ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΕΝΩΣΙΣ ΓΟΝΕΩΝ "Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΩΓΗ"

Λεωφόρος Σοφοκλῆ Βενιζέλου 130 Τ.Κ. 163 45 Ἡλιούπολη
Τηλέφωνο: 2109927961



Ἡ Γ.Ε. Χ. Α. εἶναι Πανελλήνιο Σωματεῑο μέ 60 τμήματα στίς περισσότερες πόλεις τῆς Ἑλλάδος καί στίς Συνοικίες τῆς περιοχῆς Ἀθηνῶν. Σκοπός της εἶναι ἡ τόνωσις τοῦ θρησκευτικοῦ φρονήματος τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ καί ἡ ἐνίσχυσις τοῦ θεσμοῦ τῆς Οἰκογενείας ὅπως αὐτός διαμορφώθηκε κάτω ἀπό τήν ἐπίδραση τῆς Ὀρθοδόξου Ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας. ὡς φορέα καί θεματοφύλακα τῶν Χριστιανικῶν καί Ἐθνικῶν παραδόσεων.

Γραφεῖα κεντρικοῦ: ὁδός Μαυρομιχάλη 32 (106 80) Ἀθήνα

Τηλ. & Fax: 210-3638793 E-mail: gexaathens@yahoo.gr

Παρασκευή 25 Μαρτίου 2016

25η Μαρτίου 1821

 
25η Μαρτίου 1821
«Πήραν φως απ' τα καντήλια
κι άστραψαν τα καριοφίλια»
 

Δευτέρα 14 Μαρτίου 2016

Τρίτη 1 Μαρτίου 2016

ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΛΑΤΡΕΙΑ ΜΑΣ

 
 
 

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΤΡΙΤΗΣ 1 ΜΑΡΤΙΟΥ

 
 

 
ΤΡΙΤΗ 1 ΜΑΡΤΙΟΥἈπόστολος: ἡμέρας, Τρ. λε΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Α΄ Ἱωάν. γ΄ 9-22):
9 Πᾶς ὁ γεγεννημένος ἐκ τοῦ Θεοῦ ἁμαρτίαν οὐ ποιεῖ, ὅτι σπέρμα αὐτοῦ ἐν αὐτῷ μένει· καὶ οὐ δύναται ἁμαρτάνειν, ὅτι ἐκ τοῦ Θεοῦ γεγέννηται. 
10 ἐν τούτῳ φανερά ἐστι τὰ τέκνα τοῦ Θεοῦ καὶ τὰ τέκνα τοῦ διαβόλου. πᾶς ὁ μὴ ποιῶν δικαιοσύνην οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ Θεοῦ, καὶ ὁ μὴ ἀγαπῶν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ. 
11 ὅτι αὕτη ἐστὶν ἡ ἀγγελία ἣν ἠκούσατε ἀπ᾿ ἀρχῆς, ἵνα ἀγαπῶμεν ἀλλήλους, 
12 οὐ καθὼς Κάϊν ἐκ τοῦ πονηροῦ ἦν καὶ ἔσφαξε τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ· καὶ χάριν τίνος ἔσφαξεν αὐτόν; ὅτι τὰ ἔργα αὐτοῦ πονηρὰ ἦν, τὰ δὲ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ δίκαια. 
13 Μὴ θαυμάζετε, ἀδελφοί μου, εἰ μισεῖ ὑμᾶς ὁ κόσμος. 
14 ἡμεῖς οἴδαμεν ὅτι μεταβεβήκαμεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν, ὅτι ἀγαπῶμεν τοὺς ἀδελφούς· ὁ μὴ ἀγα­πῶν τὸν ἀδελφὸν μένει ἐν τῷ θανάτῳ. 
15 πᾶς ὁ μισῶν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ἀνθρωποκτόνος ἐστί, καὶ οἴδατε ὅτι πᾶς ἀν­θρω­­ποκτόνος οὐκ ἔχει ζω­ὴν αἰώνιον ἐν ἑαυτῷ μένουσαν. 
16 ἐν τούτῳ ἐγνώκαμεν τὴν ἀγάπην, ὅτι ἐκεῖνος ὑπὲρ ἡμῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἔθηκε· καὶ ἡμεῖς ὀφείλομεν ὑπὲρ τῶν ἀδελφῶν τὰς ψυχὰς τιθέναι. 
17 ὃς δ᾿ ἂν ἔχῃ τὸν βίον τοῦ κόσμου καὶ θεωρῇ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ χρείαν ἔχοντα καὶ κλείσῃ τὰ σπλάγχνα αὐτοῦ ἀπ᾿ αὐτοῦ, πῶς ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μένει ἐν αὐτῷ; 
18 Τεκνία μου, μὴ ἀγαπῶμεν λόγῳ μηδὲ τῇ γλώσσῃ, ἀλλ᾿ ἐν ἔργῳ καὶ ἀληθείᾳ.
19 καὶ ἐν τούτῳ γινώσκομεν ὅτι ἐκ τῆς ἀληθείας ἐσμέν, καὶ ἔμπροσθεν αὐτοῦ πείσομεν τὰς καρδίας ἡμῶν, 
20 ὅτι ἐὰν καταγινώσκῃ ἡμῶν ἡ καρδία, ὅτι μείζων ἐστὶν ὁ Θεὸς τῆς καρδίας ἡμῶν καὶ γινώσκει πάντα. 
21 ἀγαπητοί, ἐὰν ἡ καρδία ἡμῶν μὴ καταγινώσκῃ ἡμῶν, παρρησίαν ἔχομεν πρὸς τὸν Θεόν, 
22 καὶ ὃ ἐὰν αἰτῶμεν λαμβάνομεν παρ᾿ αὐτοῦ, ὅτι τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ τηροῦμεν καὶ τὰ ἀρεστὰ ἐνώπιον αὐτοῦ ποιοῦμεν.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
9 Κάθε ἄνθρωπος πού ἔχει γεννηθεῖ ἀπό τόν Θεό δέν κάνει ποτέ καμία ἁμαρτία θεληματικά καί ἐνσυνείδητα. Διότι ἡ νέα ζωή πού τοῦ μετέδωσε ὁ Θεός μέ τό Πνεῦ­μα του μένει μέσα του. Γι’ αὐτό δέν μπορεῖ πλέον νά ἁμαρτάνει, διότι ἡ θέλησή του ἀποκτᾶ μεγάλη σταθερό­τητα καί ἕξη πρός τήν ἀρετή. Κι αὐτό γίνεται διότι ἔχει γεν­νηθεῖ ἀπό τόν Θεό καί μοιάζει μέ τόν Θεό. 
10 Αὐτό εἶναι τό διακριτικό γνώρισμα μέ τό ὁποῖο γίνονται σ’ ὅλους φανερά τά παιδιά τοῦ Θεοῦ καί τά παιδιά τοῦ διαβόλου. Κάθε ἄνθρωπος δηλαδή πού δέν ἀσκεῖ στή ζωή του κάθε ἀρετή, αὐτός δέν προέρχεται ἀπό τόν Θεό καί δέν ἔχει πατέρα του τόν Θεό. Τό ἴδιο κι ἐκεῖνος πού δέν ἀγαπᾶ τόν ἀδελφό του Χριστιανό, δέν εἶναι παιδί τοῦ Θεοῦ. 
11 Διότι αὐτό εἶναι τό κύριο παράγγελμα πού μάθατε μέ τό κήρυγμα καί ἀκούσατε ἀπό τήν ἀρχή τῆς ἐπιστροφῆς σας στό Χριστό: νά ἀγαπᾶμε ὁ ἕνας τόν ἄλλο. 
12 Κι ἄς μήν τρέφουμε αἰσθήματα παρόμοια μ’ ἐκεῖνα πού εἶχε ὁ Κάιν, ὁ ὁποῖος ἦταν παιδί τοῦ πονηροῦ διαβόλου καί ἔσφαξε ἄσπλαχνα τόν ἀδελφό του. Καί γιατί τόν ἔσφαξε; Ἐπειδή τά ἔργα του ἦταν πονηρά, ἐνῶ τά ἔργα τοῦ ἀδελφοῦ του ἦταν δίκαια· καί ἡ ἀρετή καί ἡ δικαιοσύνη προκαλεῖ τήν ἀντιπάθεια τοῦ διαβόλου καί τῶν πονηρῶν παιδιῶν του. 
13 Γι’ αὐτό λοιπόν, ἀδελφοί μου, μήν ἀπορεῖτε καί μήν παραξενεύεσθε ἐάν σᾶς μισεῖ ὁ κόσμος πού βρίσκεται μακριά ἀπό τόν Θεό. 
14 Ἐμεῖς ξέρουμε ἀπό τήν πείρα μας ὅτι ἔχουμε περάσει ἀπό τόν πνευματικό θάνατο στήν πνευματική ζωή. Κι αὐτό τό ξέρουμε, διότι ἀγαπᾶμε τούς ἀδελφούς μας. Ἐκεῖνος πού δέν ἀγαπᾶ τόν ἀδελφό του ἐξακολουθεῖ νά παραμένει στόν πνευματικό θάνατο. 
15 Κάθε ἄνθρωπος πού μισεῖ τόν ἀδελφό του εἶναι φο­νιάς, διότι ἔχει μέσα του φονική διάθεση καί θέλει τήν καταστροφή καί τό θάνατο ἐκείνου πού μισεῖ. Καί ξέρετε ὅτι κανένας φονιάς δέν ἔχει ζωή αἰώνια, πού νά μένει διαρκῶς μέσα του. 
16 Ἀπ’ αὐτό λοιπόν ἔχουμε μάθει τί εἶναι ἀγάπη· ἀπό τό ὅτι δηλαδή ὁ Χριστός παρέδωσε πρόθυμα τή ζωή του στό θάνατο γιά τή σωτηρία μας. Ἄρα λοιπόν κι ἐμεῖς ὀφείλουμε σύμφωνα μέ τό παράδειγμα αὐτό νά προσφέρουμε τή ζωή μας γιά χάρη τῶν ἀδελφῶν μας, καί ὄχι νά θέλουμε νά ἀφαιρέσουμε τή ζωή τους. 
17 Ἀντιθέτως, ἄν κάποιος πού ἔχει τά πλούτη τοῦ κόσμου δεῖ τόν ἀδελφό του σέ κατάσταση ἀνάγκης καί κλεί­σει τήν καρδιά του καί τά σπλάχνα του ἀπέναντι στόν ἀδελφό, κι ἔτσι δέν αἰσθανθεῖ καμία συμπάθεια γιά τή δυστυχία του, πῶς εἶναι δυνατόν νά μένει μέσα του ἡ ἀγάπη γιά τόν Θεό; 
18 Παιδάκια μου, ἄς μήν ἀγαπᾶμε μόνο μέ τά λόγια ἤ μέ τή γλώσσα, ἀλλά ἄς ἀγαπᾶμε μέ ἔργα εὐεργετικά καί ὄχι ψεύτικα, ἀλλά ἀληθινά. 
19 Καί μ’ αὐτό θά καταλάβουμε ὅτι καταγόμαστε ἀπό τήν ἀλήθεια καί ἔχουμε ἀναγεννηθεῖ ἀπό τόν Θεό, μέ τήν εἰλικρινή δηλαδή ἀγάπη καί τήν εὐεργετικότητα. Ὅταν ἔχουμε τήν ἀγάπη αὐτή, θά ἔχουμε ἥσυχη τή συ­νεί­δησή μας καί δέν θά μᾶς τύπτει αὐτή ἐνώπιον τοῦ Θε­οῦ, 
20 σέ ὁτιδήποτε κι ἄν μᾶς κατηγορεῖ. Καί θά ἔχουμε ἥσυχη τή συνείδηση, διότι ὁ Θεός εἶναι μεγαλύτερος ἀπό τή συνείδησή μας καί ξέρει σέ τέλειο βαθμό καί ἄρα πολύ καλύτερα ἀπ’ αὐτήν ὅλα τά σφάλματά μας καί ὅλες τίς τύψεις μας. Ξέρει τήν ἐνοχή μας. Ἐφόσον λοιπόν ὁ Θεός, πού ξέρει τά πάντα, μᾶς πείθει ὅτι εἴμα­στε παι­διά του, δέν φοβόμαστε ὅτι θά κατακριθοῦμε. 
21 Ἀγαπητοί, ἐάν ἡ συνείδησή μας δέν μᾶς κατηγορεῖ, ἀποκτοῦμε παρρησία ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. 
22 Καί ὁτιδήποτε τοῦ ζητοῦμε στήν προσευχή, μᾶς τό δίνει. Μᾶς τό δίνει, διότι τηροῦμε τίς ἐντολές του καί κά­νουμε αὐτά πού τοῦ ἀρέσουν.
Προβολή άρθρου...


Το παρόν email στάλθηκε από ασφαλή υπολογιστή που προστατεύεται από το Avast.
www.avast.com

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΤΡΙΤΗΣ 1 ΜΑΡΤΙΟΥ 2016

 
 
ΤΡΙΤΗ 1 ΜΑΡΤΙΟΥΕὐαγγέλιον: ἡμέρας, Τρίτης ἀπόκρεω (Μρ. ιδ΄ 10-42):
10 Καὶ Ἰούδας ὁ Ἰσκαριώτης, εἷς τῶν δώδεκα, ἀπῆλ­θε πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς ἵνα παραδῷ αὐτὸν αὐτοῖς. 
11 οἱ δὲ ἀκούσαντες ἐχάρησαν, καὶ ἐπηγγείλαντο αὐτῷ ἀργύρια δοῦναι· καὶ ἐ­ζήτει πῶς εὐκαίρως αὐτὸν παραδῷ. 
12 Καὶ τῇ πρώτῃ ἡμέρᾳ τῶν ἀζύμων, ὅτε τὸ πάσχα ἔθυον, λέγουσιν αὐτῷ οἱ μα­­­θηταὶ αὐτοῦ· ποῦ θέλεις ἀ­­­πελθόντες ἑτοιμάσωμεν ἵ­να φάγῃς τὸ πάσχα; 
13 καὶ ἀποστέλλει δύο τῶν μαθητῶν αὐτοῦ καὶ λέγει αὐ­τοῖς· ὑπάγετε εἰς τὴν πό­­λιν, καὶ ἀπαντήσει ὑμῖν ἄν­­θρωπος κεράμιον ὕδατος βαστάζων· ἀκολουθήσατε αὐ­­­τῷ, 
14 καὶ ὅπου ἐὰν εἰσέλθῃ, εἴ­­πατε τῷ οἰκοδεσπότῃ ὅτι ὁ διδάσκαλος λέγει· ποῦ ἐστι τὸ κατάλυμά μου ὅπου τὸ πάσχα μετὰ τῶν μαθητῶν μου φάγω; 
15 καὶ αὐτὸς ὑμῖν δείξει ἀ­νώγαιον μέγα ἐστρωμένον ἕτοιμον· ἐκεῖ ἑτοιμάσατε ἡ­μῖν. 
16 καὶ ἐξῆλθον οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ ἦλθον εἰς τὴν πόλιν, καὶ εὗρον καθὼς εἶπεν αὐτοῖς, καὶ ἡτοίμασαν τὸ πά­σχα. 
17 Καὶ ὀψίας γενομένης ἔρ­χεται μετὰ τῶν δώδεκα· 
18 καὶ ἀνακειμένων αὐτῶν καὶ ἐσθιόντων εἶπεν ὁ Ἰη­σοῦς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἷς ἐξ ὑμῶν παραδώσει με, ὁ ἐσθίων μετ᾿ ἐμοῦ. 
19 οἱ δὲ ἤρξαντο λυπεῖσθαι καὶ λέγειν αὐτῷ εἷς καθ᾿ εἷς· μήτι ἐγώ; καὶ ἄλλος· μήτι ἐγώ; 
20 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς· εἷς ἐκ τῶν δώδεκα, ὁ ἐμβαπτόμενος μετ᾿ ἐμοῦ εἰς τὸ τρυβλίον. 
21 ὁ μὲν υἱὸς τοῦ ἀνθρώ­που ὑπάγει καθὼς γέγραπται περὶ αὐτοῦ· οὐαὶ δὲ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ, δι᾿ οὗ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοται· καλὸν ἦν αὐτῷ εἰ οὐκ ἐγεννήθη ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος. 
22 Καὶ ἐσθιόντων αὐτῶν λαβὼν ὁ Ἰησοῦς ἄρτον εὐλογήσας ἔκλασε καὶ ἔδω­κεν αὐτοῖς καὶ εἶπε· λάβετε φάγετε· τοῦτό ἐστι τὸ σῶμά μου. 
23 καὶ λαβὼν τὸ ποτήριον εὐχαριστήσας ἔδωκεν αὐτοῖς, καὶ ἔπιον ἐξ αὐτοῦ πάντες. 
24 καὶ εἶπεν αὐτοῖς· τοῦτό ἐστι τὸ αἷμά μου τὸ τῆς και­­­νῆς διαθήκης τὸ περὶ πολ­λῶν ἐκχυνόμενον. 
25 ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι οὐκέτι οὐ μὴ πίω ἐκ τοῦ γενήματος τῆς ἀμπέλου ἕως τῆς ἡμέρας ἐκείνης ὅταν αὐτὸ πίνω καινὸν ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Θεοῦ. 
26 Καὶ ὑμνήσαντες ἐξῆλ­θον εἰς τὸ ὄρος τῶν ἐλαι­ῶν.
27 καὶ λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς ὅτι πάντες σκανδαλισθήσεσθε ἐν ἐμοὶ ἐν τῇ νυκτὶ ταύτῃ· ὅτι γέγραπται, πατάξω τὸν ποιμένα καὶ διασκορπισθήσονται τὰ πρόβατα· 
28 ἀλλὰ μετὰ τὸ ἐγερθῆναί με προάξω ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν. 
29 ὁ δὲ Πέτρος ἔφη αὐτῷ· καὶ εἰ πάντες σκανδαλισθήσονται, ἀλλ᾿ οὐκ ἐγώ. 
30 καὶ λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· ἀμὴν λέγω σοι ὅτι σὺ σήμερον ἐν τῇ νυκτὶ ταύτῃ πρὶν ἢ δὶς ἀλέκτορα φωνῆσαι τρὶς ἀπαρνήσῃ με. 3
1 ὁ δὲ Πέτρος ἐκ περισσοῦ ἔλεγε μᾶλλον· ἐάν με δέῃ συναποθανεῖν σοι, οὐ μή σε ἀπαρνήσομαι. ὡσαύτως δὲ καὶ πάντες ἔλεγον. 
32 Καὶ ἔρχονται εἰς χωρίον­ οὗ τὸ ὄνομα Γεθσημανῆ,­ καὶ λέγει τοῖς μαθηταῖς αὐ­­τοῦ· καθίσατε ὧδε ἕως προσ­εύ­ξωμαι. 
33 καὶ παραλαμβάνει τὸν Πέ­τρον καὶ Ἰάκωβον καὶ Ἰωάννην μεθ᾿ ἑαυτοῦ, καὶ ἤρ­­ξατο ἐκθαμβεῖσθαι καὶ ἀδη­μονεῖν 
34 καὶ λέγειν αὐτοῖς· περίλυ­πός ἐστιν ἡ ψυχή μου ἕ­­­­ως θανάτου· μείνατε ὧδε καὶ γρηγορεῖτε. 
35 καὶ προελθὼν μικρὸν ἔ­­­πεσεν ἐπὶ πρόσωπον ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ προσηύχετο ἵ­να, εἰ δυνατόν ἐστι, παρέλ­θῃ ἀπ᾿ αὐτοῦ ἡ ὥρα, 
36 καὶ ἔλεγεν· ἀββᾶ ὁ πα­τήρ, πάντα δυνατά σοι· πα­ρένεγκε τὸ ποτήριον ἀπ᾿ ἐ­­­­μοῦ τοῦτο· ἀλλ᾿ οὐ τί ἐγὼ θέ­­λω, ἀλλ᾿ εἴ τι σύ. 
37 καὶ ἔρχεται καὶ εὑρίσκει αὐτοὺς καθεύδοντας, καὶ λέ­­γει τῷ Πέτρῳ· Σίμων, καθεύδεις; οὐκ ἰσχύσατε μίαν ὥ­­­ραν γρηγορῆσαι;
 38 γρηγορεῖτε καὶ προσεύχεσθε, ἵνα μὴ εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν· τὸ μὲν πνεῦμα πρόθυμον, ἡ δὲ σὰρξ ἀσθενής. 
39 καὶ πάλιν ἀπελθὼν προσ­ηύξατο τὸν αὐτὸν λόγον εἰπών. 
40 καὶ ὑποστρέψας εὗρεν αὐτοὺς πάλιν καθεύδοντας·­ ἦσαν γὰρ οἱ ὀφθαλμοὶ αὐ­τῶν καταβαρυνόμενοι, καὶ οὐκ ᾔδεισαν τί ἀποκριθῶ­σιν αὐτῷ. 
41 καὶ ἔρχεται τὸ τρίτον καὶ λέγει αὐτοῖς· καθεύδετε λοι­­πὸν καὶ ἀναπαύεσθε! ἀπέ­χει· ἦλθεν ἡ ὥρα· ἰδοὺ πα­­ρα­δίδοται ὁ υἱὸς τοῦ ἀν­θρώ­που εἰς τὰς χεῖρας τῶν ἁμαρτωλῶν. 
42 ἐγείρεσθε, ἄγωμεν· ἰδοὺ ὁ παραδιδούς με ἤγγικε.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
10 Τότε ὁ Ἰούδας ὁ Ἰσκαριώτης, ἕνας ἀπό τούς δώδε­κα, πῆγε στούς ἀρχιερεῖς καί τούς πρότεινε νά τούς τόν πα­ραδώσει. 
11 Κι αὐτοί, ὅταν ἄκουσαν τήν πρόταση αὐτή, χάρηκαν, διότι τό φονικό σχέδιό τους θά ἐκτελοῦνταν ἀθό­ρυ­βα καί μέ ἀσφάλεια. Καί τοῦ ὑποσχέθηκαν νά τοῦ δώσουν χρήματα. Ἔτσι ἐκεῖνος ζητοῦσε νά βρεῖ τρόπο γιά νά τούς τόν παραδώσει στήν κατάλληλη στιγμή, ὥστε νά προληφθεῖ κάθε λαϊκή ἐξέγερση. 
12 Καί τήν πρώτη ἀπό τίς ἑπτά ἡμέρες πού διαρκοῦ­σε ἡ ἑορτή τῶν ἀζύμων, τήν ἡμέρα πού ἔσφαζαν οἱ Ἰουδαῖοι τόν πασχάλιο ἀμνό, λένε στόν Ἰησοῦ οἱ μαθητές του: Ποῦ θέλεις νά πᾶμε καί νά ἑτοιμάσουμε γιά νά φᾶς τό πασχαλινό δεῖπνο; 
13 Στέλνει τότε δύο ἀπό τούς μαθητές του καί τούς λέ­ει: Πηγαίνετε στήν πόλη, κι ἐκεῖ θά σᾶς συναντήσει κά­­ποιος ἄνθρωπος πού θά κρατᾶ μιά στάμνα νερό. Ἀκολουθῆστε τον, 
14 καί σ’ ὅποιο σπίτι μπεῖ, πέστε στόν οἰκοδεσπότη ὅτι ὁ Διδάσκαλος ρωτᾶ: Ποῦ εἶναι ἡ καθορισμένη γιά μέ­να αἴθουσα τοῦ φαγητοῦ, ὅπου θά φάω τό πασχαλινό δεῖπνο μέ τούς μαθητές μου; 
15 Κι αὐτός θά σᾶς δείξει ἕνα μεγάλο ἀνώγειο, δηλαδή τό ἐπάνω διαμέρισμα τοῦ σπιτιοῦ, μέ καθίσματα καί τραπέζια στρωμένα, ἕτοιμο σέ ὅλα. Ἐκεῖ ἑτοιμάστε μας τό πασχαλινό δεῖπνο. 
16 Ἔφυγαν οἱ μαθητές του καί πῆγαν στήν πόλη καί τά βρῆκαν ὅπως τούς τά εἶπε ὁ Διδάσκαλος. Καί ἑτοί­μα­σαν τό δεῖπνο, στό ὁποῖο θά γινόταν τό ἀληθινό Πάσχα τῆς θείας Εὐχαριστίας. 
17 Καί μόλις βράδιασε, ἦλθε ἐκεῖ μέ τούς δώδεκα μαθητές. 
18 Καί τήν ὥρα πού εἶχαν γείρει στό τραπέζι κι ἔτρω­γαν, εἶπε ὁ Ἰησοῦς: Ἀληθινά σᾶς διαβεβαιώνω ὅτι ἕνας ἀπό σᾶς θά μέ παραδώσει στούς σταυρωτές μου, αὐ­τός πού τώρα τρώει μαζί μου. 
19 Αὐτοί τότε ἄρχισαν νά λυποῦνται καί νά τοῦ λένε ἕνας-ἕνας ξεχωριστά: Μήπως εἶμαι ἐγώ; Καί ἄλλος: Μήπως εἶμαι ἐγώ; 
20 Αὐτός τότε τούς ἀποκρίθηκε: Ἕνας ἀπό σᾶς τούς δώδεκα, αὐτός πού τώρα τρώει μαζί μου καί βουτᾶ τό ψωμί του μαζί μου μέσα στό ζωμό τῆς πιατέλας, αὐτός θά μέ παραδώσει. 
21 Καί ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου βέβαια, ὁ Μεσσίας, φεύγει ἀπ’ αὐτή τή ζωή καί πηγαίνει πρός τόν Πατέρα του, σύμ­φωνα μέ τίς προφητεῖες πού ἔχουν γραφεῖ γι’ αὐ­τόν. Ἀλίμονο ὅμως στόν ἄνθρωπο ἐκεῖνο πού γίνεται ὄργανο γιά νά παραδοθεῖ ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου στούς σταυρωτές του. Θά ἦταν καλύτερο γιά τόν ἄνθρωπο αὐ­τόν νά μήν εἶχε γεννηθεῖ. 
22 Κι ἐνῶ ἔτρωγαν, πῆρε ὁ Ἰησοῦς ἄρτο κι ἀφοῦ εὐ­χα­ρίστησε τόν ἐπουράνιο Πατέρα, ἔκοψε τόν ἄρτο σέ κομμάτια κι ἔδωσε στούς μαθητές λέγοντας: Λάβετε, φά­­γε­τε· αὐτό πού σᾶς δίνω εἶναι τό σῶμα μου. 
23 Ὕστερα πῆρε τό ποτήριο, εὐχαρίστησε κι ἔδωσε σ’ αὐτούς καί ἤπιαν ἀπ’ αὐτό ὅλοι. 
24 Καί τούς εἶπε: Αὐτό πού πίνετε εἶναι τό αἷμα μου, πού ἐπικυρώνει τή νέα Διαθήκη καί χύνεται γιά νά σω­θοῦν πολλοί. 
25 Ἀληθινά σᾶς λέω ὅτι δέν θά πιῶ πλέον ἀπό τό προϊόν αὐτό τῆς ἀμπέλου, μέχρι τήν ἡμέρα ἐκείνη πού μέ εὐφροσύνη θά τό πίνω καινούργιο καί πολύ πιό χαρμόσυνο στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ὁ Μυστικός αὐτός Δεῖπνος δηλαδή εἶναι πρόγευση τῆς τέλειας κοινωνίας καί ἑνώσεώς μας, πού θά πραγματοποιηθεῖ μέσα σέ ἀτε­λεύτητη χαρά στήν οὐράνια βασιλεία τοῦ Θεοῦ. 
26 Κι ἀφοῦ ἔψαλαν ἕναν εὐχαριστήριο ὕμνο, βγῆκαν στό ὄρος τῶν Ἐλαιῶν. 
27 Τούς λέει τότε ὁ Ἰησοῦς: Ὅλοι θά κλονισθεῖτε στήν πίστη σας σ’ ἐμένα τή νύχτα αὐτή. Διότι ἔχει γραφεῖ τό ἑξῆς ἀπό τόν προφήτη Ζαχαρία: Θά ἐπιτρέψω ἐγώ ὁ Θεός καί Πατέρας νά χτυπηθεῖ καί νά θανατωθεῖ ὁ ποιμένας, δηλαδή ὁ Χριστός, καί θά διασκορπισθοῦν τά πρόβατα τοῦ κοπαδιοῦ, δηλαδή οἱ μαθητές του. 
28 Ὅταν ὅμως ἀναστηθῶ, θά σᾶς περιμένω στή Γαλιλαία, ὅπου θά πάω πρίν ἀπό σᾶς. 
29 Τότε ὁ Πέτρος τοῦ εἶπε: Κι ἄν ἀκόμη ὅλοι κλονισθοῦν στήν πίστη τους πρός ἐσένα, ἐγώ ὅμως δέν θά κλο­νισθῶ. 
30 Τοῦ λέει τότε ὁ Ἰησοῦς: Ἀληθινά σοῦ λέω ὅτι ἐσύ πού τώρα τά λές αὐτά, σήμερα, τή νύχτα αὐτή, πρίν λα­­­λήσει δυό φορές ὁ πετεινός, θά μέ ἀπαρνηθεῖς τρεῖς φο­­ρές. 
31 Ὁ Πέτρος ὅμως ἐπέμενε πολύ περισσότερο κι ἔλε­γε: Ἐάν χρειαστεῖ νά πεθάνω κι ἐγώ μαζί σου, γιά κανένα λόγο δέν θά σέ ἀρνηθῶ. Τά ἴδια ἔλεγαν κι ὅλοι οἱ μαθητές. 
32 Ἔρχονται τότε σέ κάποιο περιφραγμένο ἀγρόκτη­μα πού λεγόταν Γεθσημανῆ, καί λέει στούς μαθητές του: Καθίστε ἐδῶ, ὥσπου νά προσευχηθῶ. 
33 Παίρνει λοιπόν μαζί του τόν Πέτρο καί τόν Ἰάκωβο καί τόν Ἰωάννη, κι ἄρχισε νά καταλαμβάνεται ἀπό μεγάλη λύπη καί ἔκπληξη γιά τό σκληρό πάθημα πού τοῦ ἑτοίμαζαν μέ πρωτοφανές μίσος αὐτοί τούς ὁποίους ὁ ἴδιος τόσο ἀγάπησε, καί νά αἰσθάνεται ἀδημονία καί μεγάλο βάρος στήν καρδιά του.
34 Καί τούς λέει: Εἶναι καταλυπημένη ἡ ψυχή μου τό­σο πο­­λύ, πού νά κινδυνεύω νά πεθάνω. Μείνετε ἐδῶ ­καί μείνετε ἄγρυπνοι. 
35 Κι ἀφοῦ προχώρησε λίγο πιό πέρα, ἔπεσε μέ τό πρόσωπο κάτω στή γῆ καί προσευχόταν ζητώντας, ἐάν ἦταν δυνατόν, χωρίς νά ματαιωθεῖ τό σχέδιο τοῦ Θε­οῦ γιά τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων, νά ἀπομακρυνθεῖ ἀπ’ αὐτόν ἡ ὥρα τῶν παθῶν καί τοῦ θανάτου. 
36 Κι ἔλεγε: Ἀββᾶ, Πατέρα μου, ὅλα σοῦ εἶναι δυνατά· ἀπομάκρυνε ἀπό μένα τό ποτήριο αὐτό τοῦ μαρτυρι­κοῦ θανάτου. Ἄς μή γίνει ὅμως αὐτό πού θέλω ἐγώ, ἀλλ’ αὐτό πού θέλεις ἐσύ. 
37 Κατόπιν ἔρχεται πίσω καί βρίσκει τούς μαθητές νά κοιμοῦνται. Καί λέει στόν Πέτρο: Σίμων, ἐσύ πού πρίν ἀπό λίγο ἔδινες σέ μένα τόσες ὑποσχέσεις, κοιμᾶσαι; Δέν μπορέσατε οὔτε μία ὥρα νά μείνετε ἄγρυπνοι; 
38 Νά ἀγρυπνεῖτε καί νά προσεύχεσθε, γιά νά μήν κα­­­ταληφθεῖτε καί κυριευθεῖτε ἀπό πειρασμό πού θά κλο­­­νίσει τήν πίστη σας. Διότι τό βάθος βέβαια τῆς ψυ­χῆς σας εἶναι πρόθυμο νά ὑπακούει στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, τό σαρ­­κικό φρόνημα ὅμως κάνει τήν ἀνθρώπινη φύση ἀδύνατη καί παρασύρει τόν ἄνθρωπο στό κακό, παρά τήν ἀγα­θή διάθεσή του. 
39 Κι ἀφοῦ ἀπομακρύνθηκε πάλι, προσευχήθηκε καί εἶπε τά ἴδια λόγια. 
40 Κι ὅταν ἐπέστρεψε τούς βρῆκε πάλι νά κοιμοῦνται· διότι τά μάτια τους ἦταν βαριά ἀπό τή νύστα, καί δέν ἤξεραν τί νά τοῦ ἀπαντήσουν. 
41 Κι ἔρχεται γιά τρίτη φορά καί τούς λέει: Περίεργο! Ὕστερα ἀπ’ αὐτά πού σᾶς εἶπα, κοιμάστε ἀκόμη καί ἀναπαύεσθε! Ἀρκεῖ πλέον ὁ ὕπνος. Ἦλθε ἡ ὥρα. Ἰδού, παραδίδεται ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου στά χέρια τῶν ἁμαρτωλῶν. 
42 Σηκωθεῖτε, ἄς πᾶμε νά τούς συναντήσουμε. Νά, πλη­σίασε αὐτός πού μέ παραδίδει στούς σταυρωτές μου.
Προβολή άρθρου...

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (1/3)

 
 
Σήμερα 1/3/2016 εορτάζουν:
  • Αγία Ευδοκία η από Σαμαρειτών η Οσιομάρτυς
  • Αγία Αντωνίνα
  • Άγιος Παρασκευάς ο Τραπεζούντιος ο νεομάρτυρας
  • Οσία Δομνίνα η Νέα
  • Άγιοι Μάρκελλος και Αντώνιος
  • Άγιοι Σιλβέστρος και Σωφρόνιος
  • Άγιος Νεστοριανός
  • Άγιοι Χαρίσιος, Νικηφόρος και Αγάπιος
  • Όσιος Αγάπιος από τη Σκήτη της Κολιτσούς και οι μετ’ αυτού τέσσερις όσιοι
  • Άγιος Σιλβέστρος Πατριάρχης
  • Αγία Αναστασία η Νεομάρτυς
  • Άγιος David
  • Άγιοι Γερβάσιος και Λέων οι αυτάδελφοι
  • Όσιος Συνέσιος ο εν Λύση της Κύπρου αθλήσας
  • Όσιος Μαρτύριος του Ζελένσκ
  • Όσιος Λουκάς ο εκ Σικελίας
  • Άγιος Μεθόδιος ο Ιερομάρτυρας εκ Ρωσίας
  • Αγία Αντωνίνα η Οσιομάρτυς
  • Άγιος Παύλος ο Οσιομάρτυρας
Ἡ Ἁγία Εὐδοκία ἡ ἀπὸ Σαμαρειτῶν, Ὁσιομάρτυς
1.-Agia-Eudokia
Ἦταν ἀπὸ τὴν Ἠλιούπολη τῆς Συρίας καὶ ἔζησε ἐπὶ Τραϊανοῦ (98-117 μ.Χ.). Περνοῦσε τὴν ζωή της μέσα στὴν πορνεία καὶ τὶς ἀκολασίες. Ἡ ἐκθαμβωτικὴ καλλονή της εἵλκυε πολλοὺς ἐραστὲς καὶ ἔτσι συγκέντρωσε πολὺ πλοῦτο. Τὸ θεῖο ἔλεος ὅμως εὐδοκεῖ, ὥστε καὶ οἱ ψυχὲς ποὺ παρεκτράπησαν ἠθικὰ νὰ μὴ χάνουν ὁλότελα τὴν ἠθικὴ συναίσθηση, ἀλλὰ νὰ μένει κάτι ἀπὸ τὸν ἠθικὸ πόθο. Ἔτσι καὶ ἡ Εὐδοκία. Μετὰ ἀπὸ μία ἀρρώστια της, εἴτε ἀπὸ κορεσμό, εἴτε ἀπὸ ἐγωισμὸ πρὸς τοὺς φίλους της, διότι τὴν περίοδο ποὺ ἦταν ἄρρωστη τὴν εἶχαν ἐγκαταλείψει, δὲ συνέχισε τὴν προηγούμενη ζωή της. Ἐγκατέλειψε τὴν πόλη καὶ ἐπέστρεψε μετὰ ἀπὸ ἕνα χρόνο. Θέλησε νὰ μείνει ἄγνωστη καὶ γι᾿ αὐτὸ ἐγκαταστάθηκε στὰ τελευταῖα σπίτια τῆς πόλης. Ἐκεῖ, γνωρίζει μὲ θαυματουργικὸ τρόπο τοὺς χριστιανοὺς τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας. Ἀναπαύεται τόσο πολὺ ἀπὸ τὴν διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου (καὶ νουθεσιῶν κάποιου μοναχοῦ ὀνόματι Γερμανοῦ), ποὺ ἀμέσως βαπτίζεται χριστιανὴ (ἀπὸ τὸν ἐπίσκοπο Θεόδοτο) καὶ μὲ τὴν μετάνοιά της καθαρίζεται ἀπὸ τὰ ἔκτροπα τῆς προηγούμενης ζωῆς. Ἀπὸ τότε ἀλλάζει ζωή. Δίνει τὴν περιουσία της στὰ ὀρφανὰ καὶ τοὺς φτωχοὺς καὶ γίνεται πιστὴ ἐργάτης τοῦ Εὐαγγελίου. Καὶ μάλιστα μέχρι μαρτυρικοῦ θανάτου. Ἔτσι ἡ Ἁγία Εὐδοκία ἔρχεται νὰ μᾶς θυμίσει τὰ αἰώνια λόγια του Κυρίου μας: ὅτι «οἱ τελῶναι καὶ αἱ πόρναι προάγουσιν ὑμᾶς εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ». Οἱ τελῶνες, δηλαδή, καὶ οἱ πόρνες, ποὺ στὴν ἀρχὴ ἔδειξαν ἀπείθεια στὸ Νόμο τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ μετὰ μετενόησαν καὶ πίστεψαν ἔμπρακτα σ᾿ Αὐτόν, θὰ προλάβουν στὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐσᾶς, ποὺ μόνο στὰ λόγια πιστεύετε στὸ Θεό, ἐνῷ στὴν πράξη εἶστε ἄπιστοι.
Ἡ Ὁσία Δομνίνα ἡ Νέα
1.-Osia-Domina-h-nea
Καταγόταν ἀπὸ τὴν πόλη Κῦρο τῆς Συρίας καὶ ἔζησε κατὰ τὸ πρῶτο μισό του 5ου αἰῶνα. Οἱ γονεῖς της, εὐσεβεῖς καὶ πλούσιοι, τὴν εἶχαν ἀναθρέψει χριστιανικότατα, καὶ τῆς παρεῖχαν τὰ μέσα γιὰ ἐλεημοσύνες καὶ ἄλλα καλὰ ἔργα. Ὁ ἐπίσκοπος Θεοδώρητος, βλέποντας τὴν τόσο ζωντανὴ εὐσέβειά της, τὴν ἐκτιμοῦσε πολὺ καὶ τὴν χρησιμοποιοῦσε σὰν παράδειγμα στὶς πλούσιες νέες, ποὺ νόμιζαν, ὅτι μποροῦσαν νὰ συμβιβάσουν τὴν χριστιανοσύνη τους μὲ τὶς κοσμικὲς ἐπιδείξεις καὶ ματαιότητες. Καί, ὅσες φορὲς ἔβλεπε κόρη, ποὺ ποθοῦσε νὰ ἀκολουθήσει τὸν Εὐαγγελικὸ δρόμο, τῆς συνιστοῦσε νὰ συναναστρέφεται τὴν Δομνίνα. Ἡ δὲ Δομνίνα, καθοδηγοῦσε μὲ πολλή ἀδελφικὴ στοργὴ καὶ ταπεινοφροσύνη, προσπαθώντας νὰ μὴ φαίνεται, ὅτι ὑπερτερεῖ, πολλὲς φορὲς μάλιστα κάνοντας τὴν μικρότερη. Κατὰ τὰ δειλινά, ἡ Δομνίνα συνήθιζε νὰ πηγαίνει στὴ γειτονική της ἐκκλησία, ὅπου ἔκανε δεήσεις μέσα στὴ σιγὴ τοῦ ναοῦ. Ἔτσι, μὲ τέτοιες ἅγιες ἀσχολίες, τελείωσε ἡ Δομνίνα τὴν ζωή της καὶ πῆγε στὰ ἀθάνατα σκηνώματα, ποὺ ἀποτέλεσαν τὸ διαρκῆ καὶ διακαῆ πόθο της σ᾿ ὅλη τὴν διάρκεια τῆς ἐπίγειας ζωῆς της.
Ἡ Ἁγία Ἀντωνίνα
Ἔζησε στὰ χρόνια του αὐτοκράτορα Διοκλητιανοῦ καὶ καταγόταν ἀπὸ τὴν Νίκαια τῆς Βιθυνίας. Θερμὴ χριστιανή, ἐργαζόταν γιὰ τὴν ἐξάπλωση τῆς πίστης μεταξὺ τῶν γυναικῶν τῆς εἰδωλολατρείας. Καταγγέλθηκε καὶ ὁμολόγησε ἀμέσως τὴν θεάρεστη δραστηριότητά της. Τότε τὴν ὑποχρέωσαν νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα, ἀλλὰ ἡ Ἀντωνίνα ἀρνήθηκε σθεναρὰ καὶ μάλιστα συνηγόρησε μπροστὰ στὸν ἔπαρχο ὑπὲρ τῆς χριστιανικῆς θρησκείας. Μετὰ ἀπὸ βασανιστήρια, τὴν ἔριξαν σὲ σκοτεινὴ ἀπομόνωση μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι θὰ καμφεῖ τὸ φρόνημά της. Ὅταν τὴν ἔβγαλαν ἀπὸ τὴν φυλακή, ἡ Ἀντωνίνα ἀντέταξε τὴν ἴδια ἄρνηση στὶς προτροπὲς καὶ τὶς ἀπειλὲς τοῦ κριτῆ ν᾿ ἀρνηθεῖ τὸν Χριστό. Τότε τὴν ἔβαλαν μέσα σ᾿ ἕνα σακὶ καὶ τὴν ἔριξαν μέσα στὴ λίμνη τῆς Νίκαιας, παίρνοντας ἔτσι τὸ ἀθάνατο στεφάνι τοῦ μαρτυρίου. (Ἡ μνήμη της ἐπαναλαμβάνεται καὶ τὴν 12η Ἰουνίου).
Οἱ Ἅγιοι Μάρκελλος καὶ Ἀντώνιος
Μαρτύρησαν ἀφοῦ τοὺς ἔριξαν μέσα στὴ φωτιά.
Οἱ Ἅγιοι Σίλβεστρος καὶ Σωφρόνιος
Μαρτύρησαν διὰ ξίφους.
Ὁ Ἅγιος Νεστοριανός
Μαρτύρησε διὰ ξίφους.
Ὁ Ἅγιος Σίλβεστρος Πατριάρχης
Ἡ μνήμη του ἀναφέρεται στὸ Ἱεροσολυμιτικὸ Κανονάριο σελ. 36 ὡς ἑξῆς: «Ἐν τὴν Ἀναστάσει, τοῦ ἁγίου πατριάρχου Σιλβέστρου». Ἡ πανήγυρή του γινόταν στὸν ναὸ τῆς Ἀναστάσεως, ἀλλὰ ἄγνωστο ποιᾶς πόλης Πατριάρχης ἦταν ὁ Σίλβεστρος, ποὺ τὴν μνήμη του γιορτάζει ἡ ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων.
Ὁ Ὅσιος Ἀγάπιος καὶ ὁ Ὅσιος Εὐδόκιμος
Ὁ Ὅσιος αὐτὸς ἦταν στὴ Σκήτη τοῦ Κολιτζοῦ τῆς περιοχῆς Βατοπαιδίου. Ὅμως, σὲ μία ἐπιδρομή τοης οἱ Ἀγαρηνοὶ πειρατὲς τὸν αἰχμαλώτισαν καὶ τὸν πούλησαν σὰν δοῦλο σ᾿ ἕναν ἄλλο Ἀγαρηνό. Αὐτὸς τὸν εἶχε δεμένο μὲ ἁλυσίδες, γιὰ τὸν φόβο μὴν ἀποδράσει, καὶ τὸν χρησιμοποιοῦσε στὶς πιὸ σκληρὲς καὶ βαριὲς ἐργασίες. Διὰ τῆς προσευχῆς καὶ κατὰ τὴν στιγμὴ ποὺ βρισκόταν στὴ φυλακή, ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος τὸν ἐλευθέρωσε. Τότε ὁ Ὅσιος ἀμέσως γύρισε στὸ Ἅγιον Ὄρος, στὸν Γέροντά του. Ἀλλ᾿ ὁ Γέροντας, μόλις τὸν εἶδε, τοῦ ἔκανε παρατήρηση διότι ἔφυγε κρυφὰ χωρὶς τὴν ἔγκριση τοῦ κυρίου του, καὶ τοῦ εἶπε ἀμέσως νὰ γυρίσει πίσω. Ὁ Ὅσιος Ἀγάπιος ἔκανε ὑπακοὴ καὶ ἐπέστρεψε στὸν Ἀγαρηνὸ κύριό του. Ἡ ἐνέργειά του αὐτὴ συγκίνησε τὸν Ἀγαρηνό, μὲ ἀποτέλεσμα αὐτὸς καὶ οἱ δυὸ γιοί του, μαζὶ μὲ τὸν ὅσιο Ἀγάπιο, νὰ ἔλθουν στὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ νὰ γίνουν μοναχοί. Γιὰ δὲ τὸν ὅσιο Εὐδόκιμο, βλέπε βιογραφικό του σημείωμα τὴν 5η Ὀκτωβρίου.
Ὁ Ἅγιος Παρασκευὰς ὁ Τραπεζούντιος, νεομάρτυρας
Ὁ Ἅγιος αὐτὸς νεομάρτυρας δὲν ἀναφέρεται ἀπὸ τοὺς Συναξαριστές. Ἦταν ἀπὸ τοὺς προύχοντες τῆς Τραπεζούντας καὶ μαρτύρησε τὴν 1η Μαρτίου 1659 μὲ ἀπαγχονισμό. Τὸ σῶμα του παρέλαβαν οἱ χριστιανοὶ καὶ τὸ ἔθαψαν στὸν ναὸ τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Νύσσης. Κατόπιν ἀνακομίσθηκε στὴ Μονὴ Θεοσκεπάστου τῆς Τραπεζούντας.
Ὁ Ἅγιος Παῦλος ὁ ὁσιομάρτυρας
Ἄγνωστο ποὺ καὶ πότε μαρτύρησε, μᾶλλον ὅμως ἐπὶ τῶν εἰκονομάχων, ἀφοῦ οἱ Συναξαριστὲς σημειώνουν ὅτι ὑπὲρ τῶν ἁγίων εἰκόνων διὰ τοῦ πυρὸς ἐτελειώθη.
Ἡ Ἁγία Ἀναστασία ἡ νεομάρτυς (Ἀντρέγιεβνα) (Ρωσίδα)
Διὰ Χριστὸν σαλή.
Ὁ Ἅγιος Danid (Οὐαλλός)
Λεπτομέρειες γιὰ τὴν ζωὴ αὐτοῦ τοῦ ἁγίου τῆς Ὀρθοδοξίας μπορεῖ νὰ βρεῖ ὁ ἀναγνώστης στὸ βιβλίο «Οἱ Ἅγιοι τῶν Βρεττανικῶν Νήσων», τοῦ Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, ἐπισκόπου Τελμησσοῦ, Ἀθῆναι 1985.
Προβολή άρθρου...