Πρὸς Κολοσσαεῖς 2, 1-7 (μέρος α΄)

Πρὸς Κολοσσαεῖς 2, 1-7 (μέρος α΄) Τὴν ἐπιστολὴ πρὸς Κολοσσαεῖς, ἕνα ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν ὁποία ἀκούσατε σήμερα, ὁ ἅγιος ἀπόστολος Παῦλος τὴν ἔγραψε ὅταν βρισκόταν στὴν φυλακή. Τὴν ἐπιστολὴ αὐτὴ τὴν ἀπευθύνει στοὺς Κολοσσαεῖς, στοὺς κατοίκους δηλαδὴ τῶν Κολοσσῶν, μιᾶς πόλεως τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Λέει στὴν ἐπιστολὴ του τὸ ἑξῆς· «Θέλω γὰρ ὑμᾶς εἰδέναι ἡλίκον ἀγῶνα ἔχω περὶ ὑμῶν καὶ τῶν ἐν Λαοδικείᾳ καὶ ὅσοι οὐχ ἑωράκασι τὸ πρό­σωπόν μου ἐν σαρκί» (Κλ. 2, 1). Ὁ ἀπόστολος θέλει νὰ γνωρίζουν οἱ Κολοσσαεῖς τὸν ἀγώνα του· τὶς θλίψεις, τοὺς ραβδισμοὺς καὶ τοὺς διωγμοὺς ποὺ ὑπέφερε, τὶς προσευχές του. Θέλει νὰ τὰ γνωρίζουν ὅλα αὐτά. Ἕνας τέτοιος ἀγώνας εἶναι ἀπα­ραίτητος γιὰ κάθε καλὸ ποιμένα καὶ γιὰ τὸν κάθε χρι­στιανὸ ποὺ ὁ Θεὸς τὸν βάζει νὰ διακονεῖ μὲ τὴν προ­σευχὴ του τοὺς ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι δὲν προσεύχο­νται ἢ προσεύχονται πολὺ λίγο. Εἶναι δύσκολος αὐ­τὸς ὁ ἀγώνας τῶν ποιμένων τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὸ ποίμνιο πρέπει νὰ γνωρίζει πόσος κόπος πρέπει νὰ καταβληθεῖ γιὰ νὰ ἀποκτήσουν τὴ δύναμη τοῦ λόγου ποὺ φτάνει ὡς τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς. Ὁ ἅγιος ἀπόστολος Παῦλος θεωρεῖ πολὺ σημαντι­κὸ νὰ ξέρουν οἱ Κολοσσαεῖς γιὰ τὸν ἀγώνα του «ἵνα παρακληθῶσιν αἱ καρδίαι αὐτῶν, συμβιβασθέντων ἐν ἀγάπῃ καὶ εἰς πάντα πλοῦτον τῆς πληροφορίας τῆς συνέσεως, εἰς ἐπίγνωσιν τοῦ μυστηρίου τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρὸς καὶ τοῦ Χριστοῦ, ἐν ὧ εἰσί πάντες οἱ θησαυ­ροὶ τῆς σοφίας καὶ τῆς γνώσεως ἀπόκρυφοι» (Κλ. 2,2-3). Ἔπρεπε νὰ γνωρίσουν οἱ Κολοσσαεῖς τὸν ἀγώνα τοῦ ἀποστόλου γιὰ νὰ παρηγορηθεῖ ἡ καρδιά τους καὶ νὰ ἐνοικήσει ἡ εἰρήνη στὶς ἑνωμένες μὲ ἀγάπη καρ­διές, γιὰ νὰ πλουτισθοῦν μὲ ἀληθινὴ καὶ πλήρη γνώ­ση τοῦ μυστηρίου τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι ἀφάνταστο τὸ βάθος καὶ τὸ μεγαλεῖο τοῦ κρυπτοῦ μυστηρίου τῆς Ἁγίας Τριάδος. Τὸ βάθος τοῦ μυστηρίου αὐτοῦ εἶναι ἀπρόσιτο σὲ μᾶς. Ὡς ἕνα βαθ­μὸ ὅμως μποροῦμε νὰ τὸ γνωρίσουμε. Καὶ τὸ γνωρί­ζουμε μὲ τὶς καρδιὲς ἑνωμένες στὴν ἀγάπη, καρδιὲς στὶς ὁποῖες κατοικεῖ ἡ εἰρήνη τοῦ Χριστοῦ, καρδιὲς ποὺ ἔγιναν ναοὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Μεγάλη χαρά μᾶς δίνει ἡ γνώση τοῦ μυστηρίου τοῦ Θεοῦ, τῆς Ἁ­γίας Τριάδος, τοῦ μυστηρίου τοῦ Χριστοῦ «ἐν ὧ εἰσί πάντες οἱ θησαυροὶ τῆς σοφίας καὶ τῆς γνώσεως ἀπό­κρυφοι». Στὸν Χριστὸ βρίσκονται ὅλοι οἱ θησαυροὶ τῆς σο­φίας καὶ τῆς γνώσεως, ἀλλὰ οἱ ἄνθρωποι δὲν ἀναζητᾶ­νε αὐτὸ τὸν θησαυρό. Ἀπ' αὐτοὺς ποὺ ἀναζητοῦν τὴν πνευματικὴ γνώση, τὴ γνώση τοῦ μυστηρίου, σχεδὸν κανεὶς δὲν ἀναζητᾶ τὸν Χριστό. Ψάχνουν νὰ τὴ βροῦν στὰ βιβλία ποὺ περιέχουν τὴν ἀνθρώπινη σοφία, τὴ σοφία αὐτοῦ τοῦ κόσμου, στὰ φιλοσοφικὰ καὶ ἐπιστη­μονικὰ βιβλία. Καὶ δὲν γνωρίζουν ὅτι ὁ θησαυρὸς τῆς ἀληθινῆς γνώσεως βρίσκεται ἀλλοῦ, ὄχι σ' αὐτὰ τὰ βιβλία, τὰ γεμάτα ἀντιθέσεις ἀλλὰ στὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ μόνο σ' Αὐτόν. Σ' Αὐτὸν εἶναι κρυμμένοι ὅλοι οἱ θησαυροὶ τῆς σοφίας καὶ τῆς γνώσεως καὶ ὁ ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος θέλει νὰ γίνει κοινωνὸς αὐτῶν τῶν ἀγαθῶν πρέπει μὲ ὅλη τὴν καρδιά του νὰ στραφεῖ πρὸς τὸν Χριστό. (Τά κείμενα τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ πού δημοσιεύονται σέ συνέχειες στήν ἱστοσελίδα μας εἶναι παρμένα ἀπό τό ὁμώνυμο βιβλίο τῶν ἐκδόσεων «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»)

Προβολή άρθρου...