ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΕΝΩΣΙΣ ΓΟΝΕΩΝ "Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΩΓΗ"

Λεωφόρος Σοφοκλῆ Βενιζέλου 130 Τ.Κ. 163 45 Ἡλιούπολη
Τηλέφωνο: 2109927961



Ἡ Γ.Ε. Χ. Α. εἶναι Πανελλήνιο Σωματεῑο μέ 60 τμήματα στίς περισσότερες πόλεις τῆς Ἑλλάδος καί στίς Συνοικίες τῆς περιοχῆς Ἀθηνῶν. Σκοπός της εἶναι ἡ τόνωσις τοῦ θρησκευτικοῦ φρονήματος τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ καί ἡ ἐνίσχυσις τοῦ θεσμοῦ τῆς Οἰκογενείας ὅπως αὐτός διαμορφώθηκε κάτω ἀπό τήν ἐπίδραση τῆς Ὀρθοδόξου Ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας. ὡς φορέα καί θεματοφύλακα τῶν Χριστιανικῶν καί Ἐθνικῶν παραδόσεων.

Γραφεῖα κεντρικοῦ: ὁδός Μαυρομιχάλη 32 (106 80) Ἀθήνα

Τηλ. & Fax: 210-3638793 E-mail: gexaathens@yahoo.gr

Δευτέρα 29 Φεβρουαρίου 2016

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΟΙΗΣΗ;



    Οἱ νεότεροι δὲν ἔχουμε συνηθίσει νὰ τὴ χρησιμοποιοῦμε ὡς λέξη. Ἀλλὰ στὰ πνευματικὰ βιβλία τὴ συναντοῦμε συχνά. «Οἴηση» εἶναι τὸ ὑ­­περήφανο φρόνημα, ἡ ἔπαρση, ἡ ἀλαζονεία. Εἶναι ἡ ψεύτικη ἰδέα ποὺ ἔχουμε γιὰ τὸν ἑαυτό μας ὅτι εἴμαστε μεγάλοι καὶ τρανοί. «Τὸ νὰ νομίζωμεν ὅτι εἴμεθα κάποιον τί· τοῦτο ὀνομάζεται οἴησις», γράφει ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης στὸ ὡραῖο βιβλίο του «Ὁ Ἀόρατος Πόλεμος».
Στὴ γλώσσα τῆς Ἁγίας Γραφῆς αὐτοὶ ποὺ ἔχουν μεγάλη ἰδέα γιὰ τὸν ἑαυτό τους ὀνομάζονται «φρόνιμοι παρ' ἑαυτοῖς» (Ρωμ. ιβ΄ 16· πρβ. Παρ. γ΄ 7). Ὁ προφήτης Ἡσαΐας τοὺς ταλανίζει. Ἀ­λίμο­νο, λέει, σ' αὐτοὺς ποὺ τρέφουν μέσα τους τὸ φρόνημα ὅτι εἶναι συνετοὶ καὶ σοφοί, καὶ οἱ ὁποῖοι στὰ μάτια τους παρουσιάζονται ὅτι τὰ ξέρουν ὅλα καὶ δὲν ἔχουν ἀνάγκη συμβουλῆς. «Οὐαὶ οἱ συνετοὶ ἐν ἑαυτοῖς, καὶ ἐνώπιον αὐτῶν ἐπιστήμονες» (Ἡσ. ε΄ 21). Τοὺς ταλανίζει, διότι δὲν ὑπολογίζουν τὸ νόμο τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ ρυθμίζουν τὰ θέματα τῆς ἰδιωτικῆς καὶ δημόσιας ζωῆς τους μὲ βάση τὴ δική τους καὶ μόνο σοφία καὶ ἐπιτηδειότητα.
Τὸ πάθος τῆς οἰήσεως γεννιέται ἀπὸ τὴ φιλαυτία, τὴ μητέρα τῶν παθῶν, καὶ γίνεται ἡ ἀρχὴ καὶ ἡ ρίζα καὶ τῶν ἄλλων πα­θῶν. Εἶναι τόσο λεπτὸ καὶ κρυφὸ ­πάθος, ποὺ ἀπὸ τὴν πολλή του λεπτότητα οὔτε κἂν διακρίνεται. «Εἰς τὸν ἄνθρωπον εἶναι τόσον πολὺ προσκολλημένη ἡ ὑπόληψις τοῦ ἑαυτοῦ του, πὼς εἶναι κάποιον τί, καὶ τόσον λεπτή, ὁποὺ σχεδὸν ­πάντοτε ζῇ ἀποκρύφως εἰς τὴν καρδίαν μας, ἂν καὶ μᾶς ­φαίνεται πὼς ἔχομεν τὴν ­ἀπελπισίαν εἰς τὸν ἑαυτόν μας, καὶ τὴν ἐλπίδα εἰς τὸν Θεόν» («Ἀόρ. Πόλεμος», κεφ. Γ΄, σελ. 19).
Ὅμως ὅσο λεπτὸ καὶ κρυφὸ πάθος εἶναι ἡ οἴηση, τόσο μεγάλο κακὸ προξενεῖ. Δὲν ἀφήνει τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ νὰ μᾶς ἐπισκιάσει. Πῶς νὰ ἔλθει ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ σ' αὐτὸν ποὺ θεωρεῖ ἐγωιστικὰ τὸν ἑαυτό του σοφό, αὐτάρκη καὶ ἱκανὸ γιὰ ὅλα; Πῶς νὰ φωτίσει αὐτὸν ποὺ ἔχει μεγάλη ἰδέα γιὰ τὸν ἑαυτό του; Πῶς νὰ βοηθήσει αὐτὸν ποὺ λέει ὅτι δὲν ἔχει τὴν ἀνάγκη κανενός; Στὶς ὑπερήφανες καρδιὲς δὲν κατοικεῖ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Ἐφόσον ἀπὸ μόνοι μας δὲν ἀφήνουμε τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ νὰ ἐνεργήσει μέσα μας, κατὰ δίκαιο λόγο ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ ἀναχωρεῖ.
Πρόκειται γιὰ ἑωσφορικὸ πάθος καὶ νόσημα, ποὺ δὲν εἶναι καθόλου ἀρεστὸ στὸν ἅγιο Θεό. Πῶς θὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπ' αὐτό;
Πρωτίστως νὰ μὴν ξεθαρρεύουμε στὸν ἑαυτό μας. Ἂν ἔχουμε τὴν πεποίθηση ὅτι μποροῦμε μόνο μὲ τὶς δικές μας δυνάμεις νὰ ἀντιμετωπίσουμε ὅλες τὶς δυσκολίες τῆς ζωῆς, μοιάζουμε σὰν νὰ περπατᾶμε μὲ ξύλινα πόδια. Ἀπὸ στιγμὴ σὲ στιγμὴ κινδυνεύουμε νὰ σωριασθοῦμε κατὰ γῆς καὶ νὰ τραυματισθοῦμε θανάσιμα.
Ἐπίσης νὰ μὴν ἔχουμε πεποίθηση στὴ γνώμη καὶ τὴν κρίση μας. Ὁ μεγαλύτερος ἐχθρὸς τῆς κατὰ Θεὸν ζωῆς εἶναι ἡ ὑψηλὴ ἰδέα ὅτι δὲν χρειαζόμαστε τὴ συμβουλὴ τῶν ἄλλων. Δὲν εἴμαστε αὐτάρκεις! Νὰ μάθουμε νὰ ἀκοῦμε τὶς ὀρθὲς κρίσεις καὶ συμβουλὲς τῶν ἄλλων. Νὰ μάθουμε νὰ ρωτᾶμε τὸν Πνευματικό μας: «Αὐτὸ τὸ θέμα μὲ ἀπασχολεῖ. Μοῦ λέτε τί πρέπει νὰ κάνω;».
Ἀκόμη νὰ στρέψουμε τὸν φακὸ τῆς προσοχῆς στὸν ἔσω ἄνθρωπο, γιὰ νὰ γνωρίσουμε βαθύτερα τὸν ἑαυτό μας, νὰ γνωρίσουμε τὴν οὐτιδανότητά μας, τὴν ἄγνοια καὶ τὴν ἀδυναμία μας.
Κι ἀκόμη νὰ μὴν ὑψώνουμε τὸν ἑαυτό μας, ἀλλὰ νὰ ταπεινοφρονοῦμε. Ὅποιος ὑψώνει τὸν ἑαυτό του, παραχωρεῖ ὁ Θεὸς νὰ πέφτει σὲ σφάλματα ­μεγαλύτερα ἢ μικρότερα, ὅσο εἶναι μεγαλύτερη ἢ μικρότερη ἡ ὑπόληψη ποὺ ἔχει γιὰ τὸν ἑαυτό του.
Ἐπίσης ὅ,τι καλὸ ἐπιτυγχάνουμε στὴ ζωή μας, νὰ μὴν τὸ ἀποδίδουμε στὴ δική μας ἀξία καὶ προσπάθεια, ἀλλὰ στὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἔλεγε: «Χάριτι Θεοῦ εἰμι ὅ εἰμι... περισσότερον πάντων ἐκοπίασα, οὐκ ἐγὼ δέ, ἀλλ' ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἡ σὺν ἐμοί» (Α΄ Κορ. ιε΄ 10). Ὅ,τι ἦταν κι ὅ,τι καλὸ ἔκανε, τὸ ἀπέδιδε στὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ. Στὴ Β΄ πρὸς Κορινθίους Ἐπιστολή του γράφει: «Χωρὶς τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ δὲν εἶμαι τίποτε» (ιβ΄ 11). Καὶ στὴν πρὸς Γαλάτας Ἐπιστολή του γράφει ὅτι, ἂν νομίζει κανεὶς ὅτι εἶναι κάτι, αὐτὸς μὲ τὴν ἰδέα αὐτὴ χάνει κάθε ἀξία ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ· εἶναι μηδὲν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Ἐξαπατᾶ συνεπῶς τὸν ἑαυτό του, «ἑαυτὸν φρεναπατᾷ» (Γαλ. ς΄ 3). Ἂν ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἔλεγε· «δὲν εἶμαι τίποτε»· ἂν στὴν πρὸ Χριστοῦ ἐποχὴ μία ­μεγάλη μορφή, ὁ Σωκράτης, ἔλεγε· «ἓν οἶδα ὅτι οὐδὲν οἶδα», ἐμεῖς πῶς καλλιεργοῦμε τὴν ψεύτικη ἰδέα ὅτι εἴμαστε «κάποιον τί»;
Τέλος, ὅταν πηγαίνουμε νὰ ἐξομολογηθοῦμε, νὰ μὴν ἐπιρρίπτουμε στοὺς ἄλλους τὶς εὐθύνες ὅτι ἐκεῖνοι ἔφταιξαν γιὰ κάτι ποὺ συνέβη, οὔτε νὰ βρίσκουμε ἐλαφρυντικὰ γιὰ νὰ δικαιολογήσουμε τὰ ἁμαρτήματά μας, ἀλλὰ νὰ λέμε στὸν Πνευματικό:
«Ἐγὼ ἁμάρτησα, πάτερ. Δικές μου εἶναι οἱ πληγές, ἀπὸ δική μου ὑπαιτιότητα συνέβησαν».
Ἔτσι πολεμεῖται τὸ κρυφὸ καὶ ὀλέθριο πάθος τῆς οἰήσεως καὶ ἡ μεγάλη ἰδέα ποὺ ἔχουμε γιὰ τὸν ἑαυτό μας.

ΔΕΥΤΕΡΑ 29 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2016 ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Ἀπόστολος: ἡμέρας, Δευτ. λε΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Α΄ Ἱωάν. β΄ 18-γ΄ 8):
18 Παιδία, ἐσχάτη ὥρα ἐστί, καὶ καθὼς ἠκούσατε ὅτι ὁ ἀντίχριστος ἔρχεται, καὶ νῦν ἀντίχριστοι πολλοὶ γεγόνασιν· ὅθεν γινώσκομεν ὅτι ἐσχάτη ὥρα ἐστίν. 19 ἐξ ἡμῶν ἐξῆλθον, ἀλλ᾿ οὐκ ἦσαν ἐξ ἡμῶν· εἰ γὰρ ἦσαν ἐξ ἡμῶν, μεμενήκεισαν ἂν μεθ᾿ ἡμῶν· ἀλλ᾿ ἵνα φανερωθῶσιν ὅτι οὐκ εἰσὶ πάντες ἐξ ἡμῶν. 20 καὶ ὑμεῖς χρῖσμα ἔχετε ἀπὸ τοῦ ἁγίου, καὶ οἴδατε πάντα. 21 οὐκ ἔγραψα ὑμῖν ὅτι οὐκ οἴδατε τὴν ἀλήθειαν, ἀλλ᾿ ὅτι οἴδατε αὐτήν, καὶ ὅτι πᾶν ψεῦδος ἐκ τῆς ἀληθείας οὐκ ἔστι. 22 τίς ἐστιν ὁ ψεύστης εἰ μὴ ὁ ἀρνούμενος ὅτι Ἰησοῦς οὐκ ἔστιν ὁ Χριστός; οὗτός ἐστιν ὁ ἀντίχριστος, ὁ ἀρνούμενος τὸν πατέρα καὶ τὸν υἱόν. 23 πᾶς ὁ ἀρνούμενος τὸν υἱὸν οὐδὲ τὸν πατέρα ἔχει. 24 Ὑμεῖς οὖν ὃ ἠκούσατε ἀπ᾿ ἀρχῆς, ἐν ὑμῖν μενέτω. ἐὰν ἐν ὑμῖν μείνῃ ὃ ἀπ' ἀρχῆς ἠκούσατε, καὶ ὑμεῖς ἐν τῷ υἱῷ καὶ ἐν τῷ πατρὶ μενεῖτε. 25 καὶ αὕτη ἐστὶν ἡ ἐπαγγελία ἣν αὐτὸς ἐπηγγείλατο ἡμῖν, τὴν ζωὴν τὴν αἰώνιον. 26 Ταῦτα ἔγραψα ὑμῖν περὶ τῶν πλανώντων ὑμᾶς. 27 καὶ ὑμεῖς, τὸ χρῖσμα ὃ ἐλάβετε ἀπ᾿ αὐτοῦ, ἐν ὑμῖν μένει, καὶ οὐ χρείαν ἔχετε ἵνα τις διδάσκῃ ὑμᾶς, ἀλλ᾿ ὡς τὸ αὐτὸ χρῖσμα διδάσκει ὑμᾶς περὶ πάντων, καὶ ἀληθές ἐστι καὶ οὐκ ἔστι ψεῦδος, καὶ καθὼς ἐδίδαξεν ὑμᾶς μενεῖτε ἐν αὐτῷ. 28 Καὶ νῦν, τεκνία, μένετε ἐν αὐτῷ, ἵνα ὅταν φανερωθῇ ἔχωμεν παρρησίαν καὶ μὴ αἰσχυνθῶμεν ἀπ᾿ αὐτοῦ ἐν τῇ παρουσίᾳ αὐτοῦ. 29 ἐὰν εἰδῆτε ὅτι δίκαιός ἐστι, γινώσκετε ὅτι πᾶς ὁ ποιῶν τὴν δικαιοσύνην ἐξ αὐτοῦ γεγέννηται. Ιδετε ποταπὴν ἀγάπην δέδωκεν ἡμῖν ὁ πατὴρ ἵνα τέκνα Θεοῦ κληθῶμεν. διὰ τοῦτο ὁ κόσμος οὐ γινώσκει ἡμᾶς, ὅτι οὐκ ἔγνω αὐτόν. 2 Ἀγαπητοί, νῦν τέκνα Θεοῦ ἐσμεν, καὶ οὔπω ἐφανερώ­­θη τί ἐσόμεθα· οἴδαμεν δὲ ὅτι ἐὰν φανερωθῇ, ὅμοιοι αὐτῷ ἐσόμεθα, ὅτι ὀψόμεθα αὐτὸν καθώς ἐστι. 3 καὶ πᾶς ὁ ἔχων τὴν ἐλπίδα ταύτην ἐπ᾿ αὐτῷ ἁγνίζει ἑαυτόν, καθὼς ἐκεῖνος ἁγνός ἐστι. 4 Πᾶς ὁ ποιῶν τὴν ἁμαρτίαν καὶ τὴν ἀνομίαν ποιεῖ, καὶ ἡ ἁμαρτία ἐστὶν ἡ ἀνομία. 5 καὶ οἴδατε ὅτι ἐκεῖνος ἐφανερώθη ἵνα τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν ἄρῃ, καὶ ἁμαρτία ἐν αὐτῷ οὐκ ἔστι. 6 πᾶς ὁ ἐν αὐτῷ μένων οὐχ ἁμαρτάνει· πᾶς ὁ ἁμαρτάνων οὐχ ἑώρακεν αὐτὸν οὐδὲ ἔγνωκεν αὐτόν. 7 Τεκνία, μηδεὶς πλανάτω ὑμᾶς· ὁ ποιῶν τὴν δικαιοσύνην δίκαιός ἐστι, καθὼς ἐκεῖνος δίκαιός ἐστιν· 8 ὁ ποιῶν τὴν ἁμαρτίαν ἐκ τοῦ διαβόλου ἐστίν, ὅτι ἀπ᾿ ἀρχῆς ὁ διάβολος ἁμαρτάνει. εἰς τοῦτο ἐφα­νερώθη ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ἵνα λύσῃ τὰ ἔργα τοῦ δια­βόλου.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
18 Παιδιά μου, ἔρχομαι τώρα νά σᾶς ὑποδείξω ἕνα νέο κίνδυνο. Εἶναι ὥρα κρίσιμη καί γεμάτη ἀπό κινδύνους ἡ σημερινή ἐποχή. Κι ὅπως ἀκούσατε ἀπό τό εὐαγγελικό κήρυγμα ὅτι πρόκειται νά ἔλθει ὁ ἀντίχριστος, καί τώρα ἔχουν παρουσιαστεῖ πολλοί αἱρετι­κοί, πρόδρομοι τοῦ ἀντιχρίστου. Ἀπ' αὐτό λοιπόν μαθαίνουμε ὅτι ἡ ἐποχή μας εἶναι κρίσιμη. 19 Αὐτοί βγῆκαν ἀπό ἐμᾶς τούς Χριστιανούς καί ἀπο­­­­μακρύνθηκαν ἀπό τήν Ἐκκλησία. Ἀλλά δέν ἦταν πράγ­­μα­τι ἀπό ἐμᾶς· δέν ἦταν ποτέ μέλη γνήσια τῆς Ἐκ­κλη­­σίας. Διότι, ἄν τότε πού φαίνονταν μαζί μας ἦταν πράγ­­­ματι ἀπό ἐμᾶς καί γνήσια μέλη τῆς Ἐκκλησίας, θά εἶ­­­χαν μείνει μαζί μας. Ἀλλά αὐτοί βγῆκαν κι ἔφυγαν ἀπό τήν Ἐκκλησία, γιά νά μή μείνουν κρυμμένοι, ἀλλά γιά νά φανερωθοῦν ὅλοι τους ὅτι δέν ἀνῆκαν ποτέ σέ μᾶς, δέν ἦταν καί δέν εἶναι γνήσιοι Χριστιανοί. 20 Γιατί ὅμως ἐγώ νά σᾶς μιλῶ γι' αὐτούς; Ἐσεῖς ἔχετε χρίσμα πνευματικό, τό Ἅγιον Πνεῦμα, πού τό λάβατε ἀπό τόν Ἅγιο, τόν Ἰησοῦ Χριστό, μέ τό μυστήριο τοῦ Βα­πτί­σματος καί τοῦ Χρίσματος. Καί μέ τό φωτισμό πού σᾶς δίνει τό χρίσμα αὐτό γνωρίζετε ὅλες τίς σωτηρι­ώ­δεις ἀλήθειες, ὥστε νά μπορεῖτε νά διακρίνετε τίς ψευ­δο­διδασκαλίες. 21 Γι' αὐτό κι ἐγώ σᾶς τά ἔγραψα αὐτά, ὄχι ἐπειδή δέν γνω­ρίζετε τήν ἀλήθεια, ἀλλά ἐπειδή τή γνωρίζετε καί ἐπει­δή κάθε ψέμα δέν ἔχει τήν πηγή του στήν ἀλήθεια. 22 Ποιός εἶναι ὁ πραγματικός ψεύτης, παρά ἐκεῖνος πού ἀρνεῖται ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Μεσσίας Χριστός, ὁ ἴδιος ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ; Κι αὐτός εἶναι πού ἐνσαρκώνει τό πνεῦμα τοῦ ἀντιχρίστου, αὐτός πού ἀρνεῖται τόν Πατέρα καί τόν Υἱό, ἀφοῦ δέν δέχεται τήν ἀποκάλυψη πού μᾶς ἔκανε ὁ Υἱός γιά τόν Πατέρα. 23 Καθένας πού ἀρνεῖται τόν Υἱό, οὔτε τόν Πατέρα ἔχει. 24 Αὐτό λοιπόν πού ἀκούσατε ἐσεῖς μέ τό κήρυγμα ἀπό τήν ἀρχή τῆς χριστιανικῆς σας ζωῆς γιά τόν Πατέρα καί τόν Υἱό ἄς μένει μέσα σας ἀμετάβλητο καί μόνιμο. Ἐάν μείνει μέσα σας αὐτό πού ἀπό τήν ἀρχή ἀκούσατε, κι ἐσεῖς θά μείνετε σέ στενή σχέση καί κοινωνία μέ τόν Υἱό καί τόν Πατέρα. 25 Καί αὐτή εἶναι ἡ ὑπόσχεση πού μᾶς ἔδωσε ὁ Χριστός, ἡ αἰώνια ζωή. Καί αἰώνια ζωή οὐσιαστικά εἶναι ἡ κοι­νωνία καί ἡ ἕνωσή μας μέ τόν Υἱό καί μέ τόν Πατέ­ρα. 26 Σᾶς τά ἔγραψα αὐτά γιά κείνους πού προσπαθοῦν νά σᾶς ἐξαπατήσουν μέ τίς αἱρετικές τους διδασκαλίες. 27 Κι ἐσεῖς ἔχετε τό πνευματικό χρίσμα, δηλαδή τό Ἅγι­ον Πνεῦμα πού πήρατε ἀπό τόν ἴδιο τόν Χριστό, καί αὐ­τό μένει μέσα σας, ὁπότε δέν ἔχετε ἀνάγκη νά σᾶς διδάσκει κανένας ἄνθρωπος. Ἀλλά ὅπως τό χρί­σμα, τό ὁποῖο μένει πάντοτε τό ἴδιο καί δέν ἀλλάζει πο­τέ, σᾶς διδάσκει γιά ὅλα, καί ἡ διδασκαλία του εἶναι ἀλη­­θινή καί ὄχι ψεύτικη, καί ὅπως ἀπό τήν ἀρχή σᾶς δί­­δαξε, ἔτσι πρέπει νά μείνετε στό Χριστό καί νά κρατήσετε στερεά τή διδασκαλία πού σᾶς δίδαξε τό Ἅγι­­ον Πνεῦμα. 28 Καί τώρα λοιπόν, παιδάκια μου, νά μένετε ἔτσι στα­θε­ρά ἑνωμένοι μέ τόν Χριστό, ἔχοντας στενή σχέση καί κοι­νωνία μαζί του· ὥστε ὅταν φανερωθεῖ ἔνδοξα, νά ἔχουμε θάρρος καί πεποίθηση σ' αὐτόν καί νά μή ντρο­πι­α­­σθοῦμε ἀποφεύγοντάς τον ὡς ἔνοχοι στή δευτέρα του παρουσία. 29 Καί δέν θά ντροπιασθοῦμε, ἐάν τοῦ μοιάζουμε. Ἐφό­σον λοιπόν ξέρετε ὅτι ὁ Χριστός εἶναι δίκαιος, γνω­ρίζετε ἀπό τήν πείρα σας καί ὅτι καθένας πού ἐφαρμόζει στήν πράξη τή δικαιοσύνη ἔχει γεννηθεῖ ἀπό αὐτόν καί τοῦ μοιάζει, ὅπως κάθε παιδί μοιάζει στόν πατέρα του. Κοιτάξτε πόσο μεγάλη καί θαυμαστή ἀγάπη μᾶς ἔχει δώσει ὁ Πατήρ, ὥστε νά ὀνομασθοῦμε παιδιά τοῦ Θεοῦ. Γι' αὐτό ὁ κόσμος τῶν ἀνθρώπων πού ζεῖ μακριά ἀπό τόν Θεό δέν μᾶς καταλαβαίνει καί δέν μᾶς γνωρίζει, διότι δέν γνώρισε τόν Θεό, μέ τόν ὁποῖο μοιάζουμε πνευματικά. 2 Ἀγαπητοί μου, τώρα εἴμαστε παιδιά Θεοῦ, ἀλλά δέν μᾶς ἔχει φανερωθεῖ ἀκόμη τί πρόκειται νά γίνουμε στό μέλλον. Γνωρίζουμε ὅμως ὅτι ὅταν φανερωθεῖ ὁ Χριστός στή δευτέρα του παρουσία, θά γίνουμε ὅμοιοι μ' αὐτόν στή δόξα, διότι θά τόν δοῦμε ὅπως εἶναι, στήν κατάσταση τῆς θείας του δόξας, ἡ ὁποία θά καθρεπτισθεῖ καί θά λάμψει καί σέ μᾶς σάν νά εἴμαστε πνευματικοί καθρέπτες. 3 Καί κάθε ἄνθρωπος πού ἔχει καί κρατᾶ στέρεη αὐτήν τήν ἐλπίδα στό Χριστό, καθαρίζει τόν ἑαυτό του ἀπό κάθε ἁμαρτία, ὅπως κι ἐκεῖνος εἶναι καθαρός καί ἅγιος. Μόνο οἱ ἁγνοί καί καθαροί θά ἀξιωθοῦν νά δοῦν τόν καθαρό καί ἅγιο. 4 Κάθε ἄνθρωπος πού κάνει τήν ἁμαρτία, κάνει καί τήν ἀνομία. Παραβιάζει δηλαδή, ἀθετεῖ καί περιφρονεῖ τό νόμο τοῦ Θεοῦ. Καί ἡ ἁμαρτία εἶναι ἡ ἐπανάσταση ἐναντίον τοῦ νόμου καί τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ. Ἀλλά ἀποτελεῖ καί ἀνατροπή τοῦ ἔργου τοῦ Χριστοῦ. 5 Καί ξέρετε ὅτι ὁ Χριστός φανερώθηκε ὡς ἄνθρωπος στή γῆ γιά νά ἐξαλείψει τίς ἁμαρτίες μας, ἐνῶ μέσα σ' αὐτόν δέν ὑπάρχει καμία ἁμαρτία, διότι παρέμεινε σ' ὅλη του τή ζωή ἀπολύτως ἀναμάρτητος. 6 Κάθε ἄνθρωπος λοιπόν πού μένει μέσα σ' αὐτόν καί εἶναι πάντοτε ἑνωμένος μαζί του δέν ἁμαρτάνει· καί κά­θε ἄνθρωπος πού ἁμαρτάνει δέν τόν ἔχει αἰσθανθεῖ ἐσω­τερικά μέ τά μάτια τῆς ψυχῆς του καί δέν τόν ἔχει γνωρίσει μέ τήν πείρα του. 7 Παιδάκια μου, κανείς νά μή σᾶς πλανᾶ, ὁσοδήποτε πειστικά κι ἄν φαίνονται τά ἐπιχειρήματά του. Ἡ ἀλήθεια εἶναι αὐτή: Ἐκεῖνος πού ἐξασκεῖ στή ζωή του τή δικαιοσύνη καί τήν ἀρετή εἶναι δίκαιος, ὅπως καί ὁ Ἰησοῦς εἶναι δίκαιος· καί μόνον αὐτός ἔχει γνωρίσει τόν δίκαιο Ἰησοῦ καί εἶναι ἑνωμένος μαζί του. 8 Ἐκεῖνος πού ἐπιμένει στήν ἁμαρτία κατάγεται ἀπό τόν διάβολο καί ἔχει στενή σχέση καί γνωριμία μαζί του. Καί κατάγεται ἀπό τόν διάβολο, διότι ἀπό τήν ἀρχή ὁ διά­­βολος μέ πολύ πεῖσμα ἁμαρτάνει. Γι' αὐτόν τό σκοπό φανερώθηκε πάνω στή γῆ ὡς ἄνθρωπος ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, γιά νά καταργήσει τά ἔργα τοῦ διαβόλου.
 

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΔΕΥΤΕΡΑΣ 29 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2016

Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Δευτέρας ἀπόκρεω (Μρ. ια΄ 1-11):
Καὶ ὅτε ἐγγίζουσιν εἰς Ἱε­­­ρουσαλὴμ εἰς Βηθσφα­γῆ καὶ Βηθανίαν πρὸς τὸ ὄ­­­ρος τῶν ἐλαιῶν, ἀποστέλ­λει δύο τῶν μαθητῶν αὐτοῦ 2 καὶ λέγει αὐτοῖς· ὑπάγετε εἰς τὴν κώμην τὴν κατέναν­τι ὑμῶν, καὶ εὐθέως εἰσ­πο­ρευόμενοι εἰς αὐτὴν εὑρή­σετε πῶλον δεδεμένον, ἐφ᾿ ὃν οὐδεὶς ἀνθρώπων κε­­κάθικε· λύσαντες αὐτὸν ἀ­γά­­γετε. 3 καὶ ἐάν τις ὑμῖν εἴπῃ· τί ποιεῖτε τοῦτο; εἴπατε ὅτι ὁ Κύριος αὐτοῦ χρείαν ἔχει, καὶ εὐθέως αὐτὸν ἀποστέλ­λει πάλιν ὧδε. 4 ἀπῆλθον δὲ καὶ εὗρον τὸν πῶλον δεδεμένον πρὸς τὴν θύραν ἔξω ἐπὶ τοῦ ἀμφόδου, καὶ λύουσιν αὐτόν. 5 καί τινες τῶν ἐκεῖ ἑστηκότων ἔλεγον αὐτοῖς· τί ποιεῖ­τε λύοντες τὸν πῶλον; 6 οἱ δὲ εἶπον αὐτοῖς καθὼς ἐνετείλατο ὁ Ἰησοῦς, καὶ ἀ­­­φῆκαν αὐτούς. 7 καὶ ἤγαγον τὸν πῶλον πρὸς τὸν Ἰησοῦν καὶ ἐπέ­βα­λον αὐτῷ τὰ ἱμάτια αὐ­τῶν, καὶ ἐκάθισεν ἐπ᾿ αὐτῷ. 8 πολλοὶ δὲ τὰ ἱμάτια αὐτῶν ἔστρωσαν εἰς τὴν ὁδόν, ἄλ­λοι δὲ στοιβάδας ἔκοπτον ἐκ τῶν δένδρων καὶ ἐστρών­νυον εἰς τὴν ὁδόν. 9 καὶ οἱ προάγοντες καὶ οἱ ἀκολουθοῦντες ἔκραζον λέγοντες· ὡσαννά, εὐλογημέ-νος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου. 10 εὐλογημένη ἡ ἐρχομένη βασιλεία ἐν ὀνόματι Κυρίου τοῦ πατρὸς ἡμῶν Δαυΐδ· ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις. 11 Καὶ εἰσῆλθεν εἰς Ἱεροσό­λυμα ὁ Ἰησοῦς καὶ εἰς τὸ ἱε­­ρόν· καὶ περιβλεψάμενος πάντα, ὀψίας ἤδη οὔσης τῆς ὥρας, ἐξῆλθεν εἰς Βηθανίαν μετὰ τῶν δώδεκα.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
Οταν πλησίασαν στήν Ἱερουσαλήμ, ἐκεῖ ὅπου ἦταν ἡ Βηθσφαγῆ κι ἀπέναντι ἀπ' αὐτήν ἡ Βηθανία, κοντά στό ὄρος τῶν ἐλαιῶν, ἔστειλε δύο ἀπ' τούς μαθητές του 2 καί τούς εἶπε: Πηγαίνετε στό ἀπέναντί σας χωριό, καί ἀμέσως μόλις θά μπαίνετε σ' αὐτό, θά βρεῖτε ἕνα πουλάρι δεμένο, πάνω στό ὁποῖο δέν ἔχει καθίσει κανένας ἄνθρωπος μέχρι τώρα. Λύστε το καί φέρτε το ἐδῶ. 3 Κι ἄν σᾶς πεῖ κανείς «γιατί τό κάνετε αὐτό;», πέστε ὅτι ὁ Κύριος τό χρειάζεται, καί γρήγορα θά σᾶς τό ἐπι­στρέ­ψει καί θά σᾶς τό στείλει πάλι ἐδῶ. 4 Ἐκεῖνοι λοιπόν πῆγαν καί βρῆκαν τό πουλάρι δεμένο κοντά στήν πόρτα ἔξω, στό μέρος πού ὁ δρόμος τοῦ χω­ριοῦ διασταυρωνόταν μέ τήν εἴσοδο τοῦ σπι­τιοῦ. Καί τό ἔλυσαν. 5 Καί μερικοί ἀπό ἐκείνους πού στέκονταν ἐκεῖ ἄρχι-σαν νά τούς λένε: Τί κάνετε ἐσεῖς ἐκεῖ πού λύνετε τό πουλάρι; 6 Κι αὐτοί τούς ἀπάντησαν ὅπως τούς εἶχε πεῖ ὁ Ἰησοῦς. Καί τούς ἄφησαν νά τό πάρουν. 7 Ἔφεραν τότε τό πουλάρι στόν Ἰησοῦ κι ἔβαλαν πά­νω σ' αὐτό τά ἐξωτερικά τους ἐνδύματα, κι ἐκεῖνος κάθισε πά­νω του. 8 Πολλοί μάλιστα ἔστρωσαν τά ροῦχα τους στό δρόμο, γιά νά περάσει πάνω ἀπ' αὐτά ὁ Ἰησοῦς· κι ἄλλοι πάλι ἔκοβαν ἀπ' τά δέντρα κλαδιά μέ παχύ φύλλωμα καί τά ἔστρωναν στό δρόμο. 9 Κι ὅσοι πήγαιναν μπροστά, κι ὅσοι ἀκολουθοῦσαν, κραύγαζαν δυνατά κι ἔλεγαν: Ἄς εἶναι δοξασμένος καί ὑμνολογούμενος ὁ ἀπόγονος τοῦ Δαβίδ· εὐλογημένος ἀπ' τόν Θεό εἶναι αὐτός πού ἔρχεται σταλμένος ἀπό τόν Κύριο. 10 Εὐλογημένη καί δοξασμένη νά εἶναι τοῦ προπάτορά μας Δαβίδ ἡ βασιλεία πού ἔρχεται καί πρόκειται μετά ἀπό λίγο νά ἀναστηλωθεῖ σύμφωνα μέ τήν ἐντολή τοῦ Κυρίου, γιά νά δοξασθεῖ καί ὁ Κύριος πού μᾶς τή στέλνει. «Δόξα στό Θεό» ἄς κράζουν καί οἱ ἄγγελοι πού βρίσκονται στά ὑψηλότερα μέρη τοῦ οὐρανοῦ. 11 Κι ἔτσι ὁ Ἰησοῦς μπῆκε στά Ἱεροσόλυμα καί στόν ἱε­ρό περίβολο τοῦ ναοῦ. Κι ἀφοῦ κοίταξε τριγύρω μέ ἀγα­νάκτηση ὅλους ὅσους βεβήλωναν τό ἱερό μέ τίς ἀγο­­­ραπωλησίες τους, ἐπειδή ἦταν πλέον ἡ ὥρα προ­χω­­ρημένη, βγῆκε καί πῆγε στή Βηθανία μαζί μέ τούς δώδεκα.
 

Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2016

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΣΑΒΒΑΤΟΥ 27 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2016

Ἀπόστολος: ἡμέρας, Σαβ. λδ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Α΄ Τιμ. στ΄ 11-16):
11 Σὺ δέ, ὦ ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, ταῦτα φεῦγε· δίωκε δὲ δικαιοσύνην, εὐσέβειαν, πίστιν, ἀγάπην, ὑπομονήν, πρᾳότητα. 12 ἀγωνίζου τὸν καλὸν ἀγῶνα τῆς πίστεως· ἐπιλα­βοῦ τῆς αἰωνίου ζωῆς, εἰς ἣν καὶ ἐκλήθης καὶ ὡμο­λόγησας τὴν καλὴν ὁμολο­γίαν ἐνώπιον πολλῶν μαρτύρων. 13 παραγγέλλω σοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ τοῦ ζωοποιοῦντος τὰ πάντα καὶ Χριστοῦ Ἰησοῦ τοῦ μαρτυρήσαντος ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου τὴν καλὴν ὁμολογίαν, 14 τηρῆσαί σε τὴν ἐντολὴν ἄσπιλον, ἀνεπίληπτον μέχρι τῆς ἐπιφανείας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, 15 ἣν καιροῖς ἰδίοις δείξει ὁ μακάριος καὶ μόνος δυνάστης, ὁ βασιλεὺς τῶν βασιλευόντων καὶ κύριος τῶν κυριευόντων, 16 ὁ μόνος ἔχων ἀθα­να­­σίαν, φῶς οἰκῶν ἀπρόσι­τον, ὃν εἶδεν οὐδεὶς ἀν­­θρώπων οὐδὲ ἰδεῖν δύναται· ᾧ τιμὴ καὶ κράτος αἰ­ώνιον· ἀμήν.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
11 Ἐσύ ὅμως, ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, νά φεύγεις μακριά ἀπ' αὐτά τά ἐλαττώματα καί τά πάθη. Ἀντίθετα νά ἐπιδιώκεις τή δικαιοσύνη, τήν εὐσέβεια, τήν πίστη, τήν ἀγάπη, τήν ὑπομονή, τήν πραότητα. 12 Νά ἀγωνίζεσαι τόν καλό ἀγώνα στόν ὁποῖο μᾶς καλεῖ ἡ πίστη. Πιάσε καλά καί κράτα σφιχτά τήν αἰώνια ζωή, τήν ὁποία σέ κάλεσε ὁ Θεός νά κληρονομήσεις, ἀλλά κι ἐσύ πρίν ἀπό τό βάπτισμά σου ἔδωσες τήν καλή ὁμολογία γι' αὐτήν μπροστά σέ πολλούς μάρτυρες. 13 Σοῦ παραγγέλλω ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος μεταδίδει ζωή στά πάντα, καί ἐνώπιον τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος μπροστά στόν Πόντιο Πιλάτο ἔδωσε τή μαρτυρία τῆς καλῆς ὁμολογίας ὅτι εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, 14 νά διατηρήσεις τήν ἐντολή καί τίς ὑποχρεώσεις πού ἀνέλαβες στό βάπτισμα καί τή χειροτονία σου καθαρή ἀπό κάθε μολυσμό, ἀνώτερη ἀπό κάθε κατηγορία, μέχρι τήν ἡμέρα πού θά φανερωθεῖ ἔνδοξος ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός. 15 Καί τήν ἔνδοξη αὐτή φανέρωση τοῦ Κυρίου θά τή δείξει ὁ Θεός Πατήρ σέ καιρούς πού ὁ ἴδιος ὅρισε καί γνωρίζει, ὁ μακάριος καί μόνος ἐξουσιαστής, ὁ βασιλεύς ὅσων βασιλεύουν στή γῆ καί ὁ κύριος ἐκείνων πού κυριαρχοῦν ἐπάνω στή γῆ, 16 ὁ μόνος πού ἔχει ἀπ' τόν ἑαυτό του ζωή ἀθάνατη καί προαιώνια καί κατοικεῖ σέ φῶς τό ὁποῖο κανείς δέν μπορεῖ νά πλησιάσει. Αὐτόν δέν τόν εἶδε κανένας ἀπό τούς ἀνθρώπους, οὔτε μπορεῖ νά τόν δεῖ. Σ' αὐτόν ἀνήκει ἡ τιμή καί ἡ παντοτινή καί αἰώνια δύναμη.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΣΑΒΒΑΤΟΥ 27 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2016

Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Σαβ. ιζ΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Λκ. κ΄ 46-κα΄ 4, η΄ 8):
46 Προσέχετε ἀπὸ τῶν γραμματέων τῶν θελόντων περιπατεῖν ἐν στολαῖς καὶ φιλούντων ἀσπασμοὺς ἐν ταῖς ἀγοραῖς καὶ πρωτοκαθεδρίας ἐν ταῖς συναγωγαῖς καὶ πρωτοκλισίας ἐν τοῖς δεί­πνοις, 47 οἳ κατεσθίουσι τὰς οἰκί­ας τῶν χηρῶν καὶ προφάσει μα­κρὰ προσεύχονται· οὗτοι λήψονται περισσότερον κρῖ­μα. Αναβλέψας δὲ εἶδε τοὺς βάλλοντας τὰ δῶρα αὐ­τῶν εἰς τὸ γαζοφυλάκιον πλουσίους· 2 εἶδε δέ τινα χήραν πενι­χρὰν βάλλουσαν ἐκεῖ δύο λεπτά, 3 καὶ εἶπεν· ἀληθῶς λέγω ὑμῖν ὅτι ἡ χήρα ἡ πτωχὴ αὕ­τη πλεῖον πάντων ἔβαλεν· 4 ἅπαντες γὰρ οὗτοι ἐκ τοῦ περισσεύοντος αὐτοῖς ἔ­­­βαλον εἰς τὰ δῶρα τοῦ Θεοῦ, αὕτη δὲ ἐκ τοῦ ὑστε­ρήματος αὐτῆς ἅπαντα τὸν βίον ὃν εἶχεν ἔβαλε. 8 καὶ ἕτερον ἔπεσεν εἰς τὴν γῆν τὴν ἀγαθήν, καὶ φυὲν ἐποίησε καρπὸν ἑκατοντα­πλασίονα. ταῦτα λέγων ἐ­­­φώνει· ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
46 Νά προσέχετε καί νά φυλάγεστε ἀπό τούς γραμ­μα­­­τεῖς, πού θέλουν νά περπατοῦν μέ ἐνδυμασίες ἐπί­ση­­­μες καί ἐντυπωσιακές καί τούς ἀρέσει νά τούς χαιρετοῦν εὐ­λα­­βικά καί τιμητικά στίς ἀγορές, καί ἐπιδιώκουν τά πρῶ­­τα κα­θί­­­σματα στίς συναγωγές καί τίς πρῶτες θέσεις στά δεῖ­πνα. 47 Αὐτοί κατατρῶνε τά σπίτια καί τήν περιουσία τῶν χηρῶν, ἐνῶ κάνουν ὑποκριτικά μεγάλες προσευχές, δῆ­θεν ἀπό εὐλάβεια, γιά νά ἐξαπατοῦν τίς χῆρες. Αὐτοί θά καταδικαστοῦν περισσότερο ἀπ' ὅσο οἱ κλέφτες καί οἱ ἅρπαγες. Κάποια στιγμή σήκωσε τά μάτια του ὁ Ἰησοῦς καί εἶδε τούς πλούσιους πού ἔριχναν τίς εἰσφορές τους στό θησαυροφυλάκιο τοῦ ναοῦ. 2 Εἶδε καί κάποια φτωχή χήρα, πού ἔριχνε ἐκεῖ δύο λεπτά. 3 Καί εἶπε: Σᾶς διαβεβαιώνω ὅτι ἡ φτωχή αὐτή χήρα ἔριξε περισσότερα ἀπ' ὅλους. 4 Διότι ὅλοι αὐτοί ἔριξαν ἀπό τό περίσσευμά τους στίς δωρεές πού προσφέρονται στό Θεό. Αὐτή ὅμως ἀπό τό ὑστέρημά της καί ἀπό τήν τέλεια φτώχεια της ἔριξε στό κιβώτιο τῆς συνεισφορᾶς ὅλα ὅσα εἶχε γιά τή συντήρησή της. 8 κι ἄλλοι σπόροι ἔπεσαν μέσα στή γῆ τή μαλακή καί εὔφορη, καί ὅταν φύτρωσαν, ἔκαναν καρπό ἑκατό φορές περισσότερο ἀπ' τό σπόρο. Κι ἐνῶ τά ἔλεγε αὐτά, γιά νά δώσει μεγαλύτερο τόνο στούς λόγους του καί γιά νά διεγείρει τήν προσοχή τῶν ἀκροατῶν του, φώναζε δυνατά: Αὐτός πού ἔχει αὐτιά πνευματι­κά καί ἐνδιαφέρον πνευματικό γιά νά ἀκούει καί νά ἐγ­κολ­πώ­νε­ται αὐτά πού λέω, ἄς ἀκούει.

Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2016

Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2016

Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου 2016

ΜΑΤΩΜΕΝΗ ΑΡΧΟΝΤΙΣΣΑ (Η ΑΓΙΑ ΠΕΡΠΕΤΟΥΑ)

 
 
 

Συγγραφέας: ΤΡΕΜΠΕΛΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Εκδότης: ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ "Ο ΣΩΤΗΡ"

Εξώφυλλο Χαρτόδετο
Σελίδες 288
Σχήμα 14x20

ISBN 978-618-5107-54-3
μαρτυρική κκλησία τς Καρχηδόνας διέγραφε νικηφόρα τήν πορεία της. εδωλολατρική πλάνη, ποία λυσσωδς τήν πολέμησε στηριγμένη στή δύναμη τς ρωμαϊκς πυγμς, δέν κατάφερε παρά νά φανερώσει γι' κόμη μιά φορά τήν κατάλυτη περοχή της. Καί καθώς τό σκοτάδι ρχισε νά διαλύεται, να φς δυνατό πλωνόταν κυρίαρχα στόν ορανό τς μέχρι πρίν κατείδωλης πόλης.

ταν τό φς τς δόξας το ησο Χριστο πού λίγο πρίν αχμαλώτισε τήν ψυχή τς εγενικς ρχόντισσας Περπέτουας. Τό διο φς πού περιχύθηκε γύρω της σάν λαμπερό στεφάνι πάνω πό τό ματωμένο ερό σμα της, τό πληγωμένο πό τά στίγματα το μαρτυρίου γιά τήν γάπη το Χριστο....

Στις σελίδες α
το το βιβλίου συγγραφέας μένει πιστός στήν ληθινή στορία το βίου καί το μαρτυρίου τς γίας Περπέτουας, πως κτίθεται στίς αθεντικές ρχαες πηγές. Πρόκειται γιά μία συγκλονιστική φηγηματική βιογραφία πό τά πρτα χρόνια τς μαρτυρικής διάδοσης το χριστιανισμο.
 

Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2016

"Μένουμε Έλληνες και Ορθόδοξοι" Βελλίδειο 14-2-2016 στις 6μμ


 
Σήμερα Κυριακὴ 14 Φεβρουαρίου 2016 στὶς 6 τὸ ἀπόγευμα, στὸ Βελλίδειο Συνεδριακὸ Κέντρο, ἡ Ἱερὰ Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, τὰ Ὀρθόδοξα Χριστιανικὰ Σωματεῖα καὶ ἡ Πανελλήνια Ἕνωση Θεολόγων, διοργανώνουν εἰδικὴ Ἐκδήλωση μὲ γενικὸ θέμα : 
«ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ».
Τὰ θέματα ποὺ θὰ ἀναπτυχθοῦν ἀπὸ διακεκριμένους ὁμιλητὲς εἶναι :
• «Προϊοῦσα Ἰσλαμοποίηση τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Εὐρώπης (προσφυγικό, μεταναστευτικό, δημογραφικό)»,
• «Τμῆμα Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν στὴ Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, καὶ
• «Μετάλλαξη τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν στὰ Σχολεῖα».

Προβολή άρθρου...

 

Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2016

Οι μεγάλες αιρέσεις των Χιλιαστών μέσα από τα κείμενά τους

 
 
 
1. Οι Χιλιαστές καταφρονούν την Αγία Τριάδα και την Ιερή Παράδοση! Χαρακτηρίζουν:  Σατανικό το δόγμα της Αγίας Τριάδος και την Α΄ Οικ. Σύνοδο (<Η μεταξύ Θεού και ανθρώπων καταλλαγή> σελ. 73 & <Απελευθέρωσις> σελ. 218 και εξής).
2. Οι Χιλιαστές δεν παραδέχονται την θεότητα του Χριστού μας: Δεν δέχονται ότι ο Θεάνθρωπος Κύριος Ιησούς Χριστός μας είναι ίσος με τον Θεό Πατέρα και ότι υπήρχε πάντοτε μαζί με τον Πατέρα («Τι διδάσκει πράγματι η Αγία Γραφή;» σελ. 41)
3. Οι Χιλιαστές δεν δέχονται την αλήθεια της Γραφής για την αθανασία των ψυχώνΓράφουν: «Η αθανασία της ψυχής είναι το πρώτον ψεύδος, το οποίον είπεν ο διάβολος. Ο άνθρωπος αποθνήσκει και η ψυχή αποθνήσκει» (<Καταλλαγή> , σελ. 109)
4. Οι Χιλιαστές έχουν διαψευσθεί για το πότε θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία Γράφουν: «Το έτος 1874 αποτελεί την χρονολογίαν της δευτέρας του Κυρίου παρουσίας…» [<Η κιθάρα του Θεού>, σελ. 266-267].
 
5. Οι Χιλιαστές χαίρονται για το Σιωνισμό . Γράφουν: «Πάντες οι λαοί του κόσμου θέλουσι γνωρίσει ότι ο Κύριος εξήρανε την χριστιανωσύνην και εζωοποίησεν τον Σιωνισμόν, τον Ιουδαϊσμόν» (<Γραφικαί Μελέται>, τόμος 7ος, σελ. 546)
6. Οι Χιλιαστές δεν πιστεύουν στην Ανάσταση του Χριστού. Γράφουν: «Το σώμα του Ιησού Χριστού κατηναλώθη επάνω στη γη και δεν ελήφθη στον ουρανό» (<Πράγματα εις τα οποία είναι αδύνατον να ψευσθή ο Θεός> σελ.355).
7. Οι Χιλιαστές δεν σέβονται την Πατρίδα και τη Σημαία . Γράφουν: «Οι πολιτικές κυβερνήσεις, λένε, είναι του Σατανά» {<Πάντα δοκιμάζετε> σελ. 231}.  «Ο χαιρετισμός της Σημαίας αποτελεί σατανικήν λατρείαν. (<Εστω ο Θεός αληθής>, σελ. 135 & 234)
8. Οι Χιλιαστές ζητούν Παγκόσμια Κυβέρνηση. Γράφουν: «Πρέπει να υπάρξει μια παγκόσμια κυβέρνηση … Η ΚτΕ και ο ΟΗΕ, απέτυχαν εντελώς να λύσουν τα προβλήματα» [<Σκοπιά>, 15. 02.1983, σελ. 3-5 & 01.07.1978, σελ. 12, όπου τιτλοφορούν: Η Επικείμενη Παγκόσμια Κυβέρνησίς μας, Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ]
9. Οι Χιλιαστές  πιστεύουν ότι ο Παράδεισος θα είναι για πάντα στη γη και όχι στη Βασιλεία των Ουρανών («Τι διδάσκει πράγματι η Αγία Γραφή;» σελ. 60)
10. Οι Χιλιαστές δεν  εγκρίνουν τη μετάγγιση αίματος και δεν τιμούν την Θεοτόκο και τους αγίους μας, τις άγιες εικόνες, τον Τίμιο Σταυρό, τα τίμια λείψανα και συνολικά την Παράδοση της Εκκλησίας μας.
ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΧΙΛΙΑΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΧΙΛΙΑΣΤΕΣ
ΠΙΣΤΟΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ!!!
 

Προβολή άρθρου...

Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2016

Νὰ προσεύχεσαι χωρὶς ἀγωνία, ἤρεμα, - Ἅγιος Πορφύριος

 

Νὰ προσεύχεσαι 
χωρὶς ἀγωνία, ἤρεμα, 
μὲ ἐμπιστοσύνη στὴν ἀγάπη 
καὶ τὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ.
 
Ἅγιος Πορφύριος

Προβολή άρθρου...

Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2016

ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΣΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΜΗΤΕΡΑΣ 2016

ΚΥΡΙΑΚΗ 7 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2016 ΩΡΑ 6.00 μ.μ.

Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2016

Ασφαλής χρήση του Διαδικτύου. Συμπτώματα εξάρτησης του παιδιού και του εφήβου στο Διαδίκτυο

Παρακολουθείστε από εδώ την ομιλία του κ. Γεωργίου Κορμά στην Χριστιανική Εστία Πατρών με θέμα: Ασφαλής χρήση του Διαδικτύου. Συμπτώματα εξάρτησης του παιδιού και του εφήβου στο Διαδίκτυο.

Ηλίας Γ. Σκόνδρας: «Έπεσεν, έπεσε Βαβυλών η μεγάλη» -

 
 
«Έπεσεν, έπεσε Βαβυλών η μεγάλη»

Αυτή η φράση αναφέρεται δύο φορές στην Αποκάλυψη του Ιωάννου(14,8 και 18,2). Με τη λέξη «Βαβυλών» εννοείται συμβολικά η Ρώμη, η οποία έπεσε, διότι έγινε η πρωτεύουσα της τρομακτικής αποστασίας από τον Θεόν. Έπεσε το κέντρο της κρατικής ασέβειας και της αντιχριστιανικής δυνάμεως. Αυτή η ασέβεια και ο αντιχριστιανισμός δεν έχουν παύσει να εμφανίζονται μέσα στην ιστορία και διαποτίζουν κάθε πόλη ή έθνος που ζουν μέσα στον υλισμό και την ηθική διαφθορά. Κι αν δεν μετανοήσουν, κινδυνεύουν με αφανισμό. Η Ρώμη φάνταζε παντοδύναμη και αήττητη. Κι όμως έπεσε. Αυτό θα συμβεί οπωσδήποτε με κάθε άτομο ή κοινωνία, που δεν μετανοεί. Άρα και με την ελληνική κοινωνία θα έρθει η μεγάλη πτώση, αν δεν πάρει το ταξίδι της επιστροφής στο σπίτι του Πατέρα, αν δεν αλλάξει νοοτροπία, αν δεν μετανοήσει ειλικρινά.

Τι γινόταν στη Ρώμη και τι γίνεται σήμερα;

Και τότε και τώρα, όπως πίνουν το νερό, έτσι κάνουν την αμαρτία. Και τότε και τώρα, η αμαρτία παύει να θεωρείται αμαρτία. Και τότε και τώρα, ζούμε τα τελευταία σκαλιά στη σκάλα του κακού. Αυτά είναι η νομιμοποίηση της αμαρτίας (η μοιχεία, η έκτρωση, το σύμφωνο συμβίωσης), οι παρελάσεις υπερηφανείας και η καύχηση για την αμαρτία, η διαφήμιση και η προβολή της αμαρτίας, οι διώξεις αυτών που υποδεικνύουν την αλήθεια και καταγγέλλουν την αμαρτία ως παράβαση του θελήματος του Θεού και ως αστοχία του ανθρώπου στην επίτευξη του προορισμού του ανθρώπου.

Και ο Κύριός μας πώς ενεργεί;

Επειδή θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι, επιτρέπει δοκιμασίες για να θυμηθούμε τις ψυχές μας, να αναθεωρήσουμε τις ανομίες μας και να προσκυνήσουμε τον ύψιστο, τον ζωντανό και Αληθινό Θεό. Σύμφωνα με την Αποκάλυψη του Ιωάννου ο Θεός επεμβαίνει και δοκιμάζει τον κόσμο με τις φιάλες, τις σάλπιγγες, τα άλογα που τρέχουν και αλλάζουν τη μορφή του κόσμου.

Το Αποτέλεσμα;

Οι άνθρωποι που ελεύθερα επέλεξαν τον τρόπο της ζωής των και έφθασαν στο έσχατο κατάντημα,επειδή παρά τις δοκιμασίες δεν μετενόησαν, εξολοθρεύθησαν. Με τη φωτιά, τα Σόδομα και τα Γόμορα την εποχή του Αβραάμ και Λωτ. Με το νερό του κατακλυσμού, οι κάτοικοι της Γης την εποχή του Νώε. Με τα όπλα, η πόλη Ιερουσαλήμ το έτος '70 από τον Αυτοκράτορα Τίτο! Και φυσικά η Ρώμη και κάθε αντίστοιχη Ρώμη, γιατί, όπως αναφέρει η Αποκάλυψη, οι κάτοικοι έμειναν πεισματικά στην εκτροπή από την οδό που οδηγεί στον αγιασμό και στη θέωση. Δυστυχώς «και ου μετενόησαν…»(Αποκ.9,21) και πάλι «και ου μετενόησαν…» (Αποκ.16,11).

Αξιοσημείωτο γεγονός:

Η πόλη Νινευή -η αμαρτωλή και μεγάλη- επί Ιωνά μετενόησε και εσώθη. Η ίδια πόλη Νινευή μετά από 200 χρόνια δεν μετενόησε και κατεστράφη ολοσχερώς. Η Πατρίδα μας -όλοι εμείς- δοκιμαζόμαστε τώρα οικονομικά, περιορίζονται τα οικονομικά και του κράτους και των οικογενειών μας και του καθενός προσωπικά.Φαίνεται ότι μάθαμε κάτι: μάθαμε να ζούμε με λιγώτερα. Το θέμα όμως δεν είναι μόνο οικονομικό, είναι κυρίως ηθικό και πνευματικό: να αποφασίσουμε να βάλουμε κριτήριο του βίου μας το θέλημα του Θεού, για να ανακοπεί η αποορθοδοξοποίηση της χώρας μας, η αποιεροποίηση των πάντων, η αποενοχοποίηση της αποστασίας από τον Θεό. Αν δεν γίνει αυτό, αν δεν ανανήψουμε και δεν αναγεννηθούμε, ενδέχεται αύριο λόγω άλλης δοκιμασίας (π.χ. από επιδημίες) να στεγνώσουν όχι τόσο οι οικονομίες μας όσο τα μάτια μας από τα δάκρυα. Αν και τότε δεν βρούμε τον εαυτό μας, τότε ίσως χρειασθεί να δοκιμάσουμε κάτι βαρύτερο, δηλαδή να δώσουμε και το αίμα μας λόγω άλλης δοκιμασίας, λ.χ. από εχθρών επιβουλής.

Δεν υπάρχουν δέκα (10) Δίκαιοι, για να μας λυπηθεί ο Θεός;, θα πει κάποιος.

Ασφαλώς υπάρχουν, αλλά… Ο άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς -ο Χρυσόστομος της Σερβίας- αποδεικνύει με γεγονότα(από το βιβλίο Μέσα από το παράθυρο της φυλακής σελ35 και 36) ότι ο Θεός επέτρεψε μεγάλες καταστροφές και εκεί που οι Δίκαιοι ήταν περισσότεροι από 10. Ακούστε τι λέγει: «Ένας αμάρτησε στην Ιεριχώ κρύβοντας λάφυρα, αλλά τρεις χιλιάδες σκοτώθηκαν την ίδια μέρα. Λίγοι άνοιξαν την Κιβωτό της Διαθήκης και κοίταξαν μέσα, αλλά 50.000 σκοτώθηκαν την ίδια μέρα. Πολλοί αμάρτησαν από τους Ιουδαίους, όταν κυρίευσαν τη Μαδιάμ, αλλά παρ' όλα αυτά 24.000 σκοτώθηκαν σε μία μέρα. Ένας ήταν ο παραβάτης της εντολής του Θεού, ο Ιωνάς, κι όμως κινδύνευσαν όλοι οι επιβάτες και το πλήρωμα του πλοίου». Συνιστά λοιπόν ο Άγιος: «Να μην επαναπαυθούμε με την ιδέα των 10 Δικαίων. Ο καθένας καλείται να γίνει μαχητής μέχρι το τέλος, γιατί μόνο έτσι θα σωθεί και θα βοηθήσει και άλλοι να σωθούν».
Κάτι πρέπει να κάνουμε. Αυτό το κάτι το επισημαίνει με κλιμακούμενη αξιολόγηση η Αποκάλυψη του Ιωάννου.

Τι ζητεί η Αποκάλυψη του Ιωάννου για να αντέξουμε και να μην πέσουμε όπως έπεσε η Ρώμη και κάθε παρόμοια Ρώμη;
Το πρώτο που ζητεί είναι η εντολή του Θεού «κράτει ο έχεις» (Αποκ.3,11) = κράτα αυτό που έχεις! Τι είναι αυτό που έχεις; Η Αλήθεια του Θεού! Κράτα την Αλήθεια του Θεού. Σ' αυτή την αποκαλυπτική εποχή που προωθούνται τα σχέδια της πανθρησκείας (= ότι όλες οι θρησκείες είναι ίδιες), σήμερα εμείς έχουμε υποχρέωση και καθήκον να κρατήσουμε αυτό που παραλάβαμε. Να κρατήσουμε την αλήθεια του Θεού ανόθευτη και αναλλοίωτη. Να μην τη χάσουμε, να μην την προδώσουμε, να μην γίνουμε ένα με τους αιρετικούς. Η πίστη μας δεν είναι η πρώτη και καλύτερη. Η πίστη μας είναι μία και μοναδική. Η πίστη μας ότι ο Χριστός είναι Θεάνθρωπος είναι ό,τι πιο πολύτιμο και πιο χρήσιμο υπάρχει στον κόσμο. Κράτα, άνθρωπέ μου, την ψυχή σου άγρυπνη, για να μην παρασυρθείς σε καμμιά πλάνη. Κράτα, αδελφέ μου, τη θέση σου μέσα στο σώμα της εκκλησίας και κυρίως κράτα την ιδιότητα που έχεις ως μέλος της εκκλησίας του Χριστού και το βίωμα που συνεπάγεται από αυτή την ιδιότητα. Δεν είναι όμως πάντοτε εύκολο αυτό, διότι κάνουμε λάθη και διότι, ενώ κρατάμε την αλήθεια, δεν είμαστε ακέραιοι στο βίωμα.

Έτσι, προκύπτει η ανάγκη για το δεύτερο που ζητεί η Αποκάλυψη «Μνημόνευε πόθεν πέπτωκας, μετανόησον και τα πρώτα έργα ποίησον» (Αποκ.2,5) = θυμήσου από πού έπεσες, κάνε μια αυτοκριτική και σύγκρινε πόσο ψηλά ήσουν και πόσο χαμηλά έπεσες! Πρέπει να ξαναγυρίσεις στα πρώτα έργα, να ξαναδείξεις τον πρώτο σου ζήλο, να αναθερμάνεις την πρώτη σου αγάπη για το Χριστό και την Αλήθεια Του. Χρειάζεται ανανεωμένο φρόνημα, γιατί η ρουτίνα μαραζώνει το θαυμασμό και βουλιάζει τον άνθρωπο στην καθημερινότητα. Πρέπει να γίνει επανεκκίνηση, αλλά χρειάζεται η ηρωική απόφαση να μετανοήσουμε. Μετάνοια είναι το τρίπτυχο: συντριβή στην καρδιά, ομολογία στο στόμα, διόρθωση στη ζωή. Όχι μόνο να κρατάμε την πίστη, αλλά να είμαστε ακέραιοι και στα βιώματά μας, τα αισθήματά μας και τα φρονήματά μας. «Εν τω νοί βελτιούμεθα ή αχρειούμεθα». Ανάλογα με τις επιλογές του νου μας γινόμαστε καλύτεροι ή καλύτεροι. Τα παθήματα από την κρίση να μας διδάξουν τούτο: Από το αγκυροβόλημα στα λιμάνια της υλικής σιγουριάς, να ανοιχθούμε ώριμοι και άγρυπνοι στο πέλαγος της ζωής για να φθάσουμε στον εύδιο λιμένα της Βασιλείας του Θεού.
Με δεδομένο ότι κρατάμε την αλήθεια και τη βιώνουμε εν μέσω κρίσης, φθάνουμε στο τρίτο που ζητεί η Αποκάλυψη για να σωθεί ο τόπος μας. Ιδού τι σημαντικό λέγει: «ο άγιος αγιασθήτω έτι και ο ρυπαρός ρυπαρευθήτω έτι» (Αποκ.22,11) = Ο άγιος ας αγιασθεί ακόμη περισσότερο και ο ρυπαρός ας γίνει περισσότερο ρυπαρός, αν του αρέσει. Ο καθένας είναι ελεύθερος να γίνει ό,τι θέλει και όπως θέλει, αλλά ο ένας σώζεται, ο άλλος κατακρίνεται. Ο αγωνιζόμενος και αγιαζόμενος πιστός δεν αρκείται στο λίγο και το μέτριο. Ανεβαίνει όλο και υψηλότερα, όλο και πιο κοντά στο σκοπό της ζωής που είναι ο αγιασμός. Όταν έτσι ζούμε, είμαστε ειρηνικοί, έχουμε προοπτική αιωνίας ζωής. Η αλήθεια του Θεού, η μετάνοια και ο αγιασμός δεν καταργούν τις κρίσεις, αλλά τις υπερβαίνουν, τις αντιμετωπίζουν, γιατί ο Χριστός μας καθιστά ανθρώπους δυνατούς. 
 
Γράφει ο Ιερός Χρυσόστομος: «όταν παραγγέλλεις πλοίο στο ναυπηγό, δεν του ζητάς να καταργήσει τις φουρτούνες αλλά να κάνει γερό το σκαρί, για να αντέξει τις φουρτούνες ή όταν παραγγέλλεις σπίτι στον οικοδόμο, δεν του ζητάς να σταματήσει τις πλημμύρες και τους ανέμους, αλλά να κάνει γερό το σπίτι,για να αντέχει». Επειδή γινόμαστε δυνατοί με τον ΔΥΝΑΤΟΝ, οποιαδήποτε δοκιμασία και αν έρθει, δεν λιποψυχούμε. Δεν τρέμουμε οι Χριστιανοί. Πολύ περισσότερο δεν τρέμει ο Θεός. «Βέλη νηπίων» είναι οι αντίθεες ενέργειες των όποιων εξουσιών μπροστά στον Παντοδύναμό Κύριό μας, ο οποίος θα έρθει στη Δευτέρα Παρουσία μαζί με το μισθό. Ο μισθός για τους πιστούς θα είναι ο Χριστός και ο μισθός για τον Κύριό μας θα είναι οι πιστοί. Αφού πιστεύουμε ότι αυτός είναι ο μισθός μας, δεν αξίζει να δώσουμε τα πάντα για να τον απολαύσουμε; Αγωνιζόμενοι δε να τηρούμε αυτά που ζητεί η Αποκάλυψη του Ιωάννου σώζουμε και την ψυχή μας και την πατρίδα μας.

Συμπέρασμα:

Από τον καθένα μας εξαρτάται ώστε να μην ειπωθεί ποτέ για την Ελλάδα μας η λέξη «έπεσεν», αρκεί να πράξει ο καθένας μας το καθήκον όπως το ορίζει ο λόγος του Θεού. Θα παλαίψουμε χωρίς ηττοπάθεια, γιατί είμαστε με τον ΝΙΚΗΤΗ. Ο Χριστός «εξήλθε νικών και ίνα νικήση». Το Αρνίον νικά και μόνον αυτό. «Κύριε Ιησού Χριστέ, Παντοκράτορ και νικητά όλων των μαχών και πολέμων, το Αρνίον του Θεού -το πράον και ελεήμον- αξίωσε και εμάς -τους εδώ, τους εγγύς, τους μακράν Έλληνες- να γίνουμε όλα αρνία νικηφόρα. Και εμείς μεν να λάβουμε τον μισθό μας που είναι ο Χριστός, ο Χριστός δε να λάβει τον μισθόν που θα είμαστε εμείς και η Ελλάδα μας, η πολυαγαπημένη πατρίδα! ΑΜΗΝ»!!!
 
Ηλίας Γ. Σκόνδρας

Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2016

ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΒΙΒΛΙΩΝ -70% ΑΠΟ ΤΟ «ΠΡΟΣ ΤΗ ΝΙΚΗ»

 
 
 
 
 

Γῆρας θαλερὸ

 
Στὴ χαρούμενη καὶ χαριτωμένη γιορ­τὴ τῆς Ὑπαπαντῆςτὰ κεντρικὰ βέβαια πρόσωπα εἶναι ἡ Θεοτόκος μὲ τὸ τεσσαρακονθήμερο Βρέφος καὶ ὁ προστάτης τους, ὁ μνήστωρ Ἰωσήφ. Ἀνεβαίνουν στὸ Ναὸ τῶν Ἱεροσολύμων γιὰ νὰ ἐκπληρώσουν τὶς ὑποχρεώσεις τους ἀπέναντι στὸ Μωσαϊκὸ Νόμο: νὰ παρουσιάσουν τὸν πρωτότοκο γιὸ στὸ Θεό, δηλώνοντας ἔτσι ὅτι ἀνήκει σ᾿ Ἐκεῖνον, καὶ νὰ προσφέρουν θυσία γιὰ τὸν καθαρισμό τους (βλ. Λουκ. β´ 22-24).
    Ὅμως κατὰ τὴν ἱερὴ αὐτὴ ἐπίσκεψή τους ἐμφανίζονται ἄλλα δύο πρόσωπα – γιὰ μοναδικὴ φορὰ μέσα στὴν Καινὴ Διαθήκη – ποὺ συνδέονται ἀναπόσπαστα μὲ αὐτὴ τὴ γιορτή. Εἶναι ὁ δίκαιος Συμεὼν ὁ Θεοδόχος καὶ ἡ δικαία Ἄννα. Εἶναι καὶ οἱ δύο πολὺ ἡλικιωμένοι: ἡ δικαία Ἄννα 84 ἐτῶν (Λουκ. β´ 37)· ὁ δίκαιος Συμεὼν «γέρων κεκμηκώς», ὅπως ἀναφέρει ἕνα τροπάριο, γέροντας κουρασμένος, ποὺ τὰ πολλὰ χρόνια τῆς ζωῆς του ἔχουν βαρύνει πολὺ τὸ σῶμα του. Γέροντες, ἀλλὰ γέροντες θαλεροί, ἀκμαῖοι. Γέροντες στὸ σῶμα, ἀλλὰ νέοι στὴν ψυχή. Ζοῦν τὴν ἀμάραντη νεότητα ποὺ χαρίζει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ὅταν ἔλθει καὶ κατοικήσει στὴν ψυχὴ ποὺ ἔχει καθαρισθεῖ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία.     Ἡ νεότητα αὐτὴ εἶναι ἡ ἁγιότητα.
    Τὸ ἱερὸ κείμενο μᾶς πληροφορεῖ γιὰ τὴν ἀρετὴ τῶν δύο αὐτῶν γερόντων. Ἡ δικαία Ἄννα μετὰ ἀπὸ ἑπτὰ χρόνια γάμου ἔζησε πολὺ ἀσκητικά: παρέμενε στὸ Ναὸ πολλὲς ὧρες καὶ λάτρευε τὸν Θεὸ μὲ νηστεῖες καὶ προσευχὲς νύχτα καὶ μέρα. Ἐνῶ γιὰ τὸν δίκαιο Συμεὼν σημειώνει ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστὴς ὅτι ἦταν «δίκαιος καὶ εὐλαβής», ἐνάρετος, ἄμεμπτος ἀπέναν­τι στοὺς ἀνθρώπους καὶ τὸν Θεό· «καὶ Πνεῦμα ἦν Ἅγιον ἐπ᾿ αὐτόν» (Λουκ. β´ 25)· ἐξαιτίας τῆς μεγάλης καθαρότητός του εἶχε χάρισμα προφητικό. Δύο ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι στὴ δύση τῆς ζωῆς τους ἀπολάμβαναν τοὺς γλυκύτατους καρποὺς τῶν κόπων μιᾶς ὁλόκληρης ζωῆς δοσμένης στὸ Θεό.
    Μὰ καὶ τώρα δὲν μένουν στάσιμοι, ἀλλὰ ἐφαρμόζεται σ᾿ αὐτοὺς τὸ ψαλμικό: «Ἔτι πληθυνθήσονται ἐν γήρει πίονι καὶ εὐπαθοῦντες ἔσονται τοῦ ἀναγγεῖλαι ὅτι εὐθὺς Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν καὶ οὐκ ἔστιν ἀδικία ἐν αὐτῷ» (Ψαλ. ϟα΄ [91] 15-16). Ἀκόμη καὶ στὸ βαθὺ καὶ τελευταῖο γῆρας τους θὰ προοδεύουν καὶ θὰ καρποφοροῦν ὑπερ­άφθονα καὶ θὰ εἶναι θαλεροὶ καὶ ἀκμαῖοι, γιὰ νὰ διακηρύττουν ὅτι εἶναι δίκαιος καὶ εὐθὺς ὁ Κύριος καὶ Θεός μας, καὶ δὲν ὑπάρχει ἀδικία σ᾿ Αὐτόν. Πῶς φαίνεται αὐτὸ στὰ δύο αὐτὰ πρόσωπα;
    Τοὺς ἡλικιωμένους ἀνθρώπους συν­ήθως δὲν τοὺς φλογίζουν ὄνειρα καὶ προσδοκίες. Ζοῦν ἁπλῶς μὲ τὶς ἀναμνήσεις τοῦ παρελθόντος, καὶ τὸ μόνο ποὺ εὔχονται πλέον εἶναι ἕνας καλὸς θάνατος. Ἀντίθετα οἱ δίκαιοι Συμεὼν καὶ Ἄννα κρύβουν στὰ κυρτωμένα σώματά τους ἕνα δυνατὸ πόθο, μιὰ ἔντονη προσδοκία: τὸν ἐρχομὸ τοῦ Μεσσία Χριστοῦ! Εἰδικὰ ὁ δίκαιος Συμεὼν φαίνεται ὅτι Τὸν προσδοκοῦσε τόσο ἔντονα, ὥστε γι᾿ αὐτὸ τοῦ εἶχε ἀποκαλυφθεῖ ὅτι δὲν θὰ πέθαινε πρὶν Τὸν δεῖ (Λουκ. β´ 26).
    Δὲν τοὺς ἐνδιαφέρει τίποτε κοσμικὸ καὶ γήινο. Στὴν πολυετὴ πορεία τους ἐπάνω στὴ γῆ ἡ καρδιά τους δὲν προσ­κολλήθηκε στὰ φθειρόμενα καὶ ἀπατηλά, ὅπως γίνεται συνήθως· ἀλλὰ ἄδεια­σε ἀπὸ ὅλα τὰ ἄλλα καὶ γέμισε ἀπὸ τὸν Θεό. Μέσα ἀπὸ πολλοὺς ἀγῶνες βρῆκαν στὴ ζωή τους τὸν Θεό, ἔγινε ὁ Θεὸς ζωή τους· καὶ ὁ ἐρχόμενος Μεσσίας ἡ ἀγέραστη ἐλπίδα τους. Καὶ τώρα ποὺ συναντοῦν τὸν Μεσσία, σκιρτοῦν ἀπὸ χαρά, ἐκδηλώνουν ἕναν πλούσιο ἐσωτερικὸ κόσμο καὶ ἀναλαμβάνουν δράση ἀσυνήθιστη γιὰ γέροντες – ξεχείλισμα ζωῆς καὶ νεότητος!
    Ἡ δικαία Ἄννα «ἀνθωμολογεῖτο τῷ Κυρίῳ», δόξαζε συνέχεια τὸν Κύριο καὶ μιλοῦσε γιὰ τὸ γεγονὸς σὲ ὅλους ὅσοι εἶχαν τὴν ἴδια προσμονή (Λουκ. β´ 38). Ξεχνᾶ τὴν ἡλικία της καὶ γίνεται εὐαγγελίστρια, ἀκούραστη ἱεραπόστολος.
    Ὁ δίκαιος Συμεὼν μὲ τὴν παρακίνηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος φθάνει στὸ Ναό, παίρνει μὲ ἀγαλλίαση τὸ θεῖο Βρέφος στὴν ἀγκαλιά του καὶ δοξάζει τὸν Θεό: «Νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν σου, δέσποτα... ἐν εἰρήνῃ» (βλ. Λουκ. β´ 27-29). Τώρα πάρε με ἀπὸ τὴ ζωή, Κύριε. Φεύγω εἰρηνικὸς καὶ ἀναπαυμένος.
    Τὰ γεροντικά του μάτια εἶναι ἐξασθενημένα ἀπὸ τὰ χρόνια. Καὶ ὅμως βλέπουν τὰ ἀληθινὰ καὶ βλέπουν μακριά. Δὲν βλέπουν ἕνα ἁπλὸ βρέφος, ἀλλὰ τὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ ποὺ ἐνανθρώπησε γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ κόσμου: «…εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριόν σου, ὃ ἡτοίμασας κατὰ πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν, φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν καὶ δόξαν λαοῦ σου Ἰσραήλ» (Λουκ. β´ 30-32). Αὐτὸς θὰ εἶναι δόξα γιὰ τὸν Ἰσραήλ (ἀφοῦ ἀπὸ αὐτὸν θὰ κατάγεται ὡς ἄνθρωπος), ἀλλὰ θὰ φωτίσει καὶ θὰ σώσει ὅλα τὰ ἔθνη, ἀναφωνεῖ. Δηλαδὴ ὁ φωτισμένος γέροντας ξεπερνᾶ τὴ στενότητα τοῦ πνεύματος τῶν Ἰουδαίων, ὅτι ὁ Χριστὸς θὰ ἔσωζε μόνο τὸ ἔθνος τους. Μὲ νεανικὴ πνοὴ κάνει διακήρυξη ριζοσπαστική, πολὺ τολμηρὴ γιὰ τὴν ἐποχή του, ἀσύλληπτη γιὰ τοὺς ὁμοεθνεῖς του.
    Ἀκόμη τὸ βλέμμα του ἀγκαλιάζει ὁλόκληρη τὴν ἱστορία καὶ προφητεύει τὴ διαφορετικὴ ἀντίδραση τῶν ἀνθρώπων ὅλων τῶν γενεῶν ἀπέναντι στὸν Κύριο, τὴ λατρεία τῶν μέν, τὸ ἀδυσώπητο μίσος τῶν δέ. Ἐπίσης ἀποκαλύπτει ἕνα ἄλλο μυστήριο: τὸν ἀκατανόητο πόνο τῆς Θεομήτορος γιὰ τὸν ἐσταυρωμένο Υἱό Της…
Βλέπει, αἰσθάνεται, χαίρεται, ζεῖ.
    Ἑορτὴ τῆς Ὑπαπαντῆς. Δύο θαλεροὶ γέροντες ὑποδέχονται μὲ νεανικὰ σκιρτήματα τὸν Χριστὸ καὶ διαδηλώνουν ὅτι ὑπάρχει αἰώνια νεότητα, τὴν ὁποία χαρίζει Ἐκεῖνος σὲ ὅσους Τοῦ δίνουν τὴν καρδιά τους.
 
Ορθόδοξο Περιοδικό "Ο ΣΩΤΗΡ"

Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2016

Ἡ μυστικὴ δύναμη τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν

 
 
 
 
Προβάλλονται καὶ φέτος ἀπὸ τὴν ἁγία μας Ἐκκλησία, στὸν κοινό τους ἑορτασμό, οἱ μοναδικὲς μορ­­φὲς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, Ἰωάν­νου τοῦ Χρυσοστόμου. Οἱ φωστῆρες τῆς οἰκουμένης, οἱ κήρυκες τῆς μετανοίας, οἱ ὑπέρμαχοι τῆς Ἀληθείας, οἱ βράχοι τῆς πίστεως. Ἐξαίρετα πνεύματα, πολυδύναμες καὶ χαρισματικὲς προσωπικότητες, ποὺ συνεχίζουν νὰ λάμπουν ἀκόμη καὶ θὰ λάμπουν μέχρι τὴ συντέλεια τῶν αἰώνων.
   Τοὺς τιμοῦμε, τοὺς θαυμάζουμε, συν­άμα καὶ ἀποροῦμε: 
    Πῶς κατάφεραν τόσα πολλά; Πῶς ἔ­φθασαν τόσο ψηλά; Πῶς διέπρεψαν σʼ ὅλους τοὺς τομεῖς τῆς κοινωνικῆς ζωῆς, στὴ φιλανθρωπία, στὴν ἱεραποστολή, στὸ κήρυγμα, στὴ συγγραφή; Ποιὸ ἦταν τὸ μυστικό τους; Ποῦ ὀφείλεται ἡ ἐπιτυχία τους;
 
    Μήπως στὴν εὐγενικὴ καταγωγή τους, στὶς γνώσεις τους, στὶς ἱκανότητές τους ἢ στὸ ἀξίωμα τῆς ἀρχιερωσύνης τους;
    Ἕνα βλέμμα προσεκτικὸ στὴν ἁγία βιοτή τους θὰ μᾶς βοηθήσει νὰ καταλάβουμε πὼς μία ἦταν ἡ μυστική τους δύναμη. Ἀπὸ 'κεῖ ἀντλοῦσαν ἔμπνευση, φωτισμό, χάρη. Κι αὐτὴ ἦταν ἡ προσευχή! Ἡ ὥρα τῆς ἑνώσεώς τους μὲ τὸν Θεὸ στὶς κατανυκτικὲς μυστικὲς ἱκεσίες τους. Τὸ βεβαιώνουν οἱ ἴδιοι λέ­γοντας: «Οὐ­δὲν γλυκύτερον προσευχῆς» (Ἰωάννης Χρυσόστομος)· «προσευχῆς και­­ρὸς ἔ­στω ἅ­πας ὁ βίος» (Μέγας Βασίλειος)· «μνημονευτέον τοῦ Θεοῦ μᾶλλον ἢ ἀναπνευστέον» (Γρηγόριος Θεολόγος).
    Καὶ οἱ τρεῖς τους γεννήθηκαν καὶ ἀνατράφηκαν μέσα σὲ οἰκογενειακὰ περιβάλλοντα ποὺ γνώριζαν τὴν προσευχή. Καθοδηγούμενοι κυρίως ἀπὸ τὶς μητέρες τους, ποὺ ἦταν ἄνθρωποι πολλῆς προσ­ευχῆς. Πλησίαζε ὁ θάνατος γιὰ τὴν ἁγία Νόννα, καὶ ἐκείνη τὸν περίμενε προσευχόμενη. Γιὰ νὰ γράψει ὁ γιός της Γρηγόριος: «Λίγη πνοὴ τῆς εἶχε ἀπομείνει, καὶ αὐτὴ τὴν ἔδινε στὸ Θεό, στὴν προσευχή».
    Στὴν προσευχὴ στήριξαν τὶς ἀποφάσεις τους γιὰ τὸ μέλλον τῆς ζωῆς τους. Γι' αὐτό, πρὶν ξεκινήσουν νὰ ἐργασθοῦν μέσα στὴν κοινωνία, διάλεξαν τὴν ἔρημο τῆς Συρίας, τοῦ Πόντου. Σκοπός τους ἕνας: νὰ μάθουν τὴν προσευχή, νὰ ἑνωθοῦν μὲ τὸν Θεό, νὰ ἀποκτήσουν τὴν ἐμπειρία τῆς ἑνώσεως μαζί Του καὶ ἔτσι νὰ προχωρήσουν στὴ ζωή τους.
    Ἀφήνουν τὴν ἔρημο γιὰ νὰ διακονήσουν τὴν Ἐκκλησία κοντὰ στοὺς ἀνθρώπους σὲ μιὰ δύσκολη ἐποχή. Στάθηκαν δίπλα στὸν ἀνθρώπινο πόνο, ὑπερασπίστηκαν τοὺς ἀδικημένους, προστάτευσαν τοὺς πτωχούς. Σύμμαχός τους κανένας ἐπίγειος βασιλιάς, μόνο ὁ ἐπουράνιος Βασιλέας καὶ Πατέρας. Κατέφευγαν σʼ Αὐτὸν πάντοτε, καὶ μάλιστα στὶς πιὸ δύσκολες ὧρες τῶν διωγμῶν, τῶν συκοφαντιῶν καὶ τῆς ἐξορίας.
    Ταυτόχρονα μέσα ἀπὸ τὴν προσευχὴ μᾶς προσέφεραν τὴ θεολογία τους. Σὲ μιὰ ἐποχὴ ποὺ ἡ αἵρεση τοῦ Ἀρειανισμοῦ κατασπάραζε τὴν Ἐκκλησία πα­ρα­σύρον­τας καὶ πολλοὺς ἐπισκόπους, ἐ­κεῖνοι στάθηκαν βράχοι στὰ μανιασμένα κύματα τῶν αἱρέσεων, προσευχόμενοι. Μὲ τὸν φωτισμὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀνέλυαν βαθύτατα τὰ δόγματα τῆς Ἐκκλησίας γιὰ τὴν Τριαδικότητα τοῦ Θεοῦ καὶ τὴ θεότητα τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. 
    Ἀπαύγασμα τῶν προσευχῶν τους εἶ­ναι καὶ τὰ ἱερὰ κείμενα τῶν θείων Λειτουργιῶν, ποὺ καὶ οἱ τρεῖς ἀξιώθηκαν νὰ συγγράψουν. Μέσα ἀπὸ τὶς εὐχὲς τῆς Λει­τουργίας καταλαβαίνουμε τὸ μυστικό τους βάθος καὶ τὸν πλοῦτο τῆς διαρκῶς προσ­ευχόμενης ψυχῆς τους. Ζοῦ­σαν τὴ θεία Λειτουργία, ἐνεπνέοντο ἀπὸ αὐτὴν καὶ ἐνέπνεαν ὅσους τοὺς ἔζησαν ὡς λειτουργοὺς τοῦ ἱεροῦ Θυσιαστηρίου.
    Αὐτοὶ ποὺ γεννήθηκαν, ἀνατράφηκαν, ἐργάσθηκαν, θεολόγησαν μὲ προσ­ευχὴ καὶ συνέγραψαν πλῆθος προσευχῶν, ἀ­ναχώρησαν ἀπὸ τὸν μάταιο αὐτὸ κόσμο μὲ λόγια προσευχῆς στὰ χείλη. Χαρακτηριστικὸ τὸ παράδει­γμα τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου, ποὺ ἐπισφραγίζει τὴν ἐπίγεια πορεία του μὲ τὰ δοξολογητικὰ λόγια: «Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκεν».
    Δυστυχῶς στὴν ἐποχή μας ἡ ἑορτή τους συνεχῶς ὑποβαθμίζεται, καὶ ἐπιθυμία πολλῶν εἶναι νὰ καταρ­γηθεῖ, οἱ ἐκδηλώσεις πρὸς τιμήν τους εἶναι ἐλάχιστες κι αὐτὲς τυπικές, τὰ ὀνόματά τους δύσκολα ἀκούον­ται, καὶ τὰ πρόσωπά τους δὲν προβάλλονται πιὰ ὡς πρότυπα ζωῆς γιὰ μικροὺς καὶ μεγάλους. 
    Αὐτοὶ ὅμως παραμένουν μεγάλοι, δυ­νατοί, Ἅγιοι! Τὸ παράδειγμά τους πάν­τοτε θὰ ἐμπνέει, τὸ φῶς τους θὰ λάμπει, καὶ ἡ προσευχή τους θὰ μᾶς στηρίζει. 
    Ἂς γίνουν πρότυπα προσευχῆς γιὰ ὅ­­λους μας μὲ τὸ ἐξαίρετο παράδειγμά τους. Ν' ἀγαπήσουμε τὴν προ­σευχὴ καὶ σʼ αὐτὴ νὰ καταφεύγουμε πάντοτε, καὶ αὐτὴ νὰ εἶναι καὶ ἡ δική μας δύναμη καὶ ζωή!
 
Ορθόδοξο Περιοδικό "Ο ΣΩΤΗΡ"