ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΕΝΩΣΙΣ ΓΟΝΕΩΝ "Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΩΓΗ"

Λεωφόρος Σοφοκλῆ Βενιζέλου 130 Τ.Κ. 163 45 Ἡλιούπολη
Τηλέφωνο: 2109927961



Ἡ Γ.Ε. Χ. Α. εἶναι Πανελλήνιο Σωματεῑο μέ 60 τμήματα στίς περισσότερες πόλεις τῆς Ἑλλάδος καί στίς Συνοικίες τῆς περιοχῆς Ἀθηνῶν. Σκοπός της εἶναι ἡ τόνωσις τοῦ θρησκευτικοῦ φρονήματος τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ καί ἡ ἐνίσχυσις τοῦ θεσμοῦ τῆς Οἰκογενείας ὅπως αὐτός διαμορφώθηκε κάτω ἀπό τήν ἐπίδραση τῆς Ὀρθοδόξου Ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας. ὡς φορέα καί θεματοφύλακα τῶν Χριστιανικῶν καί Ἐθνικῶν παραδόσεων.

Γραφεῖα κεντρικοῦ: ὁδός Μαυρομιχάλη 32 (106 80) Ἀθήνα

Τηλ. & Fax: 210-3638793 E-mail: gexaathens@yahoo.gr

Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2015

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ π. ΑΣΤΕΡΙΟΥ ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΤΟΝ 1ο ΚΑΤΑΝΥΚΤΙΚΟ ΕΣΠΕΡΙΝΟ

Ακούστε την ομιλία του Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀστερίου Χατζηνικολάου στον 1ο Κατανυκτικό Εσπερινό στο Ιερό Παρεκκλήσιο του Συλλόγου "Ο Μέγας Βασίλειος" Μαυρομιχάλη 32 Αθήνα..

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΟΡΘΟΔΟΞΕΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΗΣ Γ.Ε.Χ.Α. ΗΛΙΟΥΠΟΛΕΩΣ

Κύκλος ἀνδρῶν                            Πέμπτη       7.30 μ.μ.
Κύκλος γυναικῶν                         Τετάρτη      4.30 μ.μ.
Κύκλος γυναικῶν ἐπιστημόνων   Δευτέρα      5.30 μ.μ.
Κύκλος νέων Μητέρων                Παρασκευή 5.30 μ.μ.
Κύκλος νεαρῶν δεσποινίδων       Παρασκευή 5.30 μ.μ.
Ὁμάδα ἀγοριῶν Δημοτικοῦ         Σάββατο      4.30 μ.μ.
Ὁμάδα κοριτσιῶν Δημοτικοῦ      Κυριακή    11.30 π.μ.
Ὁμάδα κοριτσιῶν Γυμνασίου καί Λυκείου Κυριακή  11.30 π.μ.
Ὁμάδα Νηπίων                             Κυριακή 11.30 π.μ.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΚΡΙΣΗ ΣΤΟΝ ΦΟΝΟ

Μέσα στη Μ. Τεσσαρακοστή συχνά ακούγεται η ευχή του αγίου Ευφραίμ του Σύρου: «Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου…». Μέσα σ΄ αυτή την προσευχή λέγεται και η παράκληση - αίτηση: «δώρησαί μοι του οράν τα εμά πταίσματα και μη κατακρίνειν τον αδελφόν μου».
Είναι αλήθεια ότι όλοι γνωρίζουμε πόσο μεγάλο αμάρτημα είναι η κατάκριση. Ο μικρός άνθρωπος,  παίρνει από μόνος του τη θέση του Κριτού, του Μεγάλου Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού. Ο Θεός Πατέρας όμως «πάσαν την κρίσιν δέδωκεν τω Υιώ, ότι υιός ανθρώπου εστί», ο δε Χριστός μας είπε ότι «απ΄ εμαυτού εγώ ποιώ ουδέν, καθώς ακούω κρίνω». Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι «η κρίσις του Θεού εστί».
Η λεγομένη κατάκριση, το αμάρτημα αυτό, είναι πολύ πονηρό και ύπουλο, διότι χώνεται, παρεισφρύει, σε κάθε συνομιλία, αρχικά ως απλή είδηση, μετά δήθεν σαν πληροφορία, ενημέρωση, δίκαιη αγανάκτηση, γίνεται δυσμενής κρίση, καταλαλιά και τελικά βρισκόμαστε στη αμαρτωλή κατάσταση να καταδικάζουμε, από κοινού δυστυχώς, απόντα τον άλλο και αναπολόγητο. Αυτό είναι φρικτό.
Η κατάκριση συνιστά όχι μόνο αντιποίηση αρχής, δηλαδή παίρνουμε τη θέση του Θεού  και στέλνουμε τον άλλον στο «σκότος το εξώτερον και εις το άσβεστον πύρ», αλλά αποτελεί επίσης τελεία επιπολαιότητα και απερισκεψία, διότι δεν είμαστε καρδιογνώστες και παντογνώστες, ψυχολόγοι και αστυνομικοί, εισαγγελείς και δικαστές. Με ποιο δικαίωμα λοιπόν κάνουμε αυτό το άπρεπο έργο συγχρόνως όμως και υποκριτικό, λές κι εμείς είμαστε αλάθητοι και αναμάρτητοι;
Υπάρχει χειρότερο αμάρτημα από την κατάκριση; Ασφαλώς και υπάρχει. Και ισοδύναμο και χειρότερο. Είναι η συκοφαντία, ο φθόνος, η λοιδορία, η ψευδομαρτυρία, η αδικία και η κλοπή, η ασπλαγχνία και αδιαφορία και τελικά ο φόνος. Όλα αυτά είναι παραβάσεις των Εντολών του Θεού. Λέγουν οι δολοφόνοι μεταξύ τους ότι «η πρώτη σφαίρα αν βρεί το στόχο της και σκοτώσει το πρώτο θύμα, μετά δεν κάνει καμμία αίσθηση κάθε επόμενος φόνος».
Μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος μέχρι εκεί; Ασφαλώς ναι και όλα αυτά που ζούμε αυτές τις μέρες φανερώνουν περίτρανα το μίσος και το δαιμονικό σκοτασμό στα οποία μπορεί να περιέλθει ο άνθρωπος και τελικά να αποβεί όπως και ο διάβολος, κατ΄ εξακολούθηση δηλαδή «ανθρωποκτόνος».
Αυτά μάλιστα τα αμαρτήματα δεν εστιάζονται μόνο στην καθημερινή κοινωνική ζωή, διότι μερικοί λένε την κατάκριση και το κουτσομπολιό «κοινωνικό σχόλιο» φθάνοντας μάλιστα και στην ιεροκατηγορία, αλλά κατευθύνονται και ανάγονται τελικά στο πρόσωπο του Κυρίου. Όσοι πράττουν αυτά σε αδελφούς τους, σήμερα, συμμετέχουν σ΄αυτούς που αμάρτησαν σε βάρος του Χριστού μας πάνω στο Γολγοθά, τότε, αλλά και στα όσα έλαβαν χώρα και πρίν από το πάθος.
Δηλαδή τότε στην περίπτωση του Κυρίου, όχι μόνο τον κατέκριναν ως δαιμονισμένο δήθεν, ως φάγο και οινοπότη, ως αγράμματο και ασεβή παραβάτη του Μωσαϊκού Νόμου, αλλά έφτασαν στο σημείο να χρησιμοποιήσουν σε βάρος Του βία, ψευδομάρτυρες, απειλές, φθόνο και δόλο. «Διά φθόνον παρέδωκαν αυτόν Ποντίω Πιλάτω». Λοιδορίες, στις οποίες δεν απαντούσε ποτέ με όμοιο τρόπο. «Λοιδορούμενος ούκ αντελοιδόρει, πάσχων ουκ ηπείλει, παρεδίδου δε τω κρίνοντι δικαίως». Του πήραν το κάλλος και την μορφή από τα βασανιστήρια. Έπασχε ως άνθρωπος και άφηνε τα πάντα στον Δικαιοκρίτη Θεό να ανταποδώσει εκδίκηση και να ποιήσει κρίση και  δικαιοσύνη. Τελικά τον σκότωσαν, πάνω στο Σταυρό.
Τι λέγει όμως ο θείος λόγος: «άνδρα αιμάτων και δόλιον βδελύσσεται Κύριος». «Όψονται εις όν εξεκέντησαν» και το γνωστό σε όλους: «μάχαιραν έδωκες, μάχαιραν θα λάβης».
Με ποιο δικαίωμα επεμβαίνουμε στη ζωή, στη συμπεριφορά στην περιουσία, στην ελευθερία, στην ευτυχία του άλλου; «Άνθρωπε, λέγει ο απόστολος Παύλος, τις σε κατέστησε κριτήν; Δεν μπορείς να κρίνεις «αλλότριον οικέτην», δηλ. ξένον δούλον. «Τω ιδίω κυρίω στήκει ή πίπτει, σταθήσεται δε. Δυνατός ο Θεός στήσαι αυτόν». Δεν αμαρτάνει σε σένα. Στο Θεό αμαρτάνει. Θα δώσει εκεί λόγο. Ο Θεός είναι αγάπη. Τον περιμένει μετά από κάθε πτώση και τελικά θα τον σώσει. Πως εσύ τον καταδικάζεις. Κοίταξε καλύτερα τον εαυτό σου.
Πάλι λέγει ο απόστολος Παύλος: «αδελφοί, εάν κάποιος άνθρωπος πέσει σε κάποιο παράπτωμα, σείς οι πνευματικοί να τον καταρτίζετε με πνεύμα πραότητος, <σκοπών σεαυτόν μη και σύ πειρασθής>, μήπως και σύ μπείς σε πειρασμό θυμού και οργής ή και να πέσεις στο ίδιο αμάρτημα».
Όλο το κακό όμως προέρχεται από την άγνοιά μας και αγνωσία μας. Και τούτο διότι δεν καταλαβαίνουμε τι είναι ο άλλος που έχουμε απέναντί μας. Δεν ξέρουμε δηλαδή πως ακριβώς βλέπει ο Θεός και η Ορθόδοξη πίστη και διδασκαλία τον άνθρωπο.
Η Αγία Γραφή και κατ΄ επέκταση ο Χριστιανισμός βλέπει τον άνθρωπο ως εικόνα Θεού, δηλ. με τα χαρίσματα του λογικού και του αυτεξουσίου, λίγο κατώτερο από τους αγγέλους, λόγω του σώματος, πολύ όμως ανώτερο από τα ζώα, τα οποία δεν έχουν ψυχή αθάνατη, αλλά ζωτική δύναμη και ένστικτα.
Ο άλλος είναι παιδί του Θεού, πλάσμα του Δημιουργού μας, αδελφός μας κατά τον λόγο της Δημιουργίας και πολύ περισσότερο κατά τον λόγο του αγίου Βαπτίσματος. Λέγει ένας άγιος: «είδες τον αδελφόν σου; είδες Κύριον τον Θεόν σου». «Εμοί εποιήσατε ή δεν εποιήσατε», λέγει ο Χριστός στο Ευαγγέλιο της Παγκοσμίου Κρίσεως. Ταυτίζει τους αδελφούς μας τους ελαχίστους με τον εαυτό του. Ο άλλος όσο άσχημος και άσημος, δίκαιος ή αμαρτωλός, πλούσιος ή πένης, μικρός ή μεγάλος, κληρικός ή λαϊκός, βασιλεύς ή στρατιώτης, είναι πρόβατο του Καλού Ποιμένα Ιησού και κανένας δεν έχει δικαίωμα κατακρίσεως και επεμβάσεως στη ζωή του, διότι μετά έχει να κάνει με τον ίδιο τον Χριστό.
Ένας άνθρωπος που έχει στραμμένη την προσοχή του στον εαυτό του και εξετάζει συστηματικά την πορεία του και προσέχει να μη προσκρούσει στο θείο θέλημα, αυτός δεν έχει χρόνο να ασχοληθεί με τους άλλους.
Ένας άνθρωπος που σκέφτεται ότι τα  χρόνια της ζωής μας είναι λίγα και γρήγορα φεύγουν και ότι μέσα σ΄ αυτά πρέπει να επιτελέσει το έργο της μετανοίας, της αγάπης και της ιεραποστολής, αυτός δεν έχει χρόνο να κρίνει τους άλλους.
Ένας άνθρωπος που σκέφτεται τα λάθη του παρελθόντος, τις ελλείψεις του παρόντος, την αγάπη και συγχώρεση του Θεού στις δικές του αμαρτίες  και ότι τον περιμένει θάνατος μερική κρίση και Δευτέρα Παρουσία, δεν τολμά να κρίνει κανέναν, πόσο μάλλον να αδικήσει ποικιλοτρόπως και να σκοτώσει.
Κι ένας άνθρωπος που ξέρει ότι υπάρχει διάβολος που καιροφυλακτεί και όλα τα εκμεταλλεύεται για να κάνει κακό και να οδηγήσει τα πράγματα τραγικά στο τέλος του αίματος, προσέχει ώστε σε τίποτε να μη βλάψει κανένα πλάσμα του Θεού.
 Ο Θεός να μας φωτίσει να ισχύσει και για μας ο λόγος του αγίου Ευφραίμ του Σύρου: «, Ναι, Κύριε, δώρησαί μοι του οράν τα εμά πταίσματα και μη κατακρίνειν τον αδελφόν μου».

Προβολή άρθρου...

Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2015

Παχεία γαστήρ λεπτόν ου τίκτει νόον - Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης



Δν γίνεστε γιοι κυνηγώντας τ κακό. στε τ κακό. Ν κοιτάζετε πρς τν Χριστ κι ατ θ σς σώσει. κενο πο κάνει γιο τν νθρωπο εναι γάπη, λατρεία πρς τν Χριστό, ποία δν μπορε ν κφραστε, δν μπορε, δν μπορε... Κα προσπαθε νθρωπος ν κάνει σκήσεις, ν κάνει τέτοια πράγματα κα ν καταπονε τν αυτό του γι τν γάπη το Θεο. Κανες σκητς δν γίασε χωρς σκήσεις. Κανες δν μπόρεσε ν' νέλθει στν πνευματικότητα χωρς ν' σκηθε. Πρέπει ν γίνονται σκήσεις. σκηση εναι ο μετάνοιες, ο γρυπνίες κ.λπ., λλ χι μ βία. λα ν γίνονται μ χαρά. Δν εναι ο μετάνοιες πο θ κάνουμε, δν εναι ο προσευχές, εναι τ δόσιμο, ρωτας γι τν Χριστό, γι τ πνευματικά. πάρχουν πολλο πο τ κάνουνε ατ χι γι τν Θε λλ γι σκηση, γι φέλεια σωματική. μως ο πνευματικο νθρωποι τ κάνουνε γι ψυχικ φέλεια, γι τν Θεό. λλ κα τ σμα φελεται πολύ, δν ρρωσταίνει. Πολλ καλ ρχονται.

 

Μέσα στν σκηση, τς μετάνοιες, τς γρυπνίες κα τς λλες κακουχίες εναι κα νηστεία. «Παχεα γαστρ λεπτν ο τίκτει νόον». γ τ γνωρίζω ατ π' τος Πατέρες. λα τ πατερικ βιβλία μιλον γι τ νηστεία. Ο Πατέρες τονίζουν ν μν τρμε δυσκολοχώνευτα φαγητ λιπαρ κα παχιά, γιατ κάνουν κακ στ σμα λλ κα στν ψυχή. Λένε τι τ προβατάκι τρώει τ χορταράκια τς γς κι εναι τόσο συχο. Εδατε πο λένε, «σν τ πρόβατο». ν σκύλος γάτα κι λ' ατ τ σαρκοφάγα εναι λα τους γρια ζα. Τ κρέας κάνει κακ στν νθρωπο. Κάνουν καλ τ χόρτα, τ φροτα κ.λπ. Γι' ατ ο Πατέρες μιλον γι νηστεία κα κατακρίνουν τν πολυφαγία κα τν δον πο ασθάνεται κανες μ τ φαγητ τ πλούσια. Ν εναι πι πλ τ φαγητά μας. Ν μν σχολούμαστε τόσο πολ μ' ατά.

Δν εναι τ φαγητό, δν εναι ο καλς συνθκες διαβίωσης, πο ξασφαλίζουν τν καλ γεία. Εναι γία ζωή, ζω το Χριστο. Ξέρω γι σκητς πο νηστεύανε πολ κα δν εχανε καμι ρρώστια. Δν κινδυνεύει ν πάθει κανες τίποτε π' τ νηστεία. Κανες δν χει ρρωστήσει π' τ νηστεία. Πι πολ ρρωσταίνουν κενοι πο τρνε κρέατα κι αγ κα γάλατα, παρ κενοι πο εναι λιτοδίαιτοι. Εναι παρατηρημένο ατό. Ν τ πάρουμε κα π τν ατρικ πιστήμη· τώρα τ συνιστ ατ τ πράγμα. Ο νηστευτς νηστεύουν κα δν παθαίνουν τίποτε· χι πλς δν παθαίνουν, λλ θεραπεύονται π ρρώστιες.

Γι ν τ κάνετε μως ατά, πρέπει ν χετε πίστη. λλις σς πιάνει λιγούρα. νηστεία εναι κα ζήτημα πίστεως. Δν παθαίνετε μ' ατν κακό, ταν τ χωνέψετε καλ τ φαγητό σας. Ο σκητς μεταποιον τν έρα σ λεύκωμα κα δν τος πειράζει νηστεία. ταν χετε τν ρωτα στ θεον, μπορετε ν νηστεύετε μ εχαρίστηση κι λα εναι εκολα· λλις σς φαίνονται λα βουνό. ποιοι δωσαν τν καρδιά τους στν Χριστ κα μ θερμ γάπη λεγαν τν εχ κυριάρχησαν κα νίκησαν τ λαιμαργία κα τν λλειψη γκράτειας. πάρχουν σήμερα πολλο νθρωποι, πο δν μποροσαν ν νηστέψουν μι μέρα κα τώρα ζον μ χορτοφαγία, χι γι λόγους θρησκευτικούς, πλς γιατ πίστεψαν τι ατ θ κάνει καλ στν γεία τους. λλ πρέπει ν τ πιστέψεις, τι δν πρόκειται ν πάθεις τίποτε, πο δν τρώεις κρέας. ταν νθρωπος βέβαια εναι σθενής, δν εναι μαρτία ν φάει πρς στήριξιν το ργανισμο κα φαγητ μ νηστήσιμα. Τ λάτι χρειάζεται στν ργανισμ το νθρώπου. πάρχει μι φήμη τι τ λάτι κάνει κακό. Δν εναι σωστ ατό. Εναι στοιχεο πο χρειάζεται. Κα εναι ρισμένοι μάλιστα πο τ χουν πολ νάγκη. λλοι δν τ χουν νάγκη, ν κάποιους τος πειράζει. Εναι ζήτημα χνοστοιχείων το ργανισμο. Χρειάζεται μικροβιολογικ ξέταση. γ τί νειρα χω! Γι τ γιον ρος δηλαδή. Παρήγγειλα σιτάρι, γι ν' λέθουμε, ν φτιάχνουμε ψωμ σταρίσιο. Κα σκέφτομαι ν πάρουμε διάφορα σπρια κα ν τ' λέθουμε κα ν τ' νακατώνουμε, σιτάρι μ ρύζι, σόγια, σογιάλευρο μ φακς κ.λπ. Κι πειτα χουμε κα τ κολοκύθια κα τς ντομάτες κα τς πατάτες κι λα τ' λλα χορταρικά. Κα μ τν πατέρα σύχιο εχαμε να νειρο. Μι φορ λέγαμε ν πμε ν γίνουμε ρημίτες κάπου κα ν σπείρουμε σιτάρι κα ν τ μουσκεύουμε κα ν τ τρμε. Μήπως Μέγας Βασίλειος κε, στν ρημο, τσι δν κανε; λλ τώρα μς μς κακοφαίνεται.

ΠΗΓΗ: ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΙ ΑΓΙΟΥ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΟΥ, εκδ. ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΧΡΥΣΟΠΗΓΗΣ, ΧΑΝΙΑ 2003.

http://tribonio.blogspot.gr


Προβολή άρθρου...

Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2015

ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΝΟ


« Ὁ Χριστὸς» τῆς πανθρησκείας

   Ποιὸς εἶναι ὁ Χριστός;

Εἴκοσι αἰῶνες πρὶν τὸ ­μεγάλο ἐρώτημα βγῆκε ἀπὸ τὰ χείλη τοῦ ἴδιου τοῦ Χριστοῦ:

–Ποιὸς εἶμαι;

Ἦταν τὴν ὥρα ἐκείνη στὰ μέρη τῆς Καισαρείας τοῦ Φιλίππου. ­Ὀνομαζόταν ἔτσι, διότι τὴν εἶχε κτίσει πρὸς τιμὴν τοῦ Καίσαρα ὁ Τετράρχης Φίλιππος. Ἐκεῖ λοιπὸν στράφηκε ξαφνικὰ ὁ Κύριος στοὺς Μαθητές Του καὶ τοὺς ἀπηύθυνε διπλὸ ἐρώτημα· πρῶτα:

–«Τίνα με λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι εἶναι τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου;»· ποιὸς λέ­νε οἱ ἄνθρωποι ὅτι εἶμαι ἐγώ, ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου;

Οἱ Μαθητὲς Τοῦ ἀπάντησαν ὅτι ἄλλοι θεωροῦν πὼς εἶσαι ὁ Ἰωάννης ὁ Βαπτιστής, ἄλλοι ὁ προφήτης Ἠλίας ἢ ὁ Ἱερεμίας ἢ κάποιος ἄλλος ἀπὸ τοὺς παλαιοὺς Προφῆτες ποὺ ἀναστήθηκε.    Τότε τοὺς ἀπηύθυνε τὸ δεύτερο ἐρώτημα:

–«Ὑμεῖς δὲ τίνα με λέγετε εἶναι;»· ἐσεῖς ὅμως, ποιὸς λέτε ὅτι εἶμαι;

Τὴν ἀπάντηση ἐξ ὀνόματος ὅλων τὴν ἔδωσε ὁ ἀπόστολος Πέτρος μὲ τὰ ξεκάθαρα λόγια:

–Ἐσὺ εἶσαι ὁ Χριστός, ὁ Υἱὸς τοῦ ζῶντος Θεοῦ! Εἶσαι ὁ ἀναμενόμενος Μεσσίας μας, ὁ Χριστός. Ἀλλὰ δὲν εἶσαι ἁπλὸς ἄνθρωπος. Εἶσαι ὁ φυσικὸς Υἱὸς τοῦ ζωντανοῦ Θεοῦ: «Σὺ εἶ ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος» (βλ. Ματθ. ιστ΄ [16] 13-16).

Ἀπὸ τότε ὁ Κύριος σὲ κάθε γενιὰ καὶ κάθε τόπο ἀπευθύνει τὸ ἴδιο ἐρώτημα στοὺς πιστούς Του, καὶ μάλιστα τοὺς ἔχοντες τὴν εὐθύνη νὰ ποιμαίνουν τὸν λαό Του: «Τίνα με λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι εἶναι τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου;»... «Ὑμεῖς δὲ τίνα με λέγετε εἶναι;»...

Στὴ διάρκεια τῶν αἰώνων ὁ Κύριος ἐπισκεπτόταν ὅλες τὶς Συνόδους τῶν Ἐπισκόπων, καὶ μάλιστα τὶς μεγάλες, τὶς Οἰκουμενικές. Μὲ τὸ ἐταστικό Του βλέμμα διαπερνοῦσε τὶς καρδιὲς τῶν ποιμένων τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοὺς ρωτοῦσε:

–«Ὑμεῖς τίνα με λέγετε εἶναι;».

Καὶ ἐκεῖνοι, ὅλοι, μὲ μιὰ φωνή, μὲ μιὰ καρδιὰ ὁμολογοῦσαν:

–Εἶσαι τὸ Α καὶ τὸ Ω, ὁ Πρῶτος καὶ ὁ

Ἔσχατος, ἡ Ἀρχὴ καὶ τὸ Τέλος τῶν πάν­των. Εἶσαι ὁ Ἕνας καὶ Μόνος! Ὁ Θε­ός! Τὸ δεύτερο Πρόσωπο τοῦ Ἑνὸς ἐν Τριάδι ἀληθινοῦ Θεοῦ. Εἶσαι ὁ Υἱὸς καὶ Λό­­γος τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἔγινες καὶ ἀληθινὸς ἄνθρωπος. Εἶσαι τέλειος Θεὸς καὶ τέλειος ἄνθρωπος, ὁ μόνος Σωτήρας καὶ ἡ τελικὴ Ἐλπίδα τοῦ κόσμου. Εἶσαι ἡ μόνη Ἀλήθεια, τὸ μόνο Φῶς, ἡ ὄντως Ζωή! Ὅλοι οἱ ἄλλοι «κλέπται εἰσὶ καὶ λῃσταί» (Ἰω. ι΄ 8). Εἶσαι ὁ Ὤν!

Σ᾿ ὅλη αὐτὴ τὴ δισχιλιετὴ χρονικὴ περίοδο ὁ διάβολος λυσσοῦσε, προκειμένου νὰ διαστρεβλώσει τὴν ἀλήθεια περὶ τοῦ Χριστοῦ· εἴτε ­παρουσιάζοντάς Τον ὡς ἄνθρωπο καὶ μόνο, εἴτε ὡς ἄσαρκο Θεό.

Ἡ λύσσα του στὶς μέρες μας ἔχει κορυφωθεῖ. Μαίνεται ἀγριεμένος. Ξερνάει ἀπὸ τὸ βρωμερό του στόμα ὅλη τὴν κακία καὶ τὸ μίσος κατὰ τοῦ Χριστοῦ. Ἀλλὰ μὲ πόση τέχνη! Μὲ τί γλυκόλογα περὶ ἀγάπης, μὲ πόση εὐστροφία καὶ ὕπουλη μεθόδευση! Τονίζει τὴν ἀνάγκη νὰ ἔχουμε ἀλληλοκατανόηση, νὰ μὴν εἴμαστε ἀπόλυτοι, νὰ μὴ διεκδικοῦμε γιὰ τὴν πίστη μας ὅτι εἶναι ἡ μόνη ἀλήθεια, νὰ δεχόμαστε ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι δρόμοι πρὸς τὸν ἴδιο Θεό. Διαδίδει τὸ κατεξοχὴν διεστραμμένο πνεῦμα τῆς ἐποχῆς μας, πνεῦμα τὸ ὁποῖο ὁδηγεῖ στὸ τερατῶδες φαινόμενο ποὺ τὸ ὀνομάζουμε «πανθρησκεία». Μέσα σ᾿ αὐτὸ ὁ Χριστὸς θεωρεῖται ἕνας ἁπλὸς θρησκευτικὸς ἡγέτης μαζὶ μὲ ὅλους τοὺς ἄλλους.

Εἶναι φανερὸ ὅτι στοὺς καιρούς μας τὸ ἐρώτημα γιὰ τὸ ποιὸς εἶναι ὁ Χριστὸς καθίσταται ἰδιαίτερα ἐπίκαιρο, καὶ ἡ ἀπαίτηση νὰ δοθεῖ σωστὴ ἀπάντηση σ᾿ αὐτὸ ἀπὸ τὸν καθένα μας ἐπείγουσα καὶ ἀπολύτως ἀναγκαία.

Κι εἶναι ἀλήθεια πὼς ὁ Χριστός μας στοὺς σημερινοὺς πανθρησκειακοὺς καιροὺς στρέφεται πιὰ πρὸς ὅλους ἐμᾶς, πρὸς τὸν καθένα μας, καὶ μᾶς ἀπευθύνει τὸ ἴδιο καίριο ἐρώτημα:

–Ποιὸς λένε οἱ ἄνθρωποι ὅτι εἶμαι;

–Ἄλλοι λένε ὅτι εἶσαι «ἕνας ἥρωας ποὺ ἀγωνίστηκες μέχρις αἵματος νὰ νικήσεις τὸν ἑαυτό Σου». Ἄλλοι λένε πὼς ἤσουν «μεγάλος κοινωνικὸς ἐπαναστάτης». Ἄλλοι πὼς δὲν ὑπῆρξες ποτέ. Ἄλλοι, ἡ μεγάλη πανθρησκειακὴ μάζα, λένε πὼς εἶσαι «θεϊκὸς ἀπεσταλμένος, σοφὸς ἡγέτης μαζὶ μὲ τὸν Κρίσνα, τὸν Μωάμεθ, τὸν Κομφούκιο, τὸν Βούδα».

–Ἐσεῖς; Ἐσεῖς οἱ πιστοί μου, οἱ ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας μου, Ποιὸς λέτε ὅτι εἶμαι;

–Εἶσαι…

Τί θὰ ἀπαντήσουμε;…

   

 

Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 2015

Καθὼς ὁ κόσμος καταρρέει...

 
Εἶναι χρόνια τώρα ποὺ παρακολουθοῦμε ἐπιδεινούμενη δραματικὰ τὴν κατάσταση τοῦ κόσμου. Τὴν παρακολουθοῦμε μὲ κομμένη τὴν ἀναπνοή.
Τὰ αἰσθήματα ἀλληλοδιάδοχα, συχνὰ ἀντικρουόμενα. Ἀπὸ τὸν ἐνθουσιασμὸ στὸ φόβο καὶ τὴν ἀπογοήτευση. Ἀπὸ τὴν ἀγωνία στὴν ἔκπληξη. Ἀπὸ τὴν ἐλπίδα στὴν ἀπελπισία.
Ὁ κόσμος καταρρέει. Παλαιότερα, μέχρι πρὶν λίγες δεκαετίες, μὲ βραδύτερο ρυθμό. Τὶς τελευταῖες αὐτὲς δεκαετίες μὲ ὁλοένα καὶ περισσότερο αὐξανόμενη ταχύτητα. Σήμερα πιὰ μὲ

Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου 2015

Ὁ Ἅγιος Νικηφόρος

Ημερομηνία εορτής: 09/02/2015Άγιος Νικηφόρος
Τύπος εορτής: Σταθερή.
Εορτάζει στις 9 Φεβρουαρίου εκάστου έτους.




Τὸν ἐκ παλαιοῦ κλητικὸν Νικηφόρον,
Τμηθέντα γνῶθι πρακτικὸν Νικηφόρον.
Φασγάνῳ ἀμφ' ἐνάτῃ Νικηφόρε, δειροτομήθης.
Βιογραφία
O Άγιος Νικηφόρος έζησε στα χρόνια των αυτοκρατόρων Βαλεριανού (253 - 259 μ.Χ.) και Γαληνού (259 - 268 μ.Χ.), και συνδεόταν στενά με κάποιον ιερέα ονόματι Σαπρίκιο, ο οποίος έτρεφε μεγάλο μίσος κατά του Νικηφόρου γιατί πίστευσε στα λόγια κάποιου συκοφάντη. O Νικηφόρος ζητούσε επανειλημμένα από τον ιερέα να του πει τον λόγο και να τον συγχωρέσει, όμως μάταια.

Όταν το 257 μ.Χ. ξέσπασε μεγάλος διωγμός κατά των Χριστιανών, συνελήφθησαν πολλοί επίσκοποι και ιερείς μεταξύ των οποίων και ο

Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2015

Πώς τα χρέη διαλύουν ένα κράτος – Το παράδειγμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας

Constantinopouli Epitropi Genikon Daneion 
Αναφορά στην κρίση χρέους που αντιμετώπισε η Οθωμανική Αυτοκρατορία, τα τέλη του 19ου αιώνα και στο πώς αυτή επηρέασε την διάλυσή της, μερικές δεκαετίες μετά.
Αυτή η ιστορική αναφορά γίνεται γιατί παρά την παρέλευση των δεκαετιών και των αιώνων, η μέθοδος που ακολουθούν τα κέντρα που ελέγχουν το χρήμα για να χειραγωγούν αλλά και να διαλύουν κράτη, είναι περίπου η ίδια.
Ελέγχουν, μέσω των πολιτικών, των κομμάτων αλλά και των