Μερικοί επώνυμοι, αλλά αφελείς χριστιανοί, δελεάστηκαν από την πρόταση κάποιων κομμάτων και βάζουν υποψηφιότητα για τις Ευρωεκλογές, για μια θέση στο Ευρωκοινοβούλιο. Πήγαν μάλιστα και πήραν ευχές από Μητροπολίτες και τον Αρχιεπίσκοπο.
Σε ερωτήσεις των δημοσιογράφων, τι πάτε να κάνετε εκεί, απαντούν ότι πάνε να επηρεάσουν τα πολιτικά, θεσμικά, κοινωνικά και θρησκευτικά πράγματα της Ευρώπης προς το χριστιανικότερο…
Πρωτίστως μεταφέρω επί λέξει από πολύ επίκαιρο σχόλιο άλλης ιστοσελίδας, ελάχιστα τροποποιημένο, τα εξής:
ΚΟΜΠΑΡΣΟΙ ΣΤΗΝ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ή ΓΝΗΣΙΟΙ ΠΟΙΜΕΝΕΣ;;;
Ορισμένοι κληρικοί τελείως απερίσκεπτα "πατάνε τη μπανανόφλουδα" και υποδέχονται και φωτογραφίζονται προεκλογικά με τους πολιτικούς που ευθύνονται για την σημερινή κατρακύλα, συμμετέχοντας έτσι στο προεκλογικό τους παιχνίδι και στο ξεπούλημα της πατρίδας μας:
Ξέχασαν πολύ γρήγορα φαίνεται
τα ανθελληνικά σχολικά βιβλία,
την κατάργηση της εξομολόγησης και την απαγόρευση εισόδου ιερέων στα σχολεία,
την μετατροπή του μαθήματος των θρησκευτικών σε προαιρετικό και θρησκειολογικό,
τις προεκλογικές υποσχέσεις για την επαναφορά του θρησκεύματος στις ταυτότητες (τόσος αγώνας από τον Μακαριστό Χριστόδουλο, δείχνει να πήγε χαμένος),
την προδοσία σε ΟΛΑ ανεξαιρέτως τα εθνικά θέματα (Σκοπιανό, Αιγαίο, ΑΟΖ, Β.Ήπειρος, Θράκη) και
την υπογραφή μνημονίων που μας δεσμεύουν για δεκαετίες και ξεπουλάνε την πατρίδα μας
Όμως πάντα υπήρχαν όμως και συνεχίζουν να υπάρχουν και σήμερα φωνές αγνών κληρικών που δεν φοβούνται να μιλήσουν τη γλώσσα της αλήθειας.
Κατά τα άλλα οι εν λόγω υποψήφιοι κυριολεκτικά «ζούνε στον κόσμο του καλού παγωτού»!
Α] Σχόλια:
Αν όμως η Εκκλησιαστική Διοίκηση είχε από πρίν μια πιο δυναμική τοποθέτηση και πιο ελεγκτική γλώσσα απέναντι στην επίθεση στο λαό μας με τη μνημονιακή πολιτική, κανένας δε θα τολμούσε να πάει «να πάρει ευχή» και εκκλησιαστική δήθεν σφραγίδα, για να νομιμοποιηθεί να εκπροσωπίσει ένα τέτοιο ολέθριο κόμμα, δεδομένης και υπάρχουσας μιας αυστηρής εκκλησιαστικής κριτικής.
Δεν λένε όμως τίποτε αυτοί οι υποψήφιοι, ποιον πάνε να εκπροσωπήσουν εκεί στην Ευρωβουλή; Ποιος τους επέλεξε και τους αποστέλλει; Ασφαλώς ο λαός έχει τον τελικό λόγο, αλλά με ποια ταμπέλλα ζητείς την ψήφο του «πάντοτε ευκολόπιστου και πάντοτε προδομένου λαού»; Για να συνεχισθεί μια αναποτελεσματική μη αναστρέψιμη οικονομική πολιτική;
Αλήθεια, τι τους άγγιξε περισσότερο για να δεχθούν την «τιμητική» πρόσκληση; Προφανώς δεν τους άγγιξε η κρίση και προφανέστατα δεν είδαν από κοντά τη φτωχοποίηση ενός ολόκληρου λαού ή δεν άκουσαν για τις αυτοκτονίες, ανεργία απολύσεις, λουκέτα… Μήπως τους άγγιξε ή τους θάμπωσε κάτι άλλο;
Επίσης δεν τους έκανε εντύπωση η ανακολουθία κυρίως των κυβερνητικών σχημάτων, των οποίων οι ιθύνοντες έχουν κατά κόρον πεί, ότι θα συνεργάζονταν ακόμη και με το διάβολο, για κάποιο σοβαρό σκοπό; Πως μαζεύτηκαν, παρά τις αρχικές τους περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις, σ΄ αυτά τα κόμματα - και στη συγκυβέρνηση - όλα τα πλέον ετερόκλητα και μέχρι πρίν αντίπαλα πρόσωπα και στελέχη, και μάλιστα κατέλαβαν και θώκους; Αυτό δεν τους ξυνίζει κάπως;
Κι αν όλα τα παραπάνω δεν τους προβληματίζουν, υπάρχει και κάτι άλλο: πως αυτοί χριστιανοί πάνε και συμμετέχουν και βάζουν τη χριστιανική τους ταυτότητα κάτω από κόμματα που κατάργησαν την Κυριακή αργία και ψήφισαν στην ευρωβουλή την ομοφυλοφιλία και δεν επιτρέπουν τις χειροτονίες ιερέων, με αποτέλεσμα να μένουν τα χωριά μας αποίμαντα και ιερατικές κλήσεις ανεκπλήρωτες;
Β] Παρατηρήσεις:
Αλήθεια, τι είπανε θα πάνε να κάνουν στην Ευρώπη; Να την κάνουν χριστιανικότερη; Ας γελάσουμε… Στο Σύνταγμά της η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν δέχτηκε για τον εαυτό της τον όρο «χριστιανικές ρίζες και αρχές», παρά μόνο θρησκευτικές, για να μη δυσαρεστήσει τους μουσουλμάνους, που την κατηγορούν για «κλειστό χριστιανικό κλάμπ».
Η ΕΕ, μέρα με τη μέρα, όλο και πιο πολύ, εξισλαμίζεται και σε πολλές περιοχές της σε λίγο θα επικρατεί πλέον ο μουσουλμανικός νόμος Σαρία. Μάλιστα απαγορεύεται να φοράνε σταυρό εμφανώς οι χριστιανοί ή να γιορτάζουν Χριστούγεννα ή να κάνουν δημόσια το Σταυρό τους εξαιτίας των αλλοθρήσκων. Αυτά είναι ψηφισμένα και δεδομένα.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει παραβεί πολλές, αν όχι όλες τις εντολές του Ευαγγελίου. Κατήργησε την Κυριακή, ενέκρινε την ομοφυλοφιλία, κράτη της έχουν ψηφίσει με τα κοινοβούλιά τους την κτηνοβασία και την παιδεραστία, άλλαξαν τον χαρακτήρα της χριστιανικής οικογένειας, εισήγαγαν τη γυναίκα στα ιερατεία τους.
Η ΕΕ εμπνέεται από τον Πάπα και τον Λούθηρο στην πλειοψηφία της. Ασπάζεται τον Δαρβινισμό και τον Φροϋδισμό, εμμέσως και τον Νιτσεϊσμό. Ακολουθεί την παναίρεση του Οικουμενισμού και τον Συγκρητισμό. Ασφαλώς δέχεται και το «σωματίδιο» του Θεού, δήθεν ότι το βρήκε, και από την άλλη μεριά δέχεται με τα λόμπυς των αθεϊστών της και τον «θάνατο» του Θεού.
Η ΕΕ η σημερινή δεν η Ευρώπη των λαών, αλλά η Ευρώπη των αγορών, του κεφαλαίου, των πολυεθνικών, των σιωνιστών, της Ν. Εποχής και του ΝΑΤΟ, της αιρέσεως και των βομβαρδισμών.
Γ] Γνώμες Αγίων:
Λέγει ο άγιος Ιουστίνος ο Πόποβιτς:
«Που είναι ό Χριστός της Ευρώπης; Που θα γεννηθεί ό Χριστός; Μήπως στην ατσαλένια κονίστρα πού γεννήθηκε το γερμανικό βρέφος, ό ευρωπαϊκός πόλεμος; Χριστιανισμοί εδώ, χριστιανισμοί εκεί, στην έρημο και στις πόλεις, στα κανόνια και στους φόνους, μα ό Χριστός πουθενά!»
Λέγει ο Άγιος Νικόλαος ο Βελιμίροβιτς:
«Εάν θα είχε μείνει η Ευρώπη χριστιανική, θα εκαυχάτο δια τον Χριστόν και όχι για τον πολιτισμόν της. Και οι μεγάλοι λαοί της Ασίας και της Αφρικής, αβάπτιστοι μεν, αλλά με έφεσιν και τάσιν πνευματικήν, θα ηδύναντο να κατανοήσουν τούτο και να το εκτιμήσουν. Διότι και οι λαοί αυτοί καυχώνται έκαστος δια την πίστιν του, δια την θεότητά του, δια τα θρησκευτικά βιβλία του... Μόνον οι λαοί της Ευρώπης δεν καυχώνται δια τον Χριστόν και δια το Ευαγγέλιόν Του, αλλά δια τας επικινδύνους μηχανάς των και τα ευτελή προϊόντα των χειρών των, δηλαδή δια τον πολιτισμόν και την κουλτούραν των. Εκτός του Χριστιανισμού η Ευρώπη δεν έχει τίποτε δια να καυχηθή. Χωρίς τον Χριστόν η Ευρώπη είναι ο πτωχότερος επαίτης και ο πλέον αναίσχυντος εκμεταλλευτής του κόσμου τούτου.
Η σημερινή Ευρώπη δεν είναι πλέον ούτε παπική ούτε λουθηρανική. Είναι υπεράνω και εκτός τούτων. Είναι ολοτελώς επίγειος, χωρίς έστω και τον πόθον να ανεβαίνη εις τον ουρανόν, είτε με το διαβατήριον του αλαθήτου πάπα είτε πάλιν δια της κλίμακος της προτεσταντικής σοφίας. Αρνείται εντελώς το ταξίδιον εκ του κόσμου τούτου. Επιθυμεί να παραμείνη εδώ. Επιθυμεί να είναι ο τάφος της όπου και το λίκνον της. Δεν γνωρίζει περί άλλου κόσμου. Δεν αισθάνεται την ουράνιον ευωδίαν. Δεν βλέπει εις τον ύπνον της τους Αγγέλους και τους Αγίους. Δια την Θεοτόκον δεν θέλει να ακούση. Η ακολασία την στερεώνει εις το μίσος κατά της παρθενίας.
Κάποιοι ασιατικοί και αφρικανικοί λαοί ονομάζουν την Ευρώπην «Λευκήν Δαιμονίαν. «Λευκήν», ένεκα του χρώματος του δέρματος, «Δαιμονίαν» δε, ένεκα της μελανότητος της ψυχής της...»
