Διδάσκαλε ἀγαθέ! (μέρος γ΄)

Γιορτάζουμε σήμερα τὴν μνήμη τοῦ ὁσίου Ἀντω­νίου τοῦ Μεγάλου. Ὅλοι οἱ ἅγιοι τοῦ Θεοῦ εἶχαν πολλοὺς πειρασμοὺς στὴν ζωή τους, ὅλοι τους πολε­μοῦσαν τὸν διάβολο καὶ τοὺς δαίμονες. Ἀλλά γιὰ κα­νέναν ἄλλο ἅγιο ὁ ἀγώνας αὐτὸς κατὰ τῶν πονηρῶν πνευμάτων δὲν ἦταν τόσο δύσκολος καὶ τόσο μακρὺς ὅπως γιὰ τὸν Μέγα Ἀντώνιο. Γιὰ νὰ διηγηθοῦμε τὸ βίο του θὰ χρειαζόταν ἀρκετὴ ὥρα. Θὰ πῶ μόνο ὅτι ὁ Μέγας Ἀντώνιος, βασανιζόταν ὅλη τὴν ζωή του ἀπό τους δαίμονες ὅσο κανεὶς ἄλλος καὶ τελικὰ τοὺς νίκη­σε καὶ τοὺς ντρόπιασε. Ἐδίωξε τὸν διάβολο καὶ ἔφυ­γε ἀπ' αὐτόν. Ὁ Κύριος φώτισε τὸ νοῦ του μὲ τὸ ἐπουράνιο Φῶς καὶ τοῦ ἔδωσε πολλὰ χαρίσματα· τὴν διορατικό­τητα, τὴν ἐξουσία πάνω στὰ στοιχεῖα τῆς φύσεως καὶ πολλὰ ἄλλα. Τοῦ ἔδωσε τὴν ἐξουσία ὄχι μόνο νὰ θε­ραπεύει διάφορες ἀσθένειες, ἀλλὰ καὶ νὰ ἀνασταίνει τοὺς νεκρούς. Τοῦ ἔδωσε ἐπίσης καὶ τὸ πιὸ πολύτιμο χάρισμα, τὸ χάρισμα τῆς διδασκαλίας. Ὁ ἅγιος Ἀντώνιος ὁ Μέγας εἶναι ἕνας ἀπό τούς μεγαλύτερους καὶ τοὺς πιὸ σοφοὺς δασκάλους μας. Μᾶς ἄφησε τὰ πολύτιμα συγγράματά του ποὺ περιέ­χουν τὶς νουθεσίες του. Τί νουθεσίες αὐτὲς τὶς κατέ­γραψαν οἱ μαθητές του. Καὶ αὐτές, δόξα τῷ Θεῷ, σώ­θηκαν μέχρι τὶς μέρες μας καὶ τὶς ἔχουμε σήμερα στὰ χέρια μας. Τὶς ἔσωσε γιὰ μᾶς ὁ Κύριος. Πρέπει νὰ γνωρίζουμε καλὰ τὴν διδασκαλία τοῦ Μεγάλου Ἀντωνίου. Ἐπειδὴ ὅμως εἶναι δύσκολο νὰ βρεῖτε μόνοι σας τὰ βιβλία του γι' αὐτὸ κάθε φορὰ θὰ σᾶς λέω λίγα ἀπ' αὐτὰ ποὺ γράφει ὁ μεγάλος αὐτὸς ἅγιος. Ἐσεῖς μόνο νὰ ἔχετε ὄρεξη νὰ ἀκοῦτε τὶς νουθεσίες αὐτές, οἱ ὁποῖες πραγματικὰ εἶναι πολὺ σοφές. Κανένας σοφός τῆς γῆς δὲν μπορεῖ νὰ συγκριθεῖ μὲ τὸν Μέγα Ἀντώ­νιο. Ἡ σοφία του εἶναι οὐράνια καὶ ἀπέχει τόσο ἀπό τὴν γήινη ὅσο ὁ οὐρανὸς ἀπέχει ἀπό τὴ γῆ. Σήμερα θὰ σᾶς πὼς μόνο ὅτι ἐμεῖς ποὺ πιστέψαμε στὸν Χριστὸ καὶ τὸν ἀγαπήσαμε μὲ ὅλη τὴν καρδιά μας πρέπει νὰ προετοιμασθοῦμε γιὰ ἕναν μεγάλο ἀγώ­να κατὰ τῶν πονηρῶν πνευμάτων καὶ τῶν ἐπιθυμιῶν καὶ τῶν παθῶν τῆς σάρκας. Σ' αὐτὸ τὸν ἀγώνα μᾶς πε­ριμένουν πληγὲς καὶ τραύματα. Οἱ ἀντίπαλοί μας, οἱ δαίμονες καὶ ἡ σάρκα μας, θὰ μᾶς ρίχνουν πολλὲς φο­ρὲς κάτω, ἐμεῖς ὅμως ἂς μὴν διακόπτουμε τὸν ἀγώνα μας. Ἡ σάρκα ἀντιτάσσεται στὸ πνεῦμα, τὸ μισεῖ καὶ προσπαθεῖ νὰ τὸ καθυποτάσσει. Τὴν σάρκα του πολεμοῦσε ἀκόμα καὶ ὁ μεγάλος ἀ­πόστολος Παῦλος. Νά, τί λέει γιὰ τὸν ἑαυτό του, γιὰ τὸν ἀγώνα του κατὰ τῶν πειρασμῶν τῆς σάρκας καὶ κατὰ τῶν δαιμόνων «Ὅ γὰρ κατεργάζομαι οὐ γινῶ-σκω· οὐ γὰρ ὅ θέλω τοῦτο πράσσω, ἀλλ' ὅ μισῶ τοῦ­το ποιῶ... Οἶδα γὰρ ὅτι οὐκ οἰκεῖ ἐν ἐμοί, τουτ' ἔστιν ἐν τὴ σαρκί μου, ἀγαθὸν τὸ γὰρ θέλειν παράκειταί μοι, τὸ δὲ κατεργάζεσθαι τὸ καλὸν οὐχ εὑρίσκω·  οὐ γὰρ ὅ θέλω ποιῶ ἀγαθόν, ἀλλ' ὅ οὐ θέλω κακὸν τοῦτο πράσσω... Ταλαίπωρος ἐγὼ ἄνθρωπος· τὶς με ρύσεται ἐκ τοῦ σώματος τοῦ θανάτου τούτου;» (Ρω. 7, 15, 18-19, 24). Ἂν ταλαίπωρο θεωρεῖ τὸν ἑαυτὸ του ἀκόμα καὶ ὁ μεγάλος αὐτὸς ἅγιος καὶ ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι πραγματικὰ σκεῦος ἐκλογῆς τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, τότε τί νὰ ποῦμε ἐμεῖς οἱ δυστυχισμένοι; Δὲν πρέπει καὶ ἐμεῖς νὰ ποῦμε τὸ ἴδιο καὶ γιὰ τὸν ἑαυ­τό μας; Δὲν βλέπουμε ὅτι δὲν κάνουμε τὸ καλὸ πού θέ­λουμε, ἀλλὰ τὸ κακὸ πού δὲν τὸ θέλουμε; Δὲν πρέπει καὶ ἐμεῖς μαζὶ μὲ τὸν ἀπόστολο νὰ ἐπαναλαμβάνουμε συνέχεια· «Ταλαίπωρος ἐγὼ ἄνθρωπος! Ποιὸς θὰ μὲ ἐ­λευθερώσει ἀπ' αὐτὸ τὸ σῶμα τὸ καταδικασμένο σὲ θάνατο;» Ὁ Θεὸς θὰ μᾶς ἐλευθερώσει. Νὰ τὸ θυμόμαστε πάντα αὐτό. Ὅταν μᾶς πολεμᾶ ὁ διάβολος καὶ μᾶς κατακυριεύουν τὰ πάθη καὶ οἱ ἐπι­θυμίες τῆς σάρκας ἄς στρέφουμε τὸ βλέμμα μας πρὸς τὸν Θεὸ λέγοντας· «Κύριε! Βοήθησέ με τὸν φτωχό, βοήθησέ μ τὸν ταλαίπωρο τώρα ποὺ μὲ πολεμᾶ ὁ διά­βολος». Καὶ ἀμέσως θὰ λάβουμε βοήθεια ἀπ' Ἐκεῖνον τὸν Ὁποῖο ὑπηρετοῦσε ὁ ἅγιος ἀπόστολος Παῦλος. Ἀμήν. (Τά κείμενα τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ πού δημοσιεύονται σέ συνέχειες στήν ἱστοσελίδα μας εἶναι παρμένα ἀπό τό ὁμώνυμο βιβλίο τῶν ἐκδόσεων «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»)

Προβολή άρθρου...