Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου

Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Σαβ. β΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Λκ. ε΄ 17-26) Καὶ ἐγένετο ἐν μιᾷ τῶν ἡμερῶν καὶ αὐτὸς ἦν διδάσκων, καὶ ἦσαν καθήμενοι Φαρισαῖοι καὶ νομοδιδάσκαλοι οἳ ἦσαν ἐληλυθότες ἐκ πάσης κώμης τῆς Γαλι­λαίας καὶ Ἰουδαίας καὶ Ἱε­ρουσαλήμ· καὶ δύναμις Κυ­­ρίου ἦν εἰς τὸ ἰᾶσθαι αὐ­τούς. καὶ ἰδοὺ ἄνδρες φέροντες ἐπὶ κλίνης ἄνθρωπον ὃς ἦν παραλελυμένος, καὶ ἐζήτουν αὐτὸν εἰσενεγκεῖν καὶ θεῖναι ἐνώπιον αὐτοῦ. καὶ μὴ εὑρόντες ποίας εἰσενέγκωσιν αὐτὸν διὰ τὸν ὄχλον, ἀναβάντες ἐπὶ τὸ δῶμα διὰ τῶν κεράμων κα­θῆκαν αὐτὸν σὺν τῷ κλινιδίῳ εἰς τὸ μέσον ἔμπροσθεν τοῦ Ἰησοῦ. καὶ ἰδὼν τὴν πίστιν αὐ­τῶν εἶπεν αὐτῷ· ἄνθρω­πε, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρ­τίαι σου. καὶ ἤρξαντο διαλογίζε­σθαι οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι λέγοντες· τίς ἐ­­στιν οὗτος ὃς λαλεῖ βλασ­φημίας; τίς δύναται ἀφιέ­ναι ἁμαρτίας εἰ μὴ μόνος ὁ Θεός; ἐπιγνοὺς δὲ ὁ Ἰησοῦς τοὺς διαλογισμοὺς αὐτῶν ἀποκριθεὶς εἶπε πρὸς αὐ­τούς· τί διαλογίζεσθε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν; τί ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁ­­μαρ­τίαι σου, ἢ εἰπεῖν, ἔγει­ρε καὶ περιπάτει; ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ τῆς γῆς ἀφιέναι ἁμαρτί­ας – εἶπε τῷ παραλελυμένῳ· σοὶ λέγω, ἔγειρε καὶ ἄρας τὸ κλι­νίδιόν σου πορεύου εἰς τὸν οἶκόν σου. καὶ παραχρῆμα ἀναστὰς ἐνώπιον αὐτῶν, ἄρας ἐφ᾿ ὃ κατέκειτο ἀπῆλθεν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ δοξάζων τὸν Θεόν. καὶ ἔκστασις ἔλαβεν ἅ­παντας καὶ ἐδόξαζον τὸν Θεόν, καὶ ἐπλήσθησαν φόβου λέγοντες ὅτι εἴδομεν παράδοξα σήμερον.   ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ Κάποια μέρα ὁ Ἰησοῦς δίδασκε. Καί κάθονταν ἐκεῖ Φαρισαῖοι καί νομοδιδάσκαλοι, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἔλθει ἀπό κάθε χωριό τῆς Γαλιλαίας καί τῆς Ἰουδαίας καί ἀπό τήν Ἱερουσαλήμ. Στό μεταξύ στόν Ἰησοῦ ὑπῆρχε πάντοτε καί ἐνεργοῦσε διαρκῶς ἡ δύναμη τοῦ Θεοῦ, προκειμένου νά θεραπεύει θαυματουργικά τά πλήθη τῶν ἀρρώστων. Καί ἰδού, μερικοί ἄνδρες ἔφεραν πάνω σ' ἕνα κρε­βάτι κάποιον ἄνθρωπο πού ἦταν παράλυτος, καί ζητοῦ­σαν νά τόν βάλουν μέσα στό σπίτι καί νά τόν ἀπο­θέ­σουν μπροστά του. Καί ἐπειδή λόγῳ τῆς κοσμοπλημμύρας δέν βρῆκαν ἀπό ποιά εἴσοδο νά τόν βάλουν μέσα, ἀνέβηκαν στήν ταράτσα τοῦ σπιτιοῦ, κι ἀφοῦ ἔβγαλαν μερικά κεραμίδια, τόν κατέβασαν ἀπό ἐκεῖ μαζί μέ τό μικρό κρεβάτι του στή μέση, μπροστά στόν Ἰησοῦ. Ὅταν εἶδε ὁ Ἰησοῦς τήν πίστη τοῦ παραλύτου καί ἐκείνων πού τόν ἔφεραν, τοῦ εἶπε: Βασανισμένε ἄν­­θρω­πε, ἀναστατώθηκε ἡ συνείδησή σου τή στιγμή αὐ­­τή, ἐπειδή φοβᾶσαι πῶς θά διατεθῶ ἀπέναντι στήν ἁ­μαρ­τωλή κατάστασή σου. Βεβαιώσου λοιπόν ὅτι σοῦ ἔχουν συγχωρηθεῖ οἱ ἁμαρτίες σου. Τότε οἱ γραμματεῖς καί οἱ Φαρισαῖοι ἄρχισαν νά σκέ­φτο­νται καί νά λένε ἀπό μέσα τους: Ποιός εἶναι αὐτός πού τολμᾶ νά ξεστομίζει τέτοιες βλασφημίες; Ποιός ἄλ­λος ἔχει τή δύναμη καί τήν ἐξουσία νά συγχωρεῖ ἁμαρ­τίες πα­ρά μόνο ὁ Θεός; Πῶς λοιπόν αὐτός σφετερί­ζε­ται μέ ἀσέ­βεια τήν ἐξουσία αὐτή τοῦ Θεοῦ; Ὁ Ἰησοῦς ὅμως μέ τήν ὑπερφυσική του γνώση ἀντι­λή­φθηκε πλήρως τίς ἀπόκρυφες σκέψεις τους καί τούς ἀποκρίθηκε: Τί συλλογίζεσθε μέσα στίς καρδιές σας; Γνωρίζω τί σκέπτεσθε καί σᾶς ἀπαντῶ στίς σκέψεις σας αὐτές. Τί εἶναι εὐκολότερο ἀπό τά δύο, νά πεῖ κανείς στόν ἄνθρωπο αὐτό, σοῦ ἔχουν συγχωρεθεῖ οἱ ἁμαρτίες σου, ἤ νά τοῦ πεῖ, σήκω ὄρθιος καί περπάτα; Ἐσεῖς θε­ω­ρεῖτε δυσκολότερο τή θεραπεία τοῦ παραλύτου. Γιά νά μάθετε λοιπόν ὅτι ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου, ὁ Μεσσίας, ὁ τέλειος ἐκπρόσωπος τῆς ἀνθρωπότητος πού θά ἔλθει στή συντέλεια τῶν αἰώνων πάνω στίς νε­φέ­λες γιά νά κρίνει τόν κόσμο, ἔχει ἐξουσία πάνω στή γῆ νά συγ­χω­ρεῖ ἁμαρτίες, εἶπε στόν παράλυτο: Σέ σέ­να μιλάω. Σή­κω ὄρθιος, πάρε τό κρεβατάκι σου καί πήγαινε στό σπίτι σου. Κι ἐκεῖνος σηκώθηκε ἀμέσως μπροστά τους, πῆρε τό κρεβάτι πάνω στό ὁποῖο ἦταν ξαπλωμένος, καί πῆγε στό σπίτι του δοξάζοντας τόν Θεό, πού τοῦ ἔδωσε τήν ὑγεία του. Ὅλοι τότε κυριεύτηκαν ἀπό ἔκσταση καί βαθύ θαυ­μα­σμό καί δόξαζαν τόν Θεό πού τούς χάρισε ἕναν τέ­τοιο θαυματουργό. Καί γεμάτοι φόβο ἀπό τήν πα­ρουσία μιᾶς τόσο ὑπερφυσικῆς δυνάμεως ἔλε­γαν ὅτι σήμερα εἴ­δα­με παράδοξα καί πρωτοφανή πράγ­ματα.

Προβολή άρθρου...