ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΕΝΩΣΙΣ ΓΟΝΕΩΝ "Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΩΓΗ"

Λεωφόρος Σοφοκλῆ Βενιζέλου 130 Τ.Κ. 163 45 Ἡλιούπολη
Τηλέφωνο: 2109927961



Ἡ Γ.Ε. Χ. Α. εἶναι Πανελλήνιο Σωματεῑο μέ 60 τμήματα στίς περισσότερες πόλεις τῆς Ἑλλάδος καί στίς Συνοικίες τῆς περιοχῆς Ἀθηνῶν. Σκοπός της εἶναι ἡ τόνωσις τοῦ θρησκευτικοῦ φρονήματος τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ καί ἡ ἐνίσχυσις τοῦ θεσμοῦ τῆς Οἰκογενείας ὅπως αὐτός διαμορφώθηκε κάτω ἀπό τήν ἐπίδραση τῆς Ὀρθοδόξου Ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας. ὡς φορέα καί θεματοφύλακα τῶν Χριστιανικῶν καί Ἐθνικῶν παραδόσεων.

Γραφεῖα κεντρικοῦ: ὁδός Μαυρομιχάλη 32 (106 80) Ἀθήνα

Τηλ. & Fax: 210-3638793 E-mail: gexaathens@yahoo.gr

Τετάρτη 22 Απριλίου 2015

Δευτέρα 20 Απριλίου 2015

Ο Αναστάσιμος

Στην αναστάσιμη χαρά
φυτρώνουν μέσα μας φτερά
κι αντάμα ξεκινάμε
για κάποιες χώρες μακρινές
που τόσες γνώριμες φωνές
μας προσκαλούν να πάμε.
 
Όλοι μαζί! Κι είν' η φωτιά
στην τρισευδαίμονη ματιά
και λάμπει γύρω η πλάση.
Δόξα, ωσαννά στον Πλαστουργό,
που 'ρθε με λόγο και Σταυρό
τον κόσμο ν' αναπλάσει.
 
Άνοιξη μπήκε για καλά
κι η θάλασσα παιζογελά
κι ανθίζουν κήποι εντός μου.

Πλάκες, που στέκατε βαριές
στα μνήματα και στις καρδιές,
σας έσπασ' ο Χριστός μου!

Κυριακή 19 Απριλίου 2015

Άγιον Όρος: Επιστολή διαμαρτυρίας για την ''κάρτα του πολίτη''

ag-oros
Επιστολή διαμαρτυρίας για την αναγγελία της έκδοσης της «Κάρτας του Πολίτη» από την κυβέρνηση, έστειλε την προηγούμενη Δευτέρα 16-3-15 η Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους στον αρμόδιο υπουργό κ. Κατρούγκαλο.
Η Ι. Κοινότητα τονίζει την αντίθεση των Αγιορειτών στην ΚτΠ, αφού αυτή ταυτίζει τους πολίτες με ένα αριθμό του συστήματος και προσβάλλει την ελευθερία του ανθρωπίνου προσώπου, και καλεί την Κυβέρνηση να μη προχωρήσει στην έκδοσή της.
ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Προβολή άρθρου...

Σάββατο 18 Απριλίου 2015

Οἱ Χριστιανοί ποτέ δέν εἶναι μόνοι ποτέ λίγοι.

 

Ἡ ζωὴ εἶναι ἕνας συνεχὴς ἀγώνας, σκληρὸς ἀγώνας ἐπιβιώσεως. Ὁ χριστιανὸς αἰσθάνεται αὐτὸν τὸν ἀγώνα καὶ μέσα του καὶ γύρω του. Διότι γιὰ τὸν πιστὸ χριστιανὸ ὁ ἀγώνας τῆς ζωῆς δὲν εἶναι ἁπλὸς ἀγώνας· εἶναι πόλεμος! Ἀγωνίζεται ὁ πιστός, πολεμάει ἐναντίον τῆς αὐτοκρατορίας τοῦ κακοῦ, πρὸς τοὺς χιλιάδες φανεροὺς καὶ ἀφανεῖς ἐχθρούς, ἐνάντια στὰ κρυφὰ καὶ ἄνομα σχέδιά τους.
Στὸν πόλεμο τοῦτο ἀντίπαλός του εἶ ναι καὶ ἡ σύγχρονη τεχνολογία, ποὺ μαζὶ μὲ τὰ καλά της συχνὰ γίνεται ἐξαιρετικὰ ἐπικίνδυνη μὲ τοὺς πειρασμοὺς ποὺ δημιουργεῖ κατὰ τὴν ἀπρόσεκτη χρήση της. Ὁ ἀγώνας τοῦ πιστοῦ γίνεται ἔτσι μετωπικὸς καὶ συγχρόνως κυκλωτικός, πολυμέτωπος, ἀφοῦ ποικίλα εἶναι τὰ προβλήματα καὶ παντοειδεῖς οἱ πειρασμοὶ ποὺ τὸν ἀπειλοῦν. Εἶναι προβλήματα οἰκονομικά, μορφωτικά, εἶναι ποικίλες πνευματικὲς καὶ ὑλικὲς ἀνάγκες. Ὅλα αὐτὰ δημιουργοῦν συχνὰ καταστάσεις ἀγχώδεις, προκαλοῦν ἀρρώστιες πνευματικὲς πρωτοφανέρωτες.
Εἶναι ὅμως τὰ πράγματα τόσο δύσκολα ὅπως μᾶς παρουσιάζονται; Δύσκολα εἶναι. Ἄλυτα... ὄχι! Ὑπάρχει λύση. Ὑπάρχει, διότι εἶναι κοντά μας ὁ Θεὸς καὶ μᾶς βλέπει. Μᾶς παρακολουθεῖ μὲ φροντίδα καὶ στοργή, καὶ στὴν κατάλληλη στιγμὴ ἐπεμβαίνει.
Πῶς ἀρχίσαμε; Οἱ χριστιανοὶ στὸν ἀγώνα τους ποτὲ δὲν εἶναι μόνοι, ποτὲ λίγοι. Nαί, αὐτὴ εἶναι ἡ ἀλήθεια. Μπροστὰ στὴν καταστροφικὴ δράση τοῦ κακοῦ, μπροστὰ στὴν ἀπειλὴ τῶν δυνάμεων τοῦ σκότους, ἐμεῖς λέμε: Ποτὲ δὲν εἴμαστε μόνοι, ποτὲ λίγοι! Κάποιοι μᾶς ἐμπαίζουν. Κάποιοι ἄλλοι μᾶς οἰκτίρουν. Ἄλλοι μᾶς μετρᾶνε καὶ μᾶς βρίσκουν λίγους. Κάνουν ὅλοι λάθος μεγάλο. Ἀπόδειξη; Ἰδού!
Εἴμαστε στὴν Παλαιὰ Διαθήκη στὰ 850 π.Χ. περίπου. Βασιλιὰς τοῦ Ἰσραὴλ εἶναι ὁ Ἰωράμ, βασιλιὰς τῆς Συρίας ὁ γιὸς τοῦ Ἄδερ. Βρίσκονται σὲ πόλεμο μεταξύ τους. Ὁ Ἰωρὰμ ἀποφεύγει τὶς παγίδες τοῦ βασιλιᾶ τῆς Συρίας καὶ ἐκεῖνος ἀνησυχεῖ: «Κάποιος μὲ προδίδει», λέει στὸ περιβάλλον του. «Ὄχι, βασιλιά», τοῦ ἀπαντοῦν, «δὲν σὲ προδίδει κανεὶς ἀπὸ μᾶς· φανερώνει τὶς κινήσεις σου στὸν βασιλιά τους ὁ προφήτης τους Ἐλισαῖος, ποὺ μένει στὴν περιοχὴ τῆς Δωθαΐμ». Ὁ βασιλιὰς τῆς Συρίας στέλνει ἀμέσως στρατό, ἱππικό, ἅρματα, περικυκλώνει τὴν Δωθαΐμ. Ὁ μαθητὴς τοῦ προφήτη Ἐλισαίου βγαίνοντας τὸ πρωὶ ἀντικρίζει τὸ ἐχθρικὸ στράτευμα· τὸν καταλαμβάνει φόβος καὶ τρόμος. Τρέχει καταπτοημένος στὸν Προφήτη: «Τί θὰ κάνουμε, πάτερ;», τοῦ λέει. «Μὴ φοβᾶσαι», τοῦ ἀπαντάει ἐκεῖνος, «αὐτοὶ ποὺ εἶναι μαζί μας εἶναι περισσότεροι ἀπὸ ἐκείνους ποὺ εἶναι μὲ τοὺς ἐχθρούς μας».
«Μὴ φοβοῦ, ὅτι πλείους οἱ μεθ᾿ ἡμῶν ὑπὲρ τοὺς μετ᾿ αὐτῶν» (Δ΄ Βασ. ς΄ 16). Ταυτόχρονα προσεύχεται στὸν Θεὸ νὰ ἀνοίξει τὰ μάτια τοῦ παιδιοῦ καὶ νὰ δεῖ τὰ ἀόρατα. Καὶ τότε τὸ παιδὶ εἶδε τὸ βουνὸ γεμάτο μὲ ἱππικὸ καὶ πύρινα ἅρματα νὰ τοὺς προστατεύουν ὁλόγυρα. Ὁ οὐράνιος κόσμος ἦταν κοντά τους, στράτευμα ἀνίκητο!
Ἂς δοῦμε τώρα τὴν ἀλήθεια αὐτὴ στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἡ πανίσχυρη Ρωμαϊκὴ Αὐτοκρατορία ἔχει πλοῖα, ἱππικό, ἅρματα, πεζικό. Κατέλαβε ὅλο τὸν κόσμο. Τώρα ἀντιπαρατάσσεται πρὸς ἕναν ἄλλο στρατό. Δὲν εἶναι ἱππεῖς, δὲν εἶναι στρατηγοί. Εἶναι ἁπλοὶ τοῦ λαοῦ ἄνθρωποι, ποὺ ἐπικεφαλῆς τους βρίσκεται ἕνας ἄγνωστος στὴν ἐξουσία ἄνθρωπος. Αὐτὸς ὁ πόλεμος κράτησε περίπου τέσσερις αἰῶνες. Πόσοι μάρτυρες ὁδηγήθηκαν στὸ Κολοσσαῖο, στὶς λίμνες, στὶς θάλασσες, στὰ γυμναστήρια... Οἱ δήμιοι κουράστηκαν νὰ κόβουν κεφάλια... Καὶ μετά... ἡ Ἐκ κλησία τοῦ Χριστοῦ θριάμβευσε. Τὸ ὅραμα τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου «ἐν τούτῳ νίκα» ἐπισφράγισε τὴ νίκη! Πῶς νίκησαν οἱ πιστοί; Νίκησαν μὲ τὴ δύναμη τοῦ Θεοῦ! Ὁ οὐρανὸς ἦ ταν μα ζί τους, τοὺς ἐνίσχυε στὸν τιτάνιο ἀγώνα τους.
Καὶ δὲν ἦταν μόνο ἐκείνη ἡ μάχη. Πρόσφατα, στὴ διάρκεια τῆς σοβιετικῆς τυραννίας, ἑβδομήντα ὁλόκληρα χρόνια οἱ χριστιανοὶ διώκονται, ἐξαφανίζονται. Γέμισαν οἱ φυλακές, τὰ κάτεργα στὴ Σιβηρία, ἐκτελέσεις ἀμέτρητες, οἱ πιστοὶ θάβονται ζωντανοί. Κάποια ὅμως μέρα τὸ σύστημα καταρρέει ξαφνικὰ σὰν χάρτινος πύργος. Χάθηκαν οἱ ἐχθροὶ μηδενὸς διώκοντος αὐτούς. Τώρα οἱ κατὰ τόπους Ἐκκλησίες ἐρευνοῦν τὰ ἀρχεῖα τῶν ἀπολεσθέντων, γιὰ νὰ βροῦν ὅλους ἐκείνους ποὺ ἐκτελέστηκαν ἐπειδὴ ἦταν χριστιανοί. Τώρα οἱ ἀγωνιστὲς ἀναγνωρίζονται ἅγιοι καὶ μνημονεύονται στὰ Μαρτυρολόγια.
Χριστιανοὶ τοῦ σήμερα, σηκωθεῖτε! Μὴ μετρηθεῖτε! Δὲν εἴμαστε μόνοι, οὔτε λίγοι. Σηκῶστε τὶς σημαῖες ψηλά... εἶναι ματωμένες, ἔχουν τὸ αἷμα τοῦ Ἐσταυρωμένου, τὸ αἷμα τῶν μαρτύρων, τὸ χρυσὸ μονόγραμμα Ι Χ (Ἰησοῦς Χριστός) καὶ τὸ «ἐν τούτῳ νίκα» τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου. Δὲν ἀκοῦτε; Ἀπὸ μακριά, ἀπὸ τὰ βάθη τῶν αἰώνων ἔρχεται ἕνας ὕμνος...μᾶς πλησιάζει. Εἶναι τραγούδι... ὕμνος ἑκατομμυρίων ἀγωνιστῶν... Μιὰ στρατιὰ ἀπὸ ἀρχιερεῖς, ἱερεῖς, μοναχούς, μοναχές, ἄνδρες, γυναῖκες, παιδιά... ἀπὸ ὅλες τὶς ἡλικίες, ὅλες τὶς φυλές, ὅλα τὰ χρώματα... ἄσπροι, μαῦροι, κίτρινοι, μελαμψοί.
Εἶναι τὸ ἀμέτρητο πλῆθος ποὺ ψάλλει ἀλληλούϊα, ἀλληλούϊα, ἀλληλούϊα!
Εἶναι ὁ ὕμνος τῶν μαρτύρων τῆς «Ἀποκαλύψεως», εἶναι καὶ δικός μας ὕμνος.
Μᾶς παρακινοῦν ὅλοι: Σηκῶστε ψηλὰ τὶς καρδιές, ψηλὰ τὶς ψυχές, ψηλά, ὅπου ὁ Χριστός!
Ὄχι! Δὲν εἴμαστε μόνοι! Εἶναι μαζί μας ὁ Οὐρανός!
Ἀλληλούϊα, ἀλληλούϊα, ἀλληλούϊα!
 
ΠΗΓΗ: Περιοδικό «Ο Σωτήρ» τ. 2046 σ. 250

Τετάρτη 15 Απριλίου 2015

Τί σημαίνει «Διακαινήσιμος»;

topic 3363
Για την Romfea.gr | Αρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη


Εναι βδομάδα πού ρχίζει πό τήν Κυριακή το Πάσχα καί τελειώνει τό Σάββατο (το Πάσχα). φείλει τήν νομασία της στήν Βάπτιση (δια-καίνιση - νακαίνιση) τν Κατηχουμένων, πού γινόταν στήν σπερινή Λειτουργία το Μ. Σαββάτου· γινόταν τήν «σημαδιακή» ατή μέρα, γιατί εναι ( Βάπτιση) μετοχή στόν θάνατο, στήν ταφή καί στήν νάσταση το Χριστο (Ρωμ. 6:4).
Βαπτίζονταν λόγυμνοι μακρυά πό τά μάτια το κκλησιάσματος· ξω πό τό Ναό στά εδικά βαπτιστήρια· ξεχωριστά ο νδρες, ξεχωριστά ο γυνακες· χοντας σάν ναδόχους ο μέν γυνακες, γυνακες, ο δέ νδρες, νδρες.
Βαπτισμένοι πιά, μπαιναν στόν Ναό μέ τούς λευκούς χιτνες τους, μέ λαμπάδες ναμμένες στά χέρια τους, ψέλνοντας «σοι ες Χριστόν βαπτίσθητε»· στέκονταν σέ εδική «ξέδρα» (ταν τά «τιμώμενα» πρόσωπα τς κκλησίας)· παρακολουθοσαν τήν Θ.Λειτουργία καί στό τέλος κοινωνοσαν.
Ατό γινόταν μέχρι καί τό Σάββατο το Πάσχα. Δηλαδή λη τήν γία βδομάδα το Πάσχα ο νεοβαπτισθέντες βρίσκονταν καθημερινά στόν Ναό, στόν εδικό γι'ατούς χρο· κρατώντας καί πάλι στά χέρια τους λαμπάδες ναμμένες, ντυμένοι καί πάλι τούς λόλευκους χιτνες τους· παρακολουθοσαν τή Λειτουργία καί κοινωνοσαν τν χράντων Μυστηρίων.
Τό Σάββατο το Πάσχα τέλειωνε ατή ερή πανήγυρη. βγαζαν τούς λευκούς χιτνες, καί «ντάσσονταν» στήν τάξη τν λαϊκν.
ρθε ποχή (5ος περίπου αώνας) πού εχε γενικευθε νηπιοβαπτισμός, πότε ξέλιπαν καί ο Βαπτίσεις τν Κατηχουμένων.
μως, ο καθημερινές ναστάσιμες Λειτουργίες πού γίνονταν γι'ατούς κατά τήν Διακαινήσιμο βδομάδα, συνεχίσθηκαν καί μετά, λλά χωρίς τήν θρόα καί νθερμη συμμετοχή τν πιστν.
πενέβη λοιπόν γία κτη ( Πενθέκτη) Οκουμενική Σύνοδος (692) καί θέσπισε Νόμο (. Κανόνα) γιά τό πς θά πρέπει ο χριστιανοί νά «διανύουν» τήν γία ατή βδομάδα.
Λέει λοιπόν γία καί Μεγάλη Σύνοδος: «Μηδαμς ον ν τας προκειμέναις μέραις πποδρόμια, τέρα δημώδης θέα πιτελείσθω» (Κανόνας ΞΣΤ). Θά λέγαμε στή σύγχρονη γλώσσα: «Κόψιμο» τά γήπεδα, τά παιγνίδια, τά καφενεα, τηλεόραση, ο κδρο­μές κ.λ.π. Γιά νά χουν ο χριστιανοί τόν χρόνο καί τήν νεση νά φοσιωθον ξ' λοκλήρου στά πνευματικά. « Τήν λην βδομάδα ν τας γίαις κκλησίαις σχολάζειν δε παρα­λείπτως τούς πιστούς ν ψαλμος καί μνοις καί δας πνευματικας (...) καί τ τν θείων Γραφν ναγνώσει προσέχοντας (Κανόνας ΞΣΤ). Καί γία Σύνοδος πεξηγε: τσι θά συναναστηθομε μέ τό Χριστό καί θά συνυψωθομε. «σόμεθα γάρ οτω Χριστ συνιστάμενοί τε καί συνυψούμενοι» (Κανόνας ΞΣΤ). «νάστασιν Χριστο θεασάμενοι» (καί χι πιστεύσαντες), λέμε στήν κκλησία μας. ννοώντας, τι χουμε (;) δε τήν νάσταση το Χριστο μέσα πό τήν προσωπική μας νάσταση!
γία Σύνοδος συνιστ καί τήν καθημερινή Θ. Κοινωνία. «Καί τν γίων Μυστηρίων κατατρυφντας» (Κανόνας ΞΣΤ). ννοεται χωρίς νηστεία, γιατί λη Διακαινήσιμο βδομάδα λογίζεται σάν μία μέρα (Κανόνας ΞΣΤ). Διαφορετικά δέν θά κοινωνοσαν,γιατί τότε πρχε λλο φρόνημα. ( Τό «δέν χρειάζεται νηστεία πρό τς Θ. Κοινωνίας, γιατί δέν πάρχει Κανό­νας», δέν εσταθε.
Γιατί κκλησία δέν στηρί­ζεται μόνο στούς . Κανόνες, λλά καί στήν γραφη Παράδοση, πού χει σχύ Νόμου (ΠΖ΄ Μ. Βασιλείου). Καί πάρχει Παράδοση, πού ρίζει νηστεία πρό τς Θ. Κοινωνίας. (P.G. 138: 941-944. Βλασίου Φειδ, κκλησιαστική στορία, τ. Α΄ κδοση Β΄ 1994, σελ. 963). πί τ εκαιρί: Ποιός λ.χ. Κανόνας δεσμεύει τόν ερέα νά τηρε τό «πόρρητον τς ξομολογήσεως;». Κανένας!
σχύει χι «τό πόρρητον;». Καί βέβαια σχύει! «Μά δέν πάρχει . Κανόνας...!). (Περισσότερα στό βιβλίο: Ναός, ερέας, Θ. Λειτουργία, Θ. Κοινωνία).
Τέλος, πολλοί χριστιανοί, ξεροντας τι στίς μέρες ατές (Διακαινήσιμο βδομάδα) μπορον νά κοινωνήσουν χωρίς νηστεία, προστρέχουν στά Μυστήρια.
Σωστό; Θά πρέπει νά ξέρουν τι γία Σύνοδος δέν συνιστ τήν καθημερινή Θ. Κοινωνία «ξεκρέμαστα», λλά σέ συνδυασμό μέ τήν τελεία ποκοπή πό τήν κοσμική ζωή.
« Μηδαμς ον ν τας προκειμέναις μέραις πποδρόμια, τέρα δημώδης θέα πιτελείσθω». λλά καί σέ συνδυασμό μέ τήν πλήρη φοσίωση στά πνευματικά καί καθόλη τήν Διακαινήσιμο!
«Τήν λην βδομάδα ν τας γίαις κκλησίαις σχολάζειν δε παρα­λείπτως τούς πιστούς». (Κανόνας ΞΣΤ). ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Προβολή άρθρου...

Σάββατο 11 Απριλίου 2015

ΕΥΧΕΣ

Καλή Ανάσταση, καλό Πάσχα. Ο Αναστηθείς Χριστός ας μας δώσει την δύναμη για την δική μας ανάσταση, απο το σκοτάδι στο φώς. Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΛΠΙΔΑ ήρθε!!!! ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!
 

Τετάρτη 8 Απριλίου 2015

Νυμφίος

Γλυκέ Νυμφίε...
Εγώ να γίνω θέλησα Θεός
-ώ συμβουλή προδότρα, στείρα!-
κι Εσέναν, ώ Χριστέ μου, εβάλανε
την περιπαιχτική πορφύρα.
 
Εγώ ν' αρπάξω ζήτησα στα χέρια μου
στέμμα και σκήπτρο -ώ μαύρη πλάνη!-
κι Εσύ, Χριστέ μου, το καλάμι εκράτησες
κι εφόρεσες τ' ακάνθινο στεφάνι.
 
Ώ Λυτρωτή μου!  ως ν' ανεβής στο Γολγοθά,
δέξου με νάρθω στο πλευρό σου,
και σαν τον Κυρηναίο το Σίμωνα
να πάρω λίγο το σταυρό Σου.
 
Δέξου να βρέξω εγώ τα χείλη σου,
γλυκέ Νυμφίε, να τα δροσίσω,
και το ματόβρεχτό σου μέτωπο
με χέρι αγάπης να σπογγίσω.
 
Ιησού! καθώς σε βλέπω σήμερα
χλωμό, υβρισμένο, πονεμένο,
σε νιώθω δυό φορές Θεό
και δυό φορές αγαπημένο.


ΠΗΓΗ:Ι.Ν. ΑΓ. ΚΥΡΙΑΚΗΣ Π. ΦΑΛΗΡΟΥ