Ἀφοῦ βολόδειρε(1) ἀπὸ δῶ κι ἀπὸ κεῖ, κι ἀφοῦ πέρασε ἀπὸ χῶρες πολλὲς κι ἀπὸ χιλιάδες χωριὰ καὶ πολιτεῖες, ἔφταξε στὰ ἑλληνικὰ τὰ μέρη, πού ῾ναι φτωχὸς κόσμος. Ἀπ᾿ ὅλα τὰ χωριὰ πρόκρινε τὰ πιὸ φτωχά, καὶ τράβηξε κατὰ κεῖ, ἀνάμεσα στὰ ξερὰ βουνὰ ποὺ βρισκόντανε κάτι καλύβια, πεινασμένη λεμπεσουριά(2). Περπατοῦσε νύχτα κι ὁ χιονιᾶς βογκοῦσε, ἡ πλάση ἤτανε πολὺ ἄγρια. Ψυχὴ ζωντανὴ δὲν ἀκουγότανε, ἐξὸν ἀπὸ κανένα τσακάλι ποὺ γάβγιζε. Ἀφοῦ περπάτηξε κάμποσο, βρέθηκε σ᾿ ἕνα ἀπάγκιο ποὺ ἔκοβε ὁ ἀγέρας ἀπό ῾να μικρὸ βουνό, κι εἶδε ἕνα μαντρὶ κολλημένο στὰ βράχια. Ἄνοιξε τὴν αὐλόπορτα ποὺ ἤτανε κανωμένη ἀπὸ ἄγρια ρουπάκια(3) καὶ μπῆκε στὴ μάντρα. Τὰ σκυλιὰ ξυπνήσανε καὶ πιάσανε καὶ γαβγίζανε. Πέσανε ἀπάνω του νὰ τὸν σκίσουνε· μά, σὰν πήγανε κοντά του, σκύψανε τὰ κεφάλια τους καὶ σερνόντανε στὰ ποδάρια του, γλείφανε τὰ χοντροπάπουτσά του, γρούζανε φοβισμένα καὶ κουνούσανε παρακαλεστικὰ τὶς οὐρές τους. Ὁ Ἅγιος σίμωσε στὸ καλύβι τοῦ τσομπάνου καὶ χτύπησε τὴν πόρτα μὲ τὸ ραβδί του καὶ φώναξε: «Ἐλεῆστε με, χριστιανοί, γιὰ τὶς ψυχὲς τῶν ἀποθαμένων σας! Κι ὁ Χριστὸς μᾶς διακόνεψε σὰν ἦρθε σὲ τοῦτον τὸν κόσμο!». Ἡ πόρτα ἄνοιξε καὶ βγῆκε ἕνας τσομπάνης, παλικάρι ὡς εἰκοσιπέντε χρονῶ, μὲ μαῦρα γένια· καὶ δίχως νὰ δεῖ καλὰ καλὰ ποιὸς χτυποῦσε τὴν πόρτα, εἶπε στὸ γέροντα: «Πέρασε μέσα στ᾿ ἀρχοντικό μας νὰ ζεσταθεῖς! Καλὴ μέρα καὶ καλὴ χρονιά!». Αὐτὸς ὁ τσομπάνης ἤτανε ὁ Γιάννης ὁ Μπάικας, ποὺ τὸν λέγανε Γιάννη Βλογημένον, ἄνθρωπος ἀθῶος σὰν τὰ πρόβατα ποὺ βόσκαγε, ἀγράμματος ὁλότελα. Μέσα στὴν καλύβα ἔφεγγε μὲ λιγοστὸ φῶς ἕνα λυχνάρι. Ὁ Γιάννης, σὰν εἶδε στὸ φῶς πὼς ὁ μουσαφίρης ἤτανε γέροντας καλόγερος, πῆρε τὸ χέρι του καὶ τ᾿ ἀνασπάστηκε καὶ τό ῾βαλε ἀπάνω στὸ κεφάλι του. Ὕστερα φώναξε καὶ τὴ γυναίκα του, ὡς εἴκοσι χρονῶ κοπελούδα, ποὺ κουνοῦσε τὸ μωρό τους μέσα στὴν κούνια. Κι ἐκείνη πῆγε ταπεινὰ καὶ φίλησε τὸ χέρι τοῦ γέροντα, κι εἶπε: «Κόπιασε, παπποῦ, νὰ ξεκουραστεῖς». Ὁ Ἅγιος Βασίλης στάθηκε στὴν πόρτα καὶ βλόγησε τὸ καλύβι κι εἶπε: «Βλογημένοι νά ῾σαστε, τέκνα μου, κι ὅλο τὸ σπιτικό σας! Τὰ πρόβατά σας νὰ πληθαίνουν ὡς τοῦ Ἰὼβ μετὰ τὴν πληγὴν καὶ ὡς τοῦ Ἀβραὰμ καὶ ὡς τοῦ Λάβαν! Ἡ εἰρήνη τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ νὰ εἶναι μαζί σας!». Ὁ Γιάννης ἔβαλε ξύλα στὸ τζάκι καὶ ξελόχισε(4) ἡ φωτιά. Ὁ Ἅγιος ἀπίθωσε σὲ μία γωνιὰ τὸ ταγάρι του, ὕστερα ἔβγαλε τὸ μπαλωμένο τὸ ράσο του κι ἀπόμεινε μὲ τὸ ζωστικό του. Τὸν βάλανε κι ἔκατσε κοντὰ στὴ φωτιά, κι ἡ γυναίκα τοῦ ῾βαλε καὶ μία μαξιλάρα ν᾿ ἀκουμπήσει. Ὁ Ἅγιος Βασίλης γύρισε κι εἶδε γύρω του καὶ ξανάπε μέσα στὸ στόμα του: «Βλογημένο νά ῾ναι τοῦτο τὸ καλύβι!». Ὁ Γιάννης μπαινόβγαινε, γιὰ νὰ φέρει τό ῾να καὶ τ᾿ ἄλλο. Ἡ γυναίκα του μαγείρευε. Ὁ Γιάννης ξανάριξε ξύλα στὴ φωτιά. Μονομιᾶς φεγγοβόλησε τὸ καλύβι μὲ μίαν ἀλλιώτικη λάμψη καὶ ἐφάνηκε σὰν παλάτι. Τὰ δοκάρια σὰν νά ῾τανε μαλαμοκαπνισμένα, κι οἱ πυτιὲς(5) ποὺ ἤτανε κρεμασμένες σὰν νὰ γινήκανε χρυσὰ καντήλια, καὶ τὰ τυροβόλια κι οἱ καρδάρες καὶ τ᾿ ἄλλα τὰ σύνεργα ποὺ τυροκομοῦσε ὁ Γιάννης, λὲς κι ἤτανε διαμαντοκολλημένα. Καὶ τὰ ξύλα ποὺ καιγόντανε στὴ φωτιὰ εὐωδιάζανε σὰν μοσκολίβανο καὶ δὲν τρίζανε, ὅπως τρίζανε τὰ ξύλα τῆς φωτιᾶς, παρὰ ψέλνανε σὰν τοὺς ἀγγέλους πού ῾ναι στὸν Παράδεισο. Ὁ Γιάννης ἤτανε καλὸς ἄνθρωπος, ὅπως τὸν ἔφτιαξε ὁ Θεός. Φτωχὸς ἤτανε, εἶχε λιγοστὰ πρόβατα, μὰ πλούσια καρδιά: «Τῇ πτωχείᾳ τὰ πλούσια!». Ἤτανε αὐτὸς καλός, μὰ εἶχε καὶ καλὴ γυναίκα. Κι ὅποιος τύχαινε νὰ χτυπήσει τὴν πόρτα τους, ἔτρωγε κι ἔπινε καὶ κοιμότανε. Κι ἂν ἤτανε καὶ πικραμένος, ἔβρισκε παρηγοριά. Γι᾿ αὐτὸ κι ὁ Ἅγιος Βασίλης κόνεψε στὸ καλύβι τους, ξημερώνοντας Πρωτοχρονιά, παραμονὴ τῆς χάρης του, κι ἔδωσε τὴν εὐλογία του. Κείνη τὴ νύχτα τὸν περιμένανε ὅλες οἱ πολιτεῖες καὶ τὰ χωριὰ τῆς οἰκουμένης, ἀρχόντοι, δεσποτάδες κι ἐπίσημοι ἀνθρώποι, πλὴν ἐκεῖνος δὲν πῆγε σὲ κανέναν τέτοιον ἄνθρωπο, παρὰ πῆγε στὸ μαντρὶ τοῦ Γιάννη τοῦ Βλογημένου. Σὰν βολέψανε τὰ πρόβατα, μπῆκε μέσα ὁ Γιάννης καὶ λέγει στὸ γέροντα: «Γέροντα, μεγάλη χαρὰ ἔχω ἀπόψε ποὺ ἦρθες, ν᾿ ἀκούσουμε κι ἐμεῖς κανένα γράμμα, γιατὶ δὲν ἔχουμε ἐκκλησία κοντά μας, μήτε κἂν ῥημοκλήσι. Ἐγὼ ἀγαπῶ πολὺ τὰ γράμματα τῆς θρησκείας μας, κι ἂς μὴν τὰ καταλαβαίνω, γιατὶ εἶμαι ξύλο ἀπελέκητο. Μία φορὰ μᾶς ἦρθε ἕνας γέροντας Ἁγιονορίτης καὶ μᾶς ἄφησε τούτη τὴν ἁγιωτικὴ φυλλάδα, κι ἂν λάχει νὰ περάσει κανένας γραμματιζούμενος καμιὰ φορά, τὸν βάζω καὶ τὴ διαβάζει. Ἐγὼ ὅλα ὅλα τὰ γράμματα ποὺ ξέρω εἶναι τρία λόγια ποὺ τά ῾λεγε ἕνας γραμματιζούμενος, ποὺ ἔβγαζε λόγο στὸ χωριό, δυὸ ὧρες ἀπὸ δῶ, κι ἀπὸ τὶς πολλὲς φορὲς ποὺ τά ῾λεγε, τυπωθήκανε στὴ θύμησή μου. Αὐτὸς ὁ γραμματικὸς ἔλεγε καὶ ξανάλεγε: ῾Σκώνιτι οὐ μήτηρ του κι τοὺν ἀνισπάζιτι κι τοῦ λέγ᾿: Τέκνου μου! Τέκνου μου!᾿. Αὐτὰ τὰ γράμματα ξέρω...». Ἤτανε μεσάνυχτα. Ὁ ἀγέρας βογγοῦσε. Ὁ Ἅγιος Βασίλης σηκώθηκε ἀπάνου καὶ στάθηκε γυρισμένος κατὰ τὴν ἀνατολὴ κι ἔκανε τὸ σταυρό του τρεῖς φορές. Ὕστερα ἔσκυψε καὶ πῆρε ἀπὸ τὸ ταγάρι του μία φυλλάδα κι εἶπε: «Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν πάντοτε, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων!». Ὁ Γιάννης πῆγε καὶ στάθηκε ἀπὸ πίσω του καὶ σταύρωσε τὰ χέρια του. Ἡ γυναίκα του βύζαξε τὸ μωρὸ καὶ πῆγε κι ἐκείνη καὶ στάθηκε κοντὰ στὸν ἄντρα της. Κι ὁ γέροντας εἶπε τὸ «Θεὸς Κύριος» καὶ τ᾿ ἀπολυτίκιο τῆς Περιτομῆς «Μορφὴν ἀναλλοιώτως ἀνθρωπίνην προσέλαβες», χωρὶς νὰ πεῖ καὶ τὸ δικό του τ᾿ ἀπολυτίκιο, ποὺ λέγει : «Εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος σου». Ἔψελνε γλυκὰ καὶ ταπεινά, κι ὁ Γιάννης κι ἡ Γιάνναινα τὸν ἀκούγανε μὲ κατάνυξη καὶ κάνανε τὸ σταυρό τους. Κι εἶπε ὁ Ἅγιος Βασίλης τὸν ὄρθρο καὶ τὸν κανόνα τῆς ἑορτῆς «Δεῦτε λαοί, ἄσωμεν», χωρὶς νὰ πεῖ τὸ δικό του κανόνα «Σοῦ τὴν φωνὴν ἔδει παρεῖναι, Βασίλειε». Κι ὕστερα εἶπε ὅλη τὴ λειτουργία κι ἔκανε ἀπόλυση. Καθίσανε στὸ τραπέζι καὶ φάγανε, ὁ Ἅγιος Βασίλειος ὁ Μέγας, ὁ Γιάννης ὁ Βλογημένος, ἡ γυναίκα του κι ὁ μπάρμπα - Μάρκος ὁ Βουβός, ποὺ τὸν εἶχε συμμαζέψει ὁ Γιάννης καὶ τὸν βοηθοῦσε. Καί, σὰν ἀποφάγανε, ἔφερε ἡ γυναίκα τὴ βασιλόπιτα καὶ τὴν ἔβαλε ἀπάνω στὸ σοφρᾶ. Κι ὁ Ἅγιος Βασίλης πῆρε τὸ μαχαίρι καὶ σταύρωσε τὴ βασιλόπιτα κι εἶπε: «Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος!». Κι ἔκοψε τὸ πρῶτο τὸ κομμάτι κι εἶπε: «τοῦ Χριστοῦ», ἔκοψε τὸ δεύτερο κι εἶπε: «τῆς Παναγίας», κι ὕστερα ἔκοψε τὸ τρίτο καὶ δὲν εἶπε: «τοῦ Ἁγίου Βασιλείου», ἀλλὰ εἶπε: «τοῦ νοικοκύρη τοῦ Γιάννη τοῦ Βλογημένου!». Πετάγεται ὁ Γιάννης καὶ τοῦ λέγει: «Γέροντα, ξέχασες τὸν Ἅη-Βασίλη!». Τοῦ λέγει ὁ Ἅγιος: «Ἀλήθεια, τὸν ξέχασα!». Κι ἔκοψε ἕνα κομμάτι κι εἶπε: «Τοῦ δούλου τοῦ Θεοῦ Βασιλείου!». Ὕστερα ἔκοψε πολλὰ κομμάτια, καὶ σὲ κάθε ἕνα ποὺ ἔκοβε ἔλεγε: «τῆς νοικοκυρᾶς», «τοῦ μωροῦ», «τοῦ δούλου τοῦ Θεοῦ Μάρκου τοῦ μογιλάλου(6)», «τοῦ σπιτιοῦ», «τῶν ζωντανῶν», «τῶν φτωχῶν». Λέγει πάλι ὁ Γιάννης στὸν Ἅγιο: «Γέροντα, γιατί δὲν ἔκοψες γιὰ τὴν ἁγιοσύνη σου;». Τοῦ λέγει ὁ Ἅγιος: «Ἔκοψα, εὐλογημένε!». Μὰ ὁ Γιάννης δὲν κατάλαβε τίποτα, ὁ καλότυχος! Ἔστρωσε ἡ γυναίκα, γιὰ νὰ κοιμηθοῦνε. Σηκωθήκανε νὰ κάνουνε τὴν προσευχή τους. Ὁ Ἅγιος Βασίλης ἄνοιξε τὶς ἀπαλάμες του κι εἶπε τὴν δική του τὴν εὐχή, ποὺ τὴ λέγει ὁ παπᾶς στὴ λειτουργία: «Κύριος ὁ Θεός μου, οἶδα ὅτι οὔκ εἰμι ἄξιος, οὐδὲ ἱκανός, ἴνα ὑπὸ τὴν στέγην εἰσέλθῃς τοῦ οἴκου τῆς ψυχῆς μου...». Σὰν τελείωσε τὴν εὐχὴ κι ἑτοιμαζόντανε νὰ πλαγιάσουνε, τοῦ λέγει ὁ Γιάννης : «Ἐσύ, γέροντα, ποῦ ξέρεις τὰ γράμματα, πές μας σὲ ποιὰ παλάτια ἄραγες πῆγε ἀπόψε ὁ Ἅη-Βασίλης; Οἱ ἀρχόντοι κι οἱ βασιλιάδες τί ἁμαρτίες μπορεῖ νά ῾χουνε; Ἐμεῖς οἱ φτωχοὶ εἴμαστεν ἁμαρτωλοὶ καὶ κακορίζικοι, ἐπειδὴς ἡ φτώχεια μᾶς κάνει νὰ κολαζόμαστε!». Ὁ Ἅγιος Βασίλης δάκρυσε. Σηκώθηκε πάλι ἀπάνω, ἅπλωσε τὶς ἀπαλάμες του καὶ ξαναεῖπε τὴν εὐχὴ ἀλλιώτικα: «Κύριε ὁ Θεός μου, οἶδας ὅτι ὁ δοῦλος Ἰωάννης ὁ ἁπλοῦς, ἄξιός ἐστιν καὶ ἱκανός, ἵνα ὑπὸ τὴν στέγην αὐτοῦ εἰσέλθῃς, ὅτι νήπιος ὑπάρχει, καὶ τῶν τοιούτων ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν...». Καὶ πάλι δὲν κατάλαβε τίποτα ὁ Γιάννης ὁ καλότυχος, ὁ Γιάννης ὁ Βλογημένος. Λεξιλόγιο 1. Βολοδέρνω - βασανίζομαι γυρνώντας ἀπὸ δῶ κι ἀπὸ κεῖ 2. Λεμπεσουριὰ - φτωχολογιά 3. Ρουπάκι - ἀγριοβελανιδιά 4. Ξελοχίζω - ζωηρεύω τὴ φωτιά 5. Πυτιὰ (ἡ) - μαγιὰ ἀπ᾿ τὴν ὁποία γίνεται τὸ τυρί 6. Μογιλάλος - βουβός |
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΕΝΩΣΙΣ ΓΟΝΕΩΝ "Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΩΓΗ"
Ἡ Γ. Ε. Χ. Α. εἶναι Πανελλήνιο Σωματεῑο μέ 60 τμήματα στίς περισσότερες πόλεις τῆς Ἑλλάδος καί στίς Συνοικίες τῆς περιοχῆς Ἀθηνῶν. Σκοπός της εἶναι ἡ τόνωσις τοῦ θρησκευτικοῦ φρονήματος τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ καί ἡ ἐνίσχυσις τοῦ θεσμοῦ τῆς Οἰκογενείας ὅπως αὐτός διαμορφώθηκε κάτω ἀπό τήν ἐπίδραση τῆς Ὀρθοδόξου Ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας ὡς φορέα καί θεματοφύλακα τῶν Χριστιανικῶν καί Ἐθνικῶν παραδόσεων.
Γραφεῖα κεντρικοῦ: ὁδός Μαυρομιχάλη 32 (106 80) Ἀθήνα.
Τηλ. & Fax: 210-3638793 E-mail: gexaathens@yahoo.gr
Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2013
Φώτης Κόντογλου, Τὸ βλογημένο μαντρί
Τρίτη 31 Δεκεμβρίου Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Τρ. ιγ΄ ἑβδ. Ματθ. (Μρ. γ΄ 13-21)
13 Καὶ ἀναβαίνει εἰς τὸ ὄρος, καὶ προσκαλεῖται οὓς ἤθελεν αὐτός, καὶ ἀπῆλθον πρὸς αὐτόν. 14 καὶ ἐποίησε δώδεκα, ἵνα ὦσι μετ᾿ αὐτοῦ καὶ ἵνα ἀποστέλλῃ αὐτοὺς κηρύσσειν 15 καὶ ἔχειν ἐξουσίαν θεραπεύειν τὰς νόσους καὶ ἐκ-βάλλειν τὰ δαιμόνια· 16 καὶ ἐπέθηκεν ὄνομα τῷ Σίμωνι Πέτρον, 17 καὶ Ἰάκωβον τὸν τοῦ Ζεβεδαίου καὶ Ἰωάννην τὸν ἀδελφὸν τοῦ Ἰακώβου· καὶ ἐπέθηκεν αὐτοῖς ὀνόματα Βοανεργές, ὅ ἐστιν υἱοὶ βροντῆς· 18 καὶ Ἀνδρέαν καὶ Φίλιππον καὶ Βαρθολομαῖον καὶ Ματθαῖον καὶ Θωμᾶν καὶ Ἰάκωβον τὸν τοῦ Ἀλφαίου καὶ Θαδδαῖον καὶ Σίμωνα τὸν Κανανίτην 19 καὶ Ἰούδαν Ἰσκαριώτην, ὃς καὶ παρέδωκεν αὐτόν. 20 Καὶ ἔρχονται εἰς οἶκον· καὶ συνέρχεται πάλιν ὄχλος, ὥστε μὴ δύνασθαι αὐτοὺς μηδὲ ἄρτον φαγεῖν. 21 καὶ ἀκούσαντες οἱ παρ᾿ αὐτοῦ ἐξῆλθον κρατῆσαι αὐτόν· ἔλεγον γὰρ ὅτι ἐξέστη. ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ 13 Ὁ Ἰησοῦς ἔπειτα ἀνέβηκε σέ κάποιο γειτονικό βουνό τῆς ὀροσειρᾶς πού βρίσκεται δυτικά τῆς Καπερναούμ, καί προσκάλεσε αὐτούς πού ἤθελε, κι αὐτοί πῆγαν κοντά του. 14 Καί ἐξέλεξε δώδεκα μαθητές, γιά νά εἶναι μαζί του καί γιά νά τούς ἀποστέλλει νά κηρύττουν 15 καί νά ἔχουν ἐξουσία καί δύναμη νά θεραπεύουν τίς ἀσθένειες καί νά βγάζουν τά δαιμόνια. 16 Κι ἔδωσε στό Σίμωνα νέο ὄνομα καί τόν ὀνόμασε Πέτρο, 17 καί ἐξέλεξε ἀκόμη τόν Ἰάκωβο τόν γιό τοῦ Ζεβεδαίου καί τόν Ἰωάννη τόν ἀδελφό τοῦ Ἰακώβου, καί τούς ἔδωσε στόν καθένα τό ὄνομα Βοανεργές, πού σημαίνει «παιδιά βροντῆς» (ἐπειδή αὐτοί, ἐνῶ συνήθως εἶχαν ἤρεμο χαρακτήρα, σέ ὁρισμένες περιπτώσεις ξεσποῦσαν ξαφνικά σάν βροντή). 18 Ἐξέλεξε καί τόν Ἀνδρέα καί τόν Φίλιππο καί τόν Βαρθολομαῖο καί τόν Ματθαῖο καί τόν Θωμᾶ καί τόν Ἰάκωβο τόν γιό τοῦ Ἀλφαίου καί τόν Θαδδαῖο καί τόν Σίμωνα τόν Κανανίτη, ὄνομα πού σημαίνει «ζηλωτής», 19 καί τόν Ἰούδα τόν Ἰσκαριώτη, ὁ ὁποῖος καί τόν παρέδωσε στούς ἐχθρούς του. 20 Μετά ἔρχονται σέ κάποιο σπίτι τῆς Καπερναούμ. Καί μαζεύτηκε πάλι τόσο πολύς λαός, ὥστε νά μήν μποροῦν οὔτε ἄρτο νά φᾶνε. Διότι τά πλήθη καί εἶχαν κατακλύσει τό σπίτι ὁλόκληρο, ἀλλά καί στόν Ἰησοῦ δέν ἔδιναν καιρό νά φάει. 21 Ὅταν λοιπόν ἄκουσαν οἱ δικοί του ὅτι εἶχε τόσο πολύ ἀπορροφηθεῖ ἀπό τό ἔργο τῆς διδασκαλίας καί τῶν θαυμάτων μέχρι σημείου νά μήν τρώει, βγῆκαν νά τόν πιάσουν καί νά τόν περιορίσουν. Διότι νόμιζαν ὅτι ἡ τόσο μεγάλη προσήλωση στό ἔργο του ἦταν ἀποτέλεσμα ψυχικῆς ἀσθένειας, κι ἔλεγαν ὅτι εἶναι ἐκτός ἑαυτοῦ κι ὅτι σάλευσε ὁ νοῦς του. |
Τρίτη 31 Δεκεμβρίου Ἀπόστολος: ἡμέρας, Τρ. κη΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Β΄ Τιμ. γ΄ 16-δ΄ 4)
16 Πᾶσα γραφὴ θεόπνευστος καὶ ὠφέλιμος πρὸς διδασκαλίαν, πρὸς ἔλεγχον, πρὸς ἐπανόρθωσιν, πρὸς παιδείαν τὴν ἐν δικαιοσύνῃ, 17 ἵνα ἄρτιος ᾖ ὁ τοῦ Θεοῦ ἄνθρωπος, πρὸς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἐξηρτισμένος. 1 Διαμαρτύρομαι οὖν ἐγὼ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ μέλλοντος κρίνειν ζῶντας καὶ νεκροὺς κατὰ τὴν ἐπιφάνειαν αὐτοῦ καὶ τὴν βασιλείαν αὐτοῦ, 2 κήρυξον τὸν λόγον, ἐπίστηθι εὐκαίρως ἀκαίρως, ἔλεγξον, ἐπιτίμησον, παρακάλεσον, ἐν πάσῃ μακροθυμίᾳ καὶ διδαχῇ. 3 ἔσται γὰρ καιρὸς ὅτε τῆς ὑγιαινούσης διδασκαλίας οὐκ ἀνέξονται, ἀλλὰ κατὰ τὰς ἐπιθυμίας τὰς ἰδίας ἑαυτοῖς ἐπισωρεύσουσι διδασκάλους κνηθόμενοι τὴν ἀκοήν, 4 καὶ ἀπὸ μὲν τῆς ἀληθείας τὴν ἀκοὴν ἀποστρέψουσιν, ἐπὶ δὲ τοὺς μύθους ἐκτραπήσονται. ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ 16 Ὅλη ἡ Ἁγία Γραφή εἶναι θεόπνευστη καί ἔχει συγγραφεῖ μέ τόν ἄμεσο φωτισμό καί τήν καθοδήγηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Γι' αὐτό λοιπόν εἶναι ὠφέλιμη γιά νά διδάσκει τήν ἀλήθεια, γιά νά ἐλέγχει τίς πλάνες καί τίς παρεκτροπές, γιά νά διορθώνει αὐτούς πού ἁμαρτάνουν, γιά νά παιδαγωγεῖ σ' ὅλες τίς ἀρετές, 17 κι ἔτσι ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ νά εἶναι τέλειος, καταρτισμένος σέ κάθε καλό ἔργο. 1 Σέ ἐξορκίζω λοιπόν ἐγώ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος πρόκειται νά κρίνει ζωντανούς καί νεκρούς κατά τή δεύτερη ἔνδοξη φανέρωσή του καί τή βασιλεία του, 2 κήρυξε τό λόγο τοῦ Θεοῦ, στάσου ἐπιτηρητής καί καθοδηγός στούς ἀκροατές σου ὄχι μόνο σέ περιστάσεις κατάλληλες ἀλλά καί σ' ἐκεῖνες πού φαίνονται ἀκατάλληλες, ἔλεγξε, ἐπίπληξε, παρηγόρησε μέ κάθε ὑπομονή καί κάθε μέθοδο διδασκαλίας. 3 Κι ἔτσι ἀκούραστα νά ἐπιτελεῖς τό ἔργο σου· διότι θά ἔλθει καιρός πού οἱ ἄνθρωποι δέν θά ἀνέχονται τή σωστή καί ἀληθινή διδασκαλία, ἀλλά σύμφωνα μέ τίς προσωπικές τους ἐπιθυμίες καί συμπάθειες θά ἐκλέγουν γιά τούς ἑαυτούς τους ἕνα σωρό, πλῆθος ὁλόκληρο ἀπό διδασκάλους. Καί θά προτιμοῦν ἐκείνους πού ἀπό τή διδασκαλία τους θά αἰσθάνονται γαργαλισμό καί τέρψη στά αὐτιά τους. 4 Καί θά ἀποστρέψουν μέ δυσαρέσκεια τ' αὐτιά τους ἀπό τήν ἀλήθεια, ἐνῶ θά στραφοῦν καί θά παρεκτραποῦν μόνοι τους σέ μύθους. |
Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2013
Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου Ἀπόστολος: ἡμέρας, Δευτ. κη΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Β΄ Τιμ. β΄ 20-26)
20 Ἐν μεγάλῃ δὲ οἰκίᾳ οὐκ ἔστι μόνον σκεύη χρυσᾶ καὶ ἀργυρᾶ, ἀλλὰ καὶ ξύλινα καὶ ὀστράκινα, καὶ ἃ μὲν εἰς τιμήν, ἃ δὲ εἰς ἀτιμίαν. 21 ἐὰν οὖν τις ἐκκαθάρῃ ἑαυτὸν ἀπὸ τούτων, ἔσται σκεῦος εἰς τιμήν, ἡγιασμένον καὶ εὔχρηστον τῷ δεσπότῃ, εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἡτοιμασμένον. 22 τὰς δὲ νεωτερικὰς ἐπιθυμίας φεῦγε, δίωκε δὲ δικαιοσύνην, πίστιν, ἀγάπην, εἰρήνην μετὰ τῶν ἐπικαλουμένων τὸν Κύριον ἐκ καθαρᾶς καρδίας. 23 τὰς δὲ μωρὰς καὶ ἀπαιδεύτους ζητήσεις παραιτοῦ, εἰδὼς ὅτι γεννῶσι μάχας· 24 δοῦλον δὲ Κυρίου οὐ δεῖ μάχεσθαι, ἀλλ' ἤπιον εἶναι πρὸς πάντας, διδακτικόν, ἀνεξίκακον, 25 ἐν πρᾳότητι παιδεύοντα τοὺς ἀντιδιατιθεμένους, μήποτε δῷ αὐτοῖς ὁ Θεὸς μετάνοιαν εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας, 26 καὶ ἀνανήψωσιν ἐκ τῆς τοῦ διαβόλου παγίδος, ἐζωγρημένοι ὑπ' αὐτοῦ εἰς τὸ ἐκείνου θέλημα. ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ 20 Σ' ἕνα μεγάλο σπίτι μάλιστα, ὅπως εἶναι ἡ Ἐκκλησία, δέν ὑπάρχουν μόνο σκεύη χρυσά καί ἀσημένια, ἀλλά καί ξύλινα καί πήλινα. Καί ἄλλα εἶναι γιά χρήση τιμητική, ἐνῶ ἄλλα γιά χρήση ἐξευτελισμένη. 21 Ἐάν λοιπόν κανείς καθαρίσει τόν ἑαυτό του καί τόν ξεχωρίσει ἀπό τά ἄτιμα αὐτά σκεύη, θά εἶναι σκεῦος πού θά χρησιμοποιηθεῖ γιά τιμητικό σκοπό, ἁγιασμένο καί εὔχρηστο στόν οἰκοδεσπότη, ἑτοιμασμένο γιά κάθε καλό ἔργο. 22 Φεῦγε μακριά ἀπό τίς ἐπιθυμίες πού ἐπικρατοῦν κυρίως στούς νεότερους στήν ἡλικία. Καί ἐπιδίωκε τή δικαιοσύνη, τήν πίστη, τήν ἀγάπη, τήν εἰρήνη μαζί μ' ἐκείνους πού ἐπικαλοῦνται τόν Κύριο μέ καθαρή καρδιά καί ἀνυπόκριτη εὐλάβεια. 23 Ἀπόφευγε τίς ἀνόητες ἔρευνες καί συζητήσεις πού δέν συντελοῦν στή χριστιανική παιδαγωγία. Μάθε ὅτι αὐτές προκαλοῦν φιλονικίες καί ἐχθρότητες. 24 Ὁ δοῦλος ὅμως τοῦ Κυρίου δέν πρέπει νά φιλονικεῖ, ἀλλά ἔχει χρέος νά εἶναι ἤπιος καί γλυκύς πρός ὅλους, ἱκανός νά διδάσκει, ἀνεξίκακος, 25 νά παιδαγωγεῖ καί νά συνετίζει μέ πραότητα ἐκείνους πού ἔχουν ἀντίθετα φρονήματα. Ποιός ξέρει μήπως καμιά φορά τούς δώσει ὁ Θεός μετάνοια, καί ὁδηγηθοῦν στήν πλήρη καί ὀρθή γνώση τῆς ἀλήθειας 26 καί συνέλθουν ἀπό τή μέθη ὅπου τούς ἔχει φέρει ἡ παγίδα τῆς πλάνης, στήν ὁποία τούς ἔπιασε ὁ διάβολος, καί τούς συλλάβει τώρα ὡς αἰχμαλώτους ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ, ἔτσι ὥστε νά ἐφαρμόζουν τό θέλημα Ἐκείνου! |
Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Δευτ. ιγ΄ ἑβδ. Ματθ. (Μρ. γ΄ 6-12)
6 Καὶ ἐξελθόντες οἱ Φαρισαῖοι εὐθέως μετὰ τῶν Ἡρῳδιανῶν συμβούλιον ἐποίουν κατ᾿ αὐτοῦ, ὅπως αὐτὸν ἀπολέσωσι. 7 Καὶ ὁ Ἰησοῦς ἀνεχώρησε μετὰ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ πρὸς τὴν θάλασσαν· καὶ πολὺ πλῆθος ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας ἠκολούθησαν αὐτῷ, 8 καὶ ἀπὸ τῆς Ἰουδαίας καὶ ἀπὸ Ἱεροσολύμων καὶ ἀπὸ τῆς Ἰδουμαίας καὶ πέραν τοῦ Ἰορδάνου καὶ οἱ περὶ Τύρον καὶ Σιδῶνα, πλῆθος πολύ, ἀκούσαντες ὅσα ἐποίει, ἦλθον πρὸς αὐτόν. 9 καὶ εἶπε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ἵνα πλοιάριον προσκαρτερῇ αὐτῷ διὰ τὸν ὄχλον, ἵνα μὴ θλίβωσιν αὐτόν· 10 πολλοὺς γὰρ ἐθεράπευσεν, ὥστε ἐπιπίπτειν αὐτῷ ἵνα αὐτοῦ ἅψωνται ὅσοι εἶχον μάστιγας· 11 καὶ τὰ πνεύματα τὰ ἀκάθαρτα, ὅταν αὐτὸν ἐθεώρουν, προσέπιπτον αὐτῷ καὶ ἔκραζον λέγοντα ὅτι σὺ εἶ ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ. 12 καὶ πολλὰ ἐπετίμα αὐτοῖς ἵνα μὴ φανερὸν αὐτὸν ποιήσωσι. ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ 6 Κι ἀφοῦ βγῆκαν οἱ Φαρισαῖοι ἀπ' τή συναγωγή, ἔκαναν ἀμέσως συμβούλιο ἐναντίον του μαζί μέ τούς Ἡρωδιανούς, πού ἦταν ἡ παράταξη τοῦ βασιλιᾶ Ἡρώδη, καί συζητοῦσαν μέ ποιό τρόπο θά κατόρθωναν νά τόν ἐξοντώσουν. 7 Ὁ Ἰησοῦς τότε ἀναχώρησε μέ τούς μαθητές του πρός τή λίμνη. Καί τόν ἀκολούθησε μεγάλο πλῆθος ἀπό τή Γαλιλαία 8 καί ἀπό τήν Ἰουδαία καί ἀπό τά Ἱεροσόλυμα καί ἀπό τήν Ἰδουμαία καί ἀπό τήν Περαία, δηλαδή ἀπό τή χώρα πού εἶναι πέρα ἀπό τόν Ἰορδάνη, στά ἀνατολικά του. Καί ἦλθε κοντά του μεγάλο πλῆθος κι ἀπ' ὅσους κατοικοῦσαν στά περίχωρα τῆς Τύρου καί τῆς Σιδῶνος, καθώς ἄκουσαν τά θαύματα πού ἔκανε. 9 Καί λόγῳ τοῦ πλήθους, παρήγγειλε στούς μαθητές του νά ἔχουν ἐκεῖ διαρκῶς γι' αὐτόν ἕνα πλοιάριο, γιά νά μπαίνει σ' αὐτό ὅταν ἡ συρροή τοῦ πλήθους γινόταν μεγαλύτερη, ὥστε νά μήν τόν πιέζουν τά πλήθη. 10 Κι ἐπειδή θεράπευσε πολλούς, ἄρχισε νά μαζεύεται τόσο πολύ πλῆθος, ὥστε νά πέφτουν πάνω του ὅσοι εἶχαν βασανιστικές ἀσθένειες γιά νά τόν ἀγγίξουν καί νά βροῦν ἔτσι τή θεραπεία τους. 11 Καί τά ἀκάθαρτα καί πονηρά δαιμονικά πνεύματα, ὅταν τόν ἔβλεπαν, ἔπεφταν μπροστά του καί φώναζαν δυνατά λέγοντας ὅτι ἐσύ εἶσαι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ. 12 Ἐκεῖνος ὅμως τά διέταζε μέ αὐστηρότητα νά μή φανερώσουν ὅτι αὐτός ἦταν ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ. (Καί τούς ἀπαγόρευε νά τό φανερώνουν αὐτό, διότι δέν ἦταν ἀκόμη καιρός νά γνωστοποιηθεῖ στούς ἀνθρώπους ὁλόκληρη ἡ ἀλήθεια γιά τή φύση του καί τήν ἀποστολή του καί ἐρεθισθοῦν ἀπ' αὐτήν περισσότερο οἱ ἄπιστοι ἐχθροί του. Ἀλλά οὔτε καί οἱ πονηροί δαίμονες ἦταν ἄξιοι νά γίνουν κήρυκες αὐτῆς τῆς ἀλήθειας). |
Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2013
ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ
|
ΥΠΟΘΕΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ή ΕΦΙΑΛΤΙΚΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΓΙΑ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ;
|
ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
|
Κυριακή 29 Δεκεμβρίου Εὐαγγέλιον: ὁμοίως, «᾿Αναχωρησάντων τῶν μάγων» (Μτθ. β΄ 13-23)
13 Ἀναχωρησάντων δὲ αὐτῶν ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου φαίνεται κατ᾿ ὄναρ τῷ Ἰωσὴφ λέγων· ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ φεῦγε εἰς Αἴγυπτον, καὶ ἴσθι ἐκεῖ ἕως ἂν εἴπω σοι· μέλλει γὰρ Ἡρῴδης ζητεῖν τὸ παιδίον τοῦ ἀπολέσαι αὐτό. 14 Ὁ δὲ ἐγερθεὶς παρέλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ νυκτὸς καὶ ἀνεχώρησεν εἰς Αἴγυπτον, 15 καὶ ἦν ἐκεῖ ἕως τῆς τελευτῆς Ἡρῴδου, ἵνα πληρωθῇ τὸ ρηθὲν ὑπὸ τοῦ Κυρίου διὰ τοῦ προφήτου λέγοντος· ἐξ Αἰγύπτου ἐκάλεσα τὸν υἱόν μου. 16 Τότε Ἡρῴδης ἰδὼν ὅτι ἐνεπαίχθη ὑπὸ τῶν μάγων, ἐθυμώθη λίαν, καὶ ἀποστείλας ἀνεῖλε πάντας τοὺς παῖδας τοὺς ἐν Βηθλεὲμ καὶ ἐν πᾶσι τοῖς ὁρίοις αὐτῆς ἀπὸ διετοῦς καὶ κατωτέρω, κατὰ τὸν χρόνον ὃν ἠκρίβωσε παρὰ τῶν μάγων. 17 τότε ἐπληρώθη τὸ ρηθὲν ὑπὸ Ἱερεμίου τοῦ προφήτου λέγοντος· 18 φωνὴ ἐν Ραμᾷ ἠκούσθη, θρῆνος καὶ κλαυθμὸς καὶ ὀδυρμὸς πολύς· Ραχὴλ κλαίουσα τὰ τέκνα αὐτῆς, καὶ οὐκ ἤθελε παρακληθῆναι, ὅτι οὐκ εἰσίν. 19 Τελευτήσαντος δὲ τοῦ Ἡρῴδου ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου κατ᾿ ὄναρ φαίνεται τῷ Ἰωσὴφ ἐν Αἰγύπτῳ 20 λέγων· ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ πορεύου εἰς γῆν Ἰσραήλ· τεθνήκασι γὰρ οἱ ζητοῦντες τὴν ψυχὴν τοῦ παιδίου. 21 ὁ δὲ ἐγερθεὶς παρέλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ ἦλθεν εἰς γῆν Ἰσραήλ. 22 ἀκούσας δὲ ὅτι Ἀρχέλαος βασιλεύει ἐπὶ τῆς Ἰουδαίας ἀντὶ Ἡρῴδου τοῦ πατρὸς αὐτοῦ, ἐφοβήθη ἐκεῖ ἀπελθεῖν· χρηματισθεὶς δὲ κατ᾿ ὄναρ ἀνεχώρησεν εἰς τὰ μέρη τῆς Γαλιλαίας, 23 καὶ ἐλθὼν κατῴκησεν εἰς πόλιν λεγομένην Ναζαρέτ, ὅπως πληρωθῇ τὸ ρηθὲν διὰ τῶν προφητῶν ὅτι Ναζωραῖος κληθήσεται.
13 Ὅταν λοιπόν ἀναχώρησαν οἱ μάγοι, ἰδού, ἕνας ἄγγελος Κυρίου φάνηκε στόν Ἰωσήφ σέ ὄνειρο καί τοῦ εἶπε: Σήκω, πάρε τό παιδί καί τή μητέρα του καί φύγε στήν Αἴγυπτο, καί μεῖνε ἐκεῖ μέχρι νά σοῦ πῶ. Φύγε, διότι ὁ Ἡρώδης σκοπεύει νά ψάξει τό παιδί γιά νά τό σκοτώσει. 14 Σηκώθηκε λοιπόν ὁ Ἰωσήφ καί μέσα στή νύχτα πῆρε τό παιδί καί τή μητέρα του καί ἀναχώρησε γιά τήν Αἴγυπτο. 15 Κι ἔμεινε ἐκεῖ μέχρι πού πέθανε ὁ Ἡρώδης· γιά νά ἐπαληθευθεῖ ἀκριβῶς ἐκεῖνο πού εἶπε ὁ Κύριος μέσῳ τοῦ προφήτη: Ἀπό τήν Αἴγυπτο κάλεσα τόν υἱό μου νά ἐπιστρέψει στόν τόπο τῆς γεννήσεώς του. 16 Τότε ὁ Ἡρώδης, ὅταν εἶδε ὅτι οἱ μάγοι τόν ἐξαπάτησαν καί τόν ξεγέλασαν, θύμωσε πολύ. Ἔστειλε λοιπόν στρατιῶτες, οἱ ὁποῖοι σκότωσαν ὅλα τά παιδιά πού ἦταν στή Βηθλεέμ καί σ' ὅλα τά περίχωρα καί τά σύνορά της, ἀπό ἡλικία δύο ἐτῶν καί κάτω, σύμφωνα μέ τό χρονικό διάστημα πού ἐξακρίβωσε ἀπό τούς μάγους. 17 Τότε πραγματοποιήθηκε πλήρως ἐκεῖνο πού προφήτευσε ὁ προφήτης Ἱερεμίας: 18 Φωνή σπαρακτική ἀκούστηκε στό χωριό Ραμᾶ τῆς φυλῆς Βενιαμίν, θρῆνος καί κλάματα καί ὀδυρμός πολύς. Ἡ σύζυγος τοῦ Ἰακώβ Ραχήλ, πού ἦταν ἐκεῖ θαμμένη, κλαίει τά παιδιά της (μέ τό στόμα τῶν ἀπογόνων της μητέρων πού στερήθηκαν τά μικρά τους) καί δέν θέλει μέ κανένα τρόπο νά παρηγορηθεῖ, διότι τά ἀθῶα αὐτά παιδιά δέν ὑπάρχουν πλέον στή ζωή. 19 Ὅταν λοιπόν πέθανε ὁ Ἡρώδης, ἰδού, ἕνας ἄγγελος Κυρίου φάνηκε στόν Ἰωσήφ σέ ὄνειρο στήν Αἴγυπτο 20 καί τοῦ εἶπε: Σήκω καί πάρε τό παιδί καί τή μητέρα του καί πήγαινε μέ τήν ἡσυχία σου στή χώρα τῶν Ἰσραηλιτῶν. Διότι ἔχουν πεθάνει πλέον ἐκεῖνοι πού ζητοῦσαν νά πάρουν τή ζωή τοῦ παιδιοῦ. 21 Σηκώθηκε λοιπόν, πῆρε τό παιδί καί τή μητέρα του καί ἦλθε στήν Παλαιστίνη. 22 Ἀλλά ὅταν ἄκουσε ὅτι στήν Ἰουδαία βασίλευε ὁ Ἀρχέλαος στή θέση τοῦ πατέρα του Ἡρώδη, φοβήθηκε νά πάει ἐκεῖ. Μέ ἐντολή ὅμως πού τοῦ ἔδωσε ὁ Θεός στό ὄνειρό του ἀναχώρησε γιά τά μέρη τῆς Γαλιλαίας, ὅπου ἡγεμόνας ἦταν ὁ Ἡρώδης ὁ Ἀντίπας, ὁ ὁποῖος ἦταν λιγότερο σκληρός ἀπό τόν ἀδελφό του Ἀρχέλαο. 23 Κι ἀφοῦ ἦλθε ἐκεῖ, ἐγκαταστάθηκε στήν πόλη πού λέγεται Ναζαρέτ. Γιά νά πραγματοποιηθεῖ ἔτσι ἐκεῖνο πού εἶπαν οἱ προφῆτες, ὅτι ὁ Ἰησοῦς θά ὀνομασθεῖ περιφρονητικά ἀπό τούς ἐχθρούς του Ναζωραῖος. |
Κυριακή 29 Δεκεμβρίου Ἀπόστολος: –μετὰ τοῦ ἐν τῷ μηνολογίῳ προκειμένου– Κυρ. μετὰ τὰ Χριστούγεννα, Κυρ. κ΄ ἐπιστ., «Γνωρίζω ὑμῖν τὸ εὐαγγέλιον» (Γαλ. α΄ 11-19)
11 Γνωρίζω δὲ ὑμῖν, ἀδελφοί, τὸ εὐαγγέλιον τὸ εὐαγγελισθὲν ὑπ' ἐμοῦ ὅτι οὐκ ἔστι κατὰ ἄνθρωπον· 12 οὐδὲ γὰρ ἐγὼ παρὰ ἀνθρώπου παρέλαβον αὐτὸ οὔτε ἐδιδάχθην, ἀλλὰ δι' ἀποκαλύψεως Ἰησοῦ Χριστοῦ. 13 Ἠκούσατε γὰρ τὴν ἐμὴν ἀναστροφήν ποτε ἐν τῷ Ἰουδαϊσμῷ, ὅτι καθ' ὑπερβολὴν ἐδίωκον τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ καὶ ἐπόρθουν αὐτήν, 14 καὶ προέκοπτον ἐν τῷ Ἰουδαϊσμῷ ὑπὲρ πολλοὺς συνηλικιώτας ἐν τῷ γένει μου, περισσοτέρως ζηλωτὴς ὑπάρχων τῶν πατρικῶν μου παραδόσεων. 15 Ὅτε δὲ εὐδόκησεν ὁ Θεὸς ὁ ἀφορίσας με ἐκ κοιλίας μητρός μου καὶ καλέσας διὰ τῆς χάριτος αὐτοῦ 16 ἀποκαλύψαι τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἐν ἐμοί, ἵνα εὐαγγελίζωμαι αὐτὸν ἐν τοῖς ἔθνεσιν, εὐθέως οὐ προσανεθέμην σαρκὶ καὶ αἵματι, 17 οὐδὲ ἀνῆλθον εἰς Ἱεροσόλυμα πρὸς τοὺς πρὸ ἐμοῦ ἀποστόλους, ἀλλὰ ἀπῆλθον εἰς Ἀραβίαν, καὶ πάλιν ὑπέστρεψα εἰς Δαμασκόν. 18 Ἔπειτα μετὰ ἔτη τρία ἀνῆλθον εἰς Ἱεροσόλυμα ἱστορῆσαι Πέτρον, καὶ ἐπέμεινα πρὸς αὐτὸν ἡμέρας δεκαπέντε· 19 ἕτερον δὲ τῶν ἀποστόλων οὐκ εἶδον εἰ μὴ Ἰάκωβον τὸν ἀδελφὸν τοῦ Κυρίου. ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ 11 Σᾶς γνωστοποιῶ λοιπόν, ἀδελφοί, ὅτι τό Εὐαγγέλιο πού σᾶς κήρυξα δέν ἀποτελεῖ ἀνθρώπινη ἐπινόηση. 12 Διότι ὄχι μόνο οἱ ὑπόλοιποι ἀπόστολοι, ἀλλά κι ἐγώ δέν τό παρέλαβα οὔτε τό διδάχθηκα ἀπό κάποιον ἄνθρωπο, ἀλλά τό παρέλαβα μέ ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ἀπευθείας μοῦ φανέρωσε καί μοῦ ἀποκάλυψε τόν Κύριο Ἰησοῦ. 13 Καί τό ὅτι τό Εὐαγγέλιο μοῦ παραδόθηκε μέ ὑπερφυσική ἀποκάλυψη ἀπό τόν ἴδιο τόν Θεό, ἀποδεικνύεται ἀπό τή δράση μου στό παρελθόν. Διότι ἀσφαλῶς ἔχετε ἀκούσει γιά τή διαγωγή πού ἔδειξα κάποτε, ὅταν ἀκολουθοῦσα τό νόμο καί τά ἔθιμα τῶν Ἰουδαίων. Ἀκούσατε δηλαδή ὅτι καταδίωκα ὑπερβολικά τήν Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ καί προσπαθοῦσα νά τήν ἐξολοθρεύσω. 14 Καί προόδευα στόν Ἰουδαϊσμό περισσότερο ἀπό πολλούς συνομήλικους συμπατριῶτες μου καί ἔδειχνα περισσότερο ζῆλο ἀπ' αὐτούς γιά τίς παραδόσεις πού κληρονομήσαμε ἀπό τούς πατέρες μας. 15 Ὅταν ὅμως εὐαρεστήθηκε ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος μέ ξεχώρισε καί μέ διάλεξε ἀπό τόν καιρό ἀκόμη πού ἤμουν στήν κοιλιά τῆς μητέρας μου, καί μέ κάλεσε μέ τή χάρη του, χωρίς ἐγώ ἀπό τά ἔργα μου νά εἶμαι ἄξιος γιά μία τέτοια ἐκλογή, 16 νά ἀποκαλύψει στό βάθος τῆς ψυχῆς μου τόν Υἱό του, γιά νά τόν κηρύττω στά ἔθνη, ἀμέσως δέν συμβουλεύθηκα σάρκα καί αἷμα, δηλαδή κάποιον θνητό ἄνθρωπο, 17 οὔτε ἀνέβηκα στά Ἱεροσόλυμα γιά νά συναντήσω τούς ἀποστόλους πού εἶχαν κληθεῖ πρίν ἀπό μένα στό ἀποστολικό ἀξίωμα, ἀλλά πῆγα στήν Ἀραβία καί πάλι ἐπέστρεψα στή Δαμασκό. 18 Ἔπειτα, μετά ἀπό τρία χρόνια ἀπό τότε πού εἶχα ἐπιστρέψει στό Χριστό, ἀνέβηκα στά Ἱεροσόλυμα γιά νά γνωρίσω ἀπό κοντά τόν Πέτρο, κι ἔμεινα μαζί του δεκαπέντε μέρες. 19 Ἄλλον ἀπό τούς ἀποστόλους δέν εἶδα, παρά μόνο τόν Ἰάκωβο, τόν ἀδελφό τοῦ Κυρίου. |
Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2013
Σάββατο 28 Δεκεμβρίου Ἀπόστολος – μετὰ τοῦ ἐν τῷ μηνολογίῳ προκειμένου αὐτοῦ– Σαββάτου μετὰ τὰ Χριστούγεννα, ζήτει Σαβ. λδ΄ ἑβδ. ἐπιστ., «Τέκνον Τιμόθεε, δίωκε δικαιοσύνην» (Α΄ Τιμ. ς΄ 11-16)
11 Σὺ δέ, ὦ ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, ταῦτα φεῦγε· δίωκε δὲ δικαιοσύνην, εὐσέβειαν, πίστιν, ἀγάπην, ὑπομονήν, πρᾳότητα. 12 ἀγωνίζου τὸν καλὸν ἀγῶνα τῆς πίστεως· ἐπιλαβοῦ τῆς αἰωνίου ζωῆς, εἰς ἣν καὶ ἐκλήθης καὶ ὡμολόγησας τὴν καλὴν ὁμολογίαν ἐνώπιον πολλῶν μαρτύρων. 13 παραγγέλλω σοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ τοῦ ζωοποιοῦντος τὰ πάντα καὶ Χριστοῦ Ἰησοῦ τοῦ μαρτυρήσαντος ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου τὴν καλὴν ὁμολογίαν, 14 τηρῆσαί σε τὴν ἐντολὴν ἄσπιλον, ἀνεπίληπτον μέχρι τῆς ἐπιφανείας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, 15 ἣν καιροῖς ἰδίοις δείξει ὁ μακάριος καὶ μόνος δυνάστης, ὁ βασιλεὺς τῶν βασιλευόντων καὶ κύριος τῶν κυριευόντων, 16 ὁ μόνος ἔχων ἀθανασίαν, φῶς οἰκῶν ἀπρόσιτον, ὃν εἶδεν οὐδεὶς ἀνθρώπων οὐδὲ ἰδεῖν δύναται· ᾧ τιμὴ καὶ κράτος αἰώνιον· ἀμήν. ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ 11 Ἐσύ ὅμως, ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, νά φεύγεις μακριά ἀπ' αὐτά τά ἐλαττώματα καί τά πάθη. Ἀντίθετα νά ἐπιδιώκεις τή δικαιοσύνη, τήν εὐσέβεια, τήν πίστη, τήν ἀγάπη, τήν ὑπομονή, τήν πραότητα. 12 Νά ἀγωνίζεσαι τόν καλό ἀγώνα στόν ὁποῖο μᾶς καλεῖ ἡ πίστη. Πιάσε καλά καί κράτα σφιχτά τήν αἰώνια ζωή, τήν ὁποία σέ κάλεσε ὁ Θεός νά κληρονομήσεις, ἀλλά κι ἐσύ πρίν ἀπό τό βάπτισμά σου ἔδωσες τήν καλή ὁμολογία γι' αὐτήν μπροστά σέ πολλούς μάρτυρες. 13 Σοῦ παραγγέλλω ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος μεταδίδει ζωή στά πάντα, καί ἐνώπιον τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος μπροστά στόν Πόντιο Πιλάτο ἔδωσε τή μαρτυρία τῆς καλῆς ὁμολογίας ὅτι εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, 14 νά διατηρήσεις τήν ἐντολή καί τίς ὑποχρεώσεις πού ἀνέλαβες στό βάπτισμα καί τή χειροτονία σου καθαρή ἀπό κάθε μολυσμό, ἀνώτερη ἀπό κάθε κατηγορία, μέχρι τήν ἡμέρα πού θά φανερωθεῖ ἔνδοξος ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός. 15 Καί τήν ἔνδοξη αὐτή φανέρωση τοῦ Κυρίου θά τή δείξει ὁ Θεός Πατήρ σέ καιρούς πού ὁ ἴδιος ὅρισε καί γνωρίζει, ὁ μακάριος καί μόνος ἐξουσιαστής, ὁ βασιλεύς ὅσων βασιλεύουν στή γῆ καί ὁ κύριος ἐκείνων πού κυριαρχοῦν ἐπάνω στή γῆ, 16 ὁ μόνος πού ἔχει ἀπ' τόν ἑαυτό του ζωή ἀθάνατη καί προαιώνια καί κατοικεῖ σέ φῶς τό ὁποῖο κανείς δέν μπορεῖ νά πλησιάσει. Αὐτόν δέν τόν εἶδε κανένας ἀπό τούς ἀνθρώπους, οὔτε μπορεῖ νά τόν δεῖ. Σ' αὐτόν ἀνήκει ἡ τιμή καί ἡ παντοτινή καί αἰώνια δύναμη. |
Σάββατο 28 Δεκεμβρίου Εὐαγγέλιον: ὁμοίως, Σαβ. μετὰ τὰ Χριστούγεννα, «᾿Ηκολούθησαν τῷ ᾿Ιησοῦ ὄχλοι πολλοί» (Μτθ. ιβ΄ 15-21)
15 Ὁ δὲ Ἰησοῦς γνοὺς ἀνεχώρησεν ἐκεῖθεν· καὶ ἠκολούθησαν αὐτῷ ὄχλοι πολλοί, καὶ ἐθεράπευσεν αὐτοὺς πάντας, 16 καὶ ἐπετίμησεν αὐτοῖς ἵνα μὴ φανερὸν ποιήσωσιν αὐτόν, 17 ὅπως πληρωθῇ τὸ ρηθὲν διὰ Ἡσαΐου τοῦ προφήτου λέγοντος· 18 ἰδοὺ ὁ παῖς μου, ὃν ᾑρέτισα, ὁ ἀγαπητός μου, εἰς ὃν εὐδόκησεν ἡ ψυχή μου· θήσω τὸ πνεῦμά μου ἐπ᾿ αὐτόν, καὶ κρίσιν τοῖς ἔθνεσιν ἀπαγγελεῖ· 19 οὐκ ἐρίσει οὐδὲ κραυγάσει, οὐδὲ ἀκούσει τις ἐν ταῖς πλατείαις τὴν φωνὴν αὐτοῦ. 20 κάλαμον συντετριμμένον οὐ κατεάξει καὶ λίνον τυφόμενον οὐ σβέσει, ἕως ἂν ἐκβάλῃ εἰς νῖκος τὴν κρίσιν· 21 καὶ τῷ ὀνόματι αὐτοῦ ἔθνη ἐλπιοῦσι. ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ 15 Ὁ Ἰησοῦς ὅμως ἔμαθε τά σχέδιά τους καί ἀναχώρησε ἀπό ἐκεῖ. Καί τόν ἀκολούθησαν πολλά πλήθη λαοῦ, κι αὐτός θεράπευσε ὅλους ὅσους ἦταν ἀσθενεῖς. 16 Καί τούς ἔδωσε ἔντονη προσταγή νά μήν τόν διαφημίσουν ὅτι κάνει τόσα καί τέτοια θαύματα· 17 γιά νά πραγματοποιηθεῖ καί ἐπαληθευθεῖ ἐκεῖνο πού εἶχε προφητεύσει ὁ Ἡσαΐας λέγοντας:18 Νά ὁ ἀπεσταλμένος μου, τόν ὁποῖο διάλεξα, ὁ ἀγαπητός μου καί μονάκριβός μου, στόν ὁποῖο εὐαρεστήθηκε ἡ ψυχή μου. Θά θέσω τό Πνεῦμα μου ἐπάνω του καί θά ἀναγγείλει στά ἔθνη νέο τέλειο νόμο. 19 Δέν θά φιλονικήσει οὔτε θά βγάλει παράφορες κραυγές οὔτε θά ἀκούσει κανείς τή φωνή του στίς δημόσιες πλατεῖες, ὅπως συμβαίνει μέ τούς δημαγωγούς, πού ξεσηκώνουν τό λαό σέ θορυβώδη συλλαλητήρια γιά ἰδιοτελεῖς σκοπούς. 20 Δέν θά συντρίψει ψυχές πού μοιάζουν μέ τσακισμένο καλάμι, καί δέν θά σβήσει καρδιές στίς ὁποῖες ὁ θεῖος φωτισμός κοντεύει νά σβήσει, ὥστε νά μοιάζουν αὐτές μέ φιτίλι πού καπνίζει, μέχρι νά κάνει νικητή τό νόμο τοῦ Θεοῦ, ὥστε αὐτός νά ἐπικρατήσει στίς καρδιές ὅλων. 21 Καί στό ὄνομά του ὡς Μεσσία καί Σωτήρα οἱ ἐθνικοί θά στηρίξουν τίς ἐλπίδες τῆς σωτηρίας τους. |
Η 6η Πανελλήνια Συνάντηση “Χ.Α.” σε live μετάδοση!
Για όλους τους Χαρούμενους Αγωνιστές που θα ήθελαν να παρευρεθούν στην Πανελλήνια Συνάντηση! |
Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2013
Εικονοστάσι της Μαρίας Μουρζά
30 κείμενα- έμμετρα συναξάρια-διανθισμένα με υδατογραφίες της Β. Γώγου Γραμμένα για αγίους του σήμερα, που έζησαν δίπλα μας Ομόνοια Αιγάλεω Κάλυμνο Σηλυβρία Μικρασία Για να πορευόμαστε σε νύχτες ζοφερές, σαν τώρα Για να φέγγει στο δρόμο μας Εκδόσεις: Εν εσόπτρω διάθεση: βιβλιοπωλείο Ο ΣΩΤΗΡ |
.png)
Εκοιμήθη εν Κυρίω ο Αναστάσιος Μιχαλακόπουλος
Εκοιμήθη εν Κυρίω
ο Θεολόγος Συγγραφέας
Αναστάσιος Μιχαλακόπουλος
μέλος της Αδελφότητος Θεολόγων
«Ο ΣΩΤΗΡ»
Αιωνία η μνήμη του.
Η εξόδιος Ακολουθία ἐψάλη την Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2013 στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Πευκακίων Αθηνών ώρα 12η μεσημβρινή.
|
Προβολή άρθρου...
54ο Παιδαγωγικό Συνέδριο : «Οι σύγχρονες θεσμικές κρίσεις υπό το φως της πολιτείας και των διδαχών του πατρο-Κοσμά Αιτωλού»
(αναμετάδοση, εισηγήσεις, ανακοινώσεις, πορίσματα κλπ).
54ο Παιδαγωγικό Συνέδριο Μ. Βασιλείου- ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ : «Οι σύγχρονες θεσμικές κρίσεις υπό το φως της πολιτείας και των διδαχών του πατρο-Κοσμά Αιτωλού»
Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου Ἀπόστολος: τῆς Θεοτόκου, ς΄ ὥρας μεγ. Παρασκευῆς, «῾Ο ἁγιάζων καὶ οἱ ἁγιαζόμενοι» (῾Εβρ. β΄ 11-18)
11 Ὅ τε γὰρ ἁγιάζων καὶ οἱ ἁγιαζόμενοι ἐξ ἑνὸς πάντες· δι' ἣν αἰτίαν οὐκ ἐπαισχύνεται ἀδελφοὺς αὐτοὺς καλεῖν, 12 λέγων· ἀπαγγελῶ τὸ ὄνομά σου τοῖς ἀδελφοῖς μου, ἐν μέσῳ ἐκκλησίας ὑμνήσω σε· 13 καὶ πάλιν· ἐγὼ ἔσομαι πεποιθὼς ἐπ' αὐτῷ· καὶ πάλιν· ἰδοὺ ἐγὼ καὶ τὰ παιδία ἅ μοι ἔδωκεν ὁ Θεός. 14 ἐπεὶ οὖν τὰ παιδία κεκοινώνηκε σαρκὸς καὶ αἵματος, καὶ αὐτὸς παραπλησίως μετέσχε τῶν αὐτῶν, ἵνα διὰ τοῦ θανάτου καταργήσῃ τὸν τὸ κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου, τοῦτ' ἔστι τὸν διάβολον, 15 καὶ ἀπαλλάξῃ τούτους, ὅσοι φόβῳ θανάτου διὰ παντὸς τοῦ ζῆν ἔνοχοι ἦσαν δουλείας. 16 οὐ γὰρ δήπου ἀγγέλων ἐπιλαμβάνεται, ἀλλὰ σπέρματος Ἀβραὰμ ἐπιλαμβάνεται. 17 ὅθεν ὤφειλε κατὰ πάντα τοῖς ἀδελφοῖς ὁμοιωθῆναι, ἵνα ἐλεήμων γένηται καὶ πιστὸς ἀρχιερεὺς τὰ πρὸς τὸν Θεόν, εἰς τὸ ἱλάσκεσθαι τὰς ἁμαρτίας τοῦ λαοῦ. 18 ἐν ᾧ γὰρ πέπονθεν αὐτὸς πειρασθείς, δύναται τοῖς πειραζομένοις βοηθῆσαι. ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ 11 Ὑπάρχει μάλιστα στενός σύνδεσμος μεταξύ τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς σωτηρίας καί ἐκείνων πού σώζονται μέσῳ αὐτοῦ. Διότι καί ὁ Ἰησοῦς πού μᾶς ἁγιάζει καί μᾶς σώζει, κι ἐμεῖς πού ἁγιαζόμαστε καί σωζόμαστε, ὅλοι καταγόμαστε ἀπό ἕναν Πατέρα. Γι' αὐτό τό λόγο δέν ντρέπεται ὁ Ἰησοῦς νά ὀνομάζει ὅλους αὐτούς ἀδελφούς του, 12 λέγοντας: Θά διακηρύξω καί θά ὁμολογήσω τό ὄνομά σου στούς ἀδελφούς μου, θά σέ ἀνυμνήσω μέσα σέ σύναξη. 13 Καί πάλι, δείχνοντας ὅτι ἔγινε ὅμοιος μέ μᾶς καί συγγένευσε μαζί μας, λέει: Ἐγώ ὁ Μεσσίας ὡς ἄνθρωπος θά στηρίξω τήν ἐμπιστοσύνη μου πάνω σ' αὐτόν, τόν Θεό καί Πατέρα. Καί πάλι λέει: Ἰδού ἐγώ καί τά παιδιά πού μοῦ ἔδωσε ὁ Θεός. 14 Ἐπειδή λοιπόν τά παιδιά τοῦ Θεοῦ εἶναι ἄνθρωποι καί ἔχουν συμμετάσχει ὅλα στήν ἀσθενική καί φθαρτή ἀνθρώπινη φύση, γι' αὐτό καί αὐτός παρόμοια μετέσχε στήν ἴδια ἀνθρώπινη φύση καί ἀληθινά ἔγινε ἄνθρωπος· γιά νά καταστήσει μέ τό θάνατό του ἀνίσχυρο ἐκεῖνον πού εἶχε τή δύναμη καί τήν ἐξουσία τοῦ θανάτου, δηλαδή τό διάβολο. 15 Κι ἔτσι νά ἀπαλλάξει αὐτούς οἱ ὁποῖοι, ἐπειδή φοβοῦνταν τό θάνατο, σ' ὁλόκληρη τή ζωή τους κατακρατοῦνταν ἀπό τή δουλεία τῆς ἀνησυχίας καί τῆς ἀγωνίας μήπως πεθάνουν καί στερηθοῦν τή ζωή αὐτή, καί ὑποστοῦν ἔπειτα καί τά δεινά τῆς καταδίκης μετά τό θάνατο. 16 Ἦταν λοιπόν ἀναγκαῖο νά γίνει ὁ Υἱός καί ἄνθρωπος. Διότι ἀναμφίβολα δέν ἔρχεται νά βοηθήσει ἀγγέλους, ὁπότε δέν θά ἦταν ἀνάγκη νά φορέσει σάρκα, ἀφοῦ οἱ ἄγγελοι εἶναι ἄσαρκοι· ἀλλά ἔρχεται νά βοηθήσει τούς ἀπογόνους τοῦ Ἀβραάμ. 17 Προκειμένου λοιπόν νά βοηθήσει ἀνθρώπους, ἔπρεπε νά ἐξομοιωθεῖ σέ ὅλα μέ τούς ἀδελφούς του αὐτούς, καί νά γίνει ἀρχιερεύς σπλαχνικός καί ἄξιος ὥστε νά βασίζεται ὁ καθένας μας σ' αὐτόν· ἀρχιερεύς ἀξιόπιστος στά ἀρχιερατικά ἔργα πού πρέπει νά ἐπιτελοῦνται καί νά προσφέρονται στό Θεό γιά τήν ἐξιλέωση καί τή συγχώρηση τοῦ λαοῦ. 18 Ἔγινε λοιπόν σπλαχνικός καθώς ἐξομοιώθηκε μέ μᾶς· διότι, ἐφόσον ὑπέφερε καί δοκίμασε ὁ ἴδιος πειρασμούς, καθώς θυμᾶται τί ὑπέφερε κι αὐτός, μέ πολλή συμπάθεια θά βοηθήσει κι ἐκείνους πού πειράζονται καί δοκιμάζονται. |
Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου Εὐαγγέλιον: ὁμοίως, θ΄ ὥρας Χριστουγέννων, «᾿Αναχωρησάντων τῶν μάγων» (Μτθ. β΄ 13-23).
13 Ἀναχωρησάντων δὲ αὐτῶν ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου φαίνεται κατ᾿ ὄναρ τῷ Ἰωσὴφ λέγων· ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ φεῦγε εἰς Αἴγυπτον, καὶ ἴσθι ἐκεῖ ἕως ἂν εἴπω σοι· μέλλει γὰρ Ἡρῴδης ζητεῖν τὸ παιδίον τοῦ ἀπολέσαι αὐτό. 14 Ὁ δὲ ἐγερθεὶς παρέλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ νυκτὸς καὶ ἀνεχώρησεν εἰς Αἴγυπτον, 15 καὶ ἦν ἐκεῖ ἕως τῆς τελευτῆς Ἡρῴδου, ἵνα πληρωθῇ τὸ ρηθὲν ὑπὸ τοῦ Κυρίου διὰ τοῦ προφήτου λέγοντος· ἐξ Αἰγύπτου ἐκάλεσα τὸν υἱόν μου. 16 Τότε Ἡρῴδης ἰδὼν ὅτι ἐνεπαίχθη ὑπὸ τῶν μάγων, ἐθυμώθη λίαν, καὶ ἀποστεί-λας ἀνεῖλε πάντας τοὺς παῖδας τοὺς ἐν Βηθλεὲμ καὶ ἐν πᾶσι τοῖς ὁρίοις αὐτῆς ἀπὸ διετοῦς καὶ κατωτέρω, κατὰ τὸν χρόνον ὃν ἠκρί-βωσε παρὰ τῶν μάγων. 17 τότε ἐπληρώθη τὸ ρηθὲν ὑπὸ Ἱερεμίου τοῦ προφήτου λέγοντος· 18 φωνὴ ἐν Ραμᾷ ἠκούσθη, θρῆνος καὶ κλαυθμὸς καὶ ὀδυρμὸς πολύς· Ραχὴλ κλαίουσα τὰ τέκνα αὐτῆς, καὶ οὐκ ἤθελε παρακληθῆναι, ὅτι οὐκ εἰσίν. 19 Τελευτήσαντος δὲ τοῦ Ἡρῴδου ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου κατ᾿ ὄναρ φαίνεται τῷ Ἰωσὴφ ἐν Αἰγύπτῳ 20 λέγων· ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ πορεύου εἰς γῆν Ἰσραήλ· τεθνήκασι γὰρ οἱ ζητοῦντες τὴν ψυχὴν τοῦ παιδίου. 21 ὁ δὲ ἐγερθεὶς παρέλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ ἦλθεν εἰς γῆν Ἰσραήλ. 22 ἀκούσας δὲ ὅτι Ἀρχέλαος βασιλεύει ἐπὶ τῆς Ἰουδαίας ἀντὶ Ἡρῴδου τοῦ πατρὸς αὐτοῦ, ἐφοβήθη ἐκεῖ ἀπελθεῖν· χρηματισθεὶς δὲ κατ᾿ ὄναρ ἀνεχώρησεν εἰς τὰ μέρη τῆς Γαλιλαίας, 23 καὶ ἐλθὼν κατῴκησεν εἰς πόλιν λεγομένην Ναζαρέτ, ὅπως πληρωθῇ τὸ ρηθὲν διὰ τῶν προφητῶν ὅτι Ναζωραῖος κληθήσεται. ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ 13 Ὅταν λοιπόν ἀναχώρησαν οἱ μάγοι, ἰδού, ἕνας ἄγγελος Κυρίου φάνηκε στόν Ἰωσήφ σέ ὄνειρο καί τοῦ εἶπε: Σήκω, πάρε τό παιδί καί τή μητέρα του καί φύγε στήν Αἴγυπτο, καί μεῖνε ἐκεῖ μέχρι νά σοῦ πῶ. Φύγε, διότι ὁ Ἡρώδης σκοπεύει νά ψάξει τό παιδί γιά νά τό σκοτώσει. 14 Σηκώθηκε λοιπόν ὁ Ἰωσήφ καί μέσα στή νύχτα πῆρε τό παιδί καί τή μητέρα του καί ἀναχώρησε γιά τήν Αἴγυπτο. 15 Κι ἔμεινε ἐκεῖ μέχρι πού πέθανε ὁ Ἡρώδης· γιά νά ἐπαληθευθεῖ ἀκριβῶς ἐκεῖνο πού εἶπε ὁ Κύριος μέσῳ τοῦ προφήτη: Ἀπό τήν Αἴγυπτο κάλεσα τόν υἱό μου νά ἐπιστρέψει στόν τόπο τῆς γεννήσεώς του. 16 Τότε ὁ Ἡρώδης, ὅταν εἶδε ὅτι οἱ μάγοι τόν ἐξαπάτησαν καί τόν ξεγέλασαν, θύμωσε πολύ. Ἔστειλε λοιπόν στρατιῶτες, οἱ ὁποῖοι σκότωσαν ὅλα τά παιδιά πού ἦταν στή Βηθλεέμ καί σ' ὅλα τά περίχωρα καί τά σύνορά της, ἀπό ἡλικία δύο ἐτῶν καί κάτω, σύμφωνα μέ τό χρονικό διάστημα πού ἐξακρίβωσε ἀπό τούς μάγους. 17 Τότε πραγματοποιήθηκε πλήρως ἐκεῖνο πού προφήτευσε ὁ προφήτης Ἱερεμίας: 18 Φωνή σπαρακτική ἀκούστηκε στό χωριό Ραμᾶ τῆς φυλῆς Βενιαμίν, θρῆνος καί κλάματα καί ὀδυρμός πολύς. Ἡ σύζυγος τοῦ Ἰακώβ Ραχήλ, πού ἦταν ἐκεῖ θαμμένη, κλαίει τά παιδιά της (μέ τό στόμα τῶν ἀπογόνων της μητέρων πού στερήθηκαν τά μικρά τους) καί δέν θέλει μέ κανένα τρόπο νά παρηγορηθεῖ, διότι τά ἀθῶα αὐτά παιδιά δέν ὑπάρχουν πλέον στή ζωή. 19 Ὅταν λοιπόν πέθανε ὁ Ἡρώδης, ἰδού, ἕνας ἄγγελος Κυρίου φάνηκε στόν Ἰωσήφ σέ ὄνειρο στήν Αἴγυπτο 20 καί τοῦ εἶπε: Σήκω καί πάρε τό παιδί καί τή μητέρα του καί πήγαινε μέ τήν ἡσυχία σου στή χώρα τῶν Ἰσραηλιτῶν. Διότι ἔχουν πεθάνει πλέον ἐκεῖνοι πού ζητοῦσαν νά πάρουν τή ζωή τοῦ παιδιοῦ. 21 Σηκώθηκε λοιπόν, πῆρε τό παιδί καί τή μητέρα του καί ἦλθε στήν Παλαιστίνη. 22 Ἀλλά ὅταν ἄκουσε ὅτι στήν Ἰουδαία βασίλευε ὁ Ἀρχέλαος στή θέση τοῦ πατέρα του Ἡρώδη, φοβήθηκε νά πάει ἐκεῖ. Μέ ἐντολή ὅμως πού τοῦ ἔδωσε ὁ Θεός στό ὄνειρό του ἀναχώρησε γιά τά μέρη τῆς Γαλιλαίας, ὅπου ἡγεμόνας ἦταν ὁ Ἡρώδης ὁ Ἀντίπας, ὁ ὁποῖος ἦταν λιγότερο σκληρός ἀπό τόν ἀδελφό του Ἀρχέλαο. 23 Κι ἀφοῦ ἦλθε ἐκεῖ, ἐγκαταστάθηκε στήν πόλη πού λέγεται Ναζαρέτ. Γιά νά πραγματοποιηθεῖ ἔτσι ἐκεῖνο πού εἶπαν οἱ προφῆτες, ὅτι ὁ Ἰησοῦς θά ὀνομασθεῖ περιφρονητικά ἀπό τούς ἐχθρούς του Ναζωραῖος. |
Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2013
Τετάρτη 25 Δεκεμβρίου
1 Τοῦ δὲ Ἰησοῦ γεννηθέντος ἐν Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας ἐν ἡμέραις Ἡρῴδου τοῦ βασιλέως, ἰδοὺ μάγοι ἀπὸ ἀνατολῶν παρεγένοντο εἰς Ἱεροσόλυμα 2 λέγοντες· ποῦ ἐστιν ὁ τεχθεὶς βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων; εἴδομεν γὰρ αὐτοῦ τὸν ἀστέρα ἐν τῇ ἀνατολῇ καὶ ἤλθομεν προσκυνῆσαι αὐτῷ. 3 Ἀκούσας δὲ Ἡρῴδης ὁ βασιλεὺς ἐταράχθη καὶ πᾶσα Ἱεροσόλυμα μετ᾿ αὐτοῦ, 4 καὶ συναγαγὼν πάντας τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ γραμματεῖς τοῦ λαοῦ ἐπυνθάνετο παρ᾿ αὐτῶν ποῦ ὁ Χριστὸς γεννᾶται. 5 οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· ἐν Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας· οὕτω γὰρ γέγραπται διὰ τοῦ προφήτου· 6 καὶ σὺ Βηθλεέμ, γῆ Ἰούδα, οὐδαμῶς ἐλαχίστη εἶ ἐν τοῖς ἡγεμόσιν Ἰούδα· ἐκ σοῦ γὰρ ἐξελεύσεται ἡγούμενος, ὅστις ποιμανεῖ τὸν λαόν μου τὸν Ἰσραήλ. 7 Τότε Ἡρῴδης λάθρα καλέσας τοὺς μάγους ἠκρίβωσε παρ᾿ αὐτῶν τὸν χρόνον τοῦ φαινομένου ἀστέρος, 8 καὶ πέμψας αὐτοὺς εἰς Βηθλεὲμ εἶπε· πορευθέντες ἀκριβῶς ἐξετάσατε περὶ τοῦ παιδίου, ἐπὰν δὲ εὕρητε, ἀπαγγείλατέ μοι, ὅπως κἀγὼ ἐλθὼν προσκυνήσω αὐτῷ. 9 οἱ δὲ ἀκούσαντες τοῦ βασιλέως ἐπορεύθησαν· καὶ ἰδοὺ ὁ ἀστὴρ ὃν εἶδον ἐν τῇ ἀνατολῇ προῆγεν αὐτούς, ἕως ἐλθὼν ἔστη ἐπάνω οὗ ἦν τὸ παιδίον· 10 ἰδόντες δὲ τὸν ἀστέρα ἐχάρησαν χαρὰν μεγάλην σφόδρα, 11 καὶ ἐλθόντες εἰς τὴν οἰκίαν εἶδον τὸ παιδίον μετὰ Μαρίας τῆς μητρὸς αὐτοῦ, καὶ πεσόντες προσεκύνησαν αὐτῷ, καὶ ἀνοίξαντες τοὺς θησαυροὺς αὐτῶν προσήνεγκαν αὐτῷ δῶρα, χρυσὸν καὶ λίβανον καὶ σμύρναν· 12 καὶ χρηματισθέντες κατ᾿ ὄναρ μὴ ἀνακάμψαι πρὸς Ἡρῴδην, δι᾿ ἄλλης ὁδοῦ ἀνεχώρησαν εἰς τὴν χώραν αὐτῶν. ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ 1 Ὄταν λοιπόν ὁ Ἰησοῦς γεννήθηκε στή Βηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας τίς ἡμέρες τοῦ βασιλιᾶ Ἡρώδη, ἰδού, σοφοί ἀστρονόμοι ἀπό τά μέρη τῆς ἀνατολῆς ἦλθαν στά Ἱεροσόλυμα 2 καί ἄρχισαν νά ρωτοῦν: Ποῦ εἶναι ὁ βασιλιάς τῶν Ἰουδαίων πού τώρα τελευταῖα γεννήθηκε; Διότι εἴδαμε τό ἀστέρι του νά ἀνατέλλει καί νά δίνει ἔτσι τήν εἴδηση γιά τή γέννηση τοῦ νέου βασιλιᾶ, καί ἤλθαμε νά τόν προσκυνήσουμε. 3 Ὅταν ὅμως ὁ βασιλιάς Ἡρώδης ἄκουσε τά λόγια αὐτά πού εἶπαν οἱ μάγοι, ταράχθηκε, ἐπειδή φοβήθηκε μήπως ὁ νέος βασιλιάς γίνει ἀντίζηλός του. Συγχρόνως ὅμως ταράχθηκαν μαζί μ' αὐτόν καί οἱ κάτοικοι ὅλης τῆς πόλεως τῆς Ἱερουσαλήμ, ἐπειδή φοβήθηκαν μήπως ἡ ταραχή τοῦ σκληροῦ Ἡρώδη ξεσπάσει πάνω τους. 4 Τότε λοιπόν μάζεψε ὁ Ἡρώδης ὅλους τούς ἀρχιερεῖς καί τούς γραμματεῖς τοῦ λαοῦ, πού θεωροῦνταν γνῶστες καί διδάσκαλοι τοῦ νόμου, καί ζητοῦσε νά μάθει ἀπ' αὐτούς σέ ποιό μέρος σύμφωνα μέ τίς προφητεῖες θά γεννιόταν ὁ Χριστός, ὁ Μεσσίας δηλαδή καί βασιλιάς τοῦ Ἰσραήλ. 5 Αὐτοί τοῦ εἶπαν: Γεννιέται στή Βηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας, διότι ἔτσι ἔχει γραφεῖ ἀπό τόν Θεό μέσῳ τοῦ προφήτη Μιχαία: 6 Καί σύ, Βηθλεέμ, πού περιλαμβάνεσαι στή χώρα τῆς φυλῆς τοῦ Ἰούδα, ἄν καί φαίνεσαι μικρό χωριό, δέν εἶσαι καθόλου ἡ πιό ἀσήμαντη πόλη ἀπό τίς πρωτεύουσες πού ξεχωρίζουν στήν περιοχή τῆς φυλῆς τοῦ Ἰούδα. Καί δέν εἶσαι ἡ πιό μικρή, διότι ἀπό σένα θά βγεῖ ἄρχοντας, ὁ ὁποῖος θά ποιμάνει τό λαό μου τόν Ἰσραήλ. 7 Τότε ὁ Ἡρώδης, ἀφοῦ κάλεσε κρυφά τούς μάγους, ἐξακρίβωσε ἀπ' αὐτούς τό διάστημα τοῦ χρόνου πού μεσολάβησε ἀπό τότε πού ἄρχισε νά φαίνεται τό ἄστρο. 8 Κι ἀφοῦ τούς ὁδήγησε νά πᾶνε στή Βηθλεέμ, τούς εἶπε: Πηγαίνετε ἐκεῖ καί ἐξετάστε μέ κάθε ἀκρίβεια κάθε τι σχετικά μέ τό παιδί. Κι ὅταν μαζέψετε πληροφορίες, φέρτε μου εἴδηση, γιά νά ἔλθω κι ἐγώ στή Βηθλεέμ νά τό προσκυνήσω. 9 Αὐτοί λοιπόν, ἀφοῦ ἄκουσαν τά λόγια τοῦ βασιλιᾶ, ἔφυγαν γιά τή Βηθλεέμ. Καί νά, τό ὑπερφυσικό ἀστέρι πού ἔλαμπε καί τήν ἡμέρα, τό ἴδιο ἀστέρι πού εἶδαν ἐξαρχῆς στήν ἀνατολή του, πήγαινε μπροστά ἀπ' αὐτούς, μέχρι πού ἦλθε καί στάθηκε πάνω ἀπ' τό σπίτι πού ἦταν τό παιδί. 10 Μόλις λοιπόν οἱ μάγοι εἶδαν τό ἄστρο, χάρηκαν μέ πολύ μεγάλη χαρά, διότι εἶχαν πλέον ἀσφαλή ὁδηγό. 11 Κι ὅταν ἦλθαν στό σπίτι, εἶδαν τό παιδί μέ τή μητέρα του Μαρία, κι ἀφοῦ ἔπεσαν στή γῆ, τό προσκύνησαν· κι ἀνοίγοντας τά θησαυροφυλάκιά τους τοῦ πρόσφεραν δῶρα: χρυσάφι, κι ἀπ' τά πολύτιμα ἀρώματα τῆς Ἀραβίας λιβάνι καί σμύρνα. 12 Ἐπειδή ὅμως ὁ Θεός τούς ἔδωσε στό ὄνειρό τους τήν ὁδηγία νά μήν ξαναγυρίσουν στόν Ἡρώδη, ἀναχώρησαν ἀπό ἄλλο δρόμο γιά τήν πατρίδα τους. |
Τετάρτη 25 Δεκεμβρίου Ἀπόστολος: τῆς ἑορτῆς –μετὰ τοῦ προκειμένου αὐτοῦ–, 25 Δεκ., «῞Οτε ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου» (Γαλ. δ΄ 4-7)
4 Ὅτε δὲ ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπὸ νόμον, 5 ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν. 6 Ὅτι δέ ἐστε υἱοί, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸ Πνεῦμα τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ εἰς τὰς καρδίας ὑμῶν, κρᾶζον· ἀββᾶ ὁ πατήρ. 7 ὥστε οὐκέτι εἶ δοῦλος, ἀλλ' υἱός· εἰ δὲ υἱός, καὶ κληρονόμος Θεοῦ διὰ Χριστοῦ. ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ 4 Ὅταν ὅμως συμπληρώθηκε ὁ χρόνος πού εἶχε ὁρίσει ἡ πανσοφία τοῦ Θεοῦ, ἀπέστειλε ὁ Θεός στόν κόσμο τόν Υἱό του, ὁ ὁποῖος ἔγινε ἄνθρωπος ἀπό γυναίκα καί ὑποτάχθηκε στό Μωσαϊκό νόμο, 5 προκειμένου νά ἐξαγοράσει ἐκείνους πού ἦταν ὑποδουλωμένοι στήν κατάρα τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου, γιά νά λάβουμε τήν υἱοθεσία πού ὁ Θεός μᾶς εἶχε ὑποσχεθεῖ. 6 Ναί. Δέν εἶστε πλέον δοῦλοι ἀλλά υἱοί τοῦ Θεοῦ. Κι ἐπειδή εἶστε υἱοί τοῦ ἐπουρανίου Πατρός, γι' αὐτό ἀπέστειλε ὁ Θεός στίς καρδιές σας τό Πνεῦμα τοῦ Υἱοῦ του, τό ὁποῖο σᾶς δίνει τήν πληροφορία καί τήν παρρησία νά ἀπευθύνεσθε στό Θεό μέ τήν κραυγή καί τήν ἐπίκληση: Ἀββά, δηλαδή, Πατέρα. 7 Ἄρα λοιπόν, σύμφωνα μ' ὅλα αὐτά, ἐσύ πού πίστεψες στό Χριστό δέν εἶσαι πλέον δοῦλος, ἀλλά εἶσαι κατά χάριν υἱός τοῦ Θεοῦ. Ἐάν λοιπόν εἶσαι υἱός, εἶσαι συγχρόνως καί κληρονόμος τοῦ Θεοῦ. Καί γίνεσαι κληρονόμος διαμέσου τοῦ Χριστοῦ. |
