Το Ευαγγέλιο και ο Απόστολος της Κυριακής 19 Μαρτίου 2017 – της Σταυροπροσκυνήσεως

 

 

Τὸ πολίτευμα τοῦ σταυροῦ Εὐαγγέλιον Κυριακῆς 19 Μαρτίου 2017, Γ΄ Νηστειῶν, Σταυροπροσκυνήσεως (Μάρκ. η΄ 34 – θ΄ 1) Εἶπεν ὁ Κύριος ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησά­σθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐ­τοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι. ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐ­τοῦ σῶσαι, ἀ­πολέσει αὐτήν ὃς δ᾿ ἂν ἀ­πολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕ­νεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν. τί γὰρ ὠφελήσει ἄν­­­θρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ­ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐ­τοῦ; ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ­ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐ­τοῦ; ὃς γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀν­­­θρώπου ἐπαι­σχυν­­θήσεται αὐ­­­τὸν ὅταν ἔλ­θῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐ­τοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων. Καὶ ἔ­­­λεγεν αὐ­τοῖς ἀμὴν λέγω ὑ­­­μῖν ὅτι εἰσί ­τινες τῶν ὧδε ἑ­­­­στη­­κότων, οἵ­τινες οὐ μὴ γεύ­­σωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσι τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐλη­λυθυῖαν ἐν δυνάμει. . «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ» Κυριακὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως σήμερα, προσκυνοῦμε τὸν Τίμιο Σταυρό, ἐπάνω στὸν ὁ­ποῖο καρφώθηκε ὁ Κύριος γιὰ τὴ σωτηρία μας. Ὁ Σταυρὸς ὅμως δὲν μᾶς ὑπενθυμίζει μόνο πόσο μᾶς ἀγάπησε ὁ Θεός· μᾶς ὑπενθυμίζει καὶ ποιὰ εἶναι ἡ ἀληθινὴ χριστιανικὴ ζωή, ποιὰ εἶναι ἡ σταυρικὴ ζωή, ποὺ καλεῖται νὰ ζήσει κάθε συν­ειδητὸς πιστὸς γιὰ νὰ σωθεῖ. Γι' αὐτὸ θὰ ἀναφερθοῦμε στὴ συνέχεια στὰ βασικὰ γνωρίσματά της, αὐτὰ ποὺ ἀναφέρει ὁ Κύριος στὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα, καὶ στὸ πῶς θὰ κατορθώσουμε νὰ ζήσουμε τὴ ζωὴ τοῦ σταυροῦ. . 1. Τὰ γνωρίσματα τῆς σταυρικῆς ζωῆς Νά τὸ προσκλητήριο τοῦ Κυρίου: «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν…». Ἐκεῖνος ποὺ θέλει νὰ μὲ ἀκολουθεῖ ὡς μαθητής μου… τί πρέπει νὰ κάνει; «Ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν», λέει πρῶτα-πρῶτα ὁ Κύριος. Ἂς ἀρνηθεῖ τὸν ἑαυτό του. Νὰ λησμονήσει τὸ κακὸ παρελθόν του καὶ νὰ ἀρνηθεῖ τὸ ἀντίθετο πρὸς τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ θέλημά του. Ἡ σταυρικὴ ζωὴ εἶναι ζωὴ αὐταπαρνήσεως, ζωὴ ἀγῶνος ἐναντίον τῆς ἁμαρτίας. Στὰ παραπάνω ὁ Κύριος προσέθεσε καὶ τὸ ἑξῆς: «Καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ»· ὅποιος θέλει νὰ μὲ ἀκολουθεῖ, ὀφείλει νὰ σηκώσει τὸν σταυρό του. Σήμερα ὅταν λέμε «σηκώνω τὸν σταυρό μου», ἐννοοῦμε «κάνω ὑπομονὴ στὶς θλίψεις μου». Στὸ συγκεκριμένο χωρίο ὅμως ἡ σημασία εἶναι διαφορετική. Ὅταν τὰ ἔλεγε αὐτὰ ὁ Κύριος, ὁ σταυρὸς δὲν εἶχε ἐξαγιασθεῖ ἀκόμη ἀπὸ τὴ θυσία Του. Ἦταν τὸ μέσο τῆς πιὸ σκληρῆς θανατικῆς ποινῆς. Τὸ ἄκουσμα τῆς λέξεως «σταυρὸς» προκαλοῦσε φρίκη. Ἡ φράση λοιπὸν αὐτὴ σημαίνει: νὰ πάρει τὸν σταυρὸ πάνω στὸν ὁποῖο θὰ τὸν καρφώσουν· σὰν νὰ ἔλεγε ὁ Κύριος: «νὰ πάρει τὸ ξίφος μὲ τὸ ὁποῖο θὰ τὸν ἀποκεφαλίσουν». Συνεπῶς τὸ «ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ» δηλώνει τὸν βαθμὸ τῆς αὐταπαρνήσεως ποὺ ζητᾶ ὁ Κύριος· δηλαδὴ νὰ Τὸν ἀκολουθοῦμε μὲ ἀπόφαση θανάτου, ὡς μελλοθάνατοι, προκειμένου νὰ μείνουμε πιστοὶ στὸ θέλημά Του. Συνεπῶς ὁ Χριστιανὸς ποὺ εἰλικρινὰ θέλει νὰ ζήσει τὴ χριστιανικὴ ζωή, παίρνει μιὰ ἀπόφαση: Στὴ ζωή μου δὲν θὰ κάνω πλέον αὐτὸ ποὺ θέλω ἐγώ, ἀλλὰ αὐτὸ ποὺ θέλει ὁ Θεός. Θὰ κάνω τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὅ,τι κι ἂν μοῦ κοστίσει. Διότι ὁ ἐσταυρωμένος βίος εἶναι ὁ βίος τῆς τελείας ὑπακοῆς στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, τῆς τελείας αὐταπαρνήσεως, τῆς ἄκρας ταπεινώσεως. . 2. Πῶς θὰ ζήσουμε τὴ ζωὴ τοῦ σταυροῦ Θαυμάζουμε ἀσφαλῶς τὸ πολίτευμα τοῦ σταυροῦ, ὅπως τὸ βλέπουμε μάλιστα στοὺς βίους τῶν Ἁγίων, μᾶς συγκινεῖ… ἀλλὰ καὶ μᾶς φοβίζει. Βλέπουμε τὸν ἑαυτό μας πολὺ ἀδύναμο. Τί μπορεῖ νὰ μᾶς βοηθήσει, ὥστε νὰ ζήσουμε τὴ ζωὴ τοῦ σταυροῦ; Ὁ ἴδιος ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρίου θὰ μᾶς ἐνισχύσει, ὥστε νὰ νικήσουμε τὸν κακὸ ἑαυτό μας. Νὰ προσκυνοῦμε τὸν Σταυρό, νὰ φορᾶμε Σταυρό, νὰ κάνουμε συχνὰ καὶ μὲ εὐλάβεια τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ. Θὰ ζήσουμε τὴ σταυρικὴ ζωὴ μὲ τὴ δύναμη τοῦ Σταυροῦ. Οἱ ἅγιοι θεοφώτιστοι Πατέρες, οἱ τόσο αὐστηροὶ στὴν προσωπική τους ἄσκηση, ὁμιλοῦν μὲ πολλὴ συμπάθεια καὶ κατανόηση στὴν ἀδυναμία τοῦ πιστοῦ. Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς σὲ μιὰ ὁμιλία του, ποὺ ἐκφώνησε σὰν σήμερα, Κυριακὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως, μᾶς διδάσκει: Σᾶς μίλησα γιὰ τὴ ζωὴ τοῦ σταυροῦ. Κανεὶς ἂς μὴν ἀπελπιστεῖ ἢ ἂς μὴ δυσφορήσει μὲ ὅσα ἄκουσε. Ἀλλ᾿ ἀφοῦ μάθει πόσα ὀφείλει στὸ Δεσπότη, ἂς Τοῦ προσφέρει ὅ,τι μπορεῖ μὲ μετριοφροσύνη, ἡ ὁποία θὰ ἀναπληρώσει τὸ ὑστέρημά του(*). Δηλαδὴ ἀνάλογα μὲ τὶς μικρές μας δυνάμεις νὰ καταβάλλουμε κάθε προσπάθεια, νὰ δείχνουμε κάθε φιλοτιμία καὶ ἐπιμέλεια γιὰ τὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς μας. Νὰ προσφέρουμε στὸν Κύριό μας ὅ,τι περισσότερο μποροῦμε. Δὲν μποροῦμε ν᾿ ἀγωνιστοῦμε τόσο ἔντονα ὅσο οἱ Ἅ­γιοι; Μποροῦμε ὅμως ν᾿ ἀγωνιστοῦμε νὰ καλλιεργήσουμε τὸ ἴδιο φρόνημα: ἀπολύτως ἀσυμβίβαστοι μὲ τὴν ἁμαρτία. Ὁ Θεὸς καὶ ἐκείνους θὰ στεφανώσει καὶ ἐμᾶς θὰ ἐλεήσει. *** Ὁ Τίμιος Σταυρός, ποὺ προβάλλει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας, δὲν εἶναι μόνο σύμβολο αὐταπαρνήσεως, ἀλλὰ καὶ σύμβολο νίκης καὶ πηγὴ Χάριτος καὶ δυνάμεως. Ἂς μὴ στεκόμαστε μόνο στὴν κακοπάθεια ποὺ δηλώνει ‒ εἶναι χρήσιμο καὶ αὐτό. Κυρίως ἂς ἀναλογιζόμαστε ὅτι προσκυνώντας τὸν Σταυρὸ καὶ συσταυρούμενοι καθημερινὰ μὲ τὸν Χριστό, λαμβάνουμε πολλὴ Χάρι, καταισχύνουμε τοὺς δαίμονες, κερδίζουμε τὴν αἰωνιότητα. Ὁ δρόμος πρὸς τὸν Γολγοθᾶ εἶναι καὶ δρόμος πρὸς τὴν Ἀνάσταση. Ἡ Ἁγία Τριάς, πού ἔχει καλέσει ὅλους μας στὴ ζωὴ τοῦ σταυροῦ, νὰ μᾶς ἀξιώσει νὰ ζήσουμε αὐτὴ τὴ σταυρικὴ ζωὴ μὲ ὅσο τὸ δυνατὸν μεγαλύτερη συνέπεια, ὥστε νὰ γευθοῦμε καὶ τὴν ἀνέκφραστη χαρὰ τῆς Ἀναστάσεως. (*) Ὁμιλ. ΙΑ΄ 21, ΕΠΕ 9, 312. . . Συνοδοιπόρος στὶς θλίψεις Άπόστολος Κυριακῆς 19 Μαρτίου, Γ΄ Νηστειῶν, Σταυροπροσκυνήσεως (Ἑβρ. δ΄ 14 – ε΄ 6) Ἀδελφοί, ἔχοντες ἀρχιερέα μέγαν διεληλυθότα τοὺς οὐρανούς, Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ, κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας. οὐ γὰρ ἔχομεν ἀρχιερέα μὴ δυνάμενον συμπαθῆσαι ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν, πεπειρασμένον δὲ κατὰ πάντα καθ᾿ ὁμοιότητα χωρὶς ἁμαρτίας. προσερχώμεθα οὖν μετὰ παρρησίας τῷ θρόνῳ τῆς χάριτος, ἵνα λάβωμεν ἔλεον καὶ χάριν εὕρωμεν εἰς εὔκαιρον βοήθειαν. Πᾶς γὰρ ἀρχιερεὺς ἐξ ἀνθρώπων λαμβανόμενος ὑπὲρ ἀνθρώπων καθίσταται τὰ πρὸς τὸν Θεόν, ἵνα προσφέρῃ δῶρά τε καὶ θυσίας ὑπὲρ ἁμαρτιῶν, μετριοπαθεῖν δυνάμενος τοῖς ἀγνοοῦσι καὶ πλανωμένοις, ἐπεὶ καὶ αὐτὸς περίκειται ἀσθένειαν· καὶ διὰ ταύτην ὀφείλει, καθὼς περὶ τοῦ λαοῦ, οὕτω καὶ περὶ ἑαυτοῦ προσφέρειν ὑπὲρ ἁμαρτιῶν. καὶ οὐχ ἑαυτῷ τις λαμβάνει τὴν τιμήν, ἀλλὰ καλούμενος ὑπὸ τοῦ Θεοῦ, καθάπερ καὶ Ἀαρών. οὕτω καὶ ὁ Χριστὸς οὐχ ἑαυτὸν ἐδόξασε γενηθῆναι ἀρχιερέα, ἀλλ᾿ ὁ λαλήσας πρὸς αὐτόν· υἱός μου εἶ σύ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε· καθὼς καὶ ἐν ἑτέρῳ λέγει· σὺ ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ. . «Οὐ γὰρ ἔχομεν ἀρχιερέα μὴ δυνάμενον συμπαθῆσαι ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν, πεπειρασμένον δὲ κατὰ πάντα καθ' ὁμοιότητα χωρὶς ἁμαρτίας» Κυριακὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως σήμερα καὶ ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία προβάλλει ἐνώπιόν μας τὸν Τίμιο Σταυρὸ τοῦ Κυρίου καὶ μᾶς καλεῖ νὰ Τὸν προσ­κυνήσουμε γιὰ νὰ λάβουμε χάρη καὶ δύναμη, ἀλλὰ καὶ νὰ ἐμβαθύνουμε στὸ μυστήριο ποὺ κρύβει. Ἀλήθεια πόση ἐνίσχυση καὶ παρηγοριὰ μᾶς χαρίζει ὁ ἐσταυρωμένος Κύριος! Αὐτὸς εἶναι ὁ συνοδοιπόρος σὲ κάθε θλίψη καὶ δοκιμασία μας, διότι μόνο Αὐ­τὸς μᾶς καταλαβαίνει σὲ τέλειο ­βαθμό, συμπάσχει μαζί μας καὶ μᾶς ἀνοίγει τὸν δρόμο γιὰ τὴ λύτρωση καὶ τὴ ­σωτη­ρία. Αὐτὴν ἀκριβῶς τὴν ἀλήθεια μᾶς ὑπενθυμίζει τὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνω­σμα, τὸ ὁποῖο ἀναφερόμενο στὸν Κύριο Ἰησοῦ ὡς τὸν αἰώνιο Ἀρχιερέα λέ­γει: «Οὐ γὰρ ἔχομεν ἀρχιερέα μὴ δυ­νάμενον συμπαθῆσαι ταῖς ἀσθενείαις ἡ­­­­μῶν, πεπειρασμένον δὲ κατὰ πάντα καθ' ὁμοιότητα χωρὶς ἁμαρτίας». Δηλαδή, δὲν ἔχουμε ἀρ­χιερέα ποὺ νὰ μὴν μπορεῖ νὰ δείξει συμ­πάθεια στὶς ἀσθένειες καὶ τὶς ἀδυναμίες μας‧ ἀλλὰ ἔχουμε ἀρχιερέα ὁ ὁποῖος ἔχει ἀντιμετωπίσει πειρασμοὺς μ' ὅλους τοὺς τρόπους τοὺς ὁποίους εἶναι δυνατὸν νὰ δοκιμασθεῖ ἡ ἀνθρώπινη φύση, ἐξ ὁλοκλήρου ὅμοια μ' ἐμᾶς, χωρὶς ὅμως νὰ ὑποπέσει σὲ καμία ἁμαρτία. Ἂς δοῦμε λοιπὸν πῶς ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς γίνεται συνοδοιπόρος στὶς θλίψεις καὶ τὶς δοκιμασίες μας. . 1. Ἔχει πείρα τῶν θλίψεών μας Ἐκεῖνο ποὺ πρωτίστως συγκινεῖ τὴν ψυχή μας καὶ μᾶς κάνει νὰ αἰσθανόμαστε τὸν Κύριο συνοδοιπόρο στοὺς πόνους καὶ τὶς ἀγωνίες μας, εἶναι τὸ γεγονὸς ὅτι καὶ ὁ Ἴδιος γεύθηκε τὸ πικρὸ ποτήριο τῶν πειρασμῶν καὶ τῶν θλίψεων καὶ μάλιστα στὸν μεγαλύτερο βαθμὸ ποὺ θὰ μποροῦσε κανεὶς ποτὲ νὰ δοκιμάσει. Ἔτσι ὥστε «ἐν ᾧ πέπονθεν αὐτὸς πειρασθείς, δύναται τοῖς πειραζομένοις βοηθῆσαι» (Ἑβρ. β΄ 18). Καθὼς δηλαδὴ δοκίμασε ὁ Ἴδιος πειρασμούς, μὲ πολλὴ συμπάθεια θὰ βοηθήσει κι ἐκείνους ποὺ πειράζονται καὶ δοκιμάζονται. Πράγματι ὅλη ἡ πορεία τῆς ­ἐπιγείου ζωῆς τοῦ Κυρίου, ἀπὸ τὴ Βηθλεὲμ μέχρι καὶ τὸν Γολγοθᾶ, ἦταν ­γεμάτη ἀ­­­πὸ θλίψεις καὶ ­δοκιμασίες. ­Ἔζησε ­φτωχός, ἄστεγος, μετανάστης, ­πρόσφυ­γας… Ἀν­­­­­τιμετώπισε τοὺς ­πειρασμοὺς τοῦ δια­­­­βόλου, δοκίμασε ­ἀμέτρητους ­κό­­­­­πους καὶ στερήσεις ἀλλὰ καὶ ­πόνους ὀδυ­νηρούς. Δέχθηκε βαριὰ ­πλήγματα ἀκόμη κι ἀπὸ τοὺς στενότερους ­φίλους καὶ συν­εργάτες του: τὴν ­ἄρνηση τοῦ Πέτρου, τὴν προδοσία τοῦ ­Ἰούδα, τὴν ἐγκατάλειψη τῶν μαθητῶν του. ­Ὑ­­­­πέμεινε διωγμούς, ἐμπαιγμούς, ὕβρεις, συ­κοφαν­τί­ες. Τὸν συνέλαβαν καὶ Τὸν καταδίκασαν, καὶ τελικὰ ἔφθασε στὸ ἀποκορύφωμα ὅλων τῶν θλίψεων: τὸν Σταυρὸ καὶ τὸν θάνατο. Κανεὶς ποτὲ δὲν πόνεσε καὶ δὲν ὑπέφερε τόσο πολύ ὅσο ὁ ­ἀναμάρτητος Κύ­­­ριος ἐπάνω στὸν Σταυρὸ. Ἂς μὴν ἀ­­­­­πελπιζόμαστε λοιπόν, ὅταν καλούμαστε κι ἐμεῖς νὰ σηκώσουμε τὸν δι­κό μας σταυρό. Ἂς ­ἀναθέτουμε ὅλες τὶς δυσ­κολίες καὶ τὰ προ­βλήματά μας στὸν ἐσταυρωμένο Κύριο. Ἐ­­­κεῖνος ποὺ ­δοκίμασε τὸν πόνο σὲ ὅλο του τό βάθος καὶ τήν ἔκταση, ὁ­­­πωσδήποτε μᾶς καταλαβαίνει. Μᾶς καταλαβαίνει, ἀφοῦ Αὐ­τὸς σήκωσε πάνω στὸ Σταυρὸ τὸ βάρος τῶν ἁμαρτιῶν ὅλων τῶν ἀνθρώπων! . 2. Μᾶς ἐνισχύει μὲ τὴ Χάρη του Δὲν εἶναι ὅμως μόνο τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Κύριος μᾶς καταλαβαίνει καὶ συμπάσχει στοὺς πειρασμοὺς καὶ στὶς δοκιμασίες μας. Ὑπάρχει καὶ κάτι ἀκόμη πιὸ σημαντικό: τὸ ὅτι Ἐκεῖνος μᾶς δίνει πλούσια τὴ Χάρη καὶ τὴ δύναμη γιὰ νὰ ξεπεράσουμε τὶς ἀδυναμίες καὶ τὶς θλίψεις μας. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς διαβεβαιώνει: «Πιστὸς ὁ Θεός, ὃς οὐκ ἐάσει ὑμᾶς πειρασθῆναι ὑπὲρ ὃ δύνασθε, ἀλλὰ ποιήσει σὺν τῷ πειρασμῷ καὶ τὴν ἔκβασιν τοῦ δύνασθαι ὑμᾶς ὑπενεγκεῖν» (Α΄ Κορ. ι΄ 13). Δηλαδή, εἶναι ἀξιόπιστος ὁ Θεὸς καὶ σύμφωνα μὲ τὶς ὑποσχέσεις του δὲν θὰ σᾶς ἀ­­φήσει νὰ πειρασθεῖτε παραπά­νω ἀπὸ τὴ δύναμή σας, ἀλλὰ μαζὶ μὲ τὸν πειρασμὸ θὰ φέρει καὶ τὸ τέλος του, ὥ­στε νὰ μπορεῖτε νὰ τὸν ἀντέξετε. Πραγματικά, σὲ κανέναν ἄλλον δὲν εἶ­ναι τόσο κοντὰ ὁ ­Κύριος ὅσο στὸν χριστιανὸ ποὺ ­ὑπομονετικὰ ­βα­­στάζει τὸν ­σταυ­ρό του: «Μετ' αὐτοῦ εἰμι ἐν ­θλίψει» (Ψαλμ. 90, 15). Στὴ ­θλίψη καὶ στὸν πόνο του εἶ­­μαι μαζί του, μᾶς βεβαιώνει ἐ­­­παν­α­λαμβά­νον­τας λό­για τοῦ θεοπνεύστου Ψαλμωδοῦ του. Εἶμαι μαζὶ μὲ τὸν κάθε πιστό, ποὺ σηκώνει τὸ σταυρό του στὴ ζωή του. ❁ ❁ ❁ Τὶς ἡμέρες αὐτὲς διερχόμαστε περίοδο ἀ­­­­­­γώνα πνευματικοῦ, ἐ­­φόσον ἤδη ­διανύουμε τὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Τεσ­σαρακοστή, ἀλλὰ καὶ ἀγώνα γιὰ τὴν ἐπιβίωσή μας, ἀφοῦ ὅλοι μας σὲ μικρότερο ἢ μεγαλύτερο βαθμὸ ὑφιστάμεθα τὶς ὀδυνηρὲς συνέπειες ἀπὸ τὴν οἰκονομικὴ κρίση ποὺ μαστίζει τὴ χώρα μας. Σὲ μιὰ τέτοια κρίσιμη περίοδο δὲν ὑ­­­πάρχει τίποτε πιὸ ἐνισχυτικὸ καὶ παρήγορο ἀπὸ αὐτὸ ποὺ προβάλλει σήμερα ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία: τὸν Τίμιο Σταυρό στολισμένο μὲ ἀνοιξιάτικα λουλούδια, γιὰ νὰ μὴν ξεχνοῦμε ὅτι, ὅπως μετὰ τὸν χειμώνα ἔρχεται ἡ ἄνοιξη, ἔτσι καὶ μετὰ τὸν Σταυρὸ ἀκολουθεῖ πάντα ἡ Ἀνάσταση! . πηγή: ο Σωτήρ

Προβολή άρθρου...