ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ: 4 ΙΟΥΝΙΟΥ

Ἑορταζόμενοι ἅγιοι

● Ὁ Ἅγιος Μητροφάνης, Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως

● Ἡ Ὁσία Σοφία, ποὺ ἔζησε ἀσκητικὰ καὶ ὅσια

● Οἱ Ἁγίες Μάρθα καὶ Μαρία οἱ ἀδελφὲς τοῦ Λαζάρου

● Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης Ὁσιοµάρτυρας, ἡγούµενος Μονῆς Μοναγρίας

● Ὁ Ὅσιος Ἀλώνιος

● Ὁ Ἅγιος Δωρόθεος ὁ Πρώιος, Λόγιος, Ἐθνοµάρτυρας (+ 1824)

Περισσότερα στοιχεῖα

Ὁ Ἅγιος Μητροφάνης, Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως

Ὑπῆρξε ὁ πρῶτος ἐπίσκοπος τῆς Κωνσταντινουπόλεως (313-327 µ.Χ.). Ἦταν γιὸς τοῦ Δοµετίου καὶ ἀνεψιὸς τοῦ αὐτοκράτορα Πρόβου. Ὅταν τὸ Μάϊο τοῦ 325 ἔγινε ἡ Α´ Οἰκουµενικὴ Σύνοδος στὴ Νίκαια, ὁ Μητροφάνης δὲν µπόρεσε νὰ παραστεῖ ὁ ἴδιος, ἐπειδὴ ἦταν ἀρκετὰ γέροντας καὶ ἄῤῥωστος. Ἔστειλε, ὅµως, ἀντιπρόσωπό του τὸν πρωτοπρεσβύτερο Ἀλέξανδρο, ἄνδρα πρόθυµο καὶ θεοσεβή. Στὰ χρόνια, ἐπίσης, ποὺ ἦταν Ἀρχιεπίσκοπος ὁ Μητροφάνης, θεµελιώθηκαν πολλὰ µεγάλα οἰκοδοµικὰ ἔργα τῆς Βασιλεύουσας. Μεταξὺ δὲ αὐτῶν καὶ οἱ περίφηµοι ναοὶ τῆς Ἁγίας Σοφίας, τῆς Ἁγίας Εἰρήνης καὶ τῆς Ἁγίας Δυνάµεως. Ὁ Μητροφάνης πέθανε τὸ 327 µ.Χ. καὶ ἄφησε διάδοχο τὸν ἄξιο πρωτοπρεσβύτερό του Ἀλέξανδρο. Διότι πίστευε ὅτι τὸ σωτηριῶδες ἔργο τῆς Ἐκκλησίας προάγεται ἀκόµα περισσότερό µε τὴν σωστὴ ἐπισκοπικὴ διαδοχή, ἀνταποκρινόµενος ἔτσι στὸ θεόπνευστο λόγο τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ποὺ ἀναφέρει ὅτι: «δεῖ οὖν τὸν ἐπίσκοπον ἀνεπίληπτον εἶναι». Δηλαδή, τὸ καλὸ καὶ ὑψηλὸ ἔργο τῆς ἐπιστασίας τοῦ οἴκου τοῦ Θεοῦ πρέπει νὰ ἀνατίθεται σὲ καλοὺς καὶ ἐκλεκτοὺς ἀνθρώπους. Γι᾿ αὐτό, λοιπόν, πρέπει ὁ ἐπίσκοπος νὰ εἶναι ἀκατηγόρητος, ὥστε κανεὶς νὰ µὴ µπορεῖ νὰ πεῖ τίποτα σὲ βάρος του.

Ἡ Ὁσία Σοφία, ποὺ ἔζησε ἀσκητικὰ καὶ ὅσια

Καταγόταν ἀπὸ τὴν Αἶνο τῆς Θρᾴκης καὶ ἦταν θυγατέρα ἐπισήµων καὶ πλουσίων γονέων. Παντρεύτηκε καὶ ἔγινε µητέρα ἕξι παιδιῶν, ποὺ εἶχε τὸ θλιβερὸ ἀτύχηµα νὰ τὰ χάσει ὅλα. Βρῆκε λοιπὸν παρηγοριὰ στὴ θλίψη της, προστατεύοντας ὀρφανὰ καὶ χῆρες. Ἔκανε συνεχεῖς ἐλεηµοσύνες, προσευχές, νηστεῖες καὶ κάθε τί ποὺ ἀνακούφιζε τὸν πλησίον. Στὰ τέλη τῆς ζωῆς της ἐκάρη Μοναχὴ καὶ ἀφιέρωσε τὴν ζωή της στὴ λατρεία τοῦ Θεοῦ. Ἀπεβίωσε εἰρηνικά, σὲ ἡλικία 53 ἐτῶν.

Οἱ Ἁγίες Μάρθα καὶ Μαρία οἱ ἀδελφές του Λαζάρου

Ἡ Μάρθα καὶ ἡ Μαρία, µαζὶ µὲ τὸν ἀδελφό τους Λάζαρο, ἦταν γιὰ τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστὸ ἡ πιὸ ἀγαπητὴ καὶ ἁγία οἰκογένεια τῆς Βηθανίας. Τὸ Εὐαγγέλιο µᾶς παρουσιάζει τὴν Μαρία νὰ ἀποῤῥοφᾶται ἀπὸ τὴν διδασκαλία τοῦ Ἰησοῦ, ἐνῷ ἡ Μάρθα, ποὺ ἦταν µεγαλύτερη ἀδελφή, φροντίζει πολὺ γιὰ τὸ τραπέζι τῆς φιλοξενίας. Γι᾿ αὐτὸ ἀκούει ἀπὸ τὸ στόµα τοῦ Διδασκάλου τὸ πασίγνωστο καὶ διδακτικότατο «Μάρθα, Μάρθα, µεριµνᾷς καὶ τυρβάζῃ περὶ πολλά, Μαρία δὲ τὴν ἀγαθὴν µερίδα ἐξελέξατο, ἥτις οὐκ ἀφαιρεθήσεται ἀπ᾿ αὐτῆς» (Λουκ. ι᾿ 38-42). Ἡ Μαρία ἐπίσης ἄλειψε καὶ µὲ πολύτιµο µύρο τὰ πόδια τοῦ Ἰησοῦ καὶ σπόγγισε ὕστερα µε τὴν παρθενική της κόµη. Καὶ οἱ δυὸ ἀδελφές, εὐσεβῆ καὶ διακεκριµένα µέλη τῆς πρώτης χριστιανικῆς Ἐκκλησίας, ἀξιώθηκαν νὰ πεθάνουν εἰρηνικὰ καὶ ὄχι ἐν διωγµῷ. Διότι ὁ Κύριος δὲν θέλησε ν᾿ ἀφήσει νὰ πονέσουν οἱ καρδιές, τῶν ὁποίων κάτω ἀπὸ τὴν στέγη τοῦ σπιτιοῦ τους, εἶχε ἀπολαύσει τόση ἁγία γαλήνη τὶς παραµονὲς τῶν παθῶν Του.

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης Ὁσιοµάρτυρας ἡγούµενος Μονῆς Μοναγρίας

Κατὰ τὸν Ἅγιο Νικόδηµο, ἦταν ἡγούµενος τῆς Μονῆς Μοναγρίας καὶ ἀφοῦ τὸν ἔβαλαν µέσα σὲ σάκο τὸν ἔριξαν στὴ θάλασσα καὶ ἔτσι ἔλαβε τὸ στεφάνι τοῦ µαρτυρίου.

Ὁ Ὅσιος Ἀλώνιος

Φαίνεται ὅτι ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς διάσηµους στὴν ἀρετὴ ἀσκητὲς τῆς ἐρήµου. Ἀποφθέγµατά του ὑπάρχουν στὸν Εὐεργετινό. Ἀπεβίωσε εἰρηνικά.

Ὁ Ἅγιος Δωρόθεος ὁ Πρώιος, Λόγιος, Ἐθνοµάρτυρας (+ 1824)

Πρόκειται γιὰ τὸ ἴδιο πρόσωπο µ᾿ αὐτὸ τῆς 3ης Ἰουνίου. Δηλαδὴ τὸν Μητροπολίτη Ἀδριανουπόλεως. Προφανῶς ἀπὸ σύγχυση, ὁρισµένα Ἁγιολόγια τοποθετοῦν τὴ µνήµη του σὰν ξεχωριστὸ πρόσωπο, ἀπ᾿ αὐτὸ τοῦ προηγουµένου Ἁγίου, αὐτὴν τὴν µέρα.