Ομιλία την Κυριακή 26 Απριλίου:ΨΥΧΕΣ ΜΥΡΟΦΟΡΕΣ

Ο Αναστάσιμος

Στην αναστάσιμη χαρά
φυτρώνουν μέσα μας φτερά
κι αντάμα ξεκινάμε

για κάποιες χώρες μακρινές
που τόσες γνώριμες φωνές
μας προσκαλούν να πάμε.

 

Όλοι μαζί! Κι είν' η φωτιά
στην τρισευδαίμονη ματιά
και λάμπει γύρω η πλάση.

Δόξα, ωσαννά στον Πλαστουργό,
που 'ρθε με λόγο και Σταυρό
τον κόσμο ν' αναπλάσει.

 

Άνοιξη μπήκε για καλά
κι η θάλασσα παιζογελά
κι ανθίζουν κήποι εντός μου.

Πλάκες, που στέκατε βαριές
στα μνήματα και στις καρδιές,
σας έσπασ' ο Χριστός μου!

(Γ. Βερίτης)

ΠΗΓΗ:Ι.Ν.ΑΓ. ΚΥΡΙΑΚΗΣ Π. ΦΑΛΗΡΟΥ

Άγιον Όρος: Επιστολή διαμαρτυρίας για την ''κάρτα του πολίτη''

Επιστολή διαμαρτυρίας για την αναγγελία της έκδοσης της «Κάρτας του Πολίτη» από την κυβέρνηση, έστειλε την προηγούμενη Δευτέρα 16-3-15 η Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους στον αρμόδιο υπουργό κ. Κατρούγκαλο. Η Ι. Κοινότητα τονίζει την αντίθεση των Αγιορειτών στην ΚτΠ, αφού αυτή ταυτίζει τους πολίτες με ένα αριθμό του συστήματος και προσβάλλει την ελευθερία του ανθρωπίνου προσώπου, και καλεί την Κυβέρνηση να μη προχωρήσει στην έκδοσή της. ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Προβολή άρθρου...

Οἱ Χριστιανοί ποτέ δέν εἶναι μόνοι ποτέ λίγοι.

 

Ἡ ζωὴ εἶναι ἕνας συνεχὴς ἀγώνας, σκληρὸς ἀγώνας ἐπιβιώσεως. Ὁ χριστιανὸς αἰσθάνεται αὐτὸν τὸν ἀγώνα καὶ μέσα του καὶ γύρω του. Διότι γιὰ τὸν πιστὸ χριστιανὸ ὁ ἀγώνας τῆς ζωῆς δὲν εἶναι ἁπλὸς ἀγώνας· εἶναι πόλεμος! Ἀγωνίζεται ὁ πιστός, πολεμάει ἐναντίον τῆς αὐτοκρατορίας τοῦ κακοῦ, πρὸς τοὺς χιλιάδες φανεροὺς καὶ ἀφανεῖς ἐχθρούς, ἐνάντια στὰ κρυφὰ καὶ ἄνομα σχέδιά τους.

Στὸν πόλεμο τοῦτο ἀντίπαλός του εἶ ναι καὶ ἡ σύγχρονη τεχνολογία, ποὺ μαζὶ μὲ τὰ καλά της συχνὰ γίνεται ἐξαιρετικὰ ἐπικίνδυνη μὲ τοὺς πειρασμοὺς ποὺ δημιουργεῖ κατὰ τὴν ἀπρόσεκτη χρήση της. Ὁ ἀγώνας τοῦ πιστοῦ γίνεται ἔτσι μετωπικὸς καὶ συγχρόνως κυκλωτικός, πολυμέτωπος, ἀφοῦ ποικίλα εἶναι τὰ προβλήματα καὶ παντοειδεῖς οἱ πειρασμοὶ ποὺ τὸν ἀπειλοῦν. Εἶναι προβλήματα οἰκονομικά, μορφωτικά, εἶναι ποικίλες πνευματικὲς καὶ ὑλικὲς ἀνάγκες. Ὅλα αὐτὰ δημιουργοῦν συχνὰ καταστάσεις ἀγχώδεις, προκαλοῦν ἀρρώστιες πνευματικὲς πρωτοφανέρωτες.

Εἶναι ὅμως τὰ πράγματα τόσο δύσκολα ὅπως μᾶς παρουσιάζονται; Δύσκολα εἶναι. Ἄλυτα... ὄχι! Ὑπάρχει λύση. Ὑπάρχει, διότι εἶναι κοντά μας ὁ Θεὸς καὶ μᾶς βλέπει. Μᾶς παρακολουθεῖ μὲ φροντίδα καὶ στοργή, καὶ στὴν κατάλληλη στιγμὴ ἐπεμβαίνει.

Πῶς ἀρχίσαμε; Οἱ χριστιανοὶ στὸν ἀγώνα τους ποτὲ δὲν εἶναι μόνοι, ποτὲ λίγοι. Nαί, αὐτὴ εἶναι ἡ ἀλήθεια. Μπροστὰ στὴν καταστροφικὴ δράση τοῦ κακοῦ, μπροστὰ στὴν ἀπειλὴ τῶν δυνάμεων τοῦ σκότους, ἐμεῖς λέμε: Ποτὲ δὲν εἴμαστε μόνοι, ποτὲ λίγοι! Κάποιοι μᾶς ἐμπαίζουν. Κάποιοι ἄλλοι μᾶς οἰκτίρουν. Ἄλλοι μᾶς μετρᾶνε καὶ μᾶς βρίσκουν λίγους. Κάνουν ὅλοι λάθος μεγάλο. Ἀπόδειξη; Ἰδού!

Εἴμαστε στὴν Παλαιὰ Διαθήκη στὰ 850 π.Χ. περίπου. Βασιλιὰς τοῦ Ἰσραὴλ εἶναι ὁ Ἰωράμ, βασιλιὰς τῆς Συρίας ὁ γιὸς τοῦ Ἄδερ. Βρίσκονται σὲ πόλεμο μεταξύ τους. Ὁ Ἰωρὰμ ἀποφεύγει τὶς παγίδες τοῦ βασιλιᾶ τῆς Συρίας καὶ ἐκεῖνος ἀνησυχεῖ: «Κάποιος μὲ προδίδει», λέει στὸ περιβάλλον του. «Ὄχι, βασιλιά», τοῦ ἀπαντοῦν, «δὲν σὲ προδίδει κανεὶς ἀπὸ μᾶς· φανερώνει τὶς κινήσεις σου στὸν βασιλιά τους ὁ προφήτης τους Ἐλισαῖος, ποὺ μένει στὴν περιοχὴ τῆς Δωθαΐμ». Ὁ βασιλιὰς τῆς Συρίας στέλνει ἀμέσως στρατό, ἱππικό, ἅρματα, περικυκλώνει τὴν Δωθαΐμ. Ὁ μαθητὴς τοῦ προφήτη Ἐλισαίου βγαίνοντας τὸ πρωὶ ἀντικρίζει τὸ ἐχθρικὸ στράτευμα· τὸν καταλαμβάνει φόβος καὶ τρόμος. Τρέχει καταπτοημένος στὸν Προφήτη: «Τί θὰ κάνουμε, πάτερ;», τοῦ λέει. «Μὴ φοβᾶσαι», τοῦ ἀπαντάει ἐκεῖνος, «αὐτοὶ ποὺ εἶναι μαζί μας εἶναι περισσότεροι ἀπὸ ἐκείνους ποὺ εἶναι μὲ τοὺς ἐχθρούς μας».

«Μὴ φοβοῦ, ὅτι πλείους οἱ μεθ᾿ ἡμῶν ὑπὲρ τοὺς μετ᾿ αὐτῶν» (Δ΄ Βασ. ς΄ 16). Ταυτόχρονα προσεύχεται στὸν Θεὸ νὰ ἀνοίξει τὰ μάτια τοῦ παιδιοῦ καὶ νὰ δεῖ τὰ ἀόρατα. Καὶ τότε τὸ παιδὶ εἶδε τὸ βουνὸ γεμάτο μὲ ἱππικὸ καὶ πύρινα ἅρματα νὰ τοὺς προστατεύουν ὁλόγυρα. Ὁ οὐράνιος κόσμος ἦταν κοντά τους, στράτευμα ἀνίκητο!

Ἂς δοῦμε τώρα τὴν ἀλήθεια αὐτὴ στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἡ πανίσχυρη Ρωμαϊκὴ Αὐτοκρατορία ἔχει πλοῖα, ἱππικό, ἅρματα, πεζικό. Κατέλαβε ὅλο τὸν κόσμο. Τώρα ἀντιπαρατάσσεται πρὸς ἕναν ἄλλο στρατό. Δὲν εἶναι ἱππεῖς, δὲν εἶναι στρατηγοί. Εἶναι ἁπλοὶ τοῦ λαοῦ ἄνθρωποι, ποὺ ἐπικεφαλῆς τους βρίσκεται ἕνας ἄγνωστος στὴν ἐξουσία ἄνθρωπος. Αὐτὸς ὁ πόλεμος κράτησε περίπου τέσσερις αἰῶνες. Πόσοι μάρτυρες ὁδηγήθηκαν στὸ Κολοσσαῖο, στὶς λίμνες, στὶς θάλασσες, στὰ γυμναστήρια... Οἱ δήμιοι κουράστηκαν νὰ κόβουν κεφάλια... Καὶ μετά... ἡ Ἐκ κλησία τοῦ Χριστοῦ θριάμβευσε. Τὸ ὅραμα τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου «ἐν τούτῳ νίκα» ἐπισφράγισε τὴ νίκη! Πῶς νίκησαν οἱ πιστοί; Νίκησαν μὲ τὴ δύναμη τοῦ Θεοῦ! Ὁ οὐρανὸς ἦ ταν μα ζί τους, τοὺς ἐνίσχυε στὸν τιτάνιο ἀγώνα τους.

Καὶ δὲν ἦταν μόνο ἐκείνη ἡ μάχη. Πρόσφατα, στὴ διάρκεια τῆς σοβιετικῆς τυραννίας, ἑβδομήντα ὁλόκληρα χρόνια οἱ χριστιανοὶ διώκονται, ἐξαφανίζονται. Γέμισαν οἱ φυλακές, τὰ κάτεργα στὴ Σιβηρία, ἐκτελέσεις ἀμέτρητες, οἱ πιστοὶ θάβονται ζωντανοί. Κάποια ὅμως μέρα τὸ σύστημα καταρρέει ξαφνικὰ σὰν χάρτινος πύργος. Χάθηκαν οἱ ἐχθροὶ μηδενὸς διώκοντος αὐτούς. Τώρα οἱ κατὰ τόπους Ἐκκλησίες ἐρευνοῦν τὰ ἀρχεῖα τῶν ἀπολεσθέντων, γιὰ νὰ βροῦν ὅλους ἐκείνους ποὺ ἐκτελέστηκαν ἐπειδὴ ἦταν χριστιανοί. Τώρα οἱ ἀγωνιστὲς ἀναγνωρίζονται ἅγιοι καὶ μνημονεύονται στὰ Μαρτυρολόγια.

Χριστιανοὶ τοῦ σήμερα, σηκωθεῖτε! Μὴ μετρηθεῖτε! Δὲν εἴμαστε μόνοι, οὔτε λίγοι. Σηκῶστε τὶς σημαῖες ψηλά... εἶναι ματωμένες, ἔχουν τὸ αἷμα τοῦ Ἐσταυρωμένου, τὸ αἷμα τῶν μαρτύρων, τὸ χρυσὸ μονόγραμμα Ι Χ (Ἰησοῦς Χριστός) καὶ τὸ «ἐν τούτῳ νίκα» τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου. Δὲν ἀκοῦτε; Ἀπὸ μακριά, ἀπὸ τὰ βάθη τῶν αἰώνων ἔρχεται ἕνας ὕμνος...μᾶς πλησιάζει. Εἶναι τραγούδι... ὕμνος ἑκατομμυρίων ἀγωνιστῶν... Μιὰ στρατιὰ ἀπὸ ἀρχιερεῖς, ἱερεῖς, μοναχούς, μοναχές, ἄνδρες, γυναῖκες, παιδιά... ἀπὸ ὅλες τὶς ἡλικίες, ὅλες τὶς φυλές, ὅλα τὰ χρώματα... ἄσπροι, μαῦροι, κίτρινοι, μελαμψοί.

Εἶναι τὸ ἀμέτρητο πλῆθος ποὺ ψάλλει ἀλληλούϊα, ἀλληλούϊα, ἀλληλούϊα!

Εἶναι ὁ ὕμνος τῶν μαρτύρων τῆς «Ἀποκαλύψεως», εἶναι καὶ δικός μας ὕμνος.

Μᾶς παρακινοῦν ὅλοι: Σηκῶστε ψηλὰ τὶς καρδιές, ψηλὰ τὶς ψυχές, ψηλά, ὅπου ὁ Χριστός!

Ὄχι! Δὲν εἴμαστε μόνοι! Εἶναι μαζί μας ὁ Οὐρανός!

Ἀλληλούϊα, ἀλληλούϊα, ἀλληλούϊα!

 

ΠΗΓΗ: Περιοδικό «Ο Σωτήρ» τ. 2046 σ. 250

Τί σημαίνει «Διακαινήσιμος»;

Για την Romfea.gr | Αρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη Εἶναι ἡ Ἑβδομάδα πού ἀρχίζει ἀπό τήν Κυριακή τοῦ Πάσχα καί τελειώνει τό Σάββατο (τοῦ Πάσχα). Ὀφείλει τήν ὀνομασία της στήν Βάπτιση (δια-καίνιση - ἀνακαίνιση) τῶν Κατηχουμένων, πού γινόταν στήν ἑσπερινή Λειτουργία τοῦ Μ. Σαββάτου· γινόταν τήν «σημαδιακή» αὐτή μέρα, γιατί εἶναι (ἡ Βάπτιση) μετοχή στόν θάνατο, στήν ταφή καί στήν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ (Ρωμ. 6:4). Βαπτίζονταν ὁλόγυμνοι μακρυά ἀπό τά μάτια τοῦ ἐκκλησιάσματος· ἔξω ἀπό τό Ναό στά εἰδικά βαπτιστήρια· ξεχωριστά οἱ ἄνδρες, ξεχωριστά οἱ γυναῖκες· ἔχοντας σάν ἀναδόχους οἱ μέν γυναῖκες, γυναῖκες, οἱ δέ ἄνδρες, ἄνδρες. Βαπτισμένοι πιά, ἔμπαιναν στόν Ναό μέ τούς λευκούς χιτῶνες τους, μέ λαμπάδες ἀναμμένες στά χέρια τους, ψέλνοντας «ὅσοι εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθητε»· στέκονταν σέ εἰδική «ἐξέδρα» (ἦταν τά «τιμώμενα» πρόσωπα τῆς Ἐκκλησίας)· παρακολουθοῦσαν τήν Θ.Λειτουργία καί στό τέλος κοινωνοῦσαν. Αὐτό γινόταν μέχρι καί τό Σάββατο τοῦ Πάσχα. Δηλαδή ὅλη τήν Ἁγία Ἑβδομάδα τοῦ Πάσχα οἱ νεοβαπτισθέντες βρίσκονταν καθημερινά στόν Ναό, στόν εἰδικό γι'αὐτούς χῶρο· κρατώντας καί πάλι στά χέρια τους λαμπάδες ἀναμμένες, ντυμένοι καί πάλι τούς ὁλόλευκους χιτῶνες τους· παρακολουθοῦσαν τή Λειτουργία καί κοινωνοῦσαν τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων. Τό Σάββατο τοῦ Πάσχα τέλειωνε αὐτή ἡ ἱερή πανήγυρη. Ἔβγαζαν τούς λευκούς χιτῶνες, καί «ἐντάσσονταν» στήν τάξη τῶν λαϊκῶν. Ἦρθε ἐποχή (5ος περίπου αἰώνας) πού εἶχε γενικευθεῖ ὁ νηπιοβαπτισμός, ὁπότε ἐξέλιπαν καί οἱ Βαπτίσεις τῶν Κατηχουμένων. Ὅμως, οἱ καθημερινές ἀναστάσιμες Λειτουργίες πού γίνονταν γι'αὐτούς κατά τήν Διακαινήσιμο Ἑβδομάδα, συνεχίσθηκαν καί μετά, ἀλλά χωρίς τήν ἀθρόα καί ἔνθερμη συμμετοχή τῶν πιστῶν. Ἐπενέβη λοιπόν ἡ Ἁγία Ἕκτη (ἤ Πενθέκτη) Οἰκουμενική Σύνοδος (692) καί θέσπισε Νόμο (Ἱ. Κανόνα) γιά τό πῶς θά πρέπει οἱ χριστιανοί νά «διανύουν» τήν Ἁγία αὐτή Ἑβδομάδα. Λέει λοιπόν ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος: «Μηδαμῶς οὖν ἐν ταῖς προκειμέναις ἡμέραις ἱπποδρόμια, ἢ ἑτέρα δημώδης θέα ἐπιτελείσθω» (Κανόνας ΞΣΤ). Θά λέγαμε στή σύγχρονη γλώσσα: «Κόψιμο» τά γήπεδα, τά παιγνίδια, τά καφενεῖα, ἡ τηλεόραση, οἱ ἐκδρο­μές κ.λ.π. Γιά νά ἔχουν οἱ χριστιανοί τόν χρόνο καί τήν ἄνεση νά ἀφοσιωθοῦν ἐξ' ὁλοκλήρου στά πνευματικά. « Τήν ὅλην ἑβδομάδα ἐν ταῖς ἁγίαις ἐκκλησίαις σχολάζειν δεῖ ἀπαρα­λείπτως τούς πιστούς ἐν ψαλμοῖς καί ὕμνοις καί ὠδαῖς πνευματικαῖς (...) καί τῇ τῶν θείων Γραφῶν ἀναγνώσει προσέχοντας (Κανόνας ΞΣΤ). Καί ἡ Ἁγία Σύνοδος ἐπεξηγεῖ: Ἔτσι θά συναναστηθοῦμε μέ τό Χριστό καί θά συνυψωθοῦμε. «Ἐσόμεθα γάρ οὕτω Χριστῷ συνιστάμενοί τε καί συνυψούμενοι» (Κανόνας ΞΣΤ). «Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι» (καί ὄχι πιστεύσαντες), λέμε στήν Ἐκκλησία μας. Ἐννοώντας, ὅτι ἔχουμε (;) ἰδεῖ τήν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ μέσα ἀπό τήν προσωπική μας ἀνάσταση! Ἡ Ἁγία Σύνοδος συνιστᾶ καί τήν καθημερινή Θ. Κοινωνία. «Καί τῶν ἁγίων Μυστηρίων κατατρυφῶντας» (Κανόνας ΞΣΤ). Ἐννοεῖται χωρίς νηστεία, γιατί ὅλη ἡ Διακαινήσιμο Ἑβδομάδα λογίζεται σάν μία μέρα (Κανόνας ΞΣΤ). Διαφορετικά δέν θά κοινωνοῦσαν,γιατί τότε ὑπῆρχε ἄλλο φρόνημα. ( Τό «δέν χρειάζεται νηστεία πρό τῆς Θ. Κοινωνίας, γιατί δέν ὑπάρχει Κανό­νας», δέν εὐσταθεῖ. Γιατί ἡ Ἐκκλησία δέν στηρί­ζεται μόνο στούς Ἱ. Κανόνες, ἀλλά καί στήν ἄγραφη Παράδοση, πού ἔχει ἰσχύ Νόμου (ΠΖ΄ Μ. Βασιλείου). Καί ὑπάρχει Παράδοση, πού ὁρίζει νηστεία πρό τῆς Θ. Κοινωνίας. (P.G. 138: 941-944. Βλασίου Φειδᾶ, Ἐκκλησιαστική Ἱστορία, τ. Α΄ Ἔκδοση Β΄ 1994, σελ. 963). Ἐπί τῇ εὐκαιρίᾳ: Ποιός λ.χ. Κανόνας δεσμεύει τόν Ἱερέα νά τηρεῖ τό «ἀπόρρητον τῆς ἐξομολογήσεως;». Κανένας! Ἰσχύει ἤ ὄχι «τό ἀπόρρητον;». Καί βέβαια ἰσχύει! «Μά δέν ὑπάρχει Ἱ. Κανόνας...!). (Περισσότερα στό βιβλίο: Ναός, Ἱερέας, Θ. Λειτουργία, Θ. Κοινωνία). Τέλος, πολλοί χριστιανοί, ξεροντας ὅτι στίς ἡμέρες αὐτές (Διακαινήσιμο Ἑβδομάδα) μποροῦν νά κοινωνήσουν χωρίς νηστεία, προστρέχουν στά Μυστήρια. Σωστό; Θά πρέπει νά ξέρουν ὅτι ἡ Ἁγία Σύνοδος δέν συνιστᾶ τήν καθημερινή Θ. Κοινωνία «ξεκρέμαστα», ἀλλά σέ συνδυασμό μέ τήν τελεία ἀποκοπή ἀπό τήν κοσμική ζωή. « Μηδαμῶς οὖν ἐν ταῖς προκειμέναις ἡμέραις ἱπποδρόμια, ἢ ἑτέρα δημώδης θέα ἐπιτελείσθω». Ἀλλά καί σέ συνδυασμό μέ τήν πλήρη ἀφοσίωση στά πνευματικά καί καθόλη τήν Διακαινήσιμο! «Τήν ὅλην ἑβδομάδα ἐν ταῖς ἁγίαις ἐκκλησίαις σχολάζειν δεῖ ἀπαρα­λείπτως τούς πιστούς». (Κανόνας ΞΣΤ). ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Προβολή άρθρου...

ΕΥΧΕΣ

Καλή Ανάσταση, καλό Πάσχα. Ο Αναστηθείς Χριστός ας μας δώσει την δύναμη για την δική μας ανάσταση, απο το σκοτάδι στο φώς. Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΛΠΙΔΑ ήρθε!!!! ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!

 

Νυμφίος

Γλυκέ Νυμφίε...

Εγώ να γίνω θέλησα Θεός

-ώ συμβουλή προδότρα, στείρα!-

κι Εσέναν, ώ Χριστέ μου, εβάλανε

την περιπαιχτική πορφύρα.

 

Εγώ ν' αρπάξω ζήτησα στα χέρια μου

στέμμα και σκήπτρο -ώ μαύρη πλάνη!-

κι Εσύ, Χριστέ μου, το καλάμι εκράτησες

κι εφόρεσες τ' ακάνθινο στεφάνι.

 

Ώ Λυτρωτή μου!  ως ν' ανεβής στο Γολγοθά,

δέξου με νάρθω στο πλευρό σου,

και σαν τον Κυρηναίο το Σίμωνα

να πάρω λίγο το σταυρό Σου.

 

Δέξου να βρέξω εγώ τα χείλη σου,

γλυκέ Νυμφίε, να τα δροσίσω,

και το ματόβρεχτό σου μέτωπο

με χέρι αγάπης να σπογγίσω.

 

Ιησού! καθώς σε βλέπω σήμερα

χλωμό, υβρισμένο, πονεμένο,

σε νιώθω δυό φορές Θεό

και δυό φορές αγαπημένο.


ΠΗΓΗ:Ι.Ν. ΑΓ. ΚΥΡΙΑΚΗΣ Π. ΦΑΛΗΡΟΥ