Πού να στρέψεις το βλέμμα σου σε τούτο τον τόπο και να μην αναπαύσεις την ψυχή σου; Σαν άλλο αγρίμι, όσο και να τον γυρίσεις, όσο και να τον ψηλαφίσεις δεν μπορείς να τον τιθασεύσεις• όπως και τους ανθρώπους του. Άγριος και απρόσμενός σου φυλάει εκπλήξεις και ταυτόχρονα πάντα έχει ένα απάγγειο που μπορείς να σταθείς και να ξαποστάσεις. Ένα μέρος που ο ήλιος θα
καταφέρει να διαπεράσει τα βράχια και να ζεστάνει με τις ακτίνες του κάθε κρυφή και απόκρημνη γωνιά. Δεν είναι όμως μόνο η φυσική ομορφιά με την οποία είναι προικισμένος ο τόπος τούτος. Τα φυσικά στοιχεία δεν είναι αρκετά για να χαριτώσουν ένα τόπο και να το κάνουν τόσο προσιτό και απρόσμενο συγχρόνως.Ποια γωνία αυτού του τόπου, της Ελλάδας, δεν καταμαρτυρεί αυτή την βαθειά πίστη στον Θεό; Όπου και να βρεθείς, ξεπροβάλει ένα λευκός σταυρός από κάποιο ξωκλήσι, κάποια εκκλησιά, κάποιο μοναστήρι ή κάποιον τόπο μετανοίας. Όλοι μένουμε εκστατικοί μπροστά σε αυτές τις εικόνες. Όλοι θα προσπαθήσουμε να απαθανατίσουμε αυτό που, όχι μόνο συναντούν τα μάτια μας, αλλά και που βιώνει η ψυχή μας. Ποιος άραγε δεν έχει μείνει άφωνος μπροστά στην ομορφιά του Αγίου Όρους, της Παναγιάς της Χοζοβιώτισσας της Αμοργού, των Αγίων Επτά Μαρτύρων της Σίφνου, το εκκλησάκι της Αγίας Θαλασσινής στην Άνδρο, το εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στη Γκιώνα Ροδωπού Κισάμου, το εκκλησάκι της Αγίας Θεοδώρας Βάστα στην Αρκαδία, την επιβλητική εικόνα του Πανορμίτη στη Σύμη και του Ταξιάρχη Μανταμάδος στην Λέσβο; Ποιος άραγε δεν έχει συγκινηθεί από τα τόσα ξωκλήσια που είναι διάσπαρτα από βορρά έως νότο και από ανατολή έως δύση και είναι αφιερωμένα στον Άγιο Γεώργιο, στην Παναγία και σε πλήθος άλλων αγίων και μαρτύρων; Ποιος δε συγκινείται όταν περιδιαβαίνει σε άγνωστα μονοπάτια και συναντά τούτα τα ξωκλήσια και αισθάνεται τη θαλπωρή της πίστης, μα και τη θέρμη της ψυχής αυτού που έβαλε αρχή για να χτίσει σε ένα απρόσμενο μέρος ένα εκκλησάκι που μαρτυρά το δικό του λιθάρι μετανοίας;
Το θέρος, το καλοκαίρι στην Ελλάδα, δεν είναι μια ιδιαίτερη εποχή γιατί μεταβάλλεται η ομορφιά του τόπου μας - ο τόπος αυτός πάντα θαυμαστός και αγέρωχος θα στέκει. Είναι όμως ιδιαίτερο γιατί είναι η στιγμή που καθένας από εμάς κινούμενος έστω και λίγο έξω από το κλεινόν άστυ θα λάβει αφορμές και εικόνες για να «καλλιεργήσει» την ψυχή του και να «θερίσει» καρπούς που θα τον συνοδεύσουν και θα μετατρέψουν τον οποιοδήποτε πνευματικό χειμώνα σε άνοιξη.
Σοφία Μαντέ, Πολιτική Επιστήμων
