυπνιστικός ο λόγος του Μητροπολίτη Μεσογαίας Νικόλαου.

"Η χάρις και η ευλογία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού εύχομαι να σκεπάζει όλους σας, την κοινωνία, το έθνος και την Εκκλησία μας. Σκέφθηκα πολύ για να συντάξω αυτή την εγκύκλιο και να την απευθύνω στην αγάπη σας.

Μέχρι την τελευταία στιγμή δεν ήμουν σίγουρος αν έπρεπε να το κάνω. Τις τελευταίες όμως μέρες, μέσα στην κατάσταση του γενικευμένου πανικού που επικρατεί στην πατρίδα μας, των σπασμωδικών αποφάσεων των υπευθύνων διαχειριστών της ζωής και του μέλλοντός μας, την επαναλαμβανόμενη εναλλαγή υποσχέσεων και διαψεύσεων που έχουν τραυματίσει το ηθικό και την αξιοπρέπεια μας, τον καταιγισμό των χωρίς τέλος φορολογικών επιβαρύνσεων, δέχθηκα σωρεία τηλεφωνημάτων και μηνυμάτων πολιτών της περιοχής μας που ζητούν απεγνωσμένα μία παρέμβαση και κάποια συμπαράσταση στο οικονομικό τους αδιέξοδο και δράμα.

Οι μισθοί και οι συντάξεις περικόπηκαν, αρκετοί απολύθηκαν, οι άνεργοι πληθύνονται, πολλοί στέγνωσαν οικονομικά. Και ξαφνικά μας ζητείται απειλητικά και εκβιαστικά να πληρώσουμε, επί πλέον φόρο για το σπίτι που μένουμε σαν να είναι το κράτος πλέον φτωχότερο από τους φτωχούς.

Φτάσαμε, αντί τα έξοδά μας να γίνονται για το φαγητό, το σπίτι και τις ανάγκες μας, ό,τι ξοδεύουμε να πηγαίνει σε δύο φοβερές λέξεις: σε φόρους και σε χρέη. Δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς το αίσθημα πνιγμού που διακατέχει ίσως και την πλειοψηφία των συμπολιτών μας, σίγουρα και αρκετούς από μας.

Ποιός μπορούσε να φαντασθεί ότι ο υπέροχος και υπερήφανος λαός μας θα έφτανε σε αυτό το κατάντημα;

Να έχει δώσει και την τελευταία σταγόνα του ιδρώτα του, του κόπου του, της αξίας του, και παρά ταύτα να έχουμε ως λαός διασυρθεί παγκοσμίως; Και τώρα χωρίς καμμία ελπίδα και εγγύηση να διεκδικεί το κράτος μας πιεστικά τα δάκρυα και το αίμα μας; Είναι αυτονόητο ότι δεν αντέχουμε άλλο. Δεν είναι υπερβολή αυτό.

Πρέπει όμως να το πούμε. Να το φωνάξουμε στα αυτιά των αρμοδίων: «Ως εδώ! Δεν μπορούμε άλλο. Βρέστε άλλες λύσεις».

Ίσως πιο δύσκολες, αλλά πιο αποδοτικές, πιο έξυπνες και σίγουρα πιο ανθρώπινες. Αν δεν μπορείτε, ομολογήστε την αδυναμία σας. Δεν είναι ντροπή να μην μπορεί κανείς. Είναι όμως απαράδεκτο να επιμένει στην ευθύνη της γενικευμένης καταστροφής μας. Μας φτιάξατε ένα κράτος που προσφέρει στον λαό πολύ λιγότερα από όσα του απαιτεί.

Πρέπει να το καταλάβετε∙ δεν είστε μόνο οφειλέτες στους δανειστές σας, είστε οφειλέτες και στον λαό που ταχθήκατε να υπηρετείτε. Αφού δεν καταφέρνετε την εθνική σωτηρία μέσα από πολιτική συνεργασία, αυτή θα προκύψει αναγκαστικά μέσα από λαϊκή απαίτηση και πρωτο­βουλία». Αγαπητοί μου αδελφοί,

Ήρθε η ώρα που πρέπει ο λαός να δείξει το διαμέτρημα της δύναμής του, να κάνει γνωστά τα όριά του. Ήρθε η ώρα όλοι μαζί να πάρουμε στα χέρια μας τις τύχες μας. Όσο παραμένουμε αδρανείς, όσο μένουμε υποτελείς σε εσφαλμένες ή αβάσταχτες επιλογές, τόσο καθιστούμε τον εαυτό μας συνυπεύθυνο στον αργό αλλά βέβαιο υπαρκτικό εκφυλισμό μας.

Αν δεν ξυπνήσουμε, τελειώσαμε. Δεν θα υπάρχει συνέχεια!

Καιρός πλέον να ξεσηκωθούμε. Τα πάντα πρέπει να αλλάξουν. Και επειδή δεν θα τα αλλάξουν κάποιοι άλλοι, πρέπει να μπούμε στο παιχνίδι όλοι. Όποιος πονάει για την κατάσταση και αγαπάει την αλήθεια έχει θέση σε αυτή την αλλαγή. Κανείς δεν περισσεύει. Όλες οι ανατροπές, όλες οι μεγάλες αλλαγές έγιναν από ηρωικούς ανθρώπους, κυρίως νέους. Όχι από συμβιβασμένους ούτε από αγανακτισμένους, αλλά από υγιώς επαναστα-τημένους.

Όλοι μαζί και πρέπει και μπορούμε και επιβάλλεται να αλλά-ξουμε με δική μας πρωτοβουλία το μέλλον μας.

Όχι με βία, αλλά με δύναμη και αποφασιστικότητα.

Όχι με μηδενιστικές επιλογές, αλλά με καθαρότητα, ηρωισμό και εξυπνάδα.

Σίγουρα και η δική μας ευθύνη ως λαού δεν είναι καθόλου μικρή.

Συμφωνήσαμε με τις μικρονοϊκές πολιτικές επιλογές και τις κάναμε συνή-θειες και νοοτροπία μας. Η ανειλικρίνεια, η αδιαφορία, το βόλεμα, το εύκολο κέρδος, η προσβολή των θεσμών, η ύβρις κατά της πίστης και παράδοσής μας, η ασέβεια κατά του κράτους και των νόμων, οι αλόγιστες διεκδικήσεις αποτέλεσαν κομμάτια της ζωής του νεοέλληνα που δεν μας τιμούν καθόλου. Δεν μας φταίνε μόνον οι άλλοι είτε αυτοί λέγονται κερδοσκόποι είτε ξένα συμφέροντα είτε πολιτικοί. Το δικό μας μερίδιο ευθύνης για το σημερινό μας κατάντημα δεν είναι ευκαταφρόνητο.

Η λύση της μετάνοιας και αλλαγής είναι μονόδρομος.

Τους άλλους δεν μπορούμε να τους αλλάξουμε.

Τη δική μας όμως νοοτροπία και ζωή έχουμε και τη δυνατότητα και την ευθύνη να τις διορθώσουμε.

Ας αρχίσει ως επανάσταση αυτή η αλλαγή από τους εαυτούς μας. Αυτό είναι το πιο ηρωικό.

Ομολογώ ότι και ως Εκκλησία μας κάνανε κομμάτι του καταρρεόντος κρατικού συστήματος. Γι' αυτό και συχνά μας παρερμηνεύει ο λαός.

Αγκαλιάσαμε το κράτος, στηριχθήκαμε σε αυτό και τραυματίσθηκε η βαθειά σχέση μας με τον λαό. Τον υπηρετήσαμε μεν ως πονεμένο και φτωχό, αλλά δεν τον αγκαλιάσαμε ως κομμάτι της υπόστασής μας. Τουλάχιστον δεν καταφέραμε να μας νοιώσει έτσι. Μολύνθηκε το γάλα της μάνας του, της Εκκλησίας, και απέστρεψε το πρόσωπό του από το στήθος της. Αυτό είναι ο,τι χειρότερο υπάρχει.

Ο λαός είναι ό,τι ιερώτερο έχουμε μετά τον Θεό και η Εκκλησία στη φύση της είναι η ανάσα του λαού. Αυτήν την ανάσα τελευταία στερηθήκαμε. Ήρθε η ώρα να ξαναρχίσει ο ζωτικός θηλασμός. Δεν αμφισβητώ βέβαια ότι είμαστε και θύματα. Κάποιοι μας ξεγέλασαν. Κάποιοι διαχειρίσθηκαν τα θέματά μας με ένοχη ανικανότητα. Κάποιοι μας διέσυραν διεθνώς και μας οδήγησαν στα στόματα των θηρίων αυτού του κόσμου είτε από επιπολαιότητα είτε ενδεχομένως και από ύποπτες σκοπιμότητες. Και να πού φτάσαμε!

Ισοπεδωθήκαμε στο μηδέν της περιουσίας μας και στο τίποτα της αξιοπρέπειάς μας. Παρά ταύτα δεν ψάχνουμε για ενόχους. Τώρα επειγόμαστε για λύσεις. Λύσεις όμως που δεν πατάνε τον λαό, αλλά ανασταίνουν την τιμή του. Ήρθε η ώρα που θα πρέπει όσοι παίρνουν αποφάσεις να καταλάβουν τι συμβαίνει στα σπίτια, στους δρόμους, στα μαγαζιά και στην καθημερινότητα.

Τι συμβαίνει στις ψυχές μας. Αυτό δεν θα το μάθουν από την τρόϊκα ούτε από τις μεταξύ τους διαβουλεύσεις. Θα το μάθουν από τον λαό. Πρέπει την φωνή μας να την ακούσουν. Δεν γίνεται αλλιώς. Θα ήθελα λοιπόν να πω σε όσους δεν μπορούν να πληρώσουν την λεγόμενη «έκτακτη εισφορά ακινήτων» να μη φτάσουν σε απόγνωση. Να ξέρουν ότι θα βρεθούμε όλοι ενωμένοι στο πλευρό τους και θα φωνάξουμε μαζί: «Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος». Ας καταλάβουν ότι δεν έχουμε. Δεν μπορούμε.

Φτάσαμε στα όριά μας, αλλά αρνούμαστε να μας τελειώσουν. Αν αδρανήσουμε δεν θα το καταλάβουν. Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός προφή-τευσε πριν από διακόσια πενήντα χρόνια λέγοντας: «Θα σας βάλουν βαρύ και δυσβάσταχτο φόρο ακόμη και στα παράθυρα και στα κοτέτσια, αλλά όμως δεν θα προλάβουν».

Πράγματι, δεν θα προλάβουν!

Μη λυγίσετε μπροστά στην οικονομική χρεωκοπία. Αυτήν ήδη τη ζούμε. Αρνηθείτε τη χρεωκοπία της αξιοπρέπειας, της ιστορίας, της εθνικής συνείδησης. Αυτά μπορούμε και πρέπει να τα διεκδικήσουμε μέχρι τελευταίας ρανίδας. Έστω τώρα, την τελευταία στιγμή.

Τα Μεσόγεια και η Λαυρεωτική είναι μια ευλογημένη περιοχή που μέχρι πρότινος έσφυζε από ανάπτυξη και ευημερία. Τον τελευταίο όμως καιρό όλο και πληθαίνουν αυτοί που με απόγνωση στρέφονται στην Εκκλησία η όπου βρουν, και εκλιπαρούν για συμπαράσταση και βοήθεια.

Πολλοί έχουν λυγίσει, έχουν οικονομικά γονατίσει. Δεν μπορούν να θρέψουν τα παιδιά τους. Έχασαν τον ύπνο τους. Ζουν την απειλή του παρόντος και με τον φόβο του μέλλοντος. Έχουν ιδιοκτησίες, αλλά δεν έχουν χρήματα. Αυτοί πως θα πληρώσουν; Πού να τα βρουν; Θα τους πάρουν το σπίτι; Θα τους κόψουν το ρεύμα; Είναι δυνατόν να βυθίσουν στο σκοτάδι την Κερατέα η το Λαύριο που φιλοξενούν το μεγαλύτερο εργοστάσιο της ΔΕΗ στην πατρίδα μας;

Ό,τι και να συμβεί, αδελφοί μου, θα ήθελα να ξέρετε ότι η τοπική Εκκλησία μας θα δώσει τα πάντα για να σταθεί στο πλευρό σας.

Αν σε έναν κόψουν το ρεύμα, εμείς θα το κόψουμε σε όλους τους ναούς.

Θα κάνουμε γάμους με κεριά στα χέρια και λειτουργίες με δάκρυα στα μάτια.

Με κανέναν τρόπο δεν θα δεχθούμε, τη στιγμή που νοικοκυριά είναι βυθισμένα στο σκοτάδι, οι ναοί να λειτουργούν με αναμμένους τους πολυελαίους.

Όλοι μαζί λοιπόν τώρα, οφείλουμε να πιέσουμε τους εκπροσώπους μας περισσότερο από όσο τους πιέζουνε οι δανειστές. Γιατί η ανάγκη μας για επιβίωση ξεπερνάει την ανάγκη τους να κυριαρχήσουν πάνω μας. Γιατί η αξιοπρέπειά μας αξίζει περισσότερο από τα πάσης φύσεως συμφέροντα.

Γιατί η εθνική μας υπερηφάνεια στηρίζεται σε μια ιστορία που όλοι τους ζηλεύουν. Γιατί την Ευρώπη την βλέπουμε περισσότερο ως οικογένεια που κατανοεί την δυσκολία των λαών παρά ως θηλιά που οδηγεί σε ασφυξία τις κοινωνίες. Δεν μας έμεινε τίποτε άλλο από το να μεταμορφώσουμε ξανά την Ελλάδα σε πατρίδα μας, την ιστορία της σε ταυτότητά μας, τα παραδείγματα των προγόνων μας σε βιώματά μας και να επιστρέψουμε από τον ασύνετο νεοπλουτισμό στην αξιοπρεπή λιτότητα και ολιγάρκεια, από τις υποτελικές υποχωρήσεις στον ηρωισμό και από τον παγκόσμιο διασυρμό στην εθνική υπερηφάνεια και τον πανθομολογούμενο θαυμασμό. Έτσι, ο Θεός, όπως λέγει και ο λαός, δεν θα μας αφήσει, γιατί με αυτόν τον τρόπο δεν θα Τον έχουμε κι εμείς αφήσει.

Με πατρικές ευχές και την ελπίδα της αφύπνισης

(Εγκύκλιος Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυερωτικής κ.κ. Νικολάου)

Προβολή άρθρου...

Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2015

«Καλύτερα νὰ μὴν φτιάξετε τέμενος…… Τὰ τεμένη στὶς δυτικὲς χῶρες μετατρέπονται πολὺ συχνὰ σὲ κέντρα διασπορᾶς μίσους καὶ στρατολογήσεως τρομοκρατῶν.»

 
 
 
 
Εἶναι πολὺ ἀξιοπρόσεκτα τὰ ὅσα ἔγραψε ὁ δημοσιογράφος Ἠλίας Μαγκλίνης στὴν «Καθημερινὴ» τῆς 20ῆς Ὀκτωβρίου 2015. Ὁ κ. Μαγκλίνης ἀναφέρει τὸν διάλογο ποὺ εἶχε μὲ τὸν Αἰγύπτιο μουσουλμάνο Σέϊφ. Ὁ Σέϊφ, ποὺ εἶναι ἐκδότης, ἀγαπᾶ τὰ βιβλία, γνωρίζει καλὰ τὴ διεθνὴ λογοτεχνία, μιλᾶ ἄριστα Ἀγγλικὰ καὶ Γερμανικὰ καὶ καταλαβαίνει τὰ Γαλλικά, γνωρίσθηκε δὲ μὲ τὸν Ἕλληνα δημοσιογράφο στὴν Ἔκθεση Βιβλίου στὴ Φρανκφούρτη ποὺ ἔγινε στὰ μέσα Ὀκτωβρίου.
    Ἀναφέρει ὁ κ. Μαγκλίνης: «Στὸ τρένο ἀπ' τὸ Βισμπάντεν στὴ Φρανκφούρτη καθισμένοι πλάϊ - πλάϊ τοῦ μιλῶ γιὰ ἕναν Πακιστανό, τὸν Σαχίντ, ἕναν εὐγενέστατο τυπάκο, ποὺ σπούδαζε βιοϊατρικὲς ἐπιστῆμες, μὲ τὸν ὁποῖο ὅμως, ὅταν ἡ κουβέντα πῆγε στὸν Σαλμὰν Ρουσντί, δοκίμασα μιὰ δυσάρεστη ἔκπληξη». Γιὰ ὅσους δὲν γνωρίζουν, ὁ Σαλμὰν Ρουσντὶ εἶναι ἰνδικῆς καταγωγῆς καὶ ἔγραψε τὸ βιβλίο «Σατανικοὶ στίχοι» μὲ ἀναφορὲς στὸν Μωάμεθ ἀπὸ τὸ Κοράνι. Τὸ βιβλίο τοῦ Ρουσντὶ ὅμως προκάλεσε σάλο καὶ ὀργὴ στοὺς μουσουλμάνους, οἱ ὁποῖοι τὸν ἀποκήρυξαν μὲ «φετφά», προσφέρον­τας 3 ἑκατομμύρια δολάρια σ' ὅποιον θὰ τὸν σκοτώσει. «Ἂν τὸν εἶχα μπροστά μου», τὸν Σαλμὰν Ρουσντί, εἶπε ὁ Σαχίντ, «θὰ τὸν στραγγάλιζα μὲ τὰ ἴδια μου τὰ χέρια». Ἀκούγοντας τὴν ἀπάντηση αὐτὴ ὁ Σέϊφ ἔπιασε ἁπαλὰ τὸ μπράτσο τοῦ Ἕλληνα δημοσιογράφου καὶ τοῦ εἶπε: «Φίλε μου, ἐγὼ δὲν εἶμαι ἔτσι».
   Στὴν Ἑλλάδα, τοῦ πρόσθεσε ὁ Ἕλληνας δημοσιογράφος, γίνεται «συζήτηση περὶ τοῦ ἂν πρέπει ἢ ὄχι νὰ ἀνεγερθεῖ ἰσλαμικὸ τέμενος στὴν Ἀθήνα. Ὁ Αἰγύπτιος Σέϊφ «μὲ κοίταξε», διηγεῖται ὁ Ἕλληνας συνομιλητής του, «λίγο πιὸ σκεφτικὸς αὐτὴ τὴ φορά, καὶ μὲ ξάφνιασε. ''Κοίτα'', μοῦ εἶπε, ''καλύτερα νὰ μὴν φτιάξετε τέμενος''. ''Γιατί;'' τὸν ρώτησα ἔκπληκτος – ἔκπληκτος ποὺ ἕνας μουσουλμάνος ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο μοῦ ἔλεγε κάτι τέτοιο. ''Διότι'', μοῦ ἀπάντησε πολὺ ἤρεμα, ''θὰ ἀποκτήσετε εὔκολα φονταμενταλιστὲς στὴν Ἑλλάδα. Ὀργανωμένους φανατικούς. Τὰ τεμένη στὶς δυτικὲς χῶρες μετατρέπον­ται πολὺ συχνὰ σὲ κέντρα διασπορᾶς μίσους καὶ στρατολογήσεως τρομοκρατῶν. Ἂς προσεύχονται στὰ σπίτια τους. Σ᾽ τὰ λέει αὐτὰ ἕνας ἄνθρωπος ποὺ προέρχεται ἀπὸ μία χώρα ποὺ ἔχει πληγεῖ ἀπ' τὸν φανατισμό. Πρῶτοι ἐμεῖς ὑποφέρουμε ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς τύπους, ξέρεις''»!...
    Νομίζουμε πὼς ὅσοι ἐπιμένουν ἄκριτα καὶ ἐπιπόλαια γιὰ τὴν ἀνοικοδόμηση τεμένους στὴν πρωτεύουσα τῆς Ἑλλάδος δὲν χρειάζονται ἄλλο ἰσχυρότερο ἐπιχείρημα. Ἐπιχείρημα προερχόμενο ἀπὸ μουσουλμάνο, γιὰ νὰ πεισθοῦν ὅτι πρέπει νὰ σταματήσουν κάθε ἐνέργεια ἀνοικοδομήσεως ἑνὸς τέτοιου τεμένους. Ἐπιτέλους εἶναι καιρὸς νὰ λογικευθοῦμε καὶ νὰ προφυλάξουμε τὸν τόπο μας ἀπὸ νέες περιπέτειες...
Ορθόδοξο Περιοδικό "Ο ΣΩΤΗΡ"

Προβολή άρθρου...


 


Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2015

FW: Δεν θα περάσει ο εμπαιγμός με τη διαβούλευση του νομοσχεδίου περί ομοφυλοφίλων. Οι αντιδράσεις συνεχίζονται.

  
ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΤΗΣ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗΣ
Κάτω από το Σχέδιο Νόμου παρέθεσαν μόνο τα σχόλια που ήταν ΥΠΕΡ του συμφώνου ελεύθερης συμβίωσης των ομοφυλοφίλων, και απέκρυψαν τα χιλιάδες αρνητικά και εξοργισμένα σχόλια.
Γιατί, άραγε; Μήπως οι εντολές είναι σαφείς; ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΨΗΦΙΣΤΕΙ !..  
 
Ας αντέδρασε με ισχυρό λόγο, με επιχειρήματα, με ντροπή και βδελυγμία, το πλήθος των συμμετεχόντων στη δημόσια Διαβούλευση. Εκείνοι επέλεξαν ό,τι τους συνέφερε. Τότε γιατί η Διαβούλευση;  Προφανώς για να τηρηθούν και τα προσχήματα... Δυστυχώς οι διαβουλεύσεις χρησιμοποιούνται κατ' επίφασιν, διότι ποτέ δεν δημοσιεύουν, και ιδιαίτερα στα καυτά ζητήματα, στατιστική, πόσα σχόλια είναι αρνητικά και πόσα θετικά και αυτήν την υποχρέωση ατυχώς- και όχι αθώα- την έχει παραλείψει ο νόμος.
Αλλά φτάνει πια !  Τουλάχιστον ας μην εμπαίζουν και ας μην αγνοούν τους πολίτες όπως αγνόησαν 62% του  ΟΧΙ του ελληνικού λαού.
Για τους παραπάνω λόγους,
ΚΑΤΑΓΓΕΛΟΥΜΕ ενώπιον κάθε αρμόδιας Αρχής την παραποιημένη χρήση αυτής της διαβούλευσης,
ΚΑΤΑΓΓΕΛΟΥΜΕ στον ελληνικό λαό τον ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΗΘΩΝ ! ! ! 
Καλούνται στον ΑΓΩΝΑ ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ, για να σωθεί η Πατρίδα μας, τα ιδανικά μας, η Ελευθερία μας, η αξιοπρέπειά μας, τα παιδιά και οι οικογένειές μας από όλους αυτούς που αντιστρατεύονται τον Θεό και τον Νόμο Του.
Καλείται κάθε ευαισθητοποιημένος πολίτης, κάθε ένωση πολιτών να εκφράσουν θαρραλέα την αντίρρησή τους:
 
Προς
Email
Fax
Ταχυδρομείο
κ. Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας
210 7232342,
210 7248938
Προεδρικό Μέγαρο Βασ. Γεωργίου Β' 2 τ.κ. 10028 Ἀθῆνα

κ. Πρωθυπουργό
210 3252723
Γενική Γραμματεία τῆς Κυβέρνησης Βας. Σοφίας 2 τ.κ. 10021 Ἀθῆνα

Κ. Ὑπουργό Δικαιοσύνης
210 7758742
κο Ὑπουργὀ Δικαιοσύνης Λ. Μεσογείων 96, τ.κ. 11527 Ἀθῆνα

Προβολή άρθρου...


 
 

Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2015

ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΑΘΕΪΣΤΙΚΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ

56ο ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ
ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΑΘΕΪΣΤΙΚΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ
Ὁ τομέας Ἐπιστημόνων τοῦ Συλλόγου «Ὁ Μέγας Βασίλειος» σᾶς προσκαλεῖ νά τιμήσετε μέ τήν παρουσία σας τό 56ο Παιδαγωγικό Συνέδριο μέ θέμα: Σύγχρονες αθεϊστικές προκλήσεις τό ὁποῖο θά πραγματοποιηθεῖ τή Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2015 στό Ἀμφιθέατρο τοῦ Πολεμικοῦ Μουσείου Ἀθηνῶνὁδός Βασ. Σοφίας καί Ριζάρη 2, Ἀθήνα.
Ἡ Ἐπιτροπή τοῦ Τομέως
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
9.15 Ἁγιασμός - Ἔναρξη – Προσφωνήσεις
Εἰσαγωγή: Tό φαινόμενο τοῦ ἀθεϊσμοῦ διαχρονικά, κ. Ἀπόστολος Νικολαΐδης, καθηγητής ΕΚΠΑ, Πρόεδρος τοῦ Συνεδρίου
– ΠΡΩΙΝΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑ –
ΑΘΕΪΣΤΙΚΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ  ΑΠΟ ΤΟ ΧΩΡΟ ΤΩΝ ΘΕΤΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ
10.15 Πόσο χῶρο ἔχει ἀφήσει ἡ ἐπιστήμη στό Θεό; κ. Βασίλειος Πετρουλέας, τ. Διευθυντής Ἐρευνῶν Ε.ΚΕ.Φ.Ε. «ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ»
10.30 Διάλειμμα
11.00 Προκλήσεις ἀπό τίς ἐπιστῆμες τῆς Βιολογίας, Βιοτεχνολογίας καί Γενετικῆς, κ. Ἐμμανουήλ Παναγόπουλος, ἄμ. ἐπίκ. καθηγητής Χειρουργικῆς
  Ἐξελίξεις στίς κοσμολογικές ἀντιλήψεις καί ὀρθόδοξη πίστη, κ. Γεώργιος Γούναρης, ὁμ. καθηγητής Θεωρητικῆς Φυσικῆς Α.Π.Θ.
12.00 Συζήτηση
12.30 Σύντομη ἐπικοινωνία μέ ἐκπαιδευτικούς ὅλων τῶν βαθμίδων.
– ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑ –
ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ
17.30 Νομικές διαστάσεις τοῦ ἀθεϊστικοῦ κινήματος, κ. Ἰωάννης Εὐστρατιάδης, Νομικός - Θεολόγος
18.00 Διασφάλιση καί ἰσχυροποίηση τῆς ὀρθόδοξης ταυτότητας στόν κόσμο τῆς ἀθεΐας, κ. Κωνσταντῖνος Γεωργιάδης, Α΄ Λειτουργός Μ.Ε. Κύπρου
18.30 Διάλειμμα
19.00 Συζήτηση
19.30 Κλείσιμο τοῦ Συνεδρίου

Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2015

Σκοτεινό νέφος πλανάται πάνω από την Ελλάδα «οίστρος ακολασίας».


Το σκοτεινό νέφος που κάλυψε ήδη την Ευρώπη, έφθασε κι εδώ. Ο οίστρος, η παράφορη, η ακάθαρτη ορμή, το μανιώδες πάθος της ομοφυλοφιλίας απειλεί και την Ελλάδα μας. Η χώρα μας, χώρα των υψηλών ιδανικών, κατάντησε, χάρη στους ανάξιους πολιτικούς της, χώρα των δανεικών, και τώρα κινδυνεύει να γίνει Σόδομα και Γόμορρα. Οι πολιτικοί μας, κυριευμένοι από οίηση και αλαζονεία, πορευόμενοι χωρίς Θεό και χωρίς γνώση, συνεχίζουν να αδικούν το ένδοξο Ορθόδοξο ελληνικό έθνος.
Επικαλούμενοι συνεχώς το «λαό» δεν κάνουν τίποτε άλλο από του να υβρίζουν το ανθρώπινο πρόσωπο, να κτυπούν κατάστηθα την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και να ενεργούν έτσι, ώστε ο άνθρωπος του σήμερα να είναι πνευματικά πολύ πιο χαμηλά από τον άνθρωπο του χτες. Ή, ορθότερα, ενεργούν ώστε ο άνθρωπος, ο «εν τιμή ων», που έχει τόσο μεγάλη τιμή και αξία, αφού δημιουργήθηκε κατ' εικόνα Θεού, να εξισώσει τον εαυτό του με τα άλογα ζώα και να γίνει όχι απλώς όμοιος με αυτά, ζώντας και πεθαίνοντας σαν κτήνος (βλ. Ψαλμ. μη'[48] 13), αλλά πολύ χειρότερος από αυτά!..
 
Το απελθόν Υπουργείο Δικαιοσύνης της Ελλάδος, αφού έλυσε όλα τα προβλήματα που καταταλαιπωρούν τη χώρα μας, αποφάσισε να νομιμοποιήσει αυτό που ο θείος νόμος καταδικάζει ως βδελυρό αμάρτημα. Αυτό που ο Θεός τιμώρησε με φωτιά και θειάφι στα Σόδομα και τα Γόμορρα, γεγονός που μαρτυρεί δια μέσου των αιώνων η Νεκρά θάλασσα. Μια θάλασσα όπου επιπλέουν σβώλοι από θειάφι, και πάνω από την οποία δεν πετούν πουλιά λόγω αναθυμιάσεων.
Αντί η δικαιοσύνη αυτού του τόπου να απαγορέψει τις προκλητικές «παρελάσεις υπερηφάνειας» ΛΟΑΤ (Λεσβιών, Ομοφυλοφίλων, Αμφιφυλοφίλων, Τρανσέξουαλς), επιχείρησε να προωθήσεις «σύμφωνο συμβίωσης» των ομοφυλοφίλων. Ο Υπουργός Δικαιοσύνης ενθαρρύνθηκε στην ανόσια αυτή ενέργειά του και από την τότε Πρόεδρο της Βουλής, που έτρεξε να δώσει το παρόν στην «παρέλαση υπερηφάνειας». Και δεν αρκέστηκε να μιλήσει στους ΛΟΑΤ, αλλά τους κάλεσε να περάσουν την επόμενη φορά και από τη … Βουλή των Ελλήνων! «Ω ήθη, ω καιροί!» (o tempora, o mores) θα αναφωνούσε ο Κικέρων αν ζούσε σήμερα.
Το «σύμφωνο συμβίωσης», που αν γίνει αποδεκτό, νομιμοποιεί τον οίστρο της διαστροφής, είναι πάρθιο βέλος στον θεοϊδρυτο θεσμό του γάμου. Και μάλιστα στην Ελλάδα, όπου οι γεννήσεις έχουν φτάσει στο ναδίρ, οι δε εκτρώσεις, χάρις στον εγκληματικό νόμο της πολιτείας, ολοένα αυξάνουν! Επιμένουν οι πολιτικοί μας ότι μιλούν, εκφράζουν και νομοθετούν εκ μέρους του λαού. Αλλά η λέξη «λαός» είναι αόριστη. Ποιανού λαού; Του παραπληροφορημένου; Του παραπλανημένου; Του λαού, του πάντα ευκολόπιστου και πάντα προδομένου;
Το «σύμφωνο συμβίωσης», που στο εγγύς μέλλον θα εξελιχθεί και σε νόμο για πολιτικό γάμο για ομόφυλα ζευγάρια, που ίσως να επιβληθεί αύριο και στην Εκκλησία να νυμφεύει τα ομόφυλα ζευγάρια, είναι ωρολογιακή βόμβα στον κορμό του έθνους μας.
Πέραν αυτών ένας τέτοιος νόμος είναι άντικρυς αντίθετος προς τον άγιο και σωτήριο νόμο του Τριαδικού Θεού. Ένα τέτοιο εγχείρημα αποτελεί τρανταχτή αποστασία κατά του Θεού και κήρυξη πολέμου από τον αδύναμο χοϊκό και προσωρινό άνθρωπο κατά του αιωνίου και παντοκράτορος Θεού. Το αποτέλεσμα ενός τέτοιου πολέμου δε χρειάζεται να το επισημάνουμε.
Είναι καιρός να συνέλθουμε. Δεν μπορούμε να ακολουθούμε τα βήματα της αποστατημένης Ευρώπης στο όνομα ενός κάλπικου προοδευτισμού. Οι πολιτικοί μας έσπευσαν να βάλουν τη χώρα μας στην Ευρώπη για ασφάλεια και τώρα ο λαός μας νιώθει τραγικά ανασφαλής, διότι τον αναγκάζουν να τα βάλει με το Θεό!… Το σκοτεινό νέφος που καλύπτει την Ευρώπη, απειλεί να καλύψει τον καταγάλανο ουρανό της Ελλάδος και ο οίστρος ακολασίας, το μανιώδες πάθος, κινδυνεύει να κυριεύσει το λαό μας. Ένα λαό γαλουχημένο με τα νάματα της Ορθοδοξίας. Ένα λαό που έχει προσφέρει και συνεχίζει να προσφέρει αγίους και μάλιστα θαυματουργούς!…
Όσοι θα κληθούν να ψηφήσουν τον ανόσιο και αντίθετο νόμο που νομιμοποιεί το αμαρτωλό «σύμφωνο συμβίωσης» ας αναλογισθούν τις ευθύνες τους.
Ο άγιος Απόστολος Παύλος φωνάζει: «Φοβερόν το εμπεσείν εις χείρας Θεού ζώντος» (Εβρ. ι' [10] 31): Είναι φοβερό να πέσει κανείς στα χέρια του αληθινού Θεού, που δεν είναι νεκρός σαν τα είδωλα, αλλά ζει αιωνίως!
ν.π.β.
Από το μηνιαίο περιοδικό «Η Δράση μας»,Τεύχος 533, Νοέμβριος 2015 -Ορθόδοξη Πορεία

Προβολή άρθρου...

Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2015

Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδης: Ομοφυλοφιλία- Παράνομος και παρά φύσιν

 
omofylofilia 01
 
Νόμος τοῦ Θεοῦ δέν καταδικάζει μονάχα τήν πορνεία και τή μοιχεία ἀλλά καί τήν ὁμοφυλοφιλία. Στήν Παλαιά Διαθήκη διαβάζουμε: «Καί μετά ἄρσενος οὐ κοιμηθήση κοίτην γυναικείαν, βδέλυγμα γάρ ἐστι» (Λευιτ. ΙΗ΄ 22). Νά μή ἔχεις σαρκική σχέση μέ ἄντρα, σάν να εἶναι γυναίκα, γιατί αὐτή πράξη εἶναι μισητή καί σιχαμερή.
 
Ἀλλά καί Ἀπ. Παῦλος στην Καινή Διαθήκη, γράφοντας για τήν ἠθική παρακμή τοῦ τότε εἰδωλολατρικοῦ κόσμου —και μάλιστα τῶν Ρωμαίων—ἀναφέρει καί αὐτά: «Διά τοῦτο παρέδωκεν αὐτούς Θεός εἰς πάθη ἀτιμίας· αἵ τε γάρ θήλειαι αὐτῶν μετήλλαξαν τήν φυσικήν χρῆσιν εἰς τήν παρά φύσιν, ὁμοίως δέ καί οἱ ἄρσενες ἀφέντες τήν φυσικήν χρῆσιν τῆς θηλείας ἐξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους, ἄρσενες ἐν ἄρσεσι τήν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι...» (Ρωμ. Α΄ 26–27). Λόγω τῆς εἰδωλολατρίας τους, ἐπέτρεψε Θεός νά παραδοθοῦν σε ἀτιμωτικά πάθη. Καί οἱ μέν γυναῖκες ἄλλαξαν τή φυσική σχέση καί χρήση, στήν παρά φύση μέ ἀκατονόμαστες πράξεις, οἱ δέ ἀρσενικοί (οἱ ἄντρες), ἀφήνοντας τή φυσική χρήση τῆς γυναίκας, κάηκαν ἀπ' τή σαρκική φλόγα, κάνοντας μεταξύ τους πράξεις ἄσχημες καί ἄτιμες.

Εἶναι ἔκδηλη ἀποστροφή τοῦ μεγάλου Ἀποστόλου καί αἴσθηση τῆς ἀποκρουστικότητας στήν πράξη τῆς ὁμοφυλοφιλίας, εἴτε ἀνδρική εἴτε γυναικεία. Κι πράξη αὐτή, λέγει, δέν εἶναι «φυσική», ἀλλά «παρά φύσιν». Εἶναι ἀφύσικη καί ἀντίθετη με τούς βιολογικούς καί ἠθικούς νόμους. Εἶναι ἀξιοσημείωτο ὅτι μέγας τῆς οἰκουμένης διδάσκαλος καί Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας, Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος, ἀναπτύσσει τό θέμα αὐτό σε εἰδική ὁμιλία του (τήν Ε´ ἑρμηνευτική στήν πρός Ρωμαίους ἐπιστολή τοῦ Παύλου). Ἀνάμεσα στ' ἄλλα, λέγει καί τά ἑξῆς: «Πᾶν γάρ τό ὑπερβαῖνον τους παρά Θεοῦ τιθέντας νόμους, τῶν ἀλλοκότων ἐπιθυμεῖ, και οὐχί τῶν νενομισμένων. Κάθε τι, πού ξεπερνᾶ τούς νόμους, πού ἔχει ὁρίσει Θεός, ἐπιθυμεῖ πράγματα ἀλλόκοτα καί ὄχι νόμιμα. «Πάντα μέν ἄτιμα τά πάθη, μάλιστα δέ κατά τῶν ἀρρένων μανία». Ὅλα τά πάθη εἶναι ἀτιμωτικά, προπάντων ὅμως, μανία γιά τούς ἄντρες. Οἱ ὁμοφυλόφιλοι, παρατηρεῖ, «καί την φύσιν ἤσχυναν, καί τούς νόμους ἐπάτησαν... Αὕτη μῖξις, και παράνομος καί παρά φύσιν». Τούς θεωρεῖ «δακρύων ἀξίους εἶναι πολλῶν». Εἶναι, δηλαδή, ἀξιολύπητοι. Ἐπειδή τά κρούσματα καί στήν ἐποχή του δεν ἦσαν λίγα —ὑπῆρχαν ἀκόμα πολλοί εἰδωλολάτρεςχρησιμοποιεῖ βαρύτερες ἐκφράσεις, για νά τούς κάνει νά συνέλθουν.
 
Καί τί λέει; «Τούτους ἐγώ, και ἀνδροφόνων χείρους εἶναι φημί». Τούς θεωρῶ χειρότερους και ἀπ' τούς φονιάδες. Ἐάν, δηλαδή, οἱ κοινοί φονιάδες σκοτώνουν το σῶμα, αὐτοί σκοτώνουν ψυχές. Φοβερή ἐπίσης εἶναι ἀτίμωση καί προσβολή τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου. «Καί γάρ βέλτιον ἀποθανεῖν, ζῆν ὑβριζόμενον οὕτως». Προτιμότερος θάνατος, παρά νά δαχτυλοδείχνεται σάν τέτοιος. «Οὐκ ἔστι ταύτης τῆς ὕβρεως ἀλογώτερόν τε και χαλεπώτερον». Ἀπό τούτη την ἠθική προσβολή, δέν εἶναι φοβερώτερο κακό. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί καταντοῦν «καί κυνῶν ἀναιδέστεροι». Ἔτσι, λέγει, καταστράφηκαν τά Σόδομα. «Τοιοῦτος Σοδόμων ἐμπρησμός καί πυρπόλησις ἐκείνη».
 
Στό σύγχρονο Σοδομικό κόσμο δέ ρίχνει «πῦρ καί θεῖον», γιατί αὐτοκαταστρέφεται και αὐτοκαίγεται ἀπό τό AIDS. HIV (ἰός ἀνοσοανεπάρκειας), προσβάλλει ἑκατομμύρια ἀνθρώπους. Φοβερή πανδημία...
 
Πολύ ὕπουλο, παραπλανητικό, ἀντιφατικό καί ἀντιϊατρικό το σύνθημα «ναί στόν ἔρωτα, ὄχι στό ἔϊτζ»!… Ἕνα «σλόγκαν» πού συσκοτίζει τήν ἀλήθεια καί δολοφονεῖ τήν ἁγνότητα.
 
Μή μᾶς ἐκπλήσσουν τέτοια συνθήματα. Ζοῦμε σέ μιά ἐποχή, πού ἔχει τά σημάδια, ἂν θέλετε, τά «σημεῖα» τοῦ ἀντιχρίστου. Κατά τόν Ἀπόστολο Παῦλο: «το μυστήριον ἤδη ἐνεργεῖται τῆς ἀνομίας» (Β΄ Θεσ. Β΄ 7).
 
Ποιός μποροῦσε νά φανταστεῖ ὅτι τό Εὐρωπαϊκό Κοινοβούλιο μέ ψήφισμά του, θά ἀποφάσιζε καί θά καλοῦσε τίς χῶρες «να ἐπιτρέπουν στά ὁμοφυλοφιλικά ζευγάρια νά προχωροῦν στό «γάμο» καί νά υἱοθετοῦν παιδιά και νά δοθεῖ τέλος στό χαρακτηρισμό τῆς ὁμοφυλοφιλίας σάν κοινωνικῆς πληγῆς, καί νά μή θεωρεῖται προσβολή τῆς δημόσιας αἰδοῦς»;
 
Κι ἀπό τότε νομιμοποιεῖται ἐκφυλισμός καί διαστροφή. Το ἀφύσικο θεωρεῖται φυσικό καί διαστροφή σάν φυσιολογική κατάσταση. Ἐπίκαιρος πάντα λόγος τοῦ Προφήτη: «Οὐαί οἱ λέγοντες τό πονηρόν καλόν καί το καλόν πονηρόν, οἱ τιθέντες το φῶς σκότος καί τό σκότος φῶς, οἱ τιθέντες τό πικρόν γλυκύ και τό γλυκύ πικρόν» (Ἠσ. Ε΄ 20). Ἀλοίμονο σ' ὅσους παραποιοῦν τήν ἀλήθεια καί παρουσιάζουν ἀντίθετα τά πράγματα. Κι αὐτοί δέν εἶναι ἄλλοι, παρά ἐκεῖνοι πού προτιμοῦν «τόν κτηνώδη και ἄλογον βίον», λέγει Μέγας Βασίλειος.
 
Ἅγιος Γρηγόριος Θεολόγος λέγει: «Τό πίπτειν ἀνθρώπινον. Τό ἐμμένειν σατανικόν». Το νά πέσει καί ἁμαρτήσει κανείς, εἶναι ἀνθρώπινο. Τό νά ἐπιμένει ὅμως καί νά ἰσχυρίζεται ὅτι, εἶναι καί καλό, αὐτό πιά, εἶναι σατανικό.
 
Πρίν καταστρέψει Θεός τά Σόδομα καί Γόμορρα, οἱ δύο ἄγγελοι εἶπαν στόν Λώτ: «Σώζων σῶζε τήν σεαυτοῦ ψυχήν». Φύγε γιά νά σώσεις τή ζωή σου. ἴδια φωνή τοῦ Θεοῦ ἀπευθύνεται και σέ μᾶς σήμερα. Πρόσεξε ἄνθρωπέ μου... Προστάτεψε παιδί μου, τήν ἁγνότητά σου. Μακριά ἀπό τούς ἀνθρώπους τῆς ἀσέλγειας καί τῆς διαφθορᾶς.
 
«Σώζων σῶζε τήν σεαυτοῦ ψυχήν».
 
Σημ.: Τό σημερινό ἄρθρο εἶναι παρμένο ἀπό τό βιβλίο «Ἁψίδες θριάμβου» (Ἁγνότητα), τοῦ ἴδιου συγγραφέα, λόγῳ ἐπικαιρότητας.
 
 

Προβολή άρθρου...

Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2015

Θερμοὶ καὶ σταθεροὶ στὴν προσευχὴ

 
 Ὁ δρόμος τῆς παρούσης ζωῆς ποὺ καλούμαστε νὰ βαδίσουμε, εἶναι καὶ ἀνηφορικὸς καὶ δύσβατος καὶ ἐπικίνδυνος. Ὁ σοφὸς τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης παρατηρεῖ: «Ἐπίγνωθι ὅτι ἐν μέσῳ παγίδων διαβαίνεις, καὶ ἐπὶ ἐπάλξεων πόλεων περιπατεῖς» (Σ. Σειρ. θ΄ 13)· γνώριζε καλὰ ὅτι περνᾶς μέσα ἀπὸ παγίδες καὶ περπατᾶς πάνω σὲ ἐπάλξεις φρουρίων πόλεων, ποὺ εἶναι ἐκτεθειμένες στὰ βλήματα ἐκείνων ποὺ τὶς πολιορκοῦν. Ὡστόσο μεγάλος βοηθὸς γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση ὅλων αὐτῶν τῶν δυσκολιῶν, τῶν ἐμποδίων καὶ τῶν κινδύνων εἶναι ἡ προσευχή. Σ' αὐτὴν νὰ προσφεύγουμε καὶ νὰ ἐπιμένουμε συνεχῶς.
 
   Ἐὰν ἡ προσευχὴ εἶναι τὸ ὅπλο μας σὲ καιροὺς εἰρηνικοὺς καὶ ὁμαλούς, σὲ καιροὺς ποὺ ἡ ἁμαρτία, ἡ ἀποστασία καὶ τὸ σαρκικὸ φρόνημα ὀργιάζουν κυριολεκτικά, ὅπως εἶναι οἱ δικοί μας, ἡ προσευχὴ εἶναι ἀπολύτως ἀπαραίτητη. Εἶναι ἐπείγουσα ἀνάγκη τὸ ὅπλο αὐτὸ νὰ μὴ φύγει ἀπὸ τὰ χέρια μας. Διότι ἡ περιρρέουσα ἀτμόσφαιρα καὶ ἡ νοοτροπία τοῦ κόσμου γεννοῦν στὴν ψυχὴ ἀμφιβολίες ὡς πρὸς τὴν πίστη, δημιουργοῦν ράθυμη χαυνότητα καὶ αἰσθήματα ἀπογοητεύσεως ὅτι τίποτε δὲν μπορεῖ νὰ διορθωθεῖ.
    Ὅμως ὅλες αὐτὲς οἱ σκέψεις καὶ οἱ φόβοι εἶναι ἐκ τοῦ πονηροῦ. Μᾶς τὸ ἐπεσήμανε ὁ Κύριος μὲ τὴ θαυμάσια παραβολὴ τοῦ δικαστοῦ, ὁ ὁποῖος οὔτε τὸν Θεὸ φοβόταν οὔτε τοὺς ἀνθρώπους ντρεπόταν (βλ. Λουκ. ιη΄ [18] 1-8).
    Ὑπῆρχε, δίδαξε ὁ Κύριος, σὲ κάποια πόλη ἕνας δικαστής. Αὐτὸς οὔτε τὸν Θεὸ ὑπολόγιζε οὔτε καὶ τὴν ἐπίκριση τῶν ἀν­θρώπων ἐλάμβανε ὑπ' ὄψιν. Ἦταν καὶ ἀσεβὴς καὶ ἀναίσχυντος. Στὴν ἴδια πόλη ὑπῆρχε καὶ μιὰ χήρα ποὺ δὲν εἶχε κανέναν προστάτη. Αὐτὴ ἐρχόταν στὸ δικαστὴ καὶ τοῦ ἔλεγε: «Κάνε δίκαιη κρίση καὶ προστάτεψέ με ἀπὸ αὐτὸν ποὺ μὲ ἀδικεῖ». Ὡστόσο ὁ δικαστὴς ὅλο καὶ ἀνέβαλλε καὶ δὲν ἤθελε νὰ ἀποδώσει τὸ δίκαιο στὴν ἀδύναμη καὶ ἀπροστάτευτη χήρα, ἡ ὁποία ὅμως δὲν ἔπαυε νὰ τὸν ἐνοχλεῖ καὶ νὰ τὸν πιέζει. Γι' αὐτὸ καὶ κάποια στιγμή, μετὰ ἀπὸ ἀρκετὸ καιρό, ὁ δικαστὴς σκέφτηκε καὶ εἶπε: «Ἂν καὶ δὲν φοβοῦμαι τὸν Θεὸ καὶ δὲν ντρέπομαι κανέναν ἄνθρωπο, ὅμως μόνο καὶ μόνο ἐπειδὴ ἡ χήρα αὐτὴ μὲ ἐνοχλεῖ ἀσταμάτητα καὶ μοῦ εἶναι φορτική, θὰ τῆς ἀποδώσω τὸ δίκαιο γιὰ νὰ μὴ μὲ ἐνοχλεῖ καὶ μὲ πιέζει». Ἐδῶ σταμάτησε γιὰ λίγο ὁ Κύριος καὶ μετὰ πρόσθεσε: «Ἀκούσατε τί εἶπε ὁ ἄδικος δικαστής; Ἒ λοιπόν, ὁ Θεὸς δὲν θὰ ἀποδώσει τὸ δίκαιο τῶν ἐκλεκτῶν του, ποὺ μὲ τὶς προσ­ευχές τους φωνάζουν πρὸς αὐτὸν μέρα καὶ νύχτα νὰ τοὺς βοηθήσει, αὐτὸς ὅμως πρὸς τὸ παρὸν ἀναβάλλει τὴν κρίση του γιὰ τὸ καλό τους;».
   Μὲ τὴν πολὺ σύντομη ἀλλὰ κατεξοχὴν ἐκφραστικὴ αὐτὴ παραβολὴ ὁ Κύριος δὲν μᾶς διδάσκει ἁπλῶς νὰ προσευχόμαστε. Μᾶς διδάσκει ὅτι, ὅταν προσευχόμαστε καὶ ζητοῦμε τὸ ἔλεος καὶ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ εἴτε γιὰ τὸν ἑαυτό μας, εἴτε γιὰ τοὺς ἄλλους, εἴτε γιὰ τὴν Ἐκκλησία Του γενικότερα, πρέπει νὰ εἴμαστε σταθεροὶ καὶ ἐπίμονοι. Νὰ ἐπιμένουμε ὅταν ζητοῦμε δύναμη, ὥστε ν' ἀντιμετωπίσουμε τοὺς πνευματικούς μας ἐχθρούς, τὰ πάθη καὶ τὶς σαρκικὲς ἐπιθυμίες, ποὺ εἶναι οἱ βιαιότεροι καὶ χειρότεροι ἐχθροί μας. Νὰ ἐπιμένουμε, διότι οἱ προσευχὲς ποὺ ἀπευθύνουμε στὸν ἅγιο Θεὸ ποτὲ δὲν ἀποβαίνουν μάταιες. Ἡ Παραβολὴ διδάσκει ὅτι ἡ προσ­ευχή μας πρέπει νὰ διακρίνεται γιὰ τὴ θερμότητα, τὴ συχνότητα, τὴ σταθερότητα καὶ τὴν ἐπιμονή. Πῶς μποροῦμε νὰ περιμένουμε νὰ μᾶς ἀκούσει ὁ Θεός, ὅταν βλέπει ὅτι εἴμαστε ψυχροὶ τὴν ὥρα τῆς προσευχῆς; Διότι ἂν εἴμαστε θερμοί, θὰ εἴμαστε καὶ ἐπίμονοι. Θὰ προσευχόμαστε καὶ στὸ σπίτι καὶ στὸ δρόμο καὶ στὴν ἐργασία μας μὲ προσευχὴ ταπεινή, σιωπηλή, ἤρεμη σὰν ἕνα ἀκατάπαυστο ρεῦμα ποὺ ἀνεβαίνει ἀπὸ τὰ κάτω, ἀπὸ τὴ γῆ, πρὸς τὰ ἄνω, πρὸς τὸν οὐρανό. 
    «Εὐχομένη καρτερικῶς ἡ χήρα», διδάσκει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, «τὸν ὠμὸν καὶ ἀπηνῆ (τὸν σκληρό, ἀπότομο καὶ ἄκαμπτο) ἐξιλεώσατο δικαστήν». Ἀφοῦ δὲ ἐκείνη κατόρθωσε νὰ ἐξευμενίσει «τὸν ἄδικον, πολλῷ μᾶλλον σύ (μπορεῖς νὰ ἐξευμενίσεις) τὸν ἥμερον», δηλαδὴ τὸν πανάγαθο Θεό. Καὶ εἶναι πολλοὶ οἱ ἐκλεκτοὶ ποὺ ἀπευθύνονται σ' Αὐτόν. Ἐκλεκτοὶ οἱ ὁποῖοι ἀγωνίζονται κατὰ τῶν παγκάκων δαιμόνων καὶ τῶν κοσμικῶν ὀργάνων τους. Καὶ αὐτοὶ δέονται καὶ παρακαλοῦν τὸν Κύριο νὰ νεκρώσει τὴ διαφθορὰ τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως. Νὰ ὑπερασπίσει καὶ νὰ βοηθήσει τὴν Ἐκκλησία, ποὺ καταδιώκεται. Νὰ ἀποδώσει ἀσφάλεια καὶ εἰρήνη στὸν κόσμο.
    Καὶ κάτι ἄλλο. Ἡ χήρα ἦταν ξένη καὶ ἄγνωστη στὸ δικαστή. Ἐνῶ ὁ προσευχόμενος πρὸς τὸν Θεὸ λαὸς εἶναι ὁ ἐκλεκτός Του, τὸν ὁποῖο Ἐκεῖνος γνωρίζει καλὰ καὶ ἀγαπᾶ καὶ εὐαρεστεῖται σ' αὐτόν. Ἡ χήρα ἦταν μία, ἐνῶ ὁ ἐκλεκτὸς λαὸς ἀποτελεῖται ἀπὸ πολλοὺς ποὺ συμφωνοῦν στὰ αἰτήματά τους τόσο, ὥστε οἱ φωνές τους νὰ ἀκούονται ὡς «φωναὶ βοώντων» πρὸς τὸν θρόνο τῆς χάριτος. Ἡ χήρα ἐρχόταν πρὸς τὸν δικαστή, ἐκεῖνος ὅμως τῆς γύριζε τὴν πλάτη. Ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ «προσέρχεται μετὰ παρρησίας» καὶ φωνάζει· «ἀββᾶ ὁ Πατήρ», ὅπως τὸν δίδαξε ὁ Θεός, ποὺ μᾶς ἀγαπᾶ. Ὁ κριτὴς ἦταν ἄδικος καὶ ἀναίσχυντος, ἐνῶ ὁ Θεὸς εἶναι «Πατὴρ δίκαιος» (Ἰω. ιζ΄ [17] 25) καὶ θεωρεῖ δόξα Του τὸ νὰ ὑποστηρίζει τὰ ἀδύνατα καὶ ἀδικούμενα παιδιά του. Ἡ χήρα ζητοῦσε ἀπὸ τὸν δικαστὴ τὸ δικό της δίκαιο. Ὁ πιστὸς λαὸς ζητάει δίκαιο γιὰ τὸ ὁποῖο ἐνδιαφέρεται ὁ ἴδιος ὁ Θεός, διότι τὸ θεωρεῖ καὶ δικό Του. Ἡ χήρα δὲν εἶχε κανένα συνήγορο, ὅταν παρουσιαζόταν στὸ δικαστή. Ἐμεῖς· «παράκλητον ἔχομεν πρὸς τὸν Πατέρα», τὸν Υἱό Του, ὁ Ὁποῖος «ζῇ εἰς τὸ ἐντυγχάνειν ὑπὲρ ἡμῶν». Ἡ χήρα δὲν εἶχε καμία ὑπόσχεση ἀπὸ τὸν ἄδικο δικαστή, ποὺ νὰ τῆς ἔδινε κάποιες ἐλπίδες. Ἐμεῖς, ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ, ἔχουμε τὴν ὑπόσχεση τοῦ Κυρίου: «αἰτεῖτε, καὶ δοθήσεται ὑμῖν, ζητεῖτε, καὶ εὑρήσετε, κρούετε, καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν» (Λουκ. ια΄ 9). Ἡ χήρα μποροῦσε νὰ πηγαίνει στὸν κριτὴ ὁρισμένες ἡμέρες καὶ ὧρες.
Ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ μπορεῖ νὰ Τὸν ἐπικαλεῖται ὁποτεδήποτε, μέρα καὶ νύχτα.
Ὁ ἄδικος κριτὴς ἐνοχλεῖτο ἀπὸ τὶς ἐπίμονες παρακλήσεις τῆς χήρας, ἐνῶ ὁ ἅγιος Θεὸς εὐαρεστεῖται στὶς ἐπίμονες προσευχές μας.
    Ἂς μὴν ἀποκάμνουμε λοιπὸν προσευχόμενοι θερμὰ καὶ ἐπίμονα στὸν ἅγιο Θεό. Καὶ ἂς εἴμαστε βέβαιοι ὅτι ἡ προσευχή μας θὰ εἰσακουστεῖ.
 
Ορθόδοξο Περιοδικό "Ο ΣΩΤΗΡ"