12 εἶπεν οὖν· ἄνθρωπός τις εὐγενὴς ἐπορεύθη εἰς χώραν μακρὰν λαβεῖν ἑαυτῷ βασιλείαν καὶ ὑποστρέψαι. 13 καλέσας δὲ δέκα δούλους ἑαυτοῦ ἔδωκεν αὐτοῖς δέκα μνᾶς καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· πραγματεύσασθε ἐν ᾧ ἔρχομαι. 14 οἱ δὲ πολῖται αὐτοῦ ἐμίσουν αὐτόν, καὶ ἀπέστειλαν πρεσβείαν ὀπίσω αὐτοῦ λέγοντες· οὐ θέλομεν τοῦτον βασιλεῦσαι ἐφ᾿ ἡμᾶς. 15 καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἐπανελθεῖν αὐτὸν λαβόντα τὴν βασιλείαν, καὶ εἶπε φωνηθῆναι αὐτῷ τοὺς δούλους τούτους οἷς ἔδωκε τὸ ἀργύριον, ἵνα ἐπιγνῷ τίς τί διεπραγματεύσατο. 16 παρεγένετο δὲ ὁ πρῶτος λέγων· κύριε, ἡ μνᾶ σου προσειργάσατο δέκα μνᾶς. 17 καὶ εἶπεν αὐτῷ· εὖ, ἀγαθὲ δοῦλε! ὅτι ἐν ἐλαχίστῳ πιστὸς ἐγένου, ἴσθι ἐξουσίαν ἔχων ἐπάνω δέκα πόλεων. 18 καὶ ἦλθεν ὁ δεύτερος λέγων· κύριε, ἡ μνᾶ σου ἐποίησε πέντε μνᾶς. 19 εἶπε δὲ καὶ τούτῳ· καὶ σὺ γίνου ἐπάνω πέντε πόλεων. 20 καὶ ἕτερος ἦλθε λέγων· κύριε, ἰδοὺ ἡ μνᾶ σου, ἣν εἶχον ἀποκειμένην ἐν σουδαρίῳ. 21 ἐφοβούμην γάρ σε, ὅτι ἄνθρωπος αὐστηρὸς εἶ· αἴρεις ὃ οὐκ ἔθηκας, καὶ θερίζεις ὃ οὐκ ἔσπειρας, καὶ συνάγεις ὅθεν οὐ διεσκόρπισας. 22 λέγει αὐτῷ· ἐκ τοῦ στόματός σου κρινῶ σε, πονηρὲ δοῦλε. ᾔδεις ὅτι ἄνθρωπος αὐστηρός εἰμι ἐγώ, αἴρων ὃ οὐκ ἔθηκα, καὶ θερίζων ὃ οὐκ ἔσπειρα, καὶ συνάγων ὅθεν οὐ διεσκόρπισα· 23 καὶ διατί οὐκ ἔδωκας τὸ ἀργύριόν μου ἐπὶ τὴν τράπεζαν, καὶ ἐγὼ ἐλθὼν σὺν τόκῳ ἂν ἔπραξα αὐτό; 24 καὶ τοῖς παρεστῶσιν εἶπεν· ἄρατε ἀπ᾿ αὐτοῦ τὴν μνᾶν καὶ δότε τῷ τὰς δέκα μνᾶς ἔχοντι. 25 καὶ εἶπον αὐτῷ· κύριε, ἔχει δέκα μνᾶς. 26 λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι παντὶ τῷ ἔχοντι δοθήσεται, ἀπὸ δὲ τοῦ μὴ ἔχοντος καὶ ὃ ἔχει ἀρθήσεται ἀπ᾿ αὐτοῦ. 27 πλὴν τοὺς ἐχθρούς μου ἐκείνους, τοὺς μὴ θελήσαντάς με βασιλεῦσαι ἐπ᾿ αὐτούς, ἀγάγετε ὧδε καὶ κατασφάξατε αὐτοὺς ἔμπροσθέν μου. 28 Καὶ εἰπὼν ταῦτα ἐπορεύετο ἔμπροσθεν ἀναβαίνων εἰς Ἱεροσόλυμα. 12 Εἶπε λοιπόν: Κάποιος ἄνθρωπος πού καταγόταν ἀπό λαμπρό καί ὑψηλό γένος πῆγε σέ μιά χώρα μακρινή γιά νά ἀναλάβει βασιλική ἐξουσία καί ὕστερα νά ἐπιστρέψει. (Εἶναι φανερό ὅτι κανείς ἄλλος δέν εἶναι εὐγενέστερος ἀπό τόν Κύριο. Διότι αὐτός ὡς Υἱός τοῦ Θεοῦ ἔχει θεία καί προαιώνια γέννηση, ἀλλά καί ὡς ἄνθρωπος ἔχει βασιλική καταγωγή. Πράγματι λοιπόν ὁ Κύριος, ἀφοῦ παρέλαβε τήν ἐπουράνια βασιλεία μέ τήν ἀνάληψή του, μετά ἀπό πολύ χρόνο θά ἐπιστρέψει ἔνδοξα μέ τή δευτέρα του παρουσία). 13 Πρίν φύγει, κάλεσε δέκα δούλους του, τούς ἔδωσε δέκα χρυσά νομίσματα τῶν ἑκατό δραχμῶν, δηλαδή ἀπό ἕνα χρυσό νόμισμα στόν καθένα, καί τούς εἶπε: Ἐμπορευθεῖτε μέ τό κεφάλαιο αὐτό, μέχρι νά ἔλθω. (Ἐμπιστεύθηκε δηλαδή ὁ Κύριος σέ ὅλους τούς πιστούς διάφορα χαρίσματα καί τάλαντα, γιά νά τά χρησιμοποιήσουν γιά τό καλό τό δικό τους καί τῶν ἄλλων. Καί ἐπιφυλάσσεται νά ζητήσει λόγο ἀπό τόν καθένα μας, ὅταν θά ξανάρθει μέ τή δευτέρα παρουσία του). 14 Οἱ συμπολίτες του ὅμως (δηλαδή οἱ Ἰουδαῖοι) τόν μισοῦσαν (τόν Ἰησοῦ) καί ἔστειλαν ἀπό πίσω του ἐπιτροπή ἀπό ἀντιπροσώπους λέγοντας: Δέν θέλουμε νά γίνει αὐτός βασιλιάς μας. (Αὐτή ἦταν καί εἶναι ἡ εὐχή τῶν ἀπίστων Ἰουδαίων γιά τόν Ἰησοῦ πρός τόν Θεό). 15 Αὐτός ὅμως, ἀφοῦ ἀνέλαβε τή βασιλεία, γύρισε πίσω καί ζήτησε νά τοῦ φωνάξουν τούς δούλους στούς ὁποίους εἶχε δώσει τά χρήματα, γιά νά μάθει τί κέρδισε ὁ καθένας τους μέ τό ἐμπόριό του. 16 Παρουσιάστηκε λοιπόν ὁ πρῶτος καί εἶπε: Κύριε, τό νόμισμά σου καί ὄχι ἡ δική μου ἐργασία ἀπέφερε κέρδος δέκα ἀκόμη νομίσματα, δέκα ἑκατοντάδραχμα. 17 Τοῦ εἶπε τότε ὁ Κύριος: Μπράβο σου, καλέ μου δοῦλε, διότι δέν ἀδιαφόρησες γιά τό ἐλάχιστο ποσό τοῦ ἑνός ἑκατονταδράχμου, ἀλλά φάνηκες πιστός σ' ὅ,τι σοῦ ζήτησα. Πάρε τώρα κοντά μου βασιλική τιμή καί δόξα καί ἀνάλαβε μόνιμα τήν ἐξουσία πάνω σέ δέκα πόλεις τοῦ βασιλείου μου. 18 Ἦλθε ἔπειτα ὁ δεύτερος καί τοῦ εἶπε: Κύριε, τό ἑκατοντάδραχμό σου ἔβγαλε κέρδος ἄλλα πέντε ἑκατοντάδραχμα. 19 Τότε εἶπε ὁ Κύριος καί στόν δοῦλο αὐτόν: Κι ἐσύ πάρε ἐξουσία πάνω σέ πέντε πόλεις τοῦ βασιλείου μου. 20 Ἦρθε κι ἄλλος δοῦλος καί τοῦ εἶπε: Κύριε, νά τό ἑκατοντάδραχμό σου, τό εἶχα δεμένο καί φυλαγμένο σ' ἕνα μαντίλι. 21 Τό φύλαγα δεμένο, διότι σέ φοβόμουν, ἐπειδή εἶσαι ἄνθρωπος σκληρός καί ἀπαιτητικός. Παίρνεις σάν νά ἦταν δικό σου αὐτό πού δέν ἔβαλες ἐσύ ἀλλά τό ἔβαλε ἄλλος, στόν ὁποῖο καί ἀνήκει. Θερίζεις τό χωράφι πού δέν ἔσπειρες· καί μαζεύεις ἀπό ἁλώνι στό ὁποῖο δέν σκόρπισες τά σιτηρά καί δέν λίχνισες τούς καρπούς πού παίρνεις. Ἀπαιτεῖς δηλαδή ἐκεῖνα γιά τά ὁποῖα δέν κόπιασες ἐσύ, ἀλλά κόπιασαν ἄλλοι κι ἐσύ τά βρίσκεις ἕτοιμα. 22 Τότε τοῦ εἶπε ὁ Κύριος: Ἀπό τά ἴδια σου τά λόγια θά σέ κρίνω καί θά σέ καταδικάσω, κακέ δοῦλε. Διότι, ὅπως ὁμολόγησες, ἤξερες ὅτι εἶμαι ἄνθρωπος δύσκολος καί σκληρός, πού παίρνω ὅ,τι δέν ἔβαλα, καί θερίζω ὅ,τι δέν ἔσπειρα, καί μαζεύω ἀπό τό ἁλώνι στό ὁποῖο δέν σκόρπισα τά σιτηρά γιά νά λιχνισθοῦν στόν ἀέρα. 23 Ἀφοῦ λοιπόν μέ ἤξερες γιά τέτοιον, γιατί δέν ἔβαλες τά χρήματά μου στήν τράπεζα, ὅπου καί πιό ἀσφαλισμένα θά ἦταν, ἀλλά κι ἐγώ ὅταν θά ἐρχόμουν θά τά εἰσέπραττα ἀπό ἐκεῖ μέ τόκο; 24 Καί σ' ὅσους παρέστεκαν ἐκεῖ εἶπε: Πάρτε του τό ἑκατοντάδραχμο καί δῶστε το σ' ἐκεῖνον πού ἔχει κερδίσει τά δέκα ἑκατοντάδραχμα. 25 Μά ἐκεῖνοι τοῦ εἶπαν: Κύριε, αὐτός ἔχει δέκα ἑκατοντάδραχμα. 26 Ἐκτελέστε τή διαταγή μου καί δῶστε τό ἑκατοντάδραχμο σ' ἐκεῖνον πού ἔχει τά δέκα. Διότι σᾶς λέω, σ' ὅποιον ἔχει πίστη, προθυμία καί ἐργατικότητα καί αὔξησε τά χαρίσματα πού τοῦ δόθηκαν, θά τοῦ δοθεῖ τιμή καί ἀμοιβή καί χαρίσματα ἀκόμη περισσότερα καί μεγαλύτερα. Ἀπό ἐκεῖνον ὅμως πού δέν ἔχει ἐπιμέλεια καί προθυμία καί παραμέλησε τά χαρίσματα πού τοῦ δόθηκαν, θά τοῦ ἀφαιρεθοῦν καί τά λίγα χαρίσματα πού κατακρατᾶ παραμελημένα καί ἀκαλλιέργητα. 27 Ἀλλά καί τούς ἐχθρούς μου ἐκείνους πού δέν μέ θέλησαν γιά βασιλιά τους, φέρτε τους ἐδῶ καί κατασφάξτε τους μπροστά μου. Ρίξτε τους στόν αἰώνιο θάνατο, τοῦ ὁποίου προάγγελμα καί προεικόνιση ὑπῆρξε ἡ πανωλεθρία τῆς Ἱερουσαλήμ καί τῶν Ἰουδαίων τήν ἐποχή τοῦ Τίτου. 28 Ἀφοῦ εἶπε αὐτή τήν παραβολή, ἐξακολουθοῦσε νά προχωρεῖ μπροστά καί νά ἀνεβαίνει στά Ἱεροσόλυμα. |
Παρασκευή 22 Νοεμβρίου 2013
Παρασκευή 22 Νοεμβρίου Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Παρ. ι΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Λκ. ιθ΄ 12-28)
