Ἀββᾶ Δωροθέου περί θείου φόβου (συνέχεια Ζ΄) παράγραφοι 22, 23.
( Ἀπό τήν Φιλοκαλία, τ.12, σελ. 355-359, ἐκδόσεων ΕΠΕ)
( Ἀπό τήν Φιλοκαλία, τ.12, σελ. 355-359, ἐκδόσεων ΕΠΕ)
"22. Καὶ ἂν ἔχη κανεὶς διακόνημα καὶ εὑρεθῆ κάποιος ἀπό σᾶς νὰ ἔχη ὁποιαδήποτε ἀπαίτησι γιὰ ἐζυπηρέτησι εἴτε ἀπό τὸν κηπουρὸ εἴτε ἀπό τὸν κελλαρίτη εἴτε ἀπό τὸ μάγειρο εἴτε γενικὰ ἀπό ὁποιοδήποτε συνδιακονητή σας, νὰ φροντίζη κι' αὐτὸς ποὺ ζητεῖ ἐξυπηρέτησι κι' ὁ διακονητὴς ποὺ τὴν προσφέρει ...
πρὶν ἀπό κάθε πρᾶγμα νὰ φυλάττη τὴν ἠρεμία του καὶ νὰ μὴ ἀφήνη ποτὲ τὸν ἑαυτό του εἴτε στὴν ταραχὴ εἴτε στὴν ἀντιπάθεια ἢ προσπάθεια ἢ σὲ ὁποιοδήποτε ἰδικὸ του θέλημα ἢ δικαίωμα ποὺ θὰ τὸν ἀπομακρύνη ἀπό τὴν ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ· ἀλλά ὅ,τι πρᾶγμα εὑρεθῆ, εἴτε μικρὸ εἴτε μεγάλο, νὰ τὸ καταφρονήση καὶ νὰ τὸ ἀμελήση. Διότι ἡ ἀδιαφορία εἶναι κάτι κακό. Οὔτε πάλι πρέπει νὰ προτιμήση τὸ πρᾶγμα ἀπό τὴν ἠρεμία του, ὥστε ἐνδεχομένως νὰ ζημιωθῆ ψυχικῶς ἀπό τὴν προσπάθεια ἀποκτήσεώς του. Σὲ ὅποια ὑπόθεσι κι' ἂν εὑρεθῆτε, ἀκόμη κι' ἂν εἶναι πολὺ κατεπείγουσα καί σπουδαία, δὲν θέλω νὰ κάνετε τίποτε μὲ φιλονεικία ἢ ταραχή, ἀλλά νὰ εἶσθε πεισμένοι ὅτι κάθε ἔργο ποὺ ἐκτελεῖτε, εἴτε μεγάλο εἶναι εἴτε μικρό, ὅπως εἶπα, εἶναι τὸ ἕνα ὄγδοο τοῦ ζητουμένου· τὸ νὰ φυλάξετε ὅμως τὴν ἠρεμία σας, κι' ἂν ἀκόμη συμβῆ γι' αὐτὸ νὰ ἀποτύχετε στὴν ὑπηρεσία, εἶναι τὸ μισὸ ἢ τὰ τέσσερα ὄγδοα. Βλέπετε πόση εἶναι ἡ διαφορά.
23. Ὅταν λοιπὸν κάνετε κάτι, ἂν θέλετε νὰ τὸ κάνετε τέλειο καὶ ὁλόκληρο, νὰ φροντίζετε καὶ τὸ πρᾶγμα νὰ ἐκτελῆτε, ποὺ εἶναι τὸ ἕνα ὄγδο ὅπως εἶπα, καὶ τὴν ἠρεμία σας νὰ φυλάττετε σωστή, ποὺ εἶναι τὸ μισὸ ἢ τὰ τέσσερα ὄγδοα. Ἂν δὲ παρουσιασθῆ ἀνάγκη νὰ παρασυρθῆ κανεὶς καὶ ἐξέλθη ἀπό τὴν ἐντολή, καὶ νὰ βλαβῆ ἢ νὰ βλάψη ἄλλους μὲ τὴν ἐκπλήρωσι τῆς διακονίας, δὲν εἶναι ὀρθὸ νὰ χάση τὸ μισὸ γιὰ νὰ ἐξασφάλιση τὸ ὄγδοο. Ἐὰν ἀντιληφθῆτε ὅτι κάποιος ἐνεργεῖ μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο, αὐτὸς δὲν ἐκτελεῖ γνωστικὰ τὴν διακονία του· διότι περνᾶ τὸν καιρό του ἀπό κενοδοξία ἢ ἀπό ἀνθρωπαρέσκια φιλονεικώντας καὶ τιμωρώντας καὶ τὸν ἑαυτό του καὶ τὸν συνάνθρωπο, γιὰ ν' ἀκούση ἔπειτα ὅτι κανένας δὲν ἠμπόρεσε νὰ τὸν νικήση. Ὤ, τί μεγάλη ἀνδραγαθία! Ἀδελφοί, δὲν εἶναι νίκη αὐτό, αὐτὸ εἶναι ζημία, αὐτὸ εἶναι ἀπώλεια. Ἰδοὺ ἐγώ σᾶς λέγω ὅτι, ἐάν στείλω κάποιον ἀπό σᾶς σὲ ὁποιαδήποτε χρεία καὶ ἰδῆ νὰ δημιουργῆται ταραχὴ ἢ ὁποιαδήποτε ἄλλη βλάβη, νὰ διακόψη καὶ ποτὲ νὰ μὴ βλάψετε τοὺς ἑαυτούς σας ἢ καὶ ἂλλους' ἂς παραμερισθῆ ἢ χρεία, ἃς μὴ γίνη, ἀρκεῖ μόνο νὰ μὴ ταράσσετε ἀλλήλους. Ἐπειδή, ὅπως εἶπα, χάνετε τὸ μισό, τὰ τέσσερα ὄγδοα, γιὰ νὰ κερδίσετε τὸ ἕνα ὂγδοο· κι' αὐτὸ εἶναι προφανὴς παραλογισμός».
