19 Καὶ ἐζήτησαν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς ἐπιβαλεῖν ἐπ᾿ αὐτὸν τὰς χεῖρας ἐν αὐτῇ τῇ ὥρᾳ, καὶ ἐφοβήθησαν τὸν λαόν· ἔγνωσαν γὰρ ὅτι πρὸς αὐτοὺς τὰς παραβολὰς ἔλεγε. 20 Καὶ παρατηρήσαντες ἀπέστειλαν ἐγκαθέτους, ὑποκρινομένους ἑαυτοὺς δικαίους εἶναι, ἵνα ἐπιλάβωνται αὐτοῦ λόγου εἰς τὸ παραδοῦναι αὐτὸν τῇ ἀρχῇ καὶ τῇ ἐξουσίᾳ τοῦ ἡγεμόνος. 21 καὶ ἐπηρώτησαν αὐτὸν λέγοντες· διδάσκαλε, οἴδαμεν ὅτι ὀρθῶς λέγεις καὶ διδάσκεις, καὶ οὐ λαμβάνεις πρόσωπον, ἀλλ᾿ ἐπ᾿ ἀληθείας τὴν ὁδὸν τοῦ Θεοῦ διδάσκεις· 22 ἔξεστιν ἡμῖν Καίσαρι φόρον δοῦναι ἢ οὔ; 23 κατανοήσας δὲ αὐτῶν τὴν πανουργίαν εἶπε πρὸς αὐτούς· τί με πειράζετε; 24 δείξατέ μοι δηνάριον· τίνος ἔχει εἰκόνα καὶ ἐπιγραφήν; ἀποκριθέντες δὲ εἶπον· Καίσαρος. 25 ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· ἀπόδοτε τοίνυν τὰ Καίσαρος Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ. 26 καὶ οὐκ ἴσχυσαν ἐπιλαβέσθαι αὐτοῦ ρήματος ἐναντίον τοῦ λαοῦ, καὶ θαυμάσαντες ἐπὶ τῇ ἀποκρίσει αὐτοῦ ἐσίγησαν.
19 Στό μεταξύ οἱ ἀρχιερεῖς καί οἱ γραμματεῖς, ἐπειδή κατάλαβαν ὅτι γι' αὐτούς ἔλεγε τίς παραβολές, θέλησαν νά βάλουν χέρι ἐπάνω του καί νά τόν συλλάβουν ἀκριβῶς ἐκείνη τήν ὥρα. Ἀλλά φοβήθηκαν τό λαό. 20 Ὅμως ἀπό μακριά τόν παρακολουθοῦσαν κι ἔψαχναν νά βροῦν τήν κατάλληλη εὐκαιρία νά τόν παγιδεύσουν. Ἔστειλαν λοιπόν κατασκόπους, πού προσποιοῦνταν ὅτι ἦταν εὐσυνείδητοι καί ἐνδιαφέρονταν πολύ νά ζοῦν μέ δικαιοσύνη. Καί τούς ἔστειλαν γιά νά τοῦ ἀποσπάσουν κάποιο ἐνοχοποιητικό λόγο, ὥστε νά τόν παραδώσουν στήν ἀρχή καί τήν ἐξουσία τοῦ ἡγεμόνα. 21 Τοῦ ἔκαναν λοιπόν τήν ἑξῆς ἐρώτηση: Διδάσκαλε, γνωρίζουμε ὅτι λές καί διδάσκεις ὀρθά καί ἀληθινά. Δέν παρεκκλίνεις καθόλου ἀπό τήν εὐθεία γραμμή. Δέν ἐπηρεάζεσαι ἀπό ἀνθρώπους, οὔτε χαρίζεσαι σέ πρόσωπα, ἀλλά διδάσκεις τό δρόμο τοῦ Θεοῦ βασισμένος πάντοτε στήν ἀλήθεια. 22 Δῶσ' μας λοιπόν τή συμβουλή σου: Ἐπιτρέπεται σέ μᾶς, πού ἀνήκουμε στό λαό τοῦ Θεοῦ καί ἔχουμε βασιλέα τόν ἴδιο τόν Θεό, νά πληρώνουμε φόρο στόν Καίσαρα ἤ ὄχι; 23 Ὁ Ἰησοῦς ὅμως ἀντιλήφθηκε τήν πονηριά τους καί τούς εἶπε: Γιατί θέλετε νά μέ βάλετε σέ πειρασμό, μοῦ στήνετε παγίδα καί ζητᾶτε νά μέ συλλάβετε σ' αὐτή; 24 Δεῖξτε μου ἕνα δηνάριο. Ποιανοῦ εἶναι ἡ εἰκόνα καί ἡ ἐπιγραφή πού ἔχει τό νόμισμα αὐτό; Κι ἐκεῖνοι τοῦ ἀπάντησαν: Τοῦ Καίσαρα. 25 Αὐτός τότε τούς εἶπε: Μόνοι σας δεχθήκατε στίς συναλλαγές σας τά νομίσματα τοῦ Καίσαρα, καί μέ αὐτά διενεργεῖτε τό ἐμπόριό σας καί διευκολύνεστε στίς σχέσεις σας μεταξύ σας. Δῶστε λοιπόν πίσω στόν Καίσαρα ἐκεῖνα πού ἀνήκουν στόν Καίσαρα, τούς φόρους δηλαδή καί τήν ὑποταγή στούς νόμους πού ἀσφαλίζουν τήν ἀπονομή τοῦ δικαίου καί τήν εἰρηνική συμβίωση τῶν πολιτῶν. Δῶστε ὅμως καί στό Θεό ἐκεῖνα πού ἀνήκουν στό Θεό, δηλαδή ὅλη σας τήν ψυχή, ὅλο τόν ἑαυτό σας. 26 Καί δέν κατόρθωσαν νά τοῦ πάρουν οὔτε τόν παραμικρό ἐνοχοποιητικό λόγο μπροστά στό λαό, ὁ ὁποῖος τή στιγμή ἐκείνη τόν ἄκουγε καί θά χρησίμευε ὡς μάρτυρας. Θαύμασαν γιά τήν ἀπόκρισή του καί σιώπησαν. |
Παρασκευή 29 Νοεμβρίου 2013
Παρασκευή 29 Νοεμβρίου Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Παρ. ια΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Λκ. κ΄ 19-26)
