Ενας από τους μικρότερους μάρτυρες ένα άγιο νήπιο είναι ο ´Αγιος Κήρυκος, που μέσα από την αγκαλιά της μητέρας του βρέθηκε στην θερμή αγκαλιά του Χριστού. Ο ´Αγιος Κήρυκος μαζί με την μητέρα του Ιουλίττα ζούσαν
στα χρόνια του Διοκλητιανού στο Ικόνιο της Μικράς Ασίας και κατήγοντο από βασιλική γενιά. Νεότατη έχασε τον σύντροφό της και δόθηκε στη χριστιανική ανατροφή του τριάχρονου βρέφους της. Ενώ ο μικρός Κήρυκος μαθήτευε από την αγία μητέρα του στην προσευχή του Ιησού και ψέλιζε την πρώτη του προσευχή: "Ιησού Χριστέ ελέησόν με", στη γειτονική Νικομήδεια ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός υπογράφει το φοβερό διάταγμα του μεγάλου διωγμού. ´Οταν το διάταγμα έφθασε στο Ικόνιο, η Ιουλίττα αρπάζει στην αγκαλιά της το τρίχρονο παιδάκι της, φεύγει από το Ικόνιο και ύστερα από μεγάλες περιπέτειες έρχεται στην Ταρσό της Κιλικίας. Εδώ συνελήφθη με άλλους Χριστιανούς και οδηγήθηκε ενώπιον του ηγεμόνα, ο οποίος πήρε στην αγκαλιά του τον μικρό Κήρυκο και τον ερωτά:- Εσύ τι λες μικρέ μου; Θέλεις να πεθάνεις για τον Χριστό;
Το τρίχρονο παιδάκι ψιθύρισε:
- Χριστέ μου, ελέησον!
Ο ηγεμόνας σαν άκουσε αυτά, με δύναμη πέταξε το βρέφος κάτω στα μαρμάρινα σκαλιά κι ο μικρός Κήρυκος κτύπησε θανάσιμα στο κεφάλι. Ταπεινωμένος ο ηγεμόνας με οργή μεγάλη στράφηκε προς την Αγία Ιουλίττα προστάζοντας τους δημίους να την βασανίσουν σκληρά κι έπειτα να την αποκεφαλίσουν. ´Ετσι η Αγία Ιουλίττα, η θαυμαστή Χριστιανή μητέρα, παρέδωσε και εκείνη την ψυχή της στο Χριστό, όπου εστεφανώθη με το αμάραντο στεφάνι της αιώνιας δόξας. Εκεί λοιπόν στη χώρα των Αγίων, μητέρα και γιός χαίρουν αιωνίως και παρακαλούν τον Κύριο για όσους καταφεύγουν στη χάρη τους.
"Μορφές από το μικρό συναξάρι" της Ιωάννας Δ. Κατσούλα
