"Πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου'' ανεφώνησε μετανοημένος ο άσωτος υιός της σημερινής παραβολής.

Αμάρτησε, αστόχησε, ξέφυγε τελείως και έφτασε σε αδιέξοδο υλικό και ψυχικό.

"Ενώπιόν σου": μπροστά του εξάντλησε όλη την αγαπητική δωρεά και περιουσία σε πάθη, εξαρτήσεις και σπατάλες!

Αλλά δεν προσέβαλε μόνο τον πατέρα. Και στον "ουρανό" της βασιλείας του Θεού νιώθει υπόλογος διότι διεσάλευσε την ακεραιότητα, την αθωότητα και αγιότητα από την οποία προήλθε!

Πόσο τα συνειδητοποιούμε όλα αυτά κι εμείς στη ζωή μας;