Σάββατο 16 Νοεμβρίου Ἀπόστολος: εὐαγγελιστοῦ, Τρ. δ΄ ἑβδ. ἐπιστ., «Λέγει ἡ γραφή· πᾶς ὁ πιστεύων» (῾Ρωμ. ι΄ 11-ια΄ 2)

11 Λέγει γὰρ ἡ γραφή· πᾶς ὁ πιστεύων ἐπ᾿ αὐτῷ οὐ καταισχυνθήσεται. 12 οὐ γὰρ ἔστι διαστολὴ Ἰουδαίου τε καὶ Ἕλληνος· ὁ γὰρ αὐτὸς Κύριος πάντων, πλουτῶν εἰς πάντας τοὺς ἐπικαλουμένους αὐτόν· 13 πᾶς γὰρ ὃς ἂν ἐπικα­λέσηται τὸ ὄνομα Κυρίου σωθήσεται. 14 πῶς οὖν ἐπικαλέσονται εἰς ὃν οὐκ ἐπίστευσαν; πῶς δὲ πιστεύσουσιν οὗ οὐκ ἤκουσαν; πῶς δὲ ἀκούσουσι χωρὶς κηρύσσοντος; 15 πῶς δὲ κηρύξουσιν ἐὰν μὴ ἀποσταλῶσι; κα­θὼς γέ­γραπται· ὡς ὡ­ραῖ­οι οἱ πόδες τῶν ­εὐαγ­γελι­ζο­μέ­νων εἰρήνην, τῶν εὐαγγελιζομένων τὰ ἀγαθά! 16 Ἀλλ᾿ οὐ πάντες ὑπή­κου­σαν τῷ εὐαγγελίῳ· Ἡ­σαΐας γὰρ λέγει· Κύριε, τίς ἐπί­στευ­σε τῇ ἀκοῇ ἡμῶν; 17 ἄρα ἡ πίστις ἐξ ἀκοῆς, ἡ δὲ ἀκοὴ διὰ ρήματος Θεοῦ. 18 ἀλλὰ λέγω, μὴ οὐκ ἤκουσαν; μενοῦνγε εἰς πᾶ­­σαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγ­γος αὐτῶν, καὶ εἰς τὰ πέ­ρατα τῆς οἰκουμένης τὰ ρήματα αὐτῶν. 19 ἀλλὰ λέγω, μὴ οὐκ ἔγνω Ἰσραήλ; πρῶτος Μωϋσῆς λέγει· ἐγὼ παραζηλώσω ὑμᾶς ἐπ᾿ οὐκ ἔθνει, ἐπὶ ἔθνει ἀσυνέτῳ παροργιῶ ὑμᾶς. 20 Ἡσαΐας δὲ ἀποτολμᾷ καὶ λέγει· εὑρέθην τοῖς ἐμὲ μὴ ζητοῦσιν, ἐμφανὴς ἐγενόμην τοῖς ἐμὲ μὴ ἐπερωτῶσι. 21 πρὸς δὲ τὸν Ἰσραὴλ λέγει· ὅλην τὴν ἡμέραν ἐξεπέτασα τὰς χεῖράς μου πρὸς λαὸν ἀπειθοῦντα καὶ ἀντιλέγοντα. 1 Λέγω οὖν, μὴ ἀπώσατο ὁ Θεὸς τὸν λαὸν αὐτοῦ; μὴ γένοιτο· καὶ γὰρ ἐγὼ Ἰσραηλίτης εἰμί, ἐκ σπέρματος Ἀβραάμ, φυλῆς Βενιαμίν. 2 οὐκ ἀπώσατο ὁ Θεὸς τὸν λαὸν αὐτοῦ ὃν προέγνω. ἢ οὐκ οἴδατε ἐν Ἠλίᾳ τί λέγει ἡ γραφή, ὡς ἐντυγχάνει τῷ Θεῷ κατὰ τοῦ Ἰσραὴλ λέγων; ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ 11 Καί ἀποκτᾶ τή σωτηρία του, διότι λέει ἡ Ἁγία Γρα­­φή: Καθένας πού πιστεύει σ' αὐτόν δέν θά ντροπι­α­­σθεῖ. 12 Ναί· καθένας πού πιστεύει. Διότι δέν ὑπάρχει διά­κριση ἀνάμεσα σέ Ἰουδαῖο καί Ἕλληνα, διότι ὁ ἴδιος Κύ­ριος εἶναι Κύριος ὅλων. Ὄχι μόνο Κύριος τῶν Ἰου­­δαίων ἀλλά καί Κύριος τῶν ἐθνικῶν. Καί ὁ Κύριος αὐτός εἶναι πλούσιος σέ ἀγαθότητα καί ἔλεος γιά ὅ­λους, ὥστε νά πα­ρέχει ἄφθονα τίς δωρεές τῆς σωτηρί­ας σ' ἐκείνους πού τόν ἐπικαλοῦνται. 13 Καί ὅτι σώζονται ὅσοι τόν ἐπικαλοῦνται, ἀπο­δει­κνύ­εται ἀπό τήν προφητεία τοῦ Ἰωήλ, ὁ ὁποῖος βεβαι­ώ­νει ὅτι καθένας πού θά ἐπικαλεσθεῖ τό ὄνομα τοῦ Κυρίου θά σωθεῖ. 14 Νά λοιπόν γιατί οἱ Ἰσραηλίτες ἀποξενώθηκαν ἀπό τή σωτηρία καί δέν πέτυχαν τή δικαίωση. Γιά νά δικαι­ω­θοῦν καί νά σωθοῦν, πρέπει νά ἐπικαλεσθοῦν τό ὄνο­μα τοῦ Κυρίου. Ἀλλά πῶς θά ἐπικαλεσθοῦν ἐκεῖνον στόν ὁποῖο δέν πίστεψαν; Καί πῶς θά πιστέψουν σ' ἐ­κεῖ­­­­νον τόν ὁποῖο δέν ἄκουσαν νά κηρύττεται; Καί πῶς θ' ἀκού­σουν χωρίς νά ὑπάρχει κάποιος πού νά κη­ρύτ­τει; 15 Καί πῶς θά διεξαγάγουν μέ ἐπιτυχία τή διακονία τοῦ κηρύγματος, ἐάν δέν τούς ἀποστείλει ὁ Θεός γιά τή διακονία αὐτή; Καί ἡ ἀποστολή αὐτή τῶν διακόνων τοῦ κηρύγματος γίνεται σύμφωνα μ' ἐκεῖνο πού ἔχει γραφεῖ ἀπό τόν Ἡσαΐα: Πόσο ὡραῖα εἶναι τά πόδια ἐκείνων πού ἀναγγέλλουν τό χαρμόσυνο ἄγγελμα τῆς εἰρήνης τήν ὁποία ὁ Χριστός μέ τό αἷμα του ἀποκατέστησε μεταξύ τῶν ἀνθρώπων καί τοῦ Θεοῦ· τά πόδια ἐκείνων πού εὐαγγελίζονται τά ἀγαθά καί τίς εὐλογίες πού μᾶς ἐξα­σφάλισε ὁ Λυτρωτής! 16 Ἀλλά ἐνῶ ὁ Θεός ἀπέστειλε κήρυκες, δέν ὑπάκου­σαν ὅλοι στό κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου. Ἡ ἀπιστία τους ὅμως ἦταν πρίν ἀπό πολύ καιρό γνωστή. Διότι ὁ Ἡσαΐ­ας λέει προφητικά ἐκ μέρους τῶν ἀπεσταλμένων τοῦ Θε­­οῦ: Κύριε, ποιός πίστεψε σ' ὅσα ἄκουσε νά κηρύττο­νται ἀπό ἐμᾶς; Πολύ λίγοι. 17 Ἐξάγεται λοιπόν ἀπό ὅλα αὐτά ὡς συμπέρασμα ὅτι ἡ πίστη γεννιέται ἀπό τό κήρυγμα πού ἀκούγεται, καί τό κήρυγμα γίνεται μέ τήν ἀνάπτυξη καί γνωστοποίηση τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ. 18 Ἀλλά λέω τό ἑξῆς, ἐξετάζοντας ἐνδεχόμενη ἔνσταση: Μήπως οἱ Ἰουδαῖοι δέν ἄκουσαν θεῖο κήρυγμα; Βεβαίως ἄκουσαν, διότι ἡ φωνή τῶν κηρύκων τοῦ εὐαγγελίου ἀντήχησε σ' ὅλη τή γῆ, ὅπως ἀντηχεῖ ἡ φωνή μέ τήν ὁποία τά ἔργα τῆς δημιουργίας ἐξαγγέλλουν τόν Ποιητή τους· καί οἱ λόγοι τους ἀκούστηκαν στά πέρατα τῆς οἰκουμένης. 19 Ἀλλά ἐξετάζοντας καί νέα ἔνσταση λέω: Μήπως δέν κατάλαβε ὁ ἰσραηλιτικός λαός τό λόγο τοῦ Θε­­οῦ; Ὄχι. Διότι, ὅπως φαίνεται καθαρά ἀπό τίς προ­φητεῖες τῆς Πα­­λαιᾶς Διαθήκης, ὁ ἰσραηλιτικός λαός ἦταν ἀνέκαθεν σκληροκάρδιος. Πρῶτος ὁ Μωυσῆς λέει ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ: Ἐγώ θά σᾶς κάνω νά κυριευ­­θεῖτε ἀπό ζήλεια γιά ἔθνος πού ἐσεῖς δέν τό λογαριάζετε γιά ἔθνος· θά φθάσει ἡ ζήλεια σας μέ­χρις ὀργῆς γιά τούς ἀσύνετους εἰ­δω­λο­λάτρες, τούς ὁποίους ἐγώ θά ἐλεήσω καί θά τι­μή­σω. 20 Κι ὁ Ἡσαΐας παίρνει τήν τόλμη καί λέει ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ στούς Ἰσραηλίτες πού περιφρονοῦσαν τούς εἰ­δω­λολάτρες: Ἐγώ ὁ ἀληθινός Θεός βρέθηκα ἀπό ἐθνι­κούς πού δέν μέ ζητοῦσαν, φανερώθηκα σ' ἐκείνους πού δέν ρωτοῦσαν γιά μένα, διότι δέν μέ ἤξεραν. 21 Καί πρός τόν ἰσραηλιτικό λαό λέει: Διαρκῶς σάν πα­τέ­ρας στοργικός ἅπλωνα τά χέρια μου γιά νά ἀγκα­λιά­σω λαό πού ἀπειθεῖ καί ἀντιμιλᾶ. 1 Μετά λοιπόν ἀπ' ὅλα αὐτά ἀναρωτιέμαι: Μήπως ὁ Θεός ἔσπρωξε μακριά καί ἀπέρριψε τόν ἐκλεκτό λαό του; Μή συμβεῖ νά ποῦμε κάτι τέτοιο. Διότι κι ἐγώ, πού μέ κάλεσε ὁ Θεός ἀπόστολο τοῦ Εὐαγγελίου, εἶμαι Ἰσραηλίτης ἀπό τούς ἀπογόνους τοῦ Ἀβραάμ, ἀπό τή φυλή Βενιαμίν. Πῶς λοιπόν ὁ Θεός θά μέ ἐξέλεγε γιά ἀπό­στολό του, ἐάν εἶχε ἀπορρίψει τούς Ἰσραηλίτες; 2 Ὄχι. Δέν ἀπέρριψε ὁ Θεός τούς Ἰσραηλίτες, τούς ὁποί­ους προτοῦ νά καλέσει τά ἔθνη προγνώρισε καί διάλεξε ὡς δικό του λαό. Ἀλλά αὐτό πού συνέβη σήμερα, ἔγι­νε καί παλαιότερα, σ' ἄλλους χρόνους τῆς Παλαιᾶς Δια­θήκης. Ἤ μήπως δέν ξέρετε τί λέει ἡ Ἁγία Γραφή, ὅταν ἐξιστορεῖ τή δράση τοῦ προφήτη Ἠλία; Πῶς δηλαδή ὁ Ἠλίας προσευχόμενος στό Θεό μιλᾶ ἐναντίον τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ λέγοντας.

Προβολή άρθρου...