ΝΕΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΟΥ "ΣΩΤΗΡΟΣ"

 

 

 

 

 

 

 

«Ο άγιος του Μπαιλόβο»

«Ο άγιος του Μπαιλόβο»

Αν πιστεύετε ότι η κοινωνική προσφορά και η φιλανθρωπία δεν υπάρχει στις μέρες μας, τότε η ιστορία αυτού του σύγχρονου αγίου μπορεί να σας κάνει να αλλάξετε γνώμη.
Ο Ντόμπρι Ντιμίτροβ Ντομπρέβ, πιο γνωστός ως παππούς Ντόμπρι, είναι ένας ζητιάνος από τη Βουλγαρία, ο οποίος, παρόλο που φέτος γίνεται 100 ετών, περπατά πολλά χιλιόμετρα κάθε μέρα για να καθίσει ή να σταθεί μπροστά από τον καθεδρικό ναό του Alexander Nevsky, στη Σόφια, και να συγκεντρώσει χρήματα.
Σήμερα ζει χάρη στη μηνιαία σύνταξη του των 80 ευρώ, αλλά δεν φαίνεται να τον ενοχλεί καθόλου αυτό. Τρώει ότι οι άλλοι άνθρωποι του δίνουν και ποτέ δεν στενοχωριέται για την κατάστασή του. Ομως αυτό που τον κάνει μοναδικό, είναι ότι δεν κρατάει ούτε ένα ευρώ από τα χρήματα που οι άνθρωποι του δίνουν. Τα δωρίζει όλα για την αποκατάσταση και τη διατήρηση πολλών βουλγαρικών Ορθόδοξων εκκλησιών και ορφανοτροφείων, πραγματοποιώντας την μεγαλύτερη χρηματοοικονομική προσφορά που έχει γίνει ποτέ, αγγίζοντας συνολικά τα 40.000 ευρώ.
Ο Ντόμπρι γεννήθηκε στις 20 Ιουλίου 1914, στο χωριό Μπαιλόβο. Ο πατέρας του πέθανε στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και η μητέρα του μεγάλωσε τα παιδιά της μόνη της. Σε μία από τις βομβιστικές επιθέσεις της Σόφιας, κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, μία βόμβα έσκασε κοντά του και έχασε σχεδόν τελείως την ακοή του.
Με το πέρασμα των ετών, ο γέροντας απαρνήθηκε την υλιστική ζωή, για τον πνευματικό κόσμο. Γύρω στο έτος 2000, δώρισε όλα τα υπάρχοντά του στην εκκλησία και τώρα ζει ασκητική ζωή, στο πατρικό του χωριό Μπαιλόβο.
Την ίδια περίπου χρονιά ξεκίνησε την αποστολή του, για να συγκεντρώσει κεφάλαια για την αποκατάσταση των εκκλησιών και των ορφανοτροφείων της Βουλγαρίας. Αυτή είναι η νέα πορεία του στη ζωή και το παράδειγμα που δίνει με τον ασκητισμό του, οδήγησε πολλούς να τον αποκαλούν «Ο άγιος του Μπαιλόβο». Λέει: «Ο άνθρωπος πρέπει να διατηρεί τη δικαιοσύνη και την αλήθεια. Άλλωστε αυτός είναι ο δρόμος του Θεού!»

http://www.youtube.com/watch?v=b7dE3xozfRc&feature=player_embedded

 

 

 

 

ΠΗΓΗ ΠΗΓΗ ΠΗΓΗ

 

Οι ρίζες καρναβαλικών αθλιοτήτων

- Του Λάμπρου Σκόντζου , Θεολόγου ...... Σήμερα διαπιστώνουμε με λύπη μια τρομερή άνθιση του οργιαστικού διονυσιασμού. Τα σύγχρονα λεγόμενα καρναβάλια δεν διαφέρουν σε τίποτε από τις επαίσχυντες βακχικές εορτές της αρχαιότητας. Όποιος αμφιβάλει ας ρίξει μια ματιά στα δρώμενα του καρνάβαλου των πειναλέων της Βραζιλίας, ή των «δικών» μας φαλλικών δρώμενων του Τιρνάβου και θα πεισθεί πως ο μέθυσος θεός ατυχώς συνεχίζει να «ζει» και να κυριαρχεί στις ψυχές μυριάδων ανθρώπων! Εκτός από ιδιωτικούς συλλόγους και αυτό το επίσημο κράτος συμμετέχει γενναιόδωρα στη διοργάνωση των καρναβαλικών εκδηλώσεων, σπαταλώντας πακτωλούς χρημάτων από το υστέρημα του άγρια φορολογούμενου φτωχού Έλληνα πολίτη. Τοπικοί άρχοντες συναγωνίζονται μεταξύ τους ποιος θα διοργανώσει τον πιο εντυπωσιακό καρνάβαλο!   Το δυστύχημα είναι πως σε αυτές τις μαγικές, οργιαστικές και ανήθικες εκδηλώσεις παίρνουν μέρος και πολλοί χριστιανοί με ελαφριά τη συνείδηση, αγνοώντας προφανώς, ότι εκεί λατρεύονται με κάθε επισημότητα τα ανθρώπινα πάθη και θεοποιούνται τα κτηνώδη ένστικτα. Τα περί «ανάπαυλας χαράς» των ημερών των απόκρεω, είναι αστείες δικαιολογίες, διότι η χαρά είναι μια άκρως υποκειμενική ψυχική κατάσταση σε κάθε άνθρωπο.   Δε καταφερόμαστε εναντίον αυτών των εκδηλώσεων από καμιά παρότρυνση σεμνοτυφίας, αλλά από πραγματική γνώση των πρωτογόνων και μαγικών καρναβαλικών δρώμενων, τα οποία, πέρα από την επίπλαστη ευθυμία, ενέχουν στην ουσία τους το στοιχείο της τραγικότητας, της απαισιοδοξίας και τους αδιεξόδου του σύγχρονου ανθρώπου, ο οποίος έχει ανάγκη από μόνιμη έξοδο από την τραγικότητα της ζωής, και όχι από πρόσκαιρη «φυγή»..   Εν κατακλείδι, η αγία περίοδος του Τριωδίου δεν είναι για μας τους πιστούς ευκαιρία για κραιπάλη και εφήμερους αισθησιασμούς, αλλά πρόκληση και προτροπή να ξαναβρούμε το χαμένο αυθεντικό εαυτό μας. Να συναισθανθούμε τη δίνη της τραγικότητάς μας εξαιτίας της αμαρτίας που πρυτανεύει στη ζωή μας και να πάρουμε τη μεγάλη απόφαση να αλλάξουμε πορεία στη βιωτή μας. Η ειλικρινής μετάνοιά μας και η οντολογική ένωσή μας με το Χριστό θα μας δώσουν ασύγκριτα μεγαλύτερη χαρά από εκείνη των εφήμερων καρναβαλικών αθλιοτήτων και θα πληρώσουν με μόνιμη ιλαρότητα και ουράνια αγαλλίαση τη σκοτισμένη ψυχή  μας. Πηγή: "Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον" όλο το άρθρο εδώ

Προβολή άρθρου...

Η ΑΓΑΠΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ - π. Γρηγόριος Χαραλαμπίδης

Τὸ νέο αὐτὸ βιβλίο ἀναλύει μὲ τρόπο ἁπλὸ καὶ πρακτικὸ τὴ μέγιστη ἀρετὴ τῆς ἀγάπης: Ποιὲς εἶναι οἱ ἐκδηλώσεις της καὶ πῶς μποροῦμε νὰ τὴν ἀσκήσουμε στὶς ποικίλες περιστάσεις τῆς καθημερινῆς μας ζωῆς, τί ἐνδυναμώνει μέσα μας τὴν ἀγάπη καὶ τί τὴν ἀδυνατίζει, πόσο ὠφελεῖ καὶ ἐμᾶς τοὺς ἴδιους. Τὴν ἀρετὴ τῆς ἀγάπης μᾶς δίδαξε ὁ Κύριος μὲ τὰ λόγια καὶ μὲ τὸ παράδειγμά Του, καὶ αὐτὴ μᾶς ὁδηγεῖ μὲ ἀσφάλεια στὴ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.  Εκδόσεις: Ο ΣΩΤΗΡ Σελίδες 140

Προβολή άρθρου...

Το δηλητήριο.

 

Πριν από πολύ καιρό στην Κίνα, μια κοπέλα παντρεύτηκε και πήγε να ζήσει με τον σύζυγό της στο σπίτι της πεθεράς της.
Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα , η κοπέλα διαπίστωσε ότι δεν μπορούσε να συμβιώσει με την πεθερά της.
Ο χαρακτήρας τους ήταν πολύ διαφορετικός, και η κοπέλα εκνευριζόταν από πολλές από τις συνήθειες της πεθεράς της. Επιπλέον, η πεθερά επέκρινε διαρκώς τηκοπέλα.

Ο καιρός περνούσε αλλά η κοπέλα και η πεθερά συνέχιζαν νατσακώνονται και να διαφωνούν. Όμως αυτό που έκανε την κατάστασηακόμη χειρότερη ήταν ότι σύμφωνα με την αρχαία κινεζική παράδοση, η κοπέλα έπρεπε να υπακούει την πεθερά και να εκπληρώνει τηνκάθε επιθυμία της. Η ένταση και τα νεύρα στο σπίτι προκαλούσανθλίψη στον άτυχο σύζυγο.

Η κοπέλα δεν μπορούσε να υπομένει άλλο την κακή διάθεση και τηνκαταπίεση της πεθεράς της, και αποφάσισε να κάνει κάτι γι' αυτό.

Πήγε και συνάντησε ένα καλό φίλο του πατέρα της, τον Huang, οοποίος πουλούσε βότανα. Του περιέγραψε την κατάσταση και τουζήτησε να της δώσει κάποιο δηλητήριο, έτσι ώστε να λύσει τοπρόβλημα μια για πάντα. Ο Huang σκέφτηκε για λίγο, και μετά είπε:"Θα σε βοηθήσω να λύσεις το πρόβλημά σου, αλλά θα πρέπει να μεακούσεις προσεκτικά και να κάνεις ότι σου πω".

Η κοπέλα δέχτηκε με ενθουσιασμό, ο Huang πήγε στο πίσω δωμάτιο, και επέστρεψε μετά από λίγα λεπτά κρατώντας μια σακούλα μεβότανα.

Είπε στην κοπέλα: "Δεν πρέπει να χρησιμοποιήσεις ένα ταχείαςδράσης δηλητήριο για να απαλλαγείς από τη πεθερά σου, διότι αυτόθα προκαλέσει υποψίες εναντίον σου. Γι αυτό, σου δίνω μια σειρά απόβότανα που θα δημιουργήσουν σταδιακά το δηλητήριο στο σώμα της.Κάθε δεύτερη μέρα θα ετοιμάζεις ένα νόστιμο γεύμα και θα βάζειςλίγη ποσότητα από αυτά τα βότανα. Για να σιγουρέψεις ότι κανείς δενθα σε υποψιαστεί όταν πεθάνει, πρέπει να είσαι πολύ προσεκτική καινα είσαι πολύ φιλική μαζί της. Μην διαφωνείς μαζί της, να υπακούειςκάθε της επιθυμία, και να της φέρεσαι σαν βασίλισσα".

Η κοπέλα χάρηκε πολύ, αφού ήταν θέμα χρόνου να απαλλαγεί από την πεθερά της. Ευχαρίστησε τον Huang και έσπευσε στο σπίτι για ναξεκινήσει το σχέδιο για τη δολοφονία της πεθεράς της.

Οι εβδομάδες και οι μήνες περνούσαν, και η κοπέλα ετοίμαζε μέραπαρά μέρα ένα νόστιμο γεύμα για την πεθερά της. Ακολουθούσε τιςσυμβουλές του Huang ώστε να αποφύγει κάθε καχυποψία,διατηρούσε τη ψυχραιμία της και φερόταν στη πεθερά της σαν ναήταν η μητέρα της.

Μετά από έξι μήνες η κατάσταση είχε αλλάξει. Ακόμα και η πεθεράείχε αλλάξει στάση και ήταν πιο ευγενική και καλή με την νύφη της.Άρχισε να την αγαπάει όπως την κόρη της. Διαρκώς την παίνευεστους φίλους και συγγενείς, και έλεγε ότι ήταν η καλύτερη νύφη πουθα μπορούσε να έχει.

Μια μέρα η κοπέλα πήγε να συναντήσει τον κ. Huang για να ζητήσεικαι πάλι τη βοήθειά του: "κ. Huang, παρακαλώ βοηθήστε νασταματήσει η δράση του δηλητηρίου που σκοτώνει την πεθερά μου!Έχει μετατραπεί σε τόσο καλοσυνάτη γυναίκα που την αγαπώ πια σαντη μητέρα μου. Δεν θέλω να πεθάνει εξαιτίας του δηλητηρίου που τηςέδωσα".

Ο Huang χαμογέλασε και κούνησε το κεφάλι του.

"Μην ανησυχείς. Ποτέ δεν της έδωσες δηλητήριο. Τα βότανα που σουέδωσα ήταν βιταμίνες για να βελτιώσουν την υγεία της. Το μόνο δηλητήριο ήταν στο μυαλό σου και τη στάση σου προς το μέρος της.Όμως διαλύθηκε από την αγάπη που της πρόσφερες". 

http://synodoiporia.blogspot.gr/2014/02/blog-post_9074.html
http://www.diakonima.gr/2014/02/24


http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2014/02/blog-post_2530.html#more

 

Γέροντας Παΐσιος: "Τὰ μνημόσυνα εἶναι ὁ καλύτερος δικηγόρος γιὰ τὶς ψυχὲς τῶν κεκοιμημένων"

Ἀπὸ τό βιβλίο "Οἰκογενειακὴ Ζωή, Λόγοι τοῦ π.Παισίου", Δ' Τόμος, Ἐκδόσεις Ἱερὸ Ἡσυχαστήριο Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος 

 

- Γέροντα, οἱ ὑπόδικοι νεκροὶ (πλὴν τῶν Ἁγίων) μποροῦν νὰ προσεύχονται; 

-Ἔρχονται σὲ συναίσθηση καὶ ζητοῦν βοήθεια, ἀλλὰ δὲν μποροῦν νὰ βοηθήσουν τὸν ἑαυτό τους. Ὅσοι βρίσκονται στὸν Ἅδη μόνο ἕνα πράγμα θὰ ἤθελαν ἀπὸ τὸν Χριστό: νὰ ζήσουν πέντε λεπτὰ γιὰ νὰ μετανοήσουν. Ἐμεῖς ποὺ ζοῦμε, ἔχουμε περιθώρια μετανοίας,ἐνῶ οἱ καημένοι οἱ κεκοιμημένοι δὲν μποροῦν πιὰ μόνοι τους νὰ καλυτερεύσουν τὴν θέση τους,ἀλλὰ περιμένουν ἀπὸ ἐμᾶς βοήθεια. Γι' αὐτὸ ἔχουμε χρέος νὰ τοὺς βοηθοῦμε μὲ τὴν προσευχή μας.

Μοῦ λέει ὁ λογισμὸς ὅτι μόνο το δέκα τοῖς ἑκατὸ ἀπὸ τοὺς ὑπόδικους νεκροὺς βρίσκονται σὲ δαιμονικὴ κατάσταση, καὶ ,ἐκεῖ ποὺ εἶναι, βρίζουν τὸν Θεό,ὅπως οἱ δαίμονες.[...] Οἱ ἄλλοι ὅμως οἱ ὑπόδικοι, ποὺ ἔχουν λίγο φιλότιμο, αἰσθάνονται τὴν ἐνοχή τους, μετανοοῦν καὶ ὑποφέρουν γιὰ τὶς ἁμαρτίες. Ζητοῦν νὰ βοηθηθοῦν καὶ βοηθιοῦνται θετικὰ μὲ τὶς προσευχὲς τῶν πιστῶν. Τοὺς δίνει δηλαδὴ ὁ Θεὸς μία εὐκαιρία,τώρα ποὺ εἶναι ὑπόδικοι,νὰ βοηθηθοῦν μέχρι νὰ γίνει ἡ Δευτέρα Παρουσία. Καὶ ὅπως σὲ αὐτὴ τὴ ζωή, ἂν κάποιος εἶναι φίλος μὲ τὸν βασιλιά, μπορεῖ νὰ μεσολαβήσει καὶ νὰ βοηθήσει ἕναν ὑπόδικο,ἔτσι κι ἂν εἶναι κανεὶς φίλος μὲ τὸν Θεό, μπορεῖ νὰ μεσολαβήσει στὸ Θεὸ μὲ τὴν προσευχή του καὶ νὰ μεταφέρει τοὺς ὑπόδικους ἀπὸ τὴν μία φυλακὴ σὲ ἄλλη καλύτερη, ἀπὸ....

τὸ ἕνα κρατητήριο σὲ ἕνα ἄλλο καλύτερο.Ἢ ἀκόμα μπορεῖ νὰ τοὺς μεταφέρει καὶ σὲ ἕνα δωμάτιο ἢ σὲ διαμέρισμα.

Ὅπως ἀνακουφίζουμε τοὺς φυλακισμένους μὲ ἀναψυκτικὰ κλπ. ποὺ τοὺς πηγαίνουμε, ἔτσι καὶ τοὺς νεκρούς τους ἀνακουφίζουμε μὲ τὶς ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΕΣ ποὺ κάνουμε γιὰ τὴ ψυχή τους.Οἱ προσευχὲς τῶν ζώντων  νὰ βοηθηθοῦν,μέχρι νὰ γίνει ἡ τελικὴ Κρίση. Μετὰ τὴν δίκη δὲν θὰ ὑπάρχει δυνατότητα νὰ βοηθηθοῦν… Περισσότερο μάλιστα συγκινεῖται ὁ Θεὸς ὅταν προσευχόμαστε γιὰ τοὺς κεκοιμημένους παρὰ γιὰ τοὺς ζῶντες.

Γι' αὐτὸ καὶ ἡ Ἐκκλησία μας ἔχει τὰ κόλλυβα, τὰ μνημόσυνα. Τὰ μνημόσυνα εἶναι ὁ καλύτερος δικηγόρος γιὰ τὶς ψυχὲς τῶν κεκοιμημένων. Ἔχουν τὴ δυνατότητα καὶ ἀπὸ τὴν κόλαση νὰ βγάλουν τὴ ψυχή .Κι ἐσεῖς σὲ κάθε Θεία Λειτουργία νὰ διαβάζετε κόλλυβα γιὰ τοὺς κεκοιμημένους. Ἔχει νόημα τὸ σιτάρι: Σπείρετε ἐν φθορά,ἐγείρεται ἐν ἀφθαρσία (Α' Κορινθ, κὲφ 15 εδ. 42, δηλαδὴ συμβολίζει τὸν θάνατο καὶ τὴν ἀνάσταση τοῦ ἀνθρώπου), λέει ἡ Γραφή…

 

 

ΠΗΓΗ

 

Νύχτα Τσικνοπέμπτης....! Μιά πολύ διδακτική ιστορία...

Νύχτα Τσικνοπέμπτης….! «Πώς αγριεύουν έτσι οι άνθρωποι; Πώς μεμιάς αφήνονται έρμαια στις ροπές καί στίς τάσεις τής φθαρτής ανθρώπινης τους φύσης; Πώς κατάντησε απόψε αυτή η ήσυχη επαρχιακή πόλη; Θαρρείς καί δέν τήν κατοικούν άνθρωποι αλλά ανθρωπόμορφα τέρατα πού άλλος μέ κεφάλι γαιδάρου, άλλος λιονταριού, άλλος πιθήκου τρέχουν νά προλάβουν νά γλεντήσουν, νά μεθύσουν, νά άμαρτήσουν όσο γί­νεται περισσότερο. Γιατί απόψε είναι Τσικνοπέμπτη καί γέμισε ή πόλη μασκαράδες. Απόψε κάθε λογικός άνθρωπος δέν ξεμυτίζει από τό σπίτι του». Αυτά σκεφτότανε ό παπα-Θανάσης, καθώς έμπαινε ατό σπίτι του γυρνώντας από τό ναό. - Α, παπαδιά μου, τό κακό παράγινε! Ο Θεός νά μας συγχωρέσει, είπε στή γυναίκα του, μόλις μπήκε μέσα. Εκείνη τόν κοίταξε μέ κατανόηση. - Ο Θεός νά μας φυλάει, είπε καί άρχισε νά ετοιμάζει τό βραδινό φαγητό. Στό σπίτι του παπα-Θανάση, περασμένα πιά τά μεσάνυχτα, επικρατεί ησυχία. Τά παιδιά καί ή παπαδιά είχαν ήδη κοιμηθεί κι ό παπα-Θανάσης ετοιμαζότανε καί κείνος νά πάει γιά ύπνο,όταν ακούστηκε τό κουδούνι τής πόρτας. Τινάχτηκε μέσα στόν ύπνο της η παπαδιά καί βρέθηκε δίπλα στόν παπα-Θανάση. - Μην ανοίγεις τέτοια νύχτα, πάτερ μου! τόν παρακάλεσε φοβισμένη. - Γιατί φοβάσαι; τήν καθησύχασε εκείνος. Είναι η πρώτη φορά πού μάς κτυποϋν τέτοια ώρα τήν πόρτα; Αφού τό ξέρεις τό σπίτι του Ιερέα διανυκτερεύει κάθε βράδυ. - Ναι, μα απόψε… Της χαμογέλασε ό παπα-Θανάσης καί άνοιξε τήν πόρτα. - Πάτερ μου, μέ συγχωρείτε πού ήρθα τέ­τοια ώρα, όμως ή μάνα μου πεθαίνει καί ζητά νά έξομολογηθεί καί νά κοινωνήσει. 'Ο άνθρωπος πού στεκόταν μπροστά του, παρό­λο πού ήταν άντρας, έτρεμε ολόκληρος κι άφηνε τά δάκρυά του δίχως ντροπή νά τρέχουν. - Πήγαινε εσύ κοντά της, παιδί μου, καί γώ πάω ώς τήν εκκλησία νά πάρω τή θεία Κοινωνία καί έρχομαι αμέσως. 'Έφυγε ό άντρας αφήνοντας στόν παπα-Θανάση τή διεύθυνσή του. - Που θά πας, πάτερ μου, μόνος σου τέτοια ώρα, μιά τέτοια νύχτα; Δέ φοβάσαι; Γ ιατί δέν τόν κρατούσες νά πάτε συντροφιά;» Ή παπαδιά μιλούσε καί κείνος τήν κοίταζε αυστηρά. - Μόνος είπες, παπαδιά, μόνος; Κι ό Κύριος πού θά κουβαλάω στά χέρια μου;'Ά, παπαδιά μου, κάτι σ' έχει πιάσει απόψε καί δέ μιλάς γνωστικά. Ντύθηκε ό παπα-Θανάσης καί βγήκε στό δρό­μο. Ξέχασε πώς ήταν νύχτα Τσικνοπέμπτης. Δέν τόν άπασχολούσαν καθόλου οί μασκαράδες πού έβλεπε γύρω του.Ένα μόνο τόν απασχολούσε, νά προλάβει νά δώσει τό «φάρμακο τής αθανασίας» στην ετοιμοθάνατη. Πήρε με δέος στά χέρια του τό Σώμα καί τό Αίμα του Χρίστου καί ξαναβγήκε στό δρόμο. Δέν κοιτούσε ούτε δεξιά ούτε αριστερά. Μόνο έτρεχε νά προλάβει.Σέ μιά στροφή του δρόμου ακούσε γέλια καί φωνές. Κάποιος φώναξε κοροϊδευτικά: «Τήν ευχή σου Δέσποτα!», μά δέν γύρισε νά κοιτάξει. Καί τότε, δέν κατάλαβε πως, βρέθηκε κυκλωμένος από μιά παρέα μασκαράδων, πού προσπαθούσαν νά τόν σταματήσουν. - Συνάδελφε, που πάμε; Ένας νεαρός μασκαρεμένος σέ παπά, μέ χνώτο πού μύριζε ποτό, στεκόταν μπροστά του κρατώντας στό χέρι ένα σταυρό. Τα'χασε ό παπα-Θανάσης καί πριν προλάβει νά πει τίποτα, δέχτηκε τήν επίθεση όλου του τσούρμου. Άλλος τόν τραβούσε άπό τά ράσα κι άλλος του έβγαζε τό καλυμμαύχι. 'Ο παπα-Θανάσης έσφιξε στό στήθος του τ' άχραντα Μυστήρια καί προσπάθησε νά τούς μι­λήσει, μά κανένας δέν άκουγε. Κάποιος τότε του τράβηξε τή γενειάδα καί -σάν νά τόν κτύπησε ηλεκτρικό ρεϋμα- άρχισε νά φωνάζει; - Είναι αληθινός, ρέ, είναι αληθινός! Ή παρέα κοκκάλωσε στή θέση της κι ό παπα- Θανάσης, μέ τό πρόσωπο μουσκεμένο από τόν ιδρώτα της αγωνίας καί τά δάκρυα του, τούς κοίτα­ξε χωρίς νά μιλα. - Συγγνώμη, πάτερ! είπε εκείνος που του τρά­βηξε τή γενειάδα. Νομίζαμε πώς ήσασταν ψεύτικος σάν κι αύτόν καί… - Σας είδαμε καί τέτοια ώρα έξω καί ήμασταν σίγουροι πώς ήσασταν μασκαρεμένος. Συγχωρέστε μας! είπε ένας άλλος. - Πάω νά κοινωνήσω μιά ετοιμοθάνατη, παιδιά μου.'Ο θάνατος δέν έχει ώρες κατάλ­ληλες καί ακατάλληλες κι εγώ τρέχω νά τόν προλάβω. Καί σύ, παιδί μου, βγάλε τά ράσα τά τιμημένα. Μην αμαρτάνεις άλλο ρεζιλεύοντάς τα. Είναι πολύ ιερό τό ράσο, γιά νά μασκαρεύεσαι μ' αυτό. Τραβάτε στά σπίτια σας, παιδιά μου, κι ό Θεός νά σας συγχωρέσει. Άνοιξε τό βήμα του ό παπα-Θανάσης, γιά νά κερδίσει τό χαμένο χρόνο.Ήταν πικραμένος ώς τά κατάβαθά του. Τόσο πολύ, λοιπόν, χάλασαν σι άνθρωποι, ώστε μασκαρεύονται καί Ιερείς; - Πάτερ, Πάτερ! Ή φωνή πού έφτασε στά αυτιά του ήταν γεμά­τη αγωνία. Σταμάτησε καί περίμενε. Ένας νεαρός κατακόκκινος από τήν τρεχάλα καί τήν ντροπή έφτασε κοντά του λαχανιασμένος. - Πάτερ! Είμαι κείνος πού ντύθηκε παπάς. Τό έκανα εντελώς απερίσκεπτα, πάτερ και… καί θέλω νά 'ρθω μαζί σας στό σπίτι της έτοιμοθάνατης. Δέν… δέν θέλω νά σας πάρουν κι άλλοι γιά ψεύτικο… Ό παπα-Θανάσης του έκανε νόημα νά τόν ακολουθήσει. Στά χέρια του ό νεαρός κρατούσε τό σταυρό πού είχε μαζί του. Μπήκαν στό σπίτι τής ετοιμοθάνατης σιωπηλοί. - Χαίρομαι, πάτερ, πού βρήκατε καί παπαδάκι καί δέν ήρθατε μόνος, είπε ό αντρας πού τόν είχε καλέσει. Ό νεαρός ξανακοκκίνησε καί κοίταξε μέ αγωνία τόν παπα-Θανάση. Ναι, ό Θεός μου τόν έστειλε, είπε εκείνος καί τά λόγια του καρφώθηκαν στήν καρδιά του νεαρού. - Πάτερ, δέν θά σας εγκαταλείψω ποτέ, έλεγε ό νεαρός λίγη ώρα αργότερα, όταν ό παπα-Θανάσης κλείδωνε τό ναό, αφήνοντας ξανά μεσα τό Σώμα καί τό Αίμα του Χριστού, θά γίνω ό βοη­θός σας, τό παπαδάκι σας.'Ίσως έτσι μέ συγχω­ρήσει ό θεός γιά τήν ιεροσυλία πού έκανα. -'Αμποτε, παιδί μου, νά τό φορέσεις τό ράσο κι αληθινά, είπε ό παπα-Θανάσης καί τόν ευλόγησε με τά δυό του χέρια, εκείνα πού πριν από λίγο κρατούσαν τόν Ίδιο τόν Κύριο. Καί παράξενο ό παπα-Θανάσης είχε τή σιγουριά πώς αύτό θά γινό­ταν κάποια μέρα! Καί ακόμα πιό παράξενο τήν ίδια σιγουριά ένιωθε μέσα του κι ό νεαρός. Πηγή:

Προβολή άρθρου...

ΤΟ «ΟΧΙ» ΣΤΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ

Έφτασε πάλι φέτος η περίοδος αυτή, που οι γονείς καλούμαστε να δώσουμε την άδειά μας για την συμμετοχή των παιδιών μας, σε κάποιο πάρτυ μασκέ ή ακόμα και στον αποκριάτικο χορό του σχολείου. Κάποιοι από εμάς αναρωτιόμαστε: Είναι τόσο κακό να πω «ναι»; Πώς να πω «όχι» αφού όλα τα άλλα παιδιά θα συμμετέχουν; Μήπως αντί να παιδαγωγήσω το παιδί με το «όχι», προκαλέσω την αντίδρασή του και γίνει μεγαλύτερο κακό; Λογικές οι ανησυχίες, αλλά είναι η λογική ο μόνος οδηγός για την διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας; Θα μιλήσω ως ορθόδοξη μητέρα χωρίς κάποια άλλη επιστημονική ιδιότητα.. Τα παιδιά μας θα ζήσουν σε έναν κόσμο πραγματικό, με πραγματικά διλήμματα και πραγματικές προκλήσεις. Στη ζωή τους πολλές φορές θα αποδεχτούν καταστάσεις, αλλά και πολλές άλλες θα χρειαστεί να πουν «όχι», σε θέματα που έχουν σχέση με την προσωπικότητά τους, την ελευθερία τους και τις αξίες τους. Όσο πιο νωρίς λοιπόν εκπαιδευτούν σε αυτό (εκπαίδευση που δεν την παίρνουν ως επί το πλείστον από το σχολείο), τόσο το καλύτερο. Το παιδί που μεγαλώνει σε μια αγωνιζόμενη χριστιανική οικογένεια, έχει πολλές ευκαιρίες να ασκηθεί, στο να χρησιμοποιεί αυτά τα «όχι» ως θωράκιση της πνευματικής και σωματικής του υπόστασης. Η νηστεία για παράδειγμα είναι σημαντικό «σχολείο», για τα παιδιά που μπορούν να την ακολουθήσουν. Μαθαίνουν εκούσια να στερούν τον εαυτό τους από κάτι που τους ευχαριστεί, προκειμένου να δώσουν χώρο σε κάτι που τους ωφελεί. Στο να αντιληφθούν όμως τα παιδιά αυτή την ωφέλεια, μεγάλο ρόλο παίζουμε εμείς οι γονείς. Από μικρή ηλικία πρέπει να συζητάμε μαζί τους για πράγματα που μπορούν να καταλάβουν. Να τα συνδέουμε με την εκκλησία, όπου εκεί θα γνωρίσουν το πραγματικό νόημα όλων των πνευματικών μας αγώνων. Να επιδιώκουμε συναναστροφές με ανθρώπους που κάνουν τον ίδιο αγώνα, ώστε να καταλαβαίνουν τα παιδιά πως δεν είναι είμαστε «οι μόνοι». Να τα βοηθούμε να αποκτήσουν ως πρότυπα ανθρώπους με αγωνιστικό φρόνημα και πάνω από όλα να προσευχόμαστε για αυτά φροντίζοντας η ζωή μας να αποτελεί παράδειγμα ενάρετου βίου για τα παιδιά μας. Εάν δείξουμε με συνέπεια μια τέτοια φροντίδα από τα μικρά τους χρόνια, τότε μεγαλώνοντας τα πράγματα θα είναι πιο απλά και για εμάς και για εκείνα. Δεν πρέπει επίσης να μας ξεγελάει η ηλικία του παιδιού. Δεν γίνεται την ίδια συμπεριφορά κάποτε να την αντιμετωπίζουμε ως αθώα και να την παροτρύνουμε και αργότερα ως επιβλαβή και να την  αποτρέπουμε. Η ασυνέπεια στην διαπαιδαγώγηση μπερδεύει τα παιδιά και υπονομεύει το κύρος των αποφάσεών μας. Μπορούμε με απλότητα σοβαρότητα και αγάπη να εξηγήσουμε στα παιδιά την απόφασή μας, με βαθύτερο στόχο πάντοτε όχι την άκριτη υπακοή αλλά την καλλιέργεια ενός χριστιανικού και ομολογιακού φρονήματος. Πολύ ωφέλιμο επίσης θα ήτανε να αντιπροτείνουμε κάποια άλλη ευχάριστη και πρωτότυπη δραστηριότητα στα παιδιά, ώστε να αντισταθμιστεί μέσα τους η στέρηση της «ψυχαγωγίας» με κάτι πραγματικά ψυχαγωγικό. Δεν θα αναφερθώ στα χαρακτηριστικά εκείνα του καρναβαλιού που αποδεικνύουν πως είναι ένα έθιμο εντελώς αταίριαστο με την χριστιανική μας ιδιότητα, διότι πολλά έχουν ειπωθεί για αυτά και όλοι λίγο ή πολύ τα γνωρίζουμε. Αρκεί να θέσουμε στους εαυτούς μας το ερώτημα, «Ένα από αυτά τα αγιασμένα ανδρόγυνα που στολίζουν το συναξάρι της εκκλησίας μας, θα παρότρυνε τα παιδιά του σε τέτοιου είδους διασκεδάσεις;». Νομίζω μπορούμε να υποθέσουμε την απάντηση. Και αν τελικά το παιδί δεν αποδεχτεί την στάση μας; Θα σας πω ένα περιστατικό από προσωπική εμπειρία. Μια μέρα ο γιος μου γύρισε από το σχολείο με ζωγραφισμένο πρόσωπο και ένα μασελάκι με δόντια …δράκουλα! Ήταν περίοδος του Τριωδίου. Μου κακοφάνηκε αλλά συζητώντας το με τον σύζυγό μου αποφασίσαμε να μην του δώσουμε παραπάνω σημασία από αυτήν που πραγματικά είχε. Είπαμε δυο κουβέντες με απλότητα και το θέμα έληξε εκεί. Γιατί τελικά έχει πολύ μεγαλύτερη βαρύτητα το παράδειγμα και το μήνυμα που παίρνουν τα παιδιά μας από το σπίτι (το σύγχρονο κρυφό σχολειό) παρά από οπουδήποτε αλλού. Δεν νουθετούμε τα παιδιά μας για να γίνει το δικό μας θέλημα αλλά για να τα συνδέσουμε με τον Θεό. Ως ορθόδοξοι χριστιανοί γονείς κάνουμε τις προσπάθειές μας και εναποθέτουμε τις ελπίδες μας σε Αυτόν αλλά να θυμόμαστε πως μεγαλώνουμε ελεύθερες προσωπικότητες και ότι ο Θεός έχει πάντα το δικό του σχέδιο για εμάς και τα παιδιά μας. Τ.Α. Πηγή: enromiosini.gr

Προβολή άρθρου...

Τήν προσεχῆ Κυριακή 23/2/2014 θά γίνουν οἱ ἀκόλουθες ὁμιλίες:

ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ: Χαλανδρίου 14 ΩΡΑ: 6.00 μ.μ. ΟΜΙΛΗΤΗΣ: κ. Γρηγόριος Δίνας, Θεολόγος ΘΕΜΑ: Ὁ ἐξαγιασμός τῶν αἰσθήσεων   ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ: Ἁγίων Ἀναργύρων 9 ΩΡΑ: 5.30 μ.μ. ΟΜΙΛΗΤΗΣ: Ἀρχιμανδρίτης π. Γεννάδιος Κουτσόπουλος ΘΕΜΑ: «Εἶδες τόν ἀδελφόν σου ; ... Εἶδες Κύριον τόν Θεόν σου!»   ΚΥΨΕΛΗΣ: Κύπρου 115 ΩΡΑ: 5.00 μ.μ. ΟΜΙΛΗΤΗΣ: Ἀρχιμανδρίτης π. Μᾶρκος Τζανακάκης ΘΕΜΑ: Μπροστά στήν μέλλουσα κρίση   ΜΕΝΙΔΙΟΥ: Ἀγαμέμνονος 12 ΩΡΑ: 5.00 μ.μ. ΟΜΙΛΗΤΗΣ: Ἀρχιμανδρίτης π. Χριστόδουλος Κογιώνης ΘΕΜΑ: Ὁ Δίκαιος Κριτής τῆς Οἰκουμένης   ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ: Ἐλ. Βενιζέλου 23 ΩΡΑ: 5.30 μ.μ. ΟΜΙΛΗΤΗΣ: κ. Ἀβραάμ Κοκάλης, Θεολόγος ΘΕΜΑ: Μυστικές ἐπισκέψεις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος   ΠΑΓΚΡΑΤΙΟΥ: Ἐκφαντίδου 5 ΩΡΑ: 5.00 μ.μ. ΟΜΙΛΗΤΗΣ: κ. Ἀνδρέας Παπαδόπουλος, Θεολόγος ΘΕΜΑ: Ἡ ὑψοποιός ταπείνωσις   ΠΕΙΡΑΙΩΣ: Φίλωνος 34 ΩΡΑ: 5.30 μ.μ. ΟΜΙΛΗΤΗΣ: κ. Πέτρος Τζιᾶς, Χημικός Μηχανικός ΘΕΜΑ: Προϋποθέσεις θεογνωσίας ἀπό τήν μελέτη τοῦ φυσικοῦ κόσμου   ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ: Αἰμ. Βεάκη 30 ΩΡΑ: 5.00 μ.μ. ΟΜΙΛΗΤΗΣ: κ. Γεώργιος Ψαλτάκης, Θεολόγος ΘΕΜΑ: Ποιοί ἀξιώνονται νά δοῦν θαύματα;   ΠΕΤΡΑΛΩΝΩΝ: Τρώων 2 ΩΡΑ: 5.00 μ.μ. ΟΜΙΛΗΤΗΣ: κ. Ἠλίας Νικολάρας, Θεολόγος ΘΕΜΑ: Νηστεία, μιά λησμονημένη ἐντολή

Προβολή άρθρου...

ΕΓΩ ΠΑΤΕΡ ΜΟΥ ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΟΣ, ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣ

Πριν από τέσσερα χρόνια, ή πέντε, δεν ενθυμούμαι καλά, σας είχα αναφέρει ένα γεγονός, δεν ξέρω πόσοι από σας το είχατε ακούσει, το επαναλαμβάνω, διότι έχει άμεση σχέση με το σημερινό Ευαγγελικό Ανάγνωσμα.

Ήρθε κάποιος χριστιανός, επαναλαμβάνω πριν από τέσσερα χρόνια, πέντε, δεν θυμούμαι, μου είπε το όνομά του, και ήλθε σε μένα επειδή είχε πεθάνει ο πνευματικός του, - γνωστός, από το Λοιμωδών, - και αμέσως μετά μου είπε:

«Εγώ πάτερ μου, για να ξέρεις είμαι πολύ καλός χριστιανός, είμαι και ταπεινός, είμαι και δίκαιος» ,

και τον ρώτησα από πού αυτό το συμπέρασμα.

Και μου απαντάει,

«Έχω πολύτεκνη οικογένεια, είμαι τμηματάρχης στη Άλφα Δημόσια Υπηρεσία, πηγαίνω κάθε Κυριακή και γιορτή στην Εκκλησία, κάνω την προσευχή μου πρωί και βράδυ, δίνω πολλές ελεημοσύνες, και μάλιστα φτάνω μέχρι και την εντολή που δίνει ο Θεός, να δίνουμε μέχρι και το δέκατο από το μισθό μας, επισκέπτομαι τους αρρώστους στα νοσοκομεία, κατάκοιτους στα σπίτια, νηστεύω Τετάρτες και Παρασκευές και όλες τις Σαρακοστές, εξομολογούμαι τακτικά, κοινωνώ επίσης …»

Όλα αυτά μου θύμισαν αμέσως τον Φαρισαίο, διότι τίποτε περισσότερο από το Φαρισαίο δεν είπε, όχι ο Φαρισαίος όλα τα έκαμεν,

«Διαβάζω την Καινή Διαθήκη», κι ο Φαρισαίος ήξερε τον Νόμον του Θεού,

«Και μάλιστα πολύ καλά, και πολλά όλα ωραία βιβλία, όπου κι αν πάω, όπου κι αν σταθώ, μιλάω για τον Αντίχριστο, για το φοβερό ΕΚΑΜ, για το εξακόσια εξήντα έξι, και καυτηριάζω το κακό, κάνω αυστηρές παρατηρήσεις στο όνομα του δικαίου, και καυτηριάζω το κακό, και του Ευαγγελίου, σε όλους, στη γυναίκα μου, στα παιδιά μου, στους συγγενείς μου, στους υφισταμένους μου, στους γειτόνους μου, στους εργάτες μου, στους συγκάτοικούς μου, σ' αυτούς που είναι στο δρόμο, παντού, σε όλους, σε όλους, …» δεν τον άφησα να, συνεχίσει βέβαια, διότι είχα καταλάβει αρκετά, και κείνη τη στιγμή, με φώτισε ο Θεός, αν και είμαι αμαρτωλός, όντως αμαρτωλός είμαι, αμαρτωλός και άθλιος και του είπα τα εξής :

«Αν θέλεις να μάθεις συ ο ίδιος, πόσο καλός άνθρωπος είσαι, και τι είδους χριστιανός είσαι, και αν αυτό που νομίζεις ότι είσαι, αρέσει στο Θεό, θα πας αμέσως τώρα μόλις φύγεις από δω, στη γυναίκα σου, και στα παιδιά σου, και αύριο μεθαύριο στους συγκατοίκους της πολυκατοικίας, στους συγγενείς, στους συναδέλφους και λοιπά, και θα τους ρωτήσεις να σου πουν με απόλυτη ειλικρίνεια, τι γνώμη έχουν για σένα. Και μάλιστα τι μουρμουρίζουν πίσω από την πλάτη σου, και τι γνώμη έχουν για τον Χριστιανισμό που εσύ αντιπροσωπεύεις.

Αυτός είναι ο κανόνας που σου βάζω. Και θα 'ρθείς ύστερα από μερικές μέρες να μου απαντήσεις. Μέχρι τότε δεν έχει Θεία Κοινωνία. Και μόνον την αλήθεια, και όσοι διστάζουν, να σου την γράψουν ανώνυμα, να την τυπώσουν στην γραφομηχανή, και στα κομπιούτερς που υπήρχαν τότε, και να στα παραδώσουν μέσε σε κλειστά φάκελλα για να ξέρεις.

Και όταν βέβαια θα ακούσεις και θα διαβάσεις τις γνώμες των συνανθρώπων σου, να σταθείς, να πάς στην Εκκλησία και να σταθείς μπροστά στην εικόνα του Χριστού, και να Τον ρωτήσεις, ύστερα από όσα μου είπαν, και από όσα διάβασα, αν πεθάνω σήμερα Χριστέ μου, κληρονομώ την Βασιλεία Σου;»

Βέβαια έφυγε θιγμένος, θυμωμένος, στεναχωρημένος και προβληματισμένος. Γύρισε όμως ύστερα από τρεις εβδομάδες. Έπεσε στα γόνατα και ομολόγησε φωνάζοντας: «Πάτερ μου είμαι αμαρτωλός, είμαι εγωιστής, μού 'παν ότι είμαι σκληρόκαρδος, θυμώδης, καβγατζής, γκρινιάρης, άδικος, κουτσομπόλης, υπερήφανος, καινόδοξος, λαίμαργος, φιλάργυρος, άπιστος, άθεος, και όλοι μηδενός εξαιρουμένου μου είπαν ότι είμαι υποκριτής, υποκριτής.

Και αν πεθάνω σήμερα, δεν έχω κανένα ίχνος μετανοίας, διότι έρχεται η εβδομάδα της Κυριακής των Απόκρεω, και ξέρω ότι εκείνη την Κυριακή διαβάζεται το Ευαγγέλιον της Κρίσεως. Αν πεθάνω που θα πάω;»

 

ΠΗΓΗ

 

Σπείρε την ελεημοσύνη…

Σπείρε την ελεημοσύνη με ταπείνωση, και θα θερίσεις το έλεος κατά την κρίση. Με ότι έχασες το αγαθό, με αυτό να το αποκτήσεις. Αν χρεωστής οβολόν στον Θεό, δεν δέχεται αντί γι'αυτόν να του δώσεις μαργαρίτη. Ομοίως, αν έχασες την σωφροσύνη, δεν δέχεται από εσένα ελεημοσύνη ο Θεός, εφόσον εσύ επιμένεις στην πορνεία.   Διότι από σένα ζητεί τον αγιασμό του σώματος. Επειδή παρέβηκες την εντολή, μή συναισθανόμενος ότι έχεις εγκαταλείψει τα αγαθά του κόσμου, θα αρχίσεις άλλους αγώνες; Εγκατέλειψες τη φυτεία, και ήλθες να πολεμήσεις αλλού;   Είπε ο άγιος Εφραίμ ότι «σε καιρό θέρους, δεν αντιμετωπίζεις την ζέστη με τα ενδύματα του χειμώνα». Έτσι ο καθένας ότι σπείρει, αυτό θα θερίσει, και κάθε αρρώστια θεραπεύεται με τα δικά της φάρμακα. Εσύ λοιπόν, αν κυριαρχείσαι από τον φθόνο, γιατί προσπαθείς να πολεμήσεις τον ύπνο;»   Ισαάκ του Σύρου - ΕΠΕ Φ 8Α

Προβολή άρθρου...

ΤΑ "ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ" ΠΑΜΕ ΕΚΔΡΟΜΗ

Νικόλαος Βασιλειάδης : «Οι Τρεις Ιεράρχες Οικουμενικοί Διδάσκαλοι», Αθήνα 26/1/2014

 

Η ομιλία του κ. Νικολάου Βασιλειάδη, Θεολόγου -- Συγγραφέα, με θέμα: «Οι Τρεις Ιεράρχες Οικουμενικοί Διδάσκαλοι», η οποία έγινε στην Αθήνα, στην Αίθουσα του Συλλόγου Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Δράσεως «Ο Μέγας Βασίλειος», στις 26 Ιανουαρίου 2014.

ΠΑΜΕ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ!

ΝΕΑ ΕΚΔΟΣΗ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ «Ο ΣΩΤΗΡ»

 

 

 

Ἐλᾶτε παιδιά νά γνωρίσουμε ἀπό κοντά ἕναν ὀρθόδοξο ἱερό Ναό!

Εἶναι τό δεύτερο σπίτι μας, καί ὁ Χριστός μᾶς καλεῖ νά τό γνωρίσουμε,

νά τό ζήσουμε, καί νά τό ἀγαπήσουμε.

 

• Ποιός εἶναι ὁ προσανατολισμός του;

• Τί ὑπάρχει μέσα καί γύρω ἀπό τόν ἱερό Ναό;

• Συμβολισμοί καί ἑρμηνεῖες.

 

Πᾶμε, παιδιά, στήν Ἐκκλησία νά λατρεύσουμε τόν ἀληθινό Θεό,

νά προσευχηθοῦμε, νά συναντήσουμε τούς Χριστιανούς ὅλης τῆς γῆς καί τ'οὐρανοῦ!

 

• Τί τελεῖται μέσα σ' αὐτόν;

• Τί μοναδικό συμβαίνει κάθε Κυριακή;

• Πῶς νά προετοιμαστοῦμε;

• Τί νά προσφέρουμε;

 

Μέ λόγο, εἰκόνες, δραστηριότητες, δημιουργίες καί διαδραστικό πλούσιο cd-rom πού συνοδεύει τό βιβλίο!

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

 

 

Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου Ἀπόστολος ἡμέρας, Τετ. λγ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Α΄ Πέτρ. δ΄ 1-11)

1 Χριστοῦ οὖν παθόντος ὑπὲρ ἡμῶν σαρκὶ καὶ ὑμεῖς τὴν αὐτὴν ἔννοιαν ὁπλίσασθε, ὅτι ὁ παθὼν ἐν σαρκὶ πέπαυται ἁμαρτίας, 2 εἰς τὸ μηκέτι ἀνθρώπων ἐπιθυμίαις, ἀλλὰ θελήματι Θεοῦ τὸν ἐπίλοιπον ἐν σαρκὶ βιῶσαι χρόνον. 3 ἀρκετὸς γὰρ ὑμῖν ὁ παρε­ληλυθὼς χρόνος τοῦ βίου τὸ θέλημα τῶν ἐθνῶν κατεργάσασθαι, πεπορευμέ­νους ἐν ἀσελγείαις, ἐπιθυ­μίαις, οἰνοφλυγίαις, κώμοις, πότοις καὶ ἀθεμίτοις εἰδω­λο­λατρίαις. 4 ἐν ᾧ ξενίζονται μὴ συντρεχόντων ὑμῶν εἰς τὴν αὐτὴν τῆς ἀσωτίας ἀνάχυσιν, βλα­σφη­μοῦντες· 5 οἳ ἀποδώσουσι λόγον τῷ ἑτοίμως ἔχοντι κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς. 6 εἰς τοῦτο γὰρ καὶ νεκροῖς εὐηγγελίσθη, ἵνα κριθῶσι μὲν κατὰ ἀνθρώπους σαρκί, ζῶσι δὲ κατὰ Θεὸν πνεύματι. 7 Πάντων δὲ τὸ τέλος ἤγ­γικε. σωφρονήσατε οὖν καὶ νήψατε εἰς τὰς προσευχάς· 8 πρὸ πάντων δὲ τὴν εἰς ἑαυτοὺς ἀγάπην ἐκτενῆ ἔχοντες, ὅτι ἡ ἀγάπη καλύψει πλῆθος ἁμαρτιῶν· 9 φιλόξενοι εἰς ἀλλήλους ἄνευ γογγυσμῶν· 10 ἕκαστος καθὼς ἔλαβε χάρισμα, εἰς ἑαυτοὺς αὐτὸ διακονοῦντες ὡς καλοὶ οἰκο­νόμοι ποικίλης χάριτος Θεοῦ· 11 εἴ τις λαλεῖ, ὡς λόγια Θεοῦ· εἴ τις διακονεῖ, ὡς ἐξ ἰσχύος, ἧς χορηγεῖ ὁ Θεός· ἵνα ἐν πᾶσι δοξάζηται ὁ Θεὸς διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ᾧ ἐστιν ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν. ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ 1 Ἀφοῦ λοιπόν ὁ Χριστός ὑπέμεινε Πάθος ὡς πρός τήν ἀνθρώπινη φύση του γιά τή σωτηρία μας, ὁ­­­πλι­σθεῖ­τε κι ἐσεῖς μέ τήν ἴδια ἀπόφαση νά ὑπομένετε παθή­μα­τα μέ καρτερία. Διότι ἐκεῖνος πού ὑποφέρει γιά τή δι­και­οσύνη καί τήν ἀρετή του παθήματα στή ­σάρκα καί τά ὑπομένει μέ πραότητα, γίνεται τόσο ἰσχυ­ρός πνευ­­ματικά, ὥστε οἱ πειρασμοί καί τά πάθη τῆς ἁμαρτίας δέν ἔχουν πλέον δύναμη ἐπάνω του. Αὐτός σταυ­ρώθηκε μα­­­­ζί μέ τόν Χριστό καί ἔχει παύσει νά ἁμαρ­τάνει, 2 γιά νά μή ζήσει πλέον τά ὑπόλοιπα χρόνια τῆς ἐπί­γειας ζωῆς του σύμφωνα μέ τίς ἐπιθυμίες τῆς διεφθαρμέ­νης ἀνθρώπινης φύσεως, ἀλλά σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. 3 Ἔτσι κι ἐσεῖς πρέπει νά ζήσετε στό ἑξῆς. Διότι σᾶς εἶναι ἀρκετά τά προηγούμενα χρόνια τῆς ζωῆς σας, κατά τά ὁποῖα εἴχατε διαπράξει σέ μεγάλο βαθμό τό ἁμαρτωλό θέλημα τῶν εἰδωλολατρῶν. Συμπεριφερθή­κατε τότε καί ζήσατε μέ κάθε λογῆς αἰσχρότητες, μέ ἁμαρτωλές ἐπι­­­θυμίες, μέ μεθύσια, ἄσεμνα γλέντια καί φαγοπότια, μέ οἰνοποσίες καί εἰδωλολατρικές τελετές. Στά ὄργια μά­­λιστα τῶν τελετῶν αὐτῶν περιφρο­νοῦ­νταν ὁ ἠθικός νό­μος καί ἐξευτελιζόταν ἡ στοιχειώδης ἀν­­θρώ­πινη ἀξιο­­πρέ­πεια. 4 Οἱ εἰδωλολάτρες βέβαια, ἐξαιτίας αὐτῆς τῆς διαγωγῆς πού ἐξακολουθοῦν νά δείχνουν, παραξενεύονται πού ἐσεῖς δέν τούς ἀκολουθεῖτε τρέχοντας μαζί τους στό ἴδιο ρεῦμα καί ξεχείλισμα τῆς ἀσωτίας. Καί ἐκδηλώνουν τήν ἔκπληξή τους αὐτή βλασφημώντας τή χριστιανική ἀλήθεια καί τόν Θεό. 5 Ἀλλά αὐτοί θά περάσουν ἀπό δίκη καί θά δώσουν λόγο σ' ἐκεῖνον πού εἶναι ἕτοιμος νά κρίνει ὅλους τούς ἀν­θρώπους, τούς ζωντανούς καί τούς νεκρούς, στή μέλ­λουσα Κρίση. 6 Θά κρίνει ὁ Θεός καί τούς ζωντανούς καί τούς νε­κρούς. Διότι γι' αὐτό ἀκριβῶς κηρύχθηκε τό Εὐ­αγ­­­γέλιο στόν Ἅδη καί σ' ἐκείνους πού εἶχαν πεθάνει πρίν ἀπό τήν ἔλευση τοῦ Χριστοῦ· κηρύχθηκε ὥστε αὐτοί, ἀφοῦ κατα­κρί­θηκαν καί τιμωρήθηκαν μέ τό θάνατο, ὁ ὁποῖος ἐπῆλθε στή θνη­τή τους σάρ­κα ὡς συνέπεια τῶν ἁμαρτιῶν τους – ἔτσι ἐ­ξ­άλ­­λου συμ­βαίνει στούς ἀνθρώπους – νά ζοῦν τή ζωή τοῦ Θεοῦ ὡς πρός τήν ψυχή. Διό­τι ἐφόσον αὐτοί πίστεψαν στό Εὐαγγέλιο πού τούς κήρυ­ξε ἐκεῖ ὁ Χριστός, ἡ ψυχή τους ζωοποιήθηκε ἀπό τήν ὑπερφυσική ζωή τοῦ Θεοῦ. 7 Μιλῶ γιά νεκρούς σέ σᾶς πού εἶστε ἀκόμη ζωντανοί. Ἀλλά μήν ξεχνᾶτε ὅτι τό τέλος ὅλων τῶν πραγμάτων τοῦ κόσμου πλησιάζει. Ἄρα καί τό δικό σας τέλος δέν εἶναι μακριά. Φροντίστε λοιπόν νά εἶστε ἐγκρατεῖς καί προσεκτικοί, καί ἀγρυπνῆστε στίς προσευχές. 8 Καί πάνω ἀπ' ὅλα νά ἀγαπᾶτε ὁ ἕνας τόν ἄλλον θερ­μά καί ἀδιάκοπα. Διότι ἡ ἀγάπη θά σκεπάσει καί θά συγχωρήσει τίς ἁμαρτίες τοῦ ἀνθρώπου πού ἀγαπᾶτε, ὅσο πολλές κι ἄν εἶναι· καί θά ἑλκύσει τό θεῖο ἔλεος καί σέ σᾶς πού δείχνετε ἀγάπη. 9 Νά φιλοξενεῖτε ὁ ἕνας τόν ἄλλον, χωρίς νά γογγύζε­τε γιά τό βάρος πού σηκώνετε ὅταν ὑποδέχεστε ξένους. 10 Ὁ καθένας σύμφωνα μέ τό χάρισμα πού πῆρε ἄς τό χρησιμοποιεῖ γιά νά διακονεῖ τούς ἄλλους· κι ἔτσι νά εἶστε καλοί διαχειριστές τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία διανέμει ποικίλα καί διάφορα χαρίσματα. 11 Ἐάν κανείς ἔχει τό χάρισμα νά διδάσκει τό θεῖο λόγο, ἄς μιλᾶ μέ ἱεροπρέπεια καί εὐλάβεια, μέ τή συναίσθηση ὅτι λέει λόγια Θεοῦ. Ὅποιος διακονεῖ, ἄς ἔχει τή συναίσθηση ὅτι ἡ δύναμη αὐτή νά ὑπηρετεῖ δέν εἶναι δική του, ἀλλά τοῦ τή δίνει ἄφθονα ὁ Θεός. Ὥστε μέ ὅλα, δη­­λαδή καί μέ τά λόγια μας καί μέ τά ἔργα μας, νά δοξά­ζε­­ται ὁ Θεός διαμέσου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Σ' αὐτόν ἀνή­­­κει ἡ δόξα καί ἡ κραταιά κυριαρχία στούς αἰῶνες τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Προβολή άρθρου...