Περὶ τῆς κενοδοξίας (μέρος α΄)

Ὅταν ὁ Κύριος ἔφυγε ἀπὸ τὴ συναγωγή, πῆγε στὸ σπίτι τοῦ Σίμωνα καὶ ἐκεῖ θεράπευσε τὴν πεθερά του. «Δύνοντος δὲ τοῦ ἡλίου πάντες ὅσοι εἶχον ἀσθενοῦντας νόσοις ποικίλαις ἤγαγον αὐτοὺς πρὸς αὐτὸν· ὁ δὲ ἑνί ἑκάστῳ αὐτῶν τάς χεῖρας ἐπιτιθείς ἐθεράπευσεν αὐτούς. Ἐξήρχετο δὲ καὶ δαιμόνια ἀπὸ πολλῶν κραυγάζοντα καὶ λέγοντα ὅτι σὺ εἶ ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἐπιτιμῶν οὐκ εἴα λαλεῖν, ὅτι ἤδεισαν τὸν Χριστὸν αὐτὸν εἶναι» (Λκ. 4, 40-41). Ὄχι μόνο ἐδῶ ὁ Χριστὸς ἀπαγορεύει νὰ κάνουν γνωστὰ σὲ ὅλους τὰ θαύματά του, αὐτὸ τὸ συναντᾶμε πολλὲς φορὲς στὸ Εὐαγγέλιο, βλέπουμε ὅτι σχεδὸν σ' ὅλες τὶς περιπτώ­σεις ὁ Κύριος ἔτσι ἐνεργοῦσε. Γιατί; Μᾶς τὸ ἐξηγεῖ ὁ εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος. «Ὅπως πληρωθῆ τὸ ρηθὲν διὰ Ἡσαῒου τοῦ προφήτου λέγοντος· Ἰδοὺ ὁ παῖς μου, ὅν ἠρέτισα, ὁ ἀγαπητός μου, εἰς ὅν εὐδόκησεν ἡ ψυχή μου· θήσω τὸ πνεῦμα μου ἐπ' αὐτόν, καὶ κρίσιν τοῖς ἔθνεσιν ἀπαγγελεῖ· οὐκ ἐρίσει οὐδὲ κραυγάσει, οὐδὲ ἀ­κούσει τις ἐν ταῖς πλατείαις τὴν φωνὴν αὐτοῦ. κάλαμον συντετριμμένον οὐ κατεάξει καὶ λίνον τυφόμενον οὐ σβέσει, ἕως ἂν ἐκβάλη εἰς νῖκος τὴν κρίσιν» (Μθ. 12, 17-20). Γι' αὐτό, λοιπὸν διότι ὁ Κύριος εἶναι τὸ πρότυπό τῆς πραότητας καὶ τῆς ταπεινοφροσύνης. Αὐτὸς ποὺ εἶναι Ἀληθινὸς Θεός, Θεὸς Λόγος, κατέ­βηκε ἀπό τούς οὐρανοὺς καὶ ἔγινε ἄνθρωπος, ἦταν τό­σο ταπεινὸς ποὺ δὲν ὑπάρχει πιὸ ταπεινὸς ἀπ' Αὐτὸν μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων.  «Ἑαυτὸν ἐκένωσεν μορφὴν δούλου λαβών» (Φι. 2. 7). Ζοῦσε σὰν δοῦλος μεταξύ μας καὶ μᾶς ἔδωσε παράδειγμα ταπεινοφροσύνης. Ὁ Χριστὸς λέει· «Μάθετε ἀπ' ἐμοῦ, ὅτι πρᾶος εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ, καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν» (Μθ. 11, 29). Ἂν θέλουμε νὰ βροῦμε ἀνά­παυση γιὰ τὶς ψυχές μας πρέπει νὰ εἴμαστε σὰν Αὐτὸν πρᾶοι καὶ ταπεινοί. Γιατί ὁ Χριστὸς δὲν ἐπέτρεπε νὰ διαλαλοῦν τὰ θαύματά του; Ἐπειδὴ ἦταν ταπεινός, γι' αὐτό. Ἦταν τελείως ξένος πρὸς τὴν κενοδοξία, δὲν ἤ­θελε νὰ Τὸν ἐπαινοῦν καὶ δὲν ζητοῦσε δόξα ἀπό τούς ἀνθρώπους. Καὶ ἐμεῖς, τί κάνουμε ἐμεῖς; Δὲν ζητᾶμε πάντα ἀπό τούς ἀνθρώπους δόξα καὶ ἔπαινο; Δὲν εἴμαστε γεμάτοι ἀπό ὑπερηφάνεια; Ποιὸς ἀπό μᾶς προσπαθεῖ νὰ κρύ­ψει τὰ καλά του ἔργα, ὅπως τὸ ἔκανε ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός; Ποιὸς περιφρονεῖ τὴν ἀνθρώπινη δόξα καὶ ζητάει δόξα μόνο ἀπό τὸν Θεό; Σχεδὸν κανείς. Ὅ­λοι μας σχεδὸν ἔχουμε αὐτὸ τὸ πάθος. Εἶναι πολὺ δύ­σκολο νὰ ἀπαλλαχθοῦμε ἀπό τὴν κενοδοξία. Μόνο οἱ ἅγιοι εἶναι ἐλεύθεροι ἀπ' αὐτή. Ἐμεῖς ὅλοι, ἀρχίζο­ντας ἀπό μένα, εἴμαστε γεμάτοι ἀπό ὑπερηφάνεια. (Τά κείμενα τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ πού δημοσιεύονται σέ συνέχειες στήν ἱστοσελίδα μας εἶναι παρμένα ἀπό τό ὁμώνυμο βιβλίο τῶν ἐκδόσεων «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»)

Προβολή άρθρου...