ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΕΝΩΣΙΣ ΓΟΝΕΩΝ "Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΩΓΗ"

Λεωφόρος Σοφοκλῆ Βενιζέλου 130 Τ.Κ. 163 45 Ἡλιούπολη
Τηλέφωνο: 2109927961



Ἡ Γ.Ε. Χ. Α. εἶναι Πανελλήνιο Σωματεῑο μέ 60 τμήματα στίς περισσότερες πόλεις τῆς Ἑλλάδος καί στίς Συνοικίες τῆς περιοχῆς Ἀθηνῶν. Σκοπός της εἶναι ἡ τόνωσις τοῦ θρησκευτικοῦ φρονήματος τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ καί ἡ ἐνίσχυσις τοῦ θεσμοῦ τῆς Οἰκογενείας ὅπως αὐτός διαμορφώθηκε κάτω ἀπό τήν ἐπίδραση τῆς Ὀρθοδόξου Ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας. ὡς φορέα καί θεματοφύλακα τῶν Χριστιανικῶν καί Ἐθνικῶν παραδόσεων.

Γραφεῖα κεντρικοῦ: ὁδός Μαυρομιχάλη 32 (106 80) Ἀθήνα

Τηλ. & Fax: 210-3638793 E-mail: gexaathens@yahoo.gr

Παρασκευή 10 Μαΐου 2013

Ρωμαίους δ΄ 25 : "Ὅς (ὁ Κύριος) παρεδόθη διά τά παραπτώματα ἡμῶν καί ἠγέρθη διά τήν δικαίωσιν ἡμῶν".

  
ΚΕΙΜΕΝΟ
"Ὅς (ὁ Κύριος) παρεδόθη διά τά παραπτώματα ἡμῶν καί ἠγέρθη διά τήν δικαίωσιν ἡμῶν".
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
Ὁ ὁποῖος Χριστός παρεδόθη εἰς θάνατον διά τά ἁμαρτήματά μας καί ἀνέστη διά νά μᾶς κάμῃ δικαίους" (Ἀπό τήν "Καινή Διαθήκη μετά συντόμου ἑρμηνείας" τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα, ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ").
ΣΧΟΛΙΟ
Ἡ ἁμαρτία τῆς ἀνθρωπότητας ζητοῦσε τήν τιμωρία τοῦ ἔνοχου. Ὡς τέτοιος δέ ἔνοχος, ἔνοχος ὄχι στήν πραγματικότητα, γιατί ἦταν ὁ ἅγιος καί ὁ δίκαιος, παρουσιάστηκεν αὐθόρμητα ὁ Κύριος καί βάσταξε ὅλο τό βάρος τῆς τιμωρίας, πού ἄξιζε σέ κάθε ἁμαρτωλό. Μέ τό θάνατό του πλήρωσε τό χρέος τῶν ἁμαρτιῶν τῶν ἀνθρώπων. Ἐφ' ὅσον ὅμως ὁ Κύριος δέν ἦταν πραγματικά ἔνοχος, ἔπρεπε νά τοῦ δοθεῖ ἡ δίκαιη ἱκανοποίηση καί ἀποζημίωση. Τήν ἱκανοποίηση λοιπόν αὐτή ἔδωκε ὁ Οὐράνιος Πατήρ μέ τήν ἔνδοξη ἀνάσταση τοῦ Υἱοῦ του. Ἡ ἀνάσαταση ἀποκαθιστᾶ τόν ἀδίκως παθόντα Κύριο καί εἶναι φανερή ἀπόδειξη, ὅτι ὁ Πατήρ ὁ οὐράνιος δέχτηκε τή σταυρική του θυσία· τή δέχτηκε ὡς θυσία, πού πληρώνει τό χρέος τό δικό μας. Ἑπομένως ἡ ἀνάσταση τοῦ Κυρίου ἔχει καί αὐτή τή βαρυσήμαντη ἔννοια, ὅτι ἐπιβεβαιώνει τή δικαίωση καί τή σωτηρία, τήν ὁποία μᾶς χαρίζει διά τοῦ υἱοῦ Του ὁ Πατήρ ὁ Οὐράνιος. Ἐφ' ὅσον δέ ἀνέστη ὁ Κύριος, ἡ σωτηρία τοῦ κόσμου εἶναι βέβαιη καί ἀσφαλής. ( Ἀπό τό βιβλίο "Ἀπό τήν πηγήν τῆς ἀληθείας", ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ").

Πέμπτη 9 Μαΐου 2013

Α΄ Κορινθίους ιε΄ 20 : Νυνί δέ Χριστός ἐγήγερται ἐκ νεκρῶν, ἀπαρχή τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο".

 
ΚΕΙΜΕΝΟ
" Νυνί δέ Χριστός ἐγήγερται ἐκ νεκρῶν, ἀπαρχή τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο".
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
"Ἀλλ' ὄχι· δέν εἴμεθα οἱ ἐλεεινότεροι ἀπό τούς ἀνθρώπους. Διότι τώρα ὁ Χριστός ἀνέστη ἐκ νεκρῶν. Ὅπως οἱ πρώϊμοι καρποί, πού ὡριμάζουν προτήτερα ἀπό τούς ἄλλους καί μᾶς προαναγγέλλουν, ὅτι θά ἐπακολουθήσῃ καί ὁλόκληρος ἡ συγκομιδή, ἔτσι καί ὁ Χριστός, ἀνέστη πρῶτος ἀπό τούς ἄλλους καί βεβαιώνει μέ τήν Ἀνάστασίν του, ὅτι θά ἀκολουθήσῃ ἔπειτα ἡ ἀνάστασις καί τῶν ἄλλων ἀποθαμένων" (Ἀπό τήν "Καινή Διαθήκη μετά συντόμου ἑρμηνείας" τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα, ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ").
ΣΧΟΛΙΟ
Ἡ ἔνδοξη Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου εἶναι ἐγγύηση καί ἀρχή γιά τήν πραγματοποίηση μιᾶς μεγάλης ὑπόσχεσης τοῦ Θεοῦ. Ἀναστήθηκε ὁ Κύριος σέ νέα ζωή, γιά νά ἐξασφαλίσει καί γιά ἐμᾶς τό δικαιώμα τῆς αἰώνιας ζωῆς. Ἡ δική Του Ἀνάσταση εἶναι προμήνυμα τῆς ἀνάστασης ὅλων τῶν ἰδικῶν του. Ὅπως Ἐκεῖνος πέθανε, καί ὅλοι θά πεθάνουμε. Ἀλλ' ὅπως Ἐκεῖνος καί ἀναστήθηκε, ὁμοίως θά ἀναστηθοῦν καί ὅλοι ὅσοι πίστεψαν σ' Αὐτόν. Ὁ Κύριος εἶναι ἡ κεφαλή τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας· ὅλοι δέ οἱ χριστιανοί εἶναι τά μέλη τοῦ σώματος αὐτοῦ. Ἐφόσον λοιπόν ἠ κεφαλή ἀναστήθηκε καί ἔχει ζωή, φυσική συνέπεια εἶναι ὅτι καί τά μέλη θά ζωογονηθοῦν ἀπό τήν κεφαλή καί θά ἔχουν ζωή. Πρῶτος ἀναστήθηκε ὁ Κύριος, γιά νά θέσει σέ ἐφαρμογή τό νόμο τῆς ἀνάστασης τῶν νεκρῶν. Δέν ἁρμόζει λοιπόν ἀπαρηγόρητο πένθος γιά τό θάνατο τῶν χριστιανῶν. Πίσω ἀπό τό θάνατο εἶναι ἑτοιμασμένη ἡ νέα ζωή, ζωή αἰώνια, ζωή χαρᾶς καί εὐτυχίας παντοτινῆς (Ἀπό τό βιβλίο "Ἀπό τήν πηγήν τῆς ἀληθείας", ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ").

Τετάρτη 8 Μαΐου 2013

Λουκά κδ΄46 : "Καί εἶπεν αὐτοῖς ὅτι οὕτω γέγραπται καί οὕτως ἔδει παθεῖν τόν Χριστόν καί ἀναστῆναι ἐκ νεκρῶν τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ".

ΚΕΙΜΕΝΟ
"Καί εἶπεν αὐτοῖς ὅτι οὕτω γέγραπται καί οὕτως ἔδει παθεῖν τόν Χριστόν καί ἀναστῆναι ἐκ νεκρῶν τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ".
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
"Καί ἀφοῦ ἀνέπτυξεν εἰς αὐτούς τάς κυριωτέρας προφητείας, τούς εἶπεν, ὅτι ἔτσι ἔχει γραφῆ προφητικῶς εἰς τάς Γραφάς, καί ἔτσι ἔπρεπε σύμφωνα μέ τάς προφητείας αὐτάς νά πάθῃ ὁ Χριστός καί νά ἀναστηθῇ τήν τρίτην ἀπό τοῦ θανάτου του ἡμέραν" (Ἀπό τήν "Καινή Διαθήκη μετά συντόμου ἑρμηνείας" τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα, ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ").
ΣΧΟΛΙΟ
Μετά τό θάνατο ἡ ζωή. Μετά τά φρικτά παθήματα ἡ χαρά τῆς ἐνδόξου Ἀναστάσεως. Χριστός Ἀνέστη. Οἱ φύλακες τοῦ τάφου τό ὁμολόγησαν. Ὁ τάφος τό ἐμαρτύρησεν. Οἱ Μυροφόρες τό διαλάλησαν. Οἱ Ἀπόστολοι τό κηρύττουν. Καί οἱ πιστοί ὅλων τῶν αἰώνων τό πανηγυρίζουν μέ χαρά καί μέ ἀγαλλίαση. Ναί, ἦταν ἀνάγκη νά πάθει προηγουμένως ὁ Κύριος. Ἦταν ἀνάγκη νά σταυρωθεῖ καί νά ἀποθάνει γιά τή δική μας σωτηρία, σύμφωνα μέ ὅσα εἶχαν προείπει οἱ θεόπνευστοι προφῆτες. Ἀλλά πάλι ὁ ἴδιος εἶχε προείπει καί τό καταπληκτικό θαῦμα τῆς Ἀναστάσεώς Του. Καί πράγματι ὁ Κύριος, κατά τήν τρίτη ἡμέρα μετά τό θάνατό του, ἀναστήθηκε, ὡς Θεός παντοδύναμος. Σκορπίζει λοιπόν τή χαρά τῆς νίκης σ' ὅλους τούς πιστούς του. Καί ἡ νίκη του κατά τοῦ θανάτου εἶναι ἐγγύηση τῆς νίκης, τήν ὁποία ὅλοι οἱ χριστιανοί καλοῦνται νά ἐπαναλάβουν. Μέ τή δύναμη τοῦ ἀναστάντος Χριστοῦ καί σύ, Χριστιανέ, ἠμπορεῖς νά γίνεις νικητής κατά τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ θανάτου (Ἀπό τό βιβ΄λίο "Ἀπό τήν πηγήν τῆς ἀληθείας", ἔκδοση "Ο ΣΩΤἩΡ").

Τρίτη 7 Μαΐου 2013

Ιωάννου ιστ΄ 22 : "Καί ὑμεῖς οὖν λύπην μέν νῦν ἔχετε· πάλιν δέ ὄψομαι ὑμᾶς καί χαρήσεται ἡμῶν ἡ καρδία, καί τήν χαράν ὑμῶν οὐδείς αἵρει ἀφ' ὑμῶν".

  
ΚΕΙΜΕΝΟ
"Καί ὑμεῖς οὖν λύπην μέν νῦν ἔχετε· πάλιν δέ ὄψομαι ὑμᾶς καί χαρήσεται ἡμῶν ἡ καρδία, καί τήν χαράν ὑμῶν οὐδείς αἵρει ἀφ' ὑμῶν".
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
"Καί σεῖς λοιπόν τώρα μέν, πού ἀποχωριζόμεθα, ἔχετε λύπην· θά σᾶς ἴδω ὅμως πάλιν, ὄχι μόνον ὅταν μετά τήν ἀνάστασίν μου θά ἐμφανισθῶ εἰς σᾶς, ἀλλά κυρίως ὅταν διά τῆς νέας ζωῆς καί κοινωνίας μετ' ἐμοῦ θά μέ αἰσθάνεσθε ἑνωμένον μέ σᾶς. Καί τότε θά χαρῇ ἡ καρδία σας καί τήν χαράν σας πλέον δέν θά ἠμπορῇ κανείς νά σᾶς τήν πάρῃ, ἀλλά θά εἶναι παντοτινή καί διαρκής" (Ἀπό τήν "Καινή Διαθήκη μετά συντόμου ἑρμηνείας" τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα, ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ").
ΣΧΟΛΙΟ
Ὁ Κύριος τό εἶχε πεῖ στούς Μαθητές Του ἀπό προηγουμένως. "Κλαύσετε καί θρηνήσετε ὑμεῖς". Καί ἡ προφητεία του αὐτή πραγματοποιήθηκε, ὅταν τόν εἶδαν νά πεθαίνει πάνω στό Σταυρό μέ τόσο ὀδυνηρό τρόπο. Πολύ σύντομα ὅμως, μέσα σέ τρεῖς ἡμέρες, τά πράγματα ἄλλαξαν τελείως. Οἱ θρῆνοι τους μεταβλήθηκαν σέ χαρά. Τά δάκρυά τους σέ ἀγαλλίαση. Μήπως καί γι' αὐτό δέν τούς εἶχε διαβεβαιώσει ὁ στοργικός τους διδάσκαλος; "Πάλιν, τούς εἶπε, ὄψομαι ὑμᾶς καί χαρήσεται ὑμῶν ἡ καρδία, καί τήν χαράν ὑμῶν οὐδείς αἵρει ἀφ' ὑμῶν".
Πραγαμτικά. Τόν εἶδαν τόν Ἀναστάντα καί χάρηκαν. Οἱ Μυροφόρες ἄκουσαν πρῶτες καί δέχτηκαν τήν ἀναστάσιμη εὐλογία του, τό "χαίρετε". Καί αὐτό βέβαια ἦταν ἡ ἀρχή. Στή συνέχεια ἑνωμένοι οἱ Ἀπόστολοι, οἱ Μυροφόρες, οἱ πιστοί ὅλων τῶν αἰώνων, ἑνωμένοι μέ τόν Ἀναστάντα σέ μιά πνευματική ἑνότητα καί τροφοδοτούμενοι ἀπό Ἐκεῖνον, ὅπως τά κλήματα ἀπό τή ρίζα, ἀντλοῦν τούς πνευματικούς χυμούς τῆς θείας χάριτος καί ἀπολαμβάνουν μαζί μέ τίς τόσες ἄλλες δωρεές καί τή χαρά "τήν ἀνεκλάλητον καί δεδοξασμένην" (Α΄Πέτρ. α΄8).
Παράδοξο πρᾶγμα ὅμως! Ἡ χαρά τήν ὁποία χαρίζει ὁ ἀναστάς Κύριος στούς ὀπαδούς του εἶναι ἐντελῶς διαφορετική ἀπό τή χαρά τοῦ κόσμου αὐτοῦ. Ἡ χαρά τῶν χριστιανῶν δέν εἶναι "ἐκ τῶν κάτω", ἀπό τή γῆ. Εἶναι "ἐκ τῶν ἄνω", ἀπό τόν οὐρανό. Εἶναι χαρά πού συνδυάζεται μέ ἀγῶνες καί μάχες. Εἶναι ἡ χαρά πού συντροφεύεται ἀπό ἀδυναμία καί ἀσθένεια. Εἶναι ἡ χαρά πού τήν ἀπολαμβάνουν οἱ πιστοί μέσα στήν ἀβεβαιότητα καί τήν ἀστάθεια τῶν πραγμάτων τοῦ κόσμου αὐτοῦ. Εἶναι ἡ χαρά πού ἔρχεται ὡς συνέπεια καί καρπός τῶν πόνων καί τῶν δακρύων.....................................
Κλαίεις καί θρηνεῖς τά παραπτώματά σου. Συντρίβεσαι καί ταπεινώνεσαι. Καί ἀνάμεσα ἀπό τούς στεναγμούς καί τούς θρήνους σου ἀκοῦς τή φωνή τοῦ Ἀναστάντος νά σέ ἐρωτᾶ: "Τί κλαίεις"; Ἡ συγγνώμη ἀνέτειλε ἀπό τόν τάφο μου. .............................................................................................
Τοῦ Θεοῦ τό στόμα στόν κῆπο τῆς Ἐδέμ εἶχεν ὁρίσει τόν πόνο καί τά δάκρυα σάν κλῆρο τῶν ἀνθρώπων πάνω στή γῆ ἐξ αἰτίας τῆς ἁμαρτίας πού διέπραξαν. Τοῦ Θεοῦ τό στόμα καί τώρα, τοῦ Ἀναστάντος Σωτῆρος καί Λυτρωτοῦ ὁ λόγος, μετατρέπει τή λύπη σέ χαρά καί δίνει τό αἰώνιο σύνθημα "χαίρετε".
Νά λοιπόν ποιά εἶναι ἡ ἐπίγεια ζωή μας. Ἀγώνας καί πάλη κατά τοῦ κακοῦ καί τῆς ἁμαρτίας. Πόνος καί δάκρυα, πού θά μᾶς προκαλεῖ ἠ προσπάθεια γιά τήν ἐκπλήρωση τοῦ καθήκοντος, γιά τήν πιστή μαθητεία καί ἀκολουθία τοῦ Ἰησοῦ. Ἀλλά συγχρόνως χαρά καί εἰρήνη καί ἀγαλλίαση ἐσωτερική, ἡ ὁποία θά ἔρχεται ὡς παντοτινή πραγματοποίηση σέ κάθε χριστιανική ψυχή τῶν λόγων τοῦ Κυρίου πρός τούς Μαθητές Του· "πάλιν ὄψομαι ὑμᾶς καί χαρήσεται ὑμῶν ἠ καρδία, καί τήν χαράν ὑμῶν οὐδείς αἵρει ἀφ' ὑμῶν" (Ἀπό τό βιβλίο "Χαριστός Ἀναστάς", σ. 131-134, ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ").

Δευτέρα 6 Μαΐου 2013

Μας ανάστησε μαζί του

 
Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Λόγος εἰς τό Ἅγιον Πάσχα, PG 52, 766-770

Σήμερα καταργεῖται ἡ τυραννία τοῦ Διαβόλου· σήμερα διαλύθηκαν τά δεσμά τοῦ θανάτου καί ἐξαφανίστηκε ἡ ἐξουσία τοῦ ἅδη. Σήμερα ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός συνέτριψε τίς χάλκινες πύλες τῆς φυλακῆς τοῦ ἅδη.
Ἄς γιορτάσουμε λοιπόν τή γιορτή αὐτή, κατά τήν ὁποία ἀναστήθηκε ὁ Κύριος. Διότι ἀναστήθηκε Αὐτός καί ἀνάστησε μαζί του τήν οἰκουμένη. Καί Αὐτός μέν ἀναστήθηκε συντρίβοντας τά δεσμά τοῦ θανάτου· ἐμᾶς δέ μᾶς ἀνάστησε μαζί του διαλύοντας τίς ἁλυσίδες τῶν ἁμαρτιῶν μας, μέ τίς ὁποῖες ἦταν ἁλυσοδεμένες οἱ ψυχές μας. Ἁμάρτησε ὁ Ἀδάμ παρακούοντας τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ καί ἐξ αἰτίας αὐτοῦ πέθανε· δέν ἁμάρτησε ὁ Χριστός ἀλλά πέθανε καί Αὐτός. Τοῦτο εἶναι πρωτοφανές καί παράξενο· ἐκεῖνος ἁμάρτησε καί πέθανε, καί Αὐτός δέν ἁμάρτησε καί πέθανε! Γιά ποιό λόγο καί γιά ποιό σκοπό ἔγινε αὐτό; Γιά νά μπορέσει νά ἐλευθερωθεῖ ἀπό τά δεσμά τοῦ θανάτου αὐτός πού ἁμάρτησε καί πέθανε, διά μέσου Αὐτοῦ ὁ Ὁποῖος δέν ἁμάρτησε καί πέθανε...
Μή λοιπόν φανοῦμε ἀχάριστοι πρός ἕνα τόσο μεγάλο Εὐεργέτη μας, οὔτε νά γίνουμε πιό ράθυμοι, τώρα πού πέρασε ὁ καιρός τῆς νηστείας· ἀντίθετα νά δείξουμε τώρα πολύ περισσότερη φροντίδα γιά τή ψυχή μας ἀπό ὅση προηγουμένως.

Λουκά κδ΄ 6 : "Οὐκ ἔστιν ὧδε, ἀλλ' ἠγέρθη· μνήσθητε ὡς ἐλάλησεν ὑμῖν ἔτι ὤν ἐν τῇ Γαλιλαίᾳ".

 
ΚΕΙΜΕΝΟ
"Οὐκ ἔστιν ὧδε, ἀλλ' ἠγέρθη· μνήσθητε ὡς ἐλάλησεν ὑμῖν ἔτι ὤν ἐν τῇ Γαλιλαίᾳ".
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
"Δέν εἶναι ἐδῶ, ἀλλ' ἀνεστήθη. Ἐνθυμηθῆτε πῶς σᾶς ὡμίλησε καί τί σᾶς εἶπεν, ὅταν ἀκόμη ἦτο εἰς τήν Γαλιλαίαν" (Ἀπό τήν "Καινή Διαθήκη μετά συντόμου ἑρμηνείας" τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα, ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ").
ΣΧΟΛΙΟ
"Εἶχε προηγηθῆ ἡ θύελλα. Εἶχε σκοτεινιάσει ὁ οὐρανός, εἶχε κλονισθῆ ἡ γῆ, ὅταν ἐπί τοῦ ζωοποιοῦ Σταυροῦ εἶδον νά κρέμαται αἱμόφυρτος ὁ Δημιουργός των. Ἀλλά καί τάς ψυχάς τῶν Ἀποστόλων καί τῶν εὐσεβῶν Μυροφόρων συνεκλόνισε τό μοναδικόν ἐκεῖνο εἰς τήν ἱστορίαν τοῦ κόσμου γεγονός καί συνετέλεσεν εἰς τό νά τάς καλύψη ἄλλο σκότος. Σκότος λύπης καί ἀπογοητεύσεως πικρᾶς. Εἶχον ἴδει μέ τά μάτια των τό ἐσπέρας τῆς Παρασκευῆς τόν Ἰωσήφ καί τόν Νικόδημον νά ἀποθέτουν εἰς τό "καινόν μνημεῖον" τό ἄχραντον σῶμα τοῦ Θεανθρώπου. Καί καθώς οἱ δύο ἐκεῖνοι πανευλαβεῖς ἄνδρες ἀπέκλεισαν τήν θύραν τοῦ τάφου μέ τόν μέγαν λίθον, ἐνόμισαν καί Μαθηταί καί Μυροφόροι ὅτι ἐκεῖ εἰς τόν ψυχρόν καί σκοτεινόν τάφον ἐτάφησαν αἱ ἐλπίδες των καί ἐσβέσθησαν αἱ προσδοκίαι των. Τό σκότος τῆς σταυρώσεως ἀντί αὐτούς νά τούς φωτίση μέ τό φῶς τῆς πίστεως εἰς τήν θεότητα τοῦ Ἐσταυρωμένου, βαρύ καί ἐφιαλτικόν ἐπεκάθησε καί εἰς τάς ἰδικάς των ψυχάς.....................................................................
Ναί, εἶχε προηγηθῆ ἡ θύελλα τῆς σταυρώσεως. Ἀλλά τί ἀστραπαί εἶναι αὐταί αἱ ὁποῖαι φωτίζουν τώρα τόν σκοτεινόν οὐρανόν τῆς ἁγίας ἐκείνης καί ἐκλεκτῆς ὁμάδος τῶν Ἀποστόλων καί τῶν Μυροφόρων; Ὤ, αἱ ἀστραπαί αὐταί δέν προμηνύουν ἄλλην δευτέραν καταιγίδα καί θύελλαν, ἀλλά τήν ἀνεκλάλητον τῆς Ἀναστάσεως χαράν. Εἶναι νύκτα ἀκόμη, ὅταν αἱ σεμναί Μυροφόροι πρός μεγάλην ἔκπληξίν των "θεωροῦσιν, ὅτι ἀποκεκύλισται ὁ λίθος" (Μάρκ. ιστ΄4). ........ Δέν προφθάνουν νά συνέλθουν καί ἰδού "ἄνδρες δύο ἐπέστησαν αὐταῖς ἐν ἐσθήσεσιν ἀστραπτούσαις" (Λουκ. κδ΄4). Καί ἐνῶ ἡ ἀπορία των κορυφοῦται, ἀκούουν, χωρίς νά ἀντιλαμβάνωνται καλά-καλά τήν σημασίαν των, τούς λόγους τῶν ἀγγέλων:"Τί ζητεῖτε τόν ζῶντα μετά τῶν νεκρῶν; Οὐκ ἔστιν ὧδε, ἀλλ' ἠγέρθη".................................................
Αἱ χαρμόσυνοι τῆς Ἀναστάσεως ἀστραπαί, ὅσον αἱ ὧραι τῆς "μιᾶς Σαββάτων" προχωροῦν, γίνονται ὁλονέν περισσότεραι. "Χαίρετε", προσφωνεῖ τόν ὅμιλον τῶν εὐλαβῶν Μυροφόρων ὁ ἀναστάς Κύριος, μεταδίδων εἰς αὐτάς τήν ἀναστάσιμον εὐλογίαν του. Καί μετ' ὀλίγον οἱ κατάπληκτοι Μαθηταί ἀκούουν ἀπό τάς εὐγνώμονας μαθητρίας τήν πρός αὐτάς ἐμφάνισιν τοῦ Ἀναστάντος.
Ἔχουν τώρα ἐπιστράψει ἀπό τούς Ἐμμαούς καί οἱ δύο ἄλλοι μαθηταί καί εὑρίσκονται εἰς τό ὑπερῶον τῆς Ἱερουσαλήμ, ἐκεῖ ὅπου διαμένουν "διά τόν φόβον τῶν Ἰουδαίων" οἱ ἕνδεκα. Ἀλλά δέν προλαμβάνουν νά εἴπουν τίποτε ἀπό τά ἰδικά των ὑπερθαύμαστα γεγονότα, διότι ἀκούουν τούς "ἕνδεκα καί τούς σύν αὐτοῖς λέγοντας, ὅτι ἠγέθρη ὁ Κύριος ὄντως καί ὤφθη Σίμωνι"..................................................................................................
Ἡ Ἀνάστασις τοῦ Διδασκάλου των εἶναι τώρα πλέον διά τούς ἐνδόξους τοῦ Σωτῆρος Μαθητάς, δι' ὅλον τόν χριστιανικόν κόσμον γεγονός ἀναμφισβήτητον. Εἶναι τό μέγιστον καί θεμελιωδέστατον διά τό μέλλον καί τήν αἰωνιότητα τῶν ἀτόμων καί τοῦ κόσμου ὅλου γεγονός. Εἶναι ἡ ἀρχή τῆς νέας περιόδου, τῆς νέας ἐποχῆς, τῆς "καινῆς κτίσεως", τήν ὁποίαν ὁ ἐνανθρωπήσας Υἱός τοῦ Θεοῦ ἐπραγματοποίησε μέ τόν σταυρικόν θάνατόν Του καί τήν τριήμερον καί πανένδοξον ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασίν Του. Μέ βαθεῖαν χαράν καί ἱεράν ἀγαλλίασιν ἄς ἐπαναλμβάνωμεν τούς λόγους τοῦ ἐμπνευσμένου ὑμνωδοῦ: "Φωτίζου, φωτίζου, ἡ νέα Ἱερουσαλήμ (ἡ Ἐκκλησία), ἡ γάρ δόξα Κυρίου ἐπί σέ ἀνέτειλε. Χόρευε νῦν καί ἀγάλλλου, Σιών. Σύ δέ, ἁγνή, τέρπου Θεοτόκε, ἐν τῇ ἐγέρσει τοῦ τόκου σου" (Ἀπό τό βιβλίο "Χριστός ἀναστάς", τοῦ Ἀρχ. Χριστοφ. Παπουτσοπούλου, ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ"σελ. 19-22).

Κυριακή 5 Μαΐου 2013

"Αναστάσεως ημέρα"

  
"Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, Λόγος εἰς τό Ἅγιον Πάσχα.
Ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ καί ἡ ἀρχή εἶναι εὐνοϊκή. Στή μεγάλη γιορτή ἄς λάμψουμε ἀπό χαρά καί ἄς περιπτυχθοῦμε ὁ ἕνας τόν ἄλλο. Ἄς ποῦμε, ἀδελφοί, καί σ' ἐκείνους πού μᾶς μισοῦν - ὄχι μόνο σ' ἐκείνους πού ἀπό ἀγάπη μᾶς ἔκαμαν κάτι καλό ἤ εὐεργετήθηκαν ἀπό ἐμᾶς. Νά ποῦμε· ἄς συγχωρήσουμε ὅλα τώρα στή λαμπρή ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως. Ἄς δώσουμε συγχώρηση ὁ ἕνας στόν ἄλλον....
Χθές σταυρωνόμουν μαζί μέ τό Χριστό, σήμερα δοξάζομαι μαζί του· χθές ἐνεκρωνόμουν μαζί του, σήμερα ζωοποιοῦμαι μ' αὐτόν· χθές θαπτόμουν μαζί του, σήμερα συνανασταίνομαι. Εἶναι φυσικό λοιπόν νά προσφέρουμε καρπούς σ' ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος γιά χάρη μας ἔπαθε καί ἀνέστη... Καρπούς, ὄχι ὑλικά πράγματα, ἀλλά αὐτούς τούς ἴδιους τούς ἑαυτούς μας, πού εἶναι τό πλέον πολύτιμο καί πλέον οἰκεῖο κτῆμα τοῦ Θεοῦ.....
Ἄς γίνουμε ὅπως ὁ Χριστός, ἐπειδή καί ὁ Χριστός ἔγινε ὅπως ἐμεῖς. Ἄς γίνουμε μέ τή δύναμή του θεοί κατά χάριν, ἐπειδή καί ἐκεῖνος γιά χάρη μας ἔγινε ἄνθρωπος. Προσέλαβε τό κατώτερο, γιά νά μᾶς δώσει τό ἀνώτερο. Ἔγινε πτωχός, γιά νά πλουτίσουμε ἐμεῖς μέ τή δική του πτωχεία. Ἔλαβε μορφή δούλου, γιά νά ἀπολαύσουμε ἐμεῖς τήν (πνευματική) ἐλευθερία. Κατέβηκε ἐκεῖνος στή γῆ, γιά νά ὑψωθοῦμε ἐμεῖς στόν οὐρανό. Ἐπειράσθηκε ἐκεῖνος, γιά νά νικήσουμε ἐμεῖς. Ὑπέμεινε ἀτιμώσεις, γιά νά μᾶς δοξάσει. Ἀπέθανε, γιά νά μᾶς σώσει. Ἀνέβηκε στόν οὐρανό, γιά νά ἑλκύσει πρός τόν ἑαυτό του, ἐμᾶς, πού βρικσόμαστε πεσμένοι κάτω ἐξ αἰτίας τῆς ἁμαρτίας. Καθένας ἄς δώσει τά πάντα. Τά πάντα ὡς καρπούς σ' ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος ἔδωσε τόν ἑαυτό του γιά μᾶς λύτρο καί ἀντάλλαγμα.