Σκέψεις από το ευαγγέλιο της Κυριακής (Λουκά η΄ 27-39: η θεραπεία του δαιμονιζομένου των Γαδαρηνών)

...." ἀπῆλθεν καθ᾿ ὅλην τὴν πόλιν κηρύσσων ὅσα ἐποίησεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς." Αυτό έκανε ο θεραπευμένος από τον Κύριο δαιμονισμένος του σημερινού ευαγγελίου! Πλημμυρισμένος από την αγάπη και την ζωογόνο Θεία Χάρη, ξεχύθηκε στις γειτονιές της κωμόπολης των Γαδαρηνών, περιγράφοντας το πρόσφατο και μοναδικό αφήγημα της ζωής του! Ιεραπόστολος ασυγκράτητος γεμάτος θαυμαστό βίωμα σωτηρίας! Κι ο Αγ. Δημήτριος που εορτάζουμε σήμερα, το ίδιο έκανε, νέος ακόμη ως επίσημος αξιωματούχος, συζητώντας κι εξηγώντας τις αλήθειες της πίστεως σε πολλούς νέους της εποχής του, εκεί στην Χαλκευτή Στοά της Θεσσαλονίκης τον 3ο αιώνα μ. Χ. Εμείς άραγε δεν έχουμε νιώσει τα θεραπευτικά Δώρα του Θεού στη ζωή μας; Έχουμε μέσα μας κι εμείς όπως εκείνοι τότε την ιερή επιθυμία της μετάδοσης και διάδοσης της πίστεως μας; πολύ περισσότερο από την ορμή που μας διακατέχει όταν θέλουμε να διαδώσουμε ένα πολύ χαρούμενο νέο ή μια εκπληκτική και μοναδική εμπειρία;