Περὶ τῆς κενοδοξίας (μέρος β΄)

Ἡ κενοδοξία εἶναι τὸ πιὸ ἐπικίνδυνο καὶ τὸ πιὸ ἰ­σχυρὸ πάθος. Ὑπάρχουν καὶ ἄλλα πάθη ἐκτὸς ἀπό τὴν ὑπερηφάνεια·  ἡ γαστριμαργία, ἡ πορνεία, ἡ ὀργή, ἡ φιλαργυρία καὶ ἄλλα. Αὐτὰ ὅμως τὰ πάθη εἶναι τέ­τοιου εἴδους πού, ὅταν τὰ νικᾶμε, μᾶς ἀφήνουν γιὰ πάντα καὶ δὲν μποροῦν στὸ ἑξῆς νὰ μᾶς πλησιάζουν. Τὰ δυὸ ὅμως ἰσχυρότερα πάθη ἡ κενοδοξία καὶ ἡ ὑπε­ρηφάνεια δὲν μοιάζουν μὲ τὰ ὑπόλοιπα. Μπορεῖ νὰ τὰ πολεμᾶμε μὲ ὅλες τὶς δυνάμεις μας, αὐτὰ ὅμως μὲ τί­ποτα δὲν μᾶς ἀφήνουν. Δὲν ὑπάρχουν ἄλλα πάθη κατὰ τῶν ὁποίων ὁ ἀγώ­νας θὰ ἦταν τόσο δύσκολος. Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἔχουν κενοδοξία, καὶ αὐτοὶ ποὺ ζοῦν στὸν κόσμο, καὶ μοναχοί, ἀκόμα καὶ ἐρημίτες. Ἐμεῖς πού ζοῦμε μέσα στὸν κόσμο γιὰ ποιὰ πράγματα περηφανευόμαστε; Γι' αὐτὰ ποὺ δὲν πρέπει νὰ δίνουμε καμμία σημασία καὶ οὔτε πρέπει νὰ τὰ προσέχουμε. Περηφανευόμαστε λοιπὸν γιὰ τὴν καλή μας φωνή, τὴν ἐξωτερική μας ὀμορφιὰ, τὰ ἀκριβὰ ροῦχα, τὸν πλοῦτο, τὴν εὐγένεια. Περηφα­νευόμαστε ἐπίσης γιὰ τὴν ἐξυπνάδα μας καὶ τὴν πρόο­δο στὶς ἐπιχειρήσεις μας. Κάθε μας βῆμα εἶναι συνδε­δεμένο μὲ τὴν κενοδοξία. Ὅλοι μας περηφανευόμα­στε. Οἱ μοναχοὶ γιὰ ποιὰ πράγματα περηφανεύονται; Αὐτοὶ ποὺ ἄφησαν τὸν κόσμο καὶ ἀφιέρωσαν τὴν ζωή τους στὸν Θεὸ γιὰ ποιὰ πράγματα μποροῦν νὰ περη­φανεύονται; Καὶ ὅμως περηφανεύονται. Ἀλλά ἡ ὑπε­ρηφάνειά τους εἶναι πιὸ ἐκλεπτυσμένη. Μοναχὸς ποὺ νηστεύει πολὺ καὶ κάνει πολλὲς προσευχὲς μπορεῖ νὰ περηφανεύεται ἐπειδὴ ξεπέρασε στὴν νηστεία καὶ προσευχὴ τοὺς ἄλλους μοναχούς. Μπορεῖ κάποιον μοναχὸ νὰ τὸν κάνουν ἡγούμενο καὶ νὰ περηφανεύε­ται γιὰ τὴν προαγωγή του. Προσεύχεται μοναχός, ὅ­μως τὸ πάθος αὐτὸ δὲν τὸν ἀφήνει. Καὶ δὲν θὰ τὸν ἀ­φήσει ὥσπου νὰ γίνει τέλειος μοναχὸς καὶ νὰ νικήσει αὐτὸ τὸ πιὸ λεπτὸ καὶ τὸ πιὸ ἰσχυρὸ ἀπὸ τὰ ἀνθρώπι­να πάθη. Νὰ ἀποφεύγουμε αὐτὸ τὸ πάθος καὶ νὰ θυμόμαστε πάντα τὸν λόγο ἐκεῖνο τοῦ Χριστοῦ ποὺ λέει· «πῶς δύνασθε ὑμεῖς πιστεῦσαι, δόξαν παρὰ ἀλλήλων λαμ­βάνοντες, καὶ τὴν δόξαν τὴν παρὰ τοῦ μόνου Θεοῦ οὐ ζητεῖτε;» (Ἰω. 5, 44). Ὅλοι μας ἐπιδιώκουμε τὴν ἀν­θρώπινη δόξα, θέλουμε νὰ μᾶς ἐξυπηρετοῦν οἱ ἄνθρω­ποι, ὅμως τὴν δόξα ἀπὸ τὸν Θεό, τὴν μόνη ἀληθινὴ δόξα, δὲν τὴν ἐπιζητᾶμε. Σ' αὐτὴν τὴν περίπτωση, λέ­ει ὁ Κύριος, δὲν μποροῦμε νὰ πιστεύουμε. Ὅπως βλέπετε τὴν βαθιά, ἀληθινὴ καὶ καθαρὴ πί­στη μποροῦν νὰ ἔχουν μόνο αὐτοὶ ποὺ εἶναι ἐλεύθεροι ἀπὸ τὸ πάθος τῆς κενοδοξίας. Αὐτοὶ ποὺ σὲ ὅλα τὰ ἔρ­γα τους ἐπιζητοῦν ὄχι τὴν δική τους δόξα ἀλλὰ τὴν δόξα τοῦ Θεοῦ. Αὐτοὶ ποὺ τὸ καλὸ ποὺ ἔχουν τὸ θεω­ροῦν ὄχι δικό τους κατόρθωμα, ἀλλὰ τὸ ἀποδίδουν στὸν Θεό, διότι πραγματικὰ τὸ καλὸ δὲν εἶναι κάτι δι­κό μας, ἀλλὰ εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ. Ἀκόμα καὶ ὁ μεγάλος ἀπόστολος Παῦλος λέει γιὰ τὸν ἑαυτὸ του·  «οὐ γὰρ ὁ θέλω ποιῶ ἀγαθόν, ἀλλ' ὅ οὐ θέλω κακὸν τοῦτο πράσσω» (Ρω. 7-19) . Ἂν ἔτσι ἔλε­γε ὁ μεγάλος αὐτὸς ἀπόστολος τότε ἐμεῖς οἱ δυστυχι­σμένοι τί νὰ ποῦμε; Δὲν πρέπει νὰ μετανοήσουμε γιὰ τὴν κενοδοξία μας καὶ νὰ καταλάβουμε ἐπιτέλους ὅτι τὸ καλὸ πού ἔχουμε τὸ ἔχουμε ἀπό τὸν Θεό; Ἐμεῖς οἱ ταλαίπωροι δὲν πρέπει νὰ ἐπιζητᾶμε τὴν δόξα ἀπό τούς ἀνθρώπους ἀλλάα μόνο ἀπό τὸν Θεό. (Τά κείμενα τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ πού δημοσιεύονται σέ συνέχειες στήν ἱστοσελίδα μας εἶναι παρμένα ἀπό τό ὁμώνυμο βιβλίο τῶν ἐκδόσεων «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»)

Προβολή άρθρου...