Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου,
Χρηστοήθεια, Λόγος ΙΒ΄, μέρος Β΄
"Ὅτι ἐν τῷ καιρω μάλιστα τῆς Θείας Λειτουργίας πρέπει νά στέκουν οἱ χριστιανοί μέ εὐλάβειαν.
Πάντοτε μέν καί εἰς κάθε καιρόν, ὁποῦ εὑρίσκονται οἱ χριστιανοί εἰς τήν Ἐκκλησίαν, εἴτε κατά τόν ὄρθρον, εἴτε κατά τόν ἑσπερινόν, πρέπει διά νά στέκονται μετά πολλοῦ φόβου καί εὐλαβείας, χωρίς νά κάμνουν καμμίαν ἀταξίαν καί σύγχυσιν· μάλιστα δέ καί ἐξαιρέτως εἰς τόν καιρόν τῆς θείας καί φρικτῆς Λειτουργίας, διά τί ἐν τῇ φοβερᾷ ὥρᾳ ἐκείνῃ ἱερουργεῖται καί θυσιάζεται μυστηριωδῶς αὐτός ὁ ἴδιος Υἱός τοῦ Θεοῦ· καί ὁ ἄρτος καί ὁ οἶνος μεταβάλλεται, καί μετουσιοῦται εἰς αὐτό τό θεοϋπόστατον σῶμα καί αἷμα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, διά τῆς παντοδυνάμου χάριτος καί ἐνεργείας τοῦ Παναγίου καί τελεταρχικοῦ Πνεύματος· καί τότε, ὅλοι μέν οἱ χοροί τῶν Ἁγίων, Προπατόρων, Πατέρων, Προφητῶν, Ἀποστόλων, Μαρτύρων, Ἱεραρχῶν, Ὁσίων καί Δικαίων, παραστέκονται μέ φόβον πολύν· ὅλοι δέ οἱ χριστιανοί προστάζονται νά εἰκονίζουν τά Χερουβείμ καί ὅλα τά τάγματα τῶν Ἁγγέλων καί τῶν Ἁγίων, καί παρομοίως νά στέκουν καί αὐτοί μετά φόβου καί τρόμου, ἀπορρίπτοντες ἀπό τόν νοῦν τους κάθε μέριμναν κοσμικήν".
