Είναι αλήθεια ότι η Πατρίδα μας κρατάει ακόμη τις αρχές του Ευαγγελίου του Χριστού. Σέβεται την Εκκλησία, την Ορθοδοξία και τους Κανόνες της. Το Σύνταγμά μας αναγνωρίζει και σέβεται την Αγία Τριάδα και προστατεύει το ιερό κείμενο των Αγίων Γραφών και τις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων. Θεσμικά λοιπόν επίσημη και επικρατούσα θρησκεία του κράτους μας είναι η Ορθοδοξία, ο Χριστιανισμός της Ανατολής δογματικά, λατρευτικά, ηθικά, εθιμοτυπικά, οικογενειακά κλπ.
Βέβαια τους ανθρώπους δεν μπορείς να τους δέσεις. Ο άνθρωπος έχει δικαίωμα ακόμη και στο λάθος και στο διαφορετικό. Μπορεί να πεί όχι στο Θεό δημιουργό, να κάνει γιαγιά του μια μαϊμού, να αρνηθεί τη διδασκαλία του Χριστού και να αγκαλιάσει το διάβολο, να εγκαταλείψει το φυσιολογικό και να διαστραφεί πλήρως και τελείως στην ψυχή και στο σώμα, ακόμη και να ακρωτηριασθεί και να καταστήσει τον εαυτό του ανάπηρο. Να κάνει την αμαρτία τρόπο ζωής.
Από το σημείο όμως αυτό, του ατομικού αυτοπροσδιορισμού, μέχρι το σημείο να κάνει κάποιος την ιδιοτροπία του ιδεολογία, να θέλει να τη διαδώσει και να την προπαγανδίζει συνεχώς, ή το χειρότερο, διά νόμου να την επιβάλει, ως παράλληλο τρόπο ζωής κατά πάντα νόμιμο και επιτρεπτό, αυτό δεν μπορεί ούτε από εκατομμύρια έτη φωτός να το κάνει ούτε στα παιδιά του, πόσο μάλλον στα παιδιά της Ελλάδος. Η εξαίρεση των εξαιρέσεων δεν μπορεί ποτέ να γίνει κανόνας.
Ένα κράτος λοιπόν που σέβεται τον εαυτό του, την παράδοσή του, την ιστορία του, την πολιτιστική και ηθική κληρονομιά του, χωρίς βεβαίως να καίει τις μάγισσες και να μαστιγώνει και διαπομπεύει τη διαφορετικότητα ή τις όποιες μειονότητες, οφείλει όμως να προστατεύσει την πλειοψηφεία και το μέλλον αναγνωρίζοντας ως επικρατούσα άποψη τη γνώμη της πλειοψηφείας, όπως αυτή έρχεται από το παρελθόν ως ιστορία, κείμενα και αγώνες, διαγράφεται στο παρόν ως συλλογικό ήθος και πορεύεται ως προοπτική στο μέλλον. Επίσης και όπως αυτή διαμορφώνεται στο παρόν μέσα από αδιάβλητες διαδικασίες και ανόθευτα δημοψηφίσματα.
Εμείς εδώ στην Ελλάδα έχουμε ως παράδοση, δηλ. "ό,τι πανταχού, πάντοτε και υπό πάντων [συνολικά] επιστεύθη και εβιώθη", το Ευαγγέλιο, τα κείμενα των Αγίων Πατέρων, τις αποφάσεις των Συνόδων, τον Ελληνοχριστιανικό πολιτισμό του Βυζαντίου και της Ρωμιοσύνης. Δεν έχουμε τον προτεσταντισμό που δικαιολογεί την ασυδοσία ή τον αγγλικανισμό που αποδέχεται την ομοφυλοφιλία ή τον παπισμό που με την απολυτότητά του έθρεψε την παιδεραστία. Εμείς εδώ έχουμε Ορθοδοξία και η Ορθοδοξία χωρίς να κατακρίνει πρόσωπα, καυτηριάζει και ελέγχει με ευαγγελικό τρόπο κάθε παράβαση και παρακοή από το θέλημα του Θεού.
