Θα τιμηθούν δύο μεγάλες προσωπικότητες της Γορτυνίας

Η Ι. Μητρόπολη Γόρτυνος και Μεγαλουπόλεως διοργανώνει ἑορταστικές ἐκδηλώσεις πρός τιμήν τοῦ μακαριστοῦ πατρός Εὐσεβίου Ματθιόπουλου ἐκ  Μελισσόπετρας καταγόμενου καί τοῦ μακαριστοῦ Καθηγητοῦ Παναγιώτου Τρεμπέλα ἐκ Στεμνίτσας, τῶν δυο αὐτῶν μεγάλων προσωπικοτήτων τῆς Γορτυνίας, κατά τό ἀκόλουθο πρόγραμμα: Σάββατο 4 Ὀκτωβρίου 6 μ.μ. ἑσπερινός εἰς τόν Ἱ. Ναόν Ἁγ. Ἀθανασίου Μελισσόπετρας Γορτυνίας.   Ἀποκαλυπτήρια προτομῆς τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιμ. π.  Εὐσεβίου Ματθιόπουλου. Κυριακή 5 Ὀκτωβρίου Θεία Λειτουργία εἰς τόν Ἱερόν Ναόν Ἁγ. Γεωργίου Στεμνίτσας. Ἀποκαλυπτήρια προτομῆς τοῦ μακαριστοῦ Καθηγητοῦ Παναγιώτου Τρεμπέλα, ὥρα 10 π.μ.

Προβολή άρθρου...

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΙΡΑ ΤΩΝ ΑΓΙΟΡΕΙΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

Μόλις μας έστειλε ένας καλός φίλος όσα άκουσε από απλούς Μοναχούς στ' Άγιον Όρος , όπου πήγε ως προσκυνητής .

*
-Η περιουσία και ο θησαυρός ημών των Ελλήνων Ορθοδόξων είναι πνευματική και όχι υλική.

Βλέπεις γύρω σου και παντού το κακό και διαμαρτύρεσαι! Πόσες μετάνοιες όμως έκανες για να καταλυθεί το κακό;
Καμία!
-ε τότε τί μιλάς;

-Καταγγέλεις τους υψηλά ισταμένους άρχοντες και όλους τους υπευθύνους για την κατάντια του έθνους, μα και συ στην ζωή σου δεν διαφοροποιείσαι καθόλου από όλους αυτούς!
Όπως ζούνε αυτοί, ζεις και σύ ,στην ίδια συχνότητα ,αδιάφορος για τα πνευματικά και δοσμένος στην ύλη και στον αιώνα τούτον.

*

-Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι έξω αλλά μέσα μας

*

-Η Επανάσταση του 21 ξεκίνησε ουσιαστικά από τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό με τον Ορθόδοξο λόγο και την Ορθόδοξη ζωή του .

-Μας αξίζουν ακόμη χειρότερα ως έθνος για την πώρωση και αμετανοησία μας .αλλά οι προσευχές των Αγίων μας κρατάνε ακόμη και έχουν λιγοστεύσει να πάθουμε αυτά που αξίζουμε.

*

-Η εσωτερική αταξία φέρνει και την εξωτερική αταξία.

*
Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ είναι αυτή που ορίζει το μέλλον μας προσωπικά και Εθνικά.

-Ασχολήσου και μερίμνησε για το θέλημα Του Θεού στην ζωή σου και άσε Τον Θεό να μεριμνήσει για τα προβλήματά σου.
*
-Κάθε λογισμός που σου φέρνει ταραχή είναι του Διαβόλου, διώξε τον με την περιφρόνηση.
*
-Ο κάθε Χριστιανός περνάει κάποιες φορές την δική του Μεγάλη Βδομάδα ,για να φτάσει στην Ανάσταση.
*
-Η Θεία λατρεία είναι η αναπνοή μας. Δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτήν.Απόλυτα και πριν από όλα αυτή προηγείται .
*
-Κάθε αναπνοή που δεν δοξολογεί τον Θεόν είναι ματαία.

*
Όλα όσα βλέπουμε και συναντάμε στην ζωή μας να γίνονται αφορμή για δοξολογία στον Θεό.

*
-Όταν έχεις γαλήνη μέσα στην ψυχή σου είσαι ο καλύτερος Ιεραπόστολος. Με την γαλήνη αλλοιώνονται και οι γύρω σου.

*

-Μονός καυγάς ποτέ δεν γίνεται.

*
-Να έχουμε σεβασμό στους γονείς και αγάπη στα παιδιά .
-Ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος υπηρέτησε την Παναγία και μετά, αφού μεταστάθη εις τον Παράδεισο, άρχισε την Ιεραποστολική περιοδεία.
*
Για τους συζύγους:

Έχεις τον σύζυγό σου ως σύντροφο στην ζωή σου ή ως συμμέτοχο στην αμαρτία;

*
Για τα παιδιά :

-Ανατρέφουμε παιδιά για τον Παράδεισο ή εκθρέφουμε γουρουνάκια για σφαγή

-Να αποβλέπουμε στην ψυχή των παιδιών που είναι αιώνια και όχι μόνο στο σώμα τους.

*
-Μας έκανε εντύπωση ότι οι Μοναχοί στα προσκυνήματα των Ι.Μονών τους, δείχνουν την ίδια ευλάβεια, τις ίδιες μετάνοιες με το ίδιο δέος μετά από τόσα χρόνια παραμονής τους εκεί.

*

-Ένας Μοναχός δεν έφαγε όλες τις τηγανιτές πατάτες από το πιάτο του και τις πήρε με χαρά από το πιάτο του ο Μοναχός που καθότανε απέναντί του.(τι ωραία σκηνή, που δεν την βρίσκεις ούτε στα βιολογικά αδέλφια.)

*
-Κάθεται ένας ηλικιωμένος Μοναχός σε ένα παγκάκι και με την μαγκούρα του χτυπώντας την δίπλα από ένα μυρμήγκι του λέει:
«Γρήγορα στην φωλιά σου γιατί θα σε πατήσουν εδώ οι άνθρωποι.»
*
-Ποιο το νόημα Γέροντα που καταλάβατε , μετά από τόσες δεκαετίες Μοναχισμού;
Ατέλειωτη υπομονή. Ή μάλλον υπομονές.Μεγάλο μυστήριο η υπομονή που ακόμη δεν έχω πλήρως κατανοήσει.

*
Μην περιμένουμε στην γή αυτήν να βρούμε το τέλειο. Δεν είναι εδώ ο Παράδεισος αλλά εξορία.

*

-Ξέρετε Πάτερ κάποιον εδώ κοντά για να ακούσουμε πνευματικόν λόγον;
Η πνευματική ωφέλεια δεν έρχεται κατά παραγγελίαν. Μπορείς να ωφεληθείς και χωρίς να ακούσεις λόγο. Αυτή η ίδια λειτουργική και ασκητική ζωή μπορεί να σε ωφελήσει πιο πολύ από χιλιάδες λόγους.

*

«Μοναχός εστίν ο μηδέν έχων εν τω κόσμω τούτω ει μη μόνον τον Χριστόν».
*
-Να θυμόμαστε τα δικά μας αμαρτήματα και όχι να μηρυκάζουμε των άλλων, ό,τι και να σου έχουν κάνει και αδικήσει, ειδάλλως θα έχεις όλο ταραχή στην ζωή σου.

*
-Τους βλασφήμους λογισμούς να τους περιφρονείς και περιγελάς .

*
-Δεν υπάρχουν στο Ισραήλ μόνο απόγονοι των σταυρωτών του Χριστού, αλλά και του Ιωσήφ του Αριμαθαίας.

*
-Το μόνο όπλο των Ορθοδόξων είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ.

-Οι εβραίοι σταύρωσαν τον Κύριό μας 1 φορά, εμείς τον σταυρώνουμε καθημερινά με τις αμαρτίες μας.

*
-Να επιλέξουμε έναν Άγιο ή μία Αγία που τον αγαπάμε ιδιαίτερα και να τον καταστήσουμε Προστάτη του σπιτιού μας.
Να αποκτήσουμε μία εικόνα του , να ανάβουμε το καντηλάκι του καθημερινά, να κάνουμε κάθε έτος στην ημέρα της εορτής του Θ.Λειτουργία, αλλά και να έχουμε εκείνη την ημέρα αργία για όλη την οικογένεια.
Σε αυτόν τον Άγιο ας στρέφουμε καθημερινά όλες τις προσευχές και αιτήσεις μας και θα λαμβάνουμε κάθε εύχερη βοήθεια , θεία προστασία και γαλήνη Χριστού στην ζωή μας.

-Ο πνευματικός άνθρωπος στα διλλήματα φαίνεται. όταν πρέπει να πάρει σοβαρές αποφάσεις.

*

-Αυτή η ζωή είναι εξορία. δεν θα βρεις εδώ το τέλειον και την απόλυτη ευτυχία ,αλλά μόνο στον Παράδεισο.

*

-Πιο πολύ σε βοηθάνε όσοι σου λένε ΟΧΙ παρά όσοι σου λένε ΝΑΙ

*
-Η Υπομονή και η ταπείνωση γεννούν όλες τις άλλες αρετές.

*

Κάθε καλό έχει 2 βασικά χαρακτηριστικά :
α) αργεί να γίνει και β) το πολεμάει ο διάβολος.

*

-Κάποτε ένας επαγγελματίας φωτογράφος από το εξωτερικό ,τράβαγε φωτογραφίες από το Άγιον Όρος όπου βλέπει ,μέσα σε κάτι κοπριές από μουλάρια, να φυτρώνει μία Ορχιδέα πανέμορφη η οποία ,όπως ανέφερε, δεν υπάρχει όμοιά της στον κόσμο όλο.
«Οὗ δὲ ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία, ὑπερπερίσσευσεν ἡ χάρις».

*

-Εντύπωση μας έκανε ότι σε κάποιες συνοδοιπορίες και επίμοχθες αναβάσεις σε ανηφορικά μονοπάτια προκειμένου να ακούσουμε λόγια ωφέλημα ακολουθούσε και ένας Γερμανός Ορθόδοξος που δεν ήξερε την Ελληνική γλώσσα. Παρά ταύτα ακολουθούσε και ίδρωνε και πάσχιζε μαζί μας δίχως να καταλαβαίνει τι ακούει από τους αγιασμένους γέροντες. Πιστεύω ότι δια τον κόπο του αυτό και μέσα από τις ασκητικές φυσιογνωμίες των Μοναχών ο Θεός του έδωσε περισσότερη χάρη.

*
-Όπως ένα ψέμα φέρνει και άλλο ψέμα, έτσι και ένα καλό φέρνει και άλλο καλό. Και όταν ξεκαθαρίζεις μία κατάσταση τότε επομένως ξεκαθαρίζεις αμέσως και μία άλλη και ούτω καθεξής.
-Και το καλό και το κακό λοιπόν λειτουργούν ενίοτε σαν ντόμινο.

*
-Η εμμονή στην αμαρτία σκοτίζει τον άνθρωπο.

*
-Ακηδεία : όρος που σημαίνει την νωθρή και χλιαρή πνευματική κατάσταση στα πνευματικά.
Δηλαδή (σε μία παρετυμολογία) οι ακηδείς έχουν ήδη πεθάνει ψυχικά ,δίχως ακόμη να γίνει ακόμη και επίσημα η κηδεία τους.
*
-Βάλτε πρόγραμμα πνευματικό στην ζωή σας με καθημερινή προσευχή και μελέτη του Θείου λόγου, ειδάλλως προκοπή δεν θα κάνετε στην ζωή σας αλλά θα πηγαίνετε από το κακό στο χειρότερο.

*
-Πως θα αγαπήσουμε τον Χριστό;
Μέσα από την τήρηση των εντολών Του,πολύ απλά.

*
-Έπεσες σε μία βαριά αμαρτία;
Την προετοίμασες ήδη από το δωμάτιό σου, ετοίμασες από πριν το έδαφος , απλώς τώρα εκδηλώθηκε η πνευματική κατάστασή σου .
*

-Συμβουλή Αγιορείτου Ασκητή:
-Υπομονή
-Προσοχή
-Προσευχή

-Η τροφή του Διαβόλου είναι να του δίνεις προσοχή, να εστιάζεις σε αυτόν και μετά ξέρει αυτός να κάνει την βρωμερή δουλειά του.

*

-Το θέμα δεν είναι τι προβλήματα συναντάμε, αλλά να μην γινόμαστε εμείς ΠΡΟΒΛΗΜΑ για τους άλλους.

*
-Δες τους μπακάληδες! Ό,τι τους συμφέρει και πωλείται το αγοράζουν. Ό,τι όμως δεν φεύγει το απορίπτουν.
Έτσι και συ, ό,τι βλέπεις ότι σε ωφελεί κράτησέ το και διεκδίκησέ το ,ό,τι όμως σε βλάπτει διώξε το μακριά.

*
-Ενώ εμείς θέλουμε να μας κάνει ο Θεός υπακοή και να ακούει τα αιτήματά μας , εμείς όμως δεν δείχνουμε υπακοή στο Άγιο θέλημά Του.
*

-Πόσες εκατοντάδες λέξεις αναφωνούμε καθημερινά! Ίσως και χιλιάδες!
Πόσες φορές όμως την ημέρα αναφέρουμε το όνομα του ΧΡΙΣΤΟΥ;

Διονύσιος Ταμπάκης

ΠΗΓΗ

Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου : Το Αποστολικό Ανάγνωσμα της ημέρας

Ἀπόστολος: μεγαλομάρτυρος, λγ΄ Κυρ. ἐπιστ. (Β΄ Τιμ. γ΄ 10-15)

10 Σὺ δὲ παρηκολούθηκάς μου τῇ διδασκαλίᾳ, τῇ ἀγωγῇ, τῇ προθέσει, τῇ πίστει, τῇ μακροθυμίᾳ, τῇ ἀγάπῃ, τῇ ὑπομονῇ, 11 τοῖς διωγμοῖς, τοῖς παθήμασιν, οἷά μοι ἐγένοντο ἐν Ἀντιοχείᾳ, ἐν Ἰκονίῳ, ἐν Λύστροις. οἵους διωγμοὺς ὑπήνεγκα! καὶ ἐκ πάντων με ἐρρύσατο ὁ Κύριος. 12 καὶ πάντες δὲ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται· 13 πονηροὶ δὲ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι. 14 σὺ δὲ μένε ἐν οἷς ἔμαθες καὶ ἐπιστώθης, εἰδὼς παρὰ τίνος ἔμαθες, 15 καὶ ὅτι ἀπὸ βρέφους τὰ ἱερὰ γράμματα οἶδας, τὰ δυνάμενά σε σοφίσαι εἰς σωτηρίαν διὰ πίστεως τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

10 Ἐσύ ὅμως ἔχεις παρακολουθήσει τή διδασκαλία μου, τή γενικότερη συμπεριφορά μου, τήν πρόθεση καί τά ἐλατήριά μου, τή φωτισμένη πίστη μου, τή μακροθυμία μου, τήν ἀγάπη μου, τήν ὑπομονή μου, 11 τούς διωγμούς μου, τά παθήματά μου, σάν αὐτά πού ὑπέμεινα στήν Ἀντιόχεια, στό Ἰκόνιο, στά Λύστρα. Τί φοβερούς διωγμούς ὑπέφερα! καί ἀπ' ὅλους μέ γλύ­τω­­σε ὁ Κύριος. 12 Κι ὄχι μόνο ἐγώ ἔπαθα καί πάσχω αὐτά, ἀλλά κι ὅλοι ὅσοι θέλουν νά ζοῦν μέ εὐσέβεια, ὅπως ἁρμόζει στούς πιστούς πού εἶναι ἑνωμένοι μέ τόν Ἰησοῦ Χριστό, θά καταδιωχθοῦν. 13 Ἀντιθέτως, ἄνθρωποι κακοί, πού καταδιώκουν καί βασανίζουν τούς εὐσεβεῖς, ἀλλά καί ἀπατεῶνες, θά προ­χωροῦν ἀπό τό κακό στό χειρότερο· θά πλανοῦν καί θά ἐξαπατοῦν τούς ἄλλους, ἀλλά καί αὐτοί οἱ ἴδιοι θά πλανῶνται καί θά ἐξαπατῶνται. 14 Ἐσύ ὅμως, Τιμόθεε, μένε ἀκλόνητος σ' ἐκεῖνα πού ἔμα­θες καί βεβαιώθηκες γιά τήν ἀλήθεια τους ἀπό τήν προσωπική σου πείρα, διότι ξέρεις καλά ἀπό ποιόν διδάσκαλο τά ἔμαθες. Αὐτό μήν τό ξεχνᾶς ποτέ, ἀλλά νά τό διατηρεῖς ζωντανά στή μνήμη σου, 15 καί ὅτι ἀκόμη ἀπό μικρό παιδί γνωρίζεις τίς Ἅγιες Γρα­φές, οἱ ὁποῖες μποροῦν νά σοῦ μεταδώσουν τήν ἀλη­θινή σοφία, πού ὁδηγεῖ στή σωτηρία μέ τήν πίστη στόν Ἰησοῦ Χριστό.

 

Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου 2014: Το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα της ημέρας

Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Τετ. α΄ ἑβδομ. Λουκᾶ (Λκ. δ΄ 1-15)

1 Ἰησοῦς δὲ πλήρης Πνεύματος Ἁγίου ὑπέστρεψεν ἀπὸ τοῦ Ἰορδάνου, καὶ ἤγε­το ἐν τῷ Πνεύματι εἰς τὴν ἔ­­­ρημον 2 ἡμέρας τεσσαράκοντα πει­ραζόμενος ὑπὸ τοῦ διαβόλου, καὶ οὐκ ἔφαγεν οὐ­δὲν ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις· καὶ συντελεσθεισῶν αὐτῶν ὕστερον ἐπείνασε. 3 καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ διάβολος· εἰ υἱὸς εἶ τοῦ Θεοῦ, εἰ­­πὲ τῷ λίθῳ τούτῳ ἵνα γένηται ἄρτος. 4 καὶ ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς πρὸς αὐτὸν λέγων· γέγραπται ὅτι οὐκ ἐπ᾿ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ἄνθρωπος, ἀλλ᾿ ἐπὶ παντὶ ρήματι ἐκ­πορευομένῳ διὰ στόματος Θεοῦ. 5 Καὶ ἀναγαγὼν αὐτὸν ὁ διάβολος εἰς ὄρος ὑψηλὸν ἔδειξεν αὐτῷ πάσας τὰς βασιλείας τῆς οἰκουμένης ἐν στιγμῇ χρόνου, 6 καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ διάβολος· σοὶ δώσω τὴν ἐξουσί­αν ταύτην ἅπασαν καὶ τὴν δό­ξαν αὐτῶν, ὅτι ἐμοὶ παραδέδοται, καὶ ᾧ ἐὰν θέλω δίδωμι αὐτήν. 7 σὺ οὖν ἐὰν προσκυνήσῃς ἐνώπιόν μου, ἔσται σου πᾶσα. 8 καὶ ἀποκριθεὶς αὐτῷ εἶ­πεν ὁ Ἰησοῦς· ὕπαγε ὀπίσω μου, σατανᾶ· γέγραπται γάρ, Κύριον τὸν Θεόν σου προσ­κυνήσεις καὶ αὐτῷ μόνῳ λατρεύσεις. 9 Καὶ ἤγαγεν αὐτὸν εἰς Ἱερο­σόλυμα, καὶ ἔστησεν αὐτὸν ἐπὶ τὸ πτερύγιον τοῦ ἱεροῦ καὶ εἶπεν αὐτῷ· εἰ υἱὸς εἶ τοῦ Θεοῦ, βάλε σεαυτὸν ἐντεῦ­θεν κάτω· 10 γέγραπται γὰρ ὅτι τοῖς ἀγ­γέλοις αὐτοῦ ἐντελεῖται περὶ σοῦ τοῦ διαφυλάξαι σε, 11 καὶ ὅτι ἐπὶ χειρῶν ἀροῦσί σε, μήποτε προσκόψῃς πρὸς λίθον τὸν πόδα σου. 12 καὶ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐ­τῷ ὁ Ἰησοῦς ὅτι εἴρηται, οὐκ ἐκπειράσεις Κύριον τὸν Θε­όν σου. 13 Καὶ συντελέσας πάντα πειρασμὸν ὁ διάβολος ἀπέ­στη ἀπ᾿ αὐτοῦ ἄχρι και­ροῦ. 14 Καὶ ὑπέστρεψεν ὁ Ἰησοῦς ἐν τῇ δυνάμει τοῦ Πνεύματος εἰς τὴν Γαλιλαίαν· καὶ φήμη ἐξῆλθε καθ᾿ ὅ­­λης τῆς περιχώρου περὶ αὐ­­τοῦ. 15 καὶ αὐτὸς ἐδίδασκεν ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν δοξαζόμενος ὑπὸ πάντων.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

1 Ἰησοῦς λοιπόν, γεμάτος ἀπό Πνεῦμα Ἅγιον, ἐπέ­στρεψε ἀπό τόν Ἰορδάνη. Καί τό Ἅγιον Πνεῦμα τόν ὁδηγοῦσε μέ ἐσωτερική παρακίνηση στήν ἔρημο, 2 ὅπου ἐπί σαράντα ἡμέρες ἀντιμετώπιζε τούς πειρασμούς τοῦ διαβόλου, ὁ ὁποῖος μάταια ζητοῦσε νά τόν ἀποσπάσει ἀπό τίς ἀφοσιωμένες σκέψεις του στό ἔργο τοῦ Θεοῦ. Καί τίς ἡμέρες ἐκεῖνες δέν ἔφαγε τίποτε. Ὅταν ὅμως πέρασαν οἱ ἡμέρες αὐτές, ὕστερα πείνασε. 3 Καί τότε τοῦ εἶπε ὁ διάβολος: Ἐάν εἶσαι υἱός τοῦ Θε­οῦ, ὅπως μαρτύρησε ἡ φωνή πού ἀκούστηκε στόν Ἰορ­δάνη, ἀπόδειξέ το μέ θαῦμα. Πές σ' αὐτή τήν πέτρα νά γίνει ψωμί. 4 Τότε ὁ Ἰησοῦς τοῦ ἀπάντησε: Εἶναι γραμμένο στό Δευτερονόμιο ὅτι δέν διατηρεῖται στή ζωή ὁ ἄνθρωπος μόνο μέ τόν ἄρτο, ἀλλά μέ κάθε προσταγή πού βγαίνει ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ. Ὅταν ὁ Θεός διατάξει, ζεῖ ὁ ἄνθρωπος καί χωρίς ἄρτο. 5 Κι ἀφοῦ ὁ διάβολος τόν ἀνέβασε σ' ἕνα ψηλό βουνό, τοῦ ἔδειξε πανοραμικά σέ μιά χρονική στιγμή (πράγμα τό ὁποῖο καθιστᾶ τόν πειρασμό ἰσχυρότερο) ὅλα τά βασίλεια τῆς κατοικημένης γῆς μέ τά πλούτη τους καί τήν ἀπατηλή μεγαλοπρέπειά τους. 6 Καί τοῦ εἶπε ὁ διάβολος: Θά σοῦ δώσω ὅλα αὐτά τά κράτη πού ἐξουσιάζονται ἀπό μένα, κι ὅλη τή δόξα τους· θά σοῦ τά δώσω, διότι μοῦ ἀνήκουν. Μοῦ τά ἔχουν παραδώσει οἱ βασιλιάδες τους καί οἱ λαοί τους, δι­ότι μέ τήν ἁ­μαρ­τία ὑποτάχθηκαν σέ μένα. Εἶναι λοιπόν δικά μου καί τά δίνω σέ ὅποιον ἐγώ θέλω. Καί ἀνυ­­ψώ­νω ἐγώ μέ τά ὄργανά μου σέ μεγάλα ἀξιώματα ἐκεί­νους πού παραδίδονται σέ μένα. 7 Ἐάν λοιπόν ἐσύ μέ προσκυνήσεις ἐδῶ μπροστά μου καί μέ ἀναγνωρίσεις ὡς κύριό σου, ὅλη αὐτή ἡ ἐξουσία καί ἡ δόξα θά εἶναι δική σου. 8 Ὁ Ἰησοῦς τότε τοῦ ἀπάντησε: Φύγε ἀπό μπροστά μου, σατανά. Δέν μπορῶ νά σέ ἀκούω, διότι εἶναι γραμμένο: Τόν Κύριο καί Θεό σου νά προσκυνᾶς καί αὐτόν μόνο νά λατρεύεις. 9 Τότε ὁ διάβολος τόν πῆρε καί τόν ὁδήγησε στήν Ἱε­ρου­σαλήμ διασχίζοντας τόν ἀέρα· καί τόν ἔστησε ὄρ­θιο ψηλά στό γεῖσο τῆς στέγης τοῦ ναοῦ καί τοῦ εἶπε: Ἐάν εἶσαι υἱός τοῦ Θεοῦ, ρίξε τόν ἑαυτό σου ἀπό ἐδῶ κάτω, γιά νά φανεῖ ξεκάθαρα σέ ὅλους ἡ ἀγάπη καί ἡ προ­στα­σία τοῦ Πατρός σου πρός ἐσένα. 10 Διότι ἔχει γραφεῖ στούς Ψαλμούς ὅτι ὁ Θεός θά δώσει ἐντολή γιά σένα στούς ἀγγέλους του νά σέ διαφυλάξουν, ὥστε νά μήν πάθεις κανένα κακό. 11 Καί ἀκόμη ἔχει γραφεῖ ὅτι οἱ ἄγγελοι θά σέ σηκώσουν στά χέρια τους, μήν τυχόν χτυπήσεις τό πόδι σου σέ καμιά πέτρα. 12 Ὁ Ἰησοῦς τότε τοῦ ἀπάντησε ὅτι ἔχει πεῖ ὁ Θεός: Δέν πρέπει νά ἐκθέσεις τόν ἑαυτό σου σέ κίνδυνο, γιά νά δοκιμάσεις τόν Κύριο καί Θεό σου καί νά δεῖς μέσα ἀπό τά πράγματα ἄν θά σέ προστατεύσει. 13 Κι ἀφοῦ τελείωσε ὁ διάβολος κάθε εἴδους πειρασμό, ἀπομακρύνθηκε προσωρινά ἀπό τόν Ἰησοῦ, μέχρι τότε πού θά τοῦ δινόταν ἄλλη κατάλληλη εὐκαιρία νά τόν πειράξει καί πάλι. 14 Καί ὁ Ἰησοῦς γύρισε πίσω στή Γαλιλαία γεμάτος μέ τή δύναμη τοῦ Πνεύματος, τό ὁποῖο μέ τή νίκη του κατά τοῦ διαβόλου τόν ἐνίσχυε πιό αἰσθητά. Καί ἐξαιτίας τῶν θαυμάτων του διαδόθηκε σέ ὅλα τά περίχωρα τῆς Γαλιλαίας ἡ φήμη ὅτι εἶναι θαυματουργός προφήτης, ἀπεσταλμένος ἀπό τόν Θεό. 15 Καί αὐτός δίδασκε μέσα στίς συναγωγές τους, καί ὅλοι τόν δόξαζαν καί τόν ἐπαινοῦσαν.

 

Ξένοι ακαδημαϊκοί: «Ελληνισμός η μόνη ελπίδα της ανθρωπότητας»

Τεράστιες διαστάσεις φαίνεται ότι αποκτά η άποψή ότι η μόνη λύση για την ανθρωπότητα δεν είναι η παγκοσμιοποίηση, που με νύχια και με δόντια προσπαθούν να επιβάλλουν οι παγκοσμιοποιητές της Δύσης, αλλά ο Ελληνισμός. Δείτε την παρακάτω ομιλία, όπου η κ. Simone Le Baron (Γαλλίδα) καθηγήτρια γαλλικών, γλωσσολόγος, συγγραφέας, ο κ. Arsam Momeni (Ιρανός) διδάκτωρ Αρχιτεκτονικής, συγγραφέας και ο κ. Sam Chekwas (Νιγηριανός) οδοντίατρος, εκδότης, συγγραφέας προσπαθούν να μας πείσουν να αγαπήσουμε τις ρίζες μας και να γίνουμε εφαλτήριο παγκόσμιας ανατροπής σε συνεργασία με τους απανταχού φιλέλληνες του πλανήτη. Καταγγέλλουν το σκοταδιστικό «πολυπολιτισμό της Νέας Τάξης Πραγμάτων» και τους «ανθέλληνες πολιτικούς» που επιδιώκουν να τον επιβάλλουν, δημιουργώντας «μία ράτσα χωρίς ρίζες και ιστορία για να σβήσουν την Ελλάδα». Ο Ελληνισμός είναι το αντίβαρο στην ανελευθερία. Κι άλλες φορές προσπάθησαν να τον σβήσουν και σε όλες απέτυχαν. Και να είστε σίγουροι ότι, άσχετα με τον ρου των γεγονότων, οι απανταχού Έλληνες όχι απλά θα ξαναδώσουν τα φώτα αλλά και θα τα αλλάξουν σε αυτούς που ταλανίζουν την οικουμένη. Αυτό, ακόμα και αν γελάσετε, κρατήστε το κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού σας… Τα υπόλοιπα ακούστε τα από τους «ξένους», οι οποίοι, όπως δηλώνει ο Ιρανός καθηγητής, δεν προτείνουν τον Ελληνισμό χάριν κάποιων Ελλήνων φίλων, αλλά γιατί αποτελεί το οξυγόνο της ανθρωπότητας, ενώ ο Σαμ Τσέκουας μιλάει για Ελλάδα εκτός Ελλάδας με απούσα την Ελλάδα. pygmi.gr

Προβολή άρθρου...

π. ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Η ΧΑΡΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Ακούστε την ομιλία που έκανε προς γονείς ο π. Αστέριος Χατζηνικολάου στην Κατασκήνωση του Ελληνικού την Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2014

ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ

Ακούστε το κήρυγμα που έκανε ο Θεολόγος κ. Σταύρος Μποζοβίτης, στον Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, στην Κατασκήνωση του Ελληνικού, κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, την Κυριακή μετά την Ύψωση, 21-9-2014,

ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΙΑΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ

Όλα έχουν σημασία μέσα στην Αγ. Γραφή. Ασφαλώς το περιεχόμενο, σαφώς και η διατύπωση και κανένας δεν δικαιούται να αυθαιρετεί ούτε στο ένα ούτε στο άλλο νομίζοντας ότι έτσι καλύτερα θα φανεί η θεία αλήθεια.

Δυστυχώς όμως η νέο-ορθοδοξία και μεταπατερικός θεολογικός λόγος συνεχίζουν να φυτεύουν προσωπικές απόψεις στο γεγονός της Ορθοδόξου Εκκλησίας σε συνέδρια και δημοσιεύσεις τους. «Η Εκκλησία, λέγουν, είναι ένας μεγάλος ποταμός ζωής και δυνάμεως. Να χαρούμε την ελευθερία και τη ζωή και ο ένας τον άλλο…» Χαίρω πολύ! «Τάδε έφη» πρόσφατα εισηγητής Συνεδρίου.

Άλλο ποταμός όμως κι άλλο χείμαρρος. Η Εκκλησία δεν είναι ούτε θολός χείμαρρος ούτε «φρέαρ συντετριμμένον» και εκείνο το οποίο πρέπει να προσέξουμε είναι πως η Εκκλησία μας δρά και κινείται απέναντι στο θείο λόγο.

Οι ενάρετοι Γέροντες είναι χρησιμότατοι

περ. Ο ΣΩΤΗΡ, 15.9.14

Προβολή άρθρου...

Από μια χαραμάδα μπορεί να έρθει η καταστροφή!

Εἶναι φανερό ὅτι κάθε πνευματική καθίζηση ξεκινάει ἀπό κάποιες δῆθεν «ἀσήμαντες» ἀμέλειες καί ἀπό μερικά δῆθεν «ἀθῶα» «δέν πειράζει». Ἔτσι ἀρχίζουν οἱ συμβιβασμοί μέ τήν ἁμαρτία. Καί ἀπό τίς μικρές ὑποχωρήσεις φτάνουμε στό μεγάλο κατρακύλισμα. Οἱ μεγάλες πτώσεις ποτέ δέν συμβαίνουν ἀπότομα. Ὅταν ρωτήθηκε ἕνας γνωστός σεναριογράφος, ποιό θεωρεῖ τό μεγαλύτερο πρόβλημα τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας, ἀπάντησε: -Μεγαλύτερο πρόβλημα θεωρῶ τήν γενικευμένη διαφθορά, πού σταλάζει σιγά-σιγά ἀπό πάνω καί καθοδηγεῖ τόν λαό... * * * Δέν θά δοῦμε τό θέμα τόσο ...κοινωνιολογικά, ὅσο στό ἐπίπεδο τῆς προσωπικῆς πνευματικῆς ζωῆς. Εἶναι φανερό ὅτι κάθε πνευματική καθίζηση ξεκινάει ἀπό κάποιες δῆθεν «ἀσήμαντες» ἀμέλειες καί ἀπό μερικά δῆθεν «ἀθῶα» «δέν πειράζει». Ἔτσι ἀρχίζουν οἱ συμβιβασμοί μέ τήν ἁμαρτία. Καί ἀπό τίς μικρές ὑποχωρήσεις φτάνουμε στό μεγάλο κατρακύλισμα. Οἱ μεγάλες πτώσεις ποτέ δέν συμβαίνουν ἀπότομα. Ὁ ἅγιος Κασσιανός μᾶς διέσωσε τήν θαυμάσια διδασκαλία τοῦ ἀββᾶ Θεοδώρου ἀπό τήν Αἴγυπτο, ὁ ὁποῖος λέγει σχετικά: * * * «Ἕνα σπίτι, ὅσο παλιό κι ἄν εἶναι, ποτέ δέν καταρρέει ξαφνικά. Αὐτό μπορεῖ νά συμβῆ εἴτε ἀπό μιά βασική κατασκευαστική ἀτέλεια εἴτε ἀπό μακροχρόνια ἀμέλεια τῶν ἐνοίκων του. Ἐνδέχεται, τό νερό, πού ἔμπαινε στήν ἀρχή σταγόνα-σταγόνα ἀπό κάποια σχισμή, νά προκάλεσε μέ τόν καιρό τό σάπισμα στόν σκελετό τῆς στέγης. Μπορεῖ τά ἀνοίγματα νά αὐξάνονταν λίγο-λίγο καί ἔτσι νά ἄρχισαν οἱ μεγαλύτερες καθιζήσεις. Τελικά, σέ μιά καταιγίδα, μπῆκε ἡ βροχή ὁρμητικά σάν χείμαρρος καί κατέρρευσε τό σπίτι. Λέει ἡ ἁγία Γραφή: «Ἀπό ὀκνηρία πέφτουν τά δοκάρια τῆς στέγης καί ἀπό τήν ἀμέλεια τοῦ νοικοκύρη θά στάξει τό σπίτι» (Ἐκκλ. 10, 18). Αὐτή ἡ εἰκόνα δείχνει καθαρά τό τί μπορεῖ νά συμβῆ στήν ψυχή. Ὁ σοφός Σολομώντας λέει κάτι σχετικό μέ διαφορετικούς ὅρους: «Οἱ σταγόνες», λέει, «πού στάζουν ἀπό τήν στέγη, θά βγάλουν τόν ἄνθρωπο τόν καιρό τοῦ χειμώνα ἔξω ἀπό τό σπίτι του» (Παροιμ. 27, 15). Συγκρίνει πολύ ἐπιτυχημένα τήν ἀμελῆ ψυχή μέ τό σπίτι καί μέ τήν στέγη, τήν ὁποία ἀμελεῖ ὁ νοικοκύρης νά συντηρήσει. Ἐξαιτίας αὐτῆς τῆς ἀμέλειας, φθάνουν μέχρι τήν ψυχή ἀνεπαίσθητες – στήν ἀρχή – προσβολές τῶν παθῶν, σάν πολύ μικρές σταγονίτσες βροχῆς. Ἄν, ὅμως, τίς παραμελήσουμε αὐτές τίς σταγονίτσες - ἐπειδή τίς θεωροῦμε ἀσήμαντες – σίγουρα θά ὑποστοῦμε τίς ἀκόλουθες ἐπιπτώσεις: • Οἱ «σταγονίτσες» τῶν παθῶν θά διαφθείρουν μέ τόν καιρό τίς ἀρετές, πού ἀποτελοῦν τήν στέγη τοῦ σπιτιοῦ· • ἔπειτα, τά πάθη θά φουντώσουν σάν πλημμύρα, πού θά κατακλύσει τήν ψυχή· καί • στήν συνέχεια θά ἔλθουν οἱ «χειμωνιάτικες μέρες», δηλαδή ὁ καιρός τῶν δαιμονικῶν πειρασμῶν. Ἡ ἔφοδος τῶν δαιμόνων θά πέσει σάν καταιγίδα πάνω στήν ψυχή, καί θά τήν «ξεσπιτώσουν»· θά τήν διώξουν ἀπό τήν κατοικία τῶν ἀρετῶν. Ἔτσι ἡ ψυχή θά ἀναγκαστεῖ νά ἐγκαταλείψει τήν ἀνάπαυση καί τήν εἰρήνη τῶν ἀρετῶν, δηλαδή ἕνα «τόπο», πού μέ τόσους κόπους καί τόσο πολυχρόνιες προσπάθειες εἶχε καταφέρει νά κατακτήσει!...» Τί κρῖμα!... * * * Πόσο ἐπιτακτικό εἶναι, ἑπομένως, τό νά ἐπισκευάζουμε ἀμέσως - μέ τήν σωστή μετάνοια - κάθε «χαραμάδα», πού πάει νά ἀνοίξει στήν στέγη τῆς ψυχῆς. Ξυπνώντας ἀκόμη καί ἀπό τήν πιό μικρή σταγόνα πάθους πού νιώσαμε νά στάζει!

Προβολή άρθρου...

Η πραγματική αγάπη είναι ανοχή και θυσία

·         Εκτύπωση

·         E-mail

Όταν ἀρχίσει ἡ οἰκογενειακὴ ζωή, σύντομα διαπιστώνουν οἱ σύζυγοι ὅτι δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ συνεχίσουν τὴν κοινή τους πορεία, ἂν δὲν δείχνουν ἀνοχὴ ὁ ἕνας στὸν ἄλλο.

Εἶναι φυσικό. Δυὸ διαφορετικοὶ ἄνθρωποι εἶναι, δυὸ διαφορετικοὶ ἀπέραντοι κόσμοι.

Ὁ καθένας μὲ τὸ δικό του χαρακτήρα καὶ τρόπο, τὶς ἰδιαίτερες συνήθειες καὶ ἐπιδιώξεις, τὶς δικές του ἀρνητικὲς ἐμπειρίες, ἀλλὰ καὶ τὶς δικές του ὄμορφες στιγμές. Δυὸ ψυχὲς μὲ τὶς δικές της πληγὲς ἡ καθεμιά, μὲ τὶς ἰδιαίτερες συγκινήσεις καὶ χαρές, μὲ τὰ ἰδιαίτερα ἐλαττώματα καὶ τὶς ξεχωριστὲς ἀρετές της.

Δυὸ κόσμοι. Ποὺ πρέπει νὰ ζήσουν μαζί, νὰ ζοῦν διαρκῶς μαζὶ καὶ ὄχι ἁπλῶς νὰ συνυπάρχουν, ἀλλὰ νὰ γίνουν τελικὰ ἕνα.

Πῶς μπορεῖ αὐτὸ νὰ γίνει κατορθωτό, ὅταν διαφέρουν μεταξύ τους σὲ πολλά; Μπορεῖ π.χ. ὁ ἕνας νὰ εἶναι ἐκ φύσεως χαρούμενος καὶ ὁ ἄλλος ἐκ φύσεως μελαγχολικός. Ὁ ἕνας ἤπιος καὶ ὁ ἄλλος εὐερέθιστος. Ὁ ἕνας τολμηρὸς καὶ ὁ ἄλλος διστακτικός. Στὶς σχέσεις τους μὲ τοὺς ἄλλους ὁ ἕνας παρουσιάζεται ἴσως ὁμιλητικός, ἐνῶ ὁ ἄλλος λιγόλογος. Ὁ ἕνας κοινωνικὸς καὶ ὁ ἄλλος συγκρατημένος. Πῶς θὰ συμβιβασθοῦν οἱ διαφορὲς αὐτὲς τῶν χαρακτήρων;

Πῶς μποροῦν νὰ μὴν ἔρχονται συχνὰ σὲ ἔντονη ἀντιπαράθεση, ὅταν διαφέρουν καὶ οἱ συνήθειές τους, π.χ. στὸ φαγητό, στὴν ψυχαγωγία, στὸν τρόπο ὀργανώσεως τῆς ζωῆς;

Πῶς θὰ συμβιώνουν ἁρμονικά, ὅταν διαφέρουν στὴν πνευματικότητα, στὴν ψυχικὴ καλλιέργεια, στὴ μόρφωση;

Ὅλες αὐτὲς οἱ διαφορὲς ὑπερβαίνονται εὔκολα, ὅταν ὑπάρχει μεταξὺ τῶν συζύγων ἀληθινὴ ἀγάπη. Ἂν δὲν ὑπάρχει ἀγάπη, τότε καὶ τὸ καλὸ τοῦ ἄλλου δὲν μᾶς φαίνεται καλό. Ὅταν ὑπάρχει ἀγάπη, καὶ τὸ λάθος του τὸ βλέπουμε μὲ συμπάθεια.

Ὅταν ὑπάρχει ἀγάπη, ὑπάρχει ἀνοχή. Καὶ οἱ σύζυγοι μποροῦν, παρ' ὅλες τὶς διαφορές τους, νὰ ζοῦν ἁρμονικὰ «ἀνεχόμενοι ἀλλήλων ἐν ἀγάπῃ», ὅπως προτρέπει ὁ ἀπόστολος Παῦλος (Ἐφ. Δ ́ 2).

Ἀλλὰ τί σημαίνει νὰ ἀνέχονται ὁ ἕνας τὸν ἄλλο μὲ ἀγάπη;

Πρῶτα-πρῶτα νὰ μὴ μεγαλοποιοῦν τὶς πιθανὲς διαφορές τους. Νὰ μὴν κάνουν, ὅπως λέμε, τὴν τρίχα τριχιά. Ἀκόμη, νὰ μὴ δυσανασχετοῦν γιὰ τὶς διαφορές τους. Δὲν μπορεῖ νὰ εἴμαστε ὅλοι ἴδιοι. Καὶ ἐπιπλέον νὰ ἀποδέχονται τὴ διαφορετικότητα τοῦ ἄλλου μὲ ἐλευθερία. Ὁ ἄλλος δικαιοῦται νὰ εἶναι διαφορετικὸς ἀπὸ μᾶς.

Ὑπάρχει καὶ κάτι ἀνώτερο: νὰ ἀντιμετωπίζουν τὴ διαφορετικότητά τους δυναμικά. Οἱ διαφορές, ὅταν ὑπάρχει ἀγάπη, μποροῦν νὰ συνδέουν τοὺς ἀνθρώπους καὶ ὄχι νὰ τοὺς ἀπομακρύνουν. Ὁ ἐκ φύσεως χαρούμενος καὶ ἐνθουσιώδης χαρακτήρας π.χ. ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ ἐκεῖνον ποὺ μὲ τὴ σοβαρότητά του θὰ τὸν συγκρατεῖ. Καὶ ὁ ἐκ φύσεως μελαγχολικὸς ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ τὸν αἰσιόδοξο, ποὺ θὰ τὸν στηρίζει καὶ θὰ τοῦ δίνει χαρὰ καὶ ἐλπίδα. Ἡ διαφορετικότητα εὐνοεῖ τὴν κοινωνικότητα, διότι ὑπάρχει ἡ ἀνάγκη τῆς ἀλληλοσυμπληρώσεως. Ὁ ἕνας αἰσθάνεται τὴν ἀνάγκη τῆς συμπαραστάσεως τοῦ ἄλλου, καὶ ὅταν καταλαβαίνει ὅτι αὐτὴ τοῦ προσφέρεται μὲ ἀγάπη, εὐγνωμονεῖ. Τὸ ζευγάρι τότε δένεται περισσότερο, διότι βλέπει θετικὰ καὶ τὶς διαφορές, καὶ τὰ ἀντιμετωπίζει ὅλα μὲ ἀγάπη.

Ἡ ἀγάπη μπορεῖ νὰ πετύχει καὶ κάτι ἀκόμη μεγαλύτερο: νὰ ἐμπνεύσει τὴν ἀνοχὴ ὄχι μόνο στὶς διαφορὲς ποὺ μπορεῖ νὰ ἔχει ὁ σύντροφος τῆς ζωῆς, ἀλλὰ καὶ στὶς ἐλλείψεις, τὶς ἀδυναμίες, τὶς ἰδιορρυθμίες, τὰ ἐλαττώματα, τὶς πτώσεις ἀκόμη στὴν ἁμαρτία. Αὐτὰ εἶναι τὰ βάρη ποὺ μᾶς συμβουλεύει ὁ ἅγιος ἀπόστολος Παῦλος νὰ σηκώνουμε, ὅταν προτρέπει:

«Ἀλλήλων τὰ βάρη βαστάζετε, καὶ οὕτως ἀναπληρώσατε τὸν νόμον τοῦ Χριστοῦ» (Γαλ. Σ ́ 2). Τὸ νόμο τοῦ Χριστοῦ, δηλαδὴ τὴν ἐντολὴ τῆς ἀγάπης, τὸν ἐκπληρώνουμε τελείως ὅταν ὑπομένουμε ὁ ἕνας τοῦ ἄλλου τὶς ἐνοχλήσεις, ποὺ προξενοῦνται ἀπὸ τὰ ἐλαττώματα καὶ τὶς ἐλλείψεις μας.

Κανένας δὲν γεννήθηκε ἅγιος. Οὔτε ζοῦμε σὲ κοινωνία ἀγγέλων, ἀλλὰ σὲ κοινωνία ἀνθρώπων ποὺ ἀγωνίζονται καὶ προσπαθοῦν νὰ βελτιώνονται διαρκῶς καὶ νὰ ὁδηγοῦνται στὴν τελείωση. Μιὰ τέτοια μικρὴ κοινωνία εἶναι ἡ οἰκογένεια.

[i]«Ἀγὼν ἔστω καὶ παλαίστρα ἀρετῆς ἡ οἰκία»[/u], λέει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος. Ἡ οἰκογένεια δὲν εἶναι μόνο ἀπόλαυση καὶ ἄνεση. Εἶναι καὶ στίβος μάχης διαρκοῦς, ὅπου παλεύουμε γιὰ τὴν ἀρετὴ καὶ τὴν κορυφαία βέβαια τῶν ἀρετῶν, τὴν ἀγάπη.

Δὲν εἶναι ἁπλὸ πράγμα νὰ μπορεῖς νὰ ἀνέχεσαι, νὰ βαστάζεις τὸ βάρος τοῦ ἄλλου. Προϋποθέτει ἀγώνα καὶ συνεπάγεται κόπο. Εἶναι ὅμως ὡραῖος ἀγώνας αὐτὸς καὶ εὐλογημένος ὁ κόπος του. Καὶ ὅταν ὑπάρχει ἀληθινὴ ἀγάπη, ἀποδύονται οἱ σύζυγοι μὲ ὑπομονὴ καὶ χαρὰ στὸν ἀγώνα αὐτό.

Ἀγωνίζονται νὰ κατανοοῦν «ἀλλήλους εἰς παροξυσμὸν ἀγάπης» (Ἑβρ. Ι ́ 24). Προσπαθοῦν νὰ καταλαβαίνουν ὁ ἕνας τὸν ἄλλο, νὰ ἀνταποκρίνονται στὶς διάφορες προτιμήσεις, ἀνάγκες ἢ ἀδυναμίες τοῦ ἄλλου, νὰ τὸν στηρίζουν στοὺς πειρασμούς του, ἔτσι ὥστε νὰ αὐξάνει ἡ μεταξύ τους ἀγάπη. «Ὥσπερ γὰρ σίδηρος σίδηρον ὀξύνει, οὕτω καὶ ψυχὴ πρὸς ψυχὴν ὁμιλοῦσα». Ὅπως τὸ ἕνα σίδερο ἀκονίζει τὸ ἄλλο, ἔτσι καὶ οἱ ψυχὲς ποὺ ἐπικοινωνοῦν μεταξύ τους παρακινοῦνται στὸ νὰ αὐξάνουν τὴ μεταξύ τους ἀγάπη.

Ἡ ἀγάπη εἶναι δυναμικὴ καὶ λυτρωτικὴ ἔξοδος ἀπὸ τὸν ἑαυτό μας καὶ πορεία θυσίας πρὸς τὸν ἄλλο. Ἐκεῖνος ποὺ ἀγαπᾶ δὲν λογαριάζει κόπους. Ἀντίθετα χαίρεται στοὺς κόπους γιὰ τὸν ἀγαπώμενο καὶ πρόθυμα θυσιάζει τὸ δικό του γιὰ νὰ ὑπηρετήσει ἐκεῖνον. Προσπαθεῖ πάντοτε νὰ φέρεται πρὸς τὸν ἄλλο μὲ τὸν τρόπο ποὺ θὰ ἤθελε νὰ φέρεται ἐκεῖνος πρὸς αὐτόν.

Ὅταν ἐπικρατεῖ τέτοια ἀτμόσφαιρα μεταξὺ τῶν συζύγων, δὲν ἔχει θέση καμιὰ σκέψη ἀπομακρύνσεως. Ὁ καθένας εὐγνωμονεῖ τὸν Θεὸ γιὰ τὶς ἀρετὲς τοῦ συντρόφου του καὶ ἐργάζεται μὲ ἐνθουσιασμὸ γιὰ τὶς ἀτέλειές του. Ἐπιπλέον δοξάζει τὸν Θεὸ γιὰ τὸν ἄνθρωπο ποὺ ἔστειλε στὸ δρόμο τῆς ζωῆς του καὶ δὲν ἐπιτρέπει στὸ διάβολο νὰ διαβάλλει καὶ νὰ δημιουργεῖ ρήγματα.

Ἡ οἰκογένεια συνεχίζει σταθερὰ τὸ δρόμο της μέσα στὸ εὔκρατο κλίμα τῆς ἀγάπης.

Πηγή: Περιοδικό «Ο ΣΩΤΗΡ»

ΠΗΓΗ

 

Το ξερό αντίδωρο - Μία αληθινά συγκλονιστική ιστορία!!!

·         Από  Desk Agioritikovima

·         Εκτύπωση

·         E-mail

Η ιστορία, που θα σας αφηγηθώ είναι πέρα για πέρα αληθινή, όσα απίστευτα στοιχεία και αν έχει. Συνέβη στις αρχές Δεκέμβρη 2007.

Οι έννοιες και οι φροντίδες της καθημερινότητας με είχαν καταβάλει εκείνο τον καιρό και ιδιαίτερα κάποιες οικογενειακές υποθέσεις μου είχαν προκαλέσει μεγάλη στεναχώρια. Τέλος πάντων σκεφτόμουν, τα έχει αυτά η ζωή. Αυτό, όμως, που ένοιωσα εκείνο το πρωί ήταν για μένα -έτσι σκεφτόμουν τότε- τελειωτικό.

Από την προηγούμενη είχα κάποιες εκκρεμότητες να φέρω σε πέρας και μάλιστα οικονομικές, που με είχαν στενοχωρήσει και με είχαν αγχώσει πολύ. Είχα πάει στο ταμείο των υπαλλήλων της υπηρεσίας που εργάζομαι και είχα εισπράξει το ποσό ενός δανείου 20.000 ευρώ, προκειμένου να εξοφλήσω την τράπεζα η οποία μας έβγαλε το εξοχικό σπίτι σε πλειστηριασμό και προχώρησε σε κατάσχεση. Ήμουν πολύ στεναχωρημένη, γιατί αυτό το σπίτι είχε φτιαχτεί με πολύ μόχθο και κάθε καλοκαίρι πηγαίναμε με τα παιδιά εκεί για διακοπές.

Δεν ήθελα με κανένα τρόπο να το χάσω, αν και οικονομικά ήμουν σε πολύ δύσκολη κατάσταση, αφού βασιζόμουν μόνο στο μισθό μου. Τέλος πάντων ζήτησα από την υπηρεσία δάνειο, για το οποίο μου κρατάνε κάθε μήνα 250 ευρώ από το μισθό.

Μόλις το εισέπραξα σε μετρητά πήγα στην τράπεζα και έστειλα 6.000 ευρώ σε έναν θείο, που είχε καταβάλει εγγύηση για να μη γίνει η κατάσχεση και τα υπόλοιπα 14.000 θα τα έβαζα σε λογαριασμό της τράπεζας, τον οποίο όμως δεν είχα και έπρεπε να τηλεφωνήσω να μου τον πουν. Και ώσπου να τελειώσω με όλα αυτά η τράπεζα έκλεισε.

Έτσι σκέφθηκα να αφήσω τα χρήματα, μαζί με όλα τα χαρτιά, όπως ήταν,μέσα στο αυτοκίνητό μου, στο τσεπάκι της πόρτας του οδηγού. Εκεί ποιός να τα πειράξει. Άλλωστε πρωί-πρωί θα πήγαινα να τα καταθέσω. Ποτέ δεν είχα χάσει κάτι από το αυτοκίνητο. Μάλιστα τα έβαλα σε ένα φάκελο από αυτούς των δημοσίων υπηρεσιών καθώς τους φύλαγα, όταν η ταμίας μας πλήρωνε και μας έβαζε τα χρήματα στο φάκελο.
Εγώ πάντα της γκρίνιαζα γι' αυτό ότι ο τρόπος αυτός είναι απαρχαιωμένος, αλλά εκείνη εξακολουθούσε το σύστημά της. Έτσι κρατούσα τους φακέλους κι όλο και κάπου μου χρησίμευαν. Ίσως σας κουράζω με λεπτομέρειες αλλά θα δείτε παρακάτω γιατί σας τις αναφέρω.

Εκείνο το πρωί λοιπόν ξεκίνησα να πάω στη τράπεζα για την κατάθεση των χρημάτων. Το αυτοκίνητο, ενώ συνήθως το παρκάρω στην πυλωτή της πολυκατοικίας, εκείνο το βράδυ το είχα παρκάρει λίγο παραπέρα από το σπίτι, γιατί κάποιος μου είχε πιάσει το πάρκιν. Πηγαίνω εκεί που το είχα παρκάρει, πολύ κοντά στο σπίτι και σε σίγουρο μέρος, αλλά το αυτοκίνητο πουθενά. Κοπήκανε τα πόδια μου. Δεν ήταν δυνατόν. Στη γειτονιά. Λίγα μέτρα από το σπίτι.
Ποτέ κανείς δεν είχε παραπονεθεί για κλοπές. Είμαστε ήσυχη γειτονιά. Κόντεψα να τρελαθώ. Δεν ήταν μόνο το αυτοκίνητο που έχασα, κι αν το εύρισκα και πως θα το εύρισκα, και πως θα πηγαίνω στη δουλειά και πως θα πηγαίνει ο γιος μου στο σχολείο που τον πήγαινα εγώ κάθε πρωί, δεν ήταν που δεν είχα καθόλου χρήματα να αγοράσω άλλο, ήταν ότι είχα μέσα και τις 14.000 ευρώ. Πήγα να τρελαθώ πραγματικά.

Και εκτός αυτού και το σπίτι θα έχανα, αφού δεν πρόλαβα να στείλω τα χρήματα στην τράπεζα. Και το αυτοκίνητο και τα χρήματα, αλλά και θα μου κρατούσαν κι από τον μισθό μου 250 ευρώ το μήνα γι' αυτό το δάνειο. Τρελάθηκα. Ένοιωσα δύσπνοια, κιτρίνισα. Γύρισα στο σπίτι και κάθισα μουδιασμένη. Τώρα τι να κάνω. Παίρνω αμέσως το 100 και καταγγέλλω τη κλοπή. -Τι να σας πω κυρία μου, μου λέει στην άλλη άκρη της γραμμής ο αστυνομικός, στην Αθήνα κάθε μέρα κλέβονται 100 αυτοκίνητα.

Θα δώσουμε τα στοιχεία στα περιπολικά κι αν τύχει και πέσουμε επάνω.. αν είστε τυχερή… πηγαίνετε και στο αστυνομικό τμήμα να κάνετε και μήνυση κατά αγνώστων. Όλα μαύρα…Πηγαίνω στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής μου, κι εκεί τα ίδια. Εκεί ένα παιδί, νέος αστυνομικός, μου φέρνει ένα μπουκαλάκι νερό -πως θα με είδε το παιδί- και μου λέει.
- Ηρεμήστε μπορεί και να το βρείτε…

Γυρίζω σπίτι και περιμένω…Στη στιγμή άρχισα να σκέφτομαι τα γεγονότα. Πως συνέβη αυτό, γιατί συνέβη αυτό, γιατί ο Θεός να μου δώσει αυτή τη δοκιμασία…Εκεί μου ήρθε τότε στο νου μια κουβέντα, που μου είχε πει ένα σεβάσμιος γέροντας κάποτε, που πήγα κοντά του να εξομολογηθώ. Ήμουν τότε πολύ στενοχωρημένη και ανήσυχη για τα παιδιά μου, για τη ζωή μου…έκλαιγα, μιλούσα κι έκλαιγα…τότε μου λέει.

- Μην κλαις. Ο Θεός μας δίνει τις δοκιμασίες για κάποιο λόγο. Είναι, όμως, πατέρας μας και αγαπάει τα παιδιά του. Το καλό μας θέλει. Πρέπει να του έχουμε εμπιστοσύνη. Για κάποιο λόγο μας τα στέλνει όλα τούτα. Μην κλαις. Είναι αμαρτία, γιατί δείχνεις ότι δεν τον εμπιστεύεσαι…Να κάνεις την προσευχή σου και να αφήνεσαι με εμπιστοσύνη στο θέλημά του.

Εγώ, όμως, είμαι ένας άνθρωπος κοσμικός. Ψάχνω βέβαια τα πνευματικά μονοπάτια, αλλά πολύ μικρή είναι η πίστη μου. Θυμήθηκα τα λόγια τούτα του γέροντα και σκέφτηκα ξανά τα γεγονότα κάτω από άλλη ματιά. Για ποιό λόγο γίνονται όλα, για κάποιο λόγο μας στέλνει ο Θεός τις δοκιμασίες. Για λίγο όμως, γιατί ξανά με κυρίευσε η απελπισία, αλλά πάλι ξανασκέφτηκα τα λόγια του γέροντα.. Και τότε ξαφνικά θυμήθηκα ότι μου είχε δώσει μια προσευχή να διαβάζω στα δύσκολα αλλά… και στα εύκολα μου είχε πει.

Έψαξα πού την είχα καταχωνιάσει εδώ και τόσα χρόνια -θα είχαν περάσει 8-9 χρόνια από τότε. Τη βρήκα όμως, δεν την είχα πετάξει. Την διάβασα πολλές φορές. Ήταν η προσευχή των πατέρων της Όπτινα. Σε λίγο ξαναπήρα τηλέφωνο το 100. Τίποτα. Το αστυνομικό τμήμα τίποτα. Ήρθε μεσημέρι. Γύρισαν τα παιδιά από τα σχολεία τους. Του είπα τα καθέκαστα. Στεναχωρέθηκαν πολύ. Εγώ μουδιασμένη, αλλά κάπου άρχισα να σκέφτομαι ότι πρέπει να αποδέχομαι αυτά που μου τυχαίνουν στην ζωή. Να έχω εμπιστοσύνη στο Θεό.

Μάλλον, όμως, το 'κανα και αναγκαστικά, αφού δεν μπορούσα να κάνω και τίποτε άλλο. Όμως αυτή η κουβέντα του γέροντα όλο και μεγάλωνε στο μυαλό μου…Όλα γίνονται για κάποιο σκοπό… Όλα γίνονται για κάποιο σκοπό. Άρα πρέπει να σκεφτώ ποιός είναι ο σκοπός, είπα εγώ στον εαυτό μου, αφού αυτή είναι η πάγια τακτική μου, όλα να τα εξηγώ. Έλα, όμως, που ορισμένα είναι πάνω από τη δύναμη του νου μου.
Έτσι πέρασε η μέρα. Κάνοντας τηλεφωνήματα, αγωνιώντας, ξανακάνοντας προσευχή.
Κατά τις 11:30 η ώρα το βράδυ ξαφνικά χτυπάει το τηλέφωνο.

- Κυρία μου είμαστε από το αστυνομικό τμήμα Κάτω Πατησίων. Έχετε ένα αυτοκίνητο άσπρο, τάδε μάρκα με τάδε νούμερα. Η καρδιά μου κόντευε να σπάσει.
Ναι. Τι έγινε. Έχουμε εδώ δυο άτομα που είχαν το αυτοκίνητό σας, τους σταματήσαμε για έλεγχο και βρήκαμε το δίπλωμα και τα χαρτιά σας. Ελάτε αμέσως.
Έτρεξα κατευθείαν εκεί. Ήταν δυο νεαροί -όχι κακά παιδιά- με σκυμμένο το κεφάλι.

-Κυρία μου, μου λέει ο διοικητής τι είχατε στο αυτοκίνητό σας εκτός από τα χαρτιά σας; -Χρήματα κύριε διοικητά. -Πόσα; 14.000 ευρώ. Καλά κυρία μου, αφήνουμε τόσα λεφτά στο αυτοκίνητο;
 Τι να του πω δίκιο είχε. Βγάζει τότε από το συρτάρι του ένα φάκελο, τον φάκελο της υπηρεσίας μου, που είχα βάλει μέσα τα χρήματα και μου λέει:-Μετρήστε τα.
 Κοπήκανε τα πόδια μου. Μα ήταν δυνατόν; Αρχίζω και μετράω.

Τα χρήματα ήταν όλα εκεί δεν έλειπε ούτε ένα ευρώ. Δεν είναι δυνατόν λέω. Πως έγινε αυτό; Ρωτάει τότε ο διοικητής τους νεαρούς.- Τι έγινε παιδιά; Πως και δεν πειράξατε τα χρήματα; Δεν τα βρήκατε;
-Όχι απαντάει ο ένας. Δηλαδή βρήκαμε τον φάκελο, αλλά δεν τον ανοίξαμε.- Γιατί τους ρωτά ο αστυνομικός. -Να καθώς ψάχναμε το αυτοκίνητο, στο ντουλαπάκι μπροστά, του συνοδηγού βρήκαμε τα διπλώματα της κυρίας και των παιδιών της, την άδεια του αυτοκινήτου και βρήκαμε κι έναν φάκελο ίδιο που είχε μέσα ένα κομμάτι ψωμί από την εκκλησία, ξερό.
- Αντίδωρο το λένε , του λέει ο άλλος.

- Ναι αντίδωρο. Ε, και καθώς ψάχναμε βρήκαμε στο τσεπάκι στο πλάι του αυτοκινήτου και αυτό τον φάκελο και είπαμε ότι αντίδωρο θα 'χει πάλι μέσα αυτή, όπως είχε στο άλλο. Φαίνεται ότι θα 'ναι καμιά θρήσκα… Και έτσι δεν ανοίξαμε τον φάκελο..
Μείναμε όλοι άφωνοι. Μαζεύτηκαν όλοι οι αστυνομικοί γύρω-γύρω και κοιτούσαν παραξενεμένοι. Κανείς δε μιλούσε.

Δεν θα σας κουράσω με άλλες λεπτομέρειες. Σε λίγο ήρθαν οι γονείς τους -καλοί άνθρωποι- απέσυρα τη μήνυση και γύρισα σπίτι. Εκεί έγινε πάλι άλλο σκηνικό. Τα παιδιά μου δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι το αυτοκίνητο βρέθηκε άθικτο, μόνο η βενζίνη είχε τελειώσει, και τα χρήματα όλα. Ήταν συγκλονιστικό. Δηλαδή ένα μικρό κομματάκι αντίδωρο μπόρεσε να ανατρέψει μια σειρά γεγονότων. Γιατί, αν είχαν βρει τα χρήματα, σίγουρα τα πράγματα θα έβαιναν αλλιώς. Και πότε το είχα βάλει εκεί το αντίδωρο ούτε που θυμόμουν. Εκείνο το ντουλαπάκι σπάνια το ανοίγω. Και το αντίδωρο θα το είχα από το καλοκαίρι ίσως, που πηγαίνω καμιά φορά σε κάποιο προσκύνημα. Αλλά πάλι πως το έβαλα μέσα στο φάκελο. Ούτε που μπορώ να θυμηθώ.

Σημασία βέβαια έχει πως το γεγονός αυτό με έκανε να βλέπω τη ζωή αλλιώς. Να βλέπω με σεβασμό το καθετί και να αποδέχομαι με σεβασμό σχεδόν με ευγνωμοσύνη ακόμα και τα άσχημα, που μου συμβαίνουν στη ζωή.
Το περιστατικό έγινε αιτία να επηρεαστούν αρκετοί άνθρωποι. Πρώτη εγώ. Μετά τα παιδιά μου, που συνήθως με κοντράρουν πάνω σ' αυτά τα ζητήματα, τώρα όλο και συζητούν θέματα πνευματικά και ο μικρός -τελειόφοιτος λυκείου- εφέτος για πρώτη φορά νήστεψε. Αυτό τον καιρό συμμετέχω σε κάποιο μεταπτυχιακό πρόγραμμα και επειδή εκείνη την ημέρα δεν πήγα στο μάθημα εξήγησα στον καθηγητή μου τι είχε συμβεί.
Την άλλη μέρα, όταν του είπα την συνέχεια, κούνησε σκεφτικός το κεφάλι και με παρότρυνε να πάω να κοινωνήσω, πράγμα που έκανα καθώς πλησίαζε η γιορτή του Αγίου Νικολάου. Περιττό να πω ότι ανέφερε το γεγονός σε όλο το τμήμα και έμειναν να με κοιτάζουν όλοι κατάπληκτοι.

Η μητέρα του ενός από τα παιδιά, που είχαν πάρει το αυτοκίνητό μου τηλεφώνησε λίγο μετά τα Χριστούγεννα και μου είπε πως ο γιος της τής ζήτησε να νηστέψει και να πάει να κοινωνήσει, γιατί του έκανε λέει μεγάλη εντύπωση το γεγονός με το αντίδωρο και το ότι δεν είχε συνέπειες η κακή του αυτή πράξη για την οποία και είχε μετανιώσει πικρά…

Οι συνάδελφοι στη δουλειά άκουσαν το γεγονός, ορισμένοι μπορεί να το ξέχασαν, ορισμένοι, όμως, που και μου το θυμίζουν και συχνά κουβεντιάζουμε για το αν υπάρχουν δυνάμεις πάνω από μας, που ρυθμίζουν τις ζωές μας. Και ακόμα η διήγηση του γεγονότος αυτού με έκανε να έρθω κοντά με μια φίλη, που με βοηθά να βαδίσω στον δρόμο τον πνευματικό με όλο και πιο σίγουρα βήματα. Τη λένε Αγγελική.

Τα λόγια αυτά του γέροντα, τα λόγια της προσευχής, τα θυμάμαι πάντα στα δύσκολα, αλλά και στα εύκολα. Αυτή η προσευχή τυπώθηκε στο νου και στην καρδιά μου και τη ψιθυρίζω από τότε συχνά, σχεδόν κάθε μέρα…
«Κύριε…Στις απρόοπτες καταστάσεις μη μ' αφήσεις να ξεχάσω ότι όλα παραχωρούνται από σένα… Δίδαξε με να δέχομαι με ακλόνητη πεποίθηση ότι τίποτε δεν συμβαίνει, χωρίς να το επιτρέψεις εσύ…
Κύριε, δος μου τη δύναμη να υποφέρω τον κόπο της ημέρας αυτής σε όλη τη διάρκειά της. Καθοδήγησε τη θέλησή μου και δίδαξε με να προσεύχομαι, να πιστεύω, να υπομένω, να συγχωρώ και ν' αγαπώ. ΑΜΗΝ».Και μέσα στο τρέξιμο της καθημερινότητας δεν βάζει ο νους του ανθρώπου τι μπορεί να του ξημερώσει και τι πράγματα μπορεί να του συμβούν.

«ΕΝΟΡΙΑΚΑ ΝΕΑ» Αγίου Γεωργίου Διονύσου Αττικής

Προβολή άρθρου...

Το ΣτΕ απαγόρευσε τη λειτουργία των καταστημάτων τις Κυριακές

Η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας με την υπ' αριθμ. 307/2014 απόφαση της Επιτροπής Αναστολών έκανε δεκτή την αίτηση των καταστηματαρχών, εμπόρων και ιδιωτικών υπαλλήλων, που ζητούσαν να ανασταλεί η από 7/7/2014 απόφαση του υφυπουργού Ανάπτυξης με την οποία επιτρέπεται πιλοτικά για ένα έτος η λειτουργία των καταστημάτων τις Κυριακές. Κατά συνέπεια, προσωρινά, τα καταστήματα δεν θα ανοίγουν τις Κυριακές, μέχρι να εκδοθεί από την Ολομέλεια του ΣτΕ οριστική απόφαση επί της κύριας προσφυγής που έχουν καταθέσει οι έμποροι, κλπ, η οποία θα συζητηθεί το πρώτο δεκαήμερο του ερχόμενου Νοεμβρίου, με εισηγητή τον σύμβουλο Επικρατείας Δημήτρη Μακρή. Η οριστική απόφαση αναμένεται να δημοσιευθεί στο τέλος του έτους ή στις αρχές του 2015.   Η Ολομέλεια έκρινε ότι από τη λειτουργία των καταστημάτων τις Κυριακές οι έμποροι, καταστηματάρχες, κλπ θα υποστούν ανεπανόρθωτη οικονομική βλάβη και «αυτονοήτως δυσεπανόρθωτη» ηθική βλάβη. Ειδικότερα, Ολομέλεια του ΣτΕ, με πρόεδρο τον Σωτήρη Ρίζο και εισηγήτρια την Μαρία Καρακανώφ, έκρινε ότι η ηθική βλάβη των εμπόρων, υπαλλήλων, κλπ που αναφέρεται «στο δικαίωμα του ελευθέρου χρόνου και της απολαύσεώς του από κοινού με την οικογένειά τους κατά την κοινή αργία της Κυριακής καθώς και στο δικαίωμα στην άσκηση της θρησκευτικής λατρείας, παρίσταται αυτονοήτως δυσεπανόρθωτη». Ακόμη, αναφέρεται ότι η οικονομική βλάβη όσων έχουν προσφύγει στο ΣτΕ «πιθανολογείται επίσης ως ανεπανόρθωτη, ή πάντως δυσχερώς επανορθώσιμη, από τα προσκομισθέντα από αυτούς στοιχεία και μελέτες αρμοδίων ερευνητικών φορέων της Ελλάδας και του εξωτερικού, εκτιμώμενα υπό το φως της κοινώς γνωστής οικονομικής κρίσεως, τα στοιχεία δε αυτά δεν αμφισβητούνται ούτε αποκρούονται από τη διοίκηση»...

Προβολή άρθρου...

Μεταθανάτια εμπειρία

askitikon.eu   Το βράδυ 31-3-2007 πήγα στο κελί του ανωτέρω γέροντος για την αγρυπνία της Κυριακής των Βαΐων μόνος μου, διότι οι επίσημοι παρέμειναν στην Ιερά Μονή Ξενοφώντος. Ό Γέροντας λοιπόν, πριν την ακολουθία μας είπε το έξης πού πληροφορήθηκε, όταν ήταν στην Θεσσαλονίκη:   - Προ ενός ίσως έτους, ένας άνδρας, όστις νοσηλευόταν σε κάποιο νοσοκομείο της Αθήνας, έπεσε σε κώμα και μετά την απινίδωση (δηλαδή, την διά ηλεκτροσόκ επαναφορά του) διηγήθη τα εξής: Βρέθηκε στα χέρια δύο Αγγέλων... και τελικά έφθασαν σ' ένα μέρος όπου ήταν αρκετοί θρόνοι. 'Ρώτησε αυτός τούς Αγγέλους και οι Άγγελοι του είπαν: - Αυτός εκεί, πού κάθεται στον θρόνο είναι ό Οικουμενικός Πατριάρχης Δημήτριος! Και πήρε τον θρόνο διότι υπερασπίσθηκε την Ορθοδοξία! - Ό άλλος θρόνος δίπλα, γιατί είναι κενός; - Αυτός ό θρόνος είναι για τον τάδε αρχιεπίσκοπο, άλλα ίσως τον χάσει, διότι δεν μιλά, δηλαδή, είναι μαλωμένος-τσακωμένος με δύο ιερείς του. Ύπ' όψιν εκείνος ό άνθρωπος δεν γνώριζε τον εν λόγω αρχιεπίσκοπο, διότι ήτο ένα κοσμικό άτομο. Όταν λοιπόν επανήλθε ζήτησε επίμονα τηλέφωνο για να επικοινωνήσει με τον εν λόγω αρχιεπίσκοπο. Τελικά του έδωσαν ένα τηλέφωνο και μίλησε εκείνος προσωπικά με τον αρχιεπίσκοπο, Όπου του διηγήθηκε το ανωτέρω προσωπικό του βίωμα. Την επομένη ό αρχιεπίσκοπος κάλεσε εκείνους τούς δύο ιερείς, οίτινες πήγαν την μεθεπομένη, όπου και αληλοσυγχωρέθηκαν. Μετά παρέλευση δύο ήμερων ό αρχιεπίσκοπός λόγω γήρατος, άνεπαύθη. Τα συμπεράσματα δικά σας, είπε ό γέροντας και άρχισε την αγρυπνία. ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΗΜΟΥΝ ΚΑΠΟΤΕ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ. ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ.

Προβολή άρθρου...

Ποιοί θέλουν νά ἀφανίσουν τήν Ἑλλάδα; Καί ἄντε οἱ ἔξω! Καί οἰ ἐκ τῶν ἔσω; Ποῦ εἶναι τό ἐθνόσημο και ο σταυρός ἀπό τίς φανέλλες τῶν διεθνῶν μας;

Στις 4:56 μ.μ. Τρίτη, 9 Σεπτεμβρίου 2014, ο/η megadoxatoTheo <megadoxatotheo3@gmail.com> έγραψε:

 

Τρίτη, 9 Σεπτεμβρίου 2014

Ποιοί θέλουν νά ἀφανίσουν τήν Ἑλλάδα; Καί ἄντε οἱ ἔξω! Καί οἰ ἐκ τῶν ἔσω; 

 Ποῦ εἶναι τό ἐθνόσημο και ο σταυρός ἀπό τίς φανέλλες τῶν διεθνῶν μας;

 

Ποιοί θέλουν νά ἀφανίσουν τήν Ἑλλάδα;

Καί ἄντε οἱ ἔξω! Καί οἰ ἐκ τῶν ἔσω;

 Ποῦ εἶναι τό ἐθνόσημο και ο σταυρός ἀπό τίς φανέλλες τῶν διεθνῶν μας;

  Καί ὁ ἀνθελληνισμός πλάι στόν ἀποχριστιανισμό δέν συμμαζεύεται.

Μᾶς ἔχουν βάλει "οἱ ἔξω" καί "οἱ ἔσω" σκοτεινές δυνάμεις στήν μέση τοῦ κυκεῶνα!

Πέρα από την αγάπη που τρέφουμε όλοι οι Ελληνες για την Εθνική μας ομάδα και ιδιαιτέρως για την Εθνική μας του Μπάσκετ οφείλουμε να διαπιστώσουμε ότι κάποιοι άλλοι παίζουν παιχνιδάκια προδοσίας ακόμα και πάνω σε αυτήν....

 

Τι είδους λοιπόν παράλειψη είναι το ότι απουσιάζει από τις φανέλλες των αθλητών μας το εθνόσημο;

Μήπως έχετε την εντύπωση ότι επειδή αναγράφεται (υποχρεωτικώς από την FIBA) το όνομα της χώρας HELLAS στην πρόσοψη της φανέλλας τελειώνει και η υποχρεώση μας....

Η πρώτη και θρυλική Εθνική μας ομάδα του 1987. Χωρίς χορηγούς και με εθνόσημο....

 

Κύριοι της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης όπως παρατήρησα οι υπόλοιπες χώρες φέρουν στις φανέλλες τους τα προβλεπόμενα αλλά και το εθνόσημό τους....

 

 

 

Μήπως η δική μας δεν είχε χώρο να μπεί;

Μά όλοι βλέπουμε ότι υπάρχει εμφανής (άπλετος) στο κέντρο και ακριβώς πάνω από την λέξη HELLAS....

Εντάξει βάλατε το σήμα της FIBA λόγω υποχρέωσης....

Δεξιά υπάρχει το λογότυπο της εταιρείας κατασκευής της στολής και φυσικά κάτω από τον αριθμό ο μεγάλος απατεώνας (συγνώμη χορηγός ήθελα να πω...) η EUROBANK....

Το εθνόσημο όμως που είναι;

Γιατί λείπει το πιο απαραίτητο εθνικό σήμα της ομάδας που αγωνίζεται κάτω από τον τιμητικό τίτλο Εθνική Ελλάδος;

 

Σημεία των καιρών το εθνόσημο χάθηκε και ο χορηγός σε πρώτο πλάνο...

 

Παρακαλούμε να διορθωθεί άμεσα στους προσεχείς αγώνες, γιατί δεν είναι δυνατόν να ασχολούμαστε με τα αυτονόητα την στιγμή που τα παιδιά της Εθνικής μας δίνουν τον υπερπάντων αγώνα....

 

 

 

ΘΑΝΟΣ

 

(οι φωτογραφίες από το olympia.gr)

 

 

 

ΥΓ.: Για όσους θέλουν να τηλεφωνήσουν ή να στείλουν email στην Ελληνική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης παραθέτουμε τα στοιχεία:

Ελληνική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης

Κηφισίας 37 Μαρούσι ΟΑΚΑ

Τηλ: 210 6813066

Φαξ: 2106817921

email: helbasket@basket.gr

Γραφεία Θεσσαλονίκης 

Λυδίας 1 και Παπαναστασίου 37

Τηλ: 2310 953551

Φαξ: 2310 953559

email: eokthess@basket.gr 

(ευχαριστώ τον φίλο Νίκο για την ενημέρωση)

 

 

 

Πηγή: http://koukfamily.blogspot.gr

 

 

http://kaiomenivatos.blogspot.gr/2014/09/blog-post_55.html