ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΕΝΩΣΙΣ ΓΟΝΕΩΝ "Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΩΓΗ"

Λεωφόρος Σοφοκλῆ Βενιζέλου 130 Τ.Κ. 163 45 Ἡλιούπολη
Τηλέφωνο: 2109927961



Ἡ Γ.Ε. Χ. Α. εἶναι Πανελλήνιο Σωματεῑο μέ 60 τμήματα στίς περισσότερες πόλεις τῆς Ἑλλάδος καί στίς Συνοικίες τῆς περιοχῆς Ἀθηνῶν. Σκοπός της εἶναι ἡ τόνωσις τοῦ θρησκευτικοῦ φρονήματος τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ καί ἡ ἐνίσχυσις τοῦ θεσμοῦ τῆς Οἰκογενείας ὅπως αὐτός διαμορφώθηκε κάτω ἀπό τήν ἐπίδραση τῆς Ὀρθοδόξου Ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας. ὡς φορέα καί θεματοφύλακα τῶν Χριστιανικῶν καί Ἐθνικῶν παραδόσεων.

Γραφεῖα κεντρικοῦ: ὁδός Μαυρομιχάλη 32 (106 80) Ἀθήνα

Τηλ. & Fax: 210-3638793 E-mail: gexaathens@yahoo.gr

Τρίτη 30 Αυγούστου 2016

Η ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟΣ...

 
 
νομαζόμενη «γία κα Μεγάλη Σύνοδος» τς ρθοδοξίας συνεκλήθη κα συνεδρίασε στν Κρήτη τν βδομάδα τς Πεντηκοστς (18-26 ουνίου 2016).
   Δύο μνες μετά, κρίνοντας μ νηφαλιότητα τ λο γχείρημα, μπορομε ν καταλήξουμε στς ξς παρατηρήσεις γι τν μφιλεγόμενη «Σύνοδο»:
1. ΗΤΑΝ ΣΥΝΟΔΟΣ;
   να πρτο ρώτημα φορ στν ­δια τ φύση τς Συνόδου: ταν πράγματι Σύνοδος; Τ ρώτημα εναι καίριο. Διότι κατ τ σύγκλησή της κα τς ργασίες της, μ τν καθιέρωση ν ψηφίζουν μόνο ο Προκαθήμενοι καταλύθηκε οσιαστικ ννοια τς συνοδικότητας. ταν περισσότερο, πως παρετήρησε πίσκοπος τς πισκοπς Μπάτσκας το Πατριαρχείου τς Σερβίας Ερηναος (Μπούλοβιτς), μι «Σύναξις Προκαθημένων», ποία μάλιστα «νεργε μπράκτως ς συλλογικός τις πάπας».
   Τν προβληματικότητα τν ναγνώρισαν κα νθερμοι ποστηρικτς τς «Συνόδου». τσι ρχιεπίσκοπος λβανίας στν μιλία του κατ τν ναρκτήρια συνεδρίαση τς «Συνόδου», παντώντας στος πικριτές της, επε τι ατ ποτελε «διαιτερότητα... δν εναι να κριβς ντίγραφο τν Οκουμενικν Συνόδων... εναι κάτι διαίτερο».
   Πι ξεκάθαρα καθηγητς τς Θεολογικς Σχολς Θεσσαλονίκης κ. Χρυ­σόστομος Σταμούλης, ναφερόμενος στς καινοτομίες της, τ λεγόμενη «ρχ τς μοφωνίας» κα τν καθιέρωση τς «μίας ψήφου ν κκλησία», επε πρν τ σύγκλησή της τ ξς: «ντως, συγκεκριμένη διαδικασία εναι μάρτυρη ντς τς στορίας τς κκλησίας. ντως φαίνεται ν γνοεται τ στορικ κεκτημένο πο θέλει τν κάθε πίσκοπο ν χει μία ψφο. ντως φαίνεται ν ντικαθίσταται πίσκοπος π τν πρτο κα ν ποχωρε διαιτερότητα το προσώπου γι χάρη το καθόλου τς Τοπικς κκλησίας. Ν χάνεται στ᾿ λήθεια '' νότητα ν τ ποικιλί''. , κόμη πι σκληρά, υοθέτηση τς μίας ψήφου ν ποτελε τν "θρίαμβο το τομοκεντρικο τύπου τν ''συμβάσεων''". Κα δν χωράει καμία μφιβολία πς σ ­λα τ παραπάνω θ μπορούσαμε ν προσθέσουμε κα λλα. Ν πομε γι παράδειγμα τι μ τν ποδοχ τς μοφωνίας, λλ κα τς μίας ψήφου τ­τται κκλησιολογία τς συνοδικότητας, βιάζεται παράδοση τς κκλησίας κα περιθωριοποιεται δια ζωή».
    κ. Σταμούλης μως σωστ πισημαίνει κα να κόμη σημεο ξίσου προβληματικό: Τ τι «Σύνοδος», τσι πως προετοιμάστηκε, ταν ποκομμένη π τν λαό. Επε: «Ἐὰν διαπιστώνεται, λοιπόν, να λλειμμα, ατ βρίσκεται στν νημέρωση τς βάσης, στν νημέρωση τν λαϊκν, λλ κα τν κληρικν, τόσο τν δύο πρώτων βαθμίδων, σο κα τν πισκόπων τν τοπικν κκλησιν. Φαίνεται τσι ν λησμονεται ν παραθεωρεται πς '' Σύνοδος δν συνέρχεται γι τν αυτό της· συνέρχεται γι λο τν λα το Θεο, γι λο τν κόσμο'', καθς ""εναι κ το σώματος", "ν τ σώματι", "δι τ σμα"". ς κ τούτου, ο νστάσεις ο ποες κα δ διατυπώθηκαν π μέλη τς ρθόδοξης κκλησίας δν εναι χωρς ρεισμα». [Βλ. Χρυσόστομου Σταμούλη, « λειτουργία τς μοφωνίας κα ποιητικ τς νότητας». Εσήγηση στ Συνέδριο «Πρς τν γία κα Μεγάλη Σύνοδο» (3-5 Δεκεμβρίου 2015)].
   ν λοιπν «Σύνοδος» εναι ποκομμένη π τ σμα τς κκλησίας, ν ποτελε πλ σύμβαση τομοκεντρικο τύπου, ν καταστρέφει τν κκλησιολογία τς συνοδικότητας, ν βιάζει τν παράδοση τς κκλησίας κα περιθωριοποιε τ ζωή, μπορομε ν τ θεωρομε πραγματικ Σύνοδο;
2. ΗΤΑΝ ΜΕΓΑΛΗ;
   ς ρθουμε σ να λλο ρώτημα. «Σύνοδος» νομάστηκε Μεγάλη. ­ταν μως; Βέβαια τσι συγκλήθηκε, λλ δν κατάφερε ν γίνει πραγματικ Μεγάλη, διότι κατ᾿ ατν ρθοδοξία μφανίστηκε διχασμένη. διχασμς γινε φανερς πρωτίστως κατ τ σύγ­κλησή της, πότε τέσσερις π τς δεκατέσσερις κκλησίες ρνήθηκαν ν μετάσχουν. γινε μως φανερς κα κατ τς συνεδριάσεις της, που κα σ λλα, κυρίως μως στ σημαντικότερο θέμα της, ατ τς σχέσεως τς ρθοδοξίας μ τν πόλοιπο Χριστιανικ κόσμο, κδηλώθηκαν ντονες ντιδράσεις κα πολλο πίσκοποι ρνήθηκαν ν πογράψουν τ τελικ κείμενο.
    δυναμία τς Συνόδου ν παρουσιάσει νωμένη τν ρθοδοξία ρμηνεύεται π πολλος τι προέρχεται π τ ες βάρος το Οκουμενικο Πατριαρχείου ξυφαινόμενα σχέδια πεκτάσεως τς ξουσίας τς Ρωσικς κκλησίας, πο κατατρύχεται, ς γνωστό, π τ ντιπαραδοσιακ σύνδρομο τς «Τρίτης Ρώμης», πως ρέσκεται ν ατοαποκαλεται.
   κόμη μως κι ν γίνει δεκτ τι σκοπιμότητες γεωπολιτικν παιχνιδιν ξουσίας θησαν τς τέσσερις κκλησίες ν πόσχουν – κάτι πο ο διες ρνονται κατηγορηματικά –, ατ πουσία στερε π τ «Σύνοδο» τν προσωνυμία «Μεγάλη» κα τν πανορθόδοξο χαρακτήρα. Μάλιστα πολ περισσότερο πο ο ποσες κκλησίες ποιμαίνουν πάνω π τ μισ ρθόδοξο ποίμνιο τς γς.
   Τος πραγματικος βέβαια λόγους τς πουσίας τν τεσσάρων κκλησιν τος γνωρίζει κα θ τος κρίνει Θεός. Θεολογικς μως φείλουμε κάτω π τ πιφαινόμενα ν δομε τν λήθεια.
   Κα ν προκειμέν πλ λήθεια εναι τι «Σύνοδος» δν εχε πανορθόδοξο χαρακτήρα, κι ατ καθιστ τς ποιες ποφάσεις της περιορισμένης μβέλειας κα σημασίας.
3. ΗΤΑΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ;
   Τ σημαντικότερο βέβαια ρώτημα εναι τ ν «Σύνοδος» ταν ρθόδοξη. Καίριο πράγματι ρώτημα, δεδομένου τι κεντρικότατη πιδίωξη σ᾿ ατ τ «Σύνοδο» πρξε προσπάθεια κάποιων ν περιορίσουν τν ατοσυνειδησία τς ρθοδοξίας ς τς Μίας, γίας, Καθολικς κα ποστολικς κκλησίας. περιορισμς ατς θ γινόταν μ τν γκριση τς προτάσεως ν ναγνωριστον ς κκλησίες ο τερόδοξες Χριστιανικς μολογίες, δηλαδ ο μονοφυσιτίζουσες μάδες τς νατολς κα ο αρετικς κτροπς τς Δύσεως: Παπισμς κα Προτεσταν­τισμός.
    ναγνώριση πορρίφθηκε, χάρη κυ­­ρίως στ σθεναρ ντίσταση τς κ­κλησίας τς λλάδος. τελικ πόφαση μ τροπολογία τς κκλησίας τς λ­λάδος, προϊν συμβιβασμο τν ν­τίθετων ντιλήψεων, δν δέχεται ­παρξη λλων κκλησιν, λλ μόνο «­ποδέχεται τν στορικν νομασίαν τν μ ερισκομένων ν κοινωνί μετ' ατς λλων τεροδόξων χριστιανικν κκλησιν κα μολογιν».
    Μακαριώτατος ρχιεπίσκοπος ­θηνν κ. ερώνυμος, παρουσιάζοντας τ συμβιβαστικ πρόταση δήλωσε τ ξς: «Μ τν τροπολογία ατ πετυχαίνουμε μία Συνοδικ πόφαση, πο γι πρώτη φορ στν στορία περιορίζει τ στορικ πλαίσιο τν σχέσεων πρς τος τεροδόξους χι στν παρξη, λλ μόνο στν στορικ νομασία ατν ς τεροδόξων χριστιανικν κ­­κλησιν μολογιν. Ο κκλησιολογικς συνέπειες τς λλαγς ατς εναι ατονόητες. χι μόνο δν πηρεάζουν ρνητικς μ ποιονδήποτε τρό­πο τ μακραίωνη ρθόδοξη παράδοση, λλ' ντιθέτως προστατεύεται μ πολ σαφ τρόπο ρθόδοξη κ­κλη­σιολογία».
   ν κα π πολλος θεωρεται παράδεκτη κόμη κα συμβιβαστικ ατ πόφαση, ντούτοις παραμένει ναμφίβολο τι σκληρ οκουμενιστικ πρόθεση ν ναγνωριστον ο τερόδοξες μάδες ς κκλησίες ποφεύχθηκε.
   Βέβαια τ λο κείμενο γι τ σχέση τς ρθοδοξίας μ τν πόλοιπο Χριστιανικ κόσμο στς πόμενες παραγράφους του εναι ρθοδόξως παράδεκτο. να χαρακτηριστικ παράδειγμα τς κτροπς του εναι τ τι γι τος διεξαγόμενους διαλόγους προβλέπει τι «ν περιπτώσει δυναμίας περβάσεως συγκεκριμένης τινς θεολογικς διαφορς, θεολογικς διάλογος δύναται ν συνεχίζηται».
   χουμε κα λλοτε τονίσει τι ατ εναι κρως πικίνδυνο, διότι δηγε σ τέλειωτο διάλογο κα συνεπς σ νωση στν πράξη, πως καθόριζε τακτικ το Πατριάρχου θηναγόρα, ποος λεγε: «ν κλείσουμε τος θεο­λόγους σ να νησ γι ν συζητον συνεχς κα μες ν νωθομε μ τν γάπη».
   Τ κείμενο ναμειγνύει τν ρθόδοξη λήθεια μ οκουμενιστικς ντιλήψεις κα γκωμιαστικς ναφορς στ λεγόμενη «οκουμενικ κίνηση» κα τ «Παγ­κόσμιο Συμβούλιο τν κκλησιν». «Εναι μικτον μεγμα τν καθαρς ρθοδόξων θέσεων κα τν ''οκουμενικο'' θους κα φους ραιολογιν» κα «εναι πρώτη κα κυρία ατία τς ρνήσεως τν τεσσάρων ρθοδόξων Πατριαρχείων ν συμμετάσχουν ες τν Σύνοδον» (πίσκοπος Μπάτσκας Ερηναος).
   Τ δια τόνισε σ σχετικ κριτική του Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. ερόθεος: «Τ λο κείμενο εναι λλειμματικ κα ντιφατικ ς πρς τν κκλησιολογία του, γιατ δν προσδιορίζει ποις μετέχει κα ποις δν μετέχει στν κκλησία, τί εναι κενοι πο πεκόπησαν π τ Μία, γία, Καθολικ κα ποστολικ κκλησία, κα ποι εναι τ ρια μεταξ ρθοδόξου κκλησίας κα αρέσεως». Γι᾿ ατ τν λόγο διος ρνήθηκε ν τ πογράψει.
   Τ διάτρητο θεολογικς ατ κείμενο κα λλοι πολλο πίσκοποι ρνήθηκαν ν τ πογράψουν, μ ποτέλεσμα ν δηγηθομε στ ποτιμητικ το πισκοπικο κύρους τόπημα ν πογράφουν .α. (ντ᾿ ατν) ο Προκαθήμενοι τν κκλησιν τους, ν ο πίσκοποι ατο ταν παρόντες κα ρνοντο ν πογράψουν. Ατ ταν μι π τς πι θλιβερς στιγμς τς «Συνόδου».
   Εναι λοφάνερο τι σ λο τ φάσμα τς προετοιμασίας κα τν ργασιν τς «Συνόδου» πικράτησε πίστευτη σύγχυση. Δν εναι ατ σύγχυση νδειξη πουσίας το Παρακλήτου Πνεύματος;
4. Η ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ ΑΠΟΤΥΧΙΑ
   π τν λη ατ στορία προλθε κα μι πιτυχία: ποτυχία πανορθόδοξης πιβολς τς οκουμενιστικς τακτικς στν ρθόδοξη κκλησία.
   Πρν τ «Σύνοδο», κενο πο ποτελοσε καίρια πιδίωξη πολλν ταν ατ πιβολή. Ο οκουμενιστς λογάριαζαν πς θ πετύχαιναν ν πιβάλουν στν ρθοδοξία τν θηναγόρεια κτροπ μ πανορθόδοξη συνοδικ πόφαση. Τ εχαν βέβαιο κα μάλιστα πειλοσαν μ ποβολ π τ σμα τς κκλησίας τος ντιτιθέμενους σ᾿ ατ πιστούς (Βλ. π.χ. ρθρο το καθηγητο Πέτρου Βασιλειάδη στ «ΑΜΕΝ» μ τν τίτλο: « διακονία το Οκουμενικο Πατριάρχη στν ρθόδοξη κκλησία»).
   μως πόφαση τν τεσσάρων κ­κλησιν ν μ μετάσχουν στ «Σύνοδο», ντίσταση τς κκλησίας τς λλάδος κα ρνηση τόσων πισκόπων ν πογράψουν τ παράδεκτο ρθρο 6 κλόνισαν τ οκοδόμημα το Οκουμενισμο κα ματαίωσαν τν πιχείρηση πανορθόδοξης πιβολς του στν κκλησία.
    δειν ατ ττα το Οκουμενισμο εναι τ μεγαλύτερο κέρδος πού, ν κα θέλητα, φησε πίσω της «Σύνοδος».
5. ΑΝ ΗΤΑΝ ΣΥΝΟΔΟΣ
   ν ταν Σύνοδος πραγματικ ρθόδοξη, θ εχε ναπαύσει τς συνειδήσεις τν πιστν. λλα περιμέναμε ο πιστο π τ «Μεγάλη Σύνοδο». Περιμέναμε ν μολογήσει μ κρυστάλλινη διαύγεια τν ρθόδοξη λήθεια. Χωρς μισόλογα, μφιλεγόμενες διατυπώσεις κα προσπάθεια πλάγιας νομιμοποιήσεως τς οκουμενιστικς πλάνης.
   Περιμέναμε ν ποδείξει μ ληθι­ν «ν Χριστ» γάπη στος κτς κκλησίας πλανεμένους «Χριστιανος» τι μόνος σφαλς δρόμος σωτηρίας εναι πιστροφή τους στν ρθοδοξία, τ Μία, γία, Καθολικ κα ποστολικ κκλησία. Περιμέναμε ν καταδικάσει τς φρικτς κτροπς το Παπισμο κα το Προτεσταντισμο. Ν χρησιμοποιήσει κα πάλι τν τρόμητη κα ληθιν γλώσσα τς παντήσεως τν ρθοδόξων Πατριαρχν τς νατολς το τους 1848 πρς τν Πάπα Πίο τν Θ΄. Ν παναλάβει τ λέξη: «ΚΑΤΕΒΛΗΘΗ!», πο κενοι ο μακάριοι μ πόνο κα γνήσια γάπη επαν γι τ ντιχριστιανικ παπικ σύστημα.
   μες εγνωμονομε τ Πανάγιο Πνεμα, πο κυβερνάει τν κκλησία κα πέτρεψε τν πιδιωκόμενη πιβολ τς παναιρέσεως το Οκουμενισμο στν κκλησία. Γι ν στηριχτομε ο πιστο στν πατροπαράδοτη λήθεια τς ρθοδοξίας κα ν μένουμε φοσιωμένοι σ᾿ ατν μέχρι θανάτου!

Προβολή άρθρου...