ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΕΝΩΣΙΣ ΓΟΝΕΩΝ "Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΩΓΗ"

Λεωφόρος Σοφοκλῆ Βενιζέλου 130 Τ.Κ. 163 45 Ἡλιούπολη
Τηλέφωνο: 2109927961



Ἡ Γ.Ε. Χ. Α. εἶναι Πανελλήνιο Σωματεῑο μέ 60 τμήματα στίς περισσότερες πόλεις τῆς Ἑλλάδος καί στίς Συνοικίες τῆς περιοχῆς Ἀθηνῶν. Σκοπός της εἶναι ἡ τόνωσις τοῦ θρησκευτικοῦ φρονήματος τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ καί ἡ ἐνίσχυσις τοῦ θεσμοῦ τῆς Οἰκογενείας ὅπως αὐτός διαμορφώθηκε κάτω ἀπό τήν ἐπίδραση τῆς Ὀρθοδόξου Ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας. ὡς φορέα καί θεματοφύλακα τῶν Χριστιανικῶν καί Ἐθνικῶν παραδόσεων.

Γραφεῖα κεντρικοῦ: ὁδός Μαυρομιχάλη 32 (106 80) Ἀθήνα

Τηλ. & Fax: 210-3638793 E-mail: gexaathens@yahoo.gr

Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2016

Κάλαντα

 
 


Κάλαντα

Τα Κάλαντα αποτελούν δημοτικά ευχητικά και εγκωμιαστικά τραγούδια, που ψάλλονται εθιμικά κατ΄ έτος κυρίως την παραμονή μεγάλων θρησκευτικών Εορτών όπως των Χριστουγέννων, της Πρωτοχρονιάς (Αγ. Βασιλείου), των Θεοφανίων, ακόμη και των Βαΐων (ή Λαζάρου).
Διαφορετικού ύφους είναι εκείνα της Μεγάλης Παρασκευής, που είναι λυπητερά και κατανυκτικά.
Κύρια παραδοσιακά μουσικά όργανα, που συνοδεύουν τα κάλαντα είναι το τρίγωνο, το λαούτο, το νταούλι η τσαμπούνα, η φλογέρα. Και, φυσικά, οι χαριτωμένες φωνές των Καλαντιστών.. Στα Επτάνησα, με την αγαπητή τους πολυφωνία, χρησιμοποιούν και ακορντεόν και κιθάρες.
Σκοπός των τραγουδιών αυτών είναι η αναγγελία της Εορτής, που θα ανατείλει την επομένη και συνακόλουθα η ψυχική προετοιμασία των κατοίκων.
Τα κάλαντα ξεκινούν κυρίως με χαιρετισμό, στη συνέχεια αναγγέλλουν τη μεγάλη χριστιανική Εορτή που φθάνει, και καταλήγουν σε ευχές.
Μετά τα «χρόνια πολλά», που επισφραγίζουν τον ύμνο, έρχεται το φιλοδώρημα εκ μέρους του νοικοκύρη, είτε σε χρήματα, είτε σε προϊόντα. Σχετική είναι και η «κουλούρα», που οι νοικοκυρές έχουν ετοιμάσει.
Αυτά τα «φιλέματα», έχουν την έννοια «αποζημίωσης» για τον κόπο των καλαντιστών, αλλά και ενθάρρυνσης, να συνεχίσουν το έθιμο μέσα στα χρόνια, ένα έθιμο, που πήγασε απ'την ελληνορθόδοξη Παράδοση και αποδείχθηκε πραγματικά αξιαγάπητο και ψυχωφελές.
Χαρακτηριστικό στοιχείο των Καλάντων είναι η γλώσσα, στην οποία αυτά ψάλλονται, δηλ. η  καθαρεύουσα, πράγμα το οποίο φανερώνει την άμεση καταγωγή τους από τους Βυζαντινούς χρόνους τις Καλένδες του Ιανουαρίου που γιορτάζονταν με ιδιαίτερη λαμπρότητα.
Σε κάποια νησιά (του Αιγαίου κυρίως) πάνω στη μελωδία των Καλάντων και σε συνέχεια αυτών, ψάλλονται αυτοσχέδιοι στίχοι, ποου δίνουν συμβουλές προς τους άρχοντες ή και παρατηρήσεις για την συμπεριφορά τους και για τη διοίκηση που ασκούν, με σκωπτικό χαρακτήρα. Τέτοιες είναι και οι σχετικές «μαντινάδες» της Κρήτης και τα «κοτσάκια» της Νάξου.



Κεφαλονίτικα κάλαντα πρωτοχρονιάς

Άγιος Βασίλης έρχεται Γενάρης ξημερώνει
ο μήνας που μας έρχεται το χρόνο φανερώνει.
Τραλαλά...
Την άδεια γυρεύουμε στο σπίτι σας να μπούμε
τον άγιο με όργανα και με φωνές να πούμε.
Τραλαλά...
Εκοίταξα στον ουρανό και είδα δυο λαμπάδες
και με το καλωσόρισες καλές σας εορτάδες
Τραλαλά...
Και πάλι ξανακοίταξα και είδα δυο στεφάνια
και με το καληνύχτισμα καλά σας Θεοφάνια.
Τραλαλά...
 
Ας την καλησπερίσουμε τούτην την φαμελίαν
ο Θεός να την πολυχρονά και να' χει την υγείαν.
Βασίλειε θαυματουργέ, ήλθα να σε παινέσω
που στων αγγέλων το χορό βρίσκεσαι εν τω μέσω.
Της Καισαρείας γέννημα, βλαστός Καππαδοκίας
και ποιητής και τελεστής της θείας Λειτουργίας.
Κάμνω λοιπόν καλήν αρχήν επαίνους να συνθέσω
τον Άγιον Βασίλειον για να τον επαινέσω.
Να σας ειπώ τα θαύματα, που έκαμε ατός του,
με του Θεού τη δύναμη, που ήταν βοηθός του.
Από το βιβλίο του Νίκου Πακτίτη: «Κερκυραϊκά Δημοτικά Τραγούδια», Αθήνα 1989.
 


Κρητικές Μαντινάδες και Ευχές για το Νέο Έτος

Ο νέος χρόνος εύχομαι πολλές χαρές να δώσει,
κι αν ήταν λίγες του παλιού, να του τις συμπληρώσει..
Σου δίνω μόνο δυο ευχές για τον καινούργιο χρόνο,
πάμπλουτος νάσαι στη χαρά και πάμφτωχος στον πόνο.
Τη μέρα της Πρωτοχρονιας χίλιες ευχές χαρίζω,
κι ο χρόνος τούτος να σε βρει χαρούμενα ελπίζω.
Τη μέρα τη Πρωτοχρονιά χίλιες ευχες χαρίζω,
σε φίλους που τους αγαπώ και τους υπολογίζω.
Φύγανε τα Χριστούγεννα και ο χρόνος πάλι αλλάζει
Εύχομαι να κρατά πολλές χαρες να σας μοιράζει!
 
Όσες ευχές απλόχερα οι άλλοι θα σας πούνε,
εγώ ευχή σας εύχομαι αληθινές να βγούνε.
Τίνος λαού αλφάβητο, τί λέξεις να ταιριάξω,
για να χωρέσουν οι ευχές, που θέλω να σου γράψω.
Όσα λουλούδια ανθίζουνε στην Κρήτη κάθε χρόνο,
τόσες ευχές σας εύχομαι για τον καινούργιο χρόνο.
Τώρα, που άλλαξε η χρονιά και ευχές ο κόσμος δίδει,
εύχομαι κάθε ονειρο αληθινό να γίνει.
 

Προβολή άρθρου...

Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2016

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

 
 
 
 
Σήμερον ο Χριστός, εν Βηθλεέμ γεννάται εκ
Παρθένου. Σήμερον ο άναρχος άρχεται, καί ο Λόγος σαρκούται. Αι δυνάμεις τών ουρανών αγάλλονται, 
καί η γή σύν τοίς ανθρώποις ευφραίνεται, 
οι Μάγοι τά δώρα προσφέρουσιν,
οι Ποιμένες τό θαύμα κηρύττουσιν, ημείς δέ
ακαταπαύστως βοώμεν. Δόξα εν υψίστοις
Θεώ, καί επί γής ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία.
 
 

Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2016

Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2016

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΘΗΚΑ ΣΗΜΕΡΑ!

Πώς να στο ψάλλω όπως το θέλω,
Πλάστη δικέ μου και του κόσμου!
Μέσα μου ανέκφραστοι είναι οι πόθοι!

Κι έπρεπε να 'χω άρπες αγγέλων,
ήχο να κάνω και σκοπό μου,
ότι για Σε η ψυχή μου νοιώθει!

Το πιο καλό δοξαστικό μου,
θα μένει αυτό, που δεν ειπώθη!
                                                    Γ. ΒΕΡΙΤΗΣ

Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2016

«Μακάριοι οἱ ἐλεήμονες...»

 
 
«Μακάριοι οἱ ἐλεήμονες...»Ὁ θεῖος Διδάσκαλος στὸν πέμπτο «μα­­καρισμὸ» τῆς ἐπὶ τοῦ Ὄρους ὁμιλίας Του μακαρίζει τοὺς ἐλεήμονες: «Μακάριοι οἱ ἐλεήμονες, ὅτι αὐτοὶ ἐλεηθήσονται» (Ματθ. ε΄ 7). Μακάριοι εἶ­ναι οἱ σπλαχνικοὶ καὶ ἐπιεικεῖς, ποὺ συμ­πονοῦν τοὺς συνανθρώπους τους στὴ δυσ­τυχία τους, διότι αὐτοὶ θὰ ἐλεηθοῦν ἀπὸ τὸν Θεὸ τὴν ἡμέρα τῆς Κρίσεως.
 
Τὸ μεγαλεῖο τοῦ νὰ ἐλεεῖ κανεὶς τὸν συνάνθρωπό του, οἱ ἄνθρωποι τῆς ἐπο­χῆς μας δὲν μποροῦν νὰ τὸ κατανοήσουν, διότι ζοῦν ἐγωκεντρικά. Οἱ ἄνθρωποι τοῦ κόσμου θεωροῦν εὐτυχισμένους αὐτοὺς ποὺ λαμβάνουν κι ὄχι αὐτοὺς ποὺ δίνουν. Ἀλλὰ ὁ θεῖος Διδάσκαλος μὲ τὸν ἀδιάψευστο λόγο Του μᾶς βεβαιώνει ὅτι μακάριοι εἶναι αὐτοὶ ποὺ ἐλεοῦν τοὺς ἐμπερίστατους συνανθρώπους τους.
Ἀλλὰ τί εἶναι ἡ ἐλεημοσύνη καὶ τί ἀ­­μοιβὲς ἐπιφυλάσσει ὁ Κύριος στοὺς ἐλεήμονες;
Ἐλεημοσύνη δὲν εἶναι μόνο ἡ χρηματικὴ βοήθεια, ἀλλὰ ἡ σπλαχνικὴ μετάδοση κάθε καλοῦ καὶ ἀγαθοῦ· ἡ πρόθυμη συμπαράσταση σὲ ὁποιαδήποτε ἀνάγκη τοῦ πλησίον μας, ὑλικὴ καὶ πνευματική.
Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος σημειώνει ὅτι ἡ ἐλεημοσύνη «οὐκ ἐν χρήμασι γίνεται μόνον, ἀλλὰ καὶ ἐν πράγμασιν» (PG 60, 196). Κι ἀκόμη προσθέτει ὅτι εἶναι «ποικίλος ὁ τῆς ἐλεημοσύνης τρόπος καὶ πλατεῖα αὕτη ἡ ἐντολή» (PG 57, 227). Ἡ ἐλεημοσύνη ἔχει πολλὲς μορφὲς καὶ ἐκδηλώσεις, ὑλικὲς καὶ πνευματικές, ἀ­­νάλογες πρὸς τὸ βάθος καὶ τὸ πλάτος τῆς ἀγάπης τοῦ ἐλεήμονος. Ἀσκεῖται μὲ πολλοὺς καὶ ποικίλους τρόπους. Ἔχει πολὺ πλατιὰ ἐφαρμογὴ αὐτὴ ἡ ἐντολή.
Μποροῦμε νὰ ἐλεοῦμε προστατεύοντας κάποιον ποὺ εἶναι ἀνήμπορος. Μποροῦμε νὰ ἐνισχύουμε ἄλλον ποὺ βρίσκεται σὲ δυσκολία ἢ νὰ συμβουλεύουμε ἐκεῖνον ποὺ ἔχει ἀνάγκη καθοδηγήσεως. Ἂν ὁ ἄλλος πεινάει καὶ μοιρασθοῦμε μαζί του τὸ λιτὸ φαγητό μας, τοῦ προσφέρουμε ἐλεημοσύνη. Ἂν διψάει καὶ τοῦ δώσουμε λίγο νερὸ νὰ ξεδιψάσει, τοῦ προσφέρουμε ἐλεημοσύνη. Ἂν εἶναι ξένος καὶ τὸν φιλοξενήσουμε, τοῦ προσ­φέρουμε ἐλεημοσύνη. Ἂν εἶναι γυμνὸς καὶ τὸν ντύσουμε, τοῦ προσφέρουμε ἐλεημοσύνη. Ἂν εἶναι ἀσθενὴς ἢ φυλακισμένος καὶ τὸν ἐπισκεφθοῦμε, τοῦ προσ­φέρουμε ἐλεημοσύνη.
Καὶ ἡ «καῦσις τῆς καρδίας ὑπὲρ ὅλης τῆς κτίσεως», ὅπως λέει ὁ ὅσιος Ἰσαὰκ ὁ Σύρος, εἶναι ὕψιστη μορφὴ ἐλεημοσύνης. Ὅπως καὶ ἡ θερμὴ προσευχή μας «ὑπὲρ πλεόντων, νοσούντων, καμνόν­των, αἰχμαλώτων...» εἶναι ἐλεημοσύνη.
Ἐπίσης ἐλεοῦμε, ὅταν βοηθοῦμε ἕνα χωρισμένο ἀνδρόγυνο νὰ συμφιλιωθεῖ· ὅταν βοηθοῦμε τὸν ὑποδουλωμένο στὸ πάθος, ποὺ τὸν βασανίζει, νὰ ἐλευθερωθεῖ· ὅταν στηρίζουμε τοὺς νέους στὸν ἅγιο φόβο τοῦ Θεοῦ· ὅταν παρηγοροῦμε τοὺς πενθοῦντες· ὅταν συγχωροῦμε· ὅταν βοηθοῦμε μιὰ πλανεμένη ψυχὴ νὰ σωθεῖ!
Ἀπὸ τὰ παραδείγματα ποὺ ἐπιλεκτικὰ ἀναφέρθηκαν, γίνεται κατανοητὸ ὅτι ὑ­­πάρχει εὐρύτατο πεδίο ἀσκήσεως τῆς ἐλεημοσύνης. Τὰ περιστατικὰ ποὺ παρουσιάζονται μπροστά μας εἶναι πάρα πολλά. Ὅσοι ἔχουν φιλάνθρωπα αἰσθήματα, δὲν τὰ προσπερνοῦν βιαστικά, ἀλ­­λὰ βλέπουν τὸν ἐμπερίστατο συνάνθρωπο μὲ βλέμμα συμπαθείας, μὲ συμ­πονετικὴ καρδιά, καὶ κατὰ τὸ μέτρο τοῦ δυνατοῦ ἐκδηλώνουν θυσιαστικὴ τὴν ἀ­­γάπη τους.
Σημειώνει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος ὅτι ὅσοι ἔχουν «φιλάνθρωπον γνώμην», συμπονετικὴ διάθεση, ἂν ἔχουν χρήματα, δὲν θὰ τὰ λυπηθοῦν, ἀλλὰ θὰ δώσουν ἄφθονα ἐκεῖ ποὺ χρειάζεται· ἂν δοῦν κάποιον σὲ συμφορές, δὲν θὰ τὸν προσπεράσουν, ἀλλὰ θὰ κλάψουν καὶ θὰ θρηνήσουν μαζί του· ἂν συναντήσουν κάποιον ἀδικημένο, δὲν θὰ ἀδια­φορήσουν, ἀλλὰ θὰ τὸν προστατεύσουν ἀδελφικά· ἂν δοῦν κάποιον ποὺ τὸν κακομεταχειρίζονται, δὲν θὰ ποῦν: ἐμένα τί μὲ νοιάζει; ἀλλὰ θὰ ἁπλώσουν τὸ χέρι τους γιὰ βοήθεια (ΕΠΕ 17, 430).
Μὲ δυὸ λόγια, οἱ ἐλεήμονες σκορπίζουν ἁπλόχερα τὰ δῶρα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, ἐφαρμόζοντας τὸν ψαλμικὸ στίχο: «Ἐσκόρπισεν, ἔδωκε τοῖς πένησιν» (Ψαλ. ρια΄ [111] 9). Ἀλλὰ τὸ παράδοξο εἶναι ὅτι, ἐνῶ μοιράζουν τὰ ἀγαθά τους, αὐτὰ δὲν λιγοστεύουν, ἀλλὰ γίνονται περισσότερα. Αὐτοὶ φροντίζουν μὲ ἀδελφικὴ ἀγάπη γιὰ τοὺς ἄλλους καὶ ὁ Θεὸς φροντίζει μὲ πατρικὴ ἀγάπη γι᾿ αὐτούς. «Ὁ ἐλεῶν πτωχόν, ἔχει τὸν Θεὸν μεριμνῶντα περὶ αὐτοῦ», σημειώνει ὁ ὅσιος Ἰσαὰκ ὁ Σύρος (Ἀσκητικά, Λόγος ε΄).
Ἡ ἀμοιβὴ τοῦ Θεοῦ πρὸς τοὺς ἐλεήμονες δὲν εἶναι ποτὲ ἴδια μὲ τὴ δική τους μικρὴ προσφορά, ἀλλὰ ἀσυγκρίτως με­γαλύτερη. Τὰ δικά μας δῶρα, ὅταν ἐλεοῦμε, εἶναι «πηλὸς καὶ χόρτος μαραινόμενος», ἐνῶ τὰ δῶρα τοῦ Θεοῦ εἶναι «οὐράνια καὶ ἄφθαρτα». «Ἐρρύσασθέ με», λέει ὁ Κύριος, «ἀπὸ δεσμωτηρίου, ἐπεσκέψασθέ με ἀσθενοῦντα, ἐλύσατέ μου τὸν λιμὸν καὶ τὴν δίψαν, ἐνίψατέ μου τοὺς πόδας, ἐθερμάνατέ με ριγοῦντα· ἰδοὺ χαρίζομαι ὑμῖν τὸν κόλπον τοῦ Ἀ­­βραάμ. Ἔλαβον πηλόν, δίδωμι μαργαρίτας· ἔλαβον χόρτον, δίδωμι χρυσόν» (Ἰωάννου Χρυσοστόμου, PG 60, 703).
Φαίνεται πολὺ καθαρὰ στὴ φράση αὐ­­τὴ τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου ὅτι μὲ τὴν ἐλεημοσύνη δίνουμε λίγα καὶ παίρνουμε πολλά. Προσφέρουμε μικρὰ καὶ λαμβάνουμε μεγάλα. Δίνουμε ὑλικὰ καὶ παίρνουμε πνευματικά. Προσφέρουμε φθαρ­τὰ καὶ λαμβάνουμε ἄφθαρτα.
Ἡ ἀσυγκρίτως μεγαλύτερη ἀμοιβὴ τοῦ Θεοῦ πρὸς τοὺς ἐλεήμονες εἶναι τὸ μέγα καὶ πλούσιο ἔλεός Του: ἡ ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν μας, ὁ ἐξαγιασμὸς τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματός μας, ἡ κληρονομία τῆς θείας Βασιλείας Του. Ὅλα ὅσα κάνουμε ἀπὸ ἀγάπη γιὰ τοὺς ἄλλους, ὁ Κύριος θὰ τὰ ὑπολογίσει ὅτι τὰ κάναμε σ᾿ Αὐτὸν τὸν Ἴδιο, τὸν Θεό μας, καὶ θὰ μᾶς ἀμείψει γι᾿ αὐτά. Οἱ ἐλεήμονες τότε θὰ ἀκούσουν τὸν ἀγωνοθέτη Κύριο νὰ τοὺς λέει: «Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου» (Ματθ. κε΄ [25] 34). Ὁποία χαρὰ τότε, ὁποία δόξα, ὁποία μακαριότης!
Ορθόδοξο Περιοδικό "Ο ΣΩΤΗΡ"

Προβολή άρθρου...

Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2016

Μόνο ἔτσι ἡσυχάζουμε...



Στ μέρη τς Καισαρείας βρίσκεται πόστολος τν θνν Παλος. Στ σπίτι το Φιλίππου, νς κ τν πτ διακόνων. Εαγγελίζεται τν λόγο το Θεο. Κηρύττει…
Στὰ μέρη τῆς Καισαρείας βρίσκεται ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν Παῦλος. Στὸ σπίτι τοῦ Φιλίππου, ἑνὸς ἐκ τῶν ἑπτὰ διακόνων. Εὐαγγελίζεται τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ. Κηρύττει τὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ. Ξαφνικὰ τὸν ἐπισκέπτεται ἕνας προφήτης, ὁ Ἄγαβος. Αὐτὸς πῆρε τὴ ζώνη τοῦ Παύλου καὶ ἔδεσε μ’ αὐτὴν τὰ πόδια καὶ τὰ χέρια του καὶ εἶπε: «Αὐτὰ λέει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα: Τὸν ἄνδρα στὸν ὁποῖο ἀνήκει ἡ ζώνη αὐτή, θὰ τὸν δέσουν στὴν Ἱερουσαλὴμ οἱ Ἰουδαῖοι ἔτσι ὅπως εἶμαι τώρα δεμένος ἐγώ, καὶ θὰ τὸν παραδώσουν στὰ χέρια τῶν εἰδωλολατρῶν Ρωμαίων».
Οἱ Χριστιανοὶ ἄκουσαν μὲ ἔκπληξη κι ἀπορία τὰ λεγόμενα τοῦ προφήτη. Ταράχθηκαν, ξέσπασαν σὲ δάκρυα καὶ θερμὲς ἱκεσίες πρὸς τὸν Παῦλο. Τὸν παρακάλεσαν ν’ ἀλλάξει τὸ σχέδιό του καὶ νὰ μὴν προχωρήσει στὰ Ἰεροσόλυμα. Τότε ὁ Παῦλος ἀποκρίθηκε:
–Γιατί κλαῖτε καὶ μὲ τὰ δάκρυά σας μοῦ συντρίβετε τὴν καρδιά; Δὲν πρόκειται νὰ πετύχετε τίποτε μὲ τὰ κλάματά σας. Διότι ἐγὼ εἶμαι ἕτοιμος ὄχι μόνο νὰ δεθῶ, ἀλλὰ καὶ νὰ πεθάνω στὰ Ἱεροσόλυμα γιὰ τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ. «Τί ποιεῖτε κλαίοντες καὶ συνθρύπτοντές μου τὴν καρδίαν; ἐγὼ γὰρ οὐ μόνον δεθῆναι, ἀλλὰ καὶ ἀποθανεῖν εἰς Ἱερουσαλὴμ ἑτοίμως ἔχω ὑπὲρ τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ».
Κι ἐπειδὴ ὁ Παῦλος δὲν πειθόταν, σημειώνει ὁ ἱερὸς συγγραφέας τῶν Πράξεων τῶν Ἀποστόλων, σιωπήσαμε καὶ εἰρηνεύσαμε λέγοντας: Τοῦ Κυρίου τὸ θέλημα ἂς γίνει. «Μὴ πειθομένου δὲ αὐτοῦ ἡσυχάσαμεν εἰπόντες· τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου γινέσθω» (Πράξ. κα΄ [21] 8-14).
Προσπάθησαν οἱ πιστοὶ νὰ μεταπείσουν τὸν Παῦλο, ἀλλὰ μάταιες οἱ προσ­πάθειές τους. Ὁ Παῦλος σταθερὸς προχωρεῖ μὲ τέλεια αὐταπάρνηση στὸ δρόμο τοῦ καθήκοντος καὶ ἕτοιμος νὰ θυσιασθεῖ, ἂν χρειασθεῖ. Οἱ πιστοὶ θαύμαζαν τὴν ἡρωικὴ στάση τοῦ Ἀποστόλου καὶ διδασκάλου τους, ἀλλὰ ἔνιωθαν καὶ τὴν ἀνάγκη νὰ παραμείνει ζωντανὸς κοντά τους γιὰ νὰ τοὺς διδάσκει καὶ καθοδηγεῖ. Ἡσύχασαν, ἠρέμησαν, ὅταν ἀποφάσισαν νὰ ἐμπιστευθοῦν τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἂς γίνει τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ!
Μιλᾶ πολὺ δυνατὰ μέσα μας τὸ παράδειγμα τῶν Χριστιανῶν, μαθητῶν τοῦ ἀποστόλου Παύλου. Τὰ λόγια τους μᾶς ἀναπαύουν, καθὼς ἔρχονται στὸ νοῦ μας, ὅταν βρισκόμαστε σὲ παρόμοιες καταστάσεις.
Ὅταν τὰ σχέδιά μας βλέπουμε ν’ ἀλλάζουν, ὅταν οἱ στόχοι μας καὶ οἱ ἐπιθυμίες μας δὲν ἱκανοποιοῦνται ὅπως θέλαμε, ὅταν μὲ τὸ ἀνθρώπινο μυαλό μας ἀλλιῶς τὰ εἴχαμε ὑπολογίσει καὶ διαφορετικὰ ἐξελίσσονται. Μιὰ ἀσθένεια, ἕνα ἀτύχημα, ἕνας ἀπροσδόκητος θάνατος, μιὰ ἀποτυχία, ἀλλάζουν τὴ ροὴ τῶν πραγμάτων. Τότε;...
Τότε ἂς μὴν ταραζόμαστε, ἂς μὴ θορυβούμαστε πανικόβλητοι. Ἀλλὰ νὰ ἡσυχάζουμε, νὰ εἰρηνεύουμε καὶ νὰ ἀφήνουμε νὰ μᾶς φανερώσει ὁ ἅγιος Θεὸς τὸ θέλημά Του. Νὰ μᾶς ἀποκαλύψει τί θέλει, τί ἔχει στὸ πάνσοφο σχέδιο τῆς ἀγάπης Του γιὰ μᾶς. Εἶναι εὐκαιρία νὰ ἐμπιστευθοῦμε τὸ θέλημά του. Μᾶς δίνεται ἡ ἀφορμὴ νὰ σκεφθοῦμε πὼς Ἐκεῖνος, ὁ Θεὸς καὶ Δημιουργός μας, ἔχει τὸ σχέδιό Του. Τὰ ἐπιτρέπει ὅλα μὲ βάση τὸ αἰώνιο συμφέρον τῆς ψυχῆς μας. Μόνο ἔτσι ἡσυχάζουμε πραγματικά, ὅταν ἐμπιστευόμαστε ἀπόλυτα τὴ ζωή μας στὴν πρόνοια καὶ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.
Ὁ ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης συμβούλευε σχετικά: «Μεγάλη ὑπόθεση νὰ ἀφήνεται κανεὶς στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ! Οἱ ἄνθρωποι βάζουν στόχους καὶ προσπαθοῦν νὰ τοὺς ἐπιτύχουν, χωρὶς νὰ ἀφουγ­κράζονται ποιὸ εἶναι τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ χωρὶς νὰ συμμορφώνονται πρὸς αὐ­τό. Πρέπει νὰ ἀφεθοῦμε μὲ ἐμπιστοσύνη στὸν Θεὸ νὰ κατευθύνει τὰ πράγματα καὶ ἐμεῖς νὰ κάνουμε τὸ χρέος μας μὲ φιλότιμο. Ἂν ὁ ἄνθρωπος δὲν ἐμπιστευθεῖ τὸν Θεό, ὥστε νὰ ἐγκαταλείψη τελείως τὸν ἑαυτό του στὰ χέρια Του, θὰ βασανίζεται. Οἱ ἄνθρωποι συνήθως καταφεύγουν πρῶτα στὴν ἀνθρώπινη παρηγοριὰ καί, ὅταν ἀπογοητευθοῦν ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, τότε καταφεύγουν στὸν Θεό. Ἂν ὅμως θέλουμε νὰ μὴ βασανιζόμαστε, νὰ ζητοῦμε τὴν θεία παρηγοριά, γιατὶ αὐτὴ εἶναι καὶ ἡ μόνη ἀληθινὴ παρηγοριά. Δὲν φθάνει ἡ πίστη στὸν Θεό· χρειάζεται καὶ ἡ ἐμπιστοσύνη στὸν Θεό. Ἡ ἐμπιστοσύνη μας στὸν Θεὸ μέχρι θανάτου, καὶ τότε βλέπουμε καθαρὰ τὸ χέρι τοῦ Θεοῦ ποὺ μᾶς σώζει. Ὅταν ἀναθέτουμε τὸ μέλλον μας στὸν Θεό, Τὸν ‟ὑποχρεώνουμε” νὰ μᾶς βοηθήση» (Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι, τόμ. Β΄: Πνευματικὴ Ἀφύπνιση, σελ. 152).
Στὶς δυσκολίες τῶν καιρῶν μας μᾶς χρειάζεται αὐτὴ ἡ ἀπόλυτη καὶ γεμάτη ἐμπιστοσύνη ἀνάθεση τῶν θεμάτων μας στὸν πανάγαθο καὶ πάνσοφο Θεὸ καὶ Πατέρα μας. Μόνο ἔτσι θὰ ἡσυχάζουμε...
Προβολή άρθρου...