|
Ο Χριστός ξανασταυρώνεται. Η σταύρωση του Χριστιανισμού συνεχίζεται. Το ζούμε, το ψηλαφούμε!
Κάθε φορά που κάποιος βρίζει το πανάγιο Όνομα του Χριστού μας δίπλα μας και μείς σφυρίζουμε αδιάφορα, σαν να μη συμβαίνει τίποτε.
Κάθε φορά που ένα αγέννητο παιδί χάνεται στους υπονόμους των νοσοκομείων και κλινικών και πηγαίνει στην άλλη ζωή τυφλό και αβάπτιστο, σκοτωμένο από γονείς και ιατρούς,
Κάθε φορά που ένα σπίτι διαλύεται και ένας ορθόδοξος γάμος ναυαγεί στο πέλαγος της ζωής,
Κάθε φορά που ένα βαπτισμένο μέλος της Ορθοδόξου Εκκλησίας αρνείται το βάπτισμά του και γίνεται άθεος, άθεος εκ πεποιθήσεως δήθεν, αθεράπευτα άθεος τελικά, αιρετικός, σχισματικός,
Κάθε φορά που ένα νέο κορίτσι ξεστρατίζει από την οδό του Κυρίου πλανεμένο από τις σειρήνες της αμαρτίας,
Κάθε φορά που ένας νέος αφήνει την τελευταία του πνοή σε ένα παγκάκι τρυπημένος από τη σύριγγα του λευκού θανάτου και της δικής μας αδιαφορίας,
Κάθε φορά που κάποιος άνθρωπος της διπλανής μας πόρτας ανακαλύπτεται κρεμασμένος στις σωλήνες του λουτρού του απογοητευμένος από την έλλειψη αγάπης και στήριξης,
Κάθε φορά που το μίσος οπλίζει το χέρι και αδελφός σκοτώνει τον αδελφό του,
Κάθε φορά που ένας ορθόδοξος κληρικός μας χάνεται στα μονοπάτια των σκανδάλων κι ένας αποίμαντος λαός αποπροσανατολίζεται από τη θέα του Εσταυρωμένου Κυρίου,
Κάθε φορά που ο Κύριος αιμάσσει επάνω στο σταυρό του «κρανίου τόπου» τραυματισμένος από το ακάνθινο στεφάνι της αντορθόδοξης δημοσιογραφίας ή της εκκλησιόμαχης πολιτικής και όλοι τον αρνούνται και δε μιλάει κανένας,
Κάθε φορά που εγώ αρνούμαι ως ορθόδοξος Χριστιανός να απαρνηθώ τον εαυτό μου, να σηκώσω το σταυρό μου και να ακολουθήσω τον Χριστό μου, περιφρονώ τους αδελφούς μου και εναγκαλίζομαι τους αιρετικούς και σταυρωτές του Κυρίου μου.
Κάθε τέτοια φορά, και όλες αυτές τις φορές, τις πρώτες και τις έσχατες, ο Χριστός ξανασταυρώνεται και η σταύρωση του Χριστιανισμού, δηλαδή της Ορθοδοξίας, συνεχίζεται.
Ναι, αυτή είναι η αλήθεια. «Ιησούς Χριστός, χθές και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας» . Ο Χριστός μας είναι ο Εσταυρωμένος, η Εκκλησία μας είναι η Εσταυρωμένη, Εσταυρωμένη και η Ορθοδοξία μας, στο Σταυρό και η Ορθόδοξη Ελλάδα μας και από πίσω χιλιάδες σταυροί ακολουθούν, εσταυρωμένοι δηλαδή χριστιανοί, όσιοι και μάρτυρες, καθημερινοί άγιοι μέσα στον κόσμο, ανεβαίνουν στους αιώνες, την τεθλιμμένη οδό του Γολγοθά, σηκώνοντας το δικό τους σταυρό και ως άλλοι Κυρηναίοι, σηκώνουν και τον Σταυρό της πληγωμένης Ορθόδοξης Νύμφης του κεκοπιακότος Κυρίου.
Ανεβαίνει όντως καθημαγμένος και παραμένει καθηλωμένος στο Σταυρό ο Ορθόδοξος Χριστιανισμός. Ο Σταυρός είναι ο κλήρος μας, σε μας τους Ορθοδόξους! Για πάντα; Ασφαλώς όχι! Διότι τελικά αυτός ο σταυρός είναι και η δόξα μας.
Και τούτο διότι μετά το Σταυρό ακολουθεί η Ανάσταση. Μετά τον Γολγοθά το κενό Μνημείο. Μετά το σκοτάδι, το Φως του Παναγίου Τάφου. Μετά τον διωγμό η ανεξιθρησκεία και το διάταγμα των Μεδιολάνων, μετά τις αιρέσεις η αλήθεια των Αγίων Οικουμενικών Συνόδων, μετά την Άλωση η υπομονή των Αγίων και η Επανάσταση της Αγίας Λαύρας, μετά τον φονικό κομμουνισμό η δόξα της Ορθοδοξίας, μετά τους δημίους οι χαροποιοί μάρτυρες και τα θαύματα των αγίων, μετά τον Αντίχριστο ο Θριαμβευτής Κύριος!
| 
