Ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων, ΕΠΕ 39, 263-270
Ὅπου εἶναι παρών ὀ Χριστός, ἐκεῖ χαρίζεται ἡ σωτηρία. Διότι ἀκόμη κι ἄν ἰδεῖ Ἐκεῖνος κάποιο τελώνη νά κάθεται στό τελωνεῖο του, μπορεῖ νά τόν κάμει Ἀπόστολο καί Εὐαγγελιστή, ὅπως συνέβη μέ τόν Ἄγιο Ματθαῖο. Ἄν ἐπίσης ταφεῖ μαζί μέ τούς νεκρούς, χαρίζει καί σ' αὐτούς τήν ἀνάσταση. Καί στούς μέν τυφλούς δίνει τό φῶς, στούς δέ κωφούς τήν ἀκοή τους... Παντοῦ καί σ' ὅλους γίνεται τά πάντα ὁ Σωτήρ. Σ' ὅσους πεινοῦν γίνεται ψωμί, σ' ὅσους διψοῦν, γίνεται νερό, στούς νεκρούς ἀνάσταση, στούς ἄρρωστους γιατρός, στούς ἁμαρτωλούς ἀπαλλαγή καί σωτηρία... Μάλιστα εἶναι γιατρός, πού χρησιμοποιεῖ διάφορες θεραπευτικές μεθόδους. Ἄλλοτε μέν θεραπεύει πρῶτα τήν ψυχή καί ἔπειτα τό σῶμα καί ἄλλοτε πάλι ἀντίστροφα... Ἄς ἀκούει λοιπόν καθένας τόν Ἰησοῦ καί ἄς μήν ἁμαρτάνει στό ἐξῆς. Καί πάλι, ἄς τρέχουμε κοντά σ' Ἐκεῖνον πού συγχωρεῖ τίς ἁμαρτίες. Ἄν εἴμαστε ἄρρωστοι, ἄς καταφύγουμε σ' Αὐτόν. Ἄν πονεῖ ἡ ψυχή μας, ἄς ἀκολουθήσουμε Ἐκεῖνον, πού εἶαι ἄριστος γιατρός καί γνωρίζει νά μᾶς θεραπεύει. Ἄν πεινᾶμε, ἄς βροῦμε σ' Ἐκεῖνον τό ψωμί. Ἄν ἔχουμε νεκρωθεῖ ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν μας, ἄς πάρουμε ἀπ' Ἐκεῖνον τήν ἀνάσταση. Ἄν ἐπίσης γεράσαμε μέσα στήν ψυχική ἄγνοια καί στό πνευματικό σκοτάδι, ἄς ζητήσουμε τή σοφία σ' Ἐκεῖνον, πού εἶναι ἡ Σοφία τοῦ Θεοῦ καί ἡ πηγή τῆς σοφίας.
