1. Δεν θα πω αυτή τη
λέξη, γιατί πληγώνει.
2. Δεν θα υπενθυμίζω
εκείνο το γεγονός, γιατί στενοχωρεί.
3. Δεν θα
1. Δεν θα πω αυτή τη
λέξη, γιατί πληγώνει.
2. Δεν θα υπενθυμίζω
εκείνο το γεγονός, γιατί στενοχωρεί.
3. Δεν θα
Τη ζήλεψα...Φαινόταν τόσο χαρούμενη...
Καί ευχήθηκα να ήμουν και εγώ τόσο όμορφος.
Όταν σηκώθηκε να κατέβει, την είδα να περπατάει
κουτσαίνοντας στο διάδρομο, είχε ένα πόδι και περπατούσε με δεκανίκι.
Αλλά καθώς
περπατούσε...τι χαμόγελο!
Θεέ μου
Ένας πανεπιστημιακός καθηγητής σε ένα ινστιτούτο υψηλού επιπέδου προκάλεσε τους σπουδαστές του με αυτήν την ερώτηση: «Είναι ο Θεός ο δημιουργός των πάντων;».
Ένας σπουδαστής απάντησε θαρραλέα: «Ναι!
Ο Θεός δημιούργησε τα πάντα».
Ο καθηγητής συνέχισε: «Εάν ο Θεός δημιούργησε τα
πάντα,συνεπάγεται ότι δημιούργησε και το Κακό.
Δεδομένου ότι το Κακό υπάρχει και αφού οι πράξεις
μας καθορίζουν ποιοι είμαστε,μπορούμε να υποθέσουμε ότι ο Θεός είναι κακός».
Ο σπουδαστής έμεινε σιωπηλός και δεν αποκρίθηκε στο
υποθετικό συμπέρασμα του καθηγητή.
Ο καθηγητής, αρκετά ευτυχής με τον εαυτό
του, καυχήθηκε στους σπουδαστές ότι είχε αποδείξει ακόμα μια φορά ότι η
χριστιανική πίστη ήταν ένας μύθος.
Ένας άλλος σπουδαστής σήκωσε το χέρι του και είπε:
«Μπορώ να σας υποβάλω μία ερώτηση,κύριε καθηγητά;»…
«Φυσικά»,
Απάντησε ο καθηγητής.
Ο σπουδαστής σηκώθηκε όρθιος και ρώτησε: «Κύριε καθηγητά, το κρύο υπάρχει;»
Χρειάζεται να βάλουμε στην ζωή μας την προσευχή.
Όχι έναν βιαστικό σταυρό και ένα «μασημένο» Πάτερ
ημών...
Αυτό δεν είναι προσευχή.
Αυτό δείχνει ότι δεν έχουμε διάθεση να συναντηθούμε
με τον Θεό, να Του μιλήσουμε, να μας μιλήσει.
Διαθέτουμε τον χρόνο μας σε πολλές περιττές ασχολίες
και δεν προσευχόμαστε.
Πνευματική προκοπή χωρίς προσευχή δεν μπορεί να υπάρξει, διότι
-Με θυμάστε;
-Όχι.
-Υπήρξα μαθητής σας.
-Τι κάνεις; Με τι ασχολείσαι;
-Έγινα κι εγώ δάσκαλος.
-Κρίνεις ότι είσαι καλός στη δουλειά σου;
-Η αλήθεια είναι πως ναι. Εσείς με εμπνεύσατε και ήθελα να σας μοιάσω.
Περίεργος ο ηλικιωμένος κύριος, ρωτά να μάθει, τι του έμεινε στο μυαλό και
τον ενέπνευσε σε τέτοιο βαθμό ώστε να θέλει να γίνει κι ο ίδιος δάσκαλος. Και ο
νεαρός του διηγείται την ακόλουθη ιστορία.
-Κάποια μέρα ένας συμμαθητής μου που ήταν και φίλος μου, ήλθε στην τάξη και
μου έδειξε ένα πανέμορφο καινούργιο ρολόι που είχε στην τσέπη του. Δεν άντεξα
στον πειρασμό και κάποια στιγμή του το έκλεψα. Σε λίγο, αντιλήφθηκε ότι το
ρολόι έλειπε από την τσέπη του και αμέσως ενημέρωσε τον δάσκαλο που μας δίδασκε
εκείνη την στιγμή στην τάξη, που ήσασταν εσείς.
Εσείς, λοιπόν,
Στις μέρες που ζούσε ο Άγιος παππά - Μπασιάς (+1888 η μνήμη του τιμάται 7 Ιουνίου), ζούσε στο Αργοστόλι μια αρχοντική και πολύ πλούσια οικογένεια, που αποτελείτο από τέσσερα άτομα, τον σύζυγο, την σύζυγο και δύο αγόρια.
Η οικογένεια αυτή
ήταν πολύ ευσεβής και ενάρετη και ακόμη περισσότερο η κυρία, της οποίας όλη της
η ζωή ήταν πλήρης αγαθοεργιών.
Μετά από λίγα χρόνια πέθανε ο άντρας και
Ήταν εκείνες τις μέρες μετά το Τσέρνομπιλ. Ο κόσμος ήταν
-Γιαγιά εδώ και τόσα χρόνια διαβάζεις την Αγια Γραφή...Θυμάσαι τίποτα;
-Οχι, δεν θυμάμαι, τίποτα.
-Τότε γιατί την διαβάζεις ξανά και ξανά;
Οφείλω μία συγνώμη στο Θεό για όσα μου χάρισε και
δεν τα χάρηκα.
Για εκείνα που μου έδωσε και δεν τα πήρα.
Μα κι γι’ αυτά που μου ζήτησε και δεν Του έδωσα.
Πάνω από όλα θέλω