Τα ψυχιατρεία θα ήταν άδεια, αν οι χριστιανοί εξομολογούντο ορθόδοξα (Γέροντας Παΐσιος)

Ακούστε. Τα ψυχιατρεία θα ήταν άδεια, αν οι χριστιανοί εξομολογούντο ορθόδοξα, καθαρά, με ειλικρίνεια, ταπείνωση και υπακοή, σε διακριτικό Πνευματικό, ας είναι και λίγο αυστηρός. Και μετά να κοινωνούν αξίως. Τότε κανείς δεν θα είχε άγχος, προβλήματα και μεγάλους πειρασμούς. Πρέπει να ξέρετε, ότι, όλα ξεκινούν από τον εγωϊσμό, την ανυπακοή και τους κακούς λογισμούς. Υπακοή είναι Ζωή, Παρακοή είναι Θάνατος. Πηγή: ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙΑ, «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑ», τευχ. 62-63, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1995, σ. 38.

Προβολή άρθρου...

Εντυπώσεις απ΄ το Αθαμάνιο (2014)

Αν και έχουν περάσει λίγες μέρες από την κάθοδό μας από την κατασκήνωση στο Αθαμάνιο Άρτας (στα 1.100 μ. υψόμετρο στο όρος Τζουμέρκα Άρτας) το μυαλό μας, παρά τις οικογενειακές και επαγγελματικές μας υποχρεώσεις, δεν μπορεί να φύγει από εκείνο τον ευλογημένο τόπο και τα όσα (τόσα πολλά) ζήσαμε και στο φετινό τετραήμερο (για λίγους),τριήμερο και διήμερο (για περισσότερους), μονοήμερο (για ελάχιστους) στο Αθαμάνιο.   Με τη βοήθεια του Θεού, φέτος συναντηθήκαμε στην κατασκήνωση 90 άνθρωποι από 15 πόλεις (Αθήνα, Πάτρα, Δράμα, Ιωάννινα, Αλεξανδρούπολη, Θεσσαλονίκη, Αίγιο, Αγρίνιο, Μυτιλήνη, Βόλο, Γαστούνη, Καρδίτσα, Κιλκίς, Κόρινθο, Χίο).    Έγιναν 3 εισηγήσεις. Μερικές σκέψεις για κάθε ομιλία (ευγ. φροντίδι και προσφορά  κ. Κων. Τσ.)   1. Η δυνατότητα της προσευχής, από τον π. Αστέριο Χατζηνικολάου. Ο ρυθμός της ζωής στις πόλεις είναι εξαντλητικός. Συχνά προβάλλεται  το επιχείρημα, ότι δεν έχουμε χρόνο για προσευχή. Μια Ρωσίδα φιλόσοφος γράφει: " ότι το παράπονο των ανθρώπων στη Δύση είναι πως δεν έχουν χρόνο για προσευχή. Αλλά δεν ξέρουν  ότι εάν έκαναν μία ώρα προσευχή θα διπλασιαζόταν ο χρόνος τους. Με την προσευχή  μπαίνει ο Θεός στη ζωή σου".  Ο Δαβίδ αν και βασιλιάς έκανε προσευχή. Ο απόστολος Παύλος προσευχόταν στη φυλακή. Ο Εζεκίας ύπτιος στο κρεβάτι προσηύχετο. Ο ληστής επάνω στο σταυρό προσηύχετο. Το ίδιο έκαναν ο Ιωνάς στην κοιλία του κήτους, ο Δανιήλ στο λάκκο των λεόντων και ο Ιερεμίας στο βόρβορο. ''Ψυχή τον Θεόν αγαπώσα...ψυχή τον Θεόν εν τη προσευχή κέκτηται'' (άγιος Ισαάκ ο Σύρος).   2. Στην Κυριακή προσευχή λέμε ''...ελθέτω η βασιλεία σου'', από τον π. Αστέριο Χατζηνικολάου.   Ποια είναι αυτή η βασιλεία; Ποια είναι η φύση της, τα  χαρακτηριστικά της, οι πολίτες της, η επικράτειά της; Ο Κύριος είπε στον Πιλάτο: '' η βασιλεία η εμή ουκ έστι εκ του κόσμου τούτου''. Η βασιλεία του Θεού ποτέ δε θα χρησιμοποιήσει κοσμική εξουσία για να αντιμετωπίσει τους εχθρούς της. Είναι παράδοξη, μοναδική στη φύση της βασιλεία. Επιβάλλεται αθόρυβα, χωρίς εντυπωσιασμούς, χωρίς κρότους. Η βασιλεία του Θεού δεν έρχεται μετά παρατηρήσεως. Ο Κύριος έρχεται και ανακαινίζει τις ψυχές, το ήθος, τις καρδιές των ανθρώπων. Αλλάζει τον άνθρωπο. Δεν αλλάζει τα εξωτερικά. Υπερκόσμιος  τρόπος, όταν μηδέν κοσμικόν πραγματεύεται. Η φύση της βασιλείας: Δεν έχει όρια στο χρόνο, στο χώρο, δε φοβάται το θάνατο, δεν έχει εχθρούς. Πολίτες της βασιλείας: Ζουν στον κόσμο αλλά δεν είναι εκ του κόσμου. Η βασιλεία του Θεού δεν εμπίπτει στα κριτήρια και στους κανόνες του κόσμου τούτου.  Η βασιλεία του Θεού έχει δύο βασικά χαρακτηριστικά: 1) τη μετάνοια (αλλαγή νοός, ήθους, κριτηρίων, σκοπών)  2) τη χαρά για τη σωτηρία μας που δίνει ο Χριστός και ζουν οι πιστοί πεπληρωμένοι στην εκκλησία. Αυτός πρέπει να είναι ο πόθος μας και ο σκοπός της ζωής μας: ''...ελθέτω η βασιλεία σου...''. 3.Υπερηφάνεια, κομπασμός, αλλαζονεία, ύβρις απέναντι του Θεού, από τον π. Απόστολο Τσολάκη. (Ιεζεκιήλ, ιστ΄κεφάλαιο, στίχοι 49 και 50) Ύβρις είναι όταν κάποιος διασαλεύει την ηθική τάξη που επέβαλε ο Θεός. Ο Θεός μέσα στη φύση έχει βάλει την ηδονή (και στις φυσικές λειτουργίες). Το φαγητό έχει ως σκοπό  την τροφή και μέσον είναι η ηδονή. Ο γάμος έχει σκοπό τη διαιώνιση του είδους και μέσον είναι η ηδονή.Ύβρις λοιπόν είναι όταν αποκόπτουμε το σκοπό και το μέσον το κάνουμε σκοπό. Η Eκκλησία δεν είναι κατά της ηδονής. Με την εγκράτεια αποσκοπεί η ηδονή να μην γίνεται σκοπός αλλά να είναι μέσον. Η θεραπεία είναι η επιστροφή από την αλαζονεία στην ταπείνωση. Η επαναγωγή από το ''παρά φύσιν'' στο ''κατά φύσιν''. ''Ταπείνωσις εστί  η απόθεσις  του ματαίου φρονήματος...'' (ορισμός κατά τον  M. Βασίλειον).Ο φόβος του Θεού σε κάνει να συστέλεσαι και να σε έλκει προς τον Θεό. Στις οικογένειές μας αυτό πρακτικά επιτυγχάνεται: 1. Με την καλλιέργεια του ''φόβου'' του Θεού στα παιδιά μας. (Μην τους καλλιεργούμε το αίσθημα του ''πρώτου'', 1ος στο σχολείο, απουσιολόγος. Να μάθουν και να χάνουν τα παιδιά μας). 2. Να μην φοράμε στα παιδιά μας ακριβά ρούχα (φίρμες που ανεβάζουν τους δείκτες της ματαιοδοξίας, της αλαζονείας, της κενοδοξίας). 3. Να εγκρατεύονται τα παιδιά μας, να νηστεύουν (λιτό φαγητό και όχι μεγάλη ποικιλία). 4. Να μάθουμε στα παιδιά μας την ελεημοσύνη (να τη βλέπουν και σε εμάς). 5. Να μάθουν τα παιδιά μας να βλέπουν τον πόνο, την πτωχεία των ανθρώπων. 6. Να μάθουμε στα παιδιά μας να κάνουν και χειρωνακτικές εργασίες (λ.χ. στο σπίτι μας...). Ευχαριστούμε τους Β. Ματθ., Κ. Τσ., Π. Μ., Θ. Π., Δ. Παπ. για ό,τι μάς έστειλαν

Προβολή άρθρου...

Του τάφου σιωπή…

Του τάφου σιωπή…

 

 

Του τάφου σιωπή...

Από το Νίκο Ράπτη

Εδώ και πολλά χρόνια, η χριστιανοφοβία βρίσκεται σε έξαρση. Στην Αίγυπτο και το Ιράν, το Πακιστάν και τη Νιγηρία, αναπτύσσεται αυτό που η σομαλικής καταγωγής Ολλανδή ακτιβίστρια Αγιάν Χίρσι Άλι ονόμασε «παγκόσμιο διωγμό κατά των χριστιανών». Σύμφωνα με τη δεξαμενή σκέψης Civitas, 200 εκατομμύρια άνθρωποι, ο ένας στους δέκα χριστιανούς του πλανήτη, διώκονται σήμερα λόγω της πίστης τους. Στο Ιράκ φερ' ειπείν, την τελευταία δεκαπενταετία οι τρεις στους τέσσερις χριστιανούς αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους.

Αλλά τις τελευταίες εβδομάδες τα πράγματα πήραν μιαν ολέθρια στροφή στη Συρία και το Ιράκ. Οι τζιχαντιστές του «Ισλαμικού Κράτους του Ιράκ και της Συρίας» (ΙSIS), που ήδη κυριαρχούν σε σημαντικό τμήμα των δύο κρατών, μοιάζουν αποφασισμένοι να επιβάλουν μια Μέση Ανατολή χωρίς ετερόδοξους, χωρίς δικαιώματα, χωρίς διαφορετικές φωνές.

Εδώ και λίγες μέρες, στη Μοσούλη, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του Ιράκ, δεν είναι πια δυνατό να τελεσθεί Θεία Λειτουργία. Αυτό συμβαίνει για πρώτη φορά εδώ και 16 αιώνες! Στην πόλη αυτή, και όποια άλλη καταλαμβάνει το ISIS, η μόνη επιλογή που δίνεται στους χριστιανούς είναι ή να αλλαξοπιστήσουν ή να πεθάνουν. Τυπικά υπάρχει και η δυνατότητα της καταβολής ενός «θρησκευτικού φόρου», που όμως είναι τόσο εξωφρενικός που κανείς δεν μπορεί να τον πληρώσει. Κι όποιος δεν τον πληρώνει, όπως έγινε πριν λίγες μέρες στη Μοσούλη, μπορεί να δει τα μέλη της οικογένειάς του να βιάζονται εμπρός στα μάτια του, πριν του τινάξουν τα μυαλά στον αέρα.

Για πρώτη φορά μετά τον ναζισμό, οι εξώπορτες των υποψηφίων θυμάτων σημαδεύονται με μπογιά, ούτως ώστε να ξέρουν οι επίδοξοι εκτελεστές ποιους να εξολοθρεύουν ατιμώρητα. Το σχετικό σημάδι δεν είναι πια το άστρο του Δαυίδ, αλλά το γράμμα «νουν» του αραβικού αλφαβήτου, που μοιάζει με ύψιλον με τόνο: με το γράμμα αυτό αρχίζει η λέξη «Ναζωραίος», που στη Μέση Ανατολή ακούγεται ολοένα και περισσότερο ως «μελλοθάνατος».

Σε πολλές χριστιανικές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της πατρίδας μας, αυτή η γενοκτονία αντιμετωπίζεται με φλέγμα που εντυπωσιάζει. Το σύνθημα «είμαστε όλοι Ναζωραίοι» εμφανίζεται ήδη σε σκόρπιες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας εδώ κι εκεί, αλλά όχι στους δρόμους της Ελλάδας, που τόσο έχουν ταλαιπωρηθεί από εκδηλώσεις «αλληλεγγύης» και «συμπαράστασης» στις πιο απίθανες και αμφιλεγόμενες υποθέσεις. Εδώ, καμία πολιτική οργάνωση, κανένα μέσο ενημέρωσης, καμία μη-κυβερνητική οργάνωση, ακόμα και καμία εκκλησιαστική αρχή δεν τολμάει να υπερασπιστεί τους χριστιανούς με το σθένος που αντιστοιχεί στη γενοκτονία που βρίσκεται σε εξέλιξη. «Στο Τέλος, αυτό που θα θυμόμαστε, δεν θα είναι οι κραυγές των εχθρών μας, αλλά η σιωπή των φίλων μας», είχε πει ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Η σιωπή που μας τυλίγει είναι πράγματι εκκωφαντική.

Η στάση μας στο σύγχρονο διωγμό κατά των χριστιανών θυμίζει πνευματικό θάνατο. Τόση ακινησία μοιάζει με νεκρική ακαμψία. Υπερβολές, θα πείτε. Κι όμως: το να είσαι νεκρός πριν τον βιολογικό σου θάνατο, δεν είναι δα και τίποτα καινούργιο. Κάποτε ένας υποψήφιος μαθητής του Χριστού του είπε πως θα Τον ακολουθούσε αφού πρώτα πήγαινε στην κηδεία του πατέρα του. «Άσε τους νεκρούς να θάψουν τους νεκρούς τους», του απάντησε ο Κύριος. Εμείς, δυστυχώς, φαίνεται πως ούτε καν αυτό δεν είμαστε σε θέση να κάνουμε σωστά.

Ο Νίκος Ράπτης είναι εκπαιδευτικός

 

 

 

ΠΗΓΗ

Έλληνας Στρατηγός θα υψώσει στην Ξάνθη τη μεγαλύτερη Ελληνική Σημαία

Ένας Στρατηγός ε.α που πήρε σβάρνα τα Πομακοχώρια της Ξάνθης και ανοίγει Εκκλησιές ,'Ένας Έλληνας που δεν υπολογίζει (Τουρκοπράκτορες και στελέχη του Προξενείου ),ούτε βέβαια την τοπική αλλά και την Αθηναϊκή ελίτ ,ξεκίνησε ένα αγώνα που δικαιώνεται…Να υψώσει την Μεγαλύτερη Ελληνική Σημαία στο ύψωμα Αυγό στην θέση της παλιάς Σημαίας ! Χωρίς καμιά βοήθεια από Ελληναράδες και μεγαλόσχημους ,αλλά με την Ευλογία του Δεσπότη της Ξάνθης που πολλοί τον παρομοιάζουν σαν τον (Παπαφλέσα της Θράκης) και με την βοήθεια του απλού λαού κατόρθωσε το ακατόρθωτο ! Η Σημαία των (7Χ10Μ ) και ο Ιστός – Πυλώνας των 18Μ είναι ήδη έτοιμα και αναμένουν την μεταφορά του στο ύψωμα (αυγό ) φώτο Κάνει έκκληση στο ΓΕΣ για την συνδρομή Ελικοπτέρου της Α.Σ για την μεταφορά του Ιστού των 18 μέτρων και της Ελληνικής Σημαίας που είναι (7χ10μ ) και θα είναι ορατή από παντού ενώ θα φωτίζεται και την νύχτα ώστε να ανεβάζει το ηθικό των Πολιτών της Ξάνθης και να τρομάζει τους λογής -λογής επισκέπτες απο την Τουρκία που θεωρούν και συμπεριφέρονται στην Θράκη μας περίπου ως Τουρκική Επαρχία ( Γιατί κάποιοι στο όνομα της Ευρώπης και της Δημοκρατίας τους έδωσαν αυτό το δικαίωμα ) Σημειώνει ο ίδιος: Θα υποβάλλουμε αίτημα στο ΓΕΣ , για την έγκριση -διάθεση του Ε/Π CHINHOOK, με συγκεκριμένες ημερομηνίες για τη μεταφορά υλικών και ανάρτηση του 18-μέτρου πυλώνα ) Ας ελπίσουμε το ΓΕΣ που στέλνει τα ελικόπτερα του παντού ακόμη και για μεταφορά VIP προσώπων να …Ανταποκριθεί ! Ευχαριστεί από τα βάθη της Καρδιάς του για την Συμπαράσταση και κάνει έκκληση στους Απανταχού Πατριώτες αλλά και στους Κρατούντες ! ( Ευχαριστήριο : Τοποθέτηση Μεγάλης Σημαίας σε Ιστό 18μ ) 1. Εκφράζουμε τις θερμές μας ευχαριστίες προς την Ιερά Μητρόπολη Ξάνθης και Περιθεωρίου, Φορείς , Επιμελητήρια , Συλλόγους- Ενώσεις αλλά και τους 145 απλούς Πολίτες και επαγγελματίεςτης Ξάνθης, όπως και το νέο Δήμαρχο Ξάνθης κ. Χαράλαμπο Δημαρχόπουλο, για τη γενναία προσωπική του εισφορά, που όλοι μαζί αγκάλιασαν την ιδέα για την τοποθέτηση της μεγάλης Ελληνικής Σημαίας( 7Χ10μ) σε Πυλώνα 18μ ,στο υψηλότερο σημείο της Ξάνθης( Υψ. ''ΑΥΓΟ''), για να είναι ΟΡΑΤΗ από κάθε σημείο, αλλά και ταυτόχρονα να γεμίζει με Εθνική Υπερηφάνεια, ΟΛΟΥΣ τους κατοίκους, όπως και τους διερχόμενους από την ΞΑΝΘΗ. 2. Ιδιαίτερες ευχαριστίες στην Εταιρεία SCRAP, ''Αφοί Κων/ου ΜΟΥΜΤΖΑΚΗ '' που προσέφερε ΔΩΡΕΑΝ τον 18-μετρο Πυλώνα βάρους 900 Kg, την Τεχνική Εταιρεία » Αριστείδης ΣΙΓΛΙΔΗΣ», που εκπόνησε δωρεάν τη στατική μελέτη της θεμελίωσης, όπως και το Μηχανουργείο '' Ι.ΤΥΡΠΑΝΗΣ & Υιοί'', που υλοποίησε τις τελικές και αναγκαίες προσαρμογές στον πυλώνα για την θεμελίωση , όπως και την ανάρτηση του ιστού καθώς και του μηχανισμού έπαρσης της Σημαίας. 3. Χαρακτηριστικά έντονη ήταν η θετική προσέγγιση και επιθυμία όλων των Κατοίκων για το θέμα , που το αναγκαίο ποσό των 2.500 ΕΥΡΩ, συμπληρώθηκε σε 3 εργάσιμες ημέρες και ήδη η Σημαία και ο Ιστός της είναι στην Ξάνθη. 4. Τέθηκε επίσης πρόταση για τον νυχτερινό » φωτισμό» της Σημαίας και αποφασίστηκε η υλοποίηση της, με την τοποθέτηση Φωτοβολταϊκού συστήματος φωτισμού . 5.Οι προσφορές και η συγκέντρωση χρημάτων για την εξόφληση του φωτοβολταϊκού που παραγγέλθηκε, θα συνεχιστεί μέχρι 5 Αυγ.2014.( στα Γραφεία μας ή κατάθεση σε λογαριασμό ΕΤΕ: 786-70215694). 6. Επιθυμητός Χρόνος Ολοκλήρωσης : Η 29 Αυγ.2014( ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ), για να γίνει με κάθε επισημότητα η έπαρση της Σημαίας, τις απογευματινές ώρες ανήμερα της Εορτής του Προστάτη Αγίου και Πολιούχου της Ξάνθης, Αγ Ιωάννου του Προδρόμου, ταυτόχρονα με την Υποστολή της Σημαίας της Κεντρικής Πλατείας ( Ωρολογίου), από το Τιμητικό Στρ. Άγημα και η Ξανθιώτικη Κοινωνία,θα έχει δυνατότητα να την παρακολουθήσει . Για το ΤΣ/Παραρτήματος ΕΑΑΣ Ξάνθης Υπτγος ε.α. Γεώργιος Γεωργιάδης Πρόεδρος ΤΣ ΕΑΑΣ ΞΑΝΘΗΣ

Προβολή άρθρου...

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΔΕΥΤΕΡΑΣ 28 ΙΟΥΛΙΟΥ 2014

Δευτέρα 28 Ἰουλίου

Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Δευτ. η΄ ἑβδ. Ματθ. (Μτθ. ιϛ΄ 1-6) 1 Καὶ προσελθόντες οἱ Φα­­ρισαῖοι καὶ Σαδδουκαῖ­­οι πειράζοντες ἐπηρώτησαν αὐτὸν σημεῖον ἐκ τοῦ οὐρα­νοῦ ἐπιδεῖξαι αὐτοῖς. 2 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐ­τοῖς· ὀψίας γενομένης λέγετε· εὐδία· πυρράζει γὰρ ὁ οὐ­ρανός· 3 καὶ πρωΐ· σήμερον χειμών· πυρράζει γὰρ στυγνάζων ὁ οὐρανός. ὑποκριταί,…

Διαβάστε περισσότερα...

 

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΔΕΥΤΕΡΑΣ 28 ΙΟΥΛΙΟΥ 2014

Δευτέρα 28 Ἰουλίου

Ἀπόστολος: ἁγίων, Κυρ. μυροφόρων (Πρξ. ϛ΄ 1-7) 1 Ἐν δὲ ταῖς ἡμέραις ταύταις πληθυνόντων τῶν μα­θητῶν ἐγένετο γογ­γυ­­­σ­μὸς τῶν Ἑλληνιστῶν πρὸς τοὺς Ἑβραίους, ὅτι πα­ρε­­­­θεω­ροῦντο ἐν τῇ δια­κονίᾳ τῇ καθημερινῇ αἱ χῆραι αὐτῶν. 2 προσκαλεσάμενοι δὲ οἱ δώδεκα τὸ πλῆθος τῶν μα­θητῶν εἶπον· οὐκ ἀρε­στόν ἐστιν ἡμᾶς καταλείψαντας τὸν λόγον τοῦ…

Διαβάστε περισσότερα...

 

Μητροπ. Κονίτσης ΑΝΔΡΕΑΣ: Καλοκαιρινή χιονοστιβάδα στη Β. Ήπειρο

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κύριος ΑΝΔΡΕΑΣ έκανε τις ακόλουθες δηλώσεις : « Ως πρόεδρος του «Πανελληνίου Συνδέσμου Βορειοηπειρωτικού Αγώνος» (ΠΑ.ΣΥ.Β.Α.) και πνευματικός Αρχηγός της «Συντονιστικής Φοιτητικής Ενώσεως Βορειοηπειρωτικού Αγώνος» (Σ.Φ.Ε.Β.Α.) , παρακολουθώ με πολλή αγωνία τα όσα συμβαίνουν, τελευταία, στην Ελληνική Κοινότητα της Βορείου Ηπείρου. Η Αλβανία, που δεν είχε ούτε έχει πραγματικές φιλικές σχέσεις με την Ελλάδα, αφού μέχρι τώρα δεν πέτυχε να αφελληνίση τους Βορειοηπειρώτες με τις διάφορες δόλιες μεθοδεύσεις της, θέλει τώρα - με πρόσχημα διοικητικές μεταρρυθμίσεις στην Τοπική Αυτοδιοίκηση - να εξουθενώση την ελληνόψυχη Χειμάρρα, τους Ελληνοβλάχους και αρκετά Ελληνικά χωριά, στην παραμεθόριο με την Ελλάδα περιοχή.   Συγκεκριμένα, η Χειμάρρα πρόκειται να ενωθή με τον αμιγώς αλβανικό δήμο Vranisht, στο βόρειο μέρος της ιστορικής και αδούλωτης πόλεως, προφανώς για να πετύχη η Αλβανία τον εξαλβανισμό της, παρά την αντίδραση των Χειμαρριωτών, ενώ υπάρχει σχέδιο να αλλάξουν τα όρια μειονοτικών επαρχιών, ώστε κάποια χωριά τους να περιλαμβάνωνται σε άλλους μη μειονοτικούς δήμους, πάντοτε για τον ίδιο σκοπό. Τέλος, το κόμμα των «Τσάμηδων», που έχει πέντε (5) βουλευτές στην αλβανική Βουλή, ζητάει ο νέος δήμος Κονίσπολης, που πρόκειται να δημιουργηθή, να μετονομασθή σε «Δήμο Τσαμουριάς», στον οποίο θα ενταχθούν και ωρισμένα αμιγώς Βορειοηπειρωτικά χωριά. Και όλα αυτά τώρα, που η Αλβανία με τις ενέργειες της Ελλάδας, έχει αποκτήσει το καθεστώς της υποψήφιας προς ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση χώρας.   Για όλες αυτές τις, αυτόχρημα απαράδεκτες και εχθρικές προς τους Βορειοηπειρώτες και την Ελλάδα, μεθοδεύσεις, διαμαρτύρομαι εντονότατα. Είναι, βέβαια, ελπιδοφόρο το γεγονός, ότι σύσσωμη η ηγεσία της Βορείου Ηπείρου διαμαρτύρεται για τις αλβανικές δολιχοδρομίες. Και μακάρι να καταλάβη ότι «η ισχύς εν τη ενώσει», παραμερίζοντας τις οποιεσδήποτε αντιθέσεις, αφού ο κίνδυνος βρίσκεται «ante portas».  Έχει, όμως, χρέος εθνικό και η Ελληνική Κυβέρνηση και, μάλιστα, το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών, να αντιδράση αποφασιστικά και μεθοδικά, ώστε να μην περάση η αφόρητη και μισελληνική αυτή απόφαση της γείτονος. Τα γεγονότα, που τρέχουν σαν χιονοστιβάδα δεν επιτρέπουν κανένα εφησυχασμό, ο οποίος ισοδυναμεί με προδοσία. Πάνω και πέρα από τα οικονομικά ζητήματα, προέχει η σωτηρία του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού».                                                                        (Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως)

Προβολή άρθρου...

Ένα επικίνδυνο φαινόμενο αποχριστιανισμού της ορθόδοξης παραδοσιακής κοινωνίας

Του Αιδεσιμολ. Πρωτοπρ. Γεράσιμου Στανίτσα   Τώρα τελευταία στον τόπο μας τείνουν να κυριαρχήσουν κάποιες παράξενες «γιορτές» αφιερωμένες σε περίεργες «θεότητες» όπως «γιορτή του κρασιού», «γιορτή της σαρδέλας», «γιορτή του καρπουζιού», «γιορτή του τσίπουρου» κ. ο. κ. Με τις αφιερώσεις αυτές η σύγχρονη κοινωνία μας απομακρύνεται από τις παραδοσιακές γιορτές της ορθοδοξίας που γαλούχησαν γενεές γενεών με το γνήσιο θρησκευτικό και ελληνορθόδοξο ήθος που νοημάτιζε τη ζωή του ορθόδοξου λαού μας.           Οι τοπικές πανηγύρεις, ιδιαίτερα της υπαίθρου, συγκέντρωναν πλήθος πιστών από κάθε γεωγραφικό σημείο της πατρίδας μας, για να βρεθούν στο πανηγύρι του χωριού τους και να τιμήσουν τον τοπικό Άγιο. Το πνεύμα των γιορτών άλλαζε τις διαθέσεις των ανθρώπων. Οι χωρικοί άνοιγαν τα σπίτια τους στους επισκέπτες, οι γυναίκες καθάριζαν και άσπριζαν τις αυλές τους, καθάριζαν με επιμέλεια τον Ιερό Ναό, οι νοικοκυρές ετοίμαζαν νόστιμα παραδοσιακά φαγητά και γλυκίσματα, έκοβαν άνθη για να στολίσουν από την παραμονή το σπίτι τους και την Εκκλησία ή το ξωκλήσι του χωριού και φίλευαν τους ξένους και τους συντοπίτες ό, τι καλό παράγει ο τόπος τους. Στη συνέχεια παρακολουθούσαν τον πανηγυρικό Εσπερινό και συμμετείχαν στην ιερά λιτάνευση της Εικόνας και το πρωί όλοι πήγαιναν στην Θ. Λειτουργία για λειτουργηθούν και να κοινωνήσουν των αχράντων μυστηρίων. Και μετά το πέρας της λειτουργικής σύναξης άρχισε το παραδοσιακό γλέντι με χορούς και ξεφαντώματα.           Σήμερα όμως όλη αυτή η γιορταστική μυσταγωγία τείνει ν' αντικατασταθεί  με κοσμικές γιορτές μακριά από το ελληνορθόδοξο πνεύμα της χριστιανικής γιορτής. Τα αγγελτήρια του πανηγυριού δεν γράφουν «πανήγυρης Αγίας Παρασκευής» ή «του προφήτη Ηλία»  ή «της Αγίας Μαρίνας», αλλά έχουμε γιορτή αφιερωμένη σε κάποιο τοπικό προϊόν όπως αναφέραμε παραπάνω. Από μακριά οσμίζεται κανείς γαργαλιστικές μυρωδιές από ψησταριές με διάφορα κρεατικά, έστω κι αν είναι νηστήσιμες μέρες, ενώ η πνευματική διάσταση τη γιορτής αγνοείται και υποτιμάται. Εκείνο που προέχει είναι να διασκεδάσουμε όσο μπορούμε καλύτερα. Και η διασκέδαση ολοκληρώνεται με σύγχρονη ξέφρενη μουσική και με ξενικούς χορούς.           Με τον τρόπο αυτό όμως ξεχνάμε σιγά–σιγά το ορθόδοξο χριστιανικό παραδοσιακό πανηγύρι. Δεν εκκλησιαζόμαστε, δεν ετοιμαζόμαστε πνευματικά, δεν κοινωνούμε, δεν συμμετέχουμε στη λιτάνευση της ιεράς εικόνας του εορταζόμενου Αγίου. Τελικά αποχριστιανίζεται η θρησκευτική πανήγυρης και αντικαθίσταται από κοσμικές εκδηλώσεις που στοχεύουν  στην ικανοποίηση του φαγητού και τη διασκέδαση.           Αυτά πρέπει να μας εμβάλλουν σε ανησυχία. Είναι ανάγκη να κρατήσουμε τις όμορφες παραδοσιακές  παραδόσεις με τη αρετή της φιλοξενίας που χαρακτηρίζει την ορθόδοξο χριστιανική ελληνική οικογένεια. Όσα μας φέρνουν, δυστυχώς καθιερώνονται «ως πολιτισμός» αλλότρια των ελληνικών εθίμων και παραδόσεων. Πρόκειται για ένα «πολιτισμό» που παραμερίζει την Εκκλησία και τους Αγίους από την ζωή της ορθόδοξης κοινωνίας μας και τείνει να αποχριστιανίσει  ό, τι έχει απομείνει στη συνείδηση του λαού μας. Μπορούμε να πούμε ότι πρόκειται για ένα σχέδιο που υλοποιείται ύπουλα από ξένα κέντρα εχθρικά προς την πίστη μας και την ορθόδοξη Εκκλησία μας.           Ιδιαίτερα τα καλοκαιρινά πανηγύρια ας αποτελέσουν αφορμή για επιστροφή στις παραδοσιακές μορφές του ελληνικού πανηγυριού. Γι' αυτό στώμεν καλώς. ΠΗΓΗ:Ιερός ναός Αγίας Βαρβάρας Πατρών

Προβολή άρθρου...

ΣΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ

Τοῦ Ἁγίου: Β΄ Τιμ. β΄ 1-10 Τέκνον Τιμόθεε, ἐνδυ­ναμοῦ ἐν ­τῇ χάριτι τῇ ἐν Χριστῷ ­Ἰησοῦ, καὶ ἃ ἤκουσας παρ' ἐμοῦ διὰ πολλῶν μαρτύρων, ταῦ­τα…

Προβολή άρθρου...

Αρχή μετανοίας

Τονίζουμε και πάλι ότι το υπ' αριθμόν ένα πνευματικό πρόβλημα δεν είναι αυτό που φαίνεται,  δηλ. τα οικολογικά προβλήματα ή το θέμα του ρατσισμού- αντιρατσισμού ή τα αηδιαστικά θέματα της «ομοφοβίας». Το πρώτο απ' όλα είναι η ασθένεια της αμαρτίας που έχει προσβάλει ολόκληρο το ανθρώπινο γένος και ιδίως τα κύματα του φοβερού της αμαρτίας κατακλυσμού που σαρώνει την Πατρίδα μας και που συγκλονίζει κατ' άνθρωπον το σκάφος της Εκκλησίας. Όπως ακριβώς και στην περίπτωση του παραλυτικού η αιτία της παραλυσίας δεν βρισκόταν στην σωματική αδυναμία, αλλά στην ψυχική διάβρωση υπό της αμαρτίας και των παθών.  Και για να περάσουμε τώρα στην πλευρά της κοινωνίας και των ανθρώπων, παρατηρούμε ότι ο παραλυτικός στην φράση «αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου», όχι μόνο δεν αντιδρά, αλλά σιωπηλώς αποδέχεται στην αλήθεια, ότι δηλ.  όντως αιτία της καταστάσεώς του δεν είναι το μικρόβιο της ασθενείας, αλλά το «σώμα» της αμαρτίας. Πρώτα έπεσε η ψυχή και κατόπιν ακολούθησε στην πτώση το σώμα. Πρώτα αυτοπαραδόθηκε στον διάβολο μέσω των παθών και κατόπιν ήλθε ο απρόσκλητος επισκέπτης του βιολογικού μαρασμού της μυοπάθειας.   Πρέπει λοιπόν όχι μόνο η Εκκλησία να ξεφύγει από το κοσμικό πνεύμα και να ορθοτομεί την ουσία της Ορθοδόξου πνευματικότητος, να χτυπήσει δηλ. την ουσία του κακού που ονομάζεται αμαρτία, αλλά ταυτοχρόνως είναι ανάγκη και το πλήρωμα δια του κηρύγματος να αποδέχεται την πνευματική γνωμάτευση και στη συνέχεια να περνά στην μέθοδο της θεραπείας. Αλλά για να γίνουν όλα αυτά χρειάζεται όλοι μας να αλλάξουμε την έως τώρα στρεβλή μας τακτική και να κάνουμε αρχή μετανοίας.  Αρχιμ. Ιωήλ  Κωνστάνταρος Mail: ioil.konitsa@gmail.com   Κόνιτσα

Προβολή άρθρου...

Συμβουλές

Σπουδαίος είναι όποιος προσφέρει  συνετές συμβουλές με διακριτικότητα, μα ακόμη σπουδαιότερος  όποιος τις δέχεται με ευγένεια.   J.C. Macaulay

Προβολή άρθρου...

FW: Δεν ξεχνώ - 40 χρόνια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο

 

 

Feed: ΑΓΚΥΡΑ
Posted on: Sunday, July 20, 2014 12:02 AM
Author: ΑΓΚΥΡΑ (Κατασκήνωση)
Subject: Δεν ξεχνώ - 40 χρόνια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο

 

Ήταν Σάββατο, 20 Ιουλίου 1974, όταν σαράντα περίπου χιλιάδες Τούρκοι στρατιώτες, με την υποστήριξη της Τουρκικής Αεροπορίας και του ναυτικού εισέβαλαν παράνομα και κατά παράβαση του καταστατικού χάρτη του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών στις βόρειες ακτές της Κυπριακής Δημοκρατίας.  Η απόβαση των Τουρκικών στρατευμάτων είχε ως αποτέλεσμα την παράνομη κατοχή του 37% της Κυπριακής Δημοκρατίας. Περίπου 200.000 εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους κι έγιναν πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα, 4.000 νεκροί και 1.619 δηλώθηκαν ως αγνοούμενοι.  Από τότε μέχρι σήμερα πολλές προσπάθειες έχουν γίνει για μια "δίκαιη και βιώσιμη λύση" του Κυπριακού χωρίς όμως αποτέλεσμα. Εμείς όμως δεν ξεχνούμε: Η Κύπρος ήταν, είναι και θα είναι ΕΛΛΗΝΙΚΗ. Και κάτι τελευταίο: οφείλουμε όλοι μας μια επίσκεψη στα Φυλακισμένα Μνήματα, στη Λευκωσία. Για να μην ξεχάσουμε ποτέ γιατί αγωνιζόμαστε. Γιατί δεν θέλουμε εκδίκηση αλλά δικαιοσύνη.

Προβολή άρθρου...

FW: Η προσφορά του 336ου Τάγματος Εθνοφυλακής στη διατήρηση της Λευκωσίας

 

 

Feed: ΑΓΚΥΡΑ
Posted on: Sunday, July 20, 2014 12:30 AM
Author: ΑΓΚΥΡΑ (Κατασκήνωση)
Subject: Η προσφορά του 336ου Τάγματος Εθνοφυλακής στη διατήρηση της Λευκωσίας

 

Η ιστορία του 336 Τάγματος είναι συγκλονιστική. Πρόκειται για το τάγμα που υπερασπίστηκε την Λευκωσία υπό τις διαταγές του Δημήτρη Αλευρομάγειρου. Ο στρατηγός Δημήτρης Αλευρομάγειρος  είχε μιλήσει στο Onalert για τους υπερασπιστές της Λευκωσίας. Τους άνδρες του 336 Τάγματος που είχε την τιμή να διοικήσει και τους οδηγήσει στην μάχη έναντι των τουρκικών στρατευμάτων που με λύσσα προσπαθούσαν να σπάσουν τις γραμμές άμυνας και να πάρουν όλη τη Λευκωσία. Η σκηνή που περιέγραψε με τους διοικητές των τμημάτων που μάχονταν να δίνουν όρκο πάνω στα Φυλακισμένα Μνήματα, είναι συγκλονιστική. Όρκο ότι οι Τούρκοι δεν θα πατήσουν στον ιερό χώρο. Όρκο που τήρησαν χάνοντας πολλά παλλικάρια στρατιώτες που δεν σκέφτηκαν ουτε λεπτό να φύγουν. Δείτε πως ο στρατηγός Αλευρομάγειρος περιγράφει τη σκηνή και με πόσο σεβασμό και δέος αναφέρεται -το έκανε πολλές φορές στην συνέντευξη- στους νεκρούς στρατιώτες του. Κάτω από το βίντεο, οι φωτογραφίες και τα ονόματα των ηρώων, αλλά και η τελευταία ημερήσια διαταγή του Δημήτρη Αλευρομάγειρου.           ΠΗΓΗ: ONALERT.GR

Προβολή άρθρου...

ΚΥΠΡΟΣ 1974 -2014, ΣΑΡΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΚΛΑΒΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΤΟΧΗΣ

Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου «Σκοτῶστε μας καί γράψετε κι' ἐμᾶς τόν σκοτωμόν μας. Μά τοῦτοι οὗλ' οἱ σκοτωμοί, ἔν οὗλοι γιά κακόν σας».                                                          (Βασίλης Μιχαηλίδης) Σαράντα χρόνια πέρασαν ἀπό τήν 20ή Ἰουλίου 1974, τήν θλιβερή ἡμέρα πού τό βάρβαρο πόδι τοῦ «Ἀττίλα» πάτησε τά ἁγιασμένα χώματα τῆς Κύπρου καί αἱματοκύλησε τό ὄμορφοἙλληνικό νησί, ἐξαἰτίας τῶν ὑποχθονίων σχεδίων τῶν μισελλήνων ξένων δυνάμεων, ἀλλά καί τῶν λαθῶν τῶν ἡμετέρων, ὅπως εἶναι ἡ διχόνοια, πού πάντοτε ὡδήγησε τό Ἔθνος μας σέ ὀδυνηρές περιπέτειες. Ἔσφαξαν, κρέμασαν, βίασαν, σκότωσαν μέ ὅποιο ἄλλο τρόπο, καί ὡδήγησαν στήν σκλαβιά τούς ἀδελφούς μας Κυπρίους τοῦ βορείου τμήματος τῆς νήσου. Ἔκαναν πρόσφυγες τούς σεμνούς καί τίμιους ἀδελφούς μας, πού ἐπί αἰῶνες κατοικοῦσαν τό πανέμορφο νησί. Ἀπολογισμός... 200.000 πρόσφυγες, 4.000 νεκροί, 1619 ἀγνοούμενοι. Ρήμαξαν τίς Ἐκκλησιές καί ξεθεμέλιωσαν Προσκυνήματα, ἔκαψαν Μοναστήρια καί μετέτρεψαν Ἁγιάσματα, σέ σταύλους, ἀποθῆκες, κέντρα διασκεδάσεως καί ἁμαρτίας, ἀκόμη καί σέ δημόσια οὐρητήρια. Σαράντα χρόνια μετά, παραμένει σκλαβωμένο τό ὡραιότερο μέρος τῆς μεγαλονήσου Κύπρου καί οὐδεμία δικαίωση ἐπῆλθε γιά τά φοβερά ἐγκλήματα, τά ὁποῖα ἔλαβαν χώρα εἰς βάρος τῶν Ἑλλήνων Κυπρίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, καί δή εἰς βάρος τοῦ ἀμάχου πληθυσμοῦ τῶν ἡλικιωμένων, τῶν γυναικῶν καί τῶν μικρῶν παιδιῶν. Ὅλα διεπράχθησαν μέ αἰσχίστης μορφῆς βαρβαρότητα, τῇ ἀνοχῇ τῶν Μεγάλων Δυνάμεων, οἱ ὁποῖες ἐκώφευσαν, ἤ μᾶλλον ὑπέθαλψαν τό μεγίστης αἰσχύνης, γιά τήν ἀνθρωπότητα ὁλόκληρη, φρικῶδες ἔγκλημα πού συνετελέσθη στό νησί τοῦ Ἀποστόλου Βαρνάβα. Φρικωδέστερο ὅλων εἶναι τό ἔγκλημα τῶν ἀγνοουμένων, οἱ ὁποῖοι ὡδηγήθηκαν σέ τόπους ἀγνώστους, χωρίς ποτέ νά πληροφορηθῇ κάποιος γιά τήν τύχη τους. Ἔφυγαν οἱ γονεῖς τους μέ τόν ἀβάσταχτο πόνο καί καϋμό, κρατῶντας στό στῆθος τους τήν φωτογραφία τῶν παιδιῶν τους. Ζοῦν ἀκόμη μέ τήν  ἀγωνία οἱ γυναῖκες, τά παιδιά τους καί τά ἀδέλφια τους.   Σαράντα χρόνια μετά τήν Τουρκική εἰσβολή, φέρομε στό νοῦ μας, τούς ἥρωες τοῦ Ἀπελευθερωτικοῦ Ἀγῶνος τοῦ 1955-1959.  Νοερά βρισκόμαστε μαζί μέ τούς Κυπρίους ἀδελφούς μας στό βουνό τοῦ Μαχαιρᾶ καί δάκρυ τιμῆς προσφέρομε στόν σταυραετό τῆς λευτεριᾶς, τόν λεβεντόψυχο, τόν «ὡς χρυσόν ἐν χωνευτηρίῳ» δοκιμασθέντα, τόν ἡλιοπρόσωπο, τόν μάρτυρα Γρηγόρη Αὐξεντίου, καί ἀκοῦμε τήν μάνα τοῦ ἥρωα νά λέγῃ στό παιδί της: «Ξύπνα Γληόρη μου νά δῇς πού κόντεψεν ἡ νίκη...» Καί μέ τήν περηφάνεια ἡρωίδος μάνας Ἑλληνίδος, νά καυχᾶται γιά τόν λεβέντη γυιό της: «Χαλάλιν τῆς πατρίδος μου ὁ γυιός μου, ἡ ζωή του, τζι' ἀφοῦ ἔν παραδόθηκεν τζι' ἔμεινεν τζιαί σκοτώθηκεν, ἄς ἔσιῃ τήν εὐτζιήν μου». Σαράντα χρόνια μετά τήν τραγωδία τοῦ 1974, προσκυνοῦμε στά «Φυλακισμένα Μνήματα» τά ἅγια χώματα, πού κλείνουν μέσα τους τά ἱερά καί περήφανα κόκκαλα τῶν παλληκαριῶν τῆς Ε.Ο.Κ.Α., πού ἀγωνίστηκαν ἐνάντια στήν Ἀγγλική τυραννία, καί τούς βλέπομε μέ τῆς ψυχῆς μας τά μάτια, μέ πρῶτο τό παλληκάρι μέ τό ἀγέρωχο παράστημα, τόν ἥρωα μαθητή, τόν ὀλίγα μέν ἔτη ζήσαντα, τήν δέ Κύπρον καί τόν κόσμον ὅλον, ἡρωισμῷ πλουτήσαντα, τόν Παλληκαρίδη δηλαδή, τόν δεκαοχτάχρονο Εὐαγόρα... τούς βλέπομε λοιπόν, «Νά χαιρετοῦν τόν ἥλιο καί τήν ξαστεριά, νά χαιρετοῦν τήν ἄνοιξη καί τήν ἐλευτεριά, μέσα ἀπό τῆς ἀγχόνης τό βαρύ σχοινί, μέσα ἀπό τοῦ θανάτου τήν καταπακτή». Καί παρακάτω, βαδίζοντας στά χνάρια ἐκείνων, ἀναπαύονται ἥσυχα, γαλήνια, μέ μιά κραυγαλέα σιωπή, τά παλληκάρια πού ἔπεσαν τό 1974, ὑψώνοντας στήν Μακεδονίτισσα τύμβο ἀγάπης γιά τήν Πατρίδα καί στήνοντας τρόπαια προσφορᾶς καί θυσίας γιά τήν λευτεριά τῆς Κύπρου. Παρηγοριά μας τοῦ Κύπριου ποιητή τά λόγια: «Ἤτουν βουλή 'πού τόν Θεόν γιά νά γενῇ κι' ἐγίνην... Σκοτῶστε μας καί γράψετε κι' ἐμᾶς τόν σκοτωμόν μας. Μά τοῦτοι οὗλ' οἱ σκοτωμοί, ἔν οὗλοι γιά κακόν σας». Σαράντα χρόνια μετά, μέ πόνο ψυχῆς καί δάκρυα στά μάτια, ἀσπαζόμαστε τίς πλάκες τῶν μαρτυρικῶν τάφων καί μνημείων, τούς σταυρούς, τά ἰκριώματα καί τίς ἀγχόνες τῶν πολλῶν καί δόξῃ ἠγλαϊσμένων, τῶν εὐκλεῶν ἡρώων τῆς Κύπρου μας, μεταξύ τῶν ὁποίων σήμερον χαίρονται πολλά Πατρινόπουλα καί Ἀχαιῶν ἀγωνιστῶν πληθύς. Τούς τάφους αὐτῶν γονυπετεῖς προσκυνοῦμε καί τούς ἀγωνιστάς μακαρίζομε. Κατασπαζόμεθα τά ἡρωικά παιδιά μας, τόν ὑπολοχαγό Νικόλα Κατούντα, τόν ἡρωικό δεκανέα Χρῖστο Γρίβα, τόν Χρῖστο Γκαβό, τόν Κωνσταντῖνο Ἀντωνόπουλο, τόν Γιώργη Μαρτζάκλη, τόν Ἀλέξη Χριστόπουλο καί ὅσους ἄλλους, πού τά ἀδέλφια τους στήν Πάτρα, περήφανα τούς κλαῖνε ἤ τούς καρτεροῦν μέ πόνο, ἐπαναλαμβάνοντας μέ σεμνή ὑπερηφάνεια: «Πάντοτε νά τόν καρτερῇς ἐκεῖνον πού σοῦ λείπει». Ἀπό τόν Ναό τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου τῶν Πατρῶν καί ἐνώπιον τῆς ἁγίας του Κάρας καί τοῦ Σταυροῦ τοῦ Μαρτυρίου του, ἐμεῖς οἱ Πατρινοί τοῦ σήμερα, διαβεβαιοῦμε τούς ἀδελφούς μας Κυπρίους, ὅτι ὁ ἴδιος παλμός ὑπάρχει στίς καρδιές μας μέ ἐκεῖνον πού δονοῦσε τίς καρδιές τῶν νέων, πού τό 1955 ξεχύθηκαν στούς δρόμους τῆς Ἀχαϊκῆς πρωτευούσης σάν ἕνα ποτάμι λευτεριᾶς, διατρανώνοντας τήν Ἑλληνικότητα τῆς Κύπρου καί τήν ἀπόφασή τους νά θυσιασθοῦν γιά τήν ἐλευθερία της. Ποιός μπορεῖ νά λησμονήσῃ τίς παλλαϊκές συγκεντρώσεις, μέ ἐπικεφαλῆς τήν ἡγεσία τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας καί πρωτοπόρα τά νειάτα τῶν Πατρῶν, πού μέ ἐθνικό παλμό καί σφρίγος ἀγωνιστικό ἔδωσαν μαρτυρία ὑπέρ τῶν δικαίων τῆς Κύπρου μας; Τόν παρελθόντα Ὀκτώβριο, κατόπιν αἰτήματος τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου κ. Χρυσοστόμου, συνωδεύσαμε τήν χαριτόβρυτο Κάρα τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου στήν Κύπρο, ὅπου πλήθη Λαοῦ, μέ ἐπικεφαλῆς τήν Ἐκκλησιαστική καί Πολιτική Ἡγεσία, ὑπεδέχθησαν τόν Πρωτόκλητο Ἀπόστολο τοῦ Κυρίου. Ἐκεῖ μᾶς ἐδόθη ἡ εὐκαιρία, νά διακηρύξωμε τήν διαρκῆ ὑποστήριξη τοῦ Πατραϊκοῦ Λαοῦ πρός τούς Κυπρίους ἀδελφούς μας, τήν ἀγάπη μας γιά τήν Κύπρο καί τήν συμπαράστασή μας στόν ἱερό ἀγῶνα γιά τήν ἐπανένωσή της καί τήν ἀπελευθέρωση τοῦ σκλαβωμένου τμήματός της. Μᾶς ἐδόθη ἐπίσης ἡ εὐκαιρία νά περπατήσωμε στόν κατεχόμενο καί αἱματοβαμμένο τόπο, νά δοῦμε τίς ρημαγμένες Ἐκκλησιές καί τά κατεστραμμένα Ἱερά Θυσιαστήρια. Νά προσκυνήσωμε, κάτω ἀπό τό ἄγρυπνο βλέμμα τοῦ Τούρκου κατακτητή, στό σκλαβωμένο Μοναστήρι τοῦ Πρωτοκλήτου τῶν Ἀποστόλων, στήν μαρτυρική «Χερσόνησο τῶν Ἁγίων», στήν Καρπασία, καί νά συνομιλήσωμε μέ τόν ἥρωα Παπα-Ζαχαρία καί τούς ἐναπομείναντες ἐγκλωβισμένους, πού ἀρνοῦνται πεισματικά νά ἐγκαταλείψουν τόν δικό τους ἁγιασμένο τόπο. Ἀλήθεια, τούς θαυμάζει κανείς, γιατί δέν ἀνταλλάσσουν τό σέβας τους στά ἱερά καί τά ὅσια καί τήν ἀγάπη τους στήν Πατρίδα ἀντί πινακίου φακῆς. Ἐμεῖς σήμερα ἀπό τήν Πάτρα, διακηρύττομε ὅτι ἀποτελεῖ ἐντροπή γιά τόν κόσμο (δέν θά εἴπω τόν πολιτισμένο) ἡ μή ἐπίλυση τοῦ χρονίζοντος, ὡς μή ὤφελεν, προβλήματος τῆς Κύπρου, πού προβάλλει ὡς ἐπικίνδυνο μελάνωμα στό σῶμα τῆς ἀνθρωπότητος. Δέν ἦτο ποτέ δυνατόν νά φαντασθῇ κανείς, ὅτι ἐνῷ ἔχομε περάσει στήν δεύτερη δεκαετία τοῦ 21ου αἰῶνος, θά ἐφαρμόζωνται ἀκόμη τακτικές ἀδικίας καί βαρβαρότητος εἰς βάρος ἑνός πολιτισμένου Λαοῦ, ὁ ὁποῖος εἰς οὐδέν ἔπταισεν, ὥστε νά ὑφίσταται μυρίας ταλαιπωρίας καί πολυώδυνα βάσανα.  Ἀδελφοί μας Κύπριοι, ὅσοι κοσμεῖτε μέ τήν ὡραία παρουσία σας τήν πόλη τοῦ Πρωτοκλήτου, καί οἱ ἐν τῇ μαρτυρικῇ Κύπρῳ ζῶντες καί πεισματικῶς καί ἑλληνοπρεπῶς ἀγωνιζόμενοι γιά τά δίκαια τῆς Πατρίδος σας, τῆς Κύπρου μας, καί ὅσοι εἰς ὅποιο μέρος τῆς γῆς εὑρίσκεσθε, μᾶς συγκινεῖτε μέ τήν προσήλωσή σας στά ἅγια τοῦ Γένους μας καί τῆς ἐνδόξου Φυλῆς μας. Ὁ ἀγώνας σας θά ἐπιφέρῃ καρπούς, ἀφοῦ ποτίζετε μέ συνέπεια τό δένδρο πού εὐσκιόφυλλο θά δροσίσῃ τά παιδιά σας, στά ὁποῖα παραδίδετε τήν ἱερά παρακαταθήκη καί σκυτάλη τῶν ἱερῶν ἀγώνων. Θαυμάζομε τήν γεμάτη ἡρωισμό καρδιά σας καί ἑνώνομε τά δάκρυά μας καί τίς προσευχές μας μέ τά δικά σας πονεμένα δάκρυα καί τίς θερμές πρός τόν Θεόν εὐχές καί λιτές σας, γιά τήν λευτεριά τῆς κατεχομένης Κύπρου, γιά τήν δικαία ἐπίλυση τοῦ Κυπριακοῦ ζητήματος. Στό διάβα τῶν αἰώνων τό Γένος μας πολλά ὑπέστη, ὅμως ποτέ δέν ἐλύγισε. Αὐτή ἡ ἀλήθεια ἔγινε τραγούδι καί ἀπάντηση στούς βαρβάρους, πού κατά καιρούς ἠθέλησαν νά συλήσουν τά ὅσια καί ἱερά μας: «Τήν Ρωμηοσύνη μήν τήν κλαῖς, ἐκεῖ πού πάει νά σκύψῃ, μέ τό σουγιά στό κόκκαλο, μέ τό λουρί στό σβέρκο, νά τη πετιέται ἀπό 'ξαρχῆς κι' ἀντριεύει καί θεριεύει καί καμακώνει τό θεριό μέ τό καμάκι τοῦ ἥλιου» (Γιάννης Ρίτσος)  Ἐξ ἄλλου εἶναι νωπή καί θά παραμένῃ πάντοτε ἐπίκαιρη ἡ φωνή τοῦ ἀοιδίμου ἐθνομάρτυρος Ἀρχιεπισκόπου Κυπριανοῦ (†1821), πού ἔρχεται ἀπό τό βάθος τοῦ χρόνου, ποιητικά διασκευασμένη ἀπό τόν ποιητή Βασίλη Μιχαηλίδη: «Ἡ Ρωμηοσύνη ἔν φυλή συνότζιαιρη τοῦ κόσμου. Κανένας δέν εὑρέθηκε γιά νά τήν ἰξιλείψῃ. Κανένας γιατί σιέπει την πού τἄψη ὁ Θεός μου. Ἡ Ρωμηοσύνη ἔν νά χαθῇ ὅντας ὁ κόσμος λείψῃ. Σφάξε μας οὕλους κι' ἄς γενῇ τό γαῖμαν μας αὐλάκιν, κάμε τόν κόσμον μακελλειόν καί τούς Ρωμηούς τραούλλια, ἀμμά 'ξερε πώς ἴλαντρον ὄντας κοπῇ καβάκιν τριγύρω του πετάσσουνται τρακόσια παραπούλια. Τό 'νίν ἀντάν νά τρώ' τήν γῆν, τρώει τήν γῆν θαρκέται, μά πάντα κεῖνον τρώεται καί κεῖνον καταλυέται».

Προβολή άρθρου...