ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΕΝΩΣΙΣ ΓΟΝΕΩΝ "Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΩΓΗ"

Λεωφόρος Σοφοκλῆ Βενιζέλου 130 Τ.Κ. 163 45 Ἡλιούπολη
Τηλέφωνο: 2109927961



Ἡ Γ.Ε. Χ. Α. εἶναι Πανελλήνιο Σωματεῑο μέ 60 τμήματα στίς περισσότερες πόλεις τῆς Ἑλλάδος καί στίς Συνοικίες τῆς περιοχῆς Ἀθηνῶν. Σκοπός της εἶναι ἡ τόνωσις τοῦ θρησκευτικοῦ φρονήματος τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ καί ἡ ἐνίσχυσις τοῦ θεσμοῦ τῆς Οἰκογενείας ὅπως αὐτός διαμορφώθηκε κάτω ἀπό τήν ἐπίδραση τῆς Ὀρθοδόξου Ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας. ὡς φορέα καί θεματοφύλακα τῶν Χριστιανικῶν καί Ἐθνικῶν παραδόσεων.

Γραφεῖα κεντρικοῦ: ὁδός Μαυρομιχάλη 32 (106 80) Ἀθήνα

Τηλ. & Fax: 210-3638793 E-mail: gexaathens@yahoo.gr

Τετάρτη 27 Μαΐου 2015

ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ


ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 31 ΜΑΪΟΥ 2015
Τῆς Πεντηκοστῆς: Πράξ. β΄ 1-11
Εν τῷ συμπληροῦσθαι τὴν ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς ἦσαν ἅπαντες οἱ ἀπόστολοι ὁμοθυμαδὸν ἐπὶ τὸ αὐτό. καὶ ἐγένετο ἄφνω ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἦχος ὥσπερ φερομένης πνοῆς βιαίας, καὶ ἐπλήρωσεν ὅλον τὸν οἶκον οὗ ἦσαν καθήμενοι· καὶ ὤφθησαν αὐτοῖς διαμεριζόμεναι γλῶσσαι ὡσεὶ πυρός, ἐκάθισέ τε ἐφ᾿ ἕνα ἕκαστον αὐτῶν, καὶ ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος Ἁγίου, καὶ ἤρξαντο λαλεῖν ἑτέραις γλώσσαις καθὼς τὸ Πνεῦμα ἐδίδου αὐτοῖς ἀποφθέγγεσθαι. Ἦσαν δὲ ἐν Ἱερουσαλὴμ κατοικοῦντες Ἰουδαῖοι, ἄνδρες εὐ­λαβεῖς ἀπὸ παντὸς ἔθνους τῶν ὑπὸ τὸν οὐρανόν· γενομένης δὲ τῆς φωνῆς ταύτης συνῆλθε τὸ πλῆθος καὶ συνεχύθη, ὅτι ἤκουον εἷς ἕκαστος τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ λαλούντων αὐτῶν. ἐξίσταντο δὲ πάντες καὶ ἐθαύμαζον λέγοντες πρὸς ἀλλήλους· οὐκ ἰδοὺ πάντες οὗτοί εἰσιν οἱ λαλοῦντες Γαλιλαῖοι; καὶ πῶς ἡμεῖς ἀκούομεν ἕκαστος τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ ἡμῶν ἐν ᾗ ἐγεννήθημεν, Πάρθοι καὶ Μῆδοι καὶ Ἐλαμῖται, καὶ οἱ κατοικοῦντες τὴν Μεσοποταμίαν, Ἰουδαίαν τε καὶ Καππαδοκίαν, Πόντον καὶ τὴν Ἀσίαν, Φρυγίαν τε καὶ Παμφυλίαν, Αἴγυπτον καὶ τὰ μέρη τῆς Λιβύης τῆς κατὰ Κυρήνην, καὶ οἱ ἐπιδημοῦντες Ρωμαῖοι, Ἰουδαῖοί τε καὶ προσήλυτοι, Κρῆτες καὶ Ἄραβες, ἀκούομεν λαλούντων αὐ­-τῶν ταῖς ἡμετέραις γλώσσαις τὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ;
ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ
1. Η ΒΙΑΙΗ ΠΝΟΗ
   Ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς. Ἑκατὸν εἴκοσι πιστοὶ κι ἄλλοι ἀκόμη συγκεντρωμένοι στὸ ἴδιο σπίτι, ὅλοι μὲ μιὰ ψυχὴ καὶ μὲ μιὰ καρδιά. Καὶ ξαφνικὰ ἦλθε βοὴ ἀπὸ τὸν οὐρανὸ σὰν βοὴ σφοδροῦ ἀνέμου. Ἡ βοὴ αὐτὴ γέμισε ὅλο τὸ σπίτι ὅπου βρίσκονταν οἱ Ἀπόστολοι καὶ οἱ ἄλλοι Μαθητές.
   Ὅλα ἔγιναν ξαφνικά, αἰφνιδιαστικά. Ἀπροσ­δόκητα, ὅπως ξεσπᾶ ξαφνικὸς καὶ βίαιος ἄνεμος. Ἦταν ἕνας ἦχος ἀπὸ τὸν οὐ­ρα­νὸ σὰν φωνὴ βροντῆς. Γιατί ὅμως ἡ κάθο­δος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος συνοδεύτηκε μὲ τὸ ὑ­­­περφυσικὸ αὐτὸ φαινόμενο τοῦ βίαιου καὶ ὁρμητικοῦ ἀνέμου; Διότι, ὅπως ἐξηγοῦν οἱ ἱεροὶ ἑρμηνευτές, ἡ ὁδὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μοιάζει μὲ τὴν ὁδὸ τοῦ ἀνέμου ποὺ ἀκοῦς τὴν πνοή του ἀλλὰ δὲν ξέρεις ἀπὸ ποῦ ἔρχεται καὶ ποῦ πηγαίνει. Δὲν ἦταν βέ­βαια ὁ ἄνεμος αὐτὸς κάποιο φυσικὸ φαινόμενο. Ἦταν ἕνα γεγονὸς ὑπερφυσικοῦ χα­ρακτῆρος. Ἡ πνοὴ τοῦ ἀνέμου ἦταν σύμ­βολο τῆς ἐκχύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στοὺς συναγμένους Μαθητές. Ἦταν τὸ σύμ­βολο τῆς μυστηριώδους ἐνεργείας τοῦ θείου Πνεύματος. Διότι ἡ πνοὴ αὐτὴ ἤθελε νὰ δείξει ὅτι μία ἄλλη πνοὴ πνευματικὴ ἐκείνη τὴν ὥρα κατερχόταν στὶς ψυχὲς τῶν πρώτων πιστῶν. Καὶ ἡ πνοὴ αὐτὴ τοὺς γέμισε ὁλοκληρωτικά. Πλήρωσε τὶς ψυχὲς καὶ τὰ σώματά τους. Τοὺς πλημμύρισε μὲ θεῖες καὶ ἔξοχες δωρεές. Ἐκείνη τὴ συγκλονιστι­κὴ­­­ ὥρα, ὅλο τὸ σπίτι ὅπου βρίσκονταν οἱ Μα­θητὲς ἔγινε μὲ τὴν πνοὴ τοῦ Ἁγίου Πνεύμα­­τος μιὰ ἀόρατη πνευματικὴ κολυμβήθρα ποὺ μεταμόρφωσε τοὺς πιστούς, τοὺς μετέδωσε μοναδικὰ ὑπερφυσικὰ χαρίσματα καὶ εὐλογίες. Ὅλοι πλημμύρισαν μὲ Πνεῦμα Ἅγιον. Γέμισαν μὲ τὶς χάριτές του. Ἔγιναν πλέον ἄλλοι ἄνθρωποι. Καινούργιοι. Ἔφυ­γαν­ οἱ φόβοι τους καὶ οἱ δισταγμοί τους. Ἀ­­­πέ­κτησαν ὑπερφυσικὲς ἱ­­­­κα­νότητες νὰ κάνουν θαύματα. Κι ἔτρεξαν ἐνι­­σχυόμενοι ἀπὸ θεία δύναμη στὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης νὰ κηρύξουν τὸ μήνυμα τῆς Ἀνα­στάσεως. Καὶ ἄλλαξαν ὅλο τὸν κόσμο.
2. ΟΙ ΠΥΡΙΝΕΣ ΓΛΩΣΣΕΣ
   Ταυτόχρονα ἡ κάθοδος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος συνοδεύτηκε καὶ μ' ἕνα δεύτερο ση­­μεῖο. Εἶδαν ὅλοι μὲ τὰ μάτια τους νὰ διαμοι­ράζονται πάνω τους γλῶσσες παρόμοιες μὲ τὶς φλόγες τῆς φωτιᾶς. Κι ἄρχισαν νὰ μι­λοῦν ξένες γλῶσσες! Τὸ Ἅγιον Πνεῦμα τοὺς ἐνέπνεε νὰ λένε οὐράνιες καὶ θεόπνευστες­ διδασκαλίες! Ἦταν τὶς ἡμέρες ἐκεῖνες στὴν Ἱερουσαλὴμ ἄνθρωποι θεοσεβεῖς ἀπὸ ὅλα τὰ ἔθνη. Κι ὅταν ἔγινε ἡ βοὴ αὐτὴ τοῦ ἀνέ­μου, συνάχθηκαν ἐκεῖ πολλοί· καὶ ὅλοι κυ­ριεύθηκαν ἀπὸ ἔκπληξη. Διότι ὁ καθένας τους ἄκουγε τοὺς Μαθητὲς νὰ μιλοῦν στὴ δική του γλώσσα. Κι ἐκστατικοὶ ἔλεγαν ὁ ἕ­­νας στὸν ἄλλο: Μὰ αὐτοὶ ὅλοι ποὺ μιλοῦν, δὲν εἶναι Γαλιλαῖοι; Καὶ πῶς ἐμεῖς ἀκοῦμε ὁ κα­­­θένας μας τὴ δική μας γλώσσα; Ὅλοι ἐ­­μεῖς ποὺ καταγόμαστε ἀπὸ διάφορα μέρη, πῶς συμβαίνει νὰ ἀκοῦμε ὅλους αὐτοὺς νὰ ­μιλοῦν καὶ νὰ διακηρύττουν στὶς γλῶσσες μας τὰ μεγάλα καὶ θαυμαστὰ ἔργα τοῦ Θε­οῦ;
   Τὸ δεύτερο λοιπὸν σημεῖο ποὺ συνόδευ­σε τὴν κάθοδο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἦταν πρωτόγνωρο καὶ πολὺ ἐντυπωσιακό. Γλῶσσες ποὺ ἔμοιαζαν μὲ φλόγες πυρὸς προῆλθαν ἀπὸ μιὰ πηγὴ πυρὸς καὶ μοιράσθηκαν καὶ κάθισαν πάνω στὰ κεφάλια τῶν πιστῶν ποὺ ἦταν συγκεντρωμένοι στὸ ἴδιο μέρος. Πολ­λὲς πύρινες γλῶσσες. Τί ἀκριβῶς ὅμως σήμαινε τὸ δεύτερο αὐτὸ σημεῖο;
   Τὸ πῦρ ἦταν σύμβολο τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς ἄπειρης δυνάμεώς του. Οἱ πύρινες γλῶσσες δὲν ἦταν γλῶσσες φω­τιᾶς ἀλλὰ ἔτσι ἔμοιαζαν. Εἶχαν τὴ μορφὴ τῶν γλωσσῶν, διότι διὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς θὰ μιλοῦσε πλέον στὸν κό­­­σμο. Αὐτὸς ἔστειλε στοὺς μαθητές του τὸ Ἅγιον Πνεῦμα γιὰ νὰ τοὺς μεταδώσει ὄχι μό­νο τὴ γνώση ἀλλὰ καὶ τὴ δύναμη τῆς σωτη­ρίας. Οἱ πύρινες γλῶσσες ὅμως δήλωναν καὶ κάτι ἄλλο: Ὅπως τὸ πῦρ ἔχει φωτιστικὴ καὶ καυστικὴ δύναμη, ἔτσι καὶ ὁ λόγος τῶν Ἀποστόλων θὰ φώτιζε τοὺς πιστοὺς καὶ θὰ τοὺς καθάριζε ἀπὸ κάθε τι τὸ ἁμαρτωλό. Διότι­ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα σὰν φωτιὰ μαλακώνει τὶς σκληρὲς καρδιές, τὶς ἀναμορφώνει, κατακαίει τὴ σκουριὰ καὶ ἀνάβει στὸ ἐσωτερικὸ τῶν ἀνθρώπων μιὰ ἀόρατη πνευματικὴ φω­τιὰ ἀγάπης καὶ ἀφοσιώσεως πρὸς τὸν Θεό. Μεταβάλλει τὶς ἀνθρώπινες καρδιὲς σὲ θυσιαστήριο ὅπου προσφέρονται πνευ­ματι­κὲς θυσίες.
   Κάποια ἱερὴ μέρα κι ἐμεῖς βαπτισθήκαμε καὶ μυρωθήκαμε, λάβαμε μὲ τὸ ἅγιο Χρίσμα τὴ σφραγίδα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ πλημμυρίσαμε μὲ τὶς ἀνεξιχνίαστες δωρεές του. Ἀποκτήσαμε ὅλα τὰ ἀπαραίτητα ἐ­­­­­­φόδια γιὰ νὰ γίνουμε ἄνθρωποι πνευματικοί.­ Σήμε­­ρα, τόσα χρόνια μετά, ἂς κάνουμε μία αὐ­τοεξέταση: Πόσο ἀξιοποιήσαμε τὶς θεῖες καὶ οὐράνιες δωρεὲς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος; Πό­σο ἀπαρνηθήκαμε τὴ ματαιότητα τοῦ κόσμου; Πόσο ἀφήσαμε μέσα μας τὸ Ἅγιον Πνεῦμα νὰ μεταμορφώσει τὴ ζωή μας, νὰ ἀλλάξει τὶς καρδιές μας, νὰ ἀναγεννήσει τοὺς πόθους καὶ τὰ ὁράματά μας; Κι ἐπειδὴ ὅλοι μας ἀσφαλῶς κατανοοῦμε ὅτι ἐλά­χι­στα ἐργαστήκαμε στὸν ἑαυτό μας, ἂς κάνουμε μία νέα ἀρχή. Κι ἂς παρακαλοῦμε κα­­θημερινὰ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα νὰ μᾶς κάνει πνευματέμφορους καὶ πνευματοκίνητους. Ἂς τὸ ζητοῦμε αὐτὸ μὲ πόθο στὴν προσευχή μας ἀπὸ τὸν ἅγιο Θεό: «Τὸ Πνεῦμά σου τὸ Ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀφ' ἡμῶν».