Ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων (ΒΕΠΕΣ 39, 53 καί 57)
Ἕνα χωράφι γεμᾶτο ἀγκάθια, ἐάν καλλιεργηθεῖ καλά, μεταβάλλεται σέ καρποφόρο. Γιατί λοιπόν νά νουμίζουμε ὅτι δέν ὑπάρχει διόρθωση καί σωτηρία γιά ἐμᾶς τούς ἁμαρτωλούς;
Ὅλα τά ἁμαρτήματά σου ἄν συγκεντρωθοῦν, δέν ὑπερβαίνουν τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν τοῦ Θεοῦ. Τά τραύματα τῆς ψυχῆς σου δέν εἶναι ἀνώτερα ἀπό τήν πεῖρα τοῦ Ἀρχιάτρου τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων μας. Σύ παράδωσε μόνο μέ ἐμπιστοσύνη σ' Ἐκεῖνον τόν ἑαυτό σου· φανέςρωσε στόν ἰατρό τήν ἀσθένεια τῆς ψυχῆς σου...
Ἡ Ἐξομολόγηση ἔχει δύναμη νά σβήσει καί τή φωτιά· ἠμπορεῖ νά ἐξημερώσει καί λιοντάρια.
